**************************
အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ဟာ ေက်ာ ခ်င္းကပ္ေနသလို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္လည္း နဖူး ခ်င္းထိလို႔မတပ္နီးကပ္စြာ တည္ရွိေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံ ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္စ က တည္းက အိႏၵိယႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္ အလာေတြ၊ မင္းခမ္းမင္းနားေတြ၊ ပြဲလမ္း သဘင္ ေတြ၊ ဗိသုကာေတြ နည္းပညာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ရယူ လက္ခံသံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕၀ါဒေတြကုိ မိမိတို႔ ဓေလ့စရိုက္နဲ႔ ကုိက္ညီေအာင္ ျပဳျပင္ၿပီး သံုးစြဲ ခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ေရွးက ပ်ဴေခတ္၊ ဗိႆႏုိးေခတ္မွသည္ ပုဂံေခတ္၊ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္အထိ အိႏၵိယ ယဥ္ေက်းမႈ နည္းပညာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေလးေလးစားစား လက္ခံရယူခဲ့ပါတယ္။ ပုဂံၿမိဳ႕ ေပၚမွာ ဗိႆႏိုးဘုရားေက်ာင္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ အာနႏၵဘုရား ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဘုရားေက်ာင္းကုိ ျမန္မာတို႔က အိပ္ေနတဲ့ ဘုရားရွိတဲ့ေက်ာင္း (၀ါ) နတ္ေလ်ာင္းေက်ာင္းလို႔ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။
ပုဂံေခတ္အစမွ အေနာ္ရထာမင္း လက္ ထက္ အထိ ေလာကီခ်မ္းသာအတြက္ ဆာဒူး ေတြကုိ ကုိးကြယ္ခဲ့ၿပီး ဆာဒူးေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈ ကုိ ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ အေနာ္ရထာမင္း လက္ထက္ မွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားလာကာ ဆာဒူးေတြ အစား ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈေတြ တစ္စတစ္စႏွင့္ ပါ၀င္ လာကာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ ပါတယ္။
ေဗဒင္ပညာရပ္မွာလည္း ေရွးကတည္းက အိမ္နီးနားခ်င္းႏုိင္ငံျဖစ္
ျမန္မာတို႔ သံုးစြဲခဲ့တဲ့ သံဒိ႒ (ေဗဒင္ျပကၡဒိန္ ေတြရဲ႕ တြက္နည္းေတြဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ အသံုး ခ်တဲ့ သူရိယသိဒၶႏၱ တြက္ရုိးက်မ္းအေပၚ အေျခခံ ထားတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာ တို႔က အိႏၵိယ ႏုိင္ငံမွ နည္းနာယူရဲတဲ့ေနရာမွာ အထူး သျဖင့္ ဘင္ေဂါနယ္ရဲ႕ နည္းစနစ္ေတြကုိ ေလးေလး စားစား ရယူခဲ့ၾကပါတယ္။
ျမန္မာဘုရင္ေတြလက္ထက္မွာ ဘင္ေဂါ နယ္၊ ေနာ္ေဒါဒီပန္ (န၀ေဒသ)က ပ႑ိတ္ေတြကုိ ဖိတ္ေခၚၿပီး အလုပ္ခန္႔အပ္ကာ လိုအပ္တာေတြ ေစခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ အိႏၵိယမွ ေရွးေဟာင္း ေဗဒင္ ပညာစာအုပ္ေတြကုိ ေရွးကတည္းက ပညာရွင္ ေတြနဲ႔ အိႏၵိယက ပ႑ိတ္တို႔ ပူးေပါင္းကာ ဘာ သာျပန္ဆုိေလ့လာခဲ့ၾကတာေတြလည
