၁၈။ မုတၱသုခနဂရျမိဳ ့ အမည္ေပ်ာက္၍
ရွင္မုတၳီးရြာဟု အမည္တြင္ျခင္း
ယင္းအျပင္
ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားကို
ကိုးကြယ္ေစရန္ ဌာပနာမ်ားစြာ ေရႊ , ေငြ, ေက်ာက္သံပတၱျမား တုိ႔ ကိုလည္း
ဌာပနာသြင္းႏွံကာ ရုပ္ပြားေတာ္
ေစတီေတာ္မ်ား တည္ထားခဲ့ျပီး ပညာရွိအမတ္ၾကီး ၂-ဦးတို ့
ေတာ္ထြက္ၾကေလ၏။
ယင္းေနာက္ မုတၱသုခနဂရျမိဳ ့
အမည္ေပ်ာက္၍ မင္းတရား မုတ္ေဆးထိသည္ကို အစြဲျပဳကာ
"မုတ္ထီးျမိဳ ့ " ဟု
ေခၚတြင္ၾကရမွ ေနာင္ေသာအခါ
အေခၚပ်က္ျပား၍ (ရွင္မုတၳီး) ဟု
ယခုတိုင္ေခၚၾကေလသည္။
ယင္း
"ရွင္မုတၳီးဘုရား"
ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူရာ
"ရွင္မုတၳီးရြာ" သည္ကား ထား၀ယ္ျမိဳ
့မွ ျမိတ္ျမိဳ ့သြား
ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းတြင္
တည္ရွိ၍ ထား၀ယ္ျမိဳ ့မွ ၆-မိုင္ ကြားေ၀ေလသည္။
ယင္း မုတၱသုခနဂရျမိဳ႕တည္ နန္းတည္
"ရွင္မုတၳီးရာဇ၀င္ "
ဇာတ္ေတာ္ၾကီးကို ထား၀ယ္ျမိဳ ့
တိုင္းရင္းသားေက်ာင္း
ရန္ပံုေငြအတြက္ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးမ်ား, ေက်ာင္းဆရာမ်ား, ေက်ာင္းသား
ေက်ာင္းသူမ်ား ပါ၀င္ကျပၾကရာ
ထား၀ယ္ျမိဳ႕ဇရစ္ရပ္
ယူနီဘာဆယ္ဇာတ္ရံု (ယခု ေရႊ ၀ယ္သီရိဇာတ္ရံု ) ၾကီးတြင္
လြန္ခဲ့ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၉၄-ခုႏွစ္၊
ျပာသိုလဆန္း ၁၁-ရက္
(၆-၁--၃၃)ညႏွင့္ ျပာသိုလဆန္း
၁၂-ရက္ (၇-၁-၃၃) ညမ်ားတြင္ အသံုးေတာ္ခံၾကပါသည္။
……………………………………….
ရွင္ေမာ္ ေစတီေတာ္ သမိုင္း
(ယခု ေရသားလတ့ံေသာ ရွင္ေမာ္ဘုရား
ေစတီေတာ္သည္ကား ထား၀ယ္ျမိဳ႕မွ ေတာင္ဘက္မိုင္ ၄၀-ေက်ာ္ကြာေသာ ထား၀ယ္ျမစ္ ၀
ရွင္ေမာ္ေတာင္ အငူစြန္းတြင္ တည္ထားလ်က္
ရွိသည္ျဖစ္၍ ရန္ကုန္ , ေမာ္လျမိဳင္ , ျမိတ္ ,
ေကာ့ေသာင္း စေသာ ျမိဳ႕မ်ားသို
့သြားေသာ ေလွ ,
သေဘၤာစီး
ခရီးသည္မ်ားတို ့ေသအခ်ာ
ဖူးျမင္ႏိုင္ၾကေပသည္။)
၁။ မဟာဗႏၶ ၀, စူ႒ဗႏၶ ၀
ညီေနာင္ မေထရ္ ၂-ပါး သာသနာျပဳရန္ ၾကြေရာက္လာျခင္း
ေဂါတမ ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျပီးသည့္ေနာက္ အႏွစ္
၂၂၀-ေျမာက္ေသာအခါ ပါဋလိပုတ္
ျပည္ၾကီးႏွင့္တကြ
ဇမၺဴဒီပါတစ္ကၽြန္းလံုးကို
အစိုးရေတာ္မူေသာ “သီရိဓမၼာေသာက” မင္းၾကီး လက္ထက္ “ရွင္မဟာ
ေမာဂၢလိပုတၱိႆ”
ရဟႏၱာ မေထရ္ၾကီးသည္
“မဟာဗႏၶ ၀,
စူ႒ဗႏၶ
၀”
ညီေနာင္ မေထရ္
၂-ပါးတို ့အား တနသၤာရီတိုင္း,
ဒူကရတိုင္းမ်ားသို့ သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ေတာ္မူရာ ဒူကရတိုင္း
(ထား၀ယ္ျမိဳ႕)၏ ပင္လယ္ ၀ ေမာ္ ဦးျဖစ္ေသာ
“သိႏၶဳေသလ(ရွင္ေမာ္
)ေတာင္ ” သို ့ေရာက္ရွိၾကေလ၏။
ယင္းေတာင္၌ နဂါးမင္းၾကီး၏ တူေတာ္
နဂါးစစ္သူၾကီးျဖစ္သည့္ “၀ါသုလေဒ ၀”
သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာ၏
လက္်ာအံေတာ္ ဓာတ္ျမတ္ကို နဂါးျပည္မွ
ပတၱျမားၾကဳတ္ႏွင့္ထည့္၍
ယူလာျပီးလွ်င္
လင္းလြန္းပင္ခြၾကား၌ ျမွဳပ္
ထားလ်က္
ကိုးကြယ္ေနသည္ကို ျမင္ေတာ္မူေလေသာ္ ယင္းေတာင္တြင္ ေခတၱသီးတင္းသံုေနေတာ္မူျပီးမွ တနသၤာရီတိုင္း ဘုရင္
“ေကာရမၺ ”
မင္းထံသြား၍
လူျပည္သူအေပါင္းတို ့အား တရားေရေအး အျမိဳင္ေဆးကို တိုက္ေကၽြးေတာ္မူေလ၏။
ယင္းေနာက္ ဒူရကတိုင္းၾကီးရွင္ ဘုရင္
“ဓမၼေသန” မင္းၾကီးထံ
ၾကြသြား၍ အထက္နည္း ၇-ရက္
ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူလ်က္ တရားေရေအး
အျမိဳက္ေဆးကို တိုက္ေကၽြးေတာ္မူျပန္ေလ၏။
ယင္းေနာက္ “ဓမၼေသန” မင္းၾကီးက “မဟာဗႏၶ ၀,
စူ႒ဗႏၶ
၀” အရွင္ ၂-ပါးအား ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ-
“ေဘးေတာ္ ,
ဘိုးေတာ္
, ခမည္းေတာ္ႏွင့္
တပည့္ေတာ္တို့ သည္
ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား တည္းခို သီတင္းသံုး
ေနထိုင္ေတာ္မူရန္
ေ၀မိႆေတာင္တြင္ ေက်ာင္းေတာ္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ အရွင္ဘုရားတို႔ သည္
ယင္းေ၀မိႆကေတာင္ရွိ
ေရႊေက်ာင္းေတာ္တြင္
စံေနေတာ္မမူဘဲ အဘယ့္ေၾကာင့္ သိႏၶဳေသလေတာင္၌ သီတင္းသံုး
ေနေတာ္မူပါသနည္း။”
“ဒကာေတာ္မင္းျမတ္ -
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏
လက္်ာအံေတာ္ ဓာတ္ျမတ္ကို ၀ါသုလေဒ ၀
နဂါးမင္းသည္
သိႏၶဳေသလေတာင္ရွိ လင္းလြန္းပင္ခြၾကား၌
ျမွဳပ္ထား၍ ကိုးကြယ္ေနသည္ကို အမွီျပဳ၍ သီတင္းသံုးေနၾကပါသည္။”
“အရွင္ဘုရားတို ့ -
ထုိအံေတာ္ ဓာတ္ျမတ္သည္
သိႏၶဳေသလေတာင္သို ့ အဘယ္နည္းျဖင့္
ေရာက္လာပါ သနည္း။”
“အံေတာ္ဓာတ္ျမတ္ကို နဂါးျပည္၌
ေရႊေစတီတည္၍ ကိုးကြယ္ထားရာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီး၏
ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္
ေၾကက္ရြံ႕၍ သီဟို႒္ကၽြန္းရွိ ရဟႏၱာၾကီးတို႔ ထံ နဂါးစစ္သူၾကီးက ေလွ်ာက္ပန္ၾကားျပီးလွ်င္
၀ါသုလေဒ ၀ နဂါးမင္းက ယူေဆာင္လာလ်က္
ဤေတာင္၌ ကိုးကြယ္ထားပါသည္ ” ဟု မိန္
့ေတာ္မူေလ၏။
ထုိအခါ ဓမၼေသနမင္းျမတ္သည္ အလြန္ၾကည္ညိဳကာ သဒၶါတရား
ျဖစ္ေတာ္မူျပီးလွ်င္
“အရွင္ဘုရားတို ႔
ဤအံေတာ္ဓာတ္ျမတ္ကို တပည့္ေတာ္လည္း ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လိုပါသျဖင့္ ကုသိုလ္အဖို႔ ကိုေစာင္မေတာ္မူပါ”
ဟု ေလွ်ာက္ထားျပီးလွ်င္ အရွင္
၂-ပါးတို႔ လည္း ၾကြသြားေတာ္မူၾကေလ၏။
ယင္းေနာက္ ဓမၼေသနမင္းျမတ္သည္ မွဴးမတ္ျပည္သူလူထုမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္လ်က္ အျမင္
၇-ေတာင္ရွိေသာ
ေရႊသားေစတီေတာ္ကို
သြန္းလုပ္ေစျပီးလွ်င္
န၀ရတ္ကိုးပါးတို ့ျဖင့္ ျခယ္လယ္အပ္ေသာ ရတနာထီးေတာ္ , ျမသပိတ္ေတာ္ ,
ေရႊစင္ယပ္ , မိုးၾကိဳးသားေရနယ္ , သံေသသင္ဓုန္း, သံေသအပ္ ,
ေဘာ္စင္
အပ္ခ်ည္တုိ ႔ ႏွင့္တကြ
စိန္ပန္းခိုင္ ,
ျမပန္းခိုင္ ,
ပတၱျမားပန္းခုိင္ ,
ရတနာပန္းခိုင္မ်ားပါ
အသင့္စီမံျပီးစီးေအာင္ ျပဳလုပ္ထားရွိေလ၏။
“မဟာဗႏၶ ၀,
စူ႒ဗႏၶ
၀”
ရဟႏၱာအရွင္ ၂-ပါးတို ႔ လည္း တနသၤာရီဘုရင္
ေကာရမၺမင္းထံ သြားေရာက္ျပီးလွ်င္
ဓမၼေသနမင္းအား မိန္းၾကားသကဲ့သို ႔
ပင္ မိန္ ႔ ၾကားေတာ္မူေလေသာ္ ေကာရမၺမင္းသည္လည္း ထိုအံေတာ္
ဓာတ္ျမတ္ကို
ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္လိုသည့္ သဒၶါဆႏၵ အားၾကီးလွရကား ဒူရကတိုင္း
ေအာင္သာ၀တီျပည့္ရွင္ ဘုရင္ ဓမၼေသနမင္းထံ
ပုဏၰားလက္ေဆာင္ေတာ္မ်ားႏွင့္တကြ အမတ္ေလးေယာက္တို ့ကို
စာႏွင့္ ေစလႊတ္လိုက္ေလ၏။
စာတြင္ ပါရွိသည္ကား -“ဒူရကတိုင္း
ေအာင္သာ၀တီျပည္
ကလိန္ေအာင္ျမိဳ့ကို
အစိုးရေတာ္မူေသာ အၾကည္ေတာ္
ဓမၼေသနမင္းတရား။
အၾကည္ေတာ္ စိုးပိုင္ေတာ္မူသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္၌
ခပ္သိမ္းေသာ ရတနာတို ႔ ထက္ ဆယ္ , ရာ,
ေထာင္ ,
ေသာင္းမကျမင့္ျမတ္
အဖိုးတန္လွပါေသာ ရတနာျမတ္ကို အၾကည္ေတာ္ႏွင့္အတူ ျပဳစုလွဴဒါန္း
ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လိုပါေၾကာင္း ၾကားေရာက္လိုက္ပါသည္ ဓမၼေသနမင္းျမတ္ ”
ဟူ၍ ပါရွိေလရာ ဓမၼေသနမင္းျမတ္လည္း မ်ားစြာ
အားရ၀မ္းေျမာက္ေတာ္မူ၍
လက္ေဆာင္ပဏၰာမ်ားကို
သိမ္းယူေတာ္မူလ်က္ “ေန႔ ရက္အခ်ိန္
က်ေရာက္သည့္အခါ ၾကြခ်ီေတာ္ မူလာေစလိုပါေၾကာင္း။” ဟူေသာ
စာႏွင့္တကြ လက္ေဆာင္ပဏၰာမ်ားကိုပါ တံု
့ျပန္လိုက္ေလ၏။
၂။ ဓမၼေသနမင္း, ေကာရမၺမင္း, ၀ါသုလေဒ ၀နဂါးမင္း မင္း
၃-ပါးတို ့ အံေတာ္ဓာတ္ျမတ္ကို ဌာပနာ၍ေစတီေတာ္ တည္ျခင္း
ဓမၼေသနမင္းၾကီးသည္ ေစတီတည္၍ ဌာပနာတိုက္ျပဳလုပ္ရန္ အရွင္
၂-ပါးတို ့အား ေလွ်ာက္ထားေလလွ်င္ ေနာက္
၃-ရက္ေျမာက္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔
တြင္ အေၾကာင္းကို ျပန္ၾကားမည္ဟု မိန္ ႔ေတာ္မူခဲ့ျပီး အရွင္
၂-ပါးတုိ ႔ ၾကြသြားေတာ္မူေလ၏။
တပို ႔ တြဲလျပည့္ေန
က်ေရာက္လတ္ေသာ္ နဂါမင္းသည္ ဆြမ္း, ဆီမီး,
ေရခ်မ္း, နတ္ပန္းတို ႔ျ ဖင့္
သိႏၶဴေသလ
ေတာင္ေတာ္သာသို ႔ ပူေဇာ္ရန္ ေရာက္လာေလလွ်င္ အရွင္
၂-ပါးတုိ ႔ က နဂါးမင္းအား ဓမၼေရေအး
အျမိဳက္ေဆးကို
တုိက္ေကၽြးေတာ္မူျပီးလွ်င္ မိန္ ့ေတာ္မူသည္မွာ -“ဒူရကတိုင္း ေအာင္သာ၀တီျပည့္ရွင္ ဘုရင္
ဓမၼေသနမင္းၾကီးႏွင့္ တနသၤာရီ တိုင္းၾကီးရွင္ ဘုရင္
ေကာရမၺမင္း ၂-ပါးတို
႕ကဒကာေတာ္ နဂါးမင္းႏွင့္ အတူတကြ
