ကုသိုလ္မွ အကုသိုလ္ျဖစ္ပြားပံု တရားေတာ္

ေနာက္ပိုင္းေရာက္သြားၿပီ၊    အာရမၼဏပထမအပုဒ္
ေနာက္ပိုင္း၊    ကုသလာ  ခႏၶာ    ဣဒၶိဝိဓÓာဏႆ-တဲ့၊
ဝိဝိဓ  ဣဒၶိ-ဣဒၶိဝိဓ  အဲလိုျပန္ရတယ္၊ စာဆိုတာႏွဲသမား ပါးလိုပဲç   ေဖာင္းလိုက္ပိန္လိုက္နဲ႔၊      အဲသလို သူထားခ်င္တဲ့ ေနရာထားတယ္၊ ဝိဓဣဒၶိလို႔ေရးရမွာ၊ ဝိဓဣဒၶိလို႔မေရးဘူး၊ စာရဲ႕သေဘာသြား။
ဝိဝိဓဣဒၶနံ  ဣဒၶိ၊   ဣဒၶနံ-ျပည့္စံုျခင္း၊ ဣဒၶိ- ျပည့္စံုျခင္း၊    ဝိဝိဓ-အထူးထူးအျပားျပားျဖင့္၊  ဣဒ˜ၶိ-ျပည့္စံု ျခင္း၊ ဣဒၶိဝိဓ-အထူးထူးအျပားျပားျဖင့္ျပည့္စံုျခင္း၊   အဲဒါက
ဝိၿဂိဳဟ္လုပ္တာ၊    ပဒဝိစယ-ပုဒ္ကိုစိစစ္တာေတြဘာေတြ၊
ဣဒၶိဝိဓÓာဏႆကေတာ့  ကိုယ္မေရာက္ေသးရင္ အသာ ထားဦး၊  ဣဒၶိဝိဓ-ဣဒၶိဝိဓၪၥ  တံ Óာဏၪၥာတိ    ဣဒၶိဝိဓÓာဏံ၊ အဲဒါပုဒ္ေတြက ဒီလိုလုပ္တာ၊  ဒါ ဒကာမႀကီးတို႔  လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။
ကုသလာ ခႏၶာ  ဣဒၶိဝိဓÓာဏႆ-ကုသိုလ္ ခႏၶာက  ဣဒၶိဝိဓÓာဏ္အား  အာ႐ံုအားျဖင့္  ေက်းဇူးျပဳတယ္ç
ဒီလို  ေျပာတာ၊  အာ႐ံုကို အာ႐ံုမွန္းသိ၊    ကုသိုလ္ရွိမွ  ဣဒၶိဝိဓ Óာဏ္ျဖစ္တယ္၊   ကုသိုလ္မရွိရင္ ဣဒၶိဝိဓÓာဏ္     မျဖစ္ဘူး၊
ဒါ့ေၾကာင့္    ကုသလာ  ခႏၶာ    ဣဒၶိဝိဓÓာဏႆ၊   အဲဒီလို

ေခၚတာ။
ေဟတုက  ကုန္သြားၿပီ၊   ေဟတုက  သံုးပုဒ္ပါတယ္၊
သံုးပုဒ္ၿပီးေတာ့    အာရမၼဏကူးသြားတယ္။
ေစေတာပရိယÓာဏႆ-စိတၲ ဥပ ပရိယာယ Óာဏႆç ဒါပဲ၊    ပုဒ္ခြဲတာ၊  စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ပံုကို သိတဲ့ Óာဏ္၊ အဲဒါေစေတာပရိယÓာဏ္ေခၚတယ္၊ ဥပ ပရိယာယ- စိတ္ရဲ႕     ပရိယာေယ၊  သိတဲ့Óာဏ္ç    ကပ္၍သိတဲ့Óာဏ္ေပါ့၊ အဲဒါ  ေစေတာပရိယÓာဏ္။
ေစေတာပရိယÓာဏ္ၿပီးေတာ့ ဘာတံုး(ပုေဗၺနိဝါ သာႏုႆတိÓာဏႆပါဘုရား)၊ ပုေဗၺ-ေရွးဘဝ၊ နိဝါသ- ေနခဲ့ဖူးတာကို၊ အႏုႆတိ-အဖန္ဖန္ေအာက္ေမ့တာ၊ အဲဒါပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိလို႔ေခၚတယ္၊ ဝိၿဂိဳဟ္လုပ္မျပ ေတာ့ပါဘူး၊ ပုေဗၺ-ေရွးç  ေရွးဘဝ၊ နိဝါသ-ေနခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာç ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာ၊ အႏုႆတိ-ေအာက္ေမ့အမွတ္ရတာကို ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိလို႔ေခၚတယ္၊ ေရွးဘဝကေနခဲ့ဖူးတဲ့ ဟာေတြ၊  အဲဒါက  ဟိုဟာေခၚတယ္၊ သမထယာနိကပုဂၢိဳလ္ ေတြ၊ ဒကာမႀကီးတို႔ကေတာ့   ဝိပႆနာယာနိက၊ အဓိပၸာယ္ ဟာ  ဒီေလာက္ကေလးပဲ။
ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိၿပီးေတာ့ (ယထာကမၼဳ ပဂ Óာဏႆပါဘုရား)၊   ယထာကမၼ-ကံအားေလ်ာ္စြာကို
ယထာကမၼေခၚတယ္၊  ဥပက-ကပ္ေရာက္တာç    ပဋိသေႏၶ