ယေန႔ ပစၥဳပၸန္ေခတ္အထိ ျမန္မာတို႔က ဘင္ေဂါနယ္က အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ဇာတာပံုစံေတြကုိ အသံုးျပဳေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေတာင္ပုိင္း၊ ေျမာက္ပုိင္း အိႏၵိယရဲ႕ ေဗဒင္ က်မ္းေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ နည္းစနစ္ အသစ္ ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အသစ္အဆန္းေတြ ေပါမ်ားေနပါေစ ျမန္မာ ဇာတာ (ရာသီစက္ပံုစံဟာ ယေန႔အထိ ဘင္ေဂါ နည္းစနစ္အေပၚပဲ အေျခခံပါတယ္။
ျမန္မာ့ဇာတာေတြကုိ နကၡတ္စက္၊ ရာသီ စက္၊ ဇနမတာရာစနစ္ေတြ အေဟာေတြဟာ ဘင္ေဂါျပည္နယ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ဇနမပတၱိတာ ေဗဒင္က အေျခခံခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိဳ႕ဟစ္ဇာတက ေဗဒင္က်မ္းပါ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေလးစား စြာ လိုက္စားခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီနည္းစနစ္ဟာ အခုမွ သံုးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ပုဂံေခတ္က ပုဂံမင္းစုိးႀကီး ဘုရား နံရံေတြမွာ ရာသီစက္ေတြ ေဖာ္ျပထားတာ ကုိ သိျခင္းအားျဖင့္ ေရွးျမန္မာတို႔ဟာ ဘင္ေဂါ နယ္က နည္းနာေတြကုိ လက္ခံသံုးစြဲခဲ့တာ ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မယ္။
ေရွးျမန္မာရွင္ဘုရင္နဲ႔ အိႏၵိယက အရွင္ ဘုရင္ေတြဟာ ဆက္စပ္မႈရွိၾကတဲ့အျပင္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံမွ ပညာရွင္ေတြကုိ ဖိတ္ေခၚလုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ အခေၾကးေငြ ေပးၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ နန္း တြင္း ဆုိင္ရာ ပညာရွိေတြ ခန္႔အပ္တာ၀န္ ေပးခဲ့တာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ ျပည္ရဲ႕ အေစာ ဆံုး ျဖစ္ရပ္ေတြထဲမွာ ဘင္ေဂါနယ္ ဟာ မပါမေနရ ပါေနခဲ့ရပါတယ္။
စာတတ္ေပတတ္ ျမန္မာရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕ မသင္မေနရ စာေတြ ထဲမွာ ပါဠိ၊ မကဓ၊ ဘင္ဂါလီ၊ နာဂလီ၊ သကၠတ ေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ သင္လည္းသင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ေရွးေဟာင္း ေဗဒင္က်မ္း၊ ေဆးက်မ္းေတြ အမ်ား ႀကီး ျမန္မာျပည္ထဲ ေရာက္ဖူးပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္မာတို႔ဟာ မိမိတို႔ကုိယ္ပုိင္မူ ကိုယ္ပုိင္ပံုစံ ကိုယ့္နယ္ ပယ္ နဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ၀ါဒေတြကုိ တီတြင္ၿပီး အသံုးျပဳခဲ့ ၾကတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အေျခခံ ကေတာ့ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈ နယ္ပယ္ထဲက အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။
သိသာထင္ရွားတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုဟာ ျမန္မာဘုရင္ေတြထဲမွာ ကုန္းေဘာင္ မင္းဆက္ ကတည္းက ပဒံုမင္းလုိ႔ အမ်ားက သိၾကတဲ့ ဘုိးေတာ္ဘုရား ဦး၀ုိင္း လက္ထက္က ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ နီးပါး ထီးနန္းကုိ ခံစားခဲ့ၿပီး အိႏၵိယထံုးေဟာင္း ဓေလ့ ေတြကုိ ေလးစားတဲ့ မင္းတစ္ပါး လည္း ျဖစ္ပါ တယ္။
ခရစ္ႏွစ္ ၁၇၈၄-ခုႏွစ္က ျမန္မာပညာရွိ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကုိ ဘင္ေဂါနယ္ (နာဗာဒိပ္)ကုိ ေစလႊတ္ ခဲ့ၿပီး ဘင္ဂါလီပ႑ိတမ်ားကုိ ဖိတ္ေခၚ ေစခဲ့ပါတယ္။ နာဗာဒိပ္မွတစ္ဆင့္ ဗာရာဏသီ (ကာခ်ီ)ကုိ သြားေရာက္ကာ ဗာရာဏသီဘုရင္ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ေဆးက်မ္း၊ ေဗဒင္က်မ္း၊ တြက္ရုိး က်မ္း၊ ဥပေဒ က်မ္း အပါအ၀င္ က်မ္း ေပါင္း ၃၃၆ က်မ္းကုိ ရယူခဲ့ကာ ဒီက်မ္းေတြကုိ ျမန္မာ ဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိဖို႔ ဗာရာဏသီမွ ပ႑ိတ ၈ေယာက္ကုိ ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ေတာ့ ဘာသာေဗဒ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ရဟန္းေတြ ဦးေဆာင္ကာ လူပညာ ရွိေတြ နာဗာဒိပ္မွ ပ႑ိတေတြ ဗာရာဏသီမွ ပ႑ိတေတြ ပူးေပါင္းၿပီး ျမန္မာဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိ ခဲ့ပါတယ္။ က်မ္းအားလံုးဟာ အိႏၵိယက ေရွးက်မ္း ေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ - ေဆးက်မ္းဆုိရင္ မာဏ၀ေဆးက်မ္း၊ ဓႏၷိ်ႀတိေဆးက်မ္း၊ အာယုေဗဒေဆးက်မ္းေတြကုိ ျပန္ဆုိခဲ့ပါတယ္။
ေဗဒင္က်မ္းဘက္ကဆုိရင္ သူရိယသိဒၶႏၱ က်မ္းေတြ ေလလာ၀တီက်မ္း၊ ၿဗိဳ႕ေဟဇာတက၊ ဆပၪၥကဟူးရားက်မ္း၊ ရာဇမတၱ၊ ေဇာတိတတၱ၊ ကရာမဇိဏ၊ သေရာဒယ ေဗဒင္က်မ္း စသည့္ က်မ္းေပါင္း ၃၀-ေက်ာ္ကုိ ဘဂၤါလီက၊ နာဂရီက၊ သကၠထက ျမန္မာဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာပညာရွင္ေတြက လက္ေတြ႕အသံုးခ်ခဲ့ပါ တယ္။
သေရာဒယေဗဒင္ပညာဟာ ခက္ခဲေတာ့ ျမန္မာတို႔က အာယုစန္းေဗဒင္ပညာဆုိၿပီး တီတြင္ အသံုးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာတုိ႔က တီတြင္ဉာဏ္ ေကာင္းတဲ့အခါမွာ အိႏၵိယက်မ္းေတြ မ်ားစြာကို ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ မ်က္ႏွာစာမွာ သြတ္သြင္းခဲ့ၾက ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အိႏၵိယရဲ႕ ေရွးဓေလ့နဲ႔ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ဓေလ့ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု တူခဲ့ တာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၀၄ ခုႏွစ္ကဆုိရင္ ဘဂၤါလီ ေဗဒင္ဆရာ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ခ်က္တာဂ်ီ (ဘီေအ)က ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ The New Light of Astrology စာအုပ္ကုိ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေခတ္က ပညာရွင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် ၾကပါတယ္။
ဇနမ နကၡတ္အပါအ၀င္ နကၡတ္ကုိးခုိင္၊ နကၡတ္ေျခာက္ခုိင္၊ ေကတုပတကီဒသာ၊ နကၡတၱိ တဒသာ၊ ၀ိေသာတၱိရီဒသာ စနစ္ေတြကုိ ျမန္မာ ပညာရွင္ေတြက ေလးေလးစားစား အသံုးျပဳခဲ့ၾက ပါတယ္။ ၁၉၄၅-ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း တုိးတက္တဲ့ ျမန္မာေဗဒင္ဆရာအခ်ိဳ႕က အန္စီလဟီရီးရဲ႕ အိႏၵိယေဗဒင္ျပကၡဒိန္ကုိ ယေန႔အထိပါပဲ။ လူငယ္ ေတြဟာ လဟီရီးရဲ႕ အာယနကုိ သံုးၾကပါတယ္။