အံေတာ္ဓာတ္ျမတ္ကို ေစတီတည္၍ ဌာပနာ
လွဴဒါန္းလိုပါေၾကာင္းကို
ကၽြႏိုပ္တို ႔ ထံ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ” ဟု မိန္
႔ေတာ္မူရာ နဂါးမင္းက အလြန္တရာ
ႏွစ္သက္ ၀မ္းေျမာက္လွ၍ “ေကာင္းပါျပီ
ဘုရားတပည့္ေတာ္တည္း တေပါင္းလျပည့္ေန႔
က်ေရာက္လွ်င္ ဌာပနာရန္ ပစၥည္းတုိ ႔ျ ဖင့္ လာေရာက္ပါမည္ ” ဟု
ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ယင္းေနာက္ ဌာပနာမည့္ေနရာတြင္ နဂါးအေျခြအရံတို ႔ ကို တူးေဖာ္ေစ၍
အျမင့္ ဉာဏ္ေတာ္ တစ္ထြာခန္ ႔ ရွိ
ပတၱျမားေစတီေတာ္ႏွင့္ အနံ ၁၂-ေတာင္ , အလ်ား ၈-ေတာင္ , အျမင့္
အေတာင္ ၂၀-ရွိေသာ တိုက္အတြင္း
တစ္ ၀င္း၀င္း
တစ္ထိန္ထိန္ထြန္းပသည့္
ဘုိးေတာ္နဂါးမင္းၾကီး၏
လည္ရြတန္ဆာ
ကြမ္းသီးလံုးပမာဏရွိေသာ ပတၱျမားကို
ေရႊသားမီးတိုင္ခံုေပၚ၌ တင္၍ အလြန္မာေၾကာသည့္ ေက်ာက္နံရံေရႊေျမတို ႔ျ ဖင့္ ဆန္းၾကယ္
ခမ္းနားလွစြာေသာ
ဌာပနာတိုက္ေတာ္ၾကီးကို
မြမ္းမံျပဳလုပ္ျပီး နဂါမင္း ျပန္သြားေလ၏။
ရဟႏၱာ အရွင္ ၂-ပါးတို႔ လည္း ဓမၼေသနမင္းၾကီးထံ တဖန္
ၾကြေတာ္မူလာျပန္၍
ဆြမ္းအႏုေမာ္ဒနာကို ျပဳျပီး
ဓမၼေသနမင္းၾကီးက “အရွင္ဘုရားတို ႔ အံေတာ္ဓာတ္ျမတ္ကို မည့္သည့္အခါ
ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ျပဳလုပ္ရပါအံ့နည္း” ဟု
ေလွ်ာက္ထားျပန္ေလ၏။
“ဒကာမင္းျမတ္ တပို
့တြဲလျပည့္ေန ့ က နဂါးမင္း
လာေရာက္ျပီး တေပါင္းလျပည့္ေန ့က်ေရာက္လတ္ေသာ္ မင္း
၃-ပါးအတူတကြ ေပါင္းဆံုလ်က္ ဌာပနာလွဴဒါန္းရန္ လာေရာက္ပါမည္ဟု ေလွ်ာက္ထားျပီးေသာ္ ဆန္းၾကယ္ခမ္းနားလွစြာေသာ
ဌာပနာတိုက္ေတာ္ၾကီးကို
နဂါးမင္းသည္
အေျခြအရံမ်ားျဖင့္
ေသခ်ာစြာျပဳလုပ္ျပီး ျပန္သြားေလျပီ ” ဟုမိန္ ့ေတာ္မူေလ၏။
ဓမၼေသနမင္းၾကီးကလည္း အလြန္
၀မ္းေျမာက္ေတာ္မူလ်က္
လူေပါင္းတစ္ေထာင္ခန္ ႔ တို ႔ ကို
မွဴးမတ္မ်ားႏွင့္ တကြ
ၾကပ္မ၍ ယင္း “သိႏၶဳေသလေတာင္ ” ေပၚ၀ယ္
ၾကီးက်ယ္ဆန္းျပား
ခမ္းနားလွစြာေသာ မ႑ပ္ၾကီးကို ေဆာက္လုပ္ေစျပီး
တနသၤာရီဘုရင္ ေကာရမၺမင္းထံသို ့လည္း
အေၾကာင္းၾကားေတာ္မူေလ၏။
တနသၤာရီဘုရင္ “ေကာရမၺမင္း”
သည္လည္း စစ္အဂၤါ
ေလးပါးႏွင့္တကြ
ေရေၾကာင္းခ်ီေတာ္မူလာရာ
သာသနာေတာ္သကၠရာဇ္ ၂၃၈-ခု တေပါင္းလဆန္း ၁၃-ရက္ေန ့တြင္ သိႏၶဳေသလေတာင္ေပၚသို ့ေရာက္ရွိေတာ္
မူေလ၏။
ဒူရကတိုင္းၾကီးရွင္ ဘုရင္ “ဓမၼေသနမင္းၾကီး”
သည္လည္း မ်ားျပားလွစြာေသာ စစ္အဂၤါအေပါင္းတို ႔ ႏွင့္ တကြ
ျပည္သားျပည္သူ လူထုအမ်ားတို ့ပါ
ျခံရံလ်က္ ယင္းေန ့တြင္ပင္ သိႏၶဳေသလာေတာင္သို ့ေရာက္ရွိေတာ္မူေလ၏။
ဘုရင္ ၂-ပါး ေတြ
့ဆံု၍
ႏွုတ္ခြန္းဆက္သေတာ္မူၾကျပီး ညခ်မ္း အခ်ိန္
က်ေရာက္လတ္ေသာ္ မ်ားျပား လွစြာေသာ
ဆီမီး, ေရခ်မ္း, တံခြန္ , ပန္းတို ႔ျ ဖင့္
ဆန္းျပားတင့္တယ္စြာ
ျမတ္စြာဗုဒၶ၏
အံေတာ္ဓာတ္တည္ရွိရာ လင္းလြန္ပင္၌
ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကေလရာ
အံေတာ္ဓာတ္ျမတ္သည္ ထန္း ၂-ဖ်ာခန္ ႔ မွ် ေရာင္ျခည္ေတာ္ ကြန္ ႔ျ မဴးလ်က္ အထူးထူးေသာ
တန္းခိုးျပဋိဟာကို
ျပေတာ္မူေလ၏။မင္း
၂-ပါးႏွင့္တကြ
မွဴးမတ္ျပည္သူလူထု အေပါင္းတို ႔
လည္း အံ့ၾသလ်က္ ညီညြတ္စြာ
ဦးတိုက္ၾကေလ၏။
ယင္းအခါ၀ယ္ ဓမၼေသနမင္းသည္ အလြန္ၾကည္ညိဳေသာ ေဇာပီတိ
ျဖစ္ေတာ္မူသျဖင့္ မိန္းေမာ ေတြေ၀ျခင္း
ျဖစ္ေလရာ မိဖုရားၾကီးႏွင့္
သားေတာ္ အိမ္ေရွ ့မင္းတို
့က တြဲထူေတာ္မူကာ ႏွာေတာ္ေပးမွ သတိရေလ၏။
ယင္းေနာက္ အံေတာ္ဓာတ္ျမတ္သည္ မင္း ၂-ပါးတို ့၏
ဦးထိပ္ထက္သို
့ၾကြေတာ္မူျပီးလွ်င္
လင္းလြန္း ပင္ခြၾကားသို ့
ၾကြ၀င္ေတာ္မူေလ၏။
ဤသို ႔ျ ဖင့္ ၃-ရက္ပတ္လံုး ပူေဇာ္ေတာ္မူေနသည့္ အခိုက္
“နဂါးမင္း” သည္ စစ္အဂၤါ ၄-ပါးႏွင့္တကြ
တူရိ ယာငါးပါးတို႔ ကို
သာယာျငိမ့္ေလးစြာ
တီးမွုတ္လ်က္
တေပါင္းလျပည့္ေန႔ေန၀န္းေပၚသည္ႏွင့္
တစ္ျပိဳင္နက္
ေရာက္ရွိေလ၏။
“မင္း ၃-ပါး
ႏွုတ္ခြန္းဆက္သေတာ္မူၾကျပီးလွ်င္ ” နဂါးမင္း၏
ကုသိုလ္ျဖစ္သည့္ ပတၱျမားေစတီေတာ္ အတြင္း၀ယ္
အံေတာ္ ဓာတ္ျမတ္ကို သြင္းႏွံေတာ္မူေလ၏။ ယင္းေနာက္
ဓမၼေသနမင္းျမတ္၏ ကုသိုလ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ
ေရႊသားေစတီေတာ္ကို အုပ္ေတာ္မူေလ၏။
ယင္းေနာက္ တနသၤာရီမင္းျမတ္၏ ကုသိုလ္ေတာ္ျဖစ္သည့္ ေရႊသားျပာသာဒ္ကို ေငြသားတိုင္း
၅-လက္မ ပတ္လည္စိုက္ျပီး
ေရႊျပသာဒ္တင္၍ နဂါးမင္း၏ ကုသုိလ္ေတာ္ထီးကို ေရႊစင္အတိ
လံုးပတ္ညွိဳဆုိင္ထြာ အျမင့္ ၁၂-ေတာင္
မကိုဋ္ပံုသဏၭာန္
ရတနာ ၇-ပါးတုိ ႔ျ ဖင့္ျပီးေသာ ေညာင္ရြက္ပန္းဆိုင္း,
ပန္းသြယ္တို
႔ျ ဖင့္ တလက္လက္ ထြန္းပသည့္
ရတနာထီးေတာ္ကို
အုပ္မိုးလ်က္ ပန္းဆိုင္း,
တံခြန္
, ကုံကၠား, မုေလးပြားတို ႔ ကိုေရႊျပသာဒ္၌ တြဲရရြဲဆြဲျပီးလွ်င္ ေရႊသားေစတီေတာ္ အျမင့္
၇-ေတာင္၊ ေရႊသားပစၥယံထိပ္ ၀ ၃-ေတာင္၊
၅-လက္၊ ေရႊသားန၀ရတ္ ၉-ပါးျဖင့္
ျခယ္လယ္ေသာ ရတနာထီးေတာ္၊ ယင္းအျပင္
ဓမၼေသနမင္း, ေကာရမၺမင္း, နဂါးမင္းတို႔ ၏ ေရႊကိုယ္ေလး
ရုပ္ပံုေတာ္မ်ား၊ ေဘးေတာ္ ,
ဘုိးေတာ္
, ခမည္းေတာ္ ,
မယ္ေတာ္တို ႔ ၏ ရုပ္ပံုမ်ား
အသီးသီးတို ့အျပင္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ ၂-ပါးတို
့၏ ေရႊရုပ္ပံုေတာ္မ်ား၊ ပတၱျမား
ပန္းခိုင္ , ျမပန္းခိုင္ ,
စတုမဟာရာဇ္နတ္မင္းၾကီး ၄-ပါးတို
့၏ ေရႊအကိုယ္ေလးရုပ္ပံုေတာ္မွာ
သံေသ, ျပဒါးေသ ပန္းဆိုင္းတို ့ႏွင့္
ပူေဇာ္ဟန္ထားျပီး
“ေရႊတံခါးျဖင့္ ပိတ္လ်က္
ဌာပနာတုိက္ေတာ္ၾကီးကို ေက်ာက္ၾကီး, ေက်ာက္ ငယ္
တို ့ႏွင့္တကြ ပိတ္ဆို
့ျပီးလွ်င္ ေလယႏၱရား,
ေရယႏၱရား စက္တို ့ျဖင့္ ထားရွိေလ၏။”
ယင္းေနာက္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ ၂-ပါးတို ႔ အားလည္း မင္း ၃-ပါးတို ့က
ပရိကၡရာ ၈-ပါးတို ့ျဖင့္ လွဴဒါန္းေတာ္ မူျပီးလွ်င္
“ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေ၀ျပီးသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ေတာင္ေတာင္အလံုး ေတာင္ငလ်င္
ပဲ့တင္ဟီးျပီး မဟာပထ၀ီေျမၾကီး ၃-ၾကိမ္လွုပ္၍ ေကာင္းခ်ီးသာဓု ေခၚေလသတည္း။”
၃။ ေတာင္ေစာင့္နတ္မ်ား ကိုယ္ထင္ျပျခင္း
ယင္းအခါ၀ယ္ သိႏၵဳကနတ္မင္း,
ဘုမၼေဒ၀နတ္မင္း,
သုခေဒ၀နတ္မင္း, ေသာမေဒ၀နတ္မင္း
ယင္းနတ္မင္း ၄-ပါတို ႔ သည္ တေအာင့္ခန္ ႔ ကိုယ္ထင္ျပသ၍
သာဓုေခၚျပီးလွ်င္
တစ္ျပည္ေတာင္လံုး ေမႊးၾကိဳင္ေသာ နတ္ပန္းတို ႔ျ ဖင့္
ပူးေဇာ္ၾကေလသည္။
ရွင္ေမာ္ေတာင္ဘုရား၌ သားဆုေတာင္းၾကျခင္း
ရွင္ေမာ္ေတာင္ဘုရား၌ ၇-ရက္
သီလစင္ၾကယ္စြာ ယံုယံုၾကည္ၾကည္
ေဆာက္တည္၍ မိမိတို ႔ အလိုဆႏၵရွိေသာ
ဆုကို
ေတာင္းေသာ္ ျပည့္စံုေၾကာင္း
ေပါကၠံရာဇ၀င္ နရပတိစည္သူ စၾကာမင္း အခဏ္း၌ ပါသည္။
“သိႏၷီမင္းသမီး” ၃၅-ႏွစ္
သက္ေတာ္ေရာက္၍ သားတစ္ေယာက္မွ် မရေလလွ်င္
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၄၆၈-ခုႏွစ္၊ အထက္မင္း
၃-ပါးတစ္ဆူစီ အထက္၌ တည္ထားခဲ့ေသာ
ဘုရားကို ျပင္ဆင္လွဴဒါန္း ေရႊသကၤန္း
ကပ္ျပီး သာဓုေခၚသည့္အခါ
သံဃာေတာ္တစ္ရာတို ့ကို ပရိကၡရာ ၈-ပါးလွဴ၍ သီလေဆာက္ တည္ျပီး သားဆုကို
ေတာင္းရာ သားေတာ္ “ဇမၺဴဒီပရာဇာ” ကို
ရေတာ္မူေၾကာင္း။
ဒိုင္း၀န္မင္းၾကီး
မင္းလွသီဟရာဇာဘြဲ ့ခံ ၎မင္းကေတာ္
အဘ တပယင္း မင္းၾကီးသမီ
“ခင္ညိဳ” သည္ ၄၆-ႏွစ္
အသက္ရွိသည္ တိုင္ေအာင္ သားတစ္ေယာက္မွ် မရ၍
ထိုရွင္ေမာ္ေတာင္သမိုင္းကို မဟာဒန္ေက်ာင္း၌ ေတြ႕ရွိ၍
ရွ င္ေမာင္ေတာင္တြင္ သီလ ၇-ရက္ ေဆာက္တည္ရာ ေတာင္ထား၀ယ္ဗိုလ္ “ေဇယ်သူရ” ကိုရေၾကာင္း ပါရွိေလသည္။
၄။ ထပ္မံျပဳျပင္ ကုသိုလ္ရွင္
ယင္း လက္်ာေတာ္ဓာတ္ျမတ္ကို ဌာပနာသြင္းႏွံ ပူေဇာ္ထားရွိသည့္ ရွင္ေမာ္ေတာင္ ေစတီေတာ္
ျမတ္အား
ေပါကၠံျပည့္ရွင္
အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးသည္
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၄၆၈-ခုႏွစ္တြင္ ထပ္မံျပဳျပင္ေတာ္ မူေလသည္။
ယင္းေနာက္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၀၀-ျပည့္ႏွစ္ေလာက္တြင္ ထား၀ယ္ျမိဳ
့ ျမိ ဳ႕တြင္းရပ္ ပိုးကုန္သည္
“ခူေဂၚဒင္ ဇနီး
ေဒၚျမသိန္းေမ ႏွင့္ သားသမီးတစ္စု ” တို ့က ထပ္မံျပဳျပင္ ျပီး ၁၃၀၂-ခုႏွစ္
တပို ့တြဲလဆန္း ၁၁-ရက္ေန
့တြင္ ေရႊထီးေတာ္ ကို
တင္လွဴပူေဇာ္ၾကေလသည္။
ယင္းအေၾကာင္းႏွင့္ ပက္သက္၍ နန္းညႊန္ ႔ ဆရာ လူျပန္ေတာ္