ေနတာေပါ့၊  ကံအားေလ်ာ္စြာ ကပ္ေရာက္တာကိုသိတဲ့Óာဏ္၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ    ေရာက္တဲ့ေနရာေတြေပါ့ç   ဘဝေတြေပါ့၊ အဲဒါသိတဲ့Óာဏ္၊   အဲဒါ ယထာကမၼဳပဂÓာဏ္၊  ေရွးဘဝက ေနခဲ့ဖူးတာေတြç     ဟို   သူတကာေတြ   ဘာေတြၾကည့္လို႔ အဲဒါမေရာက္ဘူး၊   အဲဒါေတြက်ေတာ့ သမာဓိရွိမွ   သိတယ္။ အခုေခတ္က အားေတြေလ်ာ့ကုန္ၿပီ၊ ေရွးကဆြမ္းကို သပိတ္ႀကီးနဲ႔စားႏိုင္တယ္ç    တစ္ခြဲç     တစ္ၿပီ၊    တို႔ငယ္ငယ္ တုန္းက    ဦးသီလဆိုသူ မုန္႔ပစ္စလက္ေတြ  ႏွစ္ဖာေက်ာ္ç တစ္စည္စားႏိုင္တယ္၊ အခုေပါင္ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ၊ တစ္ခါ တည္း ထန္းလ်က္လွည္းႀကီး  က်ိဳးက်န္လို႔   ထန္းလ်က္ေတြ ဘုဥ္းေပးလိုက္တာ   တစ္ခါတည္း  တစ္ျပည္ေလာက္   ကုန္ သြားတယ္၊   ၿပီးေတာ့     တုတ္ႀကီးနဲ႔ထိုးၿပီး     ထမ္းထားတာ၊ ေခြးေျခေထာက္ç     အားမနာနဲ႔  ဒကာႀကီး   ေျပးသာေျပး၊ အဲသလိုထမ္းတာ၊    ကိုယ္လံုးႀကီးကလည္း အႀကီးႀကီးç
ဟုတ္တယ္။
တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေရွးလူႀကီးေတြရွိတယ္၊ ဘိုး သာဒိုး ငါးေကြ်းတဲ့အေခါင္းႀကီးကို  တစ္ေယာက္တည္း ထမ္းႏိုင္တယ္၊ လွည္းဝန္႐ိုးေလာက္ရွိတဲ့  သံေခ်ာင္းႀကီးေတြ တစ္ဘက္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုေဆးေထာင္း ႏိုင္တယ္၊   အလြန္သန္တယ္ç ေရွးတုန္းကလူႀကီးေတြ၊   တို႔ တခ်ိဳ႕ဟာေတြကို    မီေသးတယ္၊ အခုဟိုထဲေတာ့   ကိုင္

ေပါက္တဲ့လူႀကီးေတြ။
ယထာကမၼဳပဂÓာဏႆၿပီးေတာ့( အနာဂတံသÓာ ဏႆပါဘုရား)၊ အနာဂတံသ-အနာဂတံေသလို႔လည္း ေခၚတယ္ç  အနာဂတ္ကာလ၌၊ အနာဂတံသÓာဏႆ- အနာဂတ္ကို သိတဲ့Óာဏ္ပါပဲ၊ အနာဂတ္ကိုသိတဲ့Óာဏ္- ေနာက္ဘာျဖစ္မယ္ညာျဖစ္မယ္နဲ႔ç အဲဒါသိတဲ့Óာဏ္၊ အဲဒါအနာဂတံသÓာဏ္။
အဘိညာဥ္ငါးပါးရတဲ့  ပုဂၢိဳလ္မွ   အဲဒါေတြ သိတယ္၊
မရရင္မသိဘူး၊  ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊   ေအး အဲသလို မွတ္၊  စာကျမင့္ေနတယ္၊ ဟိုတုန္းကေတာ့အဲဒါ ေရာက္ တယ္၊ အခုေခတ္ကမေကာင္းေတာ့မေရာက္ေတာ့ဘူး၊ ထမင္း အစာအာဟာရေတြကနည္းေနတယ္။ ဟိုတုန္းက တစ္ျပည္စားႏိုင္တယ္ç     တစ္ခြဲခ်က္ စားႏိုင္တယ္၊  အခု
ဒကာမႀကီးတို႔ဆို    တစ္ပန္းကန္ေတာင္ေတာ္ေတာ္   စားယူ
ရတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို     တစ္ဝက္ေတာင္မစားႏိုင္ဘူး။
ၿပီးေတာ့  ေဒါသေတြလည္း ႀကီးလာတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့ လား(မွန္ပါဘုရား)၊ ဟိုတုန္းက   လူလူခ်င္းေတြ႕လို႔ရွိရင္ သည္းခံႏိုင္တယ္၊ တစ္ခါတည္း   ကန္သင္း႐ိုး-မင္းက က်ယ္တယ္ç  ငါကက်ယ္တယ္၊ မင္းဘက္ပါတယ္ç ငါ့ဘက္ပါ တယ္နဲ႔ျငင္းတာ၊ ကိုဖိုးေ႒းနဲ႔ ဖိုးေဇာ္စံ-ဖိုးေဇာ္စံက လူပုတုေလးရယ္၊ တစ္ခါတည္းရန္ျဖစ္ç စိတ္ကဆိုးလာေရာ၊

ေျပာမရေတာ့   ေပါက္တူးႀကီးေတြ   ေဘးခ်လိုက္ၿပီး လာကြာ
ဆိုၿပီး     နပန္းလံုးတာ။
ကိုဖိုးေ႒းက  အရပ္ရွည္ရွည္ç အႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ သူကခ်ည္းႏိုင္တာပဲ၊ ဟိုကပုတုေလးç    ပုတဲ့လူကç ငယ္တဲ့ လူက  မေက်နပ္ဘူး၊ လာဦးကြာ  ဆိုၿပီးခ်တယ္၊   ေတာ္ၿပီကြာ မခ်ေတာ့ဘူး၊ အဲဒါေရွးလူႀကီးေတြရဲ႕  ေဒါသ၊ အခုဆို ေပါက္တူးနဲ႔  ခုတ္လိုက္တာနဲ႔ ေသကုန္မွာ၊ အဲဒါ ေရွးက လူႀကီးေတြ၊   ဒါ တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက  လူႀကီးေတြ၊   စိတ္တို တယ္၊  ထမင္းကလည္း  ေကာင္းတာေတြမစားႏိုင္ဘူး။
အဲဒါ  ကုသေလာ  ဓေမၼာ၊    ကုသလာ  ခႏၶာေနာ္၊ ဘာရတံုး-နာမ္ခႏၶာ    ေလးပါးရတယ္၊   ဒကာမႀကီးတို႔ သိေနတာ  နာမ္ခႏၶာေလးပါးေနာ္ç  ကုသလာခႏၶာ၊  ဟုတ္ကဲ့ လား(မွန္ပါဘုရား)၊ သမၸယုတၲကာနံ     ခႏၶာနံç  သံ-ခံ     လို႔ ဆိုထားတာ၊    ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊   သမၸယုတၲကာနံ ခႏၶာနံ-သိေနတာ သမၸယုတၲခႏၶာç အဲဒါနာမ္၊  အဲဒီထဲပါတယ္။ ကုသလာ  ေဟတူ   သမၸယုတၲကာနံ   ခႏၶာနံနဲ႔ç အဲလိုဟာပါတယ္၊   အဲဒါ  ကုသေလာ  ဓေမၼာဆိုေတာ့ç သူလည္း   ဓမၼေတြနဲ႔ဆိုေတာ့    ဓမၼာႏုပႆနာလိုပဲ၊    အဲလို ဓမၼေတြႀကီးျပျပေနတာ၊   ဒကာမႀကီးတို႔မပါဘူး၊    ေယာက်ာ္း
ေတြç  မိန္းမေတြ   မပါဘူး၊     နတ္ေဒဝါေတြလည္းမပါဘူး။
အခုလာတာç   ထိုင္တာေတြက]စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္}