၁၉၆၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံက ေကပီစနစ္စာအုပ္ေတြ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီး ဘီဗီြရာမာန္ရဲ႕ စာအုပ္ေတြကေတာ့ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဗဒင္ဆရာေတြ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေကပီစနစ္ ကို လူငယ္ေတြအမ်ားဆံုး ေလ့လာၾကပါတယ္။
၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာ့အရာရွိ တစ္ေယာက္ က အိႏၵိယႏုိင္ငံမွ ေဗဒင္က်မ္းေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ ယူလာခဲ့ၿပီး ျမန္မာဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိေပးခဲ့လုိ႔ ျမန္မာေဗဒင္ပညာ တုိးတက္လာခဲ့ပါတယ္။
ထူးျခားတာက ဘင္ေဂါနယ္ ကလကတၱား က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး ( )ရဲ႕ ( )စာအုပ္ကုိ ျမန္မာေဗဒင္မဂၢဇင္းမွာ အခန္းဆက္အျဖစ္ ၈ႏွစ္ တုိင္တုိင္ ေဖာ္ျပခဲ့လုိ႔ လူငယ္ေတြ ဖတ္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ႀကိဳက္လည္း ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာေဗဒင္ သင္ တန္းေက်ာင္းေတြမွာ သင္တန္းမွဴးအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။
ယခုအခါ တုိးတက္တဲ့ စာသင္သား၊ ရဟန္း သံဃာေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြဟာ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံမွ ေနာက္ဆံုးထုတ္ေ၀တဲ့ စာအုပ္စာတန္း၊ မဂၢဇင္း၊ ေဆာ့၀ဲေတြကုိ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ ေလ့လာ ၾကပါတယ္။ သုေတသန ျပဳၾကပါတယ္။ အင္တာ နက္ ေပၚလာေတာ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြက ပုိၿပီး ေလ့လာျဖစ္ၾကၿပီး ျမန္မာဘာသာစကားသုိ႔ ျပန္ဆုိ ထုတ္ေ၀ၾကပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ေခတ္မီတဲ့ နည္းစနစ္သစ္ေတြကုိ ေလ့လာေနပါေစ။ ဇာတာပံုစံကေတာ့ ဘင္ေဂါနည္းစနစ္ကေန ဘယ္မွေရွာင္လႊဲမသြားပါ။ ေရွးကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ၊ ယခုလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ အဲ .. အယူအဆတစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာ့နန္း၊ ျမန္မာ့ဟန္နဲ႔ ကုိက္ညီေအာင္ညိွၿပီး သံုးၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
အတြက္အခ်က္မွာ ကြာဟျခင္းမရွိေပမဲ့ ဖလိတအေဟာ ပညာရပ္ကုိ သံုးတဲ့ေနရာမွာ အိႏၵိယနဲ႔ ျမန္မာတို႔ဟာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကပါတယ္။
အခုေလာက္ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံက နကၡတ္ ေဗဒင္ပညာနဲ႔ အိႏၵိယႏုိင္ငံက နကၡတ္ေဗဒင္ပညာ ကြာဟမႈကုိ သိေလာက္ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အေျခခံေတြ အားလံုးကေတာ့ အိႏၵိယ ဘင္ေဂါျပည္နယ္က နကၡတ္ေဗဒင္ ပညာရပ္ေပၚမွာ မူတည္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံက ေဗဒင္ပညာဟာ ေနာင္ႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာအထိ ဘင္ေဂါနယ္က နည္းေဟာင္း ေတြ ထဲမွာပဲ မွီတြယ္ေနအံုးမယ္ဆုိတာ ယံုမွားစရာ မရွိတာ အမွန္ပါ။
#သူရိယသိဒၶႏၲ က်မ္း၏ ေနာက္ခံသမိုင္း
သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း ၏ သက္တမ္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္ သက္တမ္း႐ိွေသာ က်မ္းစာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အိႏၵိယတို႔က ၄င္းတို႔၏ က်မ္းသည္ အႏွစ္ ၅၀၀၀ ႐ိွၿပီဟုပင္ ဆိုေနၾကပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အေထာက္အထားမ်ားအရ- မက္ဆိုပိုေတးမီးယား ေဒသ၊ (ယခု အီရတ္ႏိုင္ငံ) တြင္ ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္း ၃၅၀၀ မွ ၃၀၀၀ ခန္႔ (လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ခန္႔) ကာလက တည္႐ိွ ခဲ့ေသာ ဆူးေမးရီးယန္း လူမ်ိဳး (ေဘဘီလံု ေခတ္ထက္ေ႐ွးက်ေသာ လူမ်ိဳးစု) တို႔၏ ေက်ာက္စာ တြင္- ေကာင္းကင္မွ နကၡတ္ တာရာ တို႔ကို တြက္ခ်က္မွဳ မ်ားကို ေတြ႔လာရပါသည္။ ထိုနည္းတူ မာယာ လူမ်ိဳးတို႔၏ ျပကၡဒိန္ တြင္လည္း ေကာင္းကင္ တြက္ခ်က္မွဳ မ်ား ပါ၀င္ ေနခဲ့သည္ကို ေတြ႔ၾကရသည္။ နကၡတ္တာရာ တြက္ခ်က္မွဳ ပညာရပ္တို႔ႏွင့္ ပါတ္သက္၍- အျခားေသာ ေတြ႔႐ိွ မွဳမွာ- ေ႐ွးေဟာင္း ေဘဘီလံု ေခတ္ ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ ဘီစီ ၇၄၇ မွ ၇၃၃ ဘီစီ အထိ အုပ္ခ်ဳပ္ ခဲ့ေသာ နက္ဘိုနက္စာ အမည္႐ိွ ဘုရင္ လက္ထက္တြင္- လၾကတ္ျခင္း၊ ေနၾကတ္ျခင္း ကို တြက္ထား ခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေတြ႔ရျပန္ ပါေသးသည္။
ထိုေဒသ သည္- လူ႔ေဘာင္ ယဥ္ေက်းမွဳတို႔၏ ထင္႐ွားစြာ ထြန္းကားေသာ ကာလ ျဖစ္သည္ ဟုဆိုရပါမည္။ ေဘဘီလံု-အင္ပိုင္ယာ၊ ပါ႐ွန္း အင္ပိုင္ယာ စသည္ျဖင့္- အင္မတန္ အဆင့္ျမင့္ေသာ လူ႔ယဥ္ေက်း မွဳႏွင့္ တကြ- နကၡတၱ ပညာ သည္ ထင္႐ွားလာခဲ့ပါသည္။ ပါ႐ွန္း (ယခု အီရန္ လူမ်ိဳး) တို႔ႏွင့္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း လူမ်ိဳး တို႔ ဘာသာ စကားအရ၊ D.N.A စစ္ေဆးမွဳမ်ား အရ (အသား အေရာင္၊ မ်က္လံုးတို႔တြင္ ျမင္ႏိုင္ပါသည္။)၊
ယဥ္ေက်းမွဳမ်ား အရ- ဆက္စပ္မွဳ ႐ိွေနေၾကာင္းကို ေ႐ွးေဟာင္း သုေတသန ပညာ႐ွင္မ်ား၊ မိ်ဳး႐ိုး ဗီဇ ပညာ႐ွင္မ်ား၊ သမိုင္း ပညာ႐ွင္မ်ား သိ႐ိွထား ၾကပါသည္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ျပႆနာမ်ား အျငင္းပြားဘြယ္ရာ ျဖစ္သျဖင့္ - ဤေနရာတြင္ ယခုထက္ပို၍ မ႐ွင္းျပ ေတာ့ပါ။
ေနာက္ထပ္မံ၍လည္း- ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ အႏွစ္ ၃၀၀- ၄၀၀ ခန္႔ တြင္ မက္ဆိုပိုေတးမီးယန္း ေဒသ (“မက္ဆိုပိုေတးမီးယန္း” ဆို ေသာ ဂရိ စကားသည္ - ျမစ္ ၂-ခု အၾကားဟု အဓိပၸါယ္ ရ၍၊ “တိုက္ဂရစ္ ျမစ္” ႏွင့္ “ယူဖေရးတီး ျမစ္” တို႔ အၾကားေဒသ ျဖစ္ပါသည္။) တြင္ ေကာင္းကင္႐ိွ၊ ေနလ၊ ၾကယ္၊ ျဂိဳဟ္တို႔၏ အေနအထားကို တြက္ခ်က္ေသာ နကၡတၱ ပညာ မ်ား ထြန္းကားမွဳမ်ားကို ထင္ထင္႐ွား႐ွားေတြ႔ လာပါသည္။ ထိုကာလ - ေနာက္ပိုင္း မွာပင္ - အိႏၵိယတြင္ သိဒၶႏၲ က်မ္း တို႔ေပၚလာပါသည္။
အမွန္အားျဖင့္- သိဒၶႏၲက်မ္းမ်ိဳး (၁၈) မ်ိဳး အထိ ကြဲျပား သြားေသာ္လည္း- အိႏၵိယ တြင္ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ေသာ ပါရမီ႐ွင္ နကၡတ္ပညာ ႐ွင္မ်ား ျဖစ္သည့္- အရိယ ဘတၱႏွင့္ ၀ရ ဟိမိရ ဆရာ တို႔ မွ ေအာက္ပါ သိဒၶႏၲ က်မ္း (၅) မ်ိဳး ကိုသာ- ေထာက္ခံခဲ့သည္။
