အမ်ဳ;သား အက်ဳးစးပား ဆုရာ၀ယ


နိဒါန္း
ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရ႕  ျပဳမူေဆာင္ရက္ပံုေတြကို  ေလ့လာဆန္းစစ္တ့အခါမွာ  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား  ဆိုတဲ
သေဘာတရားဟာ  အလြန္  အေရးၾကီးလွပါတယ္။  ဒီသေဘာတရားကို  အသံုးျပဳျပီး  စစ္ဘုရင္ေတြက
ေသြးေခ်ာင္းစီး  စစ္ပြေတြ  ဆင္ႏႊဲခ့ၾကဖူးပါတယ္။  အာဏာရွင္ေတြက  အုပ္ခ်ဳပ္ခံျပည္သူလူထုၾကီးကို
ညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္မွဳေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကမၻာနဲ႕အ၀ွမ္းမွာ ပ႗ိပကၡေတြ ျဖစ္ပြားခဲပါတယ္။ ေဒသတြင္း
မတည္ျငိမ္မွဳေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့ၾကပါတယ္။ တျပိဳင္နက္တည္းမွာပ ဒီသေဘာတရားကို အသံုးျပဳျပီး တႏိုင္ငံရဲ႕ 
အက်ိဳးစီးပားကို  တျခားႏိုင္ငံက  ထိခိုက္ေစမယ့္  လုပ္ေဆာင္မွဳေတြကို  ေရွာင္ရွားေရး၊  ျငိမ္းခ်မ္းစာ
အတူတကြ  ယွဥ္တြေနထိုင္ေရးတို႕အတြက္  ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မွဳေတြကလဲ  ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
Hans  Morgenthau  က  ကမၻာၾကီးတခုလံုးကို  ႏိုင္ငံေရးအားျဖင့္  တိုင္းႏိုင္ငံေတအေနန႕  ခြျခမ္း
စိတ္ျဖာ ထားတာျဖစ္တ့အတြက္ ဒီတိုင္းႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အက်ဳးစီးပြားေတြကသာလွ်င္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးအေပၚမွာ
လႊမ္းမိုးမွဳရွိမယ္လို႕ ဆိုထားခ့ပါတယ္။ (၁၈၄၈)  ခုႏွစ္မွာ  Lord Palmerston  ကလဲ “ငါတ႕ဆမွာ  ထာ၀ရ
မိတေဆဆတာ  မရွဘး။  ေရရညတညတ့ေနတ ရနသဆတာလ မရွဘး။  ငါတု႕ရဲ႕  အက်ိဳး 
စီးပားေတကသာလွ်င ထာ၀ရေရရညတညတေနတ အရာေတ ျဖစ္တအတက ဒအက်ိဳး  စးပြားေတက 
ေဆာငက်ဥ္းေပးႏိုငဖို႕ကသာ ငါတု႕ရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္တယ” လို႕ အဆိုရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
တကယ္ေတာ အမ်ိဳးသားအက်ဳးစီးပြားဆိုတဲ သေဘာတရားဟာ  အနက္အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုဖို႕  ခဲယဥ္းျပီး၊ 
ဒီသေဘာတရားကို  ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕  သေဘာေပါက္နားလည္မွဳေတြ  ကြဲျပားၾက
ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ဳးသားအက်ိဳးစီးပားဆိုတာအေပၚမွာ အေျခခံျပီးမွ ႏိုင္ငံေတာ္က က်င့္သံုး
ရတဲ အမ်ိဳးသားေရးမူ၀ါဒေတြန႕  ဒီမူ၀ါဒေတြအေပၚမွာ  ခိုင္ခိုင္မာမာ  ရပ္တည္ႏိုင္မယ့္  စစ္ေရးအင္အား၊ 
စီးပားေရးအင္အား  စတာေတြကို  တြက္ခ်က္ရမွာ  ျဖစ္တဲ့အတြက္  ဒီသေဘာတရားကို  နားလည္ႏိုင္
မွဳေတြမွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းသ႑ာန္ေတြန႕ ဟန္ခ်က္ညီ အသံုးျပဳႏိုင္ဖို႕ အလြန္ပ အေရးၾကီး
လွပါတယ္။  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားရ႕  အနက္အဓိပၸာယ္ေတနဲ႕  ေတြးျမင္ယူဆပံုေတြ၊  အမ်ိဳးအစား
ကြျပားမွဳေတြ၊  သေဘာတရား  နားလည္မွဳအေပၚကို  လႊမ္းမိုးႏိုင္တဲ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကို  ကြကြ 
ျပားျပား  သိျမင္မွသာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရ႕  အနာဂတ္အတြက္ အေရးပါလွတဲ ဒီသေဘာတရားကို ေကာင္းမန္ 
ထိေရာက္စာ အသံုးခ်ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆုရာ၀ယ
စစ္ဘုရင္နပိုလီယံက  ရုရွားကို  ဆင္ႏႊဲခ့တဲ စစ္ပြဟာ  ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရဲ႕  အက်ိဳးစီးပားအတြက္ 
ျပဳလုပ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္လို႕  ဆိုခဲ့ပါတယ္။  ဟစ္တလာကလဲ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး  ျဖစ္ပြားေစခဲ့တာေတြနဲ႕
ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတကို  သုတ္သင္ရွင္းလင္းခ့မွဳေတြကို  ဂ်ာမဏီရဲ႕  အက်ိဳးစီးပြားအတြက္  ျပဳလုပ္တာလို႕
ဆိုျပန္ပါတယ္။  စတာလင္ကလဲ  ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕  ၾသဇာခံ  အစိုးရေတကို  ပိုလန္နဲ႕  ဥေရာပ
အေရွ႕ပိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာ  အာဏာရေအာင္  ၾကိဳးပမ္းခဲ့မွဳေတြကို  ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုၾကီးရဲ႕  အမ်ိဳးသား
အက်ိဳးစီးပားအတြက္ ျပဳလုပ္ခဲ့တာလို႕ ဆိုျပန္ပါတယ္။
အီရတ္က ကူ၀ိတ္ကို က်ဴးေက်ာ္ခ တုန္းက အီရတ္အစိုးရကို တိုက္ခိုက္တာန႕ ပတ္သက္ျပီး အေမရိကန္
သမၼတ  စီနီယာဘြတ္ခ်္ကလဲ  အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕  အမ်ိဳးသား  အက်ိဳးစီးပားအတြက္  စစ္ပြ
ဆင္ႏႊဲခ့တာလို႕ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ပါကစၥတန္ သမၼတ Benazir Bhutto  ကလဲ အိႏၵိယ ကက္စ္မီးယားေဒသ
ႏိုင္ငံေရး  မတည္ျငိမ္မွဳဟာ  ပါကစၥတန္ရဲ႕  အမ်ဳးသားအက်ိဳးစီးပားလို႕  ယူဆတယ္လို႕  လူသိရွင္ၾကား
ေျပာဆိုခ့ပါတယ္။  ျမန္မာ  စစ္အာဏာရွင္ေတြကလဲ  အာဏာတည္ျမေရးအတြက္  ေသြးေခ်ာင္းစီး
လူသတ္ပြျပဳလုပ္တာ၊  တိုင္းရင္းသား  လူမ်ဳးစုေတကို  ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာေတြကို  ႏိုင္ငံေတာ္ရ႕
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္တာလို႕ ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ အမ်ိဳးသားအက်ဳးစီးပြားဆိုတဲ သေဘာတရားကို  ဓားတေခ်ာင္းဘ၀ကို  ေရာက္ေနတာနဲ႕ 
တူပါတယ္။  စားဖိုမွဴးလက္ထဲ  ေရာက္ျပီး၊  ဟင္းခ်က္ဖို႕  အသံုးျပဳခံရတဲအခါက်ေတာ အရသာရွိတဲ 
ဟင္းေကာင္းတခြက္အတက္ အေထာက္အကူျပဳပါတယ္။ ထင္းခုတ္သမားလက္ထဲေရာက္ျပီး  ညမီးလွ့ံဳဖို႕
လိုအပ္မယ့္  ထင္းေတြကို  ခုတ္ဖို႕  အသံုးျပဳခံရတဲ အခါက်ေတာ လူေတြကို  အေႏြးဓာတ္ေပးမယ့္ 
မီးဖိုေလးတခုျဖစ္လာေစျပန္ပါတယ္။  အလိုမဟုတ္ပဲ  ဓားျပလက္ထဲေရာက္ေတာ လူေတြရ႕  စည္းစိမ္ 
ဥစၥာကို  ျခိမ္းေခ်ာက္တဲ လက္နက္ကိရိယာျဖစ္လာပါတယ္။  လူသတ္သမားလက္ထဲ  ေရာက္ေတာ 
လူေတြရဲ႕ အသက္အႏၱရာယ္ကို ထိခိုက္ေစတဲ လက္နက္ပစၥည္း ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အမ်ဳးသားအက်ိဳးစီးပားဆိုတဲ သေဘာတရား တခုတည္းန႕ ေကာင္းမန္တဲ သေဘာတရားလား၊ 
ဆိုးရြားတဲ သေဘာတရားလားဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။  ကင္စြအသးျပဳသရယ၊ အသုးျပဳခရတ
ပစညးရယ၊  အသးျပဳလကတဲ အခ်န္၊  ေနရာန႕  အေျခအေနေတရယ၊  အသးျပဳပံုနညးလမ္းရယ၊ 
ေနာကဆကတ သကေရာကေစမွဳရယကသာ ေကာငးျခငး၊  ဆုးျခင္းက ေဖာက်ဴးေပးႏိင္တာ ျဖစပါတယ။
ဘယအရာကမွ  တရားေသသတမွတထားလု႕  မရပါ။  အျပညအ၀  မနကန္တ အမွနတရားလ႕ 
သတမတလို႕ မရပါ။ တက်တ့ အနကအဓိပၸာယ္ ဖင့္ဆိုခ်ကေတ ေဖာေဆာငလု႕မရပါ။
အေျခအေန၊  အခ်ိန္အခါအရ  အနက္အဓိပၸာယ္  မ်ားစာကို  လူေပါင္းမ်ားစြာက ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘယ္သူေတြက  ဘယ္လို  အနက္အဓိပၸာယ္  ဖြင့္ဆိုခဲ့တယ္ဆိုတာကို  ေလ့လာဖို႕  ဆိုသလို၊
ဒီဖြင့္ဆိုခ့မွဳဟာလဲ  လက္ရွိ  အေျခအေန၊  အခ်ိန္အခါနဲ႕  ထင္ဟပ္မွဳရွိရဲ႕လား  ဆိုတာကို
စဥ္ဆက္မျပတ္ဆန္းစစ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။
ေလ့လာဆန္းစစ္မွဳေတြ၊  ေဆြးေႏြးျငင္းခံုမွဳေတြမွာ  ဘယ္သူက  ဒါကို  ေျပာခဲ့တာမို႕  မွန္တယ္ဆိုျပီး
ေျပာဆိုတတ္တာေတ ရွိပါတယ္။  ဒါေတြဟာ  ပုဂိၢဳလ္ေရးကိုးကြယ္မွဳေတြမ်ားျပီး၊  တိုးတက္တဲ 
အေတြးအေခၚ  နည္းပါးတဲ လူ႕အဖြ႕အစည္းေတမွာ  အျဖစ္မ်ားပါတယ္။  အဒီကေန  အျပန္အလွန္ 
ေလးစားမွဳရွိတဲ ေဆြးေႏးျငင္းခံုမွဳ  မဟုတ္ပဲ  သူဘာလဲ၊  ငါဘာလ လုပ္ေနၾကတဲ ေတာင္စဥ္ေရမရ 
အရက္သမား စကား၀ိုင္းေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ပညာရွင္ေတြ  ေရးသားခဲ့တဲ က်မ္းဂန္စာေပေတြ၊  ေခါင္းေဆာင္ေတြရ႕  အဆိုအမိန္႕  စကားလံုးေတြကို 
ကိုးကားတဲ့အခါမွာ သူေျပာခဲ့တယ္ ဆိုတာထက္ သူေျပာခ့တဲ အေၾကာင္းအရာဟာ လက္ရွိအေျခအေန၊ 
အခ်ိန္အခါနဲ႕ သင့္ေလ်ာ္ႏိုင္ေစမွဳ၊  အသံုး၀င္မွဳေတြကို အဓိကထားျပီး ေဆြးေႏြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဒီလို
မဟုတ္ပဲ  စကားေျပာေနရင္း  “ဒါကို  ဦးေတာက္တဲ့က  ေျပာခဲ့တာ၊  ေဒၚဘုမက  ေျပာခဲ့တာ။  မင္းက
သူတို႕ေလာက္ပဲ  တတ္ဦးမတဲ့လား။  မင္းကဘာမို႕လို႕လဲ”  ဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊  “ငါဆိုတဲ ေရႊဇီးကက္က 
ေျပာတာ။  ငါဘာလဲ  ဆိုတာ  မင္းတို႕  သိတယ္မလား။  ငါေျပာတာမွန္တယ္”  ဆိုတာမ်ိဳးေတြ
ပါလာျပီဆိုရင္ေတာ အဲလိုလူမ်ဳးဟာ  အေ၀းဆံုး  ကေန  ေရွာင္ရွားသင့္သူေတြ  ျဖစ္ပါတယ္။ 
မေရွာင္ရွားႏိုင္ရင္  မိမိရဲ႕  အေတြးအေခၚေတကို  တိုးတက္မွဳ  မရွိေစေတာ့ပ သင္းကြပ္ခံရႏိုင္လို႕ပဲ 
ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတဲ သေဘာတရားနဲ႕  ပတ္သက္ျပီးေတာ့လ ပညာရွင္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ 
ေခါင္းေဆာင္ေပါင္းမ်ားစြာက အနက္အဓိပၸာယ္မ်ားစာကို  ဖြင့္ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။  Padleford  နဲ႕  Lincoln
တို႕က  အမ်ဳးသားအက်ဳးစးပြားဆတာ  ႏင္ငံေတာ အတင္းမွာ  မတင္းေနထင္ၾကတ လ႕အဖြ႕ 
အစညးတရပလးရဲ႕  အက်ိဳးစးပြားေတျဖစ္တ ႏင္ငေတာ ဖ႕ျဖိဳးတုးတကေရး၊  ႏိင္ငံေရးအေတးအေခၚ၊ 
ႏိင္ငံေတာရဲ႕  ေျမျပင္ပင္နက၊  ေရပင္နက၊  ေ၀ဟငပိုင္နက စတာေတအေပၚမာ  ဗဟျပဳတယလ႕ 
ဆထားခဲပါတယ။
Robert  Osgood  ဆိုသူကလဲ  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတာ  တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္  တန္ဖိုးထားျပီး
ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္  ႏိုင္ငံေတာ္ေရးရာကိစၥေတလို႕  ဆိုခဲ့ပါတယ္။  Morgenthau  ကေတာ
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို  ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းဆိုတာ  ႏိုင္ငံေတာ္ရ႕  ႏိုင္ငံေရး  identity  နဲ႕
ယဥ္ေက်းမွဳေရးရာ  identity  ကို  အျခားႏိုင္ငံေတြက  ထိပါးေစာ္ကားလို႕  မရေအာင္  ကာကြယ္
ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းလို႕ ဆိုခဲ့ပါတယ္။
ဒီအနက္အဓိပၸာယ္  ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြကို  ေလ့လာျခံဳငံုၾကည့္ရင္  အမ်ဳးသားအက်ဳးစးပြားဆတာ
ႏိင္ငံတႏင္ငံရ႕ နယေျမပိင္နက၊ အခ်ဳပအျခာအာဏာ၊  political identity, cultural identity စတာေတနဲ႕
ဆကစပေၾကာငး  ေယဘယ်  ဆႏိုငမွာ  ျဖစ္ပါတယ။ ဒီလိုဆက္စပ္မွဳေတြမွာမွ  ဘယ္လို  အခ်က္ေတြကို
ဦးစားေပးရမယ္၊  ဘယ္လိုအေၾကာင္းတရားေတြက ယာယီျဖစ္တယ္၊  ဘယ္လိုအခ်က္ေတြက ေရရွည္
အေရးျဖစ္တယ္  ဆိုတာေတြကို  ထပ္မံျပီး  ခြျခားစိတ္ျဖာၾကည့္ဖို႕  လိုအပ္ပါမယ္။  ဒီလို  မစိတ္ျဖာခင္မွာ
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို  ဒႆနိကေဗဒရွဳေထာင့္ကေန  ဘယ္လို  သံုးသပ္ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာကို
ေရးသားတင္ျပလိုပါတယ္။

ဒႆနိကေဗဒရွဳေထာငမွ ေလလာျခငး
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတဲ သေဘာတရားရဲ႕  အေျခခံစဥ္းစားေတြးေခၚမွဳေတြကို  ဆယ့္ငါးရာစုေခတ္ 
ေတြးေခၚပညာရွင္  Machiavelli ေရးသားခဲ့တဲ စာေတြထမွာ  ေတြ႕ရွိႏိုင္ပါတယ္။  အီတလီႏိုင္ငံရဲ႕ 
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားထက္  ပိုျပီး  အေရးၾကီးတ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္မွဳဆိုတာ  မရွိႏိုင္ေၾကာင္း 
ဆိုထားခ့ပါတယ္။  အဒီေခတ္အခ်ိန္ကာလမွာ  အီတလီႏိုင္ငံ  ေပါင္းစည္းေရး၊  ျပည္ပအင္အားၾကီး
ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕  ျခိမ္းေခ်ာက္မွဳမွ  လြတ္ကင္းေရးစတာေတြကို  ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္ေနတဲ ကာလ 
ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီလိုေရးသားခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚလာခ့တာျဖစ္ပါတယ္။
medieval ေခတ္က  ခရစ္ယာန္ဘာသာေရး  ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕  အဆိုအမိန္႕ေတြမွာလဲ  အမ်ိဳးသား
အက်ိဳးစီးပားန႕  ပတ္သက္တဲ ေတြးေခၚစဥ္းစားမွဳေတြကို  ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။  လူေတြမွာ  ၀ိညာဥ္ေတြ 
ရွိျပီး၊  ေသဆံုးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ  ျပန္လည္ဆန္းစစ္ခံရမွာ  ျဖစ္တဲ့အတြက္  ျပဳမူေဆာင္ရက္ခ်က္ေတြနဲ႕
ပတ္သက္ျပီး  လိုက္နာရမယ့္  စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ  ရွိတယ္  လို႕  သူတို႕က  ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။  ဒါေပမယ့္
ႏိုင္ငံေတြမွာက်ေတာ ၀ိညာဥ္နဲ႕  ေသဆံုးျပီး  ေနာက္ပိုင္း  ကာလဆိုတာ  မရွိတဲ့အတြက္  ႏိုင္ငံေတြဟာ 
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္  ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႕န႕  ေရရွည္တည္တံ့ ခိုင္ျမဲဖို႕အတြက္ ဘယ္လိုနည္းလမ္းမ်ိဳးကို  မဆို
အေကာင္အထည္ေဖာႏိုင္တယ္လို႕ ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ Thomas Aquinas တင္သြင္းခဲ့တ jus ad bellum နဲ႕ jus in bello
သီအိုရီေတြထမွာ  ဒီသေဘာတရားေတြကို  ထင္ထင္ရွားရွား  ေတြ႕ရွိရပါတယ္။  ဒီသီအိုရီ 
သေဘာတရားေတြဟာ  ႏိုင္ငံေတာ္အထက္မွာ  ဘယ္သူမွ  မရွိဘူးဆိုတဲ realism  ၀ါဒရဲ႕  အေျခခံေတြ
ျဖစ္လာခ့ပါတယ္။
စစ္ေရးပါရဂူ  ကေလာ့၀တ္စ္ကလဲ  အမ်ဳးသားအက်ိဳးစီးပား  သေဘာတရားနဲ႕  ပတ္သက္ျပီး
ဆိုထားခ့ဖူးပါတယ္။  သူက  ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕  ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို  ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအျဖစ္  ေရရွည္
တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးနဲ႕  ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး  လိုအပ္ခ်က္ေတြက  တြန္းအားေပးတာ  ျဖစ္တာေၾကာင့္ 
ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံဟာ  သူ႕ရဲ႕  အက်ိဳးစီးပြားကို  ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕  အတြက္  စစ္ျဖစ္ဖို႕  ဆံုးျဖတ္ရတဲ
အေျခအေနေတြ  ရွိႏိုင္တယ္လို႕  ဆိုထားခ့ပါတယ္။  စစ္ပြနဲ႕  ပတ္သက္ျပီး  ဆံုးျဖတ္တဲအခါမွာ
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားထက္  ပိုျပီး  အေရးၾကီးတ တျခားဘယ္အေၾကာင္းအရာကိုမွ  ဦးစားေပး 
မစဥ္းစားသင့္ေၾကာင္း  ဆိုခဲ့ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္လဲ  ေအာင္ပြ၊  အခ်ိန္အတိုင္းအတာေတြန႕  ပတ္သက္ျပီး
ကန္႕သတ္ခ်က္မရွိတဲ စစ္ပြေတြကက်ေတာ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပားအတြက္  ေကာင္းက်ိဳး  မျဖစ္ေစ 
တဲ့အတက္ မိုက္မဲရူးသြပ္မွဳသာ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ အဒီေခတ္ကာလေတြရဲ႕  ဥေရာပ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕
သံတမန္ေရးအေတြးအေခၚေတြမွာ  raison  d’etat  (သို႕မဟုတ္)  Staatsraison  သေဘာတရားေတြက
လႊမ္းမိုးပ်ံ႕ႏွံ႕ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။
(၂၀)  ရာစု  ကာလထဲမွာေတာ Hans  Morgenthau  ရဲ႕အေတးအေခၚေတြက  အေမရိကန္န႕
ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတြဟာ စနစ္တက် သံုးသပ္ေလ့လာမွဳမရွိပ သူတို႕ရဲ႕ အမ်ိဳးသား 
အက်ိဳးစီးပားကိုပ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး  တျခားႏိုင္ငံေတြရဲ႕  အက်ိဳးစီးပြားေတြကို 
ထိခိုက္ႏိုင္ေစတတ္တယ္လို႕  သူက ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို  ထိခိုက္မွဳျဖစ္ေစတဲ့အခါ  ျဖစ္ရပ္ေတာ္ေတာ
မ်ားမွာေတာ သံတမန္နည္းလမ္းေတြကို အသံုးျပဳျပီး အေပးအယူလုပ္လို႕ ရႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လဲ ႏိုင္ငံေတြဟာ အေပးအယူလုပ္လိုစိတ္မရွိပဲ  သူတို႕ရဲ႕  ကိုယ္ပိုင္အမ်ိဳးသား  အက်ိဳးစီးပားကို
ကာကြယ္  ေစာင့္ေရွာက္မွဳ  တခုတည္းကိုသာ  ဦးစားေပးလာျပီဆိုရင္ေတာ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးန႕ 
ေဒသတြင္း  ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိလာပါျပီ။  ႏိုင္ငံေတြဟာ စီးပားေရးနဲ႕  စစ္ေရးဆိုင္ရာ
ကိုယ္ပိုင္အမ်ိဳးသား  အက်ဳးစီးပြားကို  အေၾကာင္းျပဳျပီး၊  နယ္ခ်႕  စနစ္ကို  က်င့္သံုးလာတဲ့အခါ
စစ္ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္လဲ  ႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႕  တကမၻာလံုးအတက္  အက်ဳးေက်းဇူး
ျဖစ္ထြန္းေစတာေတြထက္စာရင္  ကိုယ္ပိုင္အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကိုသာ  ပထမဦးစားေပး  စဥ္းစားေလ့
ရွိၾကပါတယ္လို႕ သူက ဆိုခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရ႕ ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒေတြခ်မွတ္ရာမွာ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတာက အလြန္အေရးပါတာ
မွန္ေပမယ့္  ပါ၀ါေပၚအေျခတည္ျပီး  ထည့္သြင္းစဥ္းစားမွဳ  လုပ္ဖို႕  လိုတယ္လို႕  သူက
အၾကံျပဳထားခ့ပါတယ္။  အမ်ဳးသားအက်ဳးစးပြားက အေျခခံျပး  မ၀ါဒတရပ္မခ်မတခငမွာ  ဒမ၀ါဒက 
က်င္သးအေကာငအထညေဖာျခငးအားျဖင္ ႏိင္ငံေတာ္ရဲ႕  National  Power  က တးျမငေစတာလား၊ 
အားေလ်ာေစတာလားဆတာက ထညသင္းမွုေတ ျပဳလပ္လို႕ရရင္  ႏင္ငံေတာအနာဂတအတက 
ေကာငးမြနတ့ မ၀ါဒေတ ေပၚထကလာႏိုငတယလို႕ ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕  အယူအဆေတြကို  ကန္႕ကြက္သူေတြ  အေျမာက္အျမား  ေပၚထြက္ခဲ့ေပမယ့္၊
ဒီအယူအဆေတထဲမွာ  rational ျဖစ္တဲ အခ်က္အလက္ေတြလဲ  အမ်ားအျပား  ပါ၀င္ေနပါတယ္။ 
တိုင္းျပည္တျပည္ရ႕  National  Power  ဆတာက  လဦးေရ၊  တညေနရာ  အေနအထား၊
ရာသဥတအေျခအေန၊  သဘာ၀သယဇာတ၊  ထတလပ္မွဳစြမ္းအား၊  စးပြားေရးအင္အား၊  စစ္အငအား  စတ
tangible  elements ေတသာမက  ဥးေဆာငမွဳ၊  ဖြ႕စညးတညေဆာကပ၊  အစးရအမ်ဳးအစား၊
လူ႕အဖ႕အစညး ညညတ္မွဳ စတ့ intangible elements ေတန႕ပါ တုငးတာရတာျဖစပါတယ။
တခ်ိဳ႕အစိုးရေတြက  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတဲ သေဘာတရားကို  အသံုးျပဳျပီး  စစ္အင္အား 
ၾကီးထြားလာေအာင္  ဦးစားေပး  ေဆာင္ရက္တတ္ၾကပါတယ္။  အဒီအခါမွာ  စစ္အသံုးစရိတ္
ၾကီးမားတဲ့အတက္  တိုင္းျပည္ရဲ႕  စီးပြားေရးဖံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳကို  ထိခိုက္ေစပါေတာ့တယ္။  စီးပားေရ
းအင္အားမွာ  ယုတ္ေလ်ာ့အားနည္းလာပါတယ္။  ဒါေၾကာင့္  Hans  Morgenthau  ဆိုထားခဲ့သလိုပ
ႏိုင္ငံေတြဟာ  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို  အသံုးျပဳျပီး  မူ၀ါဒေတြခ်မွတ္တဲ့အခါ  National  Power  ကို
ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႕  လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ အခ်က္ဟာ  လက္ရွိကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး  အေျခအေန၊ 
အခင္းအက်င္းေတြမွာ အသံုး၀င္တဲ အယူအဆတရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အင္အား ၾကီးထြားလာေအာင္ ျပဳလုပ္တာ၊  ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳးေသာ တပ္မေတာ္တရပ္ေပၚထြက္လာေအာင္
ျပဳလုပ္တာေတြဟာ  စီးပြားေရး  ခိုင္မာေတာင့္တင္းမွ  တိုင္းျပည္ရ႕  ဂ်ီဒီပီမ်ားလာမွ
ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္ရမယ့္  အရာေတ ျဖစ္ပါတယ္။  ေငြတမတ္န႕  ငါးၾကင္းေခါင္း  ကိုင္ခ်င္လို႕  မရပါ။ 
အိမ္တအိမ္မွာရွိတဲ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဟာ  အိမ္တအိမ္လံုးရဲ႕  ၀င္ေငြ  ဆယ္သိန္းရွိေနခ်ိန္မွာ  အိမ္ကို 
ကာကြယ္ဖို႕ဆိုျပီး  တေသာင္းတန္  ဓားတလက္၀ယ္တာက  အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။  ဒါေပမယ့္  ၀င္ေငြ
ႏွစ္ေသာင္းရွိေနခ်ိန္မွာ  တေသာင္းတန္ဓား၀ယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ အိမ္ကလူေတြ အစာေရစာ မ၀ပဲ ငတ္ဖို႕ 
မ်ားပါတယ္။
ဒီလိုအိမ္ေထာင္ဦးစီးမ်ိဳးက  အိမ္ရ႕  အက်ိဳးစီးပားအတြက္  ဒီဓားကို  ၀ယ္ရတာပါလို႕  ဘယ္ေလာက္ပဲ
လူၾကားေကာင္းေအာင္  ဟစ္ေနေန၊  ဒါကို  ရူးသြပ္မွဳ  လို႕ပဲ  လူအမ်ားက  သံုးသပ္ပါလိမ့္မယ္။  ပိုျပီး
ဆိုးတာက အဒီဓားၾကီးကို  ကိုင္ျပီး  အိမ္က  လူေတြကို  ခုတ္မယ္တကဲကဲ  ျဖစ္ေနတဲ အေျခအေနမ်ိဳးပါ။ 
အိမ္တအိမ္မွာ  အလိုအရူးက အိမ္ေထာင္ဦးစီး  လုပ္ေနလို႕  မရတာကေတာ အေသအခ်ာပါပဲ။  အရူးကို 
မဖယ္ရွားႏိုင္ရင္ေတာ အဒီအိမ္တအိမ္လံုး ဒုကၡဆင္းရဲ ၾကံဳၾကရမွာပါ။
ႏိုင္ငံေတြမွာလဲ  ဒီလိုပဲ  ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္တ ႏိုင္ငံၾကီးေတြတိုင္းမွာ  စစ္အသံုးစရိတ္ကို 
တိုင္းျပည္ဂ်ီဒီပီရ႕  ၁ ရာခိုင္ႏွဳန္းကေန ငါးရာခိုင္ႏွဳန္းပဲ  သံုးစြၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဂ်ီဒီပီမ်ားေလ
စစ္အသံုးစရိတ္ကလဲ  ၾကီးလာေလေလပါပဲ။  ႏိုင္ငံရဲ႕  National  Power  ကလဲ  တိုးလာေလေလပါပဲ။
ေရျမင့္လို႕  ၾကာတင့္တာျဖစ္ပါတယ္။  အလိုမဟုတ္ပဲ  တုငးျပညစးပြားေရးကလ ဆတယတ၊ 
စစအသုးစရတကလ ၾကး၊  စစအသးစရိတၾကးလာလု႕  စးပြားေရးက ပဆတယတနဲ႕  သသရာလညေနတ
ႏိင္ငံေတကေတာ ဘယေလာကပဲ  ၾကိဳးစားေပမယလ ႏင္ငတကာ  စစ္အငအား  အဆငအတနးကလ 
မမႏိုင္၊  စးပြားေရးအင္အား  အဆင့္အတနးကလ ဆတယတပ်ကစး၊  အပ္ခ်ဳပသေတက 
အဖႏွိပ္ချပညသေတက  ေတာလန္လာၾကတအတက ႏင္ငေရးတညျငိမမွဳကလ မရ၊  ႏင္ငေတာ 
အပခ်ဳပ္သမ်ား  အတကကလ ဘယအရာက ဘယအခ်ိနမွာ ဥးစားေပးရမန္း  မသပ ၀မရပဲ  ၀လပ္ခ်င္တဲ 
မိကမဲရူးသပ္ေနသမ်ားအျဖစသာ  ကမာက  သတမတခံရန႕  national  power  လ မရ၊ 
တင္းျပညသကာက်တာပဲ အဖတတင္က်နရစ္တတပါတယ။
ေရမျမင့္တဲအတြက္ ၾကာလဲ မတင့္ပါ။  ဖြတ္မရ၊ ဓားမဆံုးျပီး၊  ႏိုင္ငံသူ၊  ႏိုင္ငံသားေတြမွာသာ ေရနည္းငါး
ဘ၀လို မ်က္ႏွာငယ္ၾကရပါေတာ့တယ္။
အမ်ဳးအစားကျပားမွဳမ်ား
Realists ေတြက  ႏိုင္ငံတႏိုင္ရဲ႕  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတာကို  အမ်ိဳးအစားေလးမ်ိဳး  ခြျခားျပီး
ေဖာ္ျပေလ့ရွိၾကပါတယ္။  ပထမအမ်ိဳးအစားကေတာ အေရးၾကီးမွဳအေပၚမွာ  အေျခခံျပီး 
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတာကို  vital interests နဲ႕  secondary interests ဆိုျပီး ခြျခားေဖာ္ျပပါတယ္။
ဥပမာ-  စစ္ေအးကာလတုန္းက  က်ဴးဘားမွာ  ဘယ္လို  missiles  မွ  မရွိေစရဘူးဆိုတဲ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕  vital  interest ျဖစ္ပါတယ္။  စစ္ေအးကာလေႏွာင္းပိုင္းမွ  ကမၻာ
ေရနံေရာင္းလိုအားကို  ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ  ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း  မရွိေစရဆိုတာက  အေမရိကန္ရဲ႕  secondary
interest ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယ အမ်ိဳးအစားကေတာ ေရတိုေရရွည္ အခ်ိန္ကာလအေပၚမွာ အေျခခံျပီး temporary interests နဲ႕
permanent interests ဆိုျပီး ခြျခားသတ္မွတ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ-  အီရန္ကို ဆန္႕က်င္ဖို႕ အီရတ္ကို
ကူညီတာ စတာမ်ိဳးက temporary interests ျဖစ္ပါတယ္။ Western Hemisphere မွာ hostile power
မရွိရဘူးဆိုတာက အေမရိကန္ရဲ႕ permanent interest ျဖစ္ပါတယ္။
တတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ တိက်ေသာသတ္မွတ္ခ်က္ေပၚမွာ  အေျခခံျပီး  specific  interests  နဲ႕
general  interests  ခြျခားသတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။  ဥပမာ-  ဂ်ပန္  ကုန္သြယ္မွဳ  အတားအဆီးေတြ
မရွိရဘူးဆိုတာက specific  interest ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႕အခြင့္အေရးန႕  ပတ္သက္တဲ ကိစၥေတြကေတာ
general interest ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စတုတၳအမ်ိဳးအစားကေတာ compatibility ေပၚမွာ  အေျခခံျပီး  complementary  interests  နဲ႕
conflicting  interests  ဆိုျပီး  ခြျခားသတ္မွတ္မွဳ  ျဖစ္ပါတယ္။  ဥပမာ-  ကိုဆိုဗိုအေရးမွာ  ရုရွားနဲ႕
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳက  complementary  interest ျဖစ္ျပီး၊  ဆာဗ့္ေတြကို  ရုရွားေတြက
ကူညီမွဳကက်ေတာ conflicting  interest ျဖစ္ပါတယ္။  ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒေတြမွာ  ဒီလိုအမ်ိဳးအစား
ကြျပားမွုေတက အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ဥပမာ- တျခားႏိုင္ငံတခုရ႕ လူ႕အခြင့္အေရးကိစၥေတဆိုတာက
Permanent, general, secondary interests ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္  အင္အားၾကီးႏိုင္ငံေတြဟာ  လူ႕အခြင့္အေရးကို  အေၾကာင္းျပဳျပီး  ႏိုင္ငံငယ္ေတြ  အေပၚမွာသာ
အေရးယူမွဳေတြ ျပဳလုပ္တတ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံၾကီးေတြအေပၚ ထားရွိတဲ ႏိုင္ငံျခားေရး  မူ၀ါဒေတြမွာက်ေတာ
ေရွ႕တန္းတင္ေလ့  မရွိတတ္ပါဘူး။  တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕  လူ႕အခြင့္အေရး  ခ်ဳးေဖာက္မွဳေတြ  အေပၚမွာ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု  အေနနဲ႕  စီးပားေရးပိတ္ဆို႕  အေရးယူသင့္သလားဆိုတာနဲ႕  ပတ္သက္ျပီး
ေဆြးေႏြးမွဳေတြမွာ  ဒီအခ်က္ကို  ထည့္သြင္းျပီး  ေဆြးေႏးေလ့ရွိၾကပါတယ္။  တရုတ္ျပည္ကို
စီးပားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူျခင္းအားျဖင့္  ႏွစ္ႏိုင္ငံ  ဆက္ဆံေရးမွာ  ထိခိုက္ေစႏိုင္မွဳ၊  အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ
ကုန္သြယ္ေရးမွာ  ဆိုး၀ါးတဲ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစမွဳ၊  သံတမန္ေရးရာ  ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳေတြမွာ 
အားနည္းခ်က္ရွိေစမွဳ  စတာေတြ  ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္တယ္လို႕  ပညာရွင္ေတက  ေရးသား
တင္ျပထားၾကပါတယ္။
အထူးသျဖင့္  ေျမာက္ကိုးရီးယားရဲ႕  နယူးကလီးယားအေရးန႕  ပတ္သက္ျပီး  တရုတ္ရဲ႕  ပူးေပါင္း
ေဆာင္ရက္မွဳ  ေလ်ာ့နည္းသြားေစႏိုင္တယ္လို႕  ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ  ေျမာက္ကိုးရီးယားအေရးဟာ
အေမရိကန္  ျပည္ေထာင္စုရဲ႕  specific  interests ျဖစ္ျပီး၊  တရုတ္ရဲ႕  လူ႕အခြင့္အေရး
ခ်ိဳးေဖာက္မွဳကက်ေတာ general  interests ပဲ  ျဖစ္တဲ အတြက္  ပိုျပီး  အေရးၾကီးတဲ 
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို  ဦးစားေပးခ့တယ္ဆိုတာ  ေလ့လာေတြ႕ရွိႏိုင္ပါတယ္။  ဒီလို  competing
interests ေတြျဖစ္လာတဲအခါ ဘယ္လိုအက်ိဳးစီးပြားကို ဘယ္လိုအခ်ိန္အတြက္ ပိုျပီး ဦးစားေပးသင့္သလဲ
ဆိုတာကို ႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႕ ေလ့လာသံုးသပ္ျပီး ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေၾကာင္းအရာ တခုတည္းေပၚမွာတင္ မူတည္ျပီး  တႏိုင္ငံနဲ႕  တျခားတႏိုင္ငံတို႕ရ႕  အက်ိဳးစီးပြားေတြက
ထပ္တူမက်ႏိုင္ပါဘူး။  ဥပမာ-  ဆားဗီးယားေတြက  ကိုဆိုဗာ  အယ္ေဘးနီးယားေတကို  ဖိႏွိပ္မွဳနဲ႕
ပတ္သက္ျပီး  အေမရိကန္ရဲ႕  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား  သတ္မွတ္ခ်က္က  general,  temporary  and
secondary  interests ျဖစ္ပါတယ္။  အယ္လ္ေဘးနီးယားရဲ႕  အမ်ဳးသား  အက်ိဳးစီးပား
သတ္မွတ္ခ်က္ကက်ေတာ specific,  permanent  and  vital  interests ျဖစ္သြားပါျပီ။  ဒီလိုပါပဲ။
ျမန္မာအေရးန႕  ပတ္သက္ရင္လဲ  တရုတ္နဲ႕  အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတို႕ရဲ႕  အက်ိဳးစီးပြားေတြက
မတူညီပါဘူး။  လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕  ေဒသတြင္း  တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေရး  စတာေတြနဲ႕  ဆိုင္တဲ့အတက္
general  and  temporary  interests ျဖစ္ပါတယ္။  တရုတ္ရဲ႕  ေဒသတြင္းၾသဇာအာဏာလႊမ္းမိုးမွဳကို
ထိန္းခ်ဳပ္ေရးန႕  ဆိုင္တာျဖစ္ေပမယ့္ ေဒသတြင္းမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕  ၾသဇာအာဏာ ၾကီးထြားလာေရးကိုပါ
တြစပ္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ secondary interests အဆင့္မွာပဲ ရွိပါတယ္။
တရုတ္ျပည္သူ႕  သမၼတႏိုင္ငံ  အတြက္က်ေတာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ  တရုတ္နဲ႕  နယ္နိမိတ္ခ်င္းထိစပ္ေနတဲ 
ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္ေနတာကတေၾကာင္း၊  တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕  စီးပြားေရး တိုးတက္မွဳမွာ  အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္ေနတဲ
ေရနံနဲ႕  သဘာ၀ဓာတ္ေင႕ေတြကို အေမရိကန္ ေရတပ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ မလက္ကာေရလက္ၾကားကေန
တဆင့္ ျဖတ္စရာမလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန တဆင့္ ျဖတ္သန္းတင္သြင္းႏိုင္မယ့္ အလားအလာ ရွိေနတာ၊
မဟာဗ်ဴဟာ  စီမံကိန္းေတလဲ  ရွိေနတာေတြက  တေၾကာင္း၊  စစ္ေရး၊  ႏိုင္ငံေရးအခ်က္အခ်ာ  ေဒသ
တခုျဖစ္ေနတာက တေၾကာင္း  စတာေတေၾကာင့္  ျမန္မာ့အေရးဟာ  specific,  permanent  and vital
interests ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္  အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕  တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံတို႕ဟာ ျမန္မာ့အေရးနဲ႕  ပတ္သက္
လာရင္  ဘယ္ေတာ့မွ  ထိပ္တိုက္  ျဖစ္လာႏိုင္စရာ  အေၾကာင္း  မရွိပါ။  အမ်ိဳးသား  အက်ဳးစီးပြား  ႏွစ္ခု
ထပ္တူ မက်ေနတဲအတြက္  vital interests  အျဖစ္ တရုတ္ႏိုင္ငံက သတ္မွတ္ထားတဲ နယ္ေျမေဒသကို
secondary  interests  အျဖစ္  သတ္မွတ္ထားတဲ အေမရိကန္က  စစ္အင္အားသံုးျပီး  ၀င္လာႏိုင္စရာ 
အေၾကာင္း  မရွိရျခင္းပဲ  ျဖစ္ပါတယ္။  ဒီအခ်က္ဟာ  အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။  ဒီအခ်က္ကို
သတိမမူတဲ့အခါ  မလိုလားအပ္တဲ ေနာက္ဆက္တြျပႆနာေတြ  ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။  ဥပမာ -
ျမန္မာအတိုက္အခံေတြအေနနဲ႕  အေမရိကန္ေတြကပဲ  အီရတ္ကို  ၀င္သလို  ျမန္မာျပည္ကို  ၀င္လာေလ
မလားဆိုျပီး စိတ္ကူးယဥ္မိသြားတတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္  ျဖစ္ပါတယ္။ အီရတ္က အေမရိကန္ အတြက္ vital
interests  ဆိုတာကို  သတိျပဳမိဖို႕  လိုအပ္လွပါတယ္။  ဒီလို  သတိမမူ၊  ဂူမျမင္တာေတြ  မ်ားလာတဲ
အခါက်ရင္ “အေမာင္၊ ေတာင္မွန္း၊ ေျမာက္မွန္း မသိ” ျဖစ္ကိန္း ဆိုက္တတ္တာေၾကာင့္ပါ။
နာဂစ္ကာလတုန္းက အေမရိကန္တပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို ၀င္ဖို႕  တိုက္တြန္းႏွိဳးေဆာ္မွဳေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္  Responsibility  to  Protect  ထဲမွာ  ျပဌာန္းထားတဲ အခ်က္ေတြထဲမွာ  သဘာ၀ 
ေဘးအႏၱရာယ္ဆိုတဲ စကားလံုး  မပါ၀င္ပါဘူး။  ဆြယူအသံုးျပဳမွသာ  အက်ံဳး၀င္မွာ  ျဖစ္ပါတယ္။ 
ဒီလိုဆြယူအသံုးျပဳျပီးမွ  ျပင္သစ္က  ဦးေဆာင္ျပီး  ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရး  ေကာင္စီမွာ  တင္ပါတယ္။
လံုျခံဳေရးေကာင္စီဆိုတာကလဲ  log-rolling problem  ရွိတဲ့အတက္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီရ႕  ဆံုးျဖတ္ခ်က္
မက်လာပါဘူး။  အဒီအခါမွာ  ကမၻာ့ကုလသမဂၢက  authorised  လုပ္တဲ multilateral  intervention
မဟုတ္တဲ coalition  အသြင္သ႑ာန္န႕  multilateral  intervention ေတြ၊  unilateral  intervention
စတာေတကို ထပ္မံေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀င္ေရာက္ျခင္း မျပဳခဲ့ၾကပါဘူး။
အဓိကကေတာ ျဖစ္တဲ ကိစၥရပ္ဟာ  သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္အေပၚမွာ  အေျခခံျပီး  ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တ 
အစိုးရရဲ႕  လ်စ္လ်ဴရွဳမွဳ  ျဖစ္တဲ အတြက္  တျခားႏိုင္ငံေတြအတြက္  general,  temporary,  secondary
interests ျဖစ္ေနရျခင္းေၾကာင့္ပါပဲ။  ႏိုင္ငံတကာ  ဥပေဒအရမွာလဲ  legitimized  intervention
မျဖစ္ႏိုင္တဲအတြက္  ေနာက္ဆက္တြျပႆနာေတြ  အမ်ားအျပား  ရွိလာႏိုင္လို႕ျဖစ္ပါတယ္။  ဒီလို
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား  သေဘာတရားကို  သတိမမူတဲ အတိုက္အခံေတက  ဒါကို  ႏိုင္ငံတကာက 
ပါးစပ္န႕ပဲ ေျပာတယ္၊ ဘာရယ္နဲ႕ အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကျပန္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ဘက္ေတာ္သားေတြကလဲ
အေမရိကန္န႕  ဥေရာပတို႕ကပဲ  သူတို႕ရဲ႕  စစ္အင္အားကို  ေၾကာက္လန္႕လို႕  မ၀င္ရဲသလိုလို
ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။
ဒါကို  အေၾကာင္းျပဳျပီး  တဘက္နဲ႕  တဘက္  အင္တာနက္ေပၚမွာ  ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္ေနၾကသူေတြကလဲ
ရွိျပန္ပါေသးတယ္။ ေတာထမွာ အေလက်ေပါကတ အရြကက ခမွ စျမငသအခ်င္းခ်င္း တေယာကက ေအ
အရကလို႕ေျပာ၊ ေနာကတေယာကက ဘ အရကလ႕ ေျပာျပီး ျငငးေနၾကတာန႕ အတတပါပဲ။ အခ်ိနကန္၊
လပမ္းျပး ဘာမလ အက်ဳးရွိတာ မဟတပါ။
ဒီၾကားထဲ  ကိုးကိုးက်န္းကို  အေမရိကန္ေရတပ္ကို  ႏွစ္တရာတပ္စခြင့္ေပးျပီး၊  ျမန္မာကို  အေမရိကန္
၀င္ေပးပါလို႕  ေျပာေပးၾကပါ  ဆိုတဲ စာေတကလဲ  ထြက္လာျပန္ပါေသးတယ္။  ဒီထက္  ပိုဆိုးတာက 
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္န႕  ျမန္မာ  ေရပိုင္နက္  အျငင္းပြားတာကို  စစ္ျဖစ္လာရင္ေတာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္ကေန 
အေမရိကန္က  ၀င္ကူညီေပးျပီး  ျမန္မာအာဏာရွင္စစ္တပ္ကို  တိုက္လိမ့္မယ္  ဆိုတာမ်ိဳးေတြ  ေျပာျပီး
ျမန္မာလူထုကို မဆက္စပ္၊ မသက္ဆိုင္တဲ့ အေတြးမွား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွားေတြ ေပးတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြဟာ  ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕  အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊  ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရ႕  permanent  and  vital
interests  နဲ႕  သက္ဆိုင္တဲ ကိစၥမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ  ေခါင္းေဆာင္  ေဒၚေအာင္ဆန္း 
စုၾကည္က “အျမဲတမ္းရန္သူ၊  အျမဲတမ္း  မိတ္ေဆြ”  ဆိုတာ  မရွိႏိုင္ေၾကာင္း  ေျပာဆိုထားခ့ဘူးပါတယ္။
ႏိုင္ငံ  ေခါင္းေဆာင္မ်ားစြာကလဲ  အျမဲတမ္း  မဟာမိတ္၊  အျမဲတမ္း  ရန္ဘက္  ဆိုတာ  မရွိႏိုင္ေၾကာင္း
မီးေမာင္းထိုးျပခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလက္ရွိအေျခအေနမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုး  ဆန္႕က်င္ဖို႕  လိုအပ္တဲ အဓိက 
အခ်က္ကေတာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ  ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕  အမ်ဳးသား  အက်ိဳးစီးပားကို 
မေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္တဲ အတြက္ပဲ  ျဖစ္ပါတယ္။  ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕  National  Power  ကို  ေလ်ာ့က်ေစ
ႏိုင္တယ္။  ႏိုင္ငံရဲ႕  ဂုဏ္သိကၡာကို  က်ဆင္းေစႏိုင္တယ္။  ဒီအတြက္  စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို
ဆန္႕က်င္ၾကဖို႕  လိုအပ္တာ  ျဖစ္ပါတယ္။  ဒါဟာ  ျမနမာႏင္ငံမွာ  ႏိင္ငံေရး၊  စးပြားေရး၊
လမွဳေရးအေျခအေနအရပ္ရပကေန ျမနမာတမ်ဳးသားလုးက ေတာငးဆလာတ temporary interests  ပဲ
ျဖစ္ပါတယ။  ဒါေပမယ ဒအတက permanent  and  vital  interests ျဖစ္တ နယေျမပိင္နက၊ 
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ  စတာေတက ဘယသကမ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မ compromise  လပ္လို႕
မရပါဘး။
ကိုယ့္ရန္သူရဲ႕  ရန္သူတိုင္းကို  မိတ္ေဆြဖြ႕လို႕  မရပါဘူး။  ကိုယ့္ရန္သူရဲ႕  မိတ္ေဆြတိုင္းကို  ရန္သူ
သတ္မွတ္လို႕  မရပါဘူး။  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပားန႕  ပတ္သက္တဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို  ဘယ္လို 
အဖြ႕အစည္း၊  ဘယ္လိုလူပုဂၢိဳလ္ကမွ  လက္လြတ္  စပယ္  လုပ္ကိုင္ဆံုးျဖတ္လို႕  မရပါဘူး။  ဒီလိုပါပဲ။
ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး၊  တိုင္းရင္းသား  အခြင့္အေရးနဲ႕  ပတ္သက္တဲ အေၾကာင္းအရာေတြဟာလ 
အမ်ိဳးသား  အက်ဳးစီးပြားနဲ႕  ပတ္သက္တာျဖစ္တဲ့အတြက္  ျမန္မာႏိုင္ငံေရးစနစ္  မွန္ကန္ေကာင္းမြန္
လာခ်ိန္က်မွ  ဒိုင္ယာေလာ့ခ္  ေဆြးေႏြးပေတြ၊  ျပည္သူ႕ဆႏၵခံယူပြေတြနဲ႕  စဥ္းစားသတ္မွတ္ၾကရမယ့္
လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ  အမ်ားၾကီး  ရွိလာမွာ  ျဖစ္ပါတယ္။  လူမ်ဳးစုသတ္မွတ္ေရး၊  နယ္ေျမပိုင္နက္
ခြေ၀သတ္မွတ္ေရး  ကိစၥရပ္ေတြ  အားလံုးကို  ဘယ္လိုလူေတြက ဘယ္လိုကတိေတြပဲ  ေပးထားခဲ့သည္
ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္လိုႏိုင္ငံေတြက ေထာက္ခံမွဳျပဳသည္ျဖစ္ေစ ဒါေတြဟာ အက်ံဳးမ၀င္ပါဘူး။
ဘာေတြပဲ ေျပာေနေန လက္ေတြ႕မွာက်ေတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ေနသမွ် 
ကာလပတ္လံုး  ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕  လူ႕အခြင့္အေရးေတြ  ဆံုးရွံဳးျပီး၊  လူ႕ဂုဏ္သိကၡာေတြ
က်ဆင္းေနမွာပဲ  ျဖစ္ပါတယ္။  စစ္အာဏာရင္ေတရဲ႕  ေသးခြအပ္ခ်ဳပ္မွဳေတ၊  အမ္ၾကကခ်ငး  အးမဲသပ္ျပး
ခြပခိုင္းမွဳေတ ရေနသမွ်ကာလပတလး  အမ်ိဳးသားေသးစညးညညတေရးနဲ႕  တနးတညမွ်ေရး  က 
အေကာင္အထညေဖာႏိုငမွာ  မဟတပါဘး။  ျမန္မာႏင္ငံရဲ႕  အမ်ဳးသားအက်ဴးစီးပားက တကရိုက 
ဖ်ကဆးေနတာက စစအာဏာရွငစနစ္သာ  ျဖစ္ပါတယ။ တပ္မေတာ္မဟုတ္ဘူး။  ဒါေပမယ့္  စစ္တပ္ဟာ
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရ႕ လက္ကိုင္ဒုတ္ျဖစ္ေနတဲအတြက္ ဖ်က္ဆီးသူေတြထဲမွာ ပါ၀င္ေနတယ္။
ရဲတပ္ဖ႕  မဟုတ္ဘူး။  ဒါေပမယ့္  စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕  မတရားတဲ ဥပေဒေတြကို  ရဲတပ္ဖ႕က 
အသံုးျပဳေနၾကရတယ္။  ၾကံ့ဖြံ႕ေတြ  မဟုတ္ဘူး။  ဒါေပမယ့္  အာဏာရွင္ေဒါက္တိုင္အျဖစ္  စနစ္ကို
ေထာက္မထားသလို  ျဖစ္ေနတယ္။  ဒါေၾကာင့္  အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပားကို  ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕
တပ္မေတာ္ထ၊  ရဲတပ္ဖြ႕ထဲ၊  ၾကံ့ဖြံ႕ထဲ  ၀င္ေရာက္ခ့သူေတြဟာ  ျပည္သူ႕  ရင္ခြင္ကို  ခိုလွံဳျပီး
အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖီဆန္ဆန္႕က်င္ဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။
ယေန႕ျမနမာႏိုင္ငေရး  အေျခအေနမာ  စစ္အာဏာရင္စနစဆုး  ေအာကကေန  လတေျမာကေရးအတက
တပမေတာ္၊  ျပညသ႕ရတပ္ဖြ႕  အပါအ၀င္  ျမနမာ  တမ်ိဳးသားလး  လကတျပီး  လတေျမာကေရး
လွဳပရွားမွဳၾကးက ေဖာေဆာင္ႏင္ဖို႕က  လကေတ႕က်ေသာ  လပငန္းစဥ တကပြ၀ငလမ္းေၾကာင္း 
တရပ္အျဖစ္ လအပ္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႕က်င္ေရး  လွဳပ္ရွားမွဳဆိုတာကို  အခ်ိဳ႕က  အမ်ိုဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊
အမ်ိဳးသား ေသြးစည္း ညီညတ္ေရးတို႕နဲ႕ ယွဥ္ျပီး ေပၚထြက္လာတယ္လို႕ ထင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေတြဟာ
strategy  framework  သေဘာတရားအေပၚမွာ  ကြလြစာ  နားလည္မွဳေတြေၾကာင့္ပဲ  ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယလလုပငန္းေဆာငတာမွာမဆ ends  (အဆးသတ ပန္းတင)၊  ways  (သားမယလမ္းေၾကာင္း)  န႕
means (resources) သးမ်ဳး ဟနခ်ကညမွ ေအာင္ျမင္ႏင္တာ ျဖစတယ။
ေက်ာင္းသားတေယာက္က ဘ၀မွာ ဘြ႕တခုရဖို႕ လိုအပ္တယ္လို႕ ယူဆတယ္။ အဒီအခါမွာ ဘြ႕ရဖို႕ဆိုတဲ
ရည္မွန္းခ်က္ကို  ထားတယ္။  ဘြ႕ရဖို႕  ၾကိဳးစားမယ္ဆိုျပီးေတာ့လဲ  မိဘေဆြမ်ိဳး  အသိုင္းအ၀ိုင္းကို
ေၾကညာတယ္။ ဒါက ends ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါတခုတည္းနဲ႕တင္ မျပီးေသးဘူး။ ဒီလိုဘြ႕ရဖို႕အတက္
ဆယ္တန္းေအာင္ရမယ္၊  တကၠသိုလ္  တက္ရမယ္။  ပထမႏွစ္၊  ဒုတိယႏွစ္၊  တတိယႏွစ္  စာေမးပေတြ
အဆင့္ဆင့္  ေျဖရမယ္။  ဒါက  ways ျဖစ္တယ္။  ဒီလိုရွိရံုေလာက္နဲ႕လဲ  မရေသးဘူး။  ဘြ႕ရဖို႕ဆိုတဲ
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို  အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္  လမ္းေၾကာင္း  အဆင့္ဆင့္မွာ  အခ်ိန္ကုန္မယ္၊
ေငြကုန္မယ္၊ လူရဲ႕ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွုေတ ရွိမယ္။ ဒါေတြက means ေတြပ ျဖစ္တယ္။
ျမန္မာျပည္အေရးမွာဆိုရင္  အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊  အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီညြတ္ေရး
ဆိုတာေတြက  ျမန္မာႏိုင္ငံ  အနာဂတ္အတြက္  လိုအပ္တဲ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားေတ ျဖစ္တယ္။ 
တမ်ိဳးသားလံုး  ဦးတည္ရမယ့္  ပန္းတိုင္  ends ျဖစ္တယ္။  စစ္အာဏာရွင္စနစ္  ဆန္႕က်င္ေရး
လွဳပ္ရွားမွဳဆိုတာက  ဒီပန္းတိုင္ကို  ေရာက္ေအာင္သားဖို႕  လမ္းေၾကာင္းအဆင့္ဆင့္ထဲက  အဆင့္
တဆင့္သာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ways ေတြထဲက တဆင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္  လပငန္းေဖာ္ေဆာငမွဳေတမွာ  strategic picture  တခလးက ျခံဳငံုၾကညျပီးမွ  complementary
interests  လား၊  competing interests  လားဆတာ  မွနမွနကန္ကန သးသပႏိုငဖို႕  လအပ္လပါတယ။
ဒလမဟတပဲ  သဘာလ၊  ငါဘာလဲ  လပေနလ႕ကေတာ ဟသာကုးသန္း  ပ်ကကန္း  ၾကဳပါလမမယ။ 
ပင္လယ္ထဲ သေဘၤာပ်က္ေနခ်ိန္မွာ  အသက္ကယ္ေလွေတြေပၚ လူေတြေရာက္ဖို႕က အေရးၾကီးပါတယ္။
သေဘၤာပ်က္ေနမွ  သေဘၤာေဆာက္ျပီး  ကယ္ဖို႕  လုပ္ေနလို႕မရပါဘူး။  သေဘၤာေဆာက္တာကေတာ
ေရရွည္အတက္  ေဆာက္ဖို႕  လိုမွာ  အမွန္ပါပဲ။  ဒါေပမယ့္  ဒီသေဘၤာနဲ႕ပဲ  ကယ္မယ္လုပ္ေနလို႕ေတာ
မရပါဘူး။
ေရတို၊  ေရရွည္  လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို  ဟန္ခ်က္ညီဖို႕  လိုအပ္ပါတယ္။  ေရရညပ အာရစိုကေနရင္ 
ေနာကတန္႕ပါတယ။  ေရတပဲ  အာရံုစကေနရင ေရွ႕က်ပါတယ။  ဟနခ်ကမညရင္  ေအာင္ျမငမွဳ  ရမွာလ
မဟတပါ။ ျပည္တြင္းပ႗ိပကၡမွာပဲ  ျဖစ္ျဖစ္၊  ျပည္ပ  ပ႗ိပကၡေတြမွာပ ျဖစ္ျဖစ္ 
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားဆိုတာက  မူ၀ါဒေတြ၊  မဟာဗ်ဴဟာေတကို  အဆံုးအျဖတ္ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားရ႕  အမ်ိဳးအစားကြျပားမွဳေတြ အေပၚမွာ  အေျခခံျပီးမွ  strategy framework  ကို
ခ်မွတ္မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္ဖို႕ အလားအလာေတြ ပိုရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
 