ေနာ္၊ စကားေျပာတာေတြç သြားတာလာတာေတြç မ်က္ေတာင္ခတ္တာေတြç တရားေဟာ-တရားနာေတြေပါ့၊ အဲဒါ စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္ေခၚတယ္၊ ဘယ္သူတံုး (စိတၲသမု႒ာန္
႐ုပ္ပါဘုရား)၊     အဲဒီထဲပါတယ္၊   အဲဒါအစတုန္းကေဟာ လိုက္တာ၊   အဲဒါ႐ုပ္နဲ႔နာမ္-]ပ႒ာန္း႐ုပ္နဲ႔နာမ္}ေခၚတယ္။ ကုသိုလ္ဟိတ္သံုးပါးç    အကုသိုလ္ဟိတ္သံုးပါးç
ဝိပါက္တို႔ ကိရိယာတို႔ကသံုးပါး၊ သံုးသံုးလီ(၉ပါဘုရား)၊ ေအး ဟိတ္(၉)ပါးရွိတယ္၊ အဲလိုမွတ္ထား၊  ေလာဘç ေဒါသç ေမာဟç အေလာဘç အေဒါသç အေမာဟ-ကိုယ့္ဝမ္းထဲမွာç တျခားကို   လွည့္မၾကည့္နဲ႔၊ တျခားလွည့္ၾကည့္ရင္ ေခါင္းေတြç ေျခေတြပဲ  ျမင္ရမယ္၊ တရားထဲမွာ  ေခါင္းေတြç  ေျခေတြမပါ ဘူး၊   မဟုတ္ဘူးလား(မွန္ပါဘုရား)၊ မိန္းမေတြေယာက်ာ္းေတြç
ရာဂျဖစ္စရာေတြမပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီထဲမွာရာဂျဖစ္ေနတယ္။ အခု  အာရမၼဏမွာ   ဒုတိယပုဒ္ေရာက္သြားၿပီ၊ အာရမၼဏ  ဒုတိယဆိုတာက-ကုသေလာ  ဓေမၼာ   အကုသ
လႆ ဓမၼႆ  အာရမၼဏပစၥေယန   ပစၥေယာ။
ကု-အကု-အာ အဲဒါအတိုေကာက္၊ ကုသေလာ ဓေမၼာ  (ကုသေလာ ဓေမၼာ  အကုသလႆ ဓမၼႆ အာရမၼ ဏပစၥေယန   ပစၥေယာ)၊   ေအး အဲဒါေလး၊  အဲလိုေလး ဟန္ရတယ္၊ ဘာမွမခက္ဘူး၊  အကုသေလာ ဓေမၼာဆိုရင္- အကုသိုလ္လို႔ေပးလိုက္၊    ကုသေလာ  ဓေမၼာ    ဆိုရင္-

ကုသိုလ္လို႔ေပးလိုက္၊  ဒီက ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘယ္ဟာတံုးလို႔
ေမးစရာရွိလို႔     ဒါ  ပၪႇာေခၚတယ္၊   ပၪႇာဝါရေခၚတယ္။
ဒါမွ-ဒါနံ  ဒတြာç သီလံ သမာဒိယိတြာç ဥေပါသထကမၼံ   ကတြာ တံ ပစၥေဝကၡတိ၊    ကဲ ကုသိုလ္ တုန္းကေတာ့ တံ ပစၥေဝကၡတိတဲ့၊   ကုသိုလ္တုန္းကဘာတံုး (တံ ပစၥေဝကၡတိပါဘုရား)၊   ကုသိုလ္ကိုဆင္ျခင္တာ၊ ကုသိုလ္ ဆိုတာဘာတံုး-ကုသိုလ္ဟိတ္နဲ႔ ယွဥ္တဲ့  သမၸယုတÞၲခႏၶာကို ေခၚတယ္၊ ကုသိုလ္ဟိတ္နဲ႔ ယွဥ္တဲ့ (သမၸယုတၲခႏၶာပါဘုရား)၊ ခႏၶာက-ေဝဒနာç   သညာç  သခၤါရç  ဝိညာဏ္   ေလးခု။
အဲဒီမွာ ဒါနံ ဒတြာဆိုတာç ဒါနဆိုတာ   -ဒါန ေစတနာရတယ္၊   အဲဒီခႏၶာထဲက ေစတနာက သခၤါရကၡႏၶာ
ရတယ္၊ အဲသလိုလည္း အရေကာက္တတ္ရတယ္၊  အဲဒီ
ဒါနံ ဒတြာç  သီလံ  သမာဒိယိတြာç ဥေပါသထကမၼံ- အဲဒါကုသိုလ္ေခၚတယ္၊ ဘာေခၚတံုး(ကုသိုလ္ေခၚပါတယ္ ဘုရား)၊ အနဝဇၨသုခဝိပါကလို႔ေျပာတယ္၊    ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊   ကုသိုလ္ဆိုတာ   အျပစ္မရွိတာကိုး၊ ကုသိုလ္ ဆိုတာဘာတံုး   (အျပစ္မရွိတာပါဘုရား)၊     ေအး အဲဒါမွတ္ ထား၊ ေကာင္းေသာ  အက်ိဳးကေတာ့ထားပါေတာ့၊  အျပစ္မရွိ တာက  အရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို   အျပစ္ရွိလာရင္    ဘာျဖစ္ သြားတံုး(အကုသိုလ္ျဖစ္သြားပါတယ္ဘုရား)၊ အျပစ္ မရွိရင္ ဘာတံုး(ကုသိုလ္ျဖစ္သြားပါတယ္ဘုရား)၊  ေအး အဲလိုမွတ္ထား။