၄င္းတို႔မွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။
• ေပတ မဟာ သိဒၶႏၲ
• ေရာမက သိဒၶႏၲ
• ေပါလိစၥ သိဒၶႏၲ
• ၀ါစိႆ သိဒၶႏၲ
• သူရိယ သိဒၶႏၲ
အိႏၵိယ ျပကၡဒိန္ က်မ္းတို႔အဆိုအရ- ခရစ္ႏွစ္ ၆၂၈ တြင္ ျဗဟၼာ ရပၼတိ အမည္႐ိွေသာ နကၡတ္ ပညာ႐ွင္ ထံမွ ကူးယူ၍- ခရစ္ႏွစ္ ၁၆၀၉ တြင္ နကၡတ္ ပညာ႐ိွ ျဖစ္သူ ရန္ဃ နာသ မွ ျပဳျပင္သည္ ဆိုထားပါသည္။
ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၅၈-ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး အက္ဘင္ နက္ဇာ ဘားဂက္စ္ (Ebenezer Burgess) မွ- ၄င္းက်မ္းအား ေခတ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ ဘာသာျပန္ေပးခဲ့သည္။ သင္တန္းသားတို႔ အေနျဖင့္ စိတ္၀င္စားပါက Amazon မွ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ၄င္းကို ေခတ္သစ္ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းဟု ေခၚ၍၊ သခ်ာၤ ပညာ႐ွင္မ်ား အေနျဖင့္ နားလည္ ႏိုင္ေသာ စာအုပ္ ျဖစ္ျပီး၊ ယခု အိႏၵိယ တႏိုင္ငံလံုး တြင္ အသံုးျပဳေနပါသည္။ ဟိႏၵဴဘာသာ အားျဖင့္မူ- သူရိယ သိဒၶႏၲက်မ္း သည္ ျဗဟၼာ မွ ေရးသား စီရင္သည္ ဟုပင္ ဆိုထား ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ- ၄င္း၏ မူလ ပထမကို မူ မည္သူမွ် ေသေသ ခ်ာခ်ာ မသိပါ။
ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၁၄၀-ခုႏွစ္၊ (ခရဇ္ႏွစ္ ၁၇၈၆) ဘိုးေတာ္ မင္းတရား လက္ထက္တြင္၊ အိႏၵိယျပည္ ဗာရာဏသီ ျမိဳ.မွ နကၡတ္ပညာ႐ွင္- ဘ၀ါနိဒင္ ဆိုသူသည္ သကၠတ ဘာသာ ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း ကို ျမန္မာျပည္သို႔ စတင္ သယ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။ ၄င္း က်မ္းကို ေမာင္းေထာင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားမွ ဦးစြာ ဘာသာျပန္ ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ဘာသာ ျပန္ဆိုခဲ့ျပီး- အႏွစ္ ၅၀-ခန္႔ အၾကာကာလ-ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၀၃- ခုႏွစ္၊ တြင္ နာဂရီ ဘာသာျဖင့္ ေရးသား ထားေသာ အျခား သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း တစ္ေစာင္ ျမန္မာျပည္သို႔ ထပ္မံ ေရာက္လာ ခဲ့သည္။
(ဤေနရာတြင္ တစ္ခ်က္ ေဖၚျပလိုသည္မွာ- ျမန္မာ အမ်ားစု- အေနျဖင့္- ေဗဒင္က်မ္း၊ အဂၢိရတ္ က်မ္း၊ ေဆးက်မ္း၊ ဓါတ္က်မ္း တို႔တြင္ ပါဌ္ဆင့္ ေတြ႔လွ်င္၊ ၄င္းစာမ်ားကို ပါဠိစာ ဟု မွတ္ယူ ထားၾက သည္။ အမွန္အားျဖင့္ - ေ၀ဒ က်မ္းမ်ားသည္ ျမတ္စြာ ဘုရား မေပၚမီ ကပင္ ႐ိွခဲ့ ၍ - ၄င္းတို႔ကို သကၠတ ဘာသာျဖင့္ ေရးသား ထားသည္။ သကၠတ ဘာသာႏွင့္ ပါဠိဘာသာ သည္ စကား အားျဖင့္ မ်ားစြာ တူညီသည္။ ပါဠိ ဘာသာသည္- ဗိမၺိသာရမင္း၊ အဇာတသတ္ မင္း တို႔ တိုင္းျပည္ ျဖစ္သည့္ “မာဂဓ တိုင္း”တြင္ အသံုးျပဳေသာ စကားျဖစ္သျဖင့္ “မာဂဓ” ဘာသာ ဟုေခၚတြင္၍၊ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ တရားေတာ္ မ်ားသည္ “မာဂဓ” ျဖင့္သာ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ “မာဂဓ ဘာသာကို နားလည္ သည္ ဆိုျခင္းမွာ- တိရစာၦန္မ်ား၏ ဘာသာကို နားလည္ျခင္း ျဖစ္သည္” ဟု အရပ္ေျပာ ေျပာေန ၾကျခင္းမွာ မမွန္ပါ။ ထိုစဥ္က အိႏၵိယတြင္ “မာဂဓ” တိုင္း ၊ “ေကာသလ” တိုင္း ၊ စသည္ျဖင့္ တိုင္းႀကီး ၁၆-တိုင္း ႐ိွခဲ့ ပါသည္။)