ဦးဇင္ဘာ ေခၚ “ဦးေစာလွိဳင္ ”
က မိမိ၏
မဟာသမိုင္းေတာ္ၾကီး ေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္
ရွင္ေမာ္ေတာင္သမိုင္း ေနာက္ဆံုးတြင္
ေရးသား ေဖာ္ျပထားရွိသည္မွာ -သိႏၵေသလ
အမည္ေဆာင္
ရွင္ေမာ္ေတာင္ေစာင့္ေသာ “သႏၵဳကနတ္ , ဘုမၼေဒ၀နတ္ , သုခေဒ၀နတ္ ,
ေသာမေဒ၀နတ္ ” ၎ နတ္မင္းၾကီး ၄-ပါး
၀မ္းေျမာက္ေတာ္မူသည့္အခဏ္း -ဘုရား .. ဘုရား … ဘုရား …
မိုးသိၾကားက၊
မိန္ ႔ ခ်ထားမွာ၊ ဤေနရာ၌၊ ဘဂ၀ါဇိန၊ တန္ခိုးၾကြတဲ့၊ သမၺဳဒၶ၏ သာသနာ၊
ေနလိုထြန္းလိမ့္မည္ဟု ေစာင့္ေစ အမိန္ ႔ေပး၊
အေရးယူကာ၊ ေစာင့္ေနပါ၊ ေဘာဂ၀တီ
တိုင္းလံုးခ်ဳပ္တဲ့၊ နဂါးျပည္က၊
အမည္နာမ၊ ၀ါသုလေဒ ၀၊ နာဂရာဇ၊
သူေဆာင္ၾကဥ္း၍၊ ယူတည့္လာ၊ လက်္ာအံေတာ္၊
ဤေတာင္ေပၚမွာ၊ ေကာ္ေရာ္ ၀ႏၵနာ၊
ငါတို ႔ ပါဖူး၊ ရွိဦးထြာ၊ မ်ားမၾကာခင္၊
စ်ာန္ရွင္ၾကြ၍၊ လာသည့္အင္၊ အရွင္ႏွစ္ပါး
မည္ကားနာမ၊ မဟာဗႏၶ ၀၊ တန္ခိုးၾကြစြာ၊
ရဟႏၱာႏွင့္၊ ဒူကရတိုင္းရွင္၊ ဘုရင္ဓမၼေသန၊ တနသၤာရီတိုင္းရွင္၊ ဘုရင္ ေကာရမၺ၊ ေဘာဂ၀တီတိုင္းရွာ၊ ဘုရင္ ၀ါသုလေဒ၀တို ႔ ၊
သမၺဳသာသနာ၊ ျမတ္ေကာဇာသည္၊ ႏွစ္ရာသံုးဆယ္၊ စြန္းကယ္ရွစ္ခု၊ ဥတုဂိမၼႏၱ၊
တေပါင္းလ၌၊ ျပည့္ ထပုဏၰမိန္၊
ျမဴတိမ္သန္ ႔ စင္၊ ဘုရင္သံုးေထြ၊ ေအာင္စည္
ပ႒မ … ေဆာ္တီး၍
တစ္ခဏ္းျပ။
ဒုတိယ … စခန္းစ၊
နန္းသမၼတဘုရင္၊ ကၽြန္းဇမၺဴ တိုင္းခြင္မွာ၊ နရပတိစည္သူတြင္၊ အေလာင္းေတာ္ထိုဘုရင္သည္၊
ေကာဇာလွ်င္ ေလးရာေျခာက္ဆယ္၊ စြန္းကယ္ရွစ္ခုသာ၊ ျပဳစုကာျပင္ဆင္၊ ေရႊသကၤန္း
ကပ္ျပီးလွ်င္မူ၊ ေအာင္ပန္းဆင္
တစ္ခဏ္း။
အလို တတိယ ေအာင္ပန္း၊
ဆြတ္လွမ္းမည္ၾကားရ၊ နန္းညႊန္ ႔
ဆရာ ထံပါးက၊ ရွင္ေမာ္သမိုင္း ေတြ႕ရ၍၊
သဒၶါၾကြေစတနာ၊ ဆံေတာ္ရွင္ သမၺဳဒၶါ၏
ဒါယကာ “ခူေဂၚဒင္ ”
ဟဒယေဇာရႊင္၊ အိမ္သူကို
တိုင္ပင္၊ “ျမသိန္းေမ ”
အလွဴရွင္၊
ေမြးမိခင္ “မယ္အင္ ”
ႏွင့္ သားၾကီးလွ်င္ “ခူဟပ္စြမ္ ”၊ သမီၾကီးနာမံ၊
ငယ္မည္မွန္ “မစိန္ပို ”
လွ်င္၊ ေစတသိက္
ေဇာရႊ င္၍၊
ျပင္ဆင္ရန္ ေရႊသကၤန္း၊ ကပ္လွမ္းမည္ၾကားရ၊ ငါနတ္မင္းေလးပါက၊ ၀မ္းေျမာက္လွ
- ေစတနာ၊ ေနာက္မဆုတ္
မေသြသာေအာင္၊ ေဒ၀ရာ-ေရစင္ေလာင္း၊ ေအာင္ေစေၾကာင္း -
ဂရုျပဳ၊ သာဓု -
သာဓုလို ႔ ၊ မဂၤလာ နတ္ခရုႏွင့္၊
ေမရုက
ေၾကာ္ျငာလိုက္သဗ်။ (မူအတိုင္းပင္ )
…………………………………
ေရႊေတာင္စား ေစတီေတာ္ၾကီးသမိုင္း
“ဥၾသေၾကာလွစ္ - ေရႊေတာင္စား သကၠရာဇ္၊ဥၾသေအာ္ သည္၊ ထား၀ယ္တည္ ”
ဟူ၍ ထား၀ယ္ခရိုင္လံုးတြင္ ဉာဏ္ေတာ္အျမင့္ဆံုးျဖစ္သည့္ ေရႊေတာင္စား
ေစတီျမတ္ၾကီး၏ ေျမာက္ဘက္ အာရံုခံ
တန္ေဆာင္း၌ ကမၸည္းေရးထုိးထားသည္ကို
ဘုရားဖူးပရိသတ္အေပါင္းတို ့ေတြ
့ျမင္ ဖတ္ရွုၾကရေပသည္။
၁။ ရာဇ၀င္ သမိုင္းမ်ား
မေပ်ာက္မပ်က္ေစရန္ စာအုပ္အျဖစ္ ပံုႏွိပ္ျဖန္
့ခ်ီရျခင္း
“ဥၾသေၾကာ္လွစ္ ”
ဟူေသာ
နံသင့္ အကၡရာအရ ၁၁၂၄-ခုႏွစ္တြင္ ေရႊေတာင္စား ေစတီေတာ္ တည္ေၾကာင္း -“ဥၾသ ေအာ္သည္ ”အရ
၁၁၁၆-ခုႏွစ္တြင္
ထား၀ယ္ျမိဳ႕တည္ေၾကာင္းကို ထင္ရွား
သိၾကရ ေလသည္။
“ယင္းမွတဆင့္တက္ကာ ေရႊေတာင္ျမိဳ
့စားမင္း တည္သည္ကို အစြဲျပဳ၍
ေရြေတာင္စား ေစတီေတာ္ တြင္ေၾကာင္း”
သို ့ေသာ္ ေရႊေတာင္စားျမိဳ႕ကား မည္သည့္ေနရာမွာနည္း?။
ျပည္ျမိဳ ့ ေအာက္ဘက္ရွိ
ေရႊေတာင္ လံုခ်ည္ထြက္သည့္ “ေရႊေတာင္ျမိဳ႕”
ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ေအာက္ေရႊေတာင္ ”
ဟူ၍လည္းေကာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္း အေထြေထြ
ျငင္းခံုေျပာဆို ေနၾကေပသည္။
သို႔ေသာ္ တိက်မွန္ကန္စြာ ေျပာဆိုေနသူ
ခပ္ရွားရွားပင္ ျဖစ္ေခ်သည္။ ယင္းသို
႔ျ ဖစ္ရကား စာအုပ္ , စာတမ္း ျဖန္ ႔
ခ်ီမွုမရွိသေလာက္
နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္
ေပသည္။
ယင္းေၾကာင့္ ဤေရႊေတာင္စား ေစတီေတာ္ၾကီးႏွင့္တကြ “ထား၀ယ္ခရို င္အတြင္းရွိ သမိုင္း၀င္
ဘုရားေစတီေတာ္မ်ားအေၾကာင့္ႏွင့္
ရာဇ၀င္သမိုင္းအေၾကာင္းကို
စာအုပ္အျဖစ္ ပံုႏွိပ္ျဖန္ ့ခ်ီရျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။”
၂။ ေဂါတမဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္ကို ဌာပနာ၍
ေစတီငယ္တည္ျခင္း
ေအာင္သာ၀တီျမိဳ ့ကို လက္မြန္မဆြ
တည္ေထာင္သည္ “နရုတိမင္း”
လက္ထက္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၆၇-ခုႏွစ္တြင္ ရဟႏၱာ
အရွင္ျမတ္ဘုရား ပင့္ယူလာေသာ ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ
ေဂါတမ၏ ဓာတ္ေတာ္ကို ၆၉-ခုႏွစ္တြင္ ထား၀ယ္ေဒသ၌
ေစတီေတာ္ကေလးတစ္ဆူ တည္ထားကိုးကြယ္၍
ဌာပနာေလသည္။ ယင္းေစတီကေလး၏ အမည္ကား မထင္ရွားေခ်။
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၈-ခုႏွစ္တြင္ နရုတိမင္း၏
ေျမးေတာ္ “စႏၵရိယ”
မင္းျမတ္က ထပ္မံ
ျပင္ဆင္ေတာ္မူျပီး
ေနာက္မင္း အဆက္ဆက္တို႔ လည္း ျပဳျပင္မူၾကေလသည္။
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၈၇၅-ခုႏွစ္တြင္ ယခုထား၀ယ္ျမိဳ ့မွ
အေရွ ့ေျမာက္ဘက္ ၁၀-မိုင္ကြာ
မွိဳင္းကာရီျမိဳ ့ (ယခု
ပကာရီသတၱဳတြင္းရြာ)ရွိ ဘူမိေဒ၀ နဂရျမိဳ႕ကို
အုပ္စိုးေသာ ဆင္ျဖဴရွင္ “နရိႏၵ ”
မင္းျမတ္က ဆက္လက္ျပဳျပင္ျပီး
တေပါင္းလျပည့္ေနတြင္ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားအား ပင့္လ်က္
ၾကီးက်ယ္စြာ အလွဴၾကီးေပးကာ ေရစက္သြန္းခ်
အမွ်ေပးေ၀ေလသည္။
၃။ ဥၾသေအာ္သည္ ထား၀ယ္တည္
“ဥၾသေအာ္သည္ ”
ဟူေသာ
နံနက္အကၡရာအရ ေကာဇာ သကၠရာဇ္ ၁၁၁၆-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလဆန္း ၁၃-ရက္ေန ့တြင္
“ျမိဳ႕စားဦးနဲလွ ”
သည္ “ထား၀ယ္ျမိဳ ့ကို ထား၀ယ္တိုင္း
သာယာ၀တီျမိဳ ့ ” အမည္ျဖင့္ တည္ေထာင္
အုပ္စိုးေလသည္။
၄။ ဥၾသေၾကာ္လွစ္ ေရႊေတာင္စား သကၠရာဇ္
ယင္းေနာက္ ယခု ထား၀ယ္ျမိဳ႕မွ
အေရွ ့ေတာင္ဘက္ ၃-မိုင္
ခရီးအကြာ ေပါက္တိုင္းေခ်ာင္းအနီး ေအာက္ပုပၸါးေတာင္
(ယခုစပါးေတာင္ )၏ ေတာင္စြယ္ ေရႊထြက္ခဲ့ဖူးသည့္ ေရႊေတာင္ကို
အစြဲျပဳ၍ တည္ေထာင္သည့္ ေရႊေတာင္ျမိဳ႕စား
မင္းတရား “ရွင္ေဇာ္ ”
သည္ ဆိုခဲ့သည့္
သာယာ၀တီျမိဳ႕ကို
ဆက္ခံအုပ္စိုးစဥ္ “ဥၾသေၾကာ္လွစ္ ” ဆိုသည့္
နံသင့္အကၡရာအတိုင္း -ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၁၂၄-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလဆန္း ၅-ရက္ေန႔ ၀ယ္
သံဃာေတာ္ ပါးေရ တစ္ေထာင္ပင့္ျပီး
ပရိတ္ရြတ္လ်က္
ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္
ေရႊအုတ္ေတာ္ကို ကိုင္ကာ သစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳျပီး ဆုေတာင္း
လိုက္သည္ႏွင့္
တစ္ျပိဳင္နက္ ငလ်င္ေျမၾကီး
တုန္လွုပ္သြားသည့္ အေၾကာင္းကို
သမိုင္းေတာ္ၾကီး စာအုပ္၌ ေရးသား ထားရွိသည္မွာ -“ျပည္ၾကီးအရွင္၊
ဘုရင္ရွင္ေဇာ္၊
ေရႊအုတ္ေတာ္ကို၊
ကိုင္ေတာ္တိုင္ထမ္း၊ ရဟန္း သံဃာ၊
ပရိတ္သာကို၊ ရြတ္ရာဌာန၊
ေရာက္ေလကလွ်င္၊ သစၥာေတာ္မူ၊ ဤျပည္သူသည္၊
မင္းမူလတ္ထက္၊ မပ်က္စဥ္လာ၊ ခ်မ္းသာစြာႏွင့္၊ ေဘးဘယာေ၀း၊
မေႏွးၾကံတိုင္း၊ ျပီးလွိဳင္းျပည့္စံု၊ သံုးဘုံသခင္၊
ရွည္လွ်င္သာသနာ၊
ငါးေထာင္သာလွ်င္၊ တည္ရာဌာန၊ ျဖစ္ေစေသာ၀္ဟု၊
ဆံုးေတာ္ ခဏ၊ ေတာ္က
ထစ္ခ်ဳန္း၊ ေျမအလံုးသည္၊ ခ်ဳန္းခ်ဳန္း
ျငိမ့္ျငိမ့္၊ သိမ့္သိမ့္ တုန္ဟီး၊
ပဲ့တင္ဟီး၍၊ ေျမၾကီး
သာဓုေခၚသတည္း” ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။
ယင္းေနာက္ ေရႊေတာင္စား မင္းတရား
မင္းရွင္ေဇာ္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အုတ္ျမစ္ေတာ္ ကို စတင္ခ်ျပီ း
မင္းအဆက္ဆက္တို ႔ သြင္းႏွံထားခဲ့သည့္
ဌာပနာ ပစၥည္းမ်ားကိုပါ ေကာင္းမြန္စြာ
စီစဥ္ ခင္းက်င္း သြင္းႏွံကာ
“သံေတာင္
တစ္ရာ ျမင့္စြာေသာ ဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ေစတီေတာ္ၾကီးကို တည္ေဆာက္ေတာ္မူေလသည္။
အထက္မွအေအာက္အထိ ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴ၍
စိန္ဖူးေတာ္တင္လွဴပူေဇာ္ျပီး ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ
ဖူးေတြ ့ရေသာ
“ေရႊေတာင္စား
ေစတီေတာ္ပံု ”။
(အျမင့္ဉာဏ္ေတာ္ သံေတာင္တရာ)
ဗဒၶသိမ္ႀကီး သမုတ္ၿပီး
ေစတီေတာ္ႀကီးႏွင့္အတူ
တည္ေဆာက္ေတာ္မူသည့္
ေစတီေတာ္ႀကီး၏
ေတာင္ဘက္တန္းအနီး ဗဒၶ