ဒါနံ ဒတြာç  သီလံ  သမာဒိယိတြာç ဥေပါသထ ကမၼံ   ကတြာ      တံ   အႆာေဒတိ  အဘိနႏၵတိ။
တံ-ထို  ဒါနç သီလç ဥပုသ္ကို၊  ဥေပါသထဆိုတာ ဥပုသ္ကိုေပါ့၊  အႆာေဒတိ-သာယာ၏၊ ကဲ ခႏၶာဆိုရင္ သာယာမလား၊ လူမို႔လို႔ç     ေယာက်ာ္းမိန္းမျဖစ္ေတာ့   သာ
ယာသြားတယ္၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား(မွန္ပါဘုရား)၊ စင္စစ္ ကုသိုလ္က  သာယာစရာ  ဟုတ္ကဲ့လား (မဟုတ္ပါဘုရား)၊ မဟုတ္ဘဲနဲ႔သာယာေနတယ္၊  သေဘာက်ေနတယ္။
တံ အႆာေဒတိ-ၿပီးေတာ့ေကာ (အဘိနႏၵတိပါ ဘုရား)၊ အဘိနႏၵတိ-ႏွစ္သက္၏၊ အဲဒါေတြကို အနက္ ေပးတတ္ေအာင္လုပ္ေနာ္၊ အႆာေဒတိ-သာယာတယ္ ဆိုတာလည္း   ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႀကီးပဲ၊ ဝမ္းထဲမွာ    ေလာဘေတြ ျဖစ္ေနတယ္၊ အဘိနႏၵတိ-ႏွစ္သက္တယ္ဆိုတာလည္း ေလာဘပဲ၊ အဲဒါသမၸယုတၲခႏၶာနဲ႔  ယွဥ္တာ၊ သမၸယုတ္ဆိုတာ ေလာဘç ေဒါသç ေမာဟနဲ႔     ယွဥ္တာ၊  ေလာဘç ေဒါသç ေမာဟနဲ႔ယွဥ္တဲ့ခႏၶာကို    သမၸယုတၲခႏၶာ   ေခၚတယ္ေနာ္။
အကုသိုလ္ဆိုရင္   ေလာဘç  ေဒါသç  ေမာဟ
မကင္းဘူး၊ ကုသိုလ္ဆိုရင္  အေလာဘç အေဒါသç အေမာ ဟမကင္းဘူး၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊  ဒါေၾကာင့္ သမၸယုတၲခႏၶာလို႔ေခၚတယ္၊   ဘာလို႔ေခၚ (သမၸယုတၲခႏၶာ ပါဘုရား)၊    အဲဒါ  ပ႒ာန္းဝိပႆနာေခၚတယ္၊   နာမ္ပဲç

အဓိပၸါယ္  အဓိပၸါယ္ကအလြန္၊    ျမတ္စြာဘုရားေဟာတာ ဆိုေတာ့    လႊတ္ႀကီးက်ယ္တာေပါ့။
ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘယ္ဟာတံုးဆိုေတာ့ç  ကုသိုလ္ ဟိတ္ဆိုတာ-အေလာဘç အေဒါသç အေမာဟ၊ အဲဒါ ကုသိုလ္ဟိတ္၊ အကုသိုလ္ဆိုတာက(ေလာဘç ေဒါသç ေမာဟပါဘုရား)၊ အဲဒါ ဟိတ္ေခၚတယ္-ေဟတု၊ သမၸယုတၲ ဆိုတာက ခႏၶာရတယ္-ေဝဒနာç  သညာç သခၤါရç ဝိညာဏ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊ သမၸယုတၲခႏၶာဆိုရင္ ဘာရတံုး (ေဝဒနာç   သညာç  သခၤါရç   ဝိညာဏ္ပါဘုရား)၊     ေလးပါး
ရတယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔   ယွဥ္တံုးဆိုရင္-ဟိတ္နဲ႔ယွဥ္တယ္။
ကုသိုလ္ဆိုရင္    အေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တယ္၊   ဒါနç သီလç ဥပုသ္သီလ    ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊ အဲဒီလို သာယာတယ္ဆိုရင္  ေလာဘျပန္ျဖစ္သြားတယ္၊ အေလာဘ ကေန  ေလာဘျဖစ္သြားတယ္၊   ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊ ေအး အဲဒီလိုေတြ   Óာဏ္နဲ႔ၾကည့္။
ဒါနံ-ဒါနကို၊  ဒတြာ-ေပးလွဴၿပီး၍   လည္းေကာင္း၊ အဲလိုလည္းေကာင္းေပးရတယ္၊   လည္းေကာင္းေပးရင္ သ႐ုပ္ေခၚတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊  ႏွစ္ခုသံုးခုမို႔လို႔။ သီလံ-သီလကို၊   သမာဒိယိတြာ-ေစာင့္ထိန္းၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ ဥေပါသထကမၼံ-ဥပုသ္ကံကို၊   ကတြာ- ျပဳၿပီး၍လည္းေကာင္း၊   တံ-ထိုဒါနç   သီလံç    ဥေပါသထ

ဥပုသ္ကို၊  အႆာေဒတိ-သာယာ၏၊ တံက ၿပီးခဲ့တဲ့ ဟာဆြဲရတယ္၊    အဲဒါမွတ္၊  တံ-ထိုဒါနç  သီလç ဥပုသ္ကို အဲလိုဆြဲ၊ Óာဏ္ကေလးနဲ႔ျပန္ဆြဲရတယ္၊    အႆာေဒတိ- သာယာ၏။
ဥပုသ္တို႔ကဘာတံုး-ကုသိုလ္၊    သာယာတာက
(အကုသိုလ္ပါဘုရား)၊    ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသာယာဘူးç သာယာတယ္  ဂ႐ုစိုက္၊ အဲလိုဂ႐ုစိုက္၊    ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါ ဘုရား)၊  ]ငါ့သီလ}လို႔ သြားလုပ္ရင္  (အကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား)၊ ]ငါလွဴတယ္}လို႔သြားလုပ္ရင္  (အကုသိုလ္ျဖစ္ပါ တယ္ဘုရား)။
]ငါ}ပါလာရင္ ေလာဘျဖစ္သြားတယ္၊    အဲဒါတို႔
ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊   ဒီထဲက ေျပာေနတယ္လို႔မွတ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊   ဒါေၾကာင့္ အဲဒီစာကေလး သိေအာင္လုပ္၊ ဒါ ဓမၼာႏုပႆနာç ပ႒ာန္းဝိပႆနာ စံုသြား တယ္၊ နိဗၺာန္လည္းေရာက္မွာ၊  ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊
ဒါေတြ    သိေတာ့ေရာက္မွာေပါ့။
အခု ကုသိုလ္ç အကုသိုလ္သိၿပီလား(သိပါၿပီဘုရား)၊ ကဲ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ထဲမွာ  ငါပါသလားç    မပါဘူးလား (မပါပါဘူးဘုရား)၊ ငါပါတာ  ဘယ္ထဲပါသြားတံုး  (အကုသိုလ္ ထဲပါသြားပါတယ္ဘုရား)၊ ေအး အကုသိုလ္ဆိုရင္ ငါပါတယ္၊ ငါ႐ိုက္လိုက္ရç    ငါထုလိုက္ရနဲ႔    မဆိုဘူးလား   (ဆိုပါတယ္

