ပုထိုးသားမ်ား ဂူဘုရား၊ ပုဂံ

ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း ၿမိဳ႕ရိုးအတြင္း၊ သဗၺညဳ ဂူဘုရားႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ မနီးမေ၀းမွာ ပုထိုးသားမ်ားဂူဘုရား၊ ဘုရားအမွတ္ (၁၆၀၅/၉၁၃) တည္ရွိပါတယ္။ ပံုစံထူးျခားတဲ့ ထူပါေပါက္ ဂူဘုရားတစ္ဆူ ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္းဆခ်က္ေတြအရဆိုရင္ ဂူဘုရားကို တည္ထားတဲ့ႏွစ္ကာလအေနနဲ႔ ေစာလူမင္းနဲ႔ ထိလိုင္ရွင္မင္းတို႔ လက္ထက္ေလာက္ မွာ တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ပညာရွင္ေတြက ခန္႔မွန္းၾကပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာႏိုင္တာတစ္ခုကေတာ့ ပုဂံေခတ္ ေစာေစာပိုင္းမွာတည္ထားတဲ့ ပုဂံေခတ္ဦး မြန္ပံုဂူဘုရားဂူဘုရားတစ္ဆူရဲ႕ အဂၤါရပ္ေတြကို ေတြ႕ရွိရေၾကာင္းပါပဲ။

ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းက ေစတီပုထိုး၊ ဂူေက်ာင္းေတြ တည္ထားတဲ့ႏွစ္ကာလကို မူလေက်ာက္စာ၊ မင္စာေတြအထဲမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြက သိရတာရွိသလိုပဲ ေခတ္ၿပိဳင္ ေက်ာက္စာ၊ မင္စာေတြအထဲမွာ ေတြ႔ရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ သိပ္ၿပီးေရွးက်တဲ့ ဂူဘုရားေတြမွာ မွတ္တမ္းမေတြ႔ရသေလာက္ပါ။ ပံုစံနဲ႔ လက္မႈပညာ အလုပ္အေဆာင္ေတြ အရပဲ မွန္းဆၾကရပါတယ္။
ပုဂံေခတ္ဦး မြန္ပံုဂူဘုရားေတြမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိတာေတြကေတာ့ ပံုစံ႐ိုး႐ိုးတစ္ထပ္ဂူ၊ မုခ္ေပါက္တစ္ခု၊ ဂူအထက္မွာ ပစၥယံ အဆင့္မပါတဲ့ တစ္ဘက္ေလွ်ာ အမိုးခံုး၊ ထုထည္ႀကီးမားတဲ့နံရံ၊ နံရံေအာက္ေျခကစၿပီး တက္လာတဲ့ခံုးပံုစံ၊ ေရွးေဟာင္း ပဓာနအုတ္႐ိုး ဆင္းတုေတာ္ပံုစံ၊ ဂူအတြင္းမွာ အလင္းေရာင္နည္းတဲ့ မႈန္မႈန္မႊားမႊား ေမွာင္ပတ္လမ္း၊ ေက်ာက္ထြင္းဇာျပဴ တင္းေပါက္ နဲ႔ ေရွးမြန္စာ ကမၸည္းစာတမ္းထိုး နံရံပန္းခ်ီေတြပါ။ ဒီပုထိုးသားမ်ား ဂူဘုရားမွာဆိုခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြအားလံုးနဲ႔ ညီညြတ္ေနပါတယ္။

ဂူဘုရားမွာ ေရွ႕ပိုင္း အေဆာင္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္း အတြင္းခန္းမ ပါရွိပါတယ္။ ဂူဘုရား ေရွ႕ပိုင္း အေဆာင္အ၀င္စကတည္းက ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ရွိေနၿပီး အေပၚပိုင္း ၀င္ေပါက္တစ္ခုတည္းက အလင္းေရာင္ကို ေနာက္ပိုင္းခန္းမထဲမွာရွိတဲ့ ပဓာနဆင္းတု ေတာ္ႀကီးအေပၚ က်ေရာက္ေနေစတဲ့ ဗိသုကာလက္ရာက  အလြန္တရာ ေျပာင္ေျမာက္ပါတယ္။ ပဓာန ဆင္းတုေတာ္ကိုသာ သဘာဝအလင္းေရာင္ က်ေရာက္ေနေစတာေၾကာင့္ အလြန္သပၸါယ္လွသလိုပဲ ဖူးေမွ်ာ္သူေတြရဲ႕ အာရံုေတြကိုလည္း စုစည္း ေပး ထားရာေရာက္ေနပါတယ္။
နံရံ ေလးဘက္ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္စီမွာ ေက်ာက္ဇာျပတင္းေပါက္ ၅ ေပါက္စီ ရွိပါတယ္။ ေျမာက္ဘက္ အတြင္းနံရံထဲမွာ အ ေပၚထပ္ကိုတက္ႏိုင္တဲ့ ေၾကာင္လိမ္ေလွခါးပါရွိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ အလြတ္ေတြျဖစ္ေနၾကတဲ့ အတြင္းနံရံ အခ်ိဳင့္ ဂူငယ္ ကေလးေတြအထဲမွာေတာ့ ေရွးမူလလက္ရာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ၅ ဆူ က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ ေျမာက္ဘက္နံရံမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶရုပ္ ပြားေတာ္တစ္ဆူက မူလလက္ရာအေတာ္မ်ားမ်ား က်န္ရွိေနေသးေၾကာင္းကို ေလ့လာႏိုင္ၾကပါတယ္။