နိဂး

နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရရင္ အခုဒီေဆာင္းပါးဟာ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပားဆိုတ သေဘာတရားကို အတိုခ်ဳပ္အေနနဲ႕ 
ေရးသားတင္ျပျပီး  ျမန္မာျပည္နဲ႕  ဆက္စပ္တဲ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကို  ေယဘုယ်ဥပမာအေနနဲ႕ 
ထည့္ သြင္းတင္ျပထားျခင္းသာ  ျဖစ္ပါတယ္။  ျမန္မာျပည္ရဲ႕  အမ်ဳးသား  အက်ိဳးစီးပားကို  သီးသန္႕
ေရးသားထားတဲ ေဆာင္းပါး  မဟုတ္ပါဘူး။  ေရးသားထုတ္ေ၀ဖို႕  လိုအပ္ေသာ  အခ်ိန္ကာလ 
မဟုတ္ေသးပါ။ အိႏၵိယစာ၊ ဘိုစာ၊ တရုတ္စာ ခ်က္စားဖို႕ ေနေနသာသာ မီးဖိုထဲ ေ၀းလို႕ အိမ္ထဲ ေတာင္
ေရာက္ေသးတာ မဟုတ္ပဲ ဘိုစာေကာင္းတယ္၊ တရုတ္စာ ေကာင္းတယ္နဲ႕ ျငင္းခုန္ေဆးေႏြးမွဳေတြကိုလဲ
စိတ္ပါ၀င္စားမွဳ  မရွိလွပါ။  အႏယစာ  ခ်ကလသက  တကယခ်ကရမယအခ်န္မွာ  မန္မွနကန္ကန
ခ်ကတတေအာင ျပင္ဆငေလလာထားဖို႕၊ ဘုစာ ခ်ကလသက မးဖထေရာကမ ဟဟာမသိ၊  ဒဟာမသနဲ႕
အဂလန္မ စားဖမွဴးမ်ား  ျပနပင့္ေနရတ ဘ၀  မေရာကဖို႕၊  တရတစာ  ခ်ကလသကလ မီးဖထေရာကမ 
ရြာရိုးကးေပါက ျပန္ထကေလွ်ာကျပး  သားလးဓား  လက္ရွာေနရတ ဘ၀မေရာကဖို႕ကသာ 
ကယ့္အသႏွငကယ္ ၀င္း၀နးၾကိဳးပမး ျပငဆငထားသငပါေၾကာငး ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
                                                                                            

 ရညညန္းကးကား-

St.  Thomas Aquinas,  Summa Theologica, 2-2ae, Quest.  40, Art.  1 in Aquinas,  Selected Political 
Writings, trans. J. G. Dawson (Oxford: Blackwell, 1948).
Hans J. Morgenthau, Politics Among Nations (6th ed.; New York: Knopf, 1985).
Niccolo Machiavelli, The Prince and the Discourses (New York: Random House, 1940).
Morgenthau, “Alliances in Theory and Practice,” in Arnold Wolfers, ed., Alliance Policy in the Cold
War (Baltimore: Johns Hopkins Univ. Press, 1959).
Donald E.  Nuechterlein,  America Overcommitted:  United States National  Interests in the 1980s
(Lexington: Univ. of Kentucky Press, 1985)
K.  J.  Holsti,  International  Politics:  A Framework  for  Analysis,  5th ed.  (Englewood Cliffs,  N.J.: 
Prentice Hall, 1988)
Paul  M. Kennedy, The Rise and Fall  of the Great Powers: Economic Change and Military Conflict 
from 1500-2000 (New York: Random House, 1987)
Barry O’Neill, “Power and Satisfaction in the United Nations Security Council,” Journal of Conflict 
Resolution, 40 (June 1996), 219-37;
Stephen M. Wait, “The Search for a Science of Strategy, A Review Essay,” International Security,
Summer 1987, Vol. 12, No. 1, pp. 142-143

ကေလးေလးသို႔ မွာတမ္း...



====================




ဒီရာသီသက္တမ္းကို လွလွပပရယ္ေမာ ျဖတ္သန္းခ်င္ေပမယ့္ မလိမ္မိုးမလိမ္မာနိုင္ငံေတာ္ ေအာက္မွာ တို႔ဘ၀ေတြက မိုးမွ လင္းပါ့မလား ကေလးေရ......


မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ထားပါ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ဟိုဟိုဒီဒီ အဆက္မျပတ္ ၀ဲပ်ံက် ေမွ်ာ္လင့္ရာမဲ့ နာက်င္က်ည္ဆန္မ်ား တိမ္တိုက္ေတြ လိုေလ ဘယ္နားသြားမလဲ ဦးတည္ရာမရွိ လမ္းျပေျမပံု မ်ား ေဟာင္းႏြမ္းသြားၿပီ ကေလးေလးေရ....


အလင္းတံခါးမ်ား ေမွာင္မိုက္ခဲ့ေလသလား ပုခံုးထက္က ၀တၱရားမွာ နာက်င္ခဲ့ရေလေတာ့ ဘာကို ေရြးခ်ယ္နိုင္မွာတဲ့လဲေလ


ၿငိတြယ္ျခင္းမွာ ဘယ္တရားဓမၼမွ အသံုးမ၀င္ေတာ့ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ သစၥာလမ္းမမ်ား အတိုက္ခံရတယ္ စိတ္ထဲ ပဲ့တင္ထပ္ေနေပမယ့္ အၾကည္လင္ ဆံုး ၾကားရတာက ခ်က္ခ်င္းလိုလို ေၾကြက်သြားတဲ့ရယ္သံ ခပ္ပါးပါးေတြပဲ မဟုတ္လား

ေတြးလို႔မရနိုင္တဲ့ ဇာတ္သိမ္းေတြနဲ႔ အရာရာကို အားတင္းထားစမ္း အရင္ ကလို စာေတြသင္ေပးမယ္ ပံုျပင္ေတြနားေထာင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ပံုျပင္ေတြ ေျပာျပ မယ္ ကိုယ္တို႔ဟာ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို အတိတိ နာက်င္ေန ရတာကို ငံု႔ခံေနရမတဲ့လဲ အရာရာဟာ ပ်က္သုဥ္းျခင္း ဆိုေပမယ့္ ရွိရွိသမွ် ဒိုင္းေတြနဲ႔ ခုခံဖို႔ပဲ အျမဲေတြး...



ယဥ္ေက်းတတ္ဖို႔သင္ရင္း ဆိုးႏြဲ႔ခဲ့ရတယ္ ပတၱျမားေရာင္ အဆီအနွစ္နဲ႔ ညေနဟာ သရိုးသရီျဖစ္ေန တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အလံ လႊင့္ရင္း ေလထဲမွာ
ေဆာကခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္လိမ့္နိုးနိုးေပါ့


ပထမပိုင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးပိုင္းကို ရုပ္ရွင္ေတြလို သိပ္ကြာဟပစ္လိုက္ဖို႔ မစဥ္စားနဲ႔
တစ္သားတည္းက်မႈ ဆိုတာ နာက်င္ေနၾကခ်ိန္မွာ သိသာလာတာမ်ိဳးေလ


အခုေတာ့ ကေလးေလးက ငိုေၾကြးျခင္းဆိုရင္ ကိုယ္က နာက်င္ျခင္းေပါ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုရင္ ကိုယ္က ေအာင္နိုင္ျခင္းေပါ့ ဒဂၤါးျပား တစ္ဖက္ထဲမွာပဲ ပစ္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့ အေသြးတူ အေရာင္တူ ဘ၀ေတြ ကိုယ္တို႔ ဘယ္လမ္းေရြးၾကမလဲ



ခံတပ္ကေလးမွာ တေရြ႕ ေရြ႕နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာရတဲ့ ပံုျပင္ေတြက တံတိုင္းျဖစ္လာတယ္ စိတ္ မေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ေကာ ဘာထူးမွာလဲ အရွိကို အရွိအတိုင္း လက္ခံဖို႔ အင္အားႀကီးသူေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္
ေခါင္ေအးေအးနဲ႔ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ သည္းခံနိုင္ရမယ္ ကေလးေလးေရ...