သိမ္ေတာ္ႀကီးကို
"ဘိကၡုဳဟံု " ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအား အႀကီးအမွဴးအျဖစ္ထား၍ ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၁၂၅-ခုႏွစ္၊
တန္ခူးလျပည့္ေန႕တြင္
သမုတ္ေတာ္မူေလသည္။
၁။ ဒါယကာ အဆက္ဆက္
ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းလာျခင္း
ယင္းသိမ္ေတာ္ႀကီးကို ဒါယကာ အဆက္ဆက္
ျပဳျပင္လုပ္ကိုင္လာၾကရာ
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ သေဘၤာဆိပ္ရပ္ ေလွသူႀကီး
"ဦးျမတ္သိုင္း-ေဒၚေရႊႏႈန္း"
တို႔က အႏုပညာဂုဏ္ေျမာက္သည့္ ေခတ္ပန္းရံေက်ာ္မ်ားႏွင့္ခမ္းနားစြာ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္
လုပ္ကိုင္ၾကသည္အတြက္ ထိုစဥ္ကစ၍
"ဦးျမတ္သိုင္းသိမ္ "ဟု
အမ်ားေခၚေ၀ၚၾကသည္မွာ ယေန ့တိုင္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
ဦးျမတ္သိုင္း-ေဒၚေရႊႏွုန္းတို ႔ ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ ၎တို႔ ၏
သမီး, သမက္ျဖစ္ၾကသူ
ရွမ္းမလည္ဆြဲရပ္
သတၱဳတြင္းပိုင္ရွင္ သူေဌး
"ဦးနီတိုး-ေဒၚေရႊမ" တို
့က ဆက္လက္ျပဳျပင္ ၾကေလသည္။
ဦးနီတိုး-ေဒၚေရႊမတို႕ကြယ္လြန္ၾကျပန္ေလရာ
၎တို ႔ ၏ သမီး,
သမက္ျဖစ္ၾကသူ "ဦးေမာင္လတ္ -ေဒၚသိန္းညႊန္ ႔
"သားသမီးတစ္စုတို ့ကဆက္လက္ ျပဳျပင္ ၾကေလသည္။
ဦးေမာင္လတ္ -ေဒၚသိန္းညႊန္ ့တို ့
ကြယ္လြန္ၾကျပန္ရာ ယခုအခါ ၎တို
့၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္ ၾကေသာ "ဦးေမာင္လွ -ေဒၚခင္ခင္ၾကြယ္ "
အစရွိသည့္ ေျမးျမစ္တို ့က ေစာင့္ေရွာက္ျပဳျပင္လ်က္ ရွိၾကေပသည္။
ဥပုသ္သည္မ်ားအား ဧည့္ခံေကၽြးေမြး
မိဘ, ဘုိးေဘမ်ား
လက္ထက္က ျပဳလုပ္ျမဲျဖစ္သည့္ ႏွစ္စဥ္
၀ါတြင္း ၃-လပတ္လံုး သီတင္းေန
့တိုင္း ပတ္ ၀န္းက်င္ရွိ
ဥပုသ္သည္မ်ားအား သိ မ္ေတာ္ၾကီး အာရံုခံတန္ေဆာင္းအတြင္း ဖိတ္ၾကားလ်က္
ဥပုသ္ထမင္း ေကၽြးၾကသည္မွာလည္း
အစဥ္လာမပ်က္ ျဖစ္ေလသည္။
၂။ ဆင္ျဖဴရွင္ ဘုရင္လက္ထက္
မင္းရွင္ေဇာ္
ေစတီေတာ္တည္ေဆာက္ေနစဥ္
အေလာင္းမင္းတရားၾကီး၏
ဒုတိယသားေတာ္ "ဆင္ျဖဴရွင္ မင္းတရား"
လက္ထက္
"ဗိုလ္မွဴးေနာ္ရထာ"
သည္ စစ္သည္ရဲမက္မ်ားႏွင့္ ျမိတ္ , ထား၀ယ္ , တနသၤာရီနယ္မ်ားကို
ႏွိမ္ႏွင္းရန္
လာေရာက္၍ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိေလလွ်င္ မင္းရွင္ေဇာ္က ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္တကြ "ေျမြႀကီးရစ္ (ေဖာင္းရစ္ )မွ် ၿပီးစီးသည့္
ေစတီေတာ္ကိုပါ" ဗိုလ္မွဴးေနာ္ရထာလက္သို႔အပ္ႏွင္းလိုက္ေလ၏။
ယင္းအခါ ဗိုလ္မွဴးေနာ္ရထာသည္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရား၏အမိန္႔ေတာ္အရ မင္းရွင္ေဇာ္ပင္လွ်င္ ထီးေတာ္တင္သည္
အထိ ၿပီးစီးေအာင္တည္ေဆာ္ကၿမဲ တည္ေဆာက္ေစဟု
အမိန္႔ေပးသျဖင့္
ဆက္လက္တည္လုပ္ေတာ္ မူရာ "တစ္ရာ
သံေတာင္ ဥာဏ္ေတာ္ အျမင့္ေဆာင္သည့္ ေစတီေတာ္ႀကီး ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ေလ၏။ "
ယင္းေနာက္ "ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၁၂၆-ခုႏွစ္၊
တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႔တြင ္ရတနာထီးေတာ္ကိုေအာင္စည္
ေဆာ္၍တင္လွဴေတာ္မူၿပီးေလ၏။"
ထိုစဥ္ကစ၍ မင္းရွင္ေဇာ္ ေရႊေတာင္စား
အမည္ကို အစြဲျပဳ၍ "ေရႊေတာင္စား ေစတီေတာ္ " ဟုအမည္တြင္ခဲ့
ေလသည္။
(ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ကို အဂၤလိပ္မ်ား သိမး္ပိုက္ေသာႏွစ္ ကား သကၠရာဇ္
၁၁၈၆-ခုႏွစ္ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေက်ာ္
၂-ရက္ေန႔ ျဖစ္ေပသည္။)
၃။ ေအာက္ကသံေၾကာ္ ေရႊထီးေတာ္
"၀ိတုိရိယ " ဧကရီ (အဂၤလိပ္
)ဘုရင္မႀကီး လက္ထက္ေတာ္အခါ၀ယ္ စစ္ကဲ
"ဦးတာေနာ" ႏွင့္ ျမဴနီစီပါယ္မင္း
"ဦးလူဟန္ " တို႔ႀကီးမွဴးကာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားႏွင့္တကြ ေစတီေတာ္ႀကီး၏
ထီးေတာ္ေဟာင္းကို ခ်ၿပီး "ေအာက္ကသံေၾကာ္ "
ဆိုသည္႔အရ "ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၂၆၂-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၌ ေရႊထီးေတာ္သစ္ကို တင္လွဴ ပူေဇာ္ေတာ္မူၾက ေလသည္။"
၄။ ေအာက္ကထိန္ညီး ေရႊေတာင္စားထီး
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၃-ခုႏွစ္၊ မိုးဥတုအခါညတစ္ညတြင္ ေလျပင္းမုန္တိုင္းက်ေရာက္ထိခိုက္သျဖင့္ ထီးေတာ္
ပ်က္စီးယိုယြင္းျခင္း ရွိသည္ကို အသစ္တစ္ဖန္
လဲလွယ္ျပဳလုပ္တင္လွဴရန္
အေနာက္ရပ္ေန "အေရးပိုင္ ကာနယ္ဂရိန္း" ႏွင့္
"မင္းကေတာ္ ဘုရားအမ ေဒၚေရႊခင္ " တို႔က
အရင္းခံလ်က္ မင္းေပါင္းစံုလင္ အရာရွိ
အမွဴထမ္း ရပ္သားရြာသူတို႔ပါ
ကူညီညာၿပီး ထီးေတာ္ႀကီးကို
အသစ္တစ္ဖန္ ျပဳလုပ္ၾကရာ
ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ လတ္ေသာ္ -"ေအာက္ကထိန္ညီး" ဆိုသည့္အရ
"ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၂၇၃-ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၄-ရက္၊
ေသာၾကာေန႔ "
နံနက္ ၈-နာရီေက်ာ္အခ်ိန္ ၀ယ္ ေရႊထီးေတာ္ကို တင္လွဴၾကရာ
တစ္ ၀က္မွ်သာ ၿပီးစီးသျဖင့္ ညေန
၃-နာရီခန္႔အခ်ိန္တြင္
က်န္ထီးဖံုမ်ားကို ဆက္လက္တင္
လွဴၾကရာ ၄-နာရီေက်ာ္အခ်ိန္ ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ သည္ႏွင့္
တစ္ၿပိဳင္နက္ "မဟာပထ၀ီ
ဤေျမႀကီးသည္ တစ္ၿမိဳ႕လံုး
သြက္သြက္ခါမွ် လႈပ္ေလသတည္း။" (ယင္းအခါ ကၽြႏိုပ္မွာ
တန္ေဆာင္းတစ္ခုအတြင္း
မိတ္ေဆြတစ္ဦးႏွင့္ အတူရပ္လ်က္ စကားေျပာေနစဥ္
ငလ်င္လွုပ္သျဖင့္ မူးေ၀သလိုလို ျဖစ္ရွိၾကေလသည္။)
ယင္းသည့္ညတြင္ မင္းသား ကိုဖိုးဉာဏ္၏
ရုပ္ေသးပြဲမွ ဘုရင္လုပ္သူ မင္းသားၾကီးက
ေစတီေတာ္ၾကီး
ထီးေတာ္တင္ပြဲ
ေအာင္ျမင္ျပီးစီးေၾကာင္းကို
ေျပာျပီးအဆံုး ၌ နတ္ , သိၾကား,
ျဗဟၼာတို ႔ က
ငလ်င္ေျမၾကီး ပဲ့တင္ဟီး၍
ေကာင္းခ်ီးသာဓု ေခၚၾကေၾကာင္း
ရြတ္ဆိုေလသည္။
စိန္ဖူးႏွင့္ ငွက္ျမတ္နားေတာ္
ထီးေတာ္မွ စိန္ဖူးႏွင့္ ငွက္ျမတ္နားေတာ္ကိုကား "ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၄-ခုႏွစ္၊
နယုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္
အဂၤါေန ့ နံနက္ ၈-နာရီအခ်ိန္
တင္လွဴပူေဇာ္ၾကေလသည္။"
၅။ "နိဗၺာန္ေဆာ္ ဦးဘၾကီး"
ေရႊေတာင္စား ေစတီေတာ္ၾကီး၌ ယင္းေခတ္အခါက
ေရႊဆိုင္းသကၤန္း မကပ္လွဴရေသးသျဖင့္ ႏွစ္စဥ္
တေပါင္းလျပည့္ေန႔ က်ေရာက္တိုင္း
ေကာ္ဖြပ္ (ထံုးသကၤန္းကပ္ ) ျပဳလုပ္
ပူေဇာ္ေနၾကရာမွ ပိႏၷဲေတာရပ္ "နိဗၺာန္ေဆာ္
ဦးဘၾကီး" (ကြယ္လြန္ ) သည္
ျမိဳ့ နယ္လူထုအေပါင္းတို႔ ထံ
ေစတနာရွိသေရြ႕
အလွဴေကာက္ခံျပီး တျဖည္းျဖည္း
ေရႊဆိုင္းသကၤန္းမ်ား ကပ္လွဴရာ ယခုအခါ
ေစတီေတာ္ၾကီး၏ ငွက္ေပ်ာဖူးမွ ေအာက္ဘက္ လံုးပတ္ေတာ္အဆံုး
ဖိနပ္ေတာ္အထိ ျပီးစီ းလ်က္ရွိေလသည္။
ယခုအခါ ေစတီေတာ္ၾကီးအား မီးေမာင္းဆလိုက္ ေလးဘက္
ေလးတန္ ေအာက္ဘက္မွ ထုိး၍
ပူးေဇာ္
ထားရွိသည္မွာ ညပိုင္းတြင္
အလြန္ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဖူးေတြ ့ေနရေလသည္။
၆။ ဂ်ပန္လက္ထက္ က်ေရာက္လတ္ေသာ္
ရန္သူေဘးမွ စိုးရိမ္ရသျဖင့္ နိဗၺာန္ေဆာ္
ဦးဘၾကီးသည္ ဘုရားအဖြဲ႕ လူၾကီးမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ
စိန္ဖူးႏွင့္
ငွက္ျမတ္နားေတာ္ကို ခ်ယူျပီး
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ လံုျခံဳစြာ ထားရွိေလသည္။
၇။ ဂ်ပန္ထြက္ျပီး အခါ၀ယ္
ယင္းစိန္ဖူးႏွင့္
ငွက္ျမတ္နားေတာ္ကို
"သူေဌးဦးလူေဖ"
(ကြယ္လြန္ )က ထပ္မံျပဳျပင္ မြမ္းမံျပီးလွ်င္ "ေကာဇာ
သကၠရာဇ္ ၁၃၀၉-ခုႏွစ္၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၂-ရက္ေန႔ ၊
နံနက္အခ်ိန္ ၀ယ္
ဟသၤာရုပ္စက္ၾကိဳးႏွင့္
တင္လွဴပူေဇာ္ေလသတည္း။"
၈။ ေလမုန္တိုင္း ဒဏ္ေၾကာင့္
"ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၃၃၀-ျပည့္ႏွစ္၊ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၆-ရက္
(၁၈-၄-၆၈) ၾကာသပေတးေန ့၊
ညေန
၃-နာရီခြဲအခ်ိန္ေလမုန္းတိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္
ငွက္ျမတ္နားႏွင္ စိန္ဖူးေတာ္ အေနာက္ေတာင္သို ႔ ကိုင္းညႊန္ ႔ သည္ကို
ဘုရားၾကီးေဂါပကအဖြဲ ့မွ ေအာက္သို ့ပင့္ယူခ်ျပီး
ျပင္ဆင္၍ တင္လွဴ
ပူေဇာ္ၾကေလသည္။"
၉။ အသစ္တဖန္ , ေစတီေတာ္ေရႊခ်
စိန္ဖူးေတာ္တင္လွဴပူေဇာ္ျခင္း ေရႊသကၤန္း
ကပ္လွဴပူေဇာ္ပြဲ
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၃၅-ခု၊ တေပါင္းလျပည့္ေနမွ လျပည့္ေက်ာ္
၃-ရက္ (၇-၃-၇၄) မွ
(၁၀-၃-၇၄)ေန႔ အထိ
၄-ရက္တိုင္တိုင္ ဇာတ္ပြဲ အမ်ိဳးမ်ိ ဳး၊
အလွဴ အေကၽြးအေမြးပြဲ အမ်ိဳးမ်ိ ဳးျဖင့္ ေစတီေတာ္အထက္မွ ေအာက္ေျခအထိ
"ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴ ပူေဇာ္ပြဲၾကီးကို
က်င္းမၾကေလသည္။"
၎ပြဲေတာ္သည္
ထား၀ယ္ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားႏွင့္
ပတ္ ၀န္းက်င္မွ
နယ္လူထုပရိတ္သတ္မ်ား အလြန္စည္ကား
လွပေသာ ပြဲေတာ္ျဖစ္ေလသည္။
"ျပခန္းမ်ား ထားရွိျပသျခင္း"
၎ပြဲေတာ္တြင္ "ထား၀ယ္ ရာဇ၀င္
သမိုင္း" ၏ "သမိုင္း၀င္ " ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ား ျပခန္းႏွင့္
"ထား၀ယ္အေပ်ာ္ တမ္း
ဓာတ္ပံုအသင္း" ၏ ဗဟုသုတရဖြယ္
"ဓာတ္ပံုျပခန္း" ပါ ထားရွိျပသထားရာ မ်ားစြာေသာ
ပြဲလာ
လူထုပိရသတ္မ်ား,ရွင္ ရဟန္း
သံဃာမ်ား, ေလ့လာၾကည့္ရွု
ဗဟုသုတ ဆည္းပူးသူမ်ားအတြက္ မ်ားစြာ
အဖိုး
ထိုက္တန္လွေပသည္။
"စိန္ဖူးႏွင့္
ငွက္ျမတ္နားေတာ္
တင္လွဴပူေဇာ္ျခင္း"
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၃၆-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္
(၅-၅-၇၄) ေန႔ နံနက္ အခ်ိန္တြင္
အသစ္တဖန္ မြမ္းမံ
ျခယ္လယ္အပ္ေသာ
"ေရႊသားအခ်ိန္ ၂-ပိႆာ" စီး
"စိန္ဖူးေတာ္ႏွင့္
ငွက္ျမတ္နားေတာ္ "
ကိုျမိဳ႕လွည္အပူေဇာ္ ခံျပီး ဟသၤာရုပ္
စက္ၾကိဳးႏွင့္ တင္လွဴပူေဇာ္ပြဲ က်င္းပျပဳလုပ္ၾကေလသည္။ ၎ပြဲေတာ္ကို
၃-ရက္တိုင္တုိင္က်င္းပျပဳလုပ္ရာ
ျမိဳ႕ႏွင့္
နယ္လူထုပရိသတ္မ်ား စည္းကားလွရာ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲမွ်ရွိၾကေလသည္။
…………………………….
ေလာကမာရဇိန္ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးသမိုင္း
ေရႊေတာင္စား ေစတီေတာ္ႀကီး၏ ေျမာက္ဘက္အနီး
သိမ္ေတာ္ႀကီးအတြင္း၌
ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူလ်က္ ရွိသည့္
ေလာကမာရဇိန္ ရုပ္ပြားေတာ္သမိုင္းကား
-
၁။ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ အလွဴခံရန္ မင္းတုန္းမင္းဘုရင္ႀကီးထံ ေစလႊတ္ျခင္း
မနၱေလး ရတနာပံုၿမိဳ႕တည္ရာ နန္းတည္
ပဥၥမသဂၤါယနာတင္
ဘုရင္မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး၏
လက္ထက္ေတာ္အခါ
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္မွ မင္း,
သူေဌးစေသာ လူႀကီးလူေကာင္းအမ်ား စုေပါင္းတုိင္ပင္ညီညြတ္ၾကၿပီးလွ်င္ "ထား၀ယ္ၿမိဳ႕တြင္
ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ
သြန္းလုပ္ပူေဇာ္ရန္အတြက္ ဦးေရႊတိုက္ , ဦးေရႊေခါင္ ,
ဦးထြန္းေအာင္
, ဦးေရႊညိ , ဦးေအာင္ဒိုးတို႔အား
အမ်ားသေဘာတူ
မင္းတုန္းမင္းဘုရင္ထံ
ေလွ်ာက္ထားရန္ ေစလႊတ္ၾကေလ၏။"
ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိလတ္ေသာ္ အဆိုပါ
လူႀကီး ၅-ဦးတို ႔က ဘုရင္မင္းတရားႀကီးထံ ေလွ်ာက္ထားၾကရာ
ဘုရင္မင္းတရားႀကီးလည္း
လြန္မင္းစြာ
အားရႏွစ္သက္ေတာ္မူသျဖင့္ မွဴးေတာ္
, မတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္တကြ
သားေတာ္ႀကီး
အိမ္ေရွ႕မင္း မကၡရာၿမိဳ႕စားအား တာ၀န္ေပး၍
ပန္းတဥ္းဆရာမ်ားႏွင့္
ျမတ္စြာဘုရား၏
ရုပ္ပြားေတာ္ကို သြန္းေစဟု
အမိန္႔ေပးေတာ္မူေလ၏။
ယင္းသို႔
အမိန္႔ေပးေတာ္မူသည့္အတိုင္း
"ရွင္ပင္ရုပ္ပြား၊
ေၾကးကား ေငြစင္၊ ေရႊလွ်င္
သြန္းေလာင္း၊ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းကို "
ေလွ်ာက္ထားေလရာ
"ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၂၃၇-ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလဆန္း ၁၁-ရက္ေန႔
နံနက္ ၉-နာရီအခ်ိန္ ၀ယ္ " နတ္ပြဲကနား
စံုလင္စြာတင္ၿပီး ပုဏၰားတာ္ ၄-ေယာက္တို႔အား မႏၱန္မ်ား
မန္းမႈတ္ေစကာ
သံဃာေတာ္မ်ားစြာႏွင့္
ပရိတ္ရြတ္ဖတ္လ်က္ အေျမာက္ ၃-ႀကိမ္ပစ္ေဖာက္၍ အဘယစည္ႀကီး
၃-ႀကိမ္တီးၿပီးေနာက္
သံဃာေတာ္ ၁၂၀၀-ႏွင့္ အေနကဇာ
တင္လွဴၿပီးစီးလွ်င္
"မဟာေလာက ေလာကမာရဇိန္၊ တန္ခိုးထိန္၍၊
မမွိန္ သာသနာ၊
ငါးေထာင္သာလွ်င္၊ ခိုင္စြာတည္ေစ၊ မိန္႔ေတာ္ေျခြ၍၊ ေရစက္သြန္းခ်
လွဴဒါန္းေတာ္မူေလသည္။"
အလြန္ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ထား၀ယ္ “ေလာကမာရဇိန္ ” ဘုရားၾကီးပံု။
(ေရႊေတာင္စား ေစတီေတာ္အနီး သိမ္ေတာ္ထဲတြင္
တည္ရွိသည္။)
၂။ ရုပ္ပြားေတာ္ကို ထား၀ယ္သို႔ ပင့္ယုူေဆာင္ေတာ္မူျခင္း
ယင္းေနာက္ နန္းေတာ္ေရွ႕ မဂၤလာမ႑ပ္ေတာ္ႀကီး၌ ၃-ရက္
ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူၿပီးေသာ္
ဘုရင္ မင္းတရားႀကီး၏
ခြင့္ျပဳခ်က္ အမိန္႔ေတာ္အရ ၿမိဳ႕ေတာ္၏
အေနာက္ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ သဃၤဇာေခ်ာင္းႏွင့္ ေဂါ၀ိန္ဆိပ္တြင္ ကိန္း၀ပ္စံေနေတာ္မူၿပီး
"ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၂၃၇-ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလဆန္း ၁၅-ရက္
စေနေန႔တြင္ ေရနန္းစၾကာ သေဘာၤေတာ္ေပၚသို႔
ပင့္ေတာ္မူေလ၏။"
ယင္း ေရနန္းစၾကာ သေဘာၤေတာ္ျဖင့္ ျမစ္ဧရာကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရွိ ေက်ာက္တလံုးကင္း၊ ျမင္းျခံၿမိဳ႕၊ က်ပင္းၿမိဳ႕၊
မင္းလွၿမိဳ႕၊ ျပည္ၿမိ ဳ႕၊ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႕၊ ေဒးဒရဲၿမိ ဳ႕၊ တိဂံုၿမိဳ႕(ရန္ကုန္ျမိဳ႕)ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူေလသည္။
"ေကာဇာသကၠရာဇ္
၁၂၃၈-ခုႏွစ္၊
ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အာနႏၵာသေဘၤာျဖင့္ ေရနန္းစၾကာ
သေဘၤာေတာ္ကိုဆြဲလ်က္
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕သို႔ ခုတ္လာရာ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၁-ရက္
ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္
ဆင္ျဖဴျပင္ဆိပ္ကမ္းသို႔
ေရာက္ရွိေတာ္မူေလ၏။
ယင္းေနာက္
ကတၱဳေလွေပၚသို႔ေျပာင္းေရႊ႕ပင့္ေဆာင္လာရာ
ေ၀ဒီဆိပ္ကမ္းတြင္
ေခတၱကိန္း၀ပ္ေတာ္မူျပီး
"လျပည့္ေက်ာ္ ၁၂-ရက္ ေသာၾကာေန ့တြင္ ထား၀ယ္ျမိဳ ့
သေဘၤာဆိပ္သို ့ " ေရာက္ရွိ၍
မ႑ပ္ေတာ္ၾကီးအတြင္း ၅-ရက္ၾကာမွ် အပူေဇာ္ခံ
ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူျပီးလွ်င္
ေရႊေတာင္စား
ေစတီေတာ္ၾကီးအနီးရွိ
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး မျပီးမီ
ယာယီေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၌ ေခတၱမွ် ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူေလ၏။
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ျပီးစီးလတ္ေသာ္ "ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၃၈-ခုႏွစ္၊
တေပါင္းလဆန္း ၁၁-ရက္ ဗုဒၶဟူးေန
့တြင္
သံဃာေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္
ေက်ာင္း၀ိဟာသို ့ ပင့္ေဆာင္ျပီး တေပါင္းလျပည့္ေန ့နံနက္အခ်ိန္ ၀ယ္ ထား၀ယ္ျမိဳ
့ ဇရစ္ရပ္
သူေဌးကေတာ္ "ေဒၚမပြင့္ "
တို ့လွဴဒါန္းသည့္ အပရာဇိတ ပလႅင္ေတာ္ ေပၚသို
့ပင့္တင္ ပူေဇာ္ၾကေလသတည္း။"
ကမၻာေပၚတြင္ အၾကီးဆံုးေသာ
ေလာကသရဖူ ေလ်ာင္းေတာ္မူ၏
ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီး
သမိုင္း
ဦးေခါင္းေတာ္ လံုးပတ္ အေတာင္ -၆၀၊
ေရာင္လွ်ံေတာ္ ၁၀-ေတာင္၊
မ်က္ႏွာေတာ္ ၂၂-ေတာင္၊
မ်က္လံုးေတာ္ ၇-ေတာင္၊
ႏွုတ္ခမ္းေတာ္ ၅-ေတာင္၊
နားေတာ္ ၁၉-ေတာင္၊
လည္တိုင္ေတာ္ ၇-ေတာင္၊
လက္ေမာင္းေတာ္ အေတာင္ -၄၀၊
ေျခဖ၀ါးေတာ္ ၂၂-ေတာင္၊
ေရာင္လွ်ံေတာ္ထိပ္မွ
ေျခဖ်ားေတာ္အထိ ညဏ္ေတာ္ အလ်ား
၁၆၂-ေတာင္၊ ၾတင္းေၾက ၊
န၀င္းေၾက ၊
သတၱဗီသေၾကတည္း။
ပလႅင္ေတာ္အလ်ား ေျမာက္မွ ေတာင္အဆံုး
အေတာင္ ၂၀၀၊ ၎အနံေတာ္
အေတာင္ ၄၀၊
ေျမမွ အျမင့္ -၅၂-ေတာင္ ျဖစ္ေလသည္။
ယင္း ေလာကသရဖူ ေလ်ာင္းေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီး သည္ကား
ထား၀ယ္ျမိဳ ့မွ ေရွ႕ေတာင္