ေလ့လာသင့္တဲ့ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုက ဇာျပတင္းေပါက္ေတြအေပၚက ေရွးမူလလက္ရာ သစ္သားထုပ္ေလွ်ာက္ေတြပါ။ ႏွစ္ ကာလေတြ ၾကာရွည္ခဲ့ေပမယ့္ ပကတိအတိုင္း ေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေခတ္ကာလ ၾကာျမင့္တာေၾကာင့္ အာရံုခံ ေနာက္ပိုင္း ခန္းမ လိုဏ္ပတ္လည္ နံရံေတြမွာ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီကြက္ႀကီးေတြက ေမွးမွိန္ေနၾကေပမယ့္ ဖြားေတာ္မူခန္း၊ လကၡဏာဖတ္ခန္း၊ ေတာထြက္ခန္း၊ ဆံေတာ္ပယ္ခန္းေတြကို ေရွးမြန္ဘာသာနဲ႔ ကမၸည္းစာေတြေရးထိုးထားတာ ေတြ႕ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။ အတြင္းခန္းမထဲက ပဓာနဆင္းတုေတာ္ႀကီးရဲ႕ေဘး နံရံ အျမင့္ ပိုင္းမွာ ၀ိနည္းေဒသနာေတာ္လာ ကမၸည္းစာေတြကို ေရွးမြန္ဘာသာနဲ႔ပဲ ေရးထိုးထားပါတယ္။

အာရံုခံခန္းမရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့  ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ႏွစ္ဆူကလည္း ပုဂံေခတ္လက္ရာ ေျပာင္ေျမာက္ပံုကို ျပသေနၾကတဲ့ ေရွးမူလလက္ရာေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ပဓာန ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို ေနာက္ပိုင္းေခတ္ေတြမွာ ျပဳျပင္ထားေပမယ့္ ေဘး ႏွစ္ ဘက္ ကိုယ္ေတာ္ေတြကေတာ့ ေရွးမူလ လက္ရာပါ။ ပုဂံေခတ္လက္ရာ ပံုစံကို နမူနာယူဖို႕အတြက္ ေလ့လာသိရွိႏိုင္ပါတယ္။
အေပၚပိုင္း အလယ္ေခါင္ ပဓာနပုထိုးႀကီးရဲ႕ပံုစံက သပိတ္ေမွာက္ပံုစံ၊ ေခါင္းေလာင္းပံုစံ ခပ္ပုပုမွာ ေထာင့္ခ်ိဳး ၁၂ ခု ပါရွိပါ တယ္။ အဲဒီေထာင့္ခ်ိဳးေတြရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းအဆံုးသတ္ေတြက ေခါင္းေထာင္ေနၾကတဲ့ နဂါးေခါင္းပံုစံေတြျဖစ္ေၾကာင္းကို  စိတ္၀င္စားစရာ ေတြ႕ရွိၾကရပါမယ္။
ပုထိုးႀကီးရွိတဲ့ တိုက္မႀကီးရဲ႕ အေပၚပိုင္း ေထာင့္ ၄ေထာင့္မွာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူစီရွိတဲ့ သီးျခားအေဆာင္ငယ္ေတြ ပါရွိ ပါတယ္။ အဲဒီအေဆာင္ငယ္ေတြမွာ စီၿပီးကပ္ထားတဲ့ ပုထိုးငယ္ေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီပုထိုးငယ္ေတြရွိတာေၾကာင့္ ပုထိုးသားမ်ား ဘြဲ႕ေတာ္ကို ရေစႏိုင္တဲ့အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ပဓာန ပုထိုးႀကီးရဲ႕ အေပၚဆံုးအထြတ္ပံုစံက ဆန္းက်ယ္လွသလို အင္မတန္မွ သပ္ယပ္လွပပါတယ္။ မျပဳျပင္ခင္ကေတာ့ အထြတ္ထိပ္ဖ်ားက က်ိဳးပဲ့ၿပီး ျပတ္ထြက္္ေနပါတယ္။ မူလပံုစံျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာက အေဆာင္ငယ္ေတြမွာ ကပ္ထားတဲ့ ပုထိုးပံုစံ ေတြနဲ႔ ဆင္တူႏိုင္စရာအေၾကာင္း ရွိပါတယ္။ ဒီကေန႕ အသစ္ျဖည့္ဆြက္ထားသလိုေတာ့လည္း ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ေပလိမ့္မယ္။
စိတ္၀င္စားၾကသူေတြ ဆက္လက္ ေလ့လာႏိုင္ၾကဖို႔အတြက္ အခုတင္ျပထားတဲ့ စာစုကေလးကေတာ့ အညႊန္းေလာက္သာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အညႊန္း။
ပုဂံသုေတသနလမ္းညႊန္၊ ဦးဗိုေက၊ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၈၁
Pagan, Art and Architecture of Old Burma: Paul Strachan 2nd Edn. 1996