ရာဇ၀တ္သားေတြ မဟုတ္ေပမယ့္ ရာဇ၀တ္ဒဏ္ သင့္ခဲ့ၾကေတာ့ ဘယ္အရာေတြကမ်ား ငါတို႔ကို အပင္ျမင့္ နန္းဆန္ေစမွာလဲ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဘ၀မွာပဲ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ခုခံၾကစို႔ရဲ႕


မုန္တိုင္းကထန္ ဒီေရကတိုး ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ညအေမွာင္မွာညိႈး မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းရင့္ေရာ္ခဲ့ၾက ကေလးေလးလည္း ရာသီ မွားပြင့္တဲ့ ျမတ္ေလးပန္းေတြနဲ႔ လိႈင္လိႈင္သင့္ ရင့္ရင့္သန္ခဲ့ေပါ့ ကိုယ္တို႔ေရြးတဲ့လမ္းမို႔ ကိုယ္တို႔သြားရမယ္....


မိုးမၿပိဳေပမယ့္ စိတ္ကူးေတြ ကမၻာလို ၿပိဳပ်က္ခဲ့တယ္ လက္အစံုက လိႈင္းထန္မာေၾကာ ရဲတင္းသထက္ ရဲတင္းရင္း ေရွ႕ ... တိုးၾကမယ္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြမွာ သူရဲေကာင္းဆန္တဲ့ သူပုန္ကေလးေရ.....

ဘယ္မွန္းမသိေပမယ့္ တစ္ေန႔ေတာ့ ျခားနားၾကမွာပဲ သြားေတာ့မယ္လို႔ နႈတ္မဆက္ရက္ေပမယ့္ မိုးမလံုနိုင္ငံေတာ္မွာ မိုးမလင္းမခ်င္း ထားခဲ့ရဦးမွာပဲ


လူေတြက အရမ္းမိုက္မဲၾကတာပဲ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ ကိုယ္တို႔လည္း မိုက္မဲ ခဲ့ေကာင္း မိုက္မဲခဲ့ၾကမွာပါပဲ ကေလးေလးကို ရိုးသားျခင္းရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးတစ္ခုလို႔ပဲ ေပြ႔ပိုက္ထားမိတယ္ ကေလးေရ...


မယံုနိုင္စရာပါပဲ အသက္ရဲ႕ လိႈင္းခတ္သံ နွလံုးအိမ္မွာ ရိုက္ခတ္တိုင္း တစ္ရက္ျခင္းစီဟာ လြမ္းစိတ္ေတြ စိမ့္၀င္က်စ္လစ္လို႔ေပါ့ ရာဇ၀င္ကိုေရးရ
ေတာ့မယ္ ကေလးေရ....

ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းသံ အဆက္ဆက္မွာ ကိုယ္တို႔တာ၀န္ ကိုယ္တို႔ ေက်ပြန္ၾကရမယ္ေလ

ဘယ္ေတာ့မဆို ရယ္ေမာတတ္ပါေစ ဘယ္ေတာ့မဆို အဓိကက်တာကို ဖမ္းဆုပ္တတ္ပါေစ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကေလးေလးဟာ လက္ယဥ္ၿပီးသား ဓါးသမားတစ္ေယာက္ပံုစံ ျဖစ္ေနရမယ္ ခဲလံုးေလးေတြ ေရထဲကို ပစ္ေပါက္ၾကည့္တိုင္း မေန႔က ကေလးေလးထက္သာတဲ့ ကမၻာေျမကို ပစ္မွတ္ထားတယ္လို႔ ခံစားပါ ဘာကိုမွ ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔ ကေလးေလးေရ...


ေႏြးေထြးပါ လက္မခံပါနဲ႔ မိရိုးဖလာ ယံုၾကည္မႈေတြ အကုန္လံုး စြန္႔ပစ္လိုက္ စမ္း ကိုယ္တို႔က ကိုယ္တို႔ အျဖစ္နဲ႔ ရွင္သန္ေနမွာပါပဲ ေျမစမ္း ခရမ္းလည္း ပ်ိဳးၾကရင္း ဓါးေတြလည္း ေသြးေနရင္း နဲနဲေလးေတာင္ ဓမၼ မဆန္တဲ့ သူေတာ္စင္ေတြကို အဓမၼဆန္ဆန္ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းပစ္ရမယ္မင္းက နူးညံ့ ညင္သာၿပီးသားပါ ကေလးေလးရယ္...
တစ္ေယာက္မရွိတဲ့ တစ္ေယာက္ကမၻာဟာ အျမဲတမ္း နိုင္ထက္စီးနင္း ခံေနရ မွာပဲ အျမဲတမ္း ၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရမွာထက္စာရင္ ယဥ္ေက်းနူးညံ့စြာ ပုန္ကန္ ၾကမ္းတမ္းျပေနရတာကမွ ကိုယ္တို႔ဘ၀ေတြကို လွပေစလိမ့္ဦးမယ္


အျမဲလိုလို ၾကမ္းၾကဳတ္ ရက္စက္တတ္တဲ့ ၀န္းက်င္တခြင္ကို တန္ျပန္ ထိုးခုတ္ နိုင္ဖို႔ ကိုယ္တို႔ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုး ဓါးေရးေတြကို ကေလးေလးကို သင္ေပး ရ ဦးမယ္ ဘယ္ေတာ့မဆို ကိုယ့္တာကိုယ္ လံုပါေစ ကေလးေရ...


ရက္စက္တတ္တဲ့ေလာကႀကီးဟာ ရက္စက္ျခင္းအသစ္ေတြ ေမြးဖြါးလာေလ ငါတို႔က တံု႔ျပန္ျခင္းေတြ ျပန္ေမြးဖြါးေလနဲ႔ ရန္ကိုရန္ျခင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တံု႔ျပန္ၾကရင္း ငါတို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို သံသရာ လည္ပတ္ေစရဦးမွာေပါ့


ခံစားခ်က္ေတြျပင္းထန္တိုင္း မ်က္နွာမွာ ထုတ္မျပမိေစနဲ႔ ကေလးေလး
ေကာက္က်စ္ျခင္းကို သင္ေပးတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေကာက္က်စ္ေလ့ ရွိတဲ့ လူေတြၾကားမွာ ေကာက္က်စ္ျခင္း အတတ္ကို ယဥ္ပါး တတ္ေျမာက္ ထားဖို႔
ေတာ့ လိုတယ္ ကေလးေရ...


စြန္႔ပစ္ခံရျခင္းမွာ ကိုယ္တို႔အားလံုး ေနသားတက်ျဖစ္သြားဖို႔ပဲ ေမ်ွာ္လင့္တယ္ ယံုၾကည္ခ်က္ ဆိုတာ ဆူးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေဆာက္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္စားခံနိုင္ေလ တန္ဖိုး တက္ေလပဲ ယိုင္နဲ႔ေနတဲ့ ေသြးေဟာင္းေတြကို ဘယ္လို အမွန္တရား မ်ိဳး နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေဖာက္ထုတ္ပစ္ရမယ္


စိတ္ဓါတ္က အေရးႀကီးသတဲ့ ကိုယ္တို႔စိတ္ဓါတ္ကို ကိုယ္တုိ႔ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုမလဲ ျပန္ေျပာခြင့္ မရွိတဲ့ လွည့္ဖ်ားခံခဲ့ရသမွ် ဒဏ္ရာေတြကို ပြတ္သပ္ ယုယေနရတာကိုပဲ သည္းခံတယ္ ေျပာမလား

ေခ်ာင္ပိတ္ အရိုက္ခံရတဲ့အခါ နာက်င္သက္သာေအာင္ ျပန္ခုခံမိတာကိုပဲ ရိုင္းစိုင္းတယ္ေျပာမလား

လူေတြက အဲ့ဒီ့ေလာက္ ရက္စက္ျပေနမွေတာ့ ကိုယ္တို႔ကၿငိမ္ခံရင္း တရားေဒသနာေတြကို ေခါင္းထဲ ထည့္ေနရဦးမလား

ေနာက္ဆံုးဆိုတာ ရထားေတြ ေရာက္မလာနိုင္တဲ့ ဘူတာပ်က္ တစ္ခုထဲက သံေခ်းေတြလိုပဲ ဘာမွ သံုးလို႔ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး

လေရာင္ အဆုပ္လိုက္ ပြင့္ေနတဲ့ ညေအာက္မွာ ပေရာမီးသီးယပ္(စ္) ပံုျပင္ေလး ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ ဒီနွစ္ ၀ါဆိုကို ကိုယ္မပိုင္နိုင္ခဲ့ဘူး အမွန္တရား ရဲ႕ ေဒါက္တိုင္တစ္ေခ်ာင္းအျဖစ္ ဘ၀ကို ပံုေဖာ္ထားရင္း မေရရာတဲ့ အနာဂါတ္ အတြက္ လွမ္းရဦးမယ္....


ႀကိဳးစားပါ ကေလးေလး ျဖစ္နိုင္ရင္ ဆုေတာင္းျခင္းအလုပ္ကို ေမ့ပစ္လိုက္ပါ ငါတို႔ ငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရတဲ့ ေမတၱာတရား ဆိုတာ ယံုတမ္းပဲ လိပ္ဥ ၀ွက္ တမ္း ကစားၾကသလိုေပါ့ ကေလးေတြရဲ႕ ေဆာ့ကစားသံေတြေတာင္ အေရာင္
ေတြ စြန္းေနၿပီပဲ ေလွ်ာ္ဖြပ္မေနနဲ႔ေတာ့ ကေလးေလး ကိုယ္တို႔လည္း ကိုယ္တို႔
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ စြန္းထင္း ေပက်ံခဲ့ၾကတာပဲေလ


အရူးေတြ အသစ္ေျပာင္းခ်ိန္ ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ဂ်ိဳးျဖဴငွက္ကေလးေလးပ်ံ၀ဲရင္း ဒီသီခ်င္းကို ဆက္ဆိုမယ္ေလ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း ထိေရာက္ေအာင္ ပို႔လိုက္နိုင္ၿပီ ဆိုရင္ ဘယ္လိုလူကမွ ဒုကၡ လာေပး နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းႀကီးဆီ ရန္သူေတြ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ မီးက်ည္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ တပ္ စခန္းေတြကိုပဲ ထိမွန္ေစလိမ့္မယ္

အခြင့္အေရး ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ေျပာေျပာ ကိုယ္တို႔တေတြရဲ႕ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ ျဖဴစင္မွာျဖစ္သလို
က်ဆံုးခဲ့ၾကမယ္ ဆိုရင္လည္း သန္႔ရွင္းေနမွာပဲ


ပုန္ကန္ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ ေသြးခ်င္းခ်င္း နီစမ္းပါေစ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ၀န္းက်င္တခြင္ကို ကိုယ္တို႔ အလြယ္တကူ အညံ့မခံခဲ့ၾကဘူး ဆိုတာနဲ႔တင္ ဂုဏ္ယူေနတတ္ရမယ္ ကေလးေလးေရ...။ ။

အေမရဲ႕အေ၀း

အေမ
သားကို သူတို ့ကအေမ့လို မၾကင္နာၾကဘူး
အေမ
သားကိုသူတို ့က အေမ့လို မစာနာၾကဘူူး
အေမ
သားကို သူတို ့ က အေမ့လို မညွာတာၾကဘူး
အေမ
သားကို သူတို ့က အေမ့လို ခြင့္မလႊတ္ၾကဘူး အေမ
အေမ
သားေလ အေမ့ကို ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလးနဲ ့
အေမစိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ဖို ့ သားစြန္ ့စားခဲ့တာေလ
ဒါေပမယ့္
အေမက
ငါ့သားကို အိမ္တေဆာင္မီးတေျပာင္
မေပးႏိုင္လို ့ အေမ စိတ္ဆင္းရဲေနရတယ္ဆိုတာ
သားမသိခဲ့ဘူး အေမ
အေမ
ပ်ိဳျမစ္ျခင္း ေတြ ရင္း
ဆႏၵေတြကိုရင္း
အာသီသေတြရင္း
အိမ္မက္ေတြကိုခင္း
သားတို ့ အနာ ဂါတ္ကို
အေမ….. တပ္ခဲ့တယ္
(အေတာင္ပံေတြေပါ့)
ဒါေပမယ့္ အေမရယ္
သားကေတာ့ အခု
အေမ့ လက္ရာကို လြမ္းေနတယ္……….

သညာရွင္းတမ္းႏွင့္ ဘုရားမေဟာေသာ အခ်က္မ်ား



အကျွနု်ပ်သည် ဤသို့ ကြားနာခဲဲ့ရပါသည် –

အခါတစ်ပါး၌ မြတ်စွာဘုရားသည် သာဝတၳိပြည် အနာထပိဏ် (သူဌေး)၏ အရံ (ဇေတဝန် ကျောင်းတော်) ၌ (သီတင်းသုံး) နေတော်မူ၏။

ထိုစဉ်အခါ၌ ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် သုံးရာမျှသော များစွာသော ပရိဗိုဇ်ပရိသတ်နှင့်အတူ တည်ပင်စည်းတန်းရှိသော ‘ဧကသာလက’ မည်သော အယူဟောပြောပွဲဲ ကျင်းပရာ မလ္လိကာ၏ အရံ၌ နေ၏။

ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် နံနက်အချိန်၌ (သင်္ကန်းကို) ပြင်ဝတ်တော်မူ၍ သပိတ် သင်္ကန်း ကို ယူလျက်သာဝတၳိပြည်သို့ ဆွမ်းအလို့ငှါ ဝင်တော်မူ၏။

ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားအား ဤသို့သော အကြံသည် ဖြစ်၏။ ”သာဝတၳိပြည်၌ ဆွမ်းခံလှည့်ရန် စောလွန်းသေး၏၊ ငါသည် တည်ပင်စည်းတန်းရှိသော ‘ဧကသာလက’ မည်သော မလိ္လကာ၏ အရံ ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်ထံသို့ ချဉ်းကပ်ရမူ ကောင်းလေစွ” ဟု အကြံဖြစ်၏။

ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် တည်ပင်စည်းတန်းရှိသော ‘ဧကသာလက’ မည်သော အယူ ဟော ပြောပွဲဲကျင်းပရာ မလ္လိကာ၏ အရံသို့ ချဉ်းကပ်တော်မူ၏။

ထိုစဉ်အခါ၌ ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် များပြားသော ဖီလာစကားကို ပြင်းပြ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့် ပဲ့တင်ထပ်မျှ ပြောဆိုနေကြသော များစွာသော ပရိဗိုဇ် ပရိသတ်နှင့်အတူ ထိုင်နေလျက် ရှိ၏။ဤ ဖီလာစကားတို့ကား အဘယ်နည်း –

မင်းနှင့်စပ်သောစကား
ခိုးသူနှင့်စပ်သောစကား
အမတ်ကြီးနှင့်စပ်သောစကား
စစ်သည်နှင့် စပ်သောစကား
 ကြောက်ဖွယ်နှင့်စပ်သောစကား
စစ်ထိုးခြင်းနှင့် စပ်သောစကား
စားဖွယ်နှင့် စပ်သောစကား
 သောက်ဖွယ်နှင့်စပ်သောစကား
အဝတ်နှင့်စပ်သောစကား
အိပ်ရာနှင့် စပ်သောစကား
ပန်းနှင့်စပ်သောစကား
နံ့သာနှင့်စပ်သောစကား
 ဆွေမျိုးနှင့်စပ်သောစကား
ယာဉ်နှင့်စပ်သောစကား
ရွာနှင့်စပ်သောစကား
နိဂုံးနှင့်စပ်သောစကား
 မြို့နှင့်စပ်သောစကား
 နယ်နှင့်စပ်သောစကား
မိန်းမနှင့်စပ်သောစကား
 ယောကျ်ားနှင့်စပ်သောစကား
သူရဲကောင်းနှင့် စပ်သောစကား လမ်းနှင့်စပ်သောစကား
 ရေခပ်ဆိပ်နှင့်စပ်သောစကား
 သေလွန်သူနှင့် စပ်သောစကား
အထွေထွေနှင့်စပ်သောစကား
 လောက (အကြောင်း) နှင့်စပ်သောစကား
သမုဒ္ဒရာအကြောင်းနှင့်စပ်သောစကား
 ကြီးပွားခြင်း ဆုတ်ယုတ်ခြင်းနှင့် စပ်သောစကား တို့တည်း။


 ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် ကြွလာသော မြတ်စွာဘုရားကို အဝေးမှပင် မြင်လတ်သော် ”အသျှင်တို ့တိတ်ဆိတ်စွာ နေကြပါကုန်လော့၊ အသျှင်တို့ အသံမပြုပါကုန်လင့်၊ ဤရဟန်း ဂေါတမသည် ကြွလာနေ၏၊ ထိုအသျှင် (ဂေါတမ) သည် တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို အလိုရှိ၏၊ တိတ်ဆိတ်ခြင်း၏ဂုဏ်ကို ဆိုလေ့ရှိ၏၊ ပရိသတ်အသံ တိတ်ဆိတ်နေသည် ကိုသိလျှင် ချဉ်းကပ်သင့်သည် ဟု အောက်မေ့တန်ရာ၏” ဟူ၍ မိမိပရိသတ်ကို သေဝပ် စွာနေရန် ပြောဆို၏၊ ဤသို့ဆိုသော် ထိုပရိဗိုဇ်တို့သည် ဆိတ်ဆိတ်နေကုန်၏။

ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်ထံသို့ ချဉ်းကပ်တော်မူ၏၊ ထိုအခါ ပေါဋ္ဌပါဒ ပရိဗိုဇ်သည် မြတ်စွာဘုရားအား ဤစကားကို လျှောက်၏။ ”မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော် မူပါ  မြတ်စွာဘုရား၏ ကြွလာခြင်းသည် ကောင်းသော ကြွ လာခြင်းဖြစ် ပါသည်  မြတ် စွာ ဘုရားသည် ဤအရပ်သို့ ကြွလာတော်မူရန် အလှည့်ကို ကြာမြင့်မှ ပေးတော်မူဘိ ၏၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုင်တော်မူပါ၊ ဤနေရာကိုပြင်ထားပါသည် အသျှင်ဘုရား” ဟု လျှောက်၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ပြင်ထားသော နေရာ၌ ထိုင်တော်မူ၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည်လည်း နိမ့်သောထိုင်စရာ တစ်ခုကို ယူ၍ တစ်ခုသော နေရာ၌ ထိုင်၏၊ တစ်ခုသော နေရာ၌ ထိုင်နေသော ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ် အား မြတ်စွာဘုရားသည် ဤစကားကို မိန့်တော်မူ၏ –

”ပေါဋ္ဌပါဒ ယခုအခါ အဘယ်စကားဖြင့် စုဝေးနေထိုင်ကုန်သနည်း၊ သင်တို့၏ မပြီးသေးသော အကြားစကားသည်ကား အဘယ်နည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၁။ ငါမလာမီအကြား၌ ဖြစ်သောစကား (အဋ္ဌကထာ)


သညာ၏ ချုပ်ခြင်းကို ပြဆိုရာ

ဤသို့ မိန့်တော်မူသော် ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် မြတ်စွာဘုရားအား ဤစကား ကို လျှောက်၏ –

”အသျှင်ဘုရား ယခုအခါ အကျွန်ုပ်တို့ စုဝေးနေထိုင်လျက် ပြောဆိုနေကြသော စကားကို ထားပါဦး၊ အသျှင်ဘုရား ဤစကားသည် မြတ်စွာဘုရားအား နောင်အခါ၌လည်း ကြား နာ ရန် ခဲဲယဉ်းမည် မဟုတ်ပါ၊ အသျှင်ဘုရား ယခင့်ယခင်နေ့တို့၌ စကား အသစ် အဆန်း ထောက်လှမ်း နာကြားရာ ဇရပ်၌ အထူးထူးသော အယူ ရှိကုန်သော သမဏ
ဗြာဟ္မဏ တို့ စုဝေးနေထိုင်ကြရာတွင် ‘အချင်းတု့ိ သညာ၏ ချုပ်ခြင်းသည် အဘယ်သို့ ဖြစ် သနည်း’ ဟု သညာချုပ်ခြင်းနှင့် စပ်သော စကားသည် ဖြစ်ပေါ်ပါ၏။

ထိုသူတို့တွင် အချို့သူတို့သည် ဤသို့ ဆိုပါကုန်၏ –

‘အကြောင်း အထောက်အပံ့ မရှိကုန်ဘဲဲ သတ္တဝါ၏ သညာတို့သည် ဖြစ်လည်း ဖြစ်ကုန် ၏၊ ချုပ်လည်းချုပ်ကုန်၏၊ အကြင်အခါ ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုအခါ သညာ ရှိ၏၊ အကြင် အခါ ချုပ်ကုန်၏၊ ထိုအခါ သညာမရှိ’ ဟု ဆိုပါကုန်၏။

ဤအခြင်းအရာဖြင့် အချို့သူတို့သည် သညာချုပ်ခြင်းကို ပြပါကုန်၏။

ထိုသူ့ကို အခြားသူက ဤသို့ ဆိုပါ၏ –

‘ဤ (သညာချုပ်ခြင်း) သည် ဤသို့ ဖြစ်မည် မဟုတ်ပါ၊ အချင်း သညာသည် သတ္တဝါ၏ အတ္တတည်း၊ ထို (သညာ) သည် ကပ်လည်း ကပ်၏၊ ခွါလည်း ခွါ၏၊ အကြင်အခါ ကပ်၏၊ ထိုအခါ သညာ ရှိ၏၊ အကြင်အခါ ခွါ၏၊ ထိုအခါ သညာ မရှိ’ ဟု ဆိုပါ၏။

ဤအခြင်းအရာဖြင့် အချို့သူတို့သည် သညာချုပ်ခြင်းကို ပြပါကုန်၏။

ထိုသူ့ကို အခြားသူက ဤသို့ ဆိုပြန်ပါ၏ –

‘ဤ (သညာချုပ်ခြင်း) သည် ဤသို့ ဖြစ်မည် မဟုတ်ပါ၊ တန်ခိုးအာနုဘော်ကြီးကုန်သော သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည် ရှိကုန်၏၊ ထို (သမဏဗြာဟ္မဏ) တို့သည် ဤသတ္တဝါ၏ သညာ ကို ငင်၍လည်း သွင်းကုန်၏၊ ငင်၍လည်း ထုတ်ကုန်၏၊ အကြင်အခါ ငင်၍ သွင်း ကုန်၏၊ ထိုအခါ သညာရှိ၏၊ အကြင်အခါ ငင်၍ ထုတ်ကုန်၏၊ ထိုအခါ သညာမရှိ’ဟု ဆိုပြန်ပါ၏။

ဤအခြင်းအရာဖြင့် အချို့သူတို့သည် သညာချုပ်ခြင်းကို ပြပါကုန်၏။

ထိုသူ့ကို အခြားသူက ဤသို့ ဆိုပြန်ပါ၏ –

‘အချင်း ဤ (သညာ ချုပ်ခြင်း) သည် ဤသို့ ဖြစ်မည် မဟုတ်ပါ၊ အချင်း တန်ခိုး အာနုဘော်ကြီး ကုန်သော နတ်တို့သည် ရှိကုန်၏၊ ထိုနတ်တို့သည် ဤသတ္တဝါ၏ သညာ ကို ငင်၍လည်း သွင်း ကုန်၏၊ ငင်၍လည်းထုတ်ကုန်၏၊ အကြင်အခါ ငင်၍ သွင်းကုန်၏၊ ထိုအခါ သညာရှိ၏၊ အကြင် အခါ ငင်၍ ထုတ်ကုန်၏၊ ထိုအခါ သညာမရှိ’ဟု ဆိုပြန်ပါ၏။