ခပ္ယြန္းယြန္း ၄-မိုင္ခန္ ့ခရီး
အကြာ "ကူးတို ့ရြာ
အေရွ ့ဘက္အနီးရွိ " ေရွးအေခၚ(ေအာက္ပု ပၸါးေတာင္ ) ယခုအေခၚ
"စပါးေတာင္ " ေျခရင္း
ပိဋကတ္တိုက္ေက်ာင္းအနီးတြင္
တည္ရွိေလသည္။
၁။ ပိဋကတ္တိုက္ဆရာဘုရားၾကီး ဦးဣႏၵ ၀ံသ
ပိဋကတ္တိုက္ေက်ာင္းကို
ေရွးဦးပဌမ
တည္ေထာင္ေတာ္မူသည့္ ဆရာေတာ္ အရွင္သူျမတ္သည္ ထား၀ယ္ျမိဳ႕
ကညံဳရပ္ ျမိဳ႕အုပ္မင္း "ဦးေခြးျဖဴ" မင္းကေတာ္
"ေဒၚျမတ္ဧ"တို႔ မွ
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၁၉၃-ခုႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္
၉-ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ ဖြားသန္႔ စင္သည့္ သားရတနာကို
"ေမာင္ေရႊဆင္ " ဟူ၍ အမည္မွည့္ေလသည္။
ေမာင္ေရႊဆင္ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ကညံဳရပ္
ေျမတိုက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံတြင္ ပညာ သင္ၾကားလ်က္
၉-ႏွစ္အရြယ္၌ ရွင္သာမေဏအျဖစ္ျဖင့္ မႏၱေလး
ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္သို႔
တက္ေရာက္လ်က္ ပညာသင္ၾကားရင္း
ရဟန္းသိကၡာ ၆-၀ါအရတြင္ ဇာတိ -ထား၀ယ္သို ့ျပန္လည္ၾကြေရာက္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ "ရဟန္းဘြဲ႕ေတာ္ကားဦးဣႏၵ ၀သံ "ျဖစ္ေပသည္။
ယင္းေနာက္ မူလဆရာေတာ္အရင္မ်ား ျဖစ္ေတာ္မူသည့္ ေျမတိုက္ေက်ာင္း, ၎မွတဖန္ ကူးတို
့ေက်ာင္းတြင္ စာပို ႔ ခ်
သီတင္းသံုး
ေနထိုင္ေတာ္မူျပီေနာက္ ကူးတုိ ႔
အေရွ ့ဘက္ ေအာက္ပုပၸားေခၚ "စပါးေတာင္ " ေျခရင္းရွိ
ေတာ္ရေက်ာင္း၌
စာေပပို႔ ခ် သီတင္းသံုး ေနထိုင္ေတာ္ မူစဥ္ မႏၱေလးရတနာပံုေနျပည္မွ ပဥၥမ
သဂၤါယနာတင္
ဘ၀သွ်င္မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီးႏွင့္
ရဟန္းအမ မိဖုရားေခါင္ၾကီးတို႔
က လွဴဒါန္းေတာ္မူလိုက္ေသာ ပိဋကတ္စာေပ
အေထြေထြတို ့ကို ပူေဇာ္
ထားရွိရန္ ထား၀ယ္ျမိဳ ့ "အေနာက္ရပ္ ဦးစစ္ထိုင္ -ေဒၚေက်ာ့ " တို
့က ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၇-ခုႏွွစ္တြင္ ၂-ထပ္
အုတ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး
ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းျပီး
ယင္းတိုက္ေတာ္ၾကီး အတြင္း၌ ဆရာေတာ္
ဘုရားၾကီး၏
တင္ပလႅင္ေခြ ရုပ္လံုးေတာ္ကိုပါ ထုလုပ္ပူေဇာ္ထားရွိသျဖင့္ စပါးေတာင္
- ပိဋကတ္တိုက္ ဟူ၍
ယေန႔ တိုင္
ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေလသည္။ ဦးဣႏၵ ၀ံသ
အရွင္သူျမတ္လည္း "ပိဋကတ္တိုက္
ဆရာေတာ္ ဟူ၍ ထင္ေပၚေလသည္။
၂။ဘုရားမတည္မီ ပုဗၺနိမိတ္
မ်စ္ႏွာမာ-သံေကႅာ့ေစ့
ပါးေတာ္န္ေခရင္းေက့။
တစ္ေန႔ သ၌ ဆရာေတာ္သည္ ေန႔ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျပီး က်ိန္းစက္
ေတာ္မူေနခိုက္
(မ်စ္ႏွာမာ-သံေကႅာ့ေစ့
ပါးေတာ္ န္ေခရင္းေက့ )
ျမန္မာလိုကား (မ်က္ႏွာမွာ သံေက်ာက္စိ -စပါးေတာင္ေျခရင္းၾကည့္ ) ဟူ၍
ေက်ာင္းသား သူငယ္မ်ား
သီဆိုကသားၾကသည့္ "သံခ်ပ္
" ကို ၾကားရေလသည္။
ယင္းတို႔ေက်ာင္းသူငယ္မ်ား
သီဆို ကစားၾကသည္မွာ
တစ္ရက္သာမဟုတ္ ၂-ရက္လည္းမက ၃,၄-ရက္ေက်ာ္မွ် ေန
့တိုင္း သီဆို၍ ကစားၾကသည္ကို
ဆရာေတာ္ က်ိန္းစက္ရာမွ
ၾကားရေတာ္မူေလသည္။
ယင္းေနာက္ ဆရာေတာ္သည္ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းရွိ ဦးပဥၥင္းမ်ားအား ပင့္ေခၚ၍
ေက်ာင္းသား သူငယ္မ်ား
သီဆိုၾကသည့္ သံခ်ပ္ ရြတ္ျပျပီး
အဓိပၸာယ္ကို ေမးရာ ဦးပဥၥင္းတစ္ပါးမွ် တိက်စြာ
မေျဖဆိုတတ္သျဖင့္ ဆရေတာ္က
ရွင္းသည္မွာ -ဦးပဥၥင္းတို႔ "စပါးေတာင္ေျခရင္းၾကည့္
" ဆိုေသာ သံခ်ပ္သီခ်င္း
အရ က်ဳပ္အသက္ အႏွစ္တစ္ရာျပည့္လွ်င္
က်ဳပ္မရွိေသာ္လည္း
ဒီစပါးေတာင္ေျခရင္းကို
ရွင္လူအမ်ား အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ရလိမ့္မယ္။ ဦးပဥၥင္းတို ႔ မွတ္ထားၾကပါ။
"က်ဳပ္ေမြးသကၠရာဇ္
၁၁၉၃-ခုႏွစ္ျဖစ္တယ္ " ဟု
ဆရာေတာ္က ေျပာေလ၏။
ကမၻာေပၚတြင္ အၾကီးဆံုး ေလာကသရဖူ
ထား၀ယ္ “ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရားၾကီး” အားဖူးျမင္ရပံု။
ေလာကသရဖူ “ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရားၾကီး” အား အနီးကပ္ သပၸာယ္စြာ ဖူးျမင္ရပံု။
၃။ဘုရားတည္ေဆာက္ရန္ အစည္းေ၀း
ျပဳလုပ္ၾကျခင္း
ပိ ဋကတ္တိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူျပီးသည့္ ေနာက္
ႏွစ္မ်ားစြာ မၾကာမီတြင္ ေကာဇာ
သကၠရာဇ္
၁၂၉၂-ခုႏွစ္တြင္
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏
တပည့္ကညံဳရပ္
ေျမတိုက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္
"ဦးဣသိႏၵရ"
အရွင္သူျမတ္သည္
အၾကီးဆံုးေသာ
ေလ်ာင္းေတာ္မူရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးတစ္ဆူ
တည္လုပ္ရန္ သဲမ်ားကို စုပံုထားျပီး
ယခု တည္ထားသည့္ေနရာ
ေအာက္ဘက္တြင္ ပလႅင္ေတာ္ အုတ္ျမစ္အတြက္ ေျမေနရာကို
ညီညြတ္ေအာင္
ျပဳျပင္ထားျပီးလ်င္ ယင္း ၁၂၉၂-ခုႏွစ္
တေပါင္းလအတြင္း ဒကာ,
ဒကာမမ်ားအား
ပင့္ဖိတ္ကာ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ၾကေလသည္။
ယင္းအခါ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားက
-"ယခု တည္လုပ္မည့္ ဘုရားၾကီးႏွင့္ႏွိဳင္းခ်ိန္ကာ အုတ္ျဖစ္ခ်မည့္ ေနရာသည္
အနိမ့္ဘက္ျဖစ္ေန၍ အထက္ဘက္
ေနရာ အျမင့္သို ့ေျပာင္းေရႊ
့ရန္ သင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း" အမ်ားသေဘာတူ
ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူၾကသျဖင့္
အထက္ဘက္ေနရာ
ေတာင္စြယ္ ကုန္းျမင့္ကို ရွင္းလင္း
သုတ္သင္ ျပဳျပင္ရဦးမည္ျဖစ္၍ ယခုႏွစ္တြင္
အုတ္ျမစ္ မခ်ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေရွ
့ႏွစ္ ၁၂၉၃-ခုႏွစ္သို ့ေရႊ
့ေျပာင္းလိုက္ရေလသည္။
(ယင္းသို ႔ေရႊ ႕ေျပာင္းလိုက္သည့္
၁၂၉၃-ခုႏွစ္တြင္ ပိဋကတ္တိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရာၾကီး၏ သက္ေတာ္
အႏွစ္တစ္ရာႏွင့္ ကိုက္ညီ၍ ဆရာေတာ္မိန္းၾကားခဲ့သည့္ "စပါးေတာင္ေျခရင္းေက့ = (ၾကည့္ )" ဆိုေသာ
သံခ်ပ္ႏွင့္
ကိုက္ညီေလေတာ့၏။)
ေျမတိုက္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္သည္ ေရွ႕ႏွစ္တြင္ အုတ္ျမစ္ခ်ရန္ အတြက္
အထက္ဘက္ ေတာင္စြယ္
ကုန္ျမင့္ေနရာကို ညီညြတ္ေအာင္ ဒကာ, ဒကာမမ်ားအား
ကုသိုလ္လုပ္ အားေပးအေနျဖင့္
တူးျဖိဳျပဳလုပ္ ေစျပီး
"ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၉၃-ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္ ၃-တကြ
ဒကာ, ဒကာမအေပါင္းတို
့ပါ ညီညြတ္ၾကလ်က္ အျငိမ္းစား
ျမိဳ ့အုပ္မင္း ပညာရွိ "ဦးႏွင္းလွိဳင္က ေအာင္ျခင္းမဂၤလာ
ၾသဘာရတု ဖတ္ၾကားျပီး အုတ္ျမစ္ခ်ၾကေလသည္။"
မ်က္ႏွာမွာ သံေက်ာက္ေစ့ (စိ )
ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီး
တည္လုပ္ရန္အတြက္ လက္ရာေျမာက္ ပန္းရံဆရာၾကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ထား၀ယ္ျမိဳ႕
ဇာတိ ဆရာၾကီး
"ဦးေစာေဖ" ႏွင့္
"ဦးဘေ၀း " တို
့တပည့္မ်ားပါ တည္လုပ္ၾကေလသည္။
၄။ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ အၾကီးဆံုး
ေလ်ာင္းေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီး
ယင္းသို ႔ တည္လုပ္ၾကရာ ဦးေခါင္းေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေတာ္
အတြက္ သံဆန္ခါခံ၍ အဂၤေတသရြတ္ႏွင့္ ျပဳလုပ္ရာ
ေျခာက္ေသြ႕လွ်င္ မ်က္ႏွာေတာ္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္
ကြဲအက္သျဖင့္ မကြဲရေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စမ္းသပ္ၾကံစည္
ျပဳလုပ္ၾကသည္တြင္ ေနာက္ဆံုး၌ သိပၸံနည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ "ေက်ာက္ေစ့ " ေခၚ
"ေက်ာက္ စရစ္ျဖဴ" လံုးကေလးမ်ားကို
ညက္စြာေထာင္းၿပီး အဂၤေတႏွင့္ ေရာစပ္ျပဳလုပ္မွ မ်က္ႏွာေတာ္တြင္ အမာခံရကာ
မကြဲမအက္ပဲ ေအာင္ျမင္ေလေတာ့သည္။
(ဤသည္ကား
"မ်က္ႏွာမွာ-သံေက်ာက္ေစ့ "
ဟူေသာ ေက်ာင္းသား သူငယ္မ်ားသီဆိုၾကသည့္ သံခ်ပ္သီခ်င္း၏
အဓိပၸာယ္ပင္တည္း။)
