သြားဆဲမုိ႔ အားခဲလုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ပါရဲ႕

*****************************

ေသကၡာ ပုထုဇၨနာ အဒၶါ၊ ခီဏာသဝါ ဂတဒိၶေနာ။
ေသကၡာ ပုထုဇၨနာ=ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္နဲ႔ ပုထုဇဥ္တုိ႔က၊
အဒၶါ= ခရီးသြားေနသူေတြ။ ခီဏာသဝါ=ရဟႏၲာေတြကေတာ့၊ ဂတဒၶိေနာ= ခရီးသြားၿပီး လုိ႔ နားေနသူ၊ ခရီးနားေတြ။ကိေလသာထူထဲ၊
ဥမၼတၱက-အရူးအဆင့္သာပဲရွိေနေသးတဲ့ သာမန္ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အဖုိ႔မွာက ဘဝသံသရာ ႏြံတြင္းမွာ ဘယ္ပုံဘယ္ အခ်င္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခရီးဆက္ရဦးမယ္ မသိ ႏုိင္ၾကသူ ေတြေလ။ သံသရာေရအလ်ဥ္ေၾကာမွာ စုန္ဆန္ ေမ်ာပါရင္း၊ ေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းအစုံစုံ၊ ဆုိး ေကာင္း ဘဝ အဖုံဖုံ၊ ေတြ႔ႀကဳံရင္ဆုိင္ရဦးမယ့္ သူေတြေပါ့။

က်င့္ဝတ္သိကၡာေတြကုိ ျဖည့္က်င့္ေနဆဲ သာပဲရွိေသးတဲ့ ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္တုိ႔ကလည္း သူ႔အတုိင္း တာနဲ႔သူ ဘဝသစ္ေတြကုိ ကူးခတ္ၾကဦးမယ့္သူေတြ။ ဘဝလမ္းမဆုံးေသးတာေၾကာင့္ ေနာင္ဘဝခရီးကုိ ဆက္ၾက ရဦးမယ့္သူေတြ ေပါ့။ သြားေနဆဲသူေတြပဲသာေပါ့။ ဒါက ဘာသာေရးဖက္ကၾကည့္ၿပီး သံသရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ စကားကုိေျပာ လုိက္တာ။

အဲဒီလုိ ရွည္လ်ားလ်တဲ့ သံသရာကုိ မၾကည့္ပဲ ပစၥဳပၸန္ဘဝ ခဏတာမ်ွကုိ ၾကည့္လ်င္ကုိပဲ ေန႔ စဥ္ဘဝ၊ အေရးအရာ အျဖာျဖာနဲ႔ မနားမအားစြာပဲ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကရတာ။ ႏြမ္းစရာ၊ ပမ္းစရာခ်ည္း။ သြား ေနသူေတြဆုိေတာ့ ေနရာ သစ္ေတြ၊ လူသစ္ေတြနဲ႔ ႀကဳံရေတြ႔ရ။ သူတုိ႔ေျပာတာ သူတုိ႔ လုပ္တာေတြ ၾကားရ ျမင္ရေတာ့ ဗဟုသုတေတြ တုိးပြားရ။ ကုိယ္နဲ႔ သေဘာထပ္တူတာ ေတြလည္းရွိ၊ သေဘာမတူ တာလည္းရွိ။ နည္းလမ္း တည့္တာလည္းရွိ၊ နည္းလမ္း မတည့္တာ လည္းရွိ။ ပဲ့တာလည္းရွိ၊ ရြဲ႕တာလည္းရွိ၊ တည့္ တာလည္းရွိလုိ႔ ဆုိရမလုိေပါ့။သေဘာက်လုိ႔ ဝမ္းေျမာက္ တယ္ဆုိလ်င္လည္း သေဘာက်တဲ့အေၾကာင္းကုိ ႏႈတ္က ျဖစ္ျဖစ္၊ စာနဲ႔ျဖစ္ ျဖစ္ တခါခါမွာ ေျပာျဖစ္ေရးျဖစ္တယ္။ သေဘာမက်လ်င္ မက်တဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း နည္းတူပဲ ေျပာ ျဖစ္ေရးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ၾကားရျမင္ရတဲ့အေၾကာင္း အရာအားလုံးေတာ့လည္း ေျပာျဖစ္ေရးျဖစ္တဲ့ အထိ ျဖစ္ မလာတတ္ပါဘူး။ ျမင္ရၾကားရတာေတြထဲက အနည္း အက်ဥ္း ေလာက္သာပဲ တုန္႔ျပန္ေျပာ ျဖစ္၊ စာအျဖစ္ ေရးျဖစ္တာမ်ိဳးအထိ ျဖစ္တတ္တာပါ။ကုိယ့္ခံစားမႈအရ ကုိယ္ ယုံၾကည္ရာကုိ ေျပာတာေရးတာပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ နစ္နာေစလုိစိတ္ထားနဲ႔ ေျပာလုိက္ေရးလုိက္တယ္ရယ္ လုိ႔ေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲ အနည္းဆုံးေတာ့ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ေတာ့ ထင္မိတာ ပါပဲ။