ထိုေနာက္မွ- ေရာက္လာေသာ က်မ္းကို ေညာင္ကန္ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၂၅- ခုႏွစ္ ခန္႔တြင္ ျမန္မာဘာသာ သို႔ ျပန္ဆိုေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္- ထို ေညာင္ကန္ ဆရာေတာ္ ဘာသာ ျပန္ေသာ က်မ္း နိသွ် အတိုင္း- ကို ျမစ္စဥ္ ၀န္ ေ႐ႊခဲယဥ္း ေလွေတာ္အုပ္ မွ ႐ွင္းလင္း ၍- လကၤာမ်ား ေရးခဲ့ျပီး၊ ေနာက္တြင္ ေနမ်ိဳး မင္းလွ ေက်ာ္သူ မွ စကားေျပ အျဖစ္ ျပန္လည္ ေရးသားခဲ့သည္။ ယခု ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ အမ်ားစု သိထားၾကေသာ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း သည္ ေညာင္ကန္ ဆရာေတာ္ ဘုရား၏ က်မ္းျဖစ္ပါသည္။ ပညာရပ္ တို႔၏ မူရင္း၊ က်မ္းမူရင္း ဆိုရာတြင္-အံ့မခန္း ေသာ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း တြင္ပင္- မူ႐င္း ဇစ္ျမစ္ ႐ွာရ ခက္ပါသည္။ ထို.ေၾကာင့္ - “မိမိတြင္ ႐ိွေသာ က်မ္းသည္သာ-မူရင္းက်မ္းျဖစ္
သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း အား၊ ယခုေခတ္ လူငယ္တို႔ လိုက္စားမည္ ဆိုပါက- မသိ နားမလည္ ေသာ အေခၚ အေ၀ၚ အသံုးအႏွဳန္းမ်ားေၾကာင့္- လြန္စြာ အခက္ အခဲေတြ. ရပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ကြယ္က သခ်ၤာသေဘာ ကို နားလည္ရန္ ကမူ မ်ားစြာ ပို၍ ခက္ခဲ ပါလိမ့္ မည္။ ထို႔အျပင္ မူရင္း သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းသည္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ဥဂ်ိန္း ေဒသ (ျမန္မာ အေခၚ ဥေဇၨနီ တိုင္းျပည္) ကို မူတည္ တြက္ ခ်က္ထားျခင္း ျဖစ္ရာ- ယခု ကမာၻသံုး စနစ္ျဖစ္ေသာ ဂရင္းနစ္မွ တြက္ခ်က္မွဳ ႏွင့္ ကြာျခားမွဳ ႐ိွပါ သည္။
ေဗဒင္ ၀ါသနာပါသူတိုင္းလည္း သခ်ၤာမေတာ္ပါ။ သခ်ၤာ ေတာ္သူတိုင္းလည္း ေဗဒင္ ၀ါသနာမပါ-ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ လက္႐ိုးေဗဒင္ က႑ ေမွးမိွန္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းကို ေက်ာက္ေခတ္က က်မ္း၊ မတိက်ေတာ့ေသာ က်မ္းဟူ၍ ေျပာဆို ေနၾက ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္တြင္ ဤက်မ္းသည္ လြန္စြာအဆင့္ျမင့္ေသာ က်မ္းျဖစ္ပါသည္။ ကာလၾကာျမင့္ျခင္း၊ ေနာက္ကြယ္မွ သေဘာတရား နားလည္ရန္ထက္ တြက္ခ်က္ ပံု၊ တြက္ခ်က္ နည္း ကို သာခက္ခဲစြာ လက္ဆင့္ကမ္း ခဲ့ၾကရျခင္း၊ အေပါင္း အႏွဳတ္ကို လက္ျဖင့္ ခ်ေပါင္း ခ်ႏွဳတ္ ျပဳလုပ္ ခဲ့ၾက ရျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ယခုေခတ္ သိပၸံနည္းျဖင့္ တြက္ခ်က္မွဳ မ်ားေလာက္ တိက်မႈ မ႐ိွေသာ္လည္း အလြန္အဆင့္ျမင့္ေသာ ပညာ က်မ္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုက်မ္းကို မ်ိဳး႐ိုးအလိုက္- ထိမ္းသိမ္း ေလ့လာ ခဲ့သူ ပညာ႐ွင္ မ်ား သည္လည္း- ေ႐ွးပညာရပ္ ကို ထိမ္းသိမ္း သူမ်ား ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ေက်းဇူး ႀကီးမားလွ ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေခတ္မွီ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းကို ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာ အကူအညီ ျဖင့္- ျပဳစုေပး၍ ျမန္မာ ျပကၡဒိန္ အၾကံေပး ျခင္းကို စိတ္၀င္စားသည့္ ပညာ႐ွင္၊ ၀ါသနာ႐ွင္ သုေတသီမ်ားကို ဖိတ္ေခၚ အပ္ပါသည္။