ဤအခြင်းအရာဖြင့် အချို့သူတို့သည် သညာချုပ်ခြင်းကို ပြပါကုန်၏။

အသျှင်ဘုရား ထိုစကားတို့ကို ကြားရသော အကျွနု်ပ်အား မြတ်စွာဘုရားကိုသာ အာရုံပြု ၍ ‘သြော်ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားရှိပါမူ ကောင်းလေစွ၊ သြော် ကောင်းသော
စကားကို ဆိုတတ်သောမြတ်စွာဘုရားရှိပါမူ ကောင်းလေစွ၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤတရား တို့၌ ကောင်းစွာ ကျွမ်းကျင်တော်မူပါပေ၏’ ဟု အောက်မေ့တမ်းတခြင်း ဖြစ်ခဲ့ ပါ၏၊ အသျှင်ဘုရား မြတ်စွာဘုရားသည် သညာချုပ်ခြင်း၌ ကျွမ်းကျင်တော်မူပါ၏၊ သဘောကို သိတော်မူပါ၏၊ အသျှင်ဘုရား သညာချုပ်ခြင်းသည် အဘယ်သို့ ဖြစ်ပါ သနည်း” ဟု လျှောက်၏။


အကြောင်းရှိ၍ သညာဖြစ်ခြင်း ချုပ်ခြင်းကို ပြဆိုရာ

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုသူတို့တွင် အကြင်သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည် ”အကြောင်း အထောက်အပံ့ မရှိကုန်ဘဲဲ သတ္တဝါ၏ သညာတို့သည် ဖြစ်လည်း ဖြစ်ကုန်၏၊ ချုပ်လည်း ချုပ်ကုန်၏”ဟု ဆိုကုန်၏၊ ထိုသူတို့၏ (စကားသည်) အစကပင် ချွတ်ယွင်းလျက် ရှိ၏၊ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် –

ပေါဋ္ဌပါဒ အကြောင်း အထောက်အပံ့ ရှိကုန်၍သာလျှင် သတ္တဝါ၏ သညာတို့သည် ဖြစ် လည်း ဖြစ်ကုန်၏။ ချုပ်လည်း ချုပ်ကုန်၏၊ အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ် ၏၊ အချို့သညာသည်အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ်၏။

အကျင့် ‘သိက္ခာ’ သည် အဘယ်နည်း ဟု မြတ်စွာဘုရားသည် (ကိုယ်တိုင်ပင်) မေးတော် မူ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်သော (အလုံးစုံသောတရားတို့ကို) ကိုယ်တိုင်မှန် စွာ သိတော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဤလောက၌ ပွင့်တော်မူ၏။ (စကားချပ်... သာမညဖလ သုတ်၌ ကဲဲ့သို့ နည်းတူ ချဲဲ့အပ်၏။ ချဲ့ယူနိုင်ပါ၏)

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤသို့လျှင် ရဟန်းသည် သီလနှင့် ပြည့်စုံပေ၏။

မိမိ၌ ဤအပိတ်အပင် ‘နီဝရဏ’ တရားငါးပါး ပယ်ပြီးဖြစ်သည်ကို ကောင်းစွာ မြင်သော ထိုရဟန်းအား ဝမ်းမြောက်ခြင်းသည် ဖြစ်၏၊ ဝမ်းမြောက်သော ရဟန်းအား နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ သည် ဖြစ်၏၊ နှစ်သိမ့်သော စိတ်ရှိသော ရဟန်း၏ ကိုယ်သည် ငြိမ်းအေး၏၊ ငြိမ်းအေးသော ကိုယ်ရှိသော ရဟန်းသည် ချမ်းသာကို ခံစား၏၊ ချမ်းသာသော ရဟန်း၏ စိတ်သည် တည်ကြည်၏။

ထို (ရဟန်း) သည် ကာမဂုဏ်တို့မှ ကင်းဆိတ်၍သာလျှင် အကုသိုလ်တရားတို့မှ ကင်း ဆိတ် ၍ သာလျှင်ကြံစည်ခြင်း ‘ဝိတက်’ နှင့် တကွဖြစ်သော သုံးသပ်ဆင်ခြင်ခြင်း ‘ဝိစာရ’ နှင့် တကွဖြစ်သော ‘နီဝရဏ’ ကင်းဆိတ်ခြင်း ကြောင့်ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော ပဌမဈာန်သို့ ရောက်၍နေ၏၊ ထို (ရဟန်း) အား (ဈာန်မရမီ) ရှေးအဖို့၌ ဖြစ်သော ကာမသညာသည် ချုပ်၏၊ ထိုအခါ ‘နီဝရဏ’ ကင်း ဆိတ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့
သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအခါ နီဝရဏကင်းဆိတ်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်
သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ့ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာ ရှိသည်သာ ဖြစ်၏၊ ဤသို့လည်း အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ် ၏၊ အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ်၏၊ ဤသည်ကား အကျင့် ‘သိက္ခာ’ တည်း ဟု မြတ်စွာဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ထိုရဟန်းသည် ဝိတက်ဝိစာရငြိမ်းခြင်းကြောင့် မိမိ သန္တာန် ၌ စိတ်ကိုကြည်လင်စေတတ်သော၊ စိတ်တည်ကြည်ခြင်း ‘သမာဓိ’ ကို ဖြစ် ပွားစေ တတ်သော၊ ကြံစည်ခြင်း ‘ဝိတက်’ မရှိသော၊ သုံးသပ်ဆင်ခြင်ခြင်း ‘ဝိစာရ’ မရှိသော၊ တည်ကြည်ခြင်း ‘သမာဓိ’ ကြောင့်ဖြစ်သော၊ နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော ဒုတိယဈာန်သို့ ရောက်၍ နေ၏၊ ထို (ရဟန်း) အား (ဒုတိယဈာန်မ ရမီ) ရှေးအဖို့၌ ဖြစ်သော ‘နီဝရဏ’ ကင်းဆိတ်ခြင်းကြောင့့် ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ချုပ်၏၊ ထိုအခါ တည်ကြည်ခြင်း ‘သမာဓိ’ ကြောင့် ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသောသညာသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအခါ တည်ကြည်ခြင်း ‘သမာဓိ’ ကြောင့်ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့
သော စင်စစ်ရှိသော သညာ ရှိသည်သာ ဖြစ်၏၊ ဤသို့လည်းအချို့ သညာ သည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ်၏၊ အချို့ သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ် ၏၊ ဤသည်လည်း အကျင့် ‘သိက္ခာ’တည်းဟု မြတ်စွာဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ရဟန်းသည် နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ကိုလည်း မတပ်မက်ခြင်း
ကြောင့်အောက်မေ့ခြင်း ‘သတိ’ ဆင်ခြင်ခြင်း ‘သမ္ပဇဉ်’ နှင့် ပြည့်စုံသည် ဖြစ်၍ လျစ်လျူ ရှုလျက် နေ၏၊ ချမ်းသာ ‘သုခ’ ကိုလည်း ကိုယ်ဖြင့် ခံစား၏၊ အကြင် တတိယဈာန်
ကြောင့် ထိုသူ့ကို ‘လျစ်လျူရှုသူ သတိရှိသူချမ်းသာစွာ နေလေ့ရှိသူ’ဟု အရိယာ (ပုဂ္ဂိုလ်) တို့သည် ပြောကြားကုန်၏၊ (ရဟန်းသည်) ထိုတတိယဈာန်သို့ ရောက်၍ နေ၏၊ ထို (ရဟန်း) အား (တတိယဈာန်မရမီ) ရှေးအဖို့၌ဖြစ်သော တည်ကြည်ခြင်း ‘သမာဓိ’ ကြောင့်ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ချုပ်၏၊
ထိုအခါ လျစ်လျူရှုခြင်း ‘ဥပေက္ခာ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့သောစင်စစ် ရှိသော သညာ သည် ဖြစ်၏၊ ထိုအခါ လျစ်လျူရှုခြင်း ‘ဥပေက္ခာ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသောသိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာ ရှိသည်သာ ဖြစ်၏၊ ဤသို့လည်း အချို့ သညာ သည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ်၏၊ အချို့ သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ်၏၊ ဤသည်လည်း အကျင့် ‘သိက္ခာ’ တည်းဟု မြတ်စွာဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ရဟန်းသည် ချမ်းသာဆင်းရဲကို ပယ်ခြင်းကြောင့် လည်းကောင်း ရှေးဦးကပင်လျှင် ဝမ်းမြောက်ခြင်း နှလုံးမသာခြင်းတို့၏ ချုပ်နှင့်ခြင်းကြောင့် လည်းကောင်း ဆင်းရဲချမ်းသာမရှိသော လျစ်လျူရှုမှု ‘ဥပေက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ်သည့်သတိ၏ စင်ကြယ်ခြင်းရှိသော စတုတၳဈာန်သို့ရောက် ၍ နေ၏၊ ထို (ရဟန်း) အား (စတုတၳဈာန်မရမီ) ရှေးအဖို့၌ ဖြစ်သော လျစ်လျူရှုခြင်း ‘ဥပေက္ခာ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ချုပ် ၏၊ ထိုအခါ ဆင်းရဲချမ်းသာမရှိသော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအခါ ဆင်းရဲချမ်းသာမရှိသော သိမ်မွေ့သောစင်စစ် ရှိသော သညာရှိသည် သာ ဖြစ် ၏၊ ဤသို့လည်း အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့်ဖြစ်၏၊ အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ်၏၊ ဤသည်လည်း အကျင့် ‘သိက္ခာ’တည်း ဟ ု မြတ်စွာ ဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ရဟန်းသည် ရူပသညာ၁တို့ကို လုံးဝလွန်မြောက်၍ ပဋိဃသညာ တို့လုံးဝ ချုပ်သည့်အပြင် နာနတ္တသညာ၃တို့ကို လုံးဝနှလုံးမသွင်းမူ၍ ”ကောင်းကင်သည် အဆုံးမရှိ” ဟု (နှလုံးသွင်းလျက်) အာကာသာနဉ္စာယတန (ဈာန်) သို့ ရောက်၍ နေ၏၊ ထို (ရဟန်း) အား (အာကာသာနဉ္စာ ယတနဈာန်မရမီ) ရှေးအဖို ့၌ ဖြစ်သော သညာသည် ချုပ်၏၊ ထိုအခါ့အာကာသာနဉ္စာယတန (ဈာန်) နှင့် ယှဉ်သော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအခါအာကာသာနဉ္စာယတန (ဈာန်) နှင့် ယှဉ်သော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာ ရှိသည်သာ ဖြစ်၏၊ ဤသို့ လည်း အချို့ သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ်၏၊ အချို့ သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ်၏၊ ဤသည်လည်း အကျင့် ‘သိက္ခာ’တည်းဟု မြတ်စွာဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ရဟန်းသည် အာ ကာ သ ာ န ဉ္စ ာ ယ တ န (ဈာန်) ကို လုံးဝ လွန်မြောက်၍ ”ဝိညာဉ်သည် အဆုံးမရှိ”ဟု (နှလုံးသွင်းလျက်) ဝိညာဏဉ္စာယတန ဈာန်သို့ ရောက်၍ နေ၏၊ ထို (ရဟန်း) အား (ဝိညာဏဉ္စာယတနဈာန်မရမီ) ရှေးအဖို့ ၌ဖြစ်သော အာကာသာနဉ္စာယတန (ဈာန်) နှင့် ယှဉ်သော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ချုပ်၏၊ ထိုအခါ ဝိညာဏဉ္စာယတန (ဈာန်) နှင့် ယှဉ်သော သိမ်မွေ့သော စင်စစ် ရှိသော သညာသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအခါ ဝိညာဏဉ္စာယတန (ဈာန်) နှင့် ယှဉ်သော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာရှိသည်သာ ဖြစ်၏၊ ဤသို့လည်း အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ်၏၊ အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ်၏၊ ဤသည်လည်း အကျင့် ‘သိက္ခာ’တည်းဟု မြတ်စွာဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ရဟန်းသည် ဝိညာဏဉ္စာယတန (ဈာန်) ကို လုံးဝ လွန်မြောက်၍ ”တစ်စုံ တစ်ခုမျှမရှိ”ဟု (နှလုံးသွင်းလျက်) အာကိဉ္စညာယတန (ဈာန်) သို့ ရောက်၍ နေ၏၊ ထို (ရဟန်း) အား (အာကိဉ္စညာယတနဈာန်မရမီ) ရှေးအဖို့ ၌ ဖြစ်သော ဝိညာဏဉ္စာယတန (ဈာန်) နှင့်ယှဉ်သောသိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ချုပ်၏၊ ထိုအခါ အာကိဉ္စညာယတန (ဈာန်) နှင့်ယှဉ်သောသိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအခါ အာကိဉ္စညာယတန (ဈာန်) နှင့်ယှဉ်သော သိမ်မွေ့သော စင်စစ်ရှိသော သညာရှိသည်သာ ဖြစ်၏၊ ဤသို့လည်း အချို့သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ဖြစ်၏၊ အချို့ သညာသည် အကျင့် ‘သိက္ခာ’ ကြောင့် ချုပ်၏၊ ဤသည်လည်း အကျင့် ‘သိက္ခာ’တည်းဟု မြတ်စွာဘုရားသည် မိန့်တော်မူ၏ –

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤ (သာသနာတော်) ၌ ရဟန်းသည် ကိုယ်ပိုင် (ပဌမဈာန်) သညာရှိ၏၊ ထို (ရဟန်း) သည် ထို (ပဌမဈာန်သညာ) မှ ဤ (ဒုတိယဈာန်သညာ) သို့ ထို (ဒုတိယ ဈာန် သညာ) မှ ဤ (တတိယဈာန်သညာ) သို့ ဤသို့စသော အစဉ်ဖြင့် အမြတ်ဆုံး (အာကိဉ္စညာယတနဈာန်) သညာသို့ ရောက်၏၊ အမြတ်ဆုံး (အာကိဉ္စညာယတနဈာန်) သညာ၌ တည်သော ထို (ရဟန်း) အား ဤသို့ အကြံဖြစ်၏ –

”စေ့ဆော်နေသော် ငါ့အား မသင့်မြတ်၊ မစေ့ဆော်ဘဲနေသော်သာ ငါ့အား သင့်မြတ်၏၊ အကယ်၍ငါသည် စေ့ဆော်ငြားအံ၊ အားထုတ်ငြားအံ့၊ ငါ၏ ဤ (အာကိဉ္စညာယတန ဈာန်) သညာ တို့သည်လည်း ချုပ်ကုန်ရာ၏၊ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အခြားသညာတို့ သည်လည်း ဖြစ်ပေါ်ကုန်ရာ၏၊ ငါသည်မစေ့ဆော်ဘဲ နေရမူ၊ အားမထုတ်ဘဲ နေရ မူ ကောင်းလေစွ” ဟု အကြံဖြစ်၏။

ထို (ရဟန်း) သည် စေ့ဆော်ခြင်းကိုလည်း မပြု၊ အားထုတ်ခြင်းကိုလည်း မပြု၊ စေ့ဆော် အား ထုတ်ခြင်းမပြုသော ထိုရဟန်းအား ထို (အာကိဉ္စညာယတနဈာန်) သညာတို့သည် လည်း ချုပ်ကုန်၏၊ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အခြားသညာတို့သည်လည်း မဖြစ်ပေါ် ကုန်၊ ထို (ရဟန်း) သည် သညာ ဝေဒနာ ချုပ်ခြင်းသို့ရောက်၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤသို့လျှင် သိလျက် အစဉ်အတိုင်း သညာချုပ်ရာသမာပတ်သည် ဖြစ် ပေ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ ထင်သနည်း၊ သင်သည် ဤမှ ရှေးအခါက ဤသို့ သဘော ရှိသောသိလျက် အစဉ်အတိုင်း သညာချုပ်ရာ သမာပတ်ကို ကြားဖူးပါ၏လော။

မကြားဖူးပါ အသျှင်ဘုရား။

အသျှင်ဘုရား မြတ်စွာဘုရား ဟောတော်မူသော တရားတော်ကို အကျွန်ုပ်သည် ဤသို့ သိနားလည်ပါ၏ –

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤ (သာသနာတော်) ၌ ရဟန်းသည် ကိုယ်ပိုင် (ပဌမဈာန်) သညာရှိ၏၊ ထို (ရဟန်း) သည်ထို (ပဌမဈာန်သညာ) မှ ဤ (ဒုတိယဈာန်သညာ) သို့ ထို (ဒုတိယဈာန် သညာ) မှ ဤ (တတိယဈာန်သညာ) သို့ ဤသို့ စသော အစဉ်ဖြင့် အမြတ်ဆုံး (အာကိဉ္စညာယတနဈာန်) သညာသို့ ရောက်၏၊ အမြတ်ဆုံး (အာကိဉ္စညာယတနဈာန်) သညာ၌ တည်သော ထိုရဟန်းအား ဤသို့ အကြံဖြစ်၏ –

‘စေ့ဆော်နေသော် ငါ့အား မသင့်မြတ်၊ မစေ့ဆော်ဘဲ နေသော်သာ ငါ့အား သင့်မြတ်၏၊ အကယ်၍ငါသည် စေ့ဆော်ငြားအံ၊ အားထုတ်ငြားအံ၊ ငါ၏ ဤ (အာကိဉ္စညာယတန ဈာန်) သညာတို့သည်လည်း ချုပ်ကုန်ရာ၏၊ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အခြားသညာတို့ သည် လည်း ဖြစ်ပေါ်ကုန် ရာ၏၊ ငါသည်မစေ့ဆော်ဘဲ နေရမူ၊ အားမထုတ်ဘဲ နေရ မူ ကောင်းလေစွ’ဟု အကြံဖြစ်၏။

ထို (ရဟန်း) သည် စေ့ဆော်ခြင်းကိုလည်း မပြု၊ အားထုတ်ခြင်းကိုလည်း မပြု၊ စေ့ဆော် အား ထုတ်ခြင်းမပြုသော ထို (ရဟန်း) အား ထို (အာကိဉ္စညာယတနဈာန်) သညာတို့ သည် လည်း ချုပ်ကုန်၏၊ ကြမ်းတမ်း ထင်ရှားသော အခြားသညာတို့သည်လည်း မဖြစ်ပေါ် ကုန်၊ ထို (ရဟန်း) သည် (သညာ ဝေဒနာ) ချုပ်ခြင်းသို့ ရောက်၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤသို့လျှင် သိလျက် အစဉ်အတိုင်း သညာချုပ်ရာသမာပတ်သည် ဖြစ်၏” ဟု သိနား လည် ပါ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤအတိုင်းပင် မှန်ပေ၏။

အသျှင်ဘုရား မြတ်စွာဘုရားသည် အမြတ်ဆုံးသညာ တစ်ပါးတည်းကိုသာ ပညတ်ပါ သလော၊ သို့မဟုတ် အမြတ်ဆုံး သညာ များစွာတို့ကိုလည်း ပညတ်ပါသလော။

ပေါဋ္ဌပါဒ ငါသည် အမြတ်ဆုံးသညာ တစ်ပါးတည်းကိုလည်း ပညတ်၏၊ အမြတ်ဆုံး သညာ များစွာတို့ကိုလည်း ပညတ်၏။

အသျှင်ဘုရား အဘယ်သို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အမြတ်ဆုံးသညာ တစ်ပါးတည်းကို လည်းပညတ်ပါသနည်း၊ အမြတ်ဆုံးသညာ များစွာတို့ကိုလည်း ပညတ်ပါသနည်း။

ပေါဋ္ဌပါဒ အကြင် အကြင် အခြင်းအရာဖြင့် ချုပ်ခြင်းသို့ ရောက်၏၊ ထိုထို အခြင်း အရာဖြင့် ငါသည်အမြတ်ဆုံးသညာကို ပညတ်၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤသို့လျှင် ငါသည် အမြတ် ဆုံး သညာ တစ်ပါးတည်းကိုလည်းပညတ်၏၊ အမြတ်ဆုံးသညာ များစွာတို့ကို လည်း ပညတ်၏။

၄၁၆။ အသျှင်ဘုရား သညာသည် ရှေးဦးဖြစ်၍ ဉာဏ်သည် နောက်မှ ဖြစ်ပါသလော့၊ သို့မဟုတ် ဉာဏ်သည် ရှေးဦးဖြစ်၍ သညာသည် နောက်မှ ဖြစ်ပါသလော့၊ သို့မဟုတ် သညာနှင့် ပညာတို့သည်မရှေးမနှောင်း (တစ်ပြိုင်တည်း) ဖြစ်ပါကုန်သလော။

ပေါဋ္ဌပါဒ သညာသည် ရှေးဦး ဖြစ်ပေါ်၏၊ ဉာဏ်သည် နောက်မှ ဖြစ်၏၊ သညာဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်သာလျှင် ဉာဏ်ဖြစ်ပေါ်ရ၏၊ ထို (ရဟန်း) သည် ”ဤ (သညာဖြစ်ပေါ်ခြင်းဟူသော) အကြောင်းကြောင့် ငါ့အား ဉာဏ်ဖြစ်ပေါ်၏”ဟု ဤသို့ သိ၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ”သညာသည် ရှေးဦး ဖြစ်၏၊ ဉာဏ်သည်နောက်မှ ဖြစ်၏၊ သညာဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်သာလျှင် ဉာဏ်ဖြစ်ပေါ်ရ၏” ဟူသော ဤအချက်ကို ဤ (ဆိုခဲ့သော) အကြောင်းဖြင့် သိအပ်၏။

၁။ ရူပသညာ = ရူပဈာန်၌ ဖြစ်သော သညာ။

၂။ ပဋိဃသညာ = စက္ခုစသော ဝတၳုရုပ်ငါးပါး၌ ရူပါရုံစသော အာရုံငါးပါးတို့ ထိခိုက် သော အခါ ဖြစ်ပေါ်သော ပဉ္စဝိညာဉ်သညာ။

၃။ နာနတ္တသညာ = ပဋိဃသညာမှ တစ်ပါးသော အမျိုးမျိုးသော ကာမာဝစရသညာ။

၄။ ဈာန်ဝင်စားရန် ကြံစည်နေခြင်းကို ဆိုလိုသည်။

၅။ အထက်ဈာန်အလို့ငှါ အားထုတ်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။


သညာသည် အတ္တ ဟုတ် မဟုတ် ပြဆိုရာ

အသျှင်ဘုရား သညာသည် သတ္တဝါ၏ အတ္တလော့၊ သို့မဟုတ် သညာတခြား အတ္တ တခြား လော။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်သည် အဘယ်သို့သော အတ္တကို ယုံကြည်သနည်း။

အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်သည် မဟာဘုတ်လေးပါးအစုအဝေးဖြစ်သော အစာအာဟာရ စားသောက် သော ရုပ်ရှိသော ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တကို ယုံကြည်ပါ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်၏ (အယူ၌) အတ္တသည် မဟာဘုတ်လေးပါး အစုအဝေးဖြစ်သော အစာ အာဟာရ စားသောက်သော ရုပ်ရှိသော ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အရာဖြစ်ငြား အံ၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤသို့ ဖြစ်လျှင်သင်၏ (အယူ၌) သညာတခြား အတ္တတခြား ဖြစ်ရာ ၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ သညာတခြား အတ္တ တခြားဖြစ်သော ထိုအချက် ကို ဤ (ဆိုလတ္တံ့သော) အကြောင်းဖြင့်လည်း သိအပ်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်၏ (အယူ၌) မဟာဘုတ်လေးပါး အစုအဝေးဖြစ်သော အစာအာဟာရ စားသောက်သောရုပ်ရှိသော ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော ထိုအတ္တသည် တည်မြဲတည်နေ သည်သာ ဖြစ်ပါလျက် ဤသတ္တဝါ၏ အခြားသညာတို့သည်ကား ဖြစ်ကုန်၏၊ အခြား သညာ တို့သည်ကား ချုပ်ကုန်၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ သညာတခြား အတ္တတခြားဖြစ်ရာသော ထိုအချက်ကို ဤ (ဆိုခဲ့သော) အကြောင်းဖြင့် သိအပ်၏။

အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်သည် အင်္ဂါကြီးငယ် အလုံးစုံရှိသော ဣနြေ္ဒမချို့တဲ့သော (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တကို ယုံကြည်ပါ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်၏ (အယူ၌) အတ္တသည် အင်္ဂါကြီးငယ် အလုံးစုံရှိသော ဣနြေ္ဒမချို့တဲ့သော (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အရာ ဖြစ်ငြားအံ၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤသို့ ဖြစ်လျှင်လည်း သင်၏ (အယူ၌) သညာတခြားအတ္တတခြား ဖြစ်လတ္တံ့၊ ပေါဋ္ဌပါဒ သညာတခြား အတ္တတခြားဖြစ် ရာသော ထို (အချက်) ကို ဤ (ဆိုလတ္တံ့သော) အကြောင်းဖြင့် လည်း သိအပ်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်၏ (အယူ၌) အင်္ဂါကြီးငယ် အလုံးစုံရှိသော ဣနြေ္ဒမချို့တဲ့သော (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသောထိုအတ္တသည် တည်မြဲတည်နေသည်သာ ဖြစ်ပါလျက် ဤသတ္တဝါအား အခြားသညာတို့သည်ကားဖြစ်ကုန်၏၊ အခြားသညာတို့သည်ကား ချုပ်ကုန်၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ သညာတခြား အတ္တတခြားဖြစ်ရာသောထိုအချက်ကို ဤ (ဆိုခဲ့သော) အကြောင်းဖြင့် လည်း သိအပ်၏။

အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်သည် ရုပ်မရှိသော သညာဖြင့် ပြီးသော အတ္တကို ယုံကြည်ပါ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်၏ (အယူ၌) အတ္တသည် ရုပ်မရှိသော သညာဖြင့် ပြီးသော အရာ ဖြစ်ငြား အံ၊ ပေါဋ္ဌပါဒဤသို့ ဖြစ်လျှင်လည်း သင်၏ (အယူ၌) သညာတခြား အတ္တတခြား ဖြစ်ရာ ၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ သညာ တခြားအတ္တတခြားဖြစ်ရာသော ထိုအချက်ကို ဤ (ဆိုလတ္တံ့သော) အကြောင်းဖြင့်လည်း သိအပ်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်၏ (အယူ၌) ရုပ်မရှိသော သညာဖြင့် ပြီးသော ထိုအတ္တသည် တည်မြဲ တည်နေ သည်သာဖြစ်ပါလျက် ဤသတ္တဝါအား တခြား သညာတို့သည်ကား ဖြစ်ကုန်၏၊ တခြား သညာတို့သည်ကားချုပ်ကုန်၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ သညာတခြား အတ္တတခြားဖြစ် ရာသော ထိုအချက်ကို ဤ (ဆိုခဲ့သော) အကြောင်းဖြင့် လည်း သိအပ်၏။

အသျှင်ဘုရား ”သညာသည် သတ္တဝါ၏ အတ္တ” ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ”သညာတခြား အတ္တတခြား” ဟူ၍လည်းကောင်း ဤအရာကို အကျွနု်ပ် သိနိုင်ပါမည်လော။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင်သည် တစ်ပါးသော အယူရှိသူ၊ တစ်ပါးသော ယုံကြည်ခြင်းရှိသူ၊ တစ်ပါးသော အလိုရှိသူ၊ တစ်ပါး (သော အကျင့်) ၌ အားထုတ်ခြင်းရှိသူ၊ တစ်ပါး (သော သာသနာ) ၌ ဆရာရှိသူ ဖြစ်၍ ”သညာသည်သတ္တဝါ၏ အတ္တ” ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ”သညာတခြား အတ္တတခြား” ဟူ၍လည်းကောင်း ဤအရာကို သိနိုင်ခဲ၏။

အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်သည် တစ်ပါးသော အယူရှိသူ၊ တစ်ပါးသော ယုံကြည်ခြင်းရှိသူ၊ တစ်ပါး သောအလိုရှိသူ၊ တစ်ပါး (သော အကျင့်) ၌ အားထုတ်ခြင်းရှိသူ၊ တစ်ပါး (သော သာသနာ) ၌ ဆရာရှိသူ ဖြစ်၍ ”သညာသည် သတ္တဝါ၏ အတ္တ” ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ”သညာတခြား အတ္တတခြား” ဟူ၍လည်းကောင်း ဤအရာကို အကယ်၍ သိနိုင်ခဲငြားအံ၊ အသျှင်ဘုရား လောကသည် မြဲပါသလော့၊ (လောကသည် မြဲ၏ဆိုသော) ဤ (အယူ) သည်သာလျှင် မှန်၍ တစ်ပါး (သော အယူ) သည် မှားပါသလော။

ပေါဋ္ဌပါဒ လောကသည် မြဲ၏ ဆိုသော ဤ (အယူ) သည်သာလျှင် မှန်၍ တစ်ပါး (သော အယူ) သည်မှား၏ ဟူသော ဤအရာကို ငါ မဖြေကြား။

အသျှင်ဘုရား လောကသည် မမြဲပါသလော့၊ (လောကသည် မမြဲဆိုသော) ဤ (အယူ) သည်သာလျှင်မှန်၍ တစ်ပါး (သော အယူ) သည် မှားပါသလော။

ပေါဋ္ဌပါဒ လောကသည် မမြဲဆိုသော ဤ (အယူ) သည်သာလျှင် မှန်၍ တစ်ပါး (သော အယူ) သည်မှား၏ ဟူသော ဤအရာကိုလည်း ငါ မဖြေကြား။

အသျှင်ဘုရား လောကသည် အဆုံးရှိပါသလော လောကသည် အဆုံး မရှိပါသလော။ ထို (ကိုယ်) သည်ပင် အသက်၊ ထို (အသက်) သည်ပင် ကိုယ်ပါလော။ အသက်သည် တခြား၊ ကိုယ်သည် တခြားပါလော။
သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိပါသလော။ သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ မရှိပါသလော။ သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိလည်းရှိ မရှိလည်း မရှိပါသလော။ သတ္တဝါသည်သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည် လည်းမဟုတ် မရှိသည်လည်း မဟုတ်ပါ သလော။ (သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည်လည်းမဟုတ် မရှိသည်လည်း မဟုတ်ဟု ဆိုသော) ဤ (အယူ) သည်သာလျှင် မှန်၍ တစ်ပါး (သော အယူ) သည် မှားပါသလော။

ပေါဋ္ဌပါဒ ”သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည်လည်းမဟုတ် မရှိသည်လည်း မဟုတ်”ဟု ဆိုသောဤ (အယူ) သည်သာလျှင် မှန်၍ တစ်ပါး (သော အယူ) သည် မှား၏ ဟူသော ဤအရာကိုလည်းငါ မဖြေကြား။

အသျှင်ဘုရား မြတ်စွာဘုရားသည် အဘယ်ကြောင့် ဤအရာစုကို မဖြေကြားပါသနည်း။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤအရာစုသည် အကျိုးစီးပွားနှင့် မစပ်၊ (လောကုတ္တရာ) တရားနှင့် မစပ်၊ အကျင့် မြတ်၏ အစမျှပင် မဟုတ်၊ ငြီးငွေ ့ရန်အလို့ငှါ မဖြစ်၊ တပ်မက်ခြင်း ကင်းရန် အလို့ငှါ မဖြစ်၊ (ဝဋ်ဆင်းရဲ) ချုပ်ရန် အလို့ငှါ မဖြစ်၊ (ကိလေသာ) ငြိမ်းရန်အလို့ငှါ မဖြစ်၊ ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် သိရန်အလို့ငှါ မဖြစ်၊ (သစ္စာလေးပါးကို) သိရန် အလို့ငှါ မဖြစ်၊ နိဗ္ဗာန် (ကို မျက်မှောက်ပြုရန်) အလို့ငှါ မဖြစ်၊ ထို့ကြောင့်ထိုအရာစုကို ငါ မဖြေကြား။

အသျှင်ဘုရား မြတ်စွာဘုရားသည် အဘယ်အရာကို ဖြေကြားပါသနည်း။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤကား ဆင်းရဲတည်း ဟု ငါ ဖြေကြား၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤကား ဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်ခြင်း ၏ အကြောင်းတည်း ဟု ငါ ဖြေကြား၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤကား ဆင်းရဲ ချုပ်ရာ (နိဗ္ဗာန်) တည်း ဟု ငါ ဖြေကြား၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒ ဤကား ဆင်းရဲချုပ်ရာ (နိဗ္ဗာန်) သို့ ရောက်ကြောင်း အကျင့်တည်း ဟု ငါ ဖြေကြား၏။

အသျှင်ဘုရား မြတ်စွာဘုရားသည် အဘယ်ကြောင့် ဤအရာစုကို ဖြေကြားပါသနည်း။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤအရာစုသည် အကျိုးစီးပွားနှင့် စပ်၏၊ (လောကုတ္တရာ) တရားနှင့် စပ်၏၊ အကျင့် မြတ်၏အစ ဖြစ်၏၊ ငြီးငွေ ့ရန်အလို့ငှါ ဖြစ်၏၊ တပ်မက်ခြင်း ကင်းရန် အလို့ငှါ ဖြစ် ၏၊ (ဝဋ်ဆင်းရဲ) ချုပ်ရန်အလို့ငှါ ဖြစ်၏၊ (ကိလေသာ) ငြိမ်းရန်အလို့ငှါ ဖြစ် ၏၊ ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် သိရန်အလို့ငှါ ဖြစ်၏၊ (သစ္စာလေးပါးကို) သိရန် အလို့ငှါ ဖြစ်၏၊ နိဗ္ဗာန် (ကို မျက်မှောက်ပြုရန်) အလို့ငှါ ဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့်ဤအရာစုကို ငါ ဖြေကြား၏။ ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ ဤ (စကား) သည် ဤအတိုင်းပင် မှန်ပါပေ ၏။ ကောင်းသောစကားကို ဆိုတော်မူတတ်သော မြတ်စွာဘုရား၊ ဤ (စကား) သည် ဤအတိုင်းပင် မှန်ပါပေ၏။ အသျှင်ဘုရား ယခုအခါ၌ ကြွရန် အချိန်ကို မြတ်စွာဘုရား သိတော်မူပါ၏ (ကြွရန်မှာ အသျှင်ဘုရား၏ အလိုအတိုင်းပင် ဖြစ်ပါသည်)ဟု လျှောက်၏။

ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် နေရာမှ ထကာ ဖဲခွါကြွသွားတော်မူလေ၏။

ထိုအခါ ပရိဗိုဇ်တို့သည် မြတ်စွာဘုရား ဖဲခွါကြွသွား၍ မကြာမြင့်မီ ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်ကို ထက်ဝန်းကျင်မှ နှုတ်နှင်တံဖြင့် ဝိုင်းအုံ၍ ထိုးဆွကုန်၏ (ပုတ်ခတ်ပြောဆိုကြကုန်၏) –

”ဤအသျှင်ပေါဋ္ဌပါဒသည် ထိုရဟန်းဂေါတမ ဆိုတိုင်း ဆိုတိုင်းသော စကားကိုသာလျှင် ‘ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား ဤ (စကား) သည် ဤအတိုင်းပင် မှန်ပါပေ ၏၊ ကောင်းသော စကားကို ဆိုတော်မူတတ်သော မြတ်စွာဘုရား ဤ (စကား) သည် ဤအတိုင်းပင် မှန်ပါပေ၏’ဟု ဤသို့ ချည်းကောင်းချီးခေါ်ဘိ၏။ သို့ရာတွင် ‘လောကသည် မြဲ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘လောကသည် မမြဲ’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘လောကသည် အဆုံးရှိ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘လောကသည် အဆုံးမရှိ’ ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ‘ထို (ကိုယ်) သည်ပင် အသက်၊ ထို (အသက်) သည်ပင် ကိုယ်မည်၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘အသက်သည်တခြား ကိုယ်သည်တခြား’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း ‘သတ္တဝါသည် သေပြီး သည့်နောက်၌ မရှိ’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘သတ္တဝါသည်သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိလည်းရှိ မရှိလည်းမရှိ’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည်လည်းမဟုတ် မရှိသည်လည်းမဟုတ်’ ဟူ၍လည်းကောင်း ရဟန်း
ဂေါတမ ဟောကြားသော ဧကန်ဖြစ်သော တရားတစ်စုံတစ်ရာကိုမျှ အကျွနု်ပ်တို့ မသိရပါကုန်” ဟု ပုတ်ခတ်ပြောဆို ကုန်၏။

ဤသို့ဆိုသော် ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် ထိုပရိဗိုဇ်တို့အား ဤစကားကို ဆို၏ –

”အချင်းတို့ ‘လောကသည် မြဲ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘လောကသည် မမြဲ’ ဟူ၍ လည်းကောင်း။။ ‘သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည်လည်းမဟုတ် မရှိသည် လည်းမဟုတ်’ ဟူ၍လည်းကောင်းရဟန်းဂေါတမ ဟောကြားသော ဧကန်ဖြစ်သော တရား တစ်စုံတစ်ရာကိုမျှ ငါသည်လည်း မသိရ ပါ၊ သို့သော်လည်း ရဟန်းဂေါတမသည် ဟုတ်သော မှန်သော မဖောက်ပြန်သော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မ၌တည်သော သဘော ရှိသော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မနိယာမအားဖြင့် မြဲသော အကျင့်ကို ဟောပြ ပေ၏၊ ဟုတ်သော မှန်သော မဖောက်ပြန်သော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မ၌တည်သော သဘော ရှိသော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မနိယာမအားဖြင့် မြဲသော အကျင့်ကို ဟောပြသော ရဟန်းဂေါတမ၏ ကောင်း သော စကားကိုကောင်းသော စကားအနေဖြင့် ငါသို့သော သိတတ်သူသည် အဘယ်ကြောင့် ကောင်းချီး မခေါ်ဘဲ ရှိအံ့နည်း”ဟု ဆို၏။


ဆင်ဆရာ့သားစိတ္တ နှင့် ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်

ထို့နောက် နှစ်ရက် သုံးရက် လွန်သောအခါ ဆင်ဆရာ့သားစိတ္တနှင့် ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်တို့ သည်မြတ်စွာဘုရားထံသို့ ချဉ်းကပ်ကုန်၏၊ ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင် ဆင်ဆရာ့သားစိတ္တ သည် မြတ်စွာဘုရားကို ရှိခိုး၍ တစ်ခုသော နေရာ၌ ထိုင်၏၊ ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် ကား မြတ်စွာဘုရားနှင့် အတူ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ (နှုတ်ဆက်) ပြောဆို၏၊ ဝမ်းမြောက် ဖွယ် အမှတ်ရဖွယ်စကားကို ပြီးဆုံးစေ၍ တစ်ခုသောနေရာ၌ ထိုင်၏၊ တစ်ခုသော နေ ရာ ၌ ထိုင်ပြီးသော် ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် မြတ်စွာဘုရားအားဤစကားကို လျှောက်၏ –

အသျှင်ဘုရား မြတ်စွာဘုရား ကြွသွား၍ မကြာမြင့်မီ ထိုအခါ၌ ထိုပရိဗိုဇ်တို့သည် အကျွန်ုပ်ကို ထက်ဝန်းကျင်မှ နှုတ်နှင်တံဖြင့် ဝိုင်းအုံ၍ ထိုးဆွကြပါကုန်၏ (ပုတ်ခတ်ပြော ဆိုကြပါကုန်၏)။ ”ဤအသျှင်ပေါဋ္ဌပါဒသည် ထိုရဟန်းဂေါတမ ဆိုတိုင်း ဆိုတိုင်းသော စကားကိုသာလျှင် ‘ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ ဤ (စကား) သည် ဤအတိုင်း ပင် မှန်ပါပေ၏။ ကောင်းသောစကားကို ဆိုတော်မူတတ်သော မြတ်စွာဘုရား။ ဤ (စကား) သည် ဤအတိုင်းပင် မှန်ပါပေ၏’ ဟုဤသို့ ချည်း ကောင်းချီးခေါ်ဘိ၏၊ သို့ရာတွင် ‘လောကသည် မြဲ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘လောကသည်မမြဲ’ ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ‘လောကသည် အဆုံးရှိ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘ လောကသည် အဆုံး မရှိ’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘ထို (ကိုယ်) သည်ပင် အသက်၊ ထို (အသက်) သည်ပင် ကိုယ် မည်၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘အသက်သည် တခြား၊ ကိုယ်သည် တခြား’ ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ‘သတ္တဝါသည်သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘သတ္တဝါ သည် သေပြီးသည့် နောက်၌မရှိ’ ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ‘သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့် နောက်၌ ရှိလည်းရှိ မရှိလည်းမရှိ’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည်လည်း မဟုတ် မရှိသည်လည်းမဟုတ်’ ဟူ၍လည်းကောင်းရဟန်းဂေါတမ ဟောကြားသော ဧကန်ဖြစ်သော တရား တစ်စုံတစ်ရာ ကိုမျှ ငါတို့ မသိရကုန်” ဟု ပုတ်ခတ်ပြောဆိုကြပါကုန်၏။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ ဆိုကြသော် အကျွနု်ပ်သည် ထိုပရိဗိုဇ်တို့အား ဤသို့ ဖြေရှင်းခဲ့ပါ၏။

”အချင်းတို့ ‘လောကသည် မြဲ၏’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ‘လောကသည် မမြဲ’ ဟူ၍လည်းကောင်း ‘သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည်လည်းမဟုတ် မရှိသည် လည်းမဟုတ်’ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ရဟန်းဂေါတမ ဟောကြားသော ဧကန်ဖြစ်သော တရား တစ်စုံတစ်ရာကိုမျှငါသည်လည်း မသိရပါ၊ သို့သော်လည်း ရဟန်းဂေါတမ သည် ဟုတ်သော မှန်သော မဖောက်ပြန် သော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မ၌ တည်သော သဘော ရှိသော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မနိယာမအားဖြင့် မြဲသော အကျင့်ကိုဟောပြပေ၏၊ ဟုတ်သော မှန်သော မဖောက်ပြန်သော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မ၌ တည်သော သဘော ရှိသော (လောကုတ္တရာ) ဓမ္မနိယာမအားဖြင့် မြဲသော အကျင့်ကို ဟောပြသော ရဟန်းဂေါတမ၏ ကောင်းသောစကားကို ကောင်းသော စကားအနေဖြင့် ငါသို့သော သိတတ် သူသည် အဘယ်ကြောင့် ကောင်းချီးမခေါ်ဘဲ ရှိအံ့နည်း”ဟု ဖြေရှင်းခဲ့ပါသည် ဟူ၍ လျှောက်၏။

 ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုပရိဗိုဇ်အားလုံးတို့သည် (ပညာ) မျက်စိ ကန်းကုန်၏၊ (ပညာ) မျက်စိ မရှိ ကုန်၊ ထိုပရိဗိုဇ်တို့တွင် သင်တစ်ယောက်တည်းသာ (ပညာ) မျက်စိ ရှိ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားတို့ကိုလည်း ငါသည် (ဧကန် နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်းတရားတို့ဟု) ဟောကြားဖော်ပြ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သော တရားတို့ကိုလည်း ငါသည် (ဧကန် နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း မဟုတ်သော တရားတို့ဟု) ဟောကြားဖော်ပြ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သော တရားတို့ဟု ငါ ဟောကြားဖော်ပြသောထိုတရားတို့ကား အဘယ်နည်း။


ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သော တရားများ

ပေါဋ္ဌပါဒ လောကသည် မြဲ၏ ဟူသည်ကိုလည်း ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သော တရားဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြ၏၊
 လောကသည် မမြဲ ဟူသည် ကိုလည်း ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သော တရားဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြ၏၊
လောကသည်အဆုံးရှိ၏ ဟူသည်ကိုလည်း။ပ။
 လောကသည် အဆုံးမရှိဟူသည်ကိုလည်း။
ထို (ကိုယ်) သည်ပင် အသက်၊ ထို (အသက်) သည်ပင် ကိုယ်ဟူသည်ကိုလည်း။
အသက်သည့်တခြား၊ ကိုယ်သည် တခြား ဟူသည်ကိုလည်း။
သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ရှိ၏ဟူသည်ကိုလည်း။
သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့် နောက်၌ မရှိဟူသည်ကိုလည်း။
သတ္တဝါသည် သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိလည်းရှိ မရှိလည်း မရှိ ဟူသည်ကိုလည်း။
သတ္တဝါသည်သေပြီးသည့်နောက်၌ ရှိသည်လည်း မဟုတ် မရှိသည်လည်းမဟုတ် ဟူသည်ကိုလည်း

ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သော တရား ဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ အဘယ်ကြောင့် ထိုတရားတို့ကို ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သောတရားတို့ ဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြသနည်း။