ဘုရား)၊  ဒီေကာင္ ငါ့ဘာမွတ္လို႔တံုး၊  မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါ
ဘုရား)၊    အဲဒါ  အဲဒီဟာကို     မသိလို႔ အဲလိုျဖစ္သြားတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)။
တံ   အႆာေဒတိ အဘိနႏၵတိ၊  ]တံ}ကို   အနက္ ေပးလိုက္စမ္း(တံ-ထို ဒါနç သီလç ဥပုသ္ကို၊  အႆာေဒတိ
-သာယာ၏၊   အဘိနႏၵတိ-ႏွစ္သက္၏)။
တံ အာရဗၻ  ရာေဂါ  ဥပၸဇၨတိ၊  တံ-ထိုကုသိုလ္ကို၊ တံ-ထိုဒါနç  သီလç ဥပုသ္ကို၊    အစက ကုသေလာ ဓေမÂၼာဆိုရင္   တံ-ထိုကုသိုလ္ကို၊    အဲဒါ ဒါနç  သီလေတြလို႔ မွတ္ထား၊ အနက္ေပးလိုက္ဆိုရင္ ေပးတတ္တယ္၊ ဟုတ္ကဲ့ လား(မွန္ပါဘုရား)၊   အာရဗၻ-အေၾကာင္းျပဳ၍၊   ရာေဂါ-
ရာဂသည္၊   ဥပၸဇၨတိ-ျဖစ္၏။
ရာဂျဖစ္သြားတယ္-ငါအက်ိဳးရေတာ့မွာပဲç ဒီအက်ိဳး ခံစားရေတာ့မွာပဲ၊ အက်ိဳးခံစားတာဘယ္သူတံုး (ေဝဒနာပါ ဘုရား)၊ ေဝဒနာျဖစ္တာကို    ငါခံစားတယ္လို႔သြားယူတယ္၊
ဒကာမႀကီးတို႔ ေဝဒနာျဖစ္တာကို ေဝဒနာျဖစ္မွန္းသိၿပီး ငါခံစားတာလို႔ မယူလိုက္လို႔ရွိရင္  ဒကာမႀကီးတို႔   ဒိ႒ိ လြတ္သြားၿပီ။
အဲဒါ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းထားတံုး-မဂ္Óာဏ္ ျဖစ္သြားတယ္၊ ဟိတ္က Óာဏသမၸယုတ္ ျဖစ္သြားတယ္၊ အမွန္စင္စစ္ကေတာ့    သမၸယုတၲဟိတ္နဲ႔ စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္၊

ဘာတဲ့တံုး(သမၸယုတၲဟိတ္နဲ႔    စိတၲသမု႒ာန္႐ုပ္ပါဘုရား)၊
ဒါေဟတုပစၥည္းအစကပါတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊ ေအး အဲဒါေတြကို  ငါလုပ္ေနတယ္၊  ကုသိုလ္ႀကီးကို  ႏွေျမာ လိုက္ရင္     ငါျဖစ္သြားၿပီး အကုသိုလ္ျဖစ္သြားတယ္။
တံ-ထိုကုသိုလ္ကို၊   တံ-ဒါနç  သီလ˜ç ဥပုသ္ကို
အနက္ႏွစ္ခု    ေပးႏိုင္တယ္၊    ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)။
တံ-ထိုကုသိုလ္ကို၊   အာရဗၻ-အေၾကာင္းျပဳ၍၊
အာရဗၻ-အာ႐ံုျပဳ၍၊    အာ႐ံုကလည္း   အေၾကာင္းကိုး။
အာ႐ံုက အေၾကာင္းç    အာဟာရက  အေၾကာင္းç ေဟတုကအေၾကာင္းç  သမၻဝကအေၾကာင္းç သမုဒယက အေၾကာင္းနဲ႔၊ အေၾကာင္းေတြ အပံုပဲရွိတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊    ေအး အဲလိုမွတ္ထား။
တံ အာရဗၻ  ရာေဂါ၊ ]ရာေဂါ} ဆိုတာ  ကပ္ၿငိ ျခင္းေနာ္၊ ရာဂက   ကပ္ၿငိတယ္ေပါ့၊  အေစးလိုပဲç   အေစးက ကပ္ၿငိတယ္၊ ဒကာမႀကီးတို႔မွာ အေစးေတြရွိတယ္၊ အဲဒါက ကပ္ၿငိတယ္၊ အဲဒါရာဂျဖစ္တယ္၊  အေစးမရွိရင္ ရာဂမရွိဘူး၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊  အဲဒါအရည္က အေစးျဖစ္ သြားတယ္၊ အဲဒီဟာက ကပ္ၿငိသြားတယ္၊ အဲဒါကိုရာဂ ေခၚတယ္။   သိရဲ႕လား(မွန္ပါဘုရား)။
ေသြးကလည္း  ကပ္ၿငိသြားတယ္၊   ေမ်ာက္ႏွဲေစး
လိုတဲ့၊     အေစးျဖစ္သြားတယ္၊   ဒါ့ေၾကာင့္    ကပ္ၿငိတယ္၊

