နိဗၺာန္သို႔ ေျခနဲ႔သြားသူ

*************

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူစဥ္ တခုေသာသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ ေရာဟိတႆ အမည္ရွိေသာ နတ္သားတပါးသည္ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိလာ၏။ ထိုအခါ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ တခုလံုးသည္ ထိုနတ္သား၏ ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါတို႔ျဖင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပသြားသည္။ နတ္သား သည္ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး ဤသို႔ ေမးေလွ်ာက္ေလ သည္။

အရွင္ဘုရား၊ ပဋိသေႏၶ မေနရာ၊ မအိုရာ၊ မနာရာ၊ မေသရာ ျဖစ္ေသာ ေလာက၏ အဆံုးျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္သို႔ ေျချဖင့္ သြား၍ ေရာက္ႏိုင္ပါ၏ေလာ။အသင္နတ္သား၊ ေလာက၏ အဆံုးျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သို႔ ေျချဖင့္သြား၍ မေရာက္ႏိုင္-ဟု ဘုရားရွင္က ေျဖၾကားေတာ္မူ၏။

အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရား၏ အေျဖစကားသည္ ေကာင္း ျမတ္မွန္ကန္လွပါသည္။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ တခုေသာ ဘ၀က တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံု၍ ေကာင္းကင္သို႔ ပ်ံတက္သြားလာႏိုင္ ေသာ ေရာဟိတ အမည္ရွိသည့္ ရေသ့ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ေလးမွ ပစ္လႊတ္လိုက္ေသာျမႇား၏ အလ်င္ ျဖင့္ သြားႏိုင္ေသာ တန္ခိုးရွိပါသည္။အေရွ႔သမုဒၵရာႏွင့္ အေနာက္သမုဒၵရာကို တလွမ္းတည္းေသာ ေျခလွမ္းျဖင့္ ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ေသာ လ်င္ျမန္ ျခင္းရွိသည့္ ေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ေလာက၏အဆံုးျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သို႔ အေရာက္သြားရန္ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္။

ထိုဆႏၵေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အိပ္ခ်ိန္၊ စားခ်ိန္၊ က်င္ႀကီး၊ က်င္ငယ္ စြန္႔ခ်ိန္မွတပါး အသက္တရာတမ္းပတ္လံုး နိဗၺာန္ သို႔ ေျခက်င္သြားခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ နိဗၺာန္သို႔မေရာက္ဘဲ စၾက၀ဠာအၾကား၌သာလွ်င္ ေသခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္သို႔ ေျချဖင့္သြား၍ မေရာက္ႏိုင္-ဟူေသာ အရွင္ဘုရား ၏ စကားသည္ မွန္ကန္လွေပသည္-ဟု နတ္သားက ေလွ်ာက္ထားသည္။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္က အသင္နတ္သား၊ ေလာက၏ အဆံုး ျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သို႔ ေျချဖင့္သြား၍ ဘယ္အခါမွ် မေရာက္ ႏိုင္။ နိဗၺာန္သို႔မေရာက္ဘဲ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ျခင္းမည္သည္ မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ႏိုင္သည့္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ျပီးေသာ ပညာရွိသည္ ပစၥဳပၸန္ေလာက ကို ၄င္း။ တမလြန္ေလာကကို၄င္း၊ ဘယ္အခါမွ် မေတာင့္ တေတာ့ေခ်။စင္စစ္အားျဖင့္ တလံမွ်ေလာက္ေသာ ဤခႏၶာ ကိုယ္၌သာလွ်င္ ေလာကကို၄င္း။ ေလာကျဖစ္ ေပၚေၾကာင္း ကို၄င္း။ ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကို၄င္း။ ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို၄င္း ရွာေတြ႔ႏိုင္ ေပ သည္-ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။

ဘုရားရွင္၏ တရားစကားကို နာၾကားရလွ်င္ ေရာဟိတႆ နတ္သား သည္ မ်ားစြာ အားရ၀မ္းေျမာက္မိေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လႈိက္လွဲစြာ သာဓုေခၚဆိုျပီး နတ္ျပည္သို႔ ျပန္သြားေလသတည္း။

စာကိုး။ ။ အဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္။