ထို (တရား) တို့သည် အကျိုးစီးပွားနှင့် မစပ်ကုန်၊ (လောကုတ္တရာ) တရားနှင့် မစပ်ကုန်၊ အကျင့်မြတ်၏ အစမျှပင် မဟုတ်ကုန်၊ ငြီးငွေ ့ရန်အလို့ငှါ မဖြစ်ကုန်၊ တပ်မက်ခြင်း ကင်းရန် အလို့ငှါမဖြစ်ကုန်၊ (ဝဋ်ဆင်းရဲ) ချုပ်ရန်အလို့ငှါ မဖြစ်ကုန်၊ (ကိလေသာ) ငြိမ်းရန်အလို့ငှါ မဖြစ်ကုန်၊ ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် သိရန် အလို့ငှါ မဖြစ်ကုန်၊ (သစ္စာလေး ပါး) ကို သိရန်အလို့ငှါ မဖြစ်ကုန်၊ နိဗ္ဗာန် (ကို မျက်မှောက်ပြုရန်) အလို့ငှါ မဖြစ်ကုန်၊ ထို့ကြောင့် ထိုတရားတို့ကို ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) မဟုတ်သော တရားတို့ဟု ငါသည် ဟောကြား ဖော်ပြပေ၏။

ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားများ

 ပေါဋ္ဌပါဒ ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားတို့ဟု ငါဟောကြား ဖော်ပြသော ထိုတရားတို့ကား အဘယ်နည်း။

ပေါဋ္ဌပါဒ
ဤကား ဆင်းရဲတည်း ဟူသည်ကို ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြ၏၊
ဤကား ဆင်းရဲဖြစ်ကြောင်းတည်း ဟူသည်ကို ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြ၏၊
ဤကား ဆင်းရဲချုပ်ရာ (နိဗ္ဗာန်)တည်း ဟူသည်ကိုဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြ၏၊
ဤကား ဆင်းရဲချုပ်ရာ (နိဗ္ဗာန်) သို့ ရောက်ကြောင်း အကျင့်တည်း ဟူသည်ကို ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားဟု ငါသည်ဟောကြားဖော်ပြ၏။

အဘယ်ကြောင့် ထိုတရားတို့ကို ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြသနည်း။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤတရားတို့သည် အကျိုးစီးပွားနှင့် စပ်ကုန်၏၊ (လောကုတ္တရာ) တရားနှင့် စပ်ကုန်၏၊ အကျင့်မြတ်၏ အစဖြစ်ကုန်၏၊ ငြီးငွေ ့ရန် အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏၊ တပ်မက်ခြင်း ကင်းရန်အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏၊ (ဝဋ်ဆင်းရဲ) ချုပ်ရန်အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏၊ (ကိလေသာ) ငြိမ်းရန်အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏၊ ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် သိရန်အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏၊ (သစ္စာလေးပါးကို) သိရန်အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏၊ နိဗ္ဗာန်ကို (မျက်မှောက် ပြုရန်) အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုတရားတို့ကို ဧကန် (နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း) တရားတို့ဟု ငါသည် ဟောကြားဖော်ပြပေ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ”အတ္တသည် စင်စစ် ချမ်းသာ၏၊ သေပြီးသည့်နောက်၌ ပျက်စီးခြင်းမရှိ ဟု ဤသို့ဆိုလေ့ ယူလေ့ ရှိကုန်သော သမဏ ဗြာဟ္မဏ အချို့တို့သည် ရှိကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့အထံသို့ ချဉ်းကပ်၍ ဤသို့ မေး၏ –

”အသျှင်တို့ အတ္တသည် စင်စစ် ချမ်းသာ၏၊ သေပြီးသည့်နောက်၌ ပျက်စီးခြင်းမရှိ ဟု သင်တို့သည် ဤသို့ ဆိုလေ့ ယူလေ့ ရှိကုန်၏ ဟူသည်မှာ မှန်သလော”။

ဤသို့ ငါမေးသော် ထိုသူတို့သည် ”မှန်ပါ၏”ဟု ဝန်ခံကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို သင်တို့ သိမြင်၍ နေကုန် သလော”။

ဤသို့မေးသော် ”သိမြင်၍ မနေပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ တစ်ညဥ့်ဖြစ်စေ တစ်နေ့ဖြစ်စေ ညဥ့်ဝက်ဖြစ်စေ နေ့ဝက်ဖြစ်စေ စင်စစ်ချမ်းသာသော အတ္တကို သင်တို့ကိုယ်တိုင် တွေ့သိနေကုန်သလော”။

ဤသို့မေးသော် ”တွေ့သိ မနေပါကုန်” ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို မျက်မှောက်ပြုရန် ဤကား လမ်းတည်းဤကား အကျင့်တည်းဟု သင်တို့ သိကုန်သလော”။

ဤသို့မေးသော် ”မသိပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ ‘အချင်းတို့ စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို မျက်မှောက်ပြု ရန် ကောင်းစွာကျင့်ကုန်လော့၊ ဖြောင့်မတ်စွာ ကျင့်ကုန်လော့၊ အချင်းတို့ ငါတို့သည် လည်း ဤသို့ကျင့်ကုန်သော ကြောင့် စင်စစ် ချမ်းသာသော လောကသို့ ရောက်ရ ကုန် ၏’ ဟု စင်စစ်ချမ်းသာသောလောကသို့ ရောက်နေသော နတ်တို့၏ ပြောဆိုသံကို သင်တို့ ကြားရကုန်သလော”။

ဤသို့ ငါမေးသော် ”မကြားရပါကုန်”ဟု ဆိုကုန်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုသာမဏဗြာဟ္မဏတို့၏ စကားသည် အခြေအမြစ်၁မရှိသောစကား ဖြစ်နေသည် မဟုတ်လော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့၏ စကားသည် အခြေအမြစ် မရှိသောစကားမချွတ်ပင် ဖြစ်နေပါသည်။

 ပေါဋ္ဌပါဒ ဥပမာသော်ကား ”ငါသည် ဤနိုင်ငံတွင် အလှမယ် (ဇနပဒကလျာဏီ) ကို လိုချင်၏၊ ချစ်ကြိုက်၏”ဟု ဆိုသော ယောကျ်ားသည် ရှိရာ၏၊ ထိုယောကျ်ားကို ဤသို့ မေးကုန်ရာ၏ –

”အချင်းယောကျ်ား သင်လိုချင် ချစ်ကြိုက်သော အလှမယ် (ဇနပဒကလျာဏီ) ကို မင်းအမျိုးသမီးဟူ၍လည်းကောင်း၊ ပုဏ္ဏားအမျိုးသမီး ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ကုန်သည် အမျိုးသမီး ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ဆင်းရဲ သားအမျိုးသမီးဟူ၍လည်းကောင်း သိပါ ၏လော”။

ဤသို့မေးသော် ”မသိပါ”ဟု ဖြေဆိုရာ၏။

ထိုယောကျ်ားကို ဤသို့ မေးကုန်ပြန်ရာ၏ –

”အချင်းယောကျ်ား သင်လိုချင်ချစ်ကြိုက်သော အလှမယ် (ဇနပဒကလျာဏီ) ကို ဤအမည် ရှိ၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ဤအမျိုးအနွယ်ဖြစ်၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ (အရပ်) မြင့်၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ (အရပ်) နိမ့်၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ အလတ်စား (မမြင့်မနိမ့်) ဖြစ်၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ (အသား) မည်း၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊ (အသား) ဝါ၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ (အသား) ညို၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ဤ (မည်သော) ရွာ၌ နေ ၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ဤ (မည်သော) နိဂုံး၌နေ၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ဤ (မည်သော) မြို့၌နေ၏ ဟူ၍လည်းကောင်း သိပါ၏လော”။

ဤသို့ မေးသော် ”မသိပါ”ဟု ဖြေဆိုရာ၏။

ထိုယောကျ်ားကို ဤသို့ မေးကုန်ပြန်ရာ၏ –

”အချင်းယောကျ်ား သင်သည် မသိမမြင်ဖူးသူကို လိုချင်ချစ်ကြိုက်နေသလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”ဟုတ်ပါ၏”ဟု ဖြေဆိုရာ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုယောကျ်ား၏ စကားသည်အခြေအမြစ်မရှိသောစကား ဖြစ်နေသည် မဟုတ်ပါလော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိိုယောကျ်ား၏ စကားသည် အခြေအမြစ်မရှိသောစကား မချွတ်ပင်ဖြစ်နေပါသည်။ ဤအတူပင် ပေါဋ္ဌပါဒ ”အတ္တသည် စင်စစ် ချမ်းသာ၏၊ သေပြီး သည့်နောက်၌ ပျက်စီးခြင်းမရှိ” ဟု ဤသို့ ဆိုလေ့ ယူလေ့ရှိကုန်သော ထိုသမဏဗြာဟ္မဏ တို့ကို ငါသည် ဤသို့ မေး၏ –

”အသျှင်တို့ အတ္တသည် စင်စစ် ချမ်းသာ၏၊ သေပြီးသည့်နောက်၌ ပျက်စီးခြင်းမရှိဟု သင်တို့သည်ဤသို့ ဆိုလေ့ ယူလေ့ရှိကုန်၏ ဟူသည်မှာ မှန်ပါသလော”။

ဤသို့ ငါမေးသော် ထိုသူတို့သည် ”မှန်ပါ၏”ဟု ဝန်ခံကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို သင်တို့ သိမြင်၍ နေကုန် သလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”သိမြင်၍ မနေကုန်ပါ”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ တစ်ညဥ့်ဖြစ်စေ တစ်နေ့ဖြစ်စေ ညဥ့်ဝက်ဖြစ်စေ နေ့ဝက်ဖြစ်စေ စင်စစ်ချမ်းသာသော အတ္တကို သင်တို့ကိုယ်တိုင် တွေ့သိနေကုန်သလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”တွေ့သိမနေပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို မျက်မှောက်ပြုရန် ဤကား လမ်းတည်း၊ ဤကား အကျင့်တည်းဟု သင်တို့ သိကုန်သလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”မသိပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏။ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ ‘အချင်းတို့ စင်စစ် ချမ်းသာသော လောကကို မျက်မှောက်ပြု ရန် ကောင်းစွာကျင့်ကုန်လော့၊ ဖြောင့်မတ်စွာ ကျင့်ကုန်လော့၊ အချင်းတို့ ငါတို့သည် လည်း ဤသို့ ကျင့်ကုန်သော ကြောင့် စင်စစ် ချမ်းသာသော လောက သို့ ရောက်ရ ကုန်၏’ ဟု စင်စစ် ချမ်းသာသော လောကသို့ရောက်၍နေသော နတ်တို့၏ ပြောဆိုသံကို သင်တို့ ကြားရကုန်သလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”မကြားရပါကုန်”ဟု ဆိုကုန်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့၏ စကားသည်အခြေအမြစ်မရှိသောစကား ဖြစ်နေသည် မဟုတ်လော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့၏ စကားသည် အခြေအမြစ်မရှိသောစကားမချွတ်ပင် ဖြစ်နေပါသည်။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဥပမာသော်ကား လမ်းမလေးခုဆုံရာ၌ ပြာသာဒ် (ထက်) သို့ တက်ရန် လှေကား ကိုပြု လုပ်နေသော ယောကျ်ားသည် ရှိရာ၏၊ ထို (ယောကျ်ား) ကို ဤသို့ မေးကုန်ရာ၏ –

”အချင်းယောကျ်ား ပြာသာဒ် (ထက်) သို့ တက်ရန် လှေကားကို ပြုလုပ်သော သင်သည် ထို ပြာသာဒ်ကိုအရှေ့အရပ်၌ (ရှိ၏ ဟူ၍)လည်းကောင်း၊ တောင်အရပ်၌ (ရှိ၏ဟူ၍) လည်းကောင်း၊ အနောက် အရပ်၌ (ရှိ၏ဟူ၍)လည်းကောင်း၊ မြောက်အရပ်၌ (ရှိ၏ဟူ၍) လည်းကောင်း၊ မြင့်၏ ဟူ၍လည်းကောင်း၊ နိမ့်၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊ အလတ်စား (မနိမ့်မမြင့်) ဖြစ်၏ ဟူ၍လည်းကောင်း သိပါ၏လော”။

ဤသို့ မေးသော် ”မသိပါ” ဟု ဖြေဆိုရာ၏။ ထိုယောကျ်ားကို ဤသို့ မေးမြန်းကုန်ရာ၏ –

”အချင်းယောကျ်ား သင်သည် မသိမမြင်ရသော ပြာသာဒ် (ထက်) သို့ တက်ရန် လှေ ကား ကို ပြုဘိသလော”။

ဤသို့ မေးကုန်သော ် ”ဟုတ်ပါ၏”ဟု ဖြေဆိုရာ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုယောကျ်ား၏ စကားသည် အခြေအမြစ်မရှိသောစကား ဖြစ်နေသည် မဟုတ်လော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုယောကျ်ား၏ စကားသည် အခြေအမြစ်မရှိသောစကား မချွတ်ပင်ဖြစ်နေပါသည်။

ဤအတူပင် ပေါဋ္ဌပါဒ ”အတ္တသည် စင်စစ် ချမ်းသာ၏၊ သေပြီးသည့်နောက်၌ ပျက်စီးခြင်းမရှိ” ဟု ဤသို့ ဆိုလေ့ယူလေ့ရှိကုန်သော ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့ အထံသို့ ချဉ်းကပ်၍ ငါသည် ဤသို့မေး၏ –

”အသျှင်တို့ အတ္တသည် စင်စစ် ချမ်းသာ၏၊ သေပြီးသည့်နောက်၌ ပျက်စီးခြင်းမရှိဟု သင်တို့သည် ဤသို့ ဆိုလေ့ယူလေ့ ရှိကုန်၏ ဟူသည်မှာ မှန်သလော”။

ဤသို့ ငါမေးသော် ထိုသူတို့သည် ”မှန်ပါ၏”ဟု ဝန်ခံကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ သင်တို့သည် စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို သိမြင်၍ နေကုန်သလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”သိမြင်၍ မနေပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ တစ်ညဥ့်ဖြစ်စေ တစ်နေ့ဖြစ်စေ ညဥ့်ဝက်ဖြစ်စေ နေ့ဝက်ဖြစ်စေ စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို သင်တို့ တွေ့သိနေကုန်သလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”တွေ့သိမနေပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ စင်စစ် ချမ်းသာသော လောကကို မျက်မှောက်ပြုရန် ဤကား လမ်းတည်း, ဤကား အကျင့်တည်းဟု သင်တို့ သိကုန်သလော”။

ဤသို့ ငါမေးသော် ”မသိပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏၊ ငါသည် ထိုသူတို့ကို ဤသို့ မေးပြန်၏ –

”အသျှင်တို့ ထိုသို့ဖြစ်မူ ‘အချင်းတို့ စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကကို မျက်မှောက်ပြု ရန် ကောင်းစွာကျင့်ကုန်လော့၊ ဖြောင့်မတ်စွာ ကျင့်ကုန်လော့၊ အချင်းတို့ ငါတို့သည် လည်း ဤသို့ကျင့်ကုန်သော ကြောင့် စင်စစ်ချမ်းသာသော လောကသို့ ရောက်ရကုန်၏’ဟု စင်စစ်ချမ်းသာသောလောကသို့ ရောက်နေသော နတ်တို့၏ ပြောဆိုသံကို သင်တို့ ကြားရကုန်သလော”။

ဤသို့ မေးသော် ”မကြားရပါကုန်”ဟု ဖြေဆိုကုန်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့၏ စကားသည်အခြေအမြစ်မရှိသော စကား ဖြစ်နေသည် မဟုတ်လော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့၏ စကားသည် အခြေအမြစ်မရှိသောစကားမချွတ်ပင် ဖြစ်နေပါသည်။

၁။ အပ္ပါဋိဟီရကတနိ ္တ အနိယျာနိကံ အမူလကံ နိရတၳကံ သမ္ပဇ္ဇတိ။

(မဇ္ဈိမပဏ္ဏာသ အဋ္ဌကထာ စူဠသကုလုဒါယီသုတ်အဖွင့်)


အတ္တဘောရခြင်း သုံးမျိုး

 ပေါဋ္ဌပါဒ အတ္တဘောကို ရခြင်းတို့သည် ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကိုရခြင်း၁၊ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကိုရခြင်း၊ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကိုရခြင်း ဤ သုံးပါးတို့တည်း။

ပေါဋ္ဌပါဒ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကိုရခြင်းဟူသည် အဘယ်နည်း –

မဟာဘုတ်လေးပါး အစုအဝေးဖြစ်သော အစာအာဟာရ စားသောက်သော ရုပ်ရှိသော အတ္တဘောသည် ရှိ၏၊ ဤ (အတ္တဘောကို ရခြင်း) သည် ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရခြင်းပေတည်း။

(ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကိုရခြင်း ဟူသည် အဘယ်နည်း –

အင်္ဂါကြီးငယ် အလုံးစုံရှိသော ဣနြေ္ဒ မချို့တဲ့သော (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော ရုပ်ရှိသော အတ္တဘောသည်ရှိ၏၊ ဤ (အတ္တဘောကို ရခြင်း) သည် (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကို ရခြင်းပေတည်း။

ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကိုရခြင်း ဟူသည် အဘယ်နည်း –

ရုပ်မရှိသော သညာဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောသည် ရှိ၏၊ ဤ (အတ္တဘောကို ရခြင်း) သည် ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရခြင်းပေတည်း။

 ပေါဋ္ဌပါဒ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရခြင်းကိုလည်း ပယ်ရန် ငါသည် တရား ကို ဟော၏။

”(ငါဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော်) သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်း ကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက် ၍ နေရကုန်လတ္တံ့”ဟု ငါဟော၏။ပေါဋ္ဌပါဒ သင့်အား ဤသို့သော အကြံသည် ဖြစ်သော်လည်း ဖြစ်ရာ၏ – ”(ဟောသည့်အတိုင်းကျင့်လတ်သော်) ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေ တတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခု ဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရလတ္တံ့၊ သို့ရာတွင် နေရခြင်းသည်ကား ဆင်းရဲသည် ဖြစ်လတ္တံ့”ဟု ဖြစ်ရာ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤအရာကို ဤသို့ မမှတ်အပ်၊ ထိုသို့ကျင့်လတ်သော် ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည်လည်း ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည်လည်းတိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်း ကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက် ၍ နေ ရလတ္တံ့၊ ဝမ်းမြောက်ခြင်း ‘ပါမောဇ္ဇ’ သည်လည်းကောင်း၊ နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ သည်လည်းကောင်း၊ ငြိမ်းအေးခြင်း ‘ပဿဒ္ဓိ’ သည်လည်းကောင်း၊ အောက်မေ့ခြင်း ‘သတိ’ သည်လည်းကောင်း၊ ဆင်ခြင်ခြင်း ‘သမ္ပဇဉ်’ သည်လည်းကောင်း၊ ချမ်းသာစွာနေ ရခြင်း ‘သုခ’ သည်လည်းကောင်း ဖြစ်လတ္တံ့။

၄၃ဝ။ ပေါဋ္ဌပါဒ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကို ရခြင်းကိုလည်း ပယ်ရန် ငါသည် တရားကိုဟော၏။

”(ငါဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော်) သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရကုန်လတ္တံ့”ဟု ငါဟော၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင့်အား ဤသို့သော အကြံသည် ဖြစ်သော်လည်း ဖြစ်ရာ၏ –

”(ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော်) ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက်ရောက်၍ နေရလတ္တံ့၊ သို့ရာတွင် နေရခြင်းသည်ကား ဆင်းရဲသည် ဖြစ်လတ္တံ ့”ဟု ဖြစ်ရာ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤအရာကို ဤသို့ မမှတ်အပ်၊ ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည်လည်းကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည်လည်း တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရလတ္တံ့၊ ဝမ်းမြောက်ခြင်း ‘ပါမောဇ္ဇ’ သည်လည်းကောင်း၊ နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ သည်လည်းကောင်း၊ ငြိမ်းအေးခြင်း ‘ပဿဒ္ဓိ’ သည်လည်းကောင်း၊ အောက်မေ့ခြင်း ‘သတိ’ သည်လည်းကောင်း၊ ဆင်ခြင်ခြင်း ‘သမ္ပဇဉ်’ သည်လည်းကောင်း၊ ချမ်းသာစွာနေရခြင်း ‘သုခ’ သည်လည်းကောင်း ဖြစ်လတ္တံ့။

 ပေါဋ္ဌပါဒ ရုပ်မရှိသော အတ္တ္တဘောကို ရခြင်းကိုလည်း ပယ်ရန် ငါသည် တရားကို ဟော၏။

”(ငါဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော်) သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရကုန်လတ္တံ့”ဟု ငါဟော၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ သင့်အား ဤသို့သော အကြံသည် ဖြစ်သော်လည်း ဖြစ်ရာ၏ –

”(ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော်) ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက်ရောက်၍ နေရလတ္တံ့၊ သို့ရာတွင် နေရခြင်းသည်ကား ဆင်းရဲသည် ဖြစ်လတ္တံ့”ဟု ဖြစ်ရာ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ဤအရာကို ဤသို့ မမှတ်အပ်၊ ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည်လည်းကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည်လည်း တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရလတ္တံ့၊ ဝမ်းမြောက်ခြင်း ‘ပါမောဇ္ဇ’ သည်လည်းကောင်း၊ နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ သည်လည်းကောင်း၊ ငြိမ်းအေးခြင်း ‘ပဿဒ္ဓိ’ သည်လည်းကောင်း၊ အောက်မေ့ခြင်း ‘သတိ’ သည်လည်းကောင်း၊ ဆင်ခြင်ခြင်း ‘သမ္ပဇဉ်’ သည်လည်းကောင်း၊ ချမ်းသာစွာနေရခြင်း ‘သုခ’ သည်လည်းကောင်း ဖြစ်လတ္တံ့။

 ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ပါးသော သူတို့သည် ငါတို့ကို ဤသို့ မေးကုန်ငြားအံ့ –

”ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော် သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်း ကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက် ၍ နေရကုန်လတ္တံ့ဟု (ဝန်ခံ၍) အသျှင်တို့သည် ကြမ်းတမ်း ထင်ရှား သောအကြင် (အတ္တဘောရခြင်း) ကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ ကြမ်းတမ်း ထင်ရှားသော ထိုအတ္တဘောရခြင်းဟူသည် အဘယ်နည်း”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

ဤသို့မေးခဲ့လျှင် ထိုသူတို့အား ငါတို့သည် ဤသို့ ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏ –

”ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်သော သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကို လည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရကုန်လတ္တံ့ဟု (ဝန်ခံ၍) ငါတို့သည် ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသောအကြင် (အတ္တဘောရခြင်း) ကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ ကြမ်းတမ်း၂ ထင်ရှားသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်း ဟူသည် ဤသည်ပင်တည်း”ဟု ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏။

 ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ပါးသောသူတို့သည် ငါတို့ကို အကယ်၍ ဤသို့ မေးကုန်ငြားအံ့ –

”ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော ် သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကို လည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက် ပြုလျက် ရောက်၍ နေ ရကုန် လတ္တံ့ ဟု (ဝန်ခံ၍) အသျှင်တို့သည် (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီး သောအကြင် (အတ္တဘောရခြင်း) ကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်း ဟူသည် အဘယ်နည်း”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