ရုပ္ပြားေတာ္၏ ဘြဲ႕ေတာ္မွာ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ အႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ "ေလာကသရဖူ ေလ်ာင္းေတာ္မူ "
ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးဟူေသာ ဘြဲ႕အမည္ေတာ္
သမုတ္ၾကေလသည္။
ယင္းရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို
ေငြအင္အား လူထုအင္အားႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း
တည္လုပ္ၾကရာ ယခုအခါ
သံတန္ေဆာင္းႀကီးႏွင့္တကြ
မားမားမတ္မတ္
တင့္တယ္သပၸာယ္စြာ ရွင္လူအမ်ား ဖူးေျမာ္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ "တနသာၤရီတိုင္း
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ က်က္သေရေဆာင္
ကမၻာေက်ာ္ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး
တစ္ဆူပင္ ျဖစ္ေပသည္။"
တနသာၤရီတိုင္း တိုင္းကုန္သြယ္ေရး ဦးစီးမန္ေနဂ်ာ ဗိုလ္ႀကီး
ဗိုလ္သိန္းညြန္႔
ေခါင္းေဆာင္လ်က္ ေဂါပက အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္
ယင္းရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးအား
သပၸာယ္သည္ထက္
သပၸာယ္ျခင္းျဖစ္ေစရန္
ႏွစ္စဥ္ တပို႔တြဲလျပည့္ က်ေရာက္တိုင္း
ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပ၍ အလွဴေငြမ်ား လက္ခံလ်က္
ရွိၾကေလသည္။ သပၸဳရိသႏြယ္ ၀င္ ေစတနာရွင္
ပါရမီရွင္
အေပါင္းကလည္း အခ်ိန္မေရြး ထည့္လွဴပူေဇာ္လိုပါက အဖြဲ႕တြင္ အလွဴေငြမ်ား ထည့္ ၀င္လွဴဒါန္းေနၾက ေလသည္။
တနသၤာရီတိုင္းတြင္
အၾကီးဆံုးႏွင့္
အရွည္လ်ားဆံုးျဖစ္လာမည့္
ကေျမာကင္းေက်းရြာ ကူူးတို႔ဆိပ္မွ ေတာင္ဘက္
၂-ဖာလံု ခန္႔အကြာ "ျဖတ္ကူးကၽြန္းတန္း" ေခၚ
အေရွ႕ဘက္ကမ္း ေနရာမွ
အေနာက္ဘက္ကမ္း "အဗူေတာင္
" ျခေသၤ့ ၂-ေကာင္ရုပ္အနီးရွိ ေနရာသို႔
တံတားႀကီး တည္ေဆာက္ရန္
"ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၃၃-ခုႏွစ္၊
ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၅-ရက္ (လကြယ္
) (၁၅-၁-၇၂) ေန႔ နံနက္
၈-နာရီ ၁၅-မီနစ္အခ်ိန္
ျဖစ္ကူးကၽြန္းတန္း ေနရာတြင္ အုတ္ျမစ္ခ်
အခမ္းအနားပြဲကို
က်င္းပျပဳလုပ္ရာ စံျပလုပ္သားႀကီး "ဦးစံ ၀င္း" က
အုတ္ျမစ္ခ်ေပးေလသည္။"
၁။ တိုင္ ၉-ခြင္ အရွည္ေပ ၁၀၀၀
ယင္းအခါ ျပည္သူ႔လုပ္ငန္းႏွင့္ အိမ္ရာေဆာက္လုပ္ေရးဌာန ၀န္ႀကီး
"ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဦးစိန္
၀င္း" မွာ အစီအစဥ္မ်ားကို
ခ်မွတ္ေပးခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းကိစၥရွိ၍
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္သြားရာ
၎၏ ကိုယ္စား ယင္းဌာန အတြင္း၀န္ ဥကၠဠ
ဗိုလ္မႈးႀကီး
ထင္ေက်ာ္ႏွင့္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္ ပါတီယူနစ္
ဥကၠဠ ဗိုလ္ႀကီးဟန္ပ၊ ခရိုင္လံုျခံဳေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဴပ္မႈေကာ္မတီ ဥကၠဠ
ဗိုလ္ႀကီး
ေသာင္းတန္တို႔က
ကေျမာကင္းတံတားႀကီးကိုတည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ထြန္းလာမည့္ အက်ိဳးေက်းဇူ းမ်ားကို ရွင္းလင္း
ေျပာၾကားၾကေလသည္။
ယင္းကေျမာကင္းတံတားႀကီး၌ တုိင္ ၉-ခြင္ႏွင့္
အရွည္ေပေပါင္း ၁၀၀၀ ခန္႕မွ်
ရွည္မည္ျဖစ္၍ ၿပီးစီးက
တနသာၤရီတိုင္းတြင္ အရွည္ဆံုးေသာ တံတားႀကီးျဖစ္ လိမ့္မည္။ ေရးၿမိဳ႕
တံတားသစ္ႀကီးကို
တည္ေဆာက္သကဲ့သို႔ပင္
ျပည္တြင္းျဖစ္ပစၥည္းမ်ားကိုသံုး၍
ျမန္မာ့အင္ဂ်င္နီယာမ်ားက
တည္ေဆာက္ကာ အားျဖည့္ကြန္ကရစ္ နည္းစနစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္၍
၄-ႏွစ္စီ မံကိန္းအရ ေဆာင္ရြက္ၾကမည္
ျဖစ္ေလသည္။
၂။ တံတားအုတ္ျမစ္ခ် ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား
ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၇၂-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ
(၁၅-၁၆-၁၇) ယင္း ၃-ရက္မ်ားတြင္ မြန္းလြဲအခ်ိန္ ေလွၿပိဳင္ပြဲ
မ်ားႏွင့္ ည ၈-နာရီ
၃၀-မီနစ္ အခ်ိန္ကစ၍ မိုးေသာက္ယံအထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ လာေရာက္
ကျပေျဖေဖ်ာ္ၾကသည့္
"စႏၵာဦး ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔
"
ကပြဲျဖင့္ ဗလာပြဲက်င္းပရာ လာေရာက္ၾကည့္ရႈအားေပးၾကသူ ပရိသတ္ေပါင္း
ညစဥ္ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ႀကိတ္ႀကိ္တ္တို္း
စည္ကားေလသည္။
ယင္း စႏၵာဦး ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႕ကပြဲတြင္ ဤစာေရးသူ
စီစဥ္ေပးသည့္
"ထား၀ယ္ရိုးရာ
ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္သည့္
ဖားထီး, ဖားမ မိုးေခၚပြဲတစ္ခဏ္းကို ထား၀ယ္သီခ်င္းျဖင့္ သီဆိုျပသ သရုပ္ေဖာ္ၾကေလသည္။"
ရႈခင္းသာဟန္ ေမာင္းမကန္
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၅၁၇-ခုႏွစ္ အခ်ိန္ ၀ယ္
အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးသည္
ေဖာင္ေတာ္ႏွင့္ ထား၀ယ္ ေဒသသို႔
ေရာက္ရွိခဲ့ရာ ပင္လယ္ကမ္းေျခတစ္ေနရာ၌ ေဖာင္ေတာ္ကို ရပ္နား ဆိုက္ကပ္ထားေလသည္။
ယင္းအခါ ေမာင္းမမိႆံ အေျခြအရံမ်ားသည္ ေရခ်ိဳရရွိ ရန္ အတြက္
ကမ္းသို႔တက္ကာ ေရကန္တူးေဖာ္ၾကသည္
ကိုစြဲ၍ "ေမာင္းမကန္ " ဟု
ယေန႔တိုင္ ေခၚတြင္ၾကေလသည္။
၁ - ေမာင္းမကန္ေရခ်ိဳး ေဆြမ်ိဳးကိုေမ့တယ္
ေမာင္းမကန္သည္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ ကေျမာကင္းတံတားႀကီးေပၚမွ ျမစ္အေနာက္ဘက္ရွိ ကေျမာကင္းရြာသို႔ကူးၿပီး
ယင္းမွတစ္ဆင့္ ၆ မိုင္ခရီးခန္႔ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ သြားေရာက္
ႏိုင္ေလသည္။
"ေမာင္းမကန္ေရခ်ိဳး
ေဆြမ်ိဳးကိုေမ့တယ္ " ဟူ၍ အခ်ိဳ႕သူတို႔က
ေျပာဆိုၾကသည့္အတိုင္း အလုပ္ အားလပ္သည့္
တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ ေျခဆန္႔ လက္ဆန္႔
ဆိုသလို အလြမ္းေျဖ,
အပန္းေျဖ ေမာင္းမကန္၏
သဘာ၀ရႈခင္းကို ၾကည့္ရႈရင္း
ေရခ်ိဳးရန္ ေရာက္ရွိၾကသူ အမ်ားအျပားပင္ ျဖစ္ေလသည္။
၄-ႏွစ္စီမံကိန္းအရ တည္ေဆာက္ဆဲ ကေျမာကင္းတံတားႀကီး
ၿပီးစီးပါက ယခုထက္ ပိုမိုမ်ားျပားစြာ အလည္အပတ္
သြားၾကမည္မွာ ေျပာဖြယ္ရာ မရွိေတာ့ေခ်။(တံတားေဆာက္လုပ္
မျပီးေသးခ်ိန္ကိုဆိုလိုပါသည္။)
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း
ရံုးအားလပ္ရက္မ်ား,
ေက်ာင္းအားလပ္ ရက္မ်ား,
မဟာသႀကၤန္က်ခ်ိန္
ရက္္အားမ်ားတြင္ ေရခ်ိဳး ေလညင္းခံရန္
ဗမာတစ္ျပည္လံုး အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ဧည့္သည္မ်ား
လာေရာက္လည္ပတ္
ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ေရဆိပ္တည္းခိုအိန္
(ဘန္ဂလို ) မ်ားပင္ မအားရဘဲ
ရွိတတ္ေလသည္။
"ပန္းတက္အင္း သြားလမ္း ေရပူစမ္း"
"မက်န္းမာသူအမ်ား ေရခ်ိဳးသြား"
ေမာင္းမကန္ရြာကေလးမွ ေျမာက္ဘက္ တစ္မိုင္ခန္႔မွ်သာ ကြားေ၀းေသာ
ပန္းတက္အင္းရြာသို႔သြား
ေမာ္ေတာ္ကားလမ္း၏ လက္
၀ဲဘက္နံေဘးတြင္
"ေရပူစမ္း"
ရွိပါသည္။ ၎ေရပူစခန္းသို႔ ေျခလ်င္ျဖစ္ေစ၊
ေမာ္ေတာ္ကားႏွင့္ျဖစ္ေစ သြားေရာက္
ေရခ်ိဳးႏိုင္ၾကေလသည္။
ေမာင္းမကန္ ပင္လယ္ကမ္းေျခသို႔ အနားယူ
အပန္းေျဖ လာၾကသူမ်ား,
မက်န္းမာ နာလံထစသူမ်ား
အျမဲမျပတ္
သြားေရာက္၍ ေရပူခ်ိဳးၾကရာ နံနက္ႏွင့္
ညေနတိုင္း လူစည္ကားေသာ "ေရပူစမ္း" ကေလး ျဖစ္ေနေလသည္။
၎အျပင္ သဘာ၀ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေရပူစမ္း
ေနာက္ထပ္ ၃-ခု ထား၀ယ္တြင္
ရွိပါေသးသည္။ ၎တို႔မွာ ထား၀ယ္မွ
၄၂-မိုင္ကြာေသာ
"၀ဇြမ္းေခ်ာင္း
ေရပူစမ္း"
၆၄-မိုင္ကြာေသာ " ပဲဒက္
ေရပူစမ္း"
၁၂-မိုင္ကြာေသာ
"ရွစ္ငုတ္ ေရပူစမ္း"
တို႔ျဖစ္ၾကၿပီး ပဲဒက္ေရပူစမ္းသည္
အပူဆံုးျဖစ္၍ ကာဖီ ,
လက္ဖက္ရည္မ်ားပင္
ေဖ်ာ္ႏိုင္ေလသည္။
လွ်ပ္စစ္ေရအားသံုးျပီး ေတာင္ကို
ေရပန္းထိုးျဖိဳခ်၊
ခဲသတၱဳထုတ္လုပ္ေနေသာ
“ဟိႏၵားသတၱဳတြင္း” ေတာင္ထိပ္တစ္ေနရာတြင္
ေတြ ့ျမင္ရပံု။
ဟာျမင္းၾကီးသတၱဳတြင္းေတာင္ေပၚရွိ “သတၱဳထုတ္လုပ္ရာအလုပ္စခန္း”
တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ေတြ ့ျမင္ရပံု။
ထား၀ယ္ ခဲ, သတၱဳတြင္းမ်ား
ထား၀ယ္ျမိဳ႕တြင္ ဟိႏၵားသတၱဳတြင္း,
ဟာျမင္းၾကီး,
ကံေဘာက္