ေကာက္ကိန္း ဇယားကို အသံုးျပဳ၍ တြက္ခ်က္ျခင္း
ေကာက္ကိန္း ဇယားကို အသံုးျပဳၾကရာတြင္- သံဒိ႒ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း ဇယားတို႔ကို အသံုးျပဳ ျခင္း ျဖစ္ သည္။ ေကာက္ကိန္း ဇယားကို အသံုးျပဳ၍ တြက္ခ်က္ ေတာ့မည္ ဆိုပါက-ေအာက္ပါတို႔ကို သိထားသင့္ပါသည္။
သံဒိ႒ ျပကၡဒိန္ အမ်ိဳးအစား
သံဒိ႒ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း ဇယားတို႔တြင္- အုပ္စုခြဲၾကည့္ပါက- ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ၾကရပါမည္။
နိယာယန မူ ႏွင့္ သာယန မူ ဟူ၍လည္းေကာင္း။
ေန႔လည္ ၁၂-နာရီ ကို မူတည္ ၍ တြက္ခ်က္ ထားေသာ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း၊ ည- ၁၂-နာရီ ကို မူတည္၍ တြက္ခ်က္ ထားေသာ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း၊ တို႔ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ႐ိွေန ပါသည္။
ထင္႐ွားေသာ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ မ်ားမွာ- လာဟိရိ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္၊ ရာဖီ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္၊ အေမရိကန္ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္ ႏွင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္- ဆရာႀကီး ဦးဗိုလ္ေထြး၊ ဆရာႀကီး ဦးဗိုလ္ေထြး ၏ သားမ်ား ထုတ္ေ၀ေသာ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္မ်ား၊ ဆရာ ကာလာစန္ ထုတ္ေသာ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္မ်ား၊ ႏွင့္ အိႏၵိယ တြင္မူ- သက္ဆိုင္ရာ ေဒသ အလိုက္ “ပန္ခ်န္း” ေခၚ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
“ပန္ခ်န္း” ဟူေသာ အသံုးအႏွဳန္းသည္-
“ပဥၥဂၤ” တနည္းအားျဖင့္ (“ပဥၥ” + “အဂၤ”= ငါးပါး ေသာ အဂၤါ) အဂၤါ (၅) ပါး ကို ကိုယ္စားျပဳထားေသာ အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအဂၤါ (၅) ပါးတို႔မွာ-
၀ါရ- ေန႔ရက္မ်ား (တနဂၤေႏြ၊ တနလၤာ. .. စသည္တို႔)
တိထီ- အလြယ္အားျဖင့္ လဆန္း၊ လဆုတ္ အေနအထားရက္မ်ား (အရပ္သံုး ျပကၡဒိန္ ႏွင့္ မတူပါ။)
နကၡတ္ - (အာသာ၀ဏီ- အစ ေရ၀တီ အဆံုးနကၡတ္မ်ား)
ေယာဂ- ၿဂိဳဟ္တို႔၏ ပူးယွဥ္ေနမွဳမ်ား။
ကာရဏ - (တိထီ၏ တစ္၀က္တာ- ကာလမ်ား)
တို႔ျဖစ္ပါသည္။
#သူရိယသိဒၷႏၱ(Surya Siddhanta) က်မ္း ေခၚ ေခာတ္သစ္သခ်ာၤဘာသာ၏ ဇစ္ျမစ္
ေရွးေဟာင္းအိႏၵိယမွ ဘုရားမပြင့္မီကတည္းက ေပၚထြန္းခဲ့သည့္ သူရိယသိဒၷႏၱ(Surya Siddhanta) က်မ္းမွ Algorithm မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသိရွိလာခဲ့ရ
အပိုင္း (၂) ဆက္ရန္
0 comments:
Post a Comment
သင့္ Comment တစ္ခုသည္ ကုသိုလ္ေတာ္ အသိ ပိုရွိသြားႏိုင္ပါသည္