ဤသို့မေးခဲ့လျှင် ထိုသူတို့အား ငါတို့သည် ဤသို့ ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏ –

”ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော် သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွား ကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကို လည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက် ပြုလျက် ရောက်၍ နေရ ကုန်လတ္တံ့ဟု (ဝန်ခံ၍) ငါတို့သည် (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသောအကြင် (အတ္တဘောရခြင်း) ကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်း
ဟူသည် ဤသည်ပင်တည်း”ဟု ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏။

 ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ပါးသော သူတို့သည် ငါတို့ကို အကယ်၍ ဤသို့ မေးကုန်ငြားအံ့ –

”ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော် သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကို လည်း ယခု ဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက် ပြုလျက် ရောက် ၍ နေရကုန်လတ္တံ့ဟု (ဝန်ခံ၍) အသျှင်တို့သည် ရုပ်မရှိသောအကြင် (အတ္တဘောရခြင်း) ကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ ရုပ်မရှိသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းဟူသည် အဘယ်နည်း”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

ဤသို့မေးခဲ့လျှင် ထိုသူတို့အား ငါတို့သည် ဤသို့ ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏ –

”ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော် သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကို လည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရ ကုန်လတ္တံ့ဟု (ဝန်ခံ၍) ငါတို့သည် ရုပ်မရှိသော အကြင်အတ္တဘောရခြင်းကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ ရုပ်မရှိသော ထိုအတ္တဘောကိုရခြင်း၄ဟူသည် ဤသည်ပင်တည်း”ဟု ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် (ငါတို့၏) စကားသည် အခြေအမြစ်ရှိသောစကား ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် (အသျှင်တို့၏) စကားသည် အခြေအမြစ်ရှိသောစကား မချွတ်ပင် ဖြစ်ပါ၏။

 ပေါဋ္ဌပါဒ ဥပမာသော်ကား ပြာသာဒ် (ထက်) သို့ တက်ရန် ထိုပြာသာဒ်အောက် ၌ပင် လှေကားကိုပြုလုပ်နေသော ယောကျ်ားသည် ရှိရာ၏၊ ထိုယောကျ်ားကို ဤသို့ မေးကုန်ရာ၏ –

”အချင်းယောကျ်ား ပြာသာဒ် (ထက်) သို့ တက်ရန် လှေကားကို ပြုလုပ်သော သင်သည် ထိုပြာသာဒ်ကိုအရှေ့အရပ်၌ (ရှိ၏ ဟူ၍)လည်းကောင်း၊ တောင်အရပ်၌ (ရှိ၏ ဟူ၍) လည်းကောင်း၊ အနောက် အရပ်၌ (ရှိ၏ ဟူ၍)လည်းကောင်း၊ မြောက်အရပ်၌ (ရှိ၏ ဟူ၍)လည်းကောင်း၊ မြင့်၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊ နိမ့်၏ဟူ၍လည်းကောင်း အလတ်စား (မမြင့်မနိမ့်) ဖြစ်၏ဟူ၍လည်းကောင်း သိပါ၏ လော”ဟုမေးကုန်ရာ၏၊

ထို (အမေးခံရသော) ယောကျ်ားသည် ဤသို့ ဖြေဆိုရာ၏ –

”အချင်းတို့ ထိုပြာသာဒ်ကား ဤသည်ပင်တည်း၊ ထိုပြာသာဒ် (ထက်) သို့တက်ရန် ထိိုပြာသာဒ်၏အောက်၌ပင် ငါသည် လှေကားကို ပြုလုပ်နေပါ၏ဟု” ဖြေဆိုရာ၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုယောကျ်ား၏ စကားသည် အခြေအမြစ်ရှိသောစကား ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် ထိုယောကျ်ား၏ စကားသည် အခြေအမြစ်ရှိသောစကား မချွတ်ပင်ဖြစ်ပါ၏။

၄၃၆။ ဤအတူပင် ပေါဋ္ဌပါဒ တစ်ပါးသော သူတို့သည် ငါတို့ကို အကယ်၍ ဤသို့ မေးကုန် ငြားအံ့ –

”ငါ့သျှင်တို့ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းဟူသည် အဘယ်ပါနည်း။ပ။ ငါ့သျှင်တို့ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းဟူသည် အဘယ်ပါနည်း။ပ။ ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော် သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရကုန်လတ္တံ့ဟု (ဝန်ခံ၍) အသျှင်တို့သည် ရုပ်မရှိသော အကြင် (အတ္တဘောရခြင်း) ကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ ရုပ်မရှိသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်း ဟူသည်အဘယ်ပါနည်း”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

ဤသို့ မေးခဲ့လျှင် ထိုသူတို့အား ငါတို့သည် ဤသို့ ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏ –

”ငါ့သျှင်တို့ ဟောသည့်အတိုင်း ကျင့်လတ်သော် သင်တို့အား ညစ်ညူးစေတတ်သော (ကိလေသာ) တရားတို့သည် ကင်းကုန်လတ္တံ့၊ ဖြူစင်စေတတ်သော (သမထ ဝိပဿနာ) တရားတို့သည် တိုးပွားကုန်လတ္တံ့၊ ပညာ၏ ပြည့်စုံခြင်း ပြန့်ပြောခြင်းကိုလည်း ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေရကုန်လတ္တံ့ဟု (ဝန်ခံ၍) ငါတို့သည် ရုပ်မရှိသော အကြင် (အတ္တဘောရခြင်း) ကို ပယ်ရန် တရားကို ဟောကုန်၏၊ ရုပ်မရှိသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်း ဟူသည်ဤသည်ပင်တည်း”ဟု ဖြေကြားနိုင်ပါကုန်၏။

ပေါဋ္ဌပါဒ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ ထင်သနည်း၊ ဤသို့ဖြစ်လျှင် (ငါတို့၏) စကားသည် အခြေအမြစ်ရှိသောစကား ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ဖြစ်လျှင် (အသျှင်တို့၏) စကားသည် အခြေအမြစ်ရှိသောစကား မချွတ်ပင် ဖြစ်ပါ၏။

ဤသို့ မိန့်တော်မူသော် ဆင်ဆရာ့သားစိတ္တသည် မြတ်စွာဘုရားအား ဤစကား ကို လျှောက်၏ –

”အသျှင်ဘုရား ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ ထိုပုဂ္ဂိုလ်အား (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်၏၊ ၅ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်အချည်းနှီးဖြစ်၏၊ ထိုအခါ ထိုပုဂ္ဂိုလ်အား ကြမ်းတမ်းထင် ရှားသော အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာစင်စစ် ရှိ၏။အသျှင်ဘုရား (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ ထိုပုဂ္ဂိုလ်အား ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘော ကို ရခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်၏၊ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်၏၊ ထိုအခါ ထိုပုဂ္ဂိုလ်အား (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာ စင်စစ်ရှိ၏။အသျှင်ဘုရား ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ ထိုပုဂ္ဂိုလ်အား ကြမ်းတမ်း ထင်ရှားသောအတ္တဘောကို ရခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်၏၊ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်အချည်းနှီးဖြစ်၏၊ ထိုအခါ ထိုပုဂ္ဂိုလ်အား ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာ စင်စစ်ရှိ၏”ဟု လျှောက်၏။

စိတ္တ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကိုရ၏ဟု မခေါ်ဆိုအပ်၊ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟုလည်း မခေါ်ဆို အပ်၊ ထိုအခါ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟူ၍သာ ခေါ်ဆို အပ်၏။

စိတ္တ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကိုရ၏ဟု မခေါ်ဆိုအပ်၊ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟုလည်း မခေါ်ဆို အပ်၊ ထိုအခါ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကို ရ၏ ဟူ၍သာ ခေါ်ဆိုအပ်၏။

စိတ္တ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟု မခေါ်ဆိုအပ်၊ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟုလည်း မခေါ်ဆို အပ်၊ ထိုအခါ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရ၏ ဟူ၍သာ ခေါ်ဆိုအပ်၏။

စိတ္တ သင့်ကို အကယ်၍ ဤသို့ မေးကုန်ငြားအံ့ –

”သင်သည် ရှေး (အတိတ်) အခါ၌ မဖြစ်ခဲဲ့သည်ကား မဟုတ်၊ ဖြစ်ခဲဲ့သည်သာ မဟုတ် ပါလော။ သင်သည်နောင် (အနာဂတ်) အခါ၌ မဖြစ်လတ္တံ့သည်ကား မဟုတ်၊ ဖြစ် လတ္တံ့ သည်သာ မဟုတ်ပါ လော။သင်သည် ယခု (ပစ္စုပ္ပန်) အခါ၌ ဖြစ်မနေသည်ကား မဟုတ်၊ ဖြစ်နေသည်သာ မဟုတ်ပါလော”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

စိတ္တ ဤသို့ မေးခဲဲ့သော် သင်သည် အဘယ်သို့ ဖြေကြားမည်နည်း။

အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်ကို အကယ်၍ ဤသို့ မေးကုန်ငြားအံ့ –

”သင်သည် ရှေး (အတိတ်) အခါ၌ မဖြစ်ခဲဲ့သည်ကား မဟုတ်၊ ဖြစ်ခဲဲ့သည်သာ မဟုတ် ပါလော။ သင်သည်နောင် (အနာဂတ်) အခါ၌ မဖြစ်လတ္တံ့သည်ကား မဟုတ်၊ ဖြစ်လတ္တံ့ သည်သာ မဟုတ်ပါ လော။ သင်သည်ယခု (ပစ္စုပ္ပန်) အခါ၌ ဖြစ်မနေသည်ကား မဟုတ်၊ ဖြစ်နေသည်သာ မဟုတ်ပါ လော”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ မေးသော် အကျွနု်ပ်သည် ဤသို့ ဖြေကြားပါအံ့ –

”ငါသည် ရှေး (အတိတ်) အခါ၌ ဖြစ်ခဲ့၏၊ မဖြစ်ခဲ့သည်ကား မဟုတ်ပါ။ ငါသည် နောင် (အနာဂတ်) အခါ၌ ဖြစ်ပါလတ္တံ့၊ မဖြစ်လတ္တံ့သည်ကား မဟုတ်ပါ။ ငါသည် ယခု (ပစ္စုပ္ပန်) အခါ၌ ဖြစ်နေပါ၏, ဖြစ်မနေသည်ကား မဟုတ်ပါ” ဟု ဖြေကြားပါအံ။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့မေးသော် အကျွနု်ပ်သည် ဤသို့ ဖြေကြားပါအံ။

စိတ္တ သင့်ကို အကယ်၍ ဤသို့ မေးကုန်ငြားအံ့ –

”သင့်အား အကြင် အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်ခဲဲ့၏၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာသင့်အား စင်စစ် ရှိသလော့၊ အနာဂတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိသလော့၊ ပစ္စုပ္ပန် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်လည်း မရှိသလော။

သင့်အား အကြင် အနာဂတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာသင့်အား စင်စစ် ရှိသလော့၊ အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိသလော့၊ ပစ္စုပ္ပန်အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်လည်း မရှိသလော။

သင့်အား အကြင် ပစ္စုပ္ပန် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်ခဲဲ့၏၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာသင့်အား စင်စစ် ရှိသလော့၊ အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိသလော့၊ အနာဂတ်အတ္တဘော ကို ရခြင်းသည်လည်း မရှိသလော”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

စိတ္တ ဤသို့ မေးသော် သင်သည် အဘယ်သို့ ဖြေကြားမည်နည်း။

အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်ကို် အကယ်၍ ဤသို့ မေးကုန်ငြားအံ့ –

”သင့်အား အကြင် အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်ခဲဲ့၏၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာသင့်အား စင်စစ် ရှိသလော့၊ အနာဂတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိသလော့၊ ပစ္စုပ္ပန်အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်လည်း မရှိသလော။

သင့်အား အကြင် အနာဂတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည် သာသင့်အား စင်စစ် ရှိသလော့၊ အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိသလော့၊ ပစ္စုပ္ပန်အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်လည်း မရှိသလော။

ယခုအခါ သင့်အား အကြင် ပစ္စုပ္ပန် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာ သင့်အား စင်စစ် ရှိသလော့၊ အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိသလော့၊ အနာဂတ်အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်လည်း မရှိသလော”ဟု မေးကုန်ငြားအံ။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ မေးသော် အကျွနု်ပ်သည် ဤသို့ ဖြေကြားပါအံ့ –

”ငါ့အား အကြင် အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်ခဲဲ့၏၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာထိုအခါ၌ ငါ့အား စင်စစ် ရှိခဲဲ့၏၊ အနာဂတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိပါ၊ ပစ္စုပ္ပန် အတ္တဘောကိုရခြင်းသည်လည်း မရှိပါ။

ငါ့အား အကြင် အနာဂတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာထိုအခါ၌ ငါ့အား စင်စစ် ရှိလတ္တံ့၊ အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိပါ၊ ပစ္စုပ္ပန်အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်လည်း မရှိပါ။

ယခုအခါ ငါ့အား အကြင် ပစ္စုပ္ပန် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည် ဖြစ်၏၊ ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်းသည်သာ ငါ့အား စင်စစ် ရှိ၏၊ အတိတ် အတ္တဘောကို ရခြင်းသည်ကား မရှိပါ၊ အနာဂတ် အတ္တဘောကိုရခြင်းသည်လည်း မရှိပါ”ဟု ဖြေကြားပါအံ။

အသျှင်ဘုရား ဤသို့ မေးသော် အကျွနု်ပ်သည် ဤသို့ ဖြေကြားပါအံ။

 စိတ္တ ဤအတူသာလျှင် ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟု မခေါ်ဆိုအပ်၊ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟုလည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ထိုအခါ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟူ၍သာ ခေါ်ဆိုအပ်၏။

စိတ္တ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ။ပ။

စိတ္တ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟု မခေါ်ဆိုအပ်၊ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟုလည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ထိုအခါ ရုပ်မရှိသောအတ္တဘောကို ရ၏ဟူ၍သာ ခေါ်ဆိုအပ်၏။

၄၄ဝ။ စိတ္တ ဥပမာသော်ကား နွားမမှ နို့ရည်, နို့ရည်မှ နို့ဓမ်း, နို့ဓမ်းမှ ဆီဦး, ဆီဦးမှ ထောပတ်, ထောပတ်မှ ထောပတ်ကြည် ဖြစ်၏၊ (ထိုတွင်) နို့ရည်ဖြစ်သော အခါ နို့ဓမ်း ဟူ၍ မခေါ်ဆိုအပ်၊ ဆီဦးဟူ၍လည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ထောပတ် ဟူ၍လည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ထောပတ်ကြည် ဟူ၍လည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ထိုအခါ နို့ရည် ဟူ၍ သာ ခေါ် ဆိုအပ်၏။

နို့ဓမ်းဖြစ်သောအခါ။ပ။ ဆီဦးဖြစ်သောအခါ။ ထောပတ်ဖြစ်သောအခါ။ ထောပတ်ကြည်ဖြစ်သောအခါ နို့ရည်ဟူ၍ မခေါ်ဆိုအပ်၊ နို့ဓမ်းဟူ၍လည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ဆီဦးဟူ၍လည်းမခေါ်ဆိုအပ်၊ ထောပတ် ဟူ ၍လည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ထိုအခါ ထောပတ်ကြည်ဟူ၍သာ ခေါ်ဆိုအပ်၏။

စိတ္တ ဤအတူသာလျှင် ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ။ပ။

စိတ္တ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ။ပ။

စိတ္တ ရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရသောအခါ ကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟုမခေါ်ဆိုအပ်၊ (ဈာန်) စိတ်ဖြင့် ပြီးသော အတ္တဘောကို ရ၏ဟုလည်း မခေါ်ဆိုအပ်၊ ထိုအခါ ရုပ်မရှိသောအတ္တဘောကို ရ၏ဟူ၍သာ ခေါ်ဆိုအပ်၏။

စိတ္တ ဤ (အတ္တဘောကို ရခြင်းဟူသော) အရာတို့သည် လောကအမည်များ, လောကအဆိုများ, လောကအခေါ်အဝေါ်များ, လောကပညတ်များ ဖြစ်ကုန်၏၊ ယင်းအမည်ပညတ်တို့ဖြင့် မြတ်စွာဘုရားသည် မှားယွင်းစွာ မသုံးသပ်မူ၍ ခေါ်ဝေါ်ပြောဟောတော်မူ၏ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၄၄၁။ ဤသို့ မိန့်တော်မူသော် ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗိုဇ်သည် မြတ်စွာဘုရားအား ဤစကားကို လျှောက်၏ –

”အသျှင်ဘုရား (တရားတော်သည်) အလွန်နှစ်သက်ဖွယ်ရှိပါပေ၏၊ အသျှင်ဘုရား (တရားတော်သည်) အလွန်နှစ်သက်ဖွယ်ရှိပါပေ၏၊ အသျှင်ဘုရား မှောက်ထားသည်ကို လှန်ဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း၊ ဖုံးလွှမ်းထားသည်ကို ဖွင့်လှစ်ဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း၊ မျက်စိလည်သောသူအား လမ်းမှန်ကို ပြောကြားဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း၊ မျက်စိအမြင်ရှိသော သူတို့သည် အဆင်းတို့ကိုမြင်ကြလိမ့်မည်ဟု အမိုက်မှောင်၌ ဆီမီး တန်ဆောင်ကို ဆောင်ပြဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း (အသျှင်ဘုရား) ဤအတူသာ လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် များစွာသော အကြောင်းဖြင့် တရားတော်ကိုပြတော်မူပါပေ၏၊ အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်သည် မြတ်စွာဘုရားကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏၊ တရားတော်ကိုလည်း ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏၊ သံဃာတော်ကိုလည်း ကိုးကွယ် ရာ ဟူ၍ဆည်းကပ်ပါ၏၊ မြတ်စွာဘုရားသည် အကျွနု်ပ်ကို ယနေ့မှစ၍ အသက်ထက်ဆုံး ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်သော ဥပါသကာဟူ၍ မှတ်တော်မူပါ” ဟု လျှောက်၏။

၁။ အတ္တဘောကိုရခြင်း ဟူသည်မှာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုရခြင်း, ခန္ဓာတို့၏ အသစ်ဖြစ်ခြင်း ပင်တည်း။

၂။ ဤကြမ်းတမ်းထင်ရှားသော ထိုအတ္တဘောကို ရခြင်း၏ သရုပ်ကို  ဝေဖန်ဖော်ပြ ခဲ့ပြီးဖြစ်သောကြောင့် ဤနေရာ၌ အကျဉ်းမျှသာ ပြတော်မူသည်။

၃။ ဤဈာန်စိတ်ဖြင့်ပြီးသော အတ္တဘောကို ရခြင်း၏ သရုပ်ကို  ဝေဖန်ဖော်ပြပြီးဖြစ်သောကြောင့် ဤနေရာ၌ အကျဉ်းမျှသာ ပြတော်မူသည်။

၄။ ဤရုပ်မရှိသော အတ္တဘောကို ရခြင်း၏ သရုပ်ကို  ဝေဖန်ဖော်ပြပြီး ဖြစ်သောကြောင့် ဤနေရာ၌ အကျဉ်းမျှသာ ပြတော်မူသည်။

၅။ ဤအရာတို့၌ အချည်းနှီးဖြစ်၏ ဟူသည်မှာ မရှိ ဟု ဆိုလိုသည်။


ဆင်ဆရာ့သားစိတ္တ ရဟန်းအဖြစ်ကို တောင်းခြင်း

ဆင်ဆရာ့သား စိတ္တသည်ကား မြတ်စွာဘုရားအား ဤစကားကို လျှောက်၏ –

”အသျှင်ဘုရား (တရားတော်သည်) အလွန်နှစ်သက်ဖွယ်ရှိပါပေ၏၊ အသျှင်ဘုရား (တရားတော်သည်) အလွန်နှစ်သက်ဖွယ်ရှိပါပေ၏၊ အသျှင်ဘုရား မှောက်ထားသည်ကို လှန်ဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း၊ ဖုံးလွှမ်းထားသည်ကို ဖွင့်လှစ်ဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း၊ မျက်စိလည်သောသူအား လမ်းမှန်ကိုပြောကြားဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း၊ မျက်စိ အမြင် ရှိသော သူတို့သည် အဆင်းတို့ကို မြင်ကြလိမ့်မည်ဟုအမိုက်မှောင်၌ ဆီမီးတန်ဆောင် ကို ဆောင်ပြဘိသကဲဲ့သို့လည်းကောင်း အသျှင်ဘုရား ဤအတူသာလျှင်မြတ်စွာဘုရား သည် များစွာသော အကြောင်းဖြင့် တရားတော်ကို ပြတော်မူပါပေ၏၊ အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်သည် မြတ်စွာဘုရားကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏၊ တရားတော်ကို လည်း ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ် ပါ၏၊ သံဃာတော်ကိုလည်း ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်း ကပ် ပါ၏၊ အသျှင်ဘုရား အကျွနု်ပ်သည် မြတ်စွာဘုရား၏ အထံ၌ ရှင်အဖြစ်ကို ရလိုပါ ၏၊ ရဟန်းအဖြစ်ကိုရလိုပါ၏”ဟု လျှောက်၏။
 
ဆင်ဆရာ့သား စိတ္တသည် မြတ်စွာဘုရားထံ၌ ရှင်အဖြစ်ကို ရ၏၊ ရဟန်းအဖြစ်ကို ရ၏၊ ရဟန်းဖြစ်၍ မကြာသေးမီ ဆင်ဆရာ့သား အသျှင်စိတ္တသည် တစ်ယောက်တည်း ဆိတ်ငြိမ်ရာသို့ ကပ်၍မမေ့မလျော့ ပြင်းစွာ အားထုတ်လျက် (နိဗ္ဗာန်သို့) စိတ်ကို စေ လွှတ် ၍ နေ၏၊ ထိုသို့ နေသည်ရှိသော်လူ့ဘောင်မှ ရဟန်းဘောင်သို့ ကောင်းစွာ ဝင်သော အမျိုးသားများ လိုလားအပ်သော အကျင့်မြတ်၏အဆုံးဖြစ်သော အတု မရှိသော အရဟတ္တဖိုလ်သို့ မကြာမီ ယခုဘဝ၌ပင် ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြုလျက် ရောက်၍ နေ၏၊ ပဋိသန္ဓေနေမှု ကုန်ပြီ၊ မြတ်သော အကျင့်ကို ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊ မဂ်ကိစ္စကို ပြုပြီးပြီ၊ ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှာ တစ်ပါးသော ပြုဖွယ်ကိစ္စ မရှိတော့ပြီ ဟု သိ၏၊ ဆင်ဆရာ့သားအသျှင်စိတ္တသည် ရဟန္တာတို့တွင် တစ်ပါး အပါအဝင် ဖြစ်တော်မူလေသတည်း။