ဘာေၾကာင့္ ဒီစကားကုိ ျဖည့္စြက္ေျပာရသလဲဆိုလ်င္ျဖင့္ ကုိယ္က တမင္တကာ မနစ္နာေစလုိ ေပမယ့္ ကုိယ့္စကား ကုိယ္စာေၾကာင့္ ထိခုိက္နစ္နာသြား တာမ်ိဳးလည္း ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္မယ္ မဟုတ္ လား။ ဒါက ကုိယ္အေသအခ်ာ သိႏုိင္တာ မွ မဟုတ္တာေလပဲဟာ။ခုမနက္ကပဲ ရင္းႏွီးခင္မင္တဲ့ သူ တစ္ဦးက လမ္းသြားေနရင္း စကားစပ္မိလုိ႔ ေျပာလာတယ္။ သူ ေျပာလုိက္တဲ့စကားက ကုိ္ယ္စာေရးလုိျခင္းရဲ့ အေၾကာင္း တစ္ခုလည္းျဖစ္လာတယ္။ သူေျပာၿပီးလ်င္ ၿပီးျခင္းပဲ က်ဳပ္ က စာေရးဖုိ႔ အေၾကာင္းရွာေနတာ။ ခု ေျပာလာေတာ့ အေတာ္ပဲ။ စာေရးဖို႔ အုိင္ဒီယာ ရသြားၿပီလုိ႔ သူ႔ကုိေျပာျဖစ္ တယ္။ ဒီေတာ့ သူက ဒီအေၾကာင္း မေရးပါနဲ႔။ မေကာင္းပါ ဘူးတဲ့။ မေရးဖုိ႔ ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔စပ္ၿပီး ေရးမယ္ဆုိေပမယ့္ ဒီ အေၾကာင္းကုိ ေရးလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ ေတြအထင္မွား၊ အမွတ္မွားေနတတ္တဲ့အေၾကာင္းကုိသာ ေရးခ်င္တာပါ။ ဒီေတာ့ ဘာမွ မေကာင္းစရာ မရွိပါဘူးလုိ႔ သူ႔ကုိေျပာလုိက္ တယ္။ သူကေတာ့ မေရးေစ ခ်င္တာ အမွန္ပါပဲ။ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ကလည္း ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ကုိ လာေခါက္တဲ့ အေၾကာင္း အရာမ်ိဳးဆုိလ်င္ မေရးလုိက္ရ လ်င္ကုိပဲ စားမဝင္ အိပ္ မေပ်ာ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနမွာမုိ႔ ဒီဒဏ္မခံရေလေအာင္ ေရးု လုိက္ပါၿပီ။ ဘယ္ သူ႕ကုိမွ နစ္နာထိခုိက္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္မိပါဘူး။သူေျပာျပတာက သူအစစ အဆင္ေျပေစ ဖုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမတၱာေစတနာနဲ႔ သူ႔အခန္းအဝင္ဝမွာ ခင္မင္တဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက အင္းကြက္တစ္ကြက္ ေရးကပ္ေပး သြားတယ္တဲ့။ အင္းကြက္မွာ ဘာေတြေရး ထားလုိ႔ ဘာပုံ ေတြပါတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ မေမးလုိက္မိပါဘူး။ အဲဒါကုိ အခန္းနီးေဖာ္ေတြထဲက ဘယ္ သူလက္ေဆာ့သြားတယ္ ေတာ့ မသိဘူး။ အင္းကြက္ေပၚမွာ အက္ဖ္နဲ႔စတဲ့ စာတစ္လုံး ကုိ ေရးသြားတယ္ တဲ့။ အဲဒီေတာ့ အင္းစီမံေပးတဲ့ ဆရာေတာ္က ဒါ ဒီလူဆုိး တာ။ သူမ်ားဘာသာတရားကုိ ေစာ္ကားတာ လို႔ မိန္႔တယ္လုိ႔ သူကေျပာပါတယ္။

