ယခုေခတ္ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကားလို႔ သံုးႏႈံးေခၚေဝၚ ၾကတဲ့ စာနဲ႔ စကားဗမာစာ၊ ဗမာစကားနဲ႔ အတူတူ ျဖစ္ၿပီးအဲ့ဒီ ျမန္မာ=ဗမာဆိုတဲ့ မူလစကားလံုးရင္းျမစ္ဟာပါဠိဘ
အဲ့သလိုပဲမင္းတုန္းမင္းလက္ထ
ဆရာႀကီးဦးသာျမတ္ရဲ႕ ေပါရဏအဘိဓာန္မွာ
“ေထရဝါဒသံုးပါဠိဘာသာအေရးမွာ
သာဓကထုတ္ျပရရင္ “ျမန္မာဘာသာျပန္ နည္းနာကိုပါဠိလို ျဗဟၼဘာသာယနိႆယ” ဆိုၿပီး ျမန္မာေနရာမွာ ျဗဟၼာလို႔ ေရးတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါဟာသဒၵါပရိယာယ္ ျဖစ္ၿပီး၊ “ဘဝိသွ်ပူရာဏ္က်မ္း၊ သီရိဓရေကာသ” တို႔မွာ ျမမၼာလို႔ မေရးပဲ ျဗဟၼာလို႔ သဒၵါမွန္ေအာင္ ေရးထားေၾကာင္းေရႊေရးေဆာင္မူ
အရွင္အာဒိစၥရံသီမံုေရြးေဇတဝ
“ထိုျဗဟၼာမ်ိဳး၊ ျဗဴမ်ိဳး၊ ျမန္မာမ်ိဳးဟုဆိုအပ္ေသာသုနာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာအခုေခတ္မွာသ
မူလသဒၵါအမွန္
ျဗဟၼာကေန ၁- ျဗမၼာ၊ ၂- ျမမၼာ၊ ၃-ျဗဟမာ၊ ၄-ျဗဟ္မာ၊ ၅-ျဗန္မာ၊ ၆-ျမန္မာ၊ ၇-ျဗဟမာ၊ ၈-ျဗမာ၊ ၉-ဗမာ၊ စသျဖင့္ ပရိယာယ္ျပားလို႔ ရပါတယ္။
ရွင္းလင္းခ်က္ကေတာ့ သဒၵါနည္းပရိယာယ္အရ ျဗဟၼာကေန
၁။ ျဗမၼာ=== (“ျဗဟၼာ” မွ ဟ ကိုေခ်ၿပီးလွ်င္ မကိုေဒြ ေဘာ္ျပဳ၍ “ ျဗမၼာ” ရသည္။)
ခုေခတ္ အေရးအသားနဲ႔ ရွင္းျပရရင္ မူလ “ျဗဟၼာ” က ဟ ေနရာမွာ မကို ႏွစ္ခုပြားလိုက္တဲ့အခါ ျဗမၼာရတယ္။ဒီေတာ့ ျဗဟၼာ= ျဗမၼာ ျဖစ္တယ္။
၂။ ျမမၼာ (ျဗမၼာမွ ဗ ႏွင့္ မကိုဖလွယ္ ႏိုင္သျဖင့္ ျမမၼာရသည္။ (ဥပမာပါဠိစကားနဗဒါကိုနမၼဒါ၊
၃။ ျဗဟမာ ( ျဗဟၼာကေန ျဗဟမာ ျဖစ္တာကေတာ့ ပါဌ္ဆင့္ကိုအဆင့္မပါပဲခြဲထု
၄။ ျဗဟ္မာ (ျဗဟမာ မွ ဟသတ္ ႏွင့္ ျဗဟ္မာရသည္။)
၅။ ျဗန္မာ ( ျဗဟ္မာမွ ဟႏွင့္န အထက္ပါ နိရုတၱိနညအးအရဖလွယ္၍ ျဗန္မာဟုပညတ္ေဝါဟာရရသည္။ (ဥပမာသီဟ = သိဟ္ရာသီ= သိ္န္ရာသီ ျဖစ္လာပံုကို ၾကည့္)
၆။ ျမန္မာ (ျဗန္မာမွ ဗႏွင့္ မကိုနိရုတၱိနည္းအရဖလွယ္၍ ျမန္မာရသည္။)
၇။ ျဗဟမာ (ျဗဟၼာမွ အထက္ပါ နံပါတ္ (၃) နည္းအရ ျဗဟမာရသည္။)
၈။ ျဗမာ (ျဗဟမာမွ ဟကိုေခ်၍ ျဗမာရသည္။
၉။ ဗမာ (ျဗမာ မွ အရစ္ “ရ” ကိုေခ်၍ ဗမာရသည္။
အထက္မွာ ျပတဲ့အတိုင္း ျဗဟၼာကေန ျမန္မာ၊ ဗမာ ျဖစ္လာပံုဟာသဒၵါပုဒ္စစ္နည္း
