ေလတိုက္လို႔ပန္းေၾကြတာလား ေၾကြထိုက္လို႔ ႏြမ္းေၾကတာလား

လံွစိုက္ရာေျမနိမ့္ …. ဆိုရမလား ေျမနိမ့္ရာလွံစိုက္လို ့ ေျပာရမလား… ။ လွံလာစို္က္လို ့ ေျမ နိမ့္သြားတာလား … ။
ေျမနိမ့္ လို ့ လွံ လာစိုက္ တာလား …
ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာ မရိွ အတူ ရိွအတူ ေန ့ရက္ေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးတယ္ ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ ့ ကုသိုလ္မ်ားမ်ား မလုပ္ ျဖစ္ေပမယ့္ အကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ ခဲ့ ပါတယ္ ။
----------------


"ဝုန္း……"

တိုက္ခိုက္ျပိဳလဲသံ ျပင္းျပင္း တခ်က္ ၾကားလိုက္
လို႔ လွည့္ၾကည့္မိတာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေကာ္ဖီ အတူတူ
ထိုင္ေသာက္ေနတဲ႔ သိပ္မရင္းေပမယ့္ သိေနတဲ႔ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ စုတ္ျပဲေနတဲ႔ ေကာ္ေဇာနီ
အပိုင္းအစေတြ ခင္းလို႔  မိန္းလမ္းမၾကီးေပၚ ေမွာက္
အိပ္ေနေလရဲ႕ေလ…

ဒီလို ျမန္ဆန္လြန္းတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြၾကား လူသားရဲ႕ အတၱခါးခါး တခြက္ကို ေသာက္မ်ိဳလိုက္ မိတယ္ နိဗၺာန္ေစ်းမွာ နတ္သုဒၶါ ေကြ်းေနတာမ်ိဳး လည္း မဟုတ္ပါပဲေပါ့ ကြ်န္ေတာ္ မၾကိဳက္တဲ႔ ဒီ အရသာကို ေထြးထုတ္ပစ္ခ်င္ေပမယ့္ သတိေလး ထားလိုက္ပါတယ္

ေၾသာ္…ငါ့ႏိုင္ငံ မဟုတ္ပါဘူးေလေပါ့

ဒါေပမယ့္ေလ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ဆိုတာ သူတို ့ဆီ မွာ မရိွပါဘူး ။ ေသေရးရွင္ေရ အေျခအေနမွာ ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္ အျမတ္ထုတ္ခ်င္ၾကတဲ့ လူေတြ ။  ၾကားရတဲ့ နားေတြ ျမင္ရတဲ့ အျပဳအမႈ ေတြ မယံုႏိုင္ ေအာင္ပါပဲ ။

ငါ့ႏိုင္ငံမွာေရာ ဒီလိုပဲလားလို႔ ေစာင္းငဲ႔ ၾကည့္မိခ်ိန္
ခဏ ပီတိအဟုန္က တက္ၾကြ ေဒါသေတြ ေပ်ာက္
ရပါပဲ ေပ်ာက္မွာပဲေပါ့ ကြ်န္ေတာ္ ငဲ႔ၾကည့္မိတဲ႔ ေနရာက ေစတနာ ေဆးေပးခန္းလို သီတဂူေဆးရံု လို ေနရာမ်ိဳးေလ ၾကင္နာတတ္လိုက္တာ ဂရုစိုက္
လိုက္တာ ၾကည္ႏူးစရာေပကိုးေလ

တစ္မိုးေအာက္မွာ အသက္ရွင္ၾကတာခ်င္း အတူတူ IC ဆိုတာရိွမွ လူလို ့ သတ္မွတ္မည္လား ။

ဥပေဒ ဆိုတာက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ထက္ အေရး ၾကီးေနတာလား ။

ဥပေဒ ပညာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ စိတ္ဝင္တစား သင္ယူခဲ့ ဖူးပါတယ္ ။

ဥပေဒဆိုတာ က်ေနာ္ တို ့ လူသားေတြရဲ့ ဘဝ အတြက္ လံုျခံဳမႈနဲ ့ သာတူညီမွ် ျဖစ္ေစမႈ ကို ေဖာ္ ေဆာင္တယ္လို ့ ယံုၾကည္ထားသလို အဲ့လို ျဖစ္ေစ တယ္လို႔ပဲ သင္ယူခဲ့ရတာပါ ။

အခုလက္ေတြ ့ဘဝၾကီးမွာေတာ့ က်ေနာ္ သိတာ ေတြ မွားကုန္ပါျပီ ။

က်ေနာ္က အမွားေတြကိုပဲ သင္ယူမိခဲ့တာလား ... ။
လူတစ္ေယာက္ ေသေရးရွင္ေရးမွာ ဥပေဒက ပထမ   လူအသက္က ဒုတိယ ေနရာမွာ ေနခဲ့ရ ပါတယ္ ။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို ့က အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစား ျဖစ္ေနလို ့ပါ … တဲ့ ။

ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ျပည့္ေတာ့မယ္ လူဘဝၾကီးထဲမွာ ရွင္သန္ခဲ့ရတာ အခုမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစား ျဖစ္ေနပါလားလို ့ ေတြးမိတာ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ညံံ့လြန္းတယ္လို ့ အရွက္ရမိပါ တယ္ ။

လူ …  အခ်င္းခ်င္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ နဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္ခံ ဆိုတာ ရိွေနသမွ်ေတာ့ သာတူညီမွ်ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေရႊခ်ထားပါေစ …
ေသြးေတြ စြန္းေန ပါဦးမွာပါ ။

အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့ ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ၊ တစ္စံုတစ္ဦးက ေပးမွ ရတာ လူ ့အခြင့္အေရးတဲ့လား …. ။

ေပးမွရတာ အခြင့္အေရးတဲ့ ……. ။

ဒီေလာက္နဲ ့တင္ ေတာ္ေတာ္ ရီစရာေကာင္းေနပါျပီ ