ဘယ္ကလာသည္ မရွိကုန္ တရားေတာ္

အဗ်ာကေတာ  ဓေမၼာ    အဗ်ာကတႆ  ဓမၼႆ
ေဟတုပစၥေယန  ပစၥေယာ။    ဝိပါကာဗ်ာကတာ ကိရိယာ
ဗ်ာကတာ   ေဟတူ   သမၸယုတၲကာနံ   ခႏၶာနံ    စိတၲသမု႒ာ နာနၪၥ    ႐ူပါနံ     ေဟတုပစၥေယန  ပစၥေယာ။     ။ ပဋိသႏၶိကၡေဏ    ဝိပါကာဗ်ာကတာ  ေဟတူ  သမၸယုတၲကာနံ ခႏၶာနံ    ကဋတၲာ   စ  ႐ူပါနံ     ေဟတုပစõၥေယန   ပစၥေယာ။
ေဟတုပစၥည္းမွာ    ေနာက္ဆံုးဟာေပါ့၊ ဘယ္က လာတံုး  ဆိုေတာ့  ေဟတုပစၥည္း အဗ်ာကတမွာ-သမၸယုတၲ ခႏၶာရယ္ç စိတၲသမု႒ာန႐ုပ္ရယ္ç ကဋတၲာ႐ုပ္ရယ္၊ အဲဒါဟာျဖစ္ၿပီးေတာ့လာတာ။
အဲဒါ ယထာကမၼဳပဂÓာဏ္နဲ႔လည္းဆင္တယ္၊  ကံ
အားေလ်ာ္စြာ   ကပ္ေရာက္တာကိုး၊     ယထာကမၼဳပဂÓာဏံ၊
ယထာကမၼ-ကံအားေလ်ာ္စြာ၊   ဥပက-ကပ္ေရာက္တာ၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ  ကပ္ေရာက္တာကို  သိတဲ့Óာဏ္- အဲဒါဘာ Óာဏ္(ယထာကမၼဳပဂÓာဏ္ပါဘုရား)၊  ေအး အဲဒါသိရတယ္။ ငါ   ဘယ္ကလာတယ္ç  သူဘယ္ကလာတယ္နဲ႔
ဆိုေတာ့  ဒိ႒ိေတြျဖစ္မကုန္ဘူးလား (ျဖစ္ကုန္ပါတယ္ဘုရား)၊
လာကတည္းက ငါမပါဘူးç မေအဖေအေၾကာင့္   လာတယ္

ဆိုတာလည္း   မပါဘူး၊  အဲဒီပါဠိက သုတၲန္မွာပါတယ္၊ အခုဟာက   အဘိဓမၼာေျပာေနတယ္၊   ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါ ဘုရား)၊  သုတၲန္မွာေတာ့ပါတယ္-အေမအေဖဆီက  ဘာဆီ က ညာဆီက၊    ဒီကေတာ့ အဘိဓမၼာကိုး-ပ႒ာန္းဝိပႆနာç ပ႒ာန္းÓာဏ္ေခၚတယ္။
ကဲ ဒကာႀကီးတို႔   ဒကာမႀကီးတို႔     ရွိသလား(မရွိပါ ဘုရား)၊ အခုထိုင္တာေတြဘာတံုး (စိတၲသမု႒ာန႐ုပ္ပါဘုရား)၊ သြားတာေတြç လာတာေတြèç   အဝတ္ေလွ်ာ္တာေတြç က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ စြန္႔တာç အေပါ့အေလးသြားတာေတြ ဘာေတြအကုန္ç  မ်က္ေတာင္ခတ္တာေတြç စကားေျပာ တာေတြç ထိုင္တာေတြç ထမင္းစားတာေတြç လႈပ္တာ ေတြမွန္သမွ်   ဘာေတြတံုး(စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္ပါဘုရား)၊ ေအး- စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္၊   ႐ုပ္ကအရင္က်တယ္။
အမွတ္ထားတာတို႔ç  ခံစားတာတို႔ç  ေစ့ေဆာ္တာတို႔ç
သိတာတို႔က-ဘာခႏၶာတံုး(သမၸယုတၲခႏၶာပါဘုရား)၊ ေအး- သမၸယုတၲခႏၶာ၊ ဘာနဲ႔သမၸယုတ္တာတံုး-ကုသိုလ္ç အကုသိုလ္ç   အဗ်ာကတတို႔နဲ႔    သမၸယုတ္တာ၊   အဲဒါေတြနဲ႔
ယွဥ္တယ္၊ အခုဟာက အဗ်ာကတနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ခႏၶာ၊ အဗ်ာကတသမၸယုတၲခႏၶာ၊ ]ပဋိသေႏၶခဏ}က်ေတာ့ အဗ်ာကတနဲ႔ယွဥ္တာ။
မေအ့ဝမ္းဘာဝမ္းဆိုတာေတြကေတာ့-ဂဗၻ  ေသယ်က၊

ဘာကညာကဆိုတာက သုတၲန္နဲ႔ေျပာတာ၊  ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊  ဂဗၻေသယ်ကတို႔ç အပါယ္ငရဲ ေရာက္တယ္တို႔ç ဘာတို႔ညာတို႔ဆိုတာ-ယထာကမၼဳပဂÓာဏ္၊ ဘာတဲ့တံုး (ယထာကမၼဳပဂÓာဏ္ပါဘုရား)။
အကုသိုလ္ျဖစ္လို႔ရွိရင္ေတာ့ ဘယ္ေရာက္မွာတံုး (အပါယ္ေရာက္မွာပါဘုရား)၊   ေအး အဲလိုေပါ့၊   ဒါေၾကာင့္
ယထာကမၼဳပဂၢÓာဏ္၊  ကုသိုလ္ဆိုရင္  နတ္ျပည္သြားတယ္နဲ႔
ဘာနဲ႔၊    အဲဒါ  သုတၲန္ကေျပာတာ။
အဘိဓမၼာကေတာ့ ခႏၶာနဲ႔ç နာမ္႐ုပ္ပဲ၊    ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ခႏၶာç  နာမ္႐ုပ္-ေအးအဲလိုလုပ္၊ လက္လႈပ္ တာç ေျခလႈပ္တာç   စာေရးတာç စာဖတ္တာေတြ ဘာေတြက အစ သိတာကဘာတံုး-သမၸယုတၲခႏၶာ၊   သိတာသမၸယုတၲ ခႏၶာç ခံစားတာေတြç  ဥေပကၡာေဝဒနာေတြç ေကာင္းတာ ေလးေတြဘာေလးေတြ  သိတာပါတယ္၊ အဲဒါ သမၸယုတၲခႏၶာ ေတြ၊ အမိဝမ္းထဲဘာထဲ ေရာက္တာေတြမပါဘူး၊ ဒါ ပဋိသႏၶိကၡေဏလို႔ပါတယ္။
ပဋိသႏၶိကၡေဏ  ဝိပါကာဗ်ာကတာ ေဟတူ သမၸယုတၲကာနံ ခႏၶာနံ  ကဋတၲာ စ ႐ူပါနံ  ေဟတု ပစၥေယန  ပစၥေယာ။
ပဋိသႏၶိကၡေဏ-ပဋိသေႏၶခဏ၌၊ သမၸယုတၲ ကာနံ   ခႏၶာနံ-သမၸယုတၲခႏၶာတို႔အားလည္းေကာင္း၊  ကဋတၲာ

စ  ႐ူပါနံ     -က$ဋတၲာ႐ုပ္တို႔အားလည္းေကာင္း၊  ဘာပစၥည္း နဲ႔တံုး(ေဟတုပစၥည္းနဲ႔ပါဘုရား)၊    ေအး   ေဟတုပစၥည္းနဲ႔၊ အေလာဘç  အေဒါသç   အေမာဟရွိလာလို႔ရွိရင္ အဲလို  ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။
အေလာဘç အေဒါသç အေမာဟျဖစ္လို႔ရွိရင္   ပဋိ
သေႏၶခဏမွာ အဲလိုျဖစ္လာတယ္တဲ့၊ နာမ္႐ုပ္ပဲျဖစ္လာတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊ အဲလိုမွတ္ç ဒကာႀကီး   ဒကာ မႀကီးတို႔လို႔မမွတ္နဲ႔၊  အဲဒါေတြက အခုေျပာရဆိုရတဲ့ဟာေတြ၊ အဲဒါေတြ   ျပန္ျပန္ၾကည့္ေနာ္၊   ဒါမွ   မေမ့မွာ။
သို႔မို႔လို႔ရွိရင္     ]ငါဘယ္ကလာသတံုး}လို႔ဆိုရင္ ဘာ ျဖစ္သြားမတံုး-သႆတဒိ႒ိျဖစ္သြားတယ္၊ သႆတဒိ႒ိ ေတြ  ျဖစ္သြားတာေပါ့၊ ဒါအလြယ္ေလး၊ ဒါသိရင္ သႆတ
ဒိ႒ိကမျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ၊ သမၸယုတ္နဲ႔ ျဖစ္-ျဖစ္-ျဖစ္-ျဖစ္ç သူ႔လည္း ကုသလံ အနိစၥေတာ ဒုကၡေတာနဲ႔  မလာဘူးလား (လာပါတယ္ဘုရား)၊ အဗ်ာကတံ အနိစၥေတာ ဒုကၡေတာ အနတၲေတာနဲ႔ဆိုေတာ့ အနိစၥဒုကၡေတြကလာတယ္ ဆိုရင္ ေတာ့ မမွားဘူး၊ မွားသလား(မမွားပါဘုရား)၊ အနိစၥ  ဒုကၡေတြ ျဖစ္လာတယ္၊ မဟုတ္ဘူးလား(မွန္ပါဘုရား)၊ အဲသလိုမွ မွန္မွာေပါ့။
ဒီေတာ့    ]သူငါ}ရွိေသးလား(မရွိေတာ့ပါဘုရား)၊
]သူငါ}မရွိရင္   ဝိစိကိစၦာရွိေသးလား(မရွိေတာ့ပါဘုရား)၊

]ဝိစိကိစၦာ} မရွိေတာ့ ဘယ္ေရာက္သြားတံုး-ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားတယ္၊ အဲဒါေတြၾကားတာနဲ႔ကို ျဖစ္သြားတယ္၊ ဘာမွတ္လို႔တံုး၊  ဟိုကလုပ္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီဟာမသိဘဲနဲ႔ လုပ္ေတာ့  အဲဒီဒိ႒ိက  ျပဳတ္ေသးလား (မျပဳတ္ပါဘူးဘုရား)၊ အဲဒါမွပ႒ာန္းÓာဏ္။
အဲဒီလို    အကုန္ေမြးကတည္းက ယထာကမၼဳပဂ Óာဏ္ပါလာတယ္ç  ေမြးကတည္းက ငါမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလာတယ္၊ ေမြးကတည္းကဘာတံုး(ငါမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလာပါတယ္ဘုရား)၊ ဘာနဲ႔ဘာတံုး-သမၸယုတၲခႏၶာနဲ႔ စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္၊  အဲဒါေမြးကတည္းက ဘယ္သူကဖေအç ဘယ္သူကမေအç ဘယ္သူကဘာေတာ္တယ္  ညာေတာ္ တယ္ç  အစ္မႀကီးတို႔    ဘာႀကီးတို႔  စြဲလမ္းတာေတြ   ဘာေတြ
ရွိေသးလား   (မရွိပါဘုရား)။
ေအး မရွိရေတာ့ဘူး၊    ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ျဖစ္ၿပီ၊   ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ဘာျဖစ္သြားတံုး-အနိစၥç  ဒုကၡç အနတၲပဲျဖစ္သြားမွာပဲ၊ မဟုတ္ဘူးလား(မွန္ပါဘုရား)၊   အဲဒီထဲမွာ ေလာဘေတြç ေဒါသေတြ မျဖစ္နဲ႔ç  ေၾကာက္က်က္ၿပီးမေနနဲ႔ç ဒိ႒ိေတြမျဖစ္နဲ႔ç ဘယ္ေရာက္သြားမွာတံုး(နိဗၺာန္ေရာက္သြားမွာပါဘုရား)၊ ေအး နိဗၺာန္ေရာက္သြားမွာပဲ၊    ပ႒ာန္းÓာဏ္-အဲဒါပ႒ာန္း
ရဲ႕Óာဏ္။
ဘယ္သူေတြ ဘာေတြလို႔မထားနဲ႔၊    ဟုတ္ကဲ့လား

(မွန္ပါဘုရား)၊    ေသတယ္ဆိုတာလည္း အနိစၥေတာç   ဒုကၡ
ေတာထဲေရာက္သြားတာပဲ၊   ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊ ကဲ ေသတယ္ဆိုတာ]သုတၲန္}ကလာတာ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါ ဘုရား)၊  ဒီ]အဘိဓမၼာ}ကေတာ့ အနိစၥç  ဒုကၡç အနတၲက လာတာ  ဒါပဲ။
အနိစၥမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေသလို႔ျဖစ္ရဲ႕လား(မျဖစ္ပါဘုရား)၊ ကဲ ဖြားလို႔ေရာျဖစ္ေသးလား(မျဖစ္ပါဘုရား)၊    အဲဒါ  အနိစၥ ေတာç  ဒုကၡေတာ၊ ၿပီးေတာ့  အတၲကိုယ္ႀကီးလည္း ဟုတ္ကဲ့ လား(မဟုတ္ပါဘုရား)-အနတၲေတာ၊    ေသကၡာ   ဝါ ပုထုဇÃၨနာဝါ    ကုသလံ အနိစၥေတာ   ဒုကၡေတာ   အနတၲ ေတာ   ဝိပႆႏၱိ-အဲလို Óာဏ္ေတြက၊  ျပန္ျပန္ၾကည့္ေလ။ အဲဒါ ေနာက္ကဟာေတြျပန္ေျပာတာပါ၊ ဘာျဖစ္လို႔
တံုး-ေရွ႕သြားရင္   ေနာက္ကဟာေတြလည္း  ေက်လည္ဦးမွ၊
ေနာက္ကိုမေက်လည္ဘူးဆိုရင္ ေရွ႕လည္း(မေက်လည္ပါ ဘုရား)။
အခု ေဟတုပစၥည္းက  သမၸယုတၲခႏၶာနဲ႔   စိတၲသမု
႒ာန္႐ုပ္ပဲ၊  ဒီႏွစ္ခုေလးပဲသြားေနတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား   (မွန္ပါ ဘုရား)၊  အဲဒါ ကုသိုလ္မို႔လို႔၊   ကုသိုလ္ကို အနိစၥ  ဒုကၡ အနတၲနဲ႔သြားတယ္။
ကုသိုလ္ဆိုတာဘယ္ဟာေခၚတံုး-အေလာဘç အေဒါသç အေမာဟေခၚတယ္၊ ကုသိုလ္ဆိုတာ  ဘယ္ဟာ

ေခၚတံုး(အေလာဘç  အေဒါသç အေမာဟပါဘုရား)  အဲဒါ-
ဟိတ္ကုသိုလ္၊ ဘာေခၚတံုး(ဟိတ္ကုသိုလ္ပါဘုရား)၊  ေဟတု ပစၥေယာ-အက်ိဳးကိုျဖစ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ဟိတ္ ေခၚတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ေခၚ (အက်ိဳးကိုျဖစ္ေစတတ္ေသာ ေၾကာင့္ပါဘုရား)။
ဟိေနာတိ   ဖလံ  ဧေတနာတိ   ေဟတု၊ ဧေတန- ဤအေၾကာင္းျဖင့္ç ဟိတ္ျဖင့္၊ ဖလံ-အက်ိဳးကို၊  ဟိေနာတိ ပဝုစၥတိ-ျဖစ္ေစတတ္၏ç ျဖစ္တတ္၏၊  ဣတိတသၼာ-ထိုသို႔ အက်ိဳး၏ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာသတၲိေၾကာင့္၊ ေဟတု- ဟိတ္မည္၏။
ဖလံ-အက်ိဳးကို ဆိုတာက  အခုသမၸယုတၲခႏၶာေတြç
စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္ေတြေပါ့။
ေဟတု-ဟိတ္မည္၏၊ အဲဒါအေလာဘç အေဒါသç အေမာဟ၊ ဘာဟိတ္တံုး(ကုသိုလ္ဟိတ္ပါဘုရား)၊  ေအး ကုသိုလ္ဟိတ္၊  ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘာကိုေခၚသတံုး-ဟိတ္ ကို   ေခၚတာ၊   ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘာကိုေခၚသတံုး  (ဟိတ္ကို ေခၚပါတယ္ဘုရား)။
ကဲ အရင္တုန္းကေတာ့ ကုသိုလ္ဆိုတာ  ဘယ္ဟာ တံုးဆိုရင္-လွဴတာကုသိုလ္ေပါ့ç ဘာကုသိုလ္ေပါ့ç     အဲလို ေျပာတယ္၊ အခုပ႒ာန္းÓာဏ္နဲ႔ဆိုရင္-ဟိတ္ကိုကုသိုလ္ ေခၚတယ္၊  အဲဒီေတာ့   လူေတြက ဆန္းမကုန္ဘူးလား

(ဆန္းကုန္ပါတယ္ဘုရား)၊   ေအး ဆန္းကုန္တယ္၊  အဲဒါ
ပ႒ာန္းÓာဏ္ေခၚတယ္။
အဲဒါ  ]ကုသလာ ေဟတူ}လို႔မဆိုဘူးလား  (ဆိုပါ တယ္ဘုရား)၊   ဒါျဖင့္ ကုသိုလ္ကဟိတ္ေပါ့၊  မဟုတ္ဘူး လား(မွန္ပါဘုရား)၊ ဒကာႀကီးလားç ဒကာမႀကီးလား  (မဟုတ္ ပါဘုရား)၊ ဘယ္သူႀကီးတံုး(ဟိတ္ပါဘုရား)၊    ဟိတ္ႀကီးက ကုသိုလ္ျဖစ္သြားတယ္။
ခႏၶာက်ေတာ့မွ-သမၸယုတၲကာနံ ခႏၶာနံ၊ သံ- ခံကိုး၊ သမၸယုတၲကာနံ ခႏၶာနံ-သမၸယုတၲခႏၶာတဲ့၊ တကြ ျဖစ္တယ္ç   တကြခ်ဳပ္တယ္ç ဝတၳဳတူတယ္ç  အာ႐ံုတူတယ္၊ အဲဒါ သမၸယုတ္ေခၚတယ္၊ ]သမၸယုတ္လကၡဏာ}ဆိုရင္ အဲဒီ   အဂၤါေလးခုရွိရတယ္၊ အဲဒါမွ   သမၸယုတ္ေခၚတယ္၊
]သဟဇာတ}က  ဒီလိုေလးခုမရွိဘူး၊   အတူလာတာç  အတူ
ျဖစ္တာကို သဟဇာတေခၚတယ္၊ သမၸယုတ္နဲ႔ç သဟဇာတနဲ႔
အဲသလိုကြဲတယ္။
ဘာျဖစ္ျဖစ္   အဲဒါနဲ႔ ေတြးတတ္ရမယ္ေနာ္၊    အိမ္ ေထာင္က်တာေတြဘာေတြç   ေလာကမွာျဖစ္တာေတြç ပဋိ သေႏၶေနတာေတာင္မွ ဘယ္ကလာတယ္ ဘယ္ကလာ တယ္မပါဘူး-သမၸယုတၲခႏၶာနဲ႔ စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္ျဖစ္တာပဲ၊ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သတံုးဆိုရင္-ေဟတုပစၥေယန   ပစၥေယာ။
ကုသိုလ္ဆိုရင္-အေလာဘç  အေဒါသç အေမာဟ

ေၾကာင့္    ျဖစ္တယ္၊   ငရဲတို႔ဘာတို႔•ç     ေခြးတို႔ဝက္တို႔ဆိုရင္
ေလာဘç ေဒါသç ေမာဟေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္၊   ဒကာမႀကီး တို႔က  ေလာဘç ေဒါသç ေမာဟမျဖစ္ဘူး၊ အေလာဘç အေဒါသç အေမာဟလည္းမျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္ေရာက္သြား မတံုး    (နိဗၺာန္ေရာက္သြားပါတယ္ဘုရား)။
နိဗŒၺာန္ဆိုတာဘာတံုး-အဗ်ာကတ၊   ကုသိုလ္လို႔ လည္း   မေဟာတာç အကုသိုလ္လို႔လည္း   မေဟာတာ- အဗ်ာကတ၊  နိဗၺာန္ကဘာတံုး(အဗ်ာကတပါဘုရား)၊ အဲလို ဟန္သြားမွာေပါ့၊    မဟုတ္ဘူးလား(မွန္ပါဘုရား)။
ဒကာမႀကီးတို႔က အကုသိုလ္ကိုေၾကာက္တယ္ç ကုသိုလ္ကိုမေၾကာက္ဘူး၊ အဲလိုဟာမ်ိဳးျဖစ္တယ္၊ ဟုတ္ကဲ့ လား(မွန္ပါဘုရား)၊ ႀကိဳက္တာနဲ႔ေၾကာက္တာ-ဘာတဲ့တံုး (ႀကိဳက္တာနဲ႔   ေၾကာက္တာပါဘုရား)၊  ႀကိဳက္တာကဘာတံုး
-ေလာဘ၊ ေၾကာက္တာကဘာတံုး (ေဒါသပါဘုရား)၊ အဲဒီဟာမကင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက   ဝိရာဂဟာ အေကာင္းဆံုးတဲ့၊]ရာဂကင္းတာ အေကာင္းဆံုး}ဆိုတာ အဲဒါေျပာတာ၊ အဲဒီရာဂကင္းတာ အေကာင္းဆံုးဆိုေတာ့မွ အဲဒါ-ဝိရာဂနိ•ႆိတံ  သမၼာဒိ႒ႎ ဘာေဝတိ၊    အဲဒီ   ]ဝိရာဂ မွီတဲ့   သမၼာဒိ႒ိ}ကမွ နိဗၺာန္ေရာက္တယ္၊  ႀကိဳက္တာေရာç မႀကိဳက္တာေရာ   မရွိရဘူးေလ။

ႀကိဳက္တာကဘာတံုး(ေလာဘပါဘုရား)၊ အေၾကာင္း
ကင္းေသးလား(မကင္းပါဘုရား)၊   မႀကိဳက္တာကဘာတံုး (ေဒါသပါဘုရား)၊   အေၾကာင္းကင္းေသးလား(မကင္းပါ ဘုရား)၊  ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တံုး-ေလာဘေဒါသေၾကာင့္ç  သစˆၥာ ေလးပါးကို  မသိတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္၊ ေမာဟေရာပါတာပဲ။ သူက   သမၼာˆဒိ႒ိေရာက္သြားတယ္၊    ဝိရာဂမွီတဲ့ သမၼာဒိ႒ိဆိုရင္    နိဗŒၺာန္မေရာက္ဘူးလားç   ေရာက္သလား (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား)၊  စင္စစ္ဒါေလးဂ႐ုစိုက္စမ္း-ႀကိဳက္ တာç မႀကိဳက္တာဘာတံုး(ေလာဘနဲ႔  ေဒါသပါဘုရား)၊ အဲဒါ
ကင္းတာဘာတံုး-ဝိရာဂ။
ႀကိဳက္တာထဲမွာ  ေကာင္းတာလည္း မႀကိဳက္ဘူး လား(ႀကိဳက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ေကာင္းတာကဘာတံုး-ကုသိုလ္ ေတြေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား(မွန္ပါဘုရား)၊ ကုသိုလ္ေတြက ေကာင္းတာ၊   ႀကိဳက္တာက ဘာပါတံုး(ေလာဘပါပါတယ္ ဘုရား)၊  မႀကိဳက္တာက ဘာပါတံုး(ေဒါသပါပါတယ္ဘုရား)၊ အေၾကာင္းကင္းရဲ႕လား(မကင္းပါဘုရား)၊ အေၾကာင္းကင္း တာဘာတံုး(နိဗၺာန္ပါဘုရား)၊    အဲဒါဝိရာဂ။
ဝိရာဂကိုမွီေသာ သမၼာဒိ႒ိမွ   အဲဒီနိဗၺာန္ေရာက္ တယ္၊ သမၼာဒိ႒ိက သစၥာေလးပါးသိတာေလ၊   အဲဒါ သမၼာ
ဒိ႒ိက သစၥာေလးပါးသိတယ္ဆိုေတာ့   ကုသိုလ္အကုသိုလ္

ေတြက    ဓမၼစၾကာအလိုက်ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားတံုး-အႏၱျဖစ္
သြားတယ္ç အယုတ္တရား   ႏွစ္ပါးျဖစ္သြားတယ္၊   ဘာျဖစ္ သြားတံုး(အယုတ္တရား   ႏွစ္ပါးျဖစ္သြားပါတယ္ဘုရား)။
ဝိရာဂကိုမွီမွ     သမၼာဒိ႒ိျဖစ္သြားတယ္၊    အဲဒါမွ
ဝိပႆနာÓာဏ္ç    မဂ္Óာဏ္ဆိုတာ အဲဒီဟာေခၚတယ္၊ ကိေလသာမသတ္ဘူးလားç သတ္သလား  (သတ္ပါတယ္ ဘုရား)၊    ေလာဘç  ေဒါသမသတ္ဘူးလားç သတ္သလား (သတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒါ ကိေလသာသတ္ရင္ ဘာÓာဏ္ တံုး(မဂ္Óာဏ္ပါဘုရား)၊    အဲဒါ  ဘယ္ကလာတံုးဆိုေတာ့
ဝိရာဂကလာတယ္၊   ဝိရာဂကိုမွီေတာ့     -ဝိရာဂနိႆိတံ
သမၼာဒိ႒ႎ    ဘာေဝတိ။
ကဲ ပ႒ာန္းÓာဏ္က မေကာင္းဘူးလားç   ေကာင္း သလား  (ေကာင္းပါတယ္ဘုရား)၊ ပထမတန္းကို   ျဖစ္သြား တယ္၊ ဒါက  ေနာက္ကဟာေတြ  ေျပာျပေနတာပါ၊   ေရွ႕ကို လည္းသြားရင္း ေနာက္ျပန္ျပန္လွည့္ရတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊  ဒါ ေဟတုအေၾကာင္းေျပာေနတာ၊ အာ႐ံုလည္း ပါတာေပါ့။
ႏြားသတ္တာကဘာတံုး (ပါဏာတိပါတပါဘုရား)၊ ပါဏာတိပါတç  အဒိႏၷာဒါနေတြကဘာေတြတံုး (အကုသိုလ္ပါ ဘုရား)၊ ၿပီးေတာ့သတ္တယ္ဆိုရင္ ေလာဘေတြçေဒါသေတြç

ေမာဟေတြ  မပါဘူးလား  (ပါပါတယ္ဘုရား)၊   အာ႐ံုလည္း
မပါဘူးလား (ပါပါတယ္ဘုရား)၊ ဘာလုပ္ေနတဲ့အာ႐ံု- သတ္ေနတဲ့အာ႐ံုç ခိုးေနတဲ့အာ႐ံု၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါ ဘုရား)၊    အာရမၼဏပစ•ၥေယန  ပစၥေယာဆိုရင္   အဲဒီဟာ
ရတယ္၊ ရိပ္မိၿပီလား    (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
သတ္ေနတာç ျပဳေနတာက-ကံ၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊ အာ႐ံုျပဳတာက-အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ေလာဘေဒါသေၾကာင့္ဆိုတာက-ေဟတု ပစၥေယန ပစၥေယာ၊  ေလာဘေဒါသေၾကာင့္  သတ္တာက ဘာရတံုးဆိုေတာ့-စိတၲသမု႒ာန႐ုပ္ရတယ္၊ သတ္တာက ဘယ္သူတံုးဆိုေတာ့-သမၸယုတၲခႏၶာက သတ္တယ္၊ သမၸယုတၲခႏၶာက   မသတ္ဘူးလား (သတ္ပါတယ္ဘုရား)၊
-ေဝဒနာကေလ၊   သညာကလည္း  ႏြားလို႔ေလç    ၾကက္လို႔ ေလ၊  သမၸယုတၲခႏၶာနဲ႔ စိတၲသမု႒ာန႐ုပ္က     သတ္လိုက္ တာပဲ။
အဲဒီဟာက ယထာကမၼဳပဂÓာဏ္ဆိုရင္ ခုနတုန္းက ပဋိသႏၶိကၡေဏမွာ စိတၲဇ႐ုပ္ေတြç သမၸယုတၲခႏၶာေတြ ျဖစ္သြားတာေပါ့၊ ကဋတၲာ႐ုပ္လည္း ျဖစ္သြားတာေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊ အဲလိုÓာဏ္ေတြ မေကာင္း ဘူးလားç   ေကာင္းသလား (ေကာင္းပါတယ္ဘုရား)။

ဒကာမႀကီးတို႔ ႀကံတတ္ရဲ႕လားç  မႀကံတတ္ဘူးလား
(ႀကံတတ္ရပါမယ္ဘုရား)၊ ႀကံတတ္ရမယ္၊   အဲဒီလိုသင္ထား တာကိုး၊ ဒါမွ ]ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္} ျဖစ္မွာေပါ့၊  မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊  ကဲ ဘယ္သူသင္ ေပးတံုး ဒကာမႀကီး၊ တစ္ျပည္လံုးမွာ အဲဒါေတြကို   လူေတြကို သင္ေပးရမွာ၊     ဒကာမႀကီးေတြရဲ႕  ေက်းဇူးေတြကလည္း
ရွိေတာ့  အဲလိုလုပ္ေပးရမွာေပါ့၊  မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါ့ ဘုရား)၊  အဲလိုဟာေတြေပါ့၊     ဒီေန႔ေတာ့ ဘာကစမတံုး-
ကုသေလာ  ဓေမၼာ    အဗ်ာကတႆ  ဓမၼႆ အာရမၼဏပစၥေယန   ပစ႗ၥေယာ။
ကု-ဗ်ာ-အာ-]ကုသိုလ္}ကဘာတံုး   (အေလာဘç အေဒါသç  အေမာဟပါဘုရား)၊   ]ဗ်ာ} ကဘာတံုး (အေလာဘç  အေဒါသç အေမာဟပါဘုရား)၊ ]အာ}ကေတာ့ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာတဲ့၊ ကုသိုလ္က အဗ်ာကတကို အာ႐ံုအားျဖင့္  ေက်းဇူးျပဳပါတယ္တဲ့၊  ကုသိုလ္နဲ႔  အဗ်ာကတ ခြဲေနာ္     (မွန္ပါဘုရား)၊ ကုသိုလ္အကုသိုလ္လို႔     မေဟာတာ ဘာေခၚတံုး (အဗ်ာကတပါဘုရား)၊   ေအး အဲလို  မွတ္ထား။ ကုသိုလ္အကုသိုလ္လို႔သာ    မေဟာပါ သူ႕ကို
အဗ်ာကတ  ေခၚသတည္း။
သံုးပါးလံုးတစ္ခါတည္း     ၿပီးသြားတယ္၊   ကုသိုလ္

သိၿပီလား  (သိပါၿပီဘုရား)၊ ကုသိုလ္က-အျပစ္မရွိဘူး၊ အကုသိုလ္က-အျပစ္ရွိတယ္၊ ေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ေပးတယ္ဆိုတာç   ဘာေတြဆိုတာက  ေနာက္မွ ဟုတ္လား၊ အျပစ္ရွိတယ္ç မရွိတယ္က   အရင္အေရးႀကီးတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား     (မွန္ပါဘုရား)။
ကု-ဗ်ာ-အာ -အဲဒါကို   ပါဠိဆိုလိုက္စမ္း (ကုသေလာ ဓေမၼာ    အဗ်ာကတႆ  ဓမၼႆ  အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ)၊ အဲဒါ မူတည္ထား၊ တစ္ပုဒ္လံုး ဟိုးေရွ႕အထိ၊  အဲဒါမူတည္ရတယ္၊  ကုသိုလ္က အေၾကာင္း၊ အဗ်ာကတက  ဘာတံုး   (အက်ိဳးပါဘုရား)၊     ေအး အဲဒါ မွတ္ထား၊ အဲဒီအေၾကာင္းအက်ိဳး   ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ သတံုး   (အာ႐ံုေၾကာင့္ပါဘုရား)၊ အာ႐ံုေၾကာင့္ျဖစ္တာ၊  အဲဒီ လိုလည္း  ကြဲအံုးမွ။
အေၾကာင္းအက်ိဳးက    ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ သတံုး (အာ႐ံုေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒကာမႀကီးတို႔ ေၾကာင့္လားç  ဒကာႀကီးတို႔ေၾကာင့္လား (မဟုတ္ပါဘုရား)၊ အဲဒီကတည္းက ဒိ႒ိကစင္ေနၿပီ၊  အဲဒါ Óာဏ္ကေလး Óာဏ္ ကေလး၊  Óာဏ္သံုးေတာ့ သမၼာဒိ႒ိ  မေရာက္ဘူးလား (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဝိရာဂလည္း မေရာက္ဘူးလား (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား)။

အဲဒါ  ပထမတန္းÓာဏ္ေတြေနာ္၊   ကုသိုလ္သည္
အဗ်ာကတအားç ကုသိုလ္အကုသိုလ္မဟုတ္တာအား အာ႐ံု
၏အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္တဲ့၊ အဲဒါ မူတည္ထားတယ္။
ဘယ္လိုျပဳရသတံုး -ကဲေမးလို႔မရဘူးလားç
ရသလား (ရပါတယ္ဘုရား)၊   အဲဒါ  ]အညပေဝဒန} ေခၚတယ္၊ အေျဖသိ အေမးရွိရတယ္၊  ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါ ဘုရား)၊  အေျဖျမင္ အသင္သိ မိ၏ က်မ္း႐ိုးအေနတည္းတဲ့၊ ပိဋကတ္တတ္တယ္ဆိုတာ  အေျဖသင္ၿပီး အေမးထုတ္တတ္
ရတယ္၊ ဒါမွ   အေျဖျမင္  အသင္သိ  မိ၏က်မ္း႐ိုးအေန
တည္း၊ က်မ္း႐ိုးဘယ္မမိခင္က   မင္းရာဇာငါ့ကိုရွာ ငါဗ်ာဘိ ၿဖံဳမတံုး၊ မန္လည္ဆရာေတာ္က အဲလိုေျပာတာ၊ ဟုတ္ကဲ့လား     (မွန္ပါဘုရား)။
အေျဖမွ မသိဘဲနဲ႔   ဘယ့္ႏွယ့္လို႔ေမးတတ္ပါ့မတံုး၊
အဲလိုအေမးအေျဖဆိုရင္လည္း က်မ္း႐ိုးတတ္ရတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊ က်မ္း႐ိုးဘယ္မမိခင္ကဆိုတာ အေမးအေျဖမတတ္ခင္က၊ အခု ကုသေလာ ဓေမၼာ အဗ်ာကတႆ ဓမၼႆ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာလို႔ ဆိုထားတယ္၊ ကဲ ဘယ္လိုျပဳသတံုးလို႔  ေမးရာမေရာက္ ဘူးလား (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါေၾကာင့္   ပၪႇာေခၚတာ၊   မိလိႏၵပဥႇာလိုေပါ့၊

ေမးတာေပါ့၊ ဝိဘဂၤဝါရ-ေဝဖန္ရတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊ အဲဒါမွ ဒကာႀကီးတို႔ Óာဏ္ရွိတဲ့လူေတြ မဟန္ဘူးလားç ဟန္သလား  (ဟန္ပါတယ္ဘုရား)၊ ပထမတန္းျဖစ္ရမွာေပါ့၊    မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊ အဲဒါ တစ္ျပည္လံုး Óာဏ္ေတြက်ယ္သြားမွ  ေလာဘေတြç ေဒါသေတြကနည္းမွာ။
သို႔မို႔ျဖင့္ ဂ်ပန္မွာျဖစ္တာဘာႀကီးတံုး (ဆူနာမီပါ ဘုရား)၊ ဆူနာမီႀကီး ဘာျပဳလို႔ျဖစ္တံုး-ေလာဘç ေဒါသç ေမာဟေတြေၾကာင့္ျဖစ္တာ၊  မဟုတ္ ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊ ႀကီးပြားေအာင္ ႀကံမေနဘူးလား (ႀကံေနပါတယ္ဘုရား)၊ သူတကာက  ကိုယ့္ကို  လာမကန္ ႏိုင္ေအာင္  အဏုျမဴေတြ မလုပ္ဘူးလား (လုပ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ကဲ အခုေတာ့ ဘယ္သူ ေပါက္ကြဲသတံုး-ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေပါက္ကြဲç ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မခံရဘူးလား၊   ခံရသလား   (ခံရပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒါေတြကို ထာဝရအကုသိုလ္လို႔ ေခၚတယ္၊ အၿမဲတမ္း အကုသိုလ္ ျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒါနဲ႔ေတြးရင္ အၿမဲတမ္းအကုသိုလ္ျဖစ္ေတာ့ ကဲ အဲဒီအကုသိုလ္အက်ိဳးက ဘယ္ေရာက္လာတံုး-ကိုယ့္ဆီကိုပဲ ေရာက္လာတယ္၊ လုပ္တဲ့ဆရာႀကီးေတြကလည္း ကိုယ့္ တိုင္းျပည္အတြက္လုပ္ဟဲ့    လုပ္ဟဲ့ဆိုေတာ့ လူထုကလည္း

အားမေပးဘူးလား (ေပးပါတယ္ဘုရား)၊  အဲလိုဟာေတြေပါ့။
အဲဒါ ပ႒ာန္းေတြသိရင္  ဘယ္လိုေနမတံုး၊ ၿပီးေတာ့
ဒကာမႀကီးတို႔  မေၾကာက္ဘူးလား (ေၾကာက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ေၾကာက္ေတာ့     ရွက္သြားတာေပါ့၊ မေၾကာက္ဘူးဆိုရင္ မရွက္ေတာ့ဘူး၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့မွာ၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊  အဲဒီ ေၾကာက္တာက  ဘယ္ဟာတံုး   (ေဒါသ ပါဘုရား)၊  အဲဒီေဒါသကို ဒကာမႀကီးတို႔က  ဖက္တြယ္ေနမွာ လားç     လႊင့္ပစ္မွာလား  (လႊင့္ပစ္ရပါမယ္ဘုရား)၊   လႊင့္ပစ္
ရမယ္ဆိုရင္ မေၾကာက္ရဘူး၊  ဟုတ္ကဲ့လား  (မွန္ပါဘုရား)၊
ေလာဘç  ေဒါသç  ေမာဟေတြကို   လႊင့္ပစ္ရမယ္။
အခု အဲဒီ  အေလာဘç အေဒါသç  အေမာဟက အဗ်ာကတကို အာ႐ံုအားျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေနပါတယ္တဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊ ဘယ္သူျပဳပါသတံုးဆိုမွ- တစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္စမ္း(အရဟာ မဂၢါ)၊ ]အရဟာ}ဆိုတာ ဘာတံုး   (ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ပါဘုရား)၊ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္က ဘာရတံုး-ဖိုလ္ရတာç  အရဟတၲဖိုလ္ရတာ၊ ကဲ ဖိုလ္ဆိုတာ ကုသိုလ္လားç အကုသိုလ္လား (မဟုတ္ပါဘုရား)၊ ဝိပါက္ ျဖစ္ေနတယ္။
အရဟာ မဂၢါ ဝု႒ဟိတြာ၊ အရဟာ-ရဟႏၱာ ပုဂၢိဳလ္သည္၊    မဂၢါ-မဂ္မွç  စတုတၳမဂ္မွ၊   ဝု႒ဟိတြာ-ထ၍၊

အဲလိုဆိုတာ၊   အရဟတÝၲဖိုလ္  ပုဂၢိဳလ္ေပါ့၊    မဟုတ္  ဘူးလား
(မွန္ပါဘုရား)၊    ကုသေလာဓေမၼာဆိုတာ   အရဟတၲဖိုလ္ကို မယူရေသးဘူး။
မဂၢံ-မဂ္ကို၊ အဲဒါဘာတံုး-ကုသိုလ္၊ ]မဂၢံ}က ဘာတံုး (ကုသိုလ္ပါဘုရား)၊   အဲဒါက်မွ ကုသေလာ ဓေမၼာကို ေရာက္တယ္၊  ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊  မဂၢံ-မဂ္ကို၊ မဂ္ကိုက ကုသိုလ္လားç အကုသိုလ္လား (ကုသိုလ္ပါဘုရား)- ေလာကုတၲရာကုသိုလ္၊ Óာဏ္ေတြက အဲလိုသိရမယ္၊ စိပ္စိပ္ေလးသြား၊    ျမန္ျမန္မဆိုနဲ႔လို႔ေျပာတာ။
ပစၥေဝကၡတိ-ဆင္ျခင္တယ္၊ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္က မဂ္မွထၿပီး  မဂ္ကိုဆင္ျခင္တယ္၊ ဒကာမႀကီးတို႔ကစာလိုေတာ့ အဲသလိုသိမွေပါ့၊ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ ဘယ္ဟာ ေခၚတံုး-အရဟတၲဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္ကိုေခၚတယ္၊ ဖိုလ္ကိုေခၚတာ ေနာ္ç ျဒပ္ႀကီးကိုေခၚတာမဟုတ္ဘူး၊   ကုသေလာဓေမၼာ အဗ်ာကတမဟုတ္လား၊    မူလတည္ထားတာၾကည့္၊ အဲဒီ ပစၥေဝကၡတိမွဆင္ျခင္တယ္၊ အဲဒါ တစ္ေယာက္တည္းေနာ္ç တစ္ခုတည္းေနာ္။
အရဟတၲဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္က အရဟတၲမဂ္မွ ထၿပီးေတာ႔ အဲဒီအရဟတၲမဂ္ကိုဆင္ျခင္တယ္၊  အရဟတၲမဂ္က  ၿပီးၿပီး သြားၿပီ၊    မဂ္ကဘာရတယ္ -    ကုသိုလ္ရတယ္၊ 

ဆင္ျခင္တာက  ဘယ္သူဆင္ျခင္တာတံုး- အရဟတၲဖိုလ္ကç
ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္က  ဆင္ျခင္တာ၊ အဓိပၸါယ္က  ျမန္လို႔မရဘူး။
ဆင္ျခင္တာကဘယ္သူတံုး (အရဟတၲဖိုလ္ပါ ဘုရား)၊ အရဟတၲဖိုလ္က ကုသိုလ္လားç အကုသိုလ္လား (မဟုတ္ပါဘုရား)၊   ကုသိုလ္ကဘာတံုး    (မဂ္ပါဘုရား)၊ အရ ဟတၲဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္က  မဂ္ကိုအာ႐ံုျပဳတယ္၊  ကုသေလာ ဓေမၼာ အဗ်ာကတႆ ဓမၼႆကိုçမဂ္တရားေလးကို အရဟတၲ ဖိုလ္က    အာ႐ံုျပဳတယ္၊  ဒကာမႀကီးတို႔ Óာဏ္   သြားရဲ႕လား (သြားပါတယ္ဘုရား)၊ ဒကာမႀကီးတို႔က အလြန္ျမန္တယ္ ေနာ္၊ Óာဏ္က အဲသလို ေႏွးႏွးေလးသိမွ ပထမတန္းျဖစ္ သြားတယ္။
ဆင္ျခင္တယ္ -ဘယ္သူဆင္ျခင္သတံုး (အရ ဟတၲဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္က ဆင္ျခင္တယ္ဘုရား)၊ အရဟတၲဖိုလ္ ပုဂၢိဳလ္ကဆင္ျခင္တယ္၊ဟုတ္ကဲ႔လား (မွန္ပါဘုရား)၊ ဘာကိုဆင္ျခင္သတံုး   (မဂ္ကိုဆင္ျခင္ပါတယ္ဘုရား။
မဂ္ကဘာတံုး(ကုသိုလ္ပါဘုရား)၊ ဆင္ျခင္တာ ကဘာတံုး (အဗ်ာကတပါဘုရား)၊  အဗ်ာကတ- အရဟတၲဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္ဆင္ျခင္တာေလç အဗ်ာကတေပါ့၊  ရိပ္မိ
ရဲ႕လား   (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)၊ သိေရာသိရဲ႕လား  (သိပါ တယ္ဘုရား)၊ အဲဒါ ပုဂၢိဳလ္ခြဲၿပီးေတာ့   အရဟတၲဖိုလ္ ထိပ္တန္းႀကီးကို   သြားေျပာေနရတာေတြ၊     ဟုတ္ကဲ့လား

(မွန္ပါဘုရား)၊    ကုသိုလ္နဲ႔   အဗ်ာကတကြဲၿပီးလား   (ကြဲပါၿပီ
ဘုရား)၊   အဲလိုကြဲမွ။
ကုသေလာ ဓေမၼာ  အဗ်ာကတႆ ဓမၼႆ အာရမၼဏပစၥေယန  ပစၥေယာ -အဲဒါ မဂ္ကို  ဆင္ျခင္ တာပဲ၊   ဘယ္ပုဂၢိဳလ္တံုးဆိုေတာ့ အရဟတၲဖိုလ္  ပုဂၢိဳလ္က မဂ္ကထၿပီး   မဂ္ကို ဆင္ျခင္တယ္ဆိုေတာ့ မဂ္က ကုသိုလ္ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ç  ဆင္ျခင္တာက (အဗ်ာကတပါဘုရား)၊ အဗ်ာ ကတျဖစ္သြားတယ္၊ အဲသလို ျဖည္းျဖည္းေလးလုပ္ ရတယ္ç တစ္ပုဒ္တည္း၊  အဲဒါမွကြဲသြားတယ္၊ မကြဲဘူးလားç ကြဲသလား(ကြဲပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါ တစ္ခုတည္းကို ပထမ တန္းျဖစ္ေနတယ္။
ဘယ္ဟာကို ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ေခၚသတံုး   (အရ ဟတၲဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္ကိုေခၚပါတယ္ဘုရား)၊ ဖိုလ္ဆိုေတာ႔ ဘာတံုးဆိုေတာ႔ စိတ္ပါပဲကလား၊ အဲဒီစိတ္ကçအရဟတၲ ဖိုလ္စိတ္က ရာဂçေဒါသçေမာဟ မ႐ွိေတာ႔ဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ အရဟတၲဖိုလ္လို႔   ေခၚတာမဟုတ္လား(မွန္ပါဘုရား)။
]သံသရာစက္ ကန္႕အကြက္ကို မဂ္ေလး ေအာက္ထက္   အေျမာက္စက္ျဖင္႔}    ဆိုတာ အဲဒီဟာကို ေျပာတာပဲ၊ မဂ္  ကသာ ကုသိုလ္ေနာ္၊မဂ္က တစ္ႀကိမ္တည္း ျဖစ္သြားၿပီၿပီ၊     အဲဒီျဖစ္ၿပီးတဲ့ဟာကို    သူဆင္ျခင္လိုက္တာ၊

အာ႐ံုအားျဖင္႔  မဂ္ ကိုဆင္ျခင္လိုက္တာ၊မဂ္ စိတ္ကေလးကို
အာ႐ံုျပဳၿပီးဆင္ျခင္လိုက္တာ- ကိေလသာသတ္တာ သူပါပဲကလား၊ဘယ္သူတံုး-မဂ္Óာဏ္၊ အဲဒီမဂ္Óာဏ္ဆိုတာ ဘယ္သူတံုး ဆိုေတာ့-သမၼာဒိ႒ိçသမၼာသကၤပၸ၊ ဟုတ္ကဲ့ လား(မွန္ပါဘုရား)။
ဘယ္ေပၚမွာမွီေနတံုးဆိုရင္ ဝိရာဂေပၚမွာမွီၿပီးေတာ့ တစ္ခါတည္းသတ္ခ်လိုက္တာ ကိေလသာ မ႐ွိေတာ႕ဘူး၊ ဥဒၶစၥမ႐ွိေတာ႕ဘူးç  ေမာဟမ႐ွိေတာ့ဘူးç အဝိဇၨာမ႐ွိေတာ႔ဘူး၊ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေျပာမယ္ဆိုလို႔႐ွိရင္ အဲဒီ   အရဟာ  မဂၢါ
ဝု႒ဟိတြာ   မဂၢံ     ပစၥေဝကၡတိရဲ႕   အဓိပၸါယ္က   အဲဒီဟာပဲ။
ပုေဗၺ သုစိဏၰာနိ     ပစၥေဝကၡတိ-အဲဒါလည္း မဂ္ကို ေျပာ တာပဲ၊မဂ္ရေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ဟာေတြက   ပုေဗၺ   သုစိဏၰ ေတြေပါ့၊မဂ္ရေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ဟာေတြေပါ့၊ သူ႕Óာဏ္ထဲမွာ မိန္းမေတြ ေယာက်ာ္းေတြ   မထားဘူး၊  ပညတ္ေတြ မထား ဘူးေလ။
ေလာဘçေဒါသçေမာဟ႐ွိတယ္ဆိုတာ ပညတ္ ေတြ႐ွိတာေပါ့၊     ဘယ္သူဘာလုပ္တယ္ç ဘယ္ဝါဘာလုပ္ တယ္çဘာကဘယ္လို၊ စကားေျပာစရာေတြကဘာတံုး- ပညတ္ေတြ။
သူ႕စိတ္ထဲမွာ  အဲဒီလိုမ႐ွိဘူး၊သူ႕စိတ္ထဲမွာဘယ္သူ

ဘယ္ဝါလို႔႐ွိလား(မ႐ွိပါဘုရား)၊    မ႐ွိရင္ဘာမ႐ွိတာတံုး-
ဒိ႒ိမ႐ွိတာေပါ့၊   ကဲ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါမ႐ွိၿပီးေနလိုက္စမ္း- ဘယ့္ႏွယ့္    စကားေျပာမတံုး၊   စကားဘာျပဳလို႔ ေျပာသတံုး (ဘယ္သူဘယ္ဝါ႐ွိလို႔ပါဘုရား)၊ဘယ္သူ ဘယ္ဝါဆိုတာဘာ တံုး(ဒိ႒ိပါဘုရား)။
အဲဒီလိုကို Óာဏ္ကသိတယ္၊ဒကာမႀကီးတို႔ သိ ေအာင္ ေျပာတာ၊ဒကာမႀကီးတို႕ကရန္ေတာ့   ေထာင္ တတ္ပါရဲ႕၊တရားက်ေတာ့ အဲဒီလို ခြဲမေျပာတတ္ဘူး၊   ဟုတ္ ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊   အမယ္ေလး အက်ႌကေလးမွားတာ ေတာင္မွအေလွ်ာ့မေပးဘူး၊ ျမတ္မွာက်ေတာ့ အကုန္ရေအာင္
ယူတယ္၊ကဲေတာ္ၾကဦးစို႔။

သာဓု  ... သာဓု  ... သာဓု
¸¸¸¸¸