ေနာက္တနည္းကေတာ့ ျမန္မာ- ဗမာ- ျဗမာ- ျဗဟ္မာ- ျဗဟၼာစ်ာန္ စတဲ့ ဂုဏ္တို႔နဲ႔ ႀကီးပြား ျမင့္ျမတ္တဲ့ လူမ်ိဳး ျမန္မာကိုဗမာလို႔ ေခၚၾကတာကိုေထာက္ရင္ ဒဗိဠကိုဒမိဠ (ဗ ေနရာမွာ မ နဲ႔ လွယ္သံုးတယ္)၊ သီဟဆိုတဲ့ သိဟ္ရာသီဆိုတာမွာ ဟ ေနရာမွာ န ကိုလွယ္သံုးၿပီး ဟိတ္ရာသီေခၚ သလို ျဗဟၼာမွာ ဗ ေနရာမွာ မ၊ ဟ ေနရာမွာ န ကိုလွယ္ၿပီး ျမန္မာလို႔ ေရးထံုး ျပဳ တယ္လို႔ မွတ္ပါလို႔ ဆရာႀကီးဦးသာျမတ္ရဲ႕ ေပါရာဏအဘိဓာန္ စာမ်က္ႏွာ -၂၂၀-၂၂၁၊ ဆရာႀကီးဦးေျဖရဲ႕ ေပါရာဏမူလကထာအဘိဓာန္က်မ္းစာ
သဒၵါ၊ ဘာသာေဗဒနည္းနဲ႔ ေဖာ္ျပထားေပမယ့္ ေရွးျမန္မာ (ေရွးဗမာ) ႀကီးေတြမွာအဲ့ဒီ့ အသံုးေတြ ရွိမရွိကိုေတာ့ သုေတသီဆရာဘုန္းတင့္ေက်ာ္ကပု
အဲ့သလိုတိုက္စစ္ေတာ့ ပုဂံေခတ္ ေက်ာက္စာေတြမွာ မ်ားစြာေတြ႔ရၿပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုကိုယ္ *1 ျဗရမာ၊ *2ျဗဟၼာ၊ ျဗဟၼ၊ *3 ျဗဳဟၼာ၊ *4 ၿဗံဳမာ၊ *5ျပဳမွာ၊ *6 ဗႅ မႅာ *7ၿမံမၼာ၊ *8 မရမၼ၊ *9 ဗရုမ္လယ္ (ဗမာလယ္)၊ *10ျမန္မာစသျဖင့္ ေရးထားတာကို ၁၀ ခုေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
(*1 မွ *10 အထိေအာက္ေျခမွတ္စု၊ ေက်ာက္စာစာရင္းကိုအဆံုးမွာေ
သဒၵါ၊ ဘာသာေဗဒနည္းအရေရာပုဂံေခတ္ ေက်ာက္စာအေထာက္အထားေတြအရပါ ျမန္မာနဲ႔ ဗမာဟာအတူတူျဖစ္ရံုတင္မကရင္း
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္ေရာက္မွ
တိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ိဳးလံုးဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံသားသာျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတာင္ မသိပဲ ျမန္မာဆိုတာ တိုင္းရင္းသား ၁၃၅မ်ိဳးလံုးရဲ႕ လူမ်ိဳးအမည္လို႔ ေျပာတာမ်က္မျမင္ပုဏၰား ဆင္စမ္းတာထက္ဆိုးတဲ့ အသိညဏ္ကန္းမႈ ပါပဲ။
အလည္အလတ္ လမ္းစဥ္ကိုက်င့္ရမယ္လို႔ ေျပာတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ တရားနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ အစြန္းေရာက္ အဝိဇၹာေတြ ဖံုးေနၿပီးအသိညဏ္ ကန္းေနေတာ့ ဒီေန႔ သူငယ္တန္းကေနဆယ္တန္းအထိသင္ရ
ဗမာနဲ႔ျမန္မာမတူဘူးလို႔ ေျပာခ်င္သူမ်ားေနာက္ထပ္ တစ္ခြန္းမွ မဟႏိုင္ေစရန္ ပါးစပ္ကိုဆို႔ဖုိ႔ သဒၵါနည္း ၄၀ နဲ႔တစ္ကြ ပုဂံေခတ္ ေက်ာက္စာအထပ္လိုက္ရွိတယ္ဆို