ဘာသာ တရားဆုိရာမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာကုိသာ ရည္ညြန္း တာပါ။ဒီေတာ့ အကုသိုလ္က ဒါဘာသာတရားေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအင္းကြက္ကုိက ဗုဒၶအဆုံးအမ ဘာသာ ေရးမွ မဟုတ္တာလုိ႔ ေျပာျဖစ္လုိက္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာ က တခါခါမွာ ဗုဒၶအဆုံးအမ မဟုတ္ တာေတြက ဆင္တူ ရုိးမွား အေနနဲ႔ ဗုဒၶအဆုံးအမေတြထဲ ေရာေရာေနတတ္ ေတာ့ ေရာေနတဲ့ အရာေတြ ကုိ အမွတ္မထားမိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမွန္မသိလုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶအဆုံးအမတရားေတြလုိ႔ မွတ္ထင္ မိတတ္ပါ တယ္။ ဓာတ္ရုိက္ဓာတ္ဆင္၊ အင္းအုိင္လက္ဖြဲ႔စတဲ့ အရာေတြကုိ ဦးေဆာင္စီမံလုပ္ၾကသူေတြကလည္း သံဃာ ေတာ္ေတြျဖစ္ေနတတ္တာရယ္၊ ေနာက္ၿပီး အင္းျပားေပၚမွာ ေရးထုိးတတ္တဲ့ စာလုံးေတြ ပုံေတြ ကလည္း ဘာသာေရး နဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့ ပါဠိစာလုံးေတြ၊ ပါဠိပ်က္ေတြ။ ပုံေတြက လည္း ဗုဒၶပုံဟန္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတတ္ေတာ့ ဗုဒၶအဆုံးအမ က်မ္းလာေတြလုိ႔ ထင္မိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း အထက္က ဆရာေတာ္ယူဆသလုိ ဘာသာတရား ေစာ္ကား မႈမ်ိဳးလုိ႔ အထင္ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ (ဘာသာ တရား ကုိ ေစာ္ကားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ၊ ယုံၾကည္မႈကုိ ေစာ္ကား တာ လုိ႔ ဆုိလ်င္ေတာ့လည္း တစ္မ်ိဳးေပါ့)

တခါကလည္း သိကၽြမ္းခင္မင္တဲ့ဆရာေတာ္တစ္ပါးနဲ႔ ဘုရား အေနကဇာတင္ပြဲတစ္ပြဲမွာ ဆုံျဖစ္တယ္။ ဒီ ပြဲမွာ သူက ဦးေဆာင္ စီမံတဲ့ဆရာေတာ္။ သူစီမံထားတာထဲမွာ ေရခြက္ ရယ္၊ ေၾကးျပားကုိးျပားရယ္။ သေျပပန္းခိုိင္ေတြရယ္။ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ပါပဲ။ အေနကဇာတင္မွာ ဗုဒၶရုပ္ပြား ေတာ္ကုိ ပန္းဆီမီးကပ္၊ ဆြမ္းေရခ်မ္းကပ္။ ပန္းေပါက္ ေပါက္ႀကဲ၊ ေရႊမုိးေငြမုိးရြာ။ ဒီ အစီအစဥ္ေတြကေတာ့ ေတြ႔ ေနျမင္ေနၾက။ ဒါကေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

အဲ အကုသိုလ္အတြက္ ထူးဆန္းေနတာက အေနကဇာတင္ ဂါ ထာလုိ႔ အမ်ားေခၚေဝၚၾကတဲ့ ဘုရားျဖစ္စ ဗုဒၶဥဒါန္း က်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ အေနကဇာတိသံသာရံ ဂါထာကုိ ကုိးေခါက္ရြတ္မယ္လုိ႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ေတာ့ ပထမ နည္း နည္း အဆန္းျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ေလ၊ သမရုိးက် ရြတ္ဆုိေနၾကက သုံးေခါက္ မဟုတ္လား။ အဲဒါ ကုိးေခါက္ ဆုိေတာ့ ဆန္းသြားတာေပါ့။ ရွိပါေစေပါ့။ ဗုဒၶကုိၾကည္ညိဳ စိတ္နဲ႔ ကုိးေခါက္ဆုိလည္း ကုိးေခါက္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရုံပဲ ေပါ့။သုိ႔ေပမယ့္ ဒီမွာ မဆုံးေသးဘူးေလ။

အေနကဇာတိသံသာရံဂါထာ တစ္ေခါက္ရြတ္ၿပီးတုိင္း အရန္ သင့္စီမံထားတဲ့ ေၾကးျပားကုိးျပားထဲက တစ္ျပား တစ္ျပားကုိ ေရခြက္ထဲ ပစ္ထည့္ရမယ္တဲ့။ ဒီအခ်က္က ေတာ့ အကုသိုလ္အတြက္ အေတာ္ကုိ ဆန္းသြားၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ ဘုရားအေနကဇာတင္ရာမွာ ဒီေၾကး ျပား ကုိးျပားက ပါလာရတာလဲ။ ဘုရားအေနကဇာတင္မႈနဲ႔ ဒီေၾကးကုိးျပားနဲ႔က ဘယ္လုိပတ္သက္ စပ္ဆုိင္ေနလဲ။ ဒီေၾကးကုိးျပားေပၚမွာ ဘာေတြမ်ား ေရးသားထားသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေၾကးျပားေတြကုိ ေရခြက္ထဲ ပစ္ခ်ရသလဲ။ ေရနဲ႔ေၾကးနဲ႔ကေရာ ဘယ္လုိစပ္ဆုိင္ေနလုိ႔လဲ။ ကုိးျပားလုံး တစ္ခါထဲ ပစ္မခ်ပဲ နဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ အေနကဇာတိသံသာရံ ဂါထာ တစ္ေခါက္ဆုံးမွ တစ္ျပားပစ္ခ်ရတာလဲ။ တကယ္လုိ႔ ရြတ္ တဲ့သူက ကုိးေခါက္မရြတ္လုိ႔ ပစ္တဲ့သူက ကုိးျပားလုံး ပစ္မခ်ဘူးဆုိလ်င္ ဘာမ်ားျဖစ္သြားႏုိင္မလဲ။ ခုလုိ ေၾကးကုိး ျပား ပစ္ခ်ျခင္းျဖင့္ အလွဴရွင္ေတြမွာ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ပုိမုိ တုိးပြားသြားေစႏုိင္ေလသလား။ ဗုဒၶ ရုပ္ပြားေတာ္မွာေရာ ထူးျခားသြားေစသလား။ စတဲ့အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက ဦးေႏွာက္ထဲကုိ ဝင္ ေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီအစီ အစဥ္က ဂုိဏ္းဆန္လာတယ္လုိ႔လည္း ခံစားမိလာတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေနကဇာတိသံသာရံဂါထာကုိ ရြတ္လုိစိတ္ လည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဘာမွ မရြတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဥဒါန္း ဂါထာရြတ္ကာ ကုသုိလ္ပြားရမည့္အစား အေတြးေပါင္းစုံနဲ႔ ဥဒၶစၥသာ မ်ားမိရေတာ့တယ္ေပါ့။စာလာေပလာ မဟုတ္လုိ႔ ဒီေၾကးကုိးျပား အစီအမံက ေလာကုတၱရာေရးရာ မဟုတ္ တာေတာ့ ေသခ်ာပါ တယ္။ ေလာကုတ္မဟုတ္လ်င္ ေလာကီေပါ့။ ေလာကီေရးရာ အစီအမံေတြဆုိတာ ေလာက အတြက္ အသုံးဝင္ေကာင္း ဝင္မွာပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီေလာကီ ေရးရာေတြက ေလာကုတၱရာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔ ေဒြး ေရာ ယွက္တင္ျဖစ္ကာ အျမင္မစင္မၾကယ္ ျဖစ္သြားမွာမ်ိဳးုကုိ ေတာ့ မလုိလား မႏွစ္သက္မိတာ အမွန္ပါ ပဲ။ ေလာကုတၱရာ ဘာသာေရးအခမ္းအနားမွာ ေလာကီဆုိင္ရာ အစီအမံေတြ က ပါလာေတာ့ အသိဉာဏ္ မႂကြယ္ဝသူေတြက ဒါေတြကုိ ပင္ ဗုဒၶအဆုံးအမလုိ႔ မွတ္ထင္သြားမွာ၊ ေလာကုတၱရာ လုပ္ ငန္းစဥ္ ေတြလုိ႔ ထင္မွတ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးေဆာင္ေနသူေတြက သံဃာေတာ္ေတြေလ။