, ေတာင္သံုးလံုး, ေက်ာက္မဲေတာင္ ,
ပကာရီ
,
သကၤန္းတံုး, ၀ကုန္း, ဘ၀ပင္ , ကလံုးထာ
အစရွိသည့္ သတၱဳတြင္းေပါင္း မ်ားစြာရွိသည့္အနက္ အၾကီးဆံုးျဖစ္ေသာ
သတၱဳတြင္းအသီးသီးကို
ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက စီမံကိန္း အမ်ိဳးမ်ိ ဳးခ်၍ ခဲ, သံ သတၱဳမ်ား ထုတ္လုပ္လ်က္ ရွိေလသည္။
၁။ ဟိႏၵား သတၱဳတြင္း
၎ ခဲသတၱဳတြင္းကို အစိုးရက
လုပ္သားလခစား (၅၀၀၀) ေက်ာ္ႏွင့္ လုပ္သား
ေန႔ စား (၁၀၀) နီးပါးျဖင့္ တစ္ႏွစ္လွ်င္
ခဲသတၱဳတန္ခ်ိန္ (၂၅၀) ကို ဟိႏၵားသတၱဳတြင္းမွ “အေရွ ႕ေျမာက္ဘက္ ၁၂-မိုင္ကြာရွိ ေဖာင္းေတာမွ
ပို႔ လႊတ္ေသာ
ေရအားလွ်ပ္စစ္ျဖင့္
ထုတ္လုပ္လ်က္ရွိေလသည္။”
ယေန႔ တြင္ ဂ်ာမဏီ (ဂ်ာမန္ )
စီမံကိန္းျဖင့္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ခဲမျဖဴတန္ခ်ိန္ (၁၀၀၀၀)ခန္ ႔ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရန္ ေခတ္မီ
ေနာက္ဆံုးေပၚ (THCKERNA) ေခၚ ေျမ,
ခဲ ခြဲစက္ၾကီးကို တည္ေဆာက္လ်က္ရွိျပီး သံ , ခဲ သတၱဳမ်ား
သယ္ယူပို ႔ေဆာင္ေရးအတြက္
ထရပ္ကားၾကီးမ်ား (PAYLOADER) ေခၚေျမသယ္
ေျမပို ႔ ထရပ္ၾကီးမ်ား၊ ဘူလ္ဒိုဇာေခၚ
ေျမတူးစက္ၾကီးမ်ား ၊ ေကာင္းကင္
ကရိန္းစက္ၾကီးမ်ား ထက္မံေရာက္ ရွိလ်က္
ကၽြမ္းက်င္သူ
ဂ်ာမန္အင္ဂ်င္နီယာမ်ားျဖင့္
အားသြန္ခြန္စိုက္ ထုတ္လုပ္လ်က္ ရွိေလသည္။
ဟိႏၵားသတၱဳတြင္းသည္
ထား၀ယ္ျမိဳ႕မွ အေရွ ႕ဘက္ ၄၂-မိုင္အကြာတြင္ တည္ရွိျပီး
ေဆးရံု , စစ္တပ္ , သမ၀ါယမဆိုင္
ေစ်း, အစိုးရလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ားရွိ
ျပီး အလြန္စည္ကားေသာ ထား၀ယ္ျမိဳ႕တြင္
အၾကီးဆံုးေသာ သတၱဳတြင္းျဖစ္ေလသည္။
၂။ ကံေဘာက္ သတၱဳတြင္း
ေရျဖဴျမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ကံေဘာက္ သတၱဳတြင္းသည္ ယခုအခါ
ကုလသမဂၢဖြံ ႕ျဖိဳးေရး
စီမံကိန္း ကၽြမ္းက်င္သူ
အကူအညီျဖင့္ စီမံကိန္း မ်ားခ်ကာ
တစ္တပ္တစ္အား သတၱဳမ်ားကို တိုးတက္ထုတ္လုပ္လ်က္ ရွိေနေလသည္။
ကံေဘာက္ ခဲမျဖဴ ထုတ္လုပ္မွုလုပ္ငန္း ေနာက္ထပ္ တစ္ဆင့္တက္၍ ယုခအခါ
ဓာတ္သတၱဳႏွင့္ဘူမိေဗဒေလ့လာေရးႏွင့္
ရွာေဖြေရးဦးစီးဌာနမွ
ကံေဘာက္အနီး ဟိန္းဇဲခ်ိဳင့္
၀ွမ္းတြင္ ကုလသမဂၢ စီမံကိန္းအကူအညီျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ သန္႔ စင္
ခဲမျဖဴ
ထုတ္လုပ္မွုအဆင္ဆင့္ကို
ရွာေဖြႏိုင္ရန္ အတြက္ သဲစုပ္စက္ၾကီးမ်ား ဇကာႏွင့္ လွုပ္ခံု
သက္ဆိုင္ရာ စက္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို
တပ္ဆင္
လုပ္ကိုင္သြားရန္
အားသြန္ခြန္စိုက္
လုပ္ေဆာင္ေနၾကေလသည္။
၎လုပ္ငန္း ျပီးစီးပါက တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္လွ်င္ ခဲမျဖဴတန္ခ်ိန္ (၁၀၀၀၀) တစ္ေသာင္းခန့္ထြက္ရွိမည္ဟု ခန္ ႔ မွန္းထားရာ
ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ ေကာင္းစြာ ရရွိမည္
ျဖစ္ေပသည္။
က်န္သတၱဳတြင္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ
ဟာျမင္းၾကီး, ေတာင္သံုးလံုး, ေက်ာက္မဲေတာင္ ,
ပကာရီ
, သကၤန္းတံုး, ဘ၀ပင္
ကလံုးသာ စသည္ျဖင့္ သတၱဳတြင္းေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း စီမံကိန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးခ်ကာ လုပ္သားမ်ားစြာျဖင့္ ထုတ္လုပ္လ်က္
ရွိေလသည္။
၎ ထား၀ယ္ျမိဳ႕ သတၱဳတြင္း
စခန္းၾကီးမ်ားသို ႔ တကၠသိုလ္မွ
ေက်ာင္းသားမ်ား,
ေက်ာင္းသူမ်ား, ဆရာ,
ဆရာမမ်ား၊
တစ္ျပည္လံုးမွ ေဒသႏၱရ,
ဘာသႏၱရ,
ဗဟုသုတ ရွာေဖြးစုေဆာင္းသူ သုေတသီမ်ား
အျမဲမျပတ္ လာေရာက္ လည္ပတ္
ေလ့လာၾကေလသည္။
“ထား၀ယ္ျမိဳ
့ျမဴနီစီပါယ္ေစ်းၾကီး အေရွ ့ဖက္ ” ပံု အတြင္းဖက္တြင္
ကုန္စိမ္းတန္း၊ ငါးစို
ငါးေျခာက္တန္း၊ အထည္တန္း၊ အလွကုန္တန္းခြဲျခားတည္ေဆာက္ထားပံု
စည္းကမ္းက်သည္၊
ရွင္ပင္ခရုဘုရား
သမိုင္းအက်ဥ္း
ရွင္ပင္ခရုဘုရားသည္ ထား၀ယ္ျမိဳ႕၊
ကရပ္ျပင္ရပ္၏ ရြာဘုရား၊ ရပ္ဘုရားျဖစ္ပါသည္။
ရွင္ပင္ခရုဘုရားတည္ရွိေသာ
ေနရာတြင္ ထား၀ယ္အေခၚ ရွားပင္
“ခေရပင္ ” ႏွစ္ပင္ ညီေနာင္
ေပါက္ေရာက္စည္ပင္ခဲ့ရာ
ထိုခေရပင္ႏွစ္ပင္ အလယ္တြင္ ဧရာမခရုၾကီးတစ္ေကာင္ ေပၚလာရာမွ
ခရုခြံေပၚတြင္
ေစတီတည္ခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။ (ေရွးယခင္က
စာေပျပဳစု ဆုေဆာင္းသူရွားပါးသျဖင့္ သကၠရာဇ္
ရွာမေတြ ့ေတာ့ပါ။ )
“ရွားပါး (ခေရပင္ )
ႏွစ္ပင္ႏွင့္ ခရုေပၚဘုရား” ဟူ၍ “ရွားပင္ခရု ”
ဘုရားဟု ေခၚလာရာမွ
“ရွင္ပင္ခရုဘုရား” ဟူ၍
အမည္တြင္လာသည္ဟု ဆိုရိုးရွိပါသည္။
ခေရညီေနာင္ႏွစ္ပင္သည္
သက္တမ္းအေတာ္ၾကာသည့္အပင္
ျဖစ္ေသာ္လည္း
ဘုရားပြဲျပဳလုပ္က်င္းပသည့္အခါ
ဇာတ္စင္ေဆာက္လုပ္ရာမွ ခ်ိဳင္ျခင္း၊
ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ ေသသြားပါသည္ဟု သိရွိရပါသည္။
ကရပ္ျပင္ရပ္ အခ်ိဳ ့ေနရာမ်ားတြင္ ေရတြင္းတူးေသာအခါ ေျမေအာက္မွ
ကမ္းစပ္ႏုန္းေျမမ်ား၊
ခေရရြက္ေျခာက္ မ်ား
ေတြ႕ရွိသျဖင့္ တစ္ခ်ိန္က ေရလႊမ္းမိုးရာ
ကမ္းစပ္၊ ေပါက္တိုင္းေခ်ာင္းမွ ဒီေရတက္
မိုးၾကီးလာသည့္အခါ
ကရပ္ျပင္ရြာအစပ္အထိ၊ အေရွ
႕ဘက္ျခမ္း ဇလြန္းရြာ၊ သေျပေခ်ာင္းရြာ၊ ဇဟာရြာ၊
ေမာင္မယ္ေရွာင္ရြာစပ္အထိ
ဒီေရႏွင့္
မိုးေရမ်ား အလွ်ံပယ္
ျဖစ္ၾကီးသဖြယ္ ေရလႊမ္းမိုးေနပါသည္။
ေစတီေတာ္ၾကီးႏွင့္ ဘုရားပရ၀ဏ္၊
ဂေႏၶကုဋီတိုင္ေတာ္ၾကီးတို ့အား မီးမကၽြမ္းဘဲ ကြင္းေက်ာ္ သြားျခင္း
ရွင္ပင္ခရုေစတီတည္ေသာ ခရုၾကီးတစ္ေကာင္
မည္၍မည္ပံု ဤေဒသသို ့
ေရာက္လာသည္ကို မွန္းဆႏိုင္ပါသည္။
ဤရွင္ပင္ခရုဘုရားၾကီးတည္ရွိေသာ
ေတာင္ကရပ္ျပင္ရပ္ ကြက္တြင္ (သကၠရာဇ္
- ၂၆-၃-၉၆) မြန္းလြဲ
(၁)နာရီေက်ာ္မွစ၍
ရပ္ကြက္မီးေလာင္မွုျဖစ္ပြားရာ
ဂႏၶကုဋီတိုက္ေတာ္ၾကီးႏွင့္
ဆင္းဆုေတာ္၊ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား၊
ဘုရားေစတီေတာ္ႏွင့္
ေဆာင္းတန္းမ်ား၊ ဘုရားပရ၀ဏ္ အားလံုးကို
မီးမခဘဲ ကြင္းေက်ာ္ျပီး တစ္ရပ္ကြက္လံုးလိုလို
မီးေလာင္ကၽြမ္းသြားသည္ကို
အ့ံၾသဖြယ္ရာ
ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါသည္။
ကိုယ္ေတြ႕ျမင္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
၎အခ်ိန္မွ
ဘုရားဖူးပရိသတ္မ်ား တစ္ႏွစ္ထက္
တစ္ႏွစ္ပိုမို၍ လာေရာက္ဖူးေျမာ္
အဓိ႒ာန္ ၀င္ၾကပါသည္။
စိန္ဖူးေတာ္အား သူခိုးခိုးရန္
အားထုတ္ျခင္း
သကၠရာဇ္ (၃၀-၉-၂၀၀၅) ခု
ညသန္းေခါင္ယံတြင္
စိန္ဖူးေတာ္အား သူခိုးတက္ခိုးရာ၊ သူခိုးေရာ
စိန္ဖူးေတာ္ပါ
ေျမခခဲသည္။ သူခိုးသည္ ေမ့လဲေနရာမွ
နံနက္ (၅)နာရီနာရီခန္ ့တြင္
သူခိုးတြင္ပါလာသည့္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္အား စီး၍
ထြက္ေျပးခဲ့ရာ ေျပးမလြတ္ဘဲ ပုထိုးေက်ာင္းလမ္းထိပ္ အာဇာနည္လမ္းေပၚတြင္ ေမ့လဲက်ေနခဲ့သည္။ နံနက္ (၆)နာရီခန္
့တြင္
ဘုရား၀င္းအျပင္ဘက္
အိမ္တစ္ေဆာင္ျပတင္းေပါက္မွ
လူတစ္ေယာက္ အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္စဥ္ ဘုရားေစတီေတာ္တြင္
စိန္ဖူးေတာ္ မရွိေၾကာင္း ေတြ
့ရွိရ၍ ဘုရား၀င္း၏ ညေစာင့္ကို
ေအာ္ေခၚကာ၊ နံနက္အခ်ိန္ ဘုရားဖူးလာ
လူအမ်ားကိုလည္း
အကူအညီေတာင္းရာ စိန္ဖူးေတာ္ ေျမခသည္ကို
ေတြ႕ရွိရျပီး ဘုရားဖူးလာသူ တစ္ဦးက
အားဇာနည္လမ္းေပၚတြင္
ဆိုင္ကယ္ႏွင့္
လူတစ္ဦးလဲေနေၾကာင္းေျပာ၍
ထား၀ယ္ျမိဳ႕မရဲစခန္းသို႔ အေၾကာင္းၾကားျပီး
လက္ရဖမ္းကာ
ရဲစခန္းသို ႔ ပို ႔ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။
သူခိုးအား ရဲက စစ္ေဆးေမးျမန္းရာ စိန္ဖူးေတာ္အားခိုးယူေနစဥ္ လူမဲၾကီးက
သူ ႕ကို
ဘုရားေပၚမွ
တြန္းခ်လိုက္ေၾကာင္း၊ မိမိအေနျဖင့္လည္း ဆို င္ကယ္စီးျပီး ထြက္ေျပးရာ
ေျပးမလြတ္ဘဲ လမ္းေပၚတြင္ ေမ့လဲက်ခဲ့ေၾကာင္း၊ ၎ဘုရားအျပင္ ထား၀ယ္ျမိဳ႕ရွိ အျခားတန္ခုိးၾကီးဘုရား (၄)
ဆူရွိ စိန္ဖူးေတာ္ကိုလည္း ခိုးယူခဲ့ေၾကာင္းအစစ္ခံ ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဤရွင္ပင္ခရုဘုရားသည္ မီးကြင္းသည့္အျပင္ သူခိုးဖမ္းဘုးရားအျဖစ္ တန္ခိုးေတာ္
ပိုမိုပြင့္လင္းလာျပီး ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။
0 comments:
Post a Comment
သင့္ Comment တစ္ခုသည္ ကုသိုလ္ေတာ္ အသိ ပိုရွိသြားႏိုင္ပါသည္