နမ္းတယ္ ျပဳတယ္ဆိုတာ  ကပ္ၿငိသြားတယ္၊  အဲဒါ အေစး
ျဖစ္တာ၊ ေနာက္အေစးျဖစ္သြားတာပဲ၊ အရည္က အေစးျဖစ္ သြားတယ္၊  ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊ အဲဒီ   အရည္ထဲမွာ အရသာရွိတယ္၊ ႀကံလိုေပါ့၊ အဲဒါကို ရာဂေခၚတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊  နႏၵီရာဂလို႔   ေခၚတယ္၊ မေနႏိုင္ ဘူး၊  သူဟိုဟာျဖစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ၊ အဲဒါကို-နႏၵီရာဂသဟ
ဂတာ၊  ဓမၼစၾကာက်ေတာ့ အဲလိုေခၚတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)။
အဲဒါ ရာဂအေၾကာင္းေျပာတာ၊  ရာဂျဖစ္ တယ္ဆိုတာ  အဲဒီလို၊  ဒါနကေတာ့ အဲဒီေလာက္  ရာဂမျဖစ္ ပါဘူး၊  ကာမရာဂကေတာ့ အဲဒီေလာက္ျဖစ္တယ္၊   ဟုတ္ကဲ့ လား(မွန္ပါဘုရား)၊ ရာဂကိုလည္း     သိၿပီလား၊    ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုလည္း   ဘယ္လိုရာဂဆိုတာသိေပး။
တံ    အာရဗၻ     ရာေဂါ     ဥပၸဇၨတိ၊  ဒိ႒ိ      ဥပၸဇၨတိ၊
ဒိ႒ိကငါပဲ၊ အဲဒီ ဒိ႒ိေပါ့၊  အဲဒီ ဒိ႒ိမရွိလို႔ရွိရင္  ေသာတာပန္ျဖစ္ သြားတာ၊   အလွဴ လွဴပါတယ္ဆိုတာကို   ငါလွဴတယ္လို႔ျဖစ္ တယ္၊ ဒိ႒ိ ဥပၸဇၨတိ-ဒိ႒ိလည္းျဖစ္တယ္တဲ့၊  ေနာက္က်ေတာ့ လာလိမ့္မယ္၊   အဲဒါ  အနိစၥ  ဒုကၡက   ေရာက္ဦးမွာ၊    ဒိ႒ိ- အယူက၊ ဥပၸဇၨတိ-ျဖစ္တယ္၊ မဟုတ္ဘူးလား(မွန္ပါဘုရား)၊ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္   ပ်က္တာေပါ့၊ အဲဒါဆိုရင္  ဝိပႆနာ ေရာက္သြားတယ္၊   မဟုတ္ဘူးလား(မွန္ပါဘုရား)။

ျဖစ္တယ္ဆိုရင္    ပ်က္တာပဲç   အၿမဲတန္းရွိမေနဘူး
လို႔ဆိုရင္   ဒါ ဝိပႆနာျဖစ္သြားတာပဲ၊ ဟုတ္ကဲ့လား   (မွန္ပါ ဘုရား)၊    ငါလည္း  မဟုတ္ဘူးç   ဒါအကုသိုလ္ç  ဒါ အာ႐ံု အားျဖင့္   ေက်းဇူးျပဳတာဆိုရင္ ဒါ ငါက  လြတ္သြားတာပဲ၊ မလြတ္ဘူးလားç   လြတ္သလား(လြတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒါ ေၾကာင့္  ]ပ႒ာန္းအေၾကာင္း}ေခၚတယ္၊  ကဲ လြတ္တယ္၊ အဲဒါဂ႐ုစိုက္။
ဝိစိကိစၦာဥပၸဇ±ၨတိ၊    ဝိစိကိစၦာ-လွဴတာငါပဲ၊   ငါဟုတ္
သလား၊ ငါနတ္ျပည္ေရာက္မွာလား    ဘာလားနဲ႔၊ အမွ်င္ မတန္းရဘူးလို႔ေျပာတယ္၊ အဲဒါဝိစိကိစၦာေခၚတယ္၊  ဟုတ္ကဲ့ လား(မွန္ပါဘုရား)၊  ငါလွဴခဲ့တယ္ကြç    ဘာေတြညာေတြက အစ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္၊   ဟုတ္ကဲ့လား(မွန္ပါဘုရား)၊ ေအး အဲဒါေတြ အနက္ေပးတတ္ေအာင္လုပ္ေပး၊   ဟုတ္ကဲ့ လား (မွန္ပါဘုရား)၊  ဒိ႒ိျဖစ္တယ္၊ လွဴလွဴၿပီးေတာ့  ဒိ႒ိမျဖစ္ နဲ႔ေနာ္ (မွန္ပါဘုရား)၊ ဝိစိကိစၦာလည္း မျဖစ္နဲ႔၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ဥဒၶစၥံ      ဥပၸဇၨတိ-လွဴၿပီးလို႔ရွိရင္       ဥဒၶစၥလည္း
ျဖစ္တယ္တဲ့၊   ပ်ံ႕လြင့္တယ္ေပါ့၊  ဥဒၶစၥျဖစ္ရင္    အဝိဇၨာလည္း
ျဖစ္တယ္၊   ဟုတ္ကဲ့လား  (မွန္ပါဘုရား)။
ေဒါမနႆံ  ဥပၸဇၨတိ-စိတ္မသာယာျခင္းလည္း
ျဖစ္တယ္၊   လွဴခဲ့တာမွားတယ္ç   ငါကုန္သြားတာ    ဘယ္

ေလာက္ရွိၿပီ၊    အဲသလို ေဒါမနႆလည္း မျဖစ္နဲ႔၊    ကုန္ၿပီ
ဆိုရင္ç သူတကာေတြယူသြားရင္ ေဒါမနႆကလည္း ျဖစ္တတ္တယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊  အဲဒါ ကုသိုလ္ အာ႐ံုေၾကာင့္ အကုသိုလ္ျဖစ္သြားတဲ့ဟာမ်ိဳး၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊    ေအး အဲဒါေလးကို  မွတ္ထား။
ပုေဗၺ  သုစိဏၰာနိ-အဲဒါက ေရွ႕မွာေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်က္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္၊ ဒါနç  သီလç   ဥပုသ္ပါပဲ၊ ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်က္ေတြ၊    ေဝယ်ာဝစၥç ပတၲိဒါန ဆိုတာေတြက  ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြေပါ့-သုစိဏၰ၊ အေလ့ အက်င့္-တံျမက္စည္းလွည္းတာတို႔ç ေရအိုးစင္လုပ္တာတို႔ç လမ္းျမဴနီစပယ္လုပ္တာေတြေပါ့၊    အဲဒါေတြက ပုေဗၺ သုစိဏၰာနိ-ေရွ႕ကေကာင္းစြာေလ့က်က္ထားတာ။
ပုေဗၺ သုစိဏၰာနိ    အႆာေဒတိ အဘိနႏၵတိ- ေရွ႕က ေလ့က်က္ထားတာေတြကို သာယာျပန္တယ္တဲ့၊ သာယာတယ္ဆိုတာ    ေလာဘျဖစ္တာပဲ၊ အဲဒါ  သာယာ မေနနဲ႔၊    မဟုတ္ဘူးလား  (မွန္ပါဘုရား)။
ေရွးတုန္းက     ဘုန္းႀကီးေတြ   တံျမက္စည္းလွည္း
တယ္၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြက အမိႈက္က်ံဳးတယ္၊ ေက်ာင္း သားေလး ကိုရင္ေလးက ေကာင္းေကာင္း မက်ံဳးလို႔ ဘုန္းႀကီးက   ႐ိုက္လိုက္ေရာ၊   အဲဒါ ကိုရင္ေလးက   ငါ  သူ႕ ထက္သာၿပီး   စာတတ္တဲ့သူç   ထက္တဲ့သူျဖစ္ေစသတည္း