ဘာသာေရးနဲ႔စပ္လာရင္ အက်ိဳးမမ်ားေလာက္မယ့္ အသစ္ ထြင္ျခင္းေတြ။ အဆန္းလုပ္ျခင္းေတြကုိ စတန္႔ထြင္ျခင္း တစ္မ်ိဳးလုိ႔ပဲ ယူဆပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး ေလးေလးနက္နက္ သေဘာမထားပါဘူး။ခုဒီမွာ ေျပာေနတာလည္း ဒီအရာေတြ ဟာ ကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ မျဖစ္ဘူး။ ေကာင္းတယ္ မေကာင္း ဘူး ဆုိတာမ်ိဳးကုိ ေဝဖန္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီအရာေတြကုိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကုိယ္တုိင္ ယုံယုံၾကည္ ၾကည္ ဦးေဆာင္လုပ္ေနတာမုိ႔ ဗုဒၶအဆုံးအမက်မ္းစာ ေတြ ထဲကလာတဲ့ ဗုဒၶအဆုံးအမ တရား ေတာ္ေတြျဖစ္လိမ့္မယ္၊ သံသရာခရီးမွာ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ခရီးသြားေနရသူေတြအတြက္ သံသရာခရီး ကႏၲာရႀကီးကေန ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းဆီကုိ ဦးတည္လုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ အထင္မွား သြား မွာမ်ိဳးကုိ စုိးရိမ္မိလုိ႔ ေျပာရတာပါ။ အဲဒီလုိ မထင္ေစခ်င္၊ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။

ခက္တာက ဟုိေရွးေရွးက သာသနာ ဘယ္လုိေနခဲ့တယ္ဆုိ တာ မသိေပမယ့္ ခုေခတ္ခုခါမွာက နည္း လမ္းအသြယ္ သြယ္နဲ႔ သာသနာကုိ အေရာင္ျခယ္ခ်င္တဲ့သူေတြက မ်ား မ်ားလာသလားလုိ႔ ေတြးထင္မိ လုိ႔ပါ။ နည္းအစုံစုံ၊ အယူ အဆအမ်ိဳး၊ သူကသူထင္ရာတစ္မ်ိဳး၊ ကုိယ္က ကုိယ္ထင္ရာ တစ္သြယ္၊ အဆန္းတၾကယ္ေတြနဲ႔ လမ္းလယ္မွာ လမ္္း ေပ်ာက္ေနသူေတြ မ်ားမ်ားေနတာ ေတြ႔ေတြ႔ေနရေတာ့ လက္ရွိနဲ႔အနာဂတ္ရဲ့ သာသနာ့အေျခအေနအတြက္ ရတက္ မေအးႏုိင္လည္း ျဖစ္မိတတ္လုိ႔မုိ႔ပါ။ တ ကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာ သာဝင္တုိ႔ရဲ့ပန္းတုိင္က သံသရာခရီးဆုံးရာအရပ္ဆီကုိ ေရာက္ဖုိ႔ေလ။ ဟုိမေရာက္ ဒီ မေရာက္၊ လမ္းလယ္မွာ လမ္း ေပ်ာက္ကာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ခ်ာခ်ာလည္လုိ႔ ဒုကၡမေရာက္ေစ ခ်င္ပါဘူး။ ဒါ တကယ့္ကုိမွ ျဖဴစဥ္တဲ့ ေစတနာနဲဲ႔ ခင္မင္သူ ေတြအတြက္ ေျပာျပလုိက္တာပါ။ အားလုံး နားလည္ ႏုိင္ လိမ့္မယ္ေတာ့ ထင္မိပါရဲ့။

ခရီးသြားေနသူခ်င္းအတူတူ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္စိလည္မွာ စုိးမိသလုိ ကုိယ့္လုိပဲ ခရီး သြားေနသူ ခရီးေဖာ္ေတြကုိလည္း လမ္းမွားမ်က္စိလည္ သြားမွာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ သက္ဆုိင္သူ ကာယကံရွင္ေတြလည္း ဒီစာကုိဖတ္မိၾကမွာမုိ႔ သေဘာမက်ျဖစ္သြားၾကသူေတြလည္း ရွိ ေကာင္းရွိေနမွာ ပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ။ ခရီးသြားေနဆဲသူေတြေလ။ သြားဆဲ လမ္းလြဲလ်င္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ဒီေတာ့လည္း တခ်ိဳ႔အရာေတြက ေျပာကုိေျပာမွ ျဖစ္မွာမုိ႔ ေျပာလုိက္တာ။ သြားဆဲ မုိ႔ အမွားနည္းေအာင္ အားခဲလုိ႔ ေျပာလုိက္တာလုိ႔ သာပဲ ေျပာပါရေစေတာ့့။ ။