အဓိကက်မ္းကိုး။ ။ ဘုန္းတင့္ေက်ာ္ - ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့သမိုင္း ၂
ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ာ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း (၄တြဲ)
ေအာက္ေျခမွတ္စု။ ။ *1 ျဗရမာ (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ ပထမတြဲ၊ သကၠရာဇ္ ၄၇၄ မွ ၆၀၀။ ဦးေရ-၁၈၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၃၁၀။ ၅၉၉။)
*2ျဗဟၼာ (က-၃၀)၊ ျဗဟၼ (က-၃၂) (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ ပထမတြဲ၊ သကၠရာဇ္ ၄၇၄ မွ ၆၀၀။ ဦးေရ-၄၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၃။ ၄၉၂။တိုင္းရင္းျမန္မာေက်ာက္
*3ျဗဳဟၼာ(သက္စိုးေတာင္ေက်ာက
*4 ၿဗံဳမာ (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ တတိယတြဲ၊ ဦးေရ-၉၂၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၆၈။ ၆၄၀-၆၅၅။)
*5 ျပဳမွာ (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ တတိယတြဲ၊ ဦးေရ-၁၄၁၊ စာမ်က္ႏွာ-၂၃၉။ ၆၇၀)
*6 ဗႅမာႅ (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ ပထမတြဲ၊ သကၠရာဇ္ ၄၇၄ မွ ၆၀၀။ ဦးေရ-၁၈၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၃၁၀။ ၅၉၉။)
*7 ၿမံမၼာ (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ စတုတၳတြဲ၊ ဦးေရ-၁၃၈၊ စာမ်က္ႏွာ-၂၃၃။)
*8 ျမမၼ ဘာသာ (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ ပဥၥမတြဲ၊ ဦးေရ-၁၈၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၄၅။)
*9 ဗရုမ္လယ္ (ဗမာလယ္) (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ ပထမတြဲ၊ သကၠရာဇ္ ၄၇၄ မွ ၆၀၀။ ဦးေရ-၁၄၂၊ စာမ်က္ႏွာ-၂၃၈။ ၅၉၄။)
*10 ျမန္မာ (ေရွးေဟာင္း ျမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၊ ပထမတြဲ၊ သကၠရာဇ္ ၄၇၄ မွ ၆၀၀။ ဦးေရ-၂၉၊ စာမ်က္ႏွာ-၅၀။ ၅၅၂။တိုင္းရင္း- ပထမတြဲ ၊၁၀/က )
ဖဘမွာေရးေရး၊ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းမွာေရးေရး၊ ပညာပေဒသာမွာေရးေရးသမိုင္းေရ
0 comments:
Post a Comment
သင့္ Comment တစ္ခုသည္ ကုသိုလ္ေတာ္ အသိ ပိုရွိသြားႏိုင္ပါသည္