ဆိုၿပီး  အမိႈက္က်ံဳးပစ္လိုက္တာ  မိလိႏၵမင္းႀကီးျဖစ္သြားတယ္၊
အဲဒီဝတၳဳၾကားဖူးရဲ႕လား    (ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား)၊    ေအး
အဲလိုဟာမ်ိဳး။
အဘိနႏၵတိ-ႏွစ္သက္တာပါပဲ၊ တံ အာရဗၻ ရာေဂါ ဥပၸဇၨတိ-အရင္လိုပဲ အနက္ေပးလိုက္၊ ဟုတ္ကဲ့လား  (မွန္ပါ ဘုရား)၊   အဲဒီလိုက်က္လည္း  က်က္ရတယ္၊ အနက္လည္း ေပးရတယ္၊  အဲဒါေရွ႕က   ေလ့က်က္ခဲ့ဖူးတဲ့ဟာေတြကို သာ
ယာေနတယ္၊ ႏွစ္သက္ေနတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)။
တံ ပစၥေဝကၡတိ-ဆင္ျခင္တာ၊ ဆင္ျခင္႐ံုတင္ ဆင္ျခင္တာက ကုသိုလ္က  ကုသိုလ္ျဖစ္ေနတယ္၊ ]အႆာ ေဒတိ}က  သာယာတာ၊  မတူဘူး၊ ဟုတ္ကဲ့လား   (မွန္ပါ ဘုရား)၊   ေအး အဲလိုမွတ္ထား။
ဈာေန  ပရိဟီေန  ဝိပၸဋိသာရိႆ ေဒါမနႆံ ဥပၸဇၨတိ၊  ဈာေန-ဈာန္တရားသည္၊ ပရိဟီေန-ယုတ္ေလ်ာ့ သည္ရွိေသာ္ç ဈာန္ေလွ်ာသြားတယ္ç  ဈာန္ယုတ္သြားတယ္၊
ဝိပၸဋိသာရိႆ-ႏွလံုးမသာယာျခင္းသည္၊    ေဒါမနႆံ- ေဒါမနႆသည္၊  ဥပၸဇၨတိ-ျဖစ္၏။
အဲလို အနက္ေပးလိုက္ရင္    ၿပီးသြားတာပဲ၊     အဲဒါ မျဖစ္နဲ႔ေပါ့၊  အဲဒါ ရြတ္ခိုင္းလိုက္ရင္  ဆူညံသြားမွာ၊ ပထမတန္းျဖစ္သြားမွာ၊   ဝိပႆနာမို႔လို႔     ၿငိမ္ေနတာ၊
ဝိပႆနာက သိ႐ံုဆိုရင္     ၿငိမ္ေနတယ္။

ေဒါမနႆံ  ဥပၸဇၨတိ -ေဒါမနႆျဖစ္တယ္၊ စိတ္မဆိုးရဘူးလို႔  ငါကေျပာတယ္၊ စိတ္ဆိုးရင္  ဘာျဖစ္ တတ္တံုး (ေဒါမနႆျဖစ္တတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ စကား ေျပာရင္ စိတ္မဆိုးရဘူး၊  စိတ္မတိုရဘူး၊ ဘယ္သူနဲ႔ ေျပာေျပာေပါ့၊    ေဈးဝယ္ç ေဈးေရာင္းေပါ့၊    ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊   အဲလိုသိလို႔ရွိရင္   ေဒါမနႆံ ဥပၸဇၨတိျဖစ္မွန္း သိေတာ့   မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊    မဟုတ္ဘူးလား  (မွန္ပါဘုရား)၊ ေအး အဲလိုဆိုရင္  ဟန္က်သြားတာေပါ့၊     အဲလိုသိရင္ တစ္ျပည္လံုး ဟန္က်တယ္၊ အဲဒီဟာသိရင္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊    ေအး အဲလိုေအာက္ေမ့။
ေနာက္ကဟာေတြက်ေတာ့လည္း ဒီလိုပဲ၊  ကုသိုလ္ç အကုသိုလ္ခြဲလိုက္႐ံုပဲ၊ အကုသိုလ္ဆိုရင္ သာယာတဲ့ ဘက္သြားç     ကုသိုလ္ဆိုရင္ ပစၥေဝကၡတိထဲသြား၊ အဲဒါ အနက္ေပးတတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္၊  ဟုတ္ကဲ့လား   (မွန္ပါဘုရား)။
ဒိ႒ိ     ဥပၸဇၨတိ၊ ဒိ႒ိ-ဒိ႒ိသည္၊   ဥပၸဇၨတိ-ျဖစ္၏၊
ဒိ႒ိ-ဒိ႒ိသည္  စြဲလမ္းတာေတြç    အယူေတြျဖစ္တယ္ ဆိုပါ ေတာ့၊ ေနာက္ဘဝရွိတယ္ဘာတယ္-အယူျဖစ္တာေတြပဲ၊ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊ ျဖစ္တာေတြကို   ဝိပႆနာ တင္လိုက္ေတာ့ မပ်က္ဘူးလား (ပ်က္ပါတယ္ ဘုရား)၊ ျဖစ္ပ်က္တာေတြပဲ၊ အနိစၥေတာ    ဒုကၡေတာ   အနတၲေတာ

ဝိပႆတိက်ေတာ့   ဝိပႆနာျဖစ္သြားတယ္၊   ျဖစ္တာေတြ
ဟာ ပ်က္တာပါပဲလို႔ç  အစြဲအလမ္းမထားေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့  ]ကံ}ျဖစ္ေသးလား (မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ဘုရား)၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နဲ႔  အဲသလိုသြားလိုက္ရင္ ]နိဗၺာန္}နဲ႔ နီးသြား တယ္၊  ဟုတ္ကဲ့လား   (မွန္ပါဘုရား)။
ျဖစ္တာႀကီးပ်က္တာႀကီးကို  တစ္ခါတည္း စြဲလမ္း ေနလို႔၊    စြဲလမ္းရင္လည္း    ျဖစ္တာ   ပ်က္တာပဲ၊  အယူရွိရင္ လည္း  (ျဖစ္တာပ်က္တာပဲ)၊  ဥပၸဇၨတိပါရင္ နိ႐ုေဒˆၶ   ပါမွာေပါ့၊ ဈာေန ပရိဟီေန နိ႐ုေဒၶနဲ႔ ေနာက္ပါလာလိမ့္မယ္၊ ခ်ဳပ္သြား တာ။
ဈာေန    ပရိဟီေန    ဝိပၸဋိသာရိႆ  ေဒါမနႆံ ဥပၸဇၨတိ-ဈာန္ေလွ်ာတာကို ကိုယ္ကျပန္ၿပီးေတာ့  ဝိပၸဋိသာရ ျဖစ္တယ္၊   ႏွလံုးမသာယာတာ ျဖစ္ေနတယ္၊  ေဒါမနႆက စိတ္ဆိုးတာေနာ္၊  ႏွလံုးမသာယာတာက  ထြီထြမ္နဲ႔   ရြံတာကို ေခၚတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား (မွန္ပါဘုရား)၊  ႏွလံုးက  မသာယာ ဘူးေလ၊  ႏွလံုးက သာယာတာဆိုရင္    သေဘာက်တာကို ေခၚတယ္၊ ႏွလံုးက  မသာယာဘူးဆိုရင္  ေဒါသျဖစ္တာေပါ့။ ေဒါမနႆလည္း အဲလိုပဲ၊  ေဒါမနႆက စိတ္ဆိုး
တာ၊ စိတ္ေဝဒနာေခၚတယ္၊   အဲဒါ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕   တရား
မွာ    စိတ္ေဝဒနာမရွိဘူး၊   ေဒါမနႆမရွိရင္   တရားရတာပဲ၊

အဲဒီအပိုဒ္မျဖစ္ရင္    တရားရတာေပါ့၊ အႆာေဒတိတို႔ç
အဘိနႏၵတိတို႔    မျဖစ္ဘူးç    ရာဂမျဖစ္ဘူးç  ဒိ႒ိမျဖစ္ဘူးç
ဝိစိကိစၦာမျဖစ္ဘူးç  ဥဒၶစၥမျဖစ္ဘူးç ေဒါမနႆမျဖစ္ဘူးဆိုရင္
ဒါ  ဟန္ေနေတာ့တာပဲ။
ဘာျပဳလို႔ျဖစ္သလဲဆိုရင္  အဲဒီ   တံ အာရဗၻပဲ၊ အာ႐ံုျပဳလို႔ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ အာ႐ံုမျပဳဘဲေနလိုက္ေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊    အာ႐ံုျပဳလို႔ျဖစ္တာကိုး၊ အာ႐ံုျပဳတယ္ç    ေအာက္ေမ့တယ္၊ ပစၥေဝကၡတိဆိုတာ ဆင္ျခင္တာ၊ အဲဒါလည္း ေအာက္ေမ့တယ္ç အမွတ္ရတယ္ç ဆင္ျခင္တယ္ç အာ႐ံုျပဳတယ္ဆိုတာ   ျဖစ္ဖို႔ေတြပဲ၊     မဟုတ္ ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊    ျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္     ပ်က္ဖို႔     ျဖစ္မွာေပါ့၊ အဲဒါ မျဖစ္လို႔မပ်က္ဘူးဆိုရင္   ပထမတန္းျဖစ္သြားတာေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား  (မွန္ပါဘုရား)၊    ဒိ႒ိက အဲသလိုဆင္ျခင္ လိုက္မွç     အာ႗႐ံုျပဳလိုက္မွ  ျဖစ္သြားတယ္။
တံ အာရဗၻ-ရာဂဆိုတာလည္း အာရဗၻ-အာ႐ံုျပဳ လိုက္ကာမွ ရာဂျဖစ္သြားတယ္၊ အာ႐ံုမျပဳဘူးဆိုရင္ ရာဂ ျဖစ္ေသးလား  (မျဖစ္ပါဘူးဘုရား)၊     အဲဒီလို   ေျပာင္းျပန္
ယူလိုက္လို႔ရွိရင္  ဒါက ပထမတန္းဝိပႆနာ ျဖစ္သြားတယ္၊
ယူတတ္ရဲ႕လား     (ယူတတ္ပါၿပီဘုရား)။
ဥပၸဇၨတိ-ျဖစ္ၿပီဆိုရင္  အေၾကာင္းရွိတယ္၊ ဘာျပဳလို႔

ျဖစ္တံုး-အာရဗၻ၊ အာရဗၻ-အာ႐ံုျပဳလို႔ျဖစ္တယ္၊   တံ အာရဗၻ
ေပါ့၊  မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊  ေယာက်ာ္းေတြ ဘာေတြ အာ႐ံုျပဳလိုက္ရင္  ရာဂမျဖစ္ဘူးလား (ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား)၊ အာ႐ံုမျပဳဘဲေနရင္   ျဖစ္ေသးလား  (မျဖစ္ပါဘုရား)။
ရာဂ မျဖစ္ဖို႔က ဘာခဲယဥ္းတံုး၊   အဲလိုသိရင္ မခဲယဥ္းဘူး၊ မသိရင္ ခဲယဥ္းတယ္၊  ေယာက်ာ္းဆိုမွ ေယာက်ာ္း၊ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါဘုရား)၊    သေဘာက်တာယူလို႔ ဆိုလိုက္ရင္ အိမ္မွာ  ရွိတာေတြကို  ဖ်ာႀကီးနဲ႔လိပ္ၿပီးရြက္သြား သလို၊   ဟုတ္ကဲ့လား    (မွန္ပါဘုရား)၊   အဲဒါမ်ိဳး    ေျပာတာ၊ ကဲ ေတာ္ၾကဦးစို႔။


သာဓု  ... သာဓု  ... သာဓု
¸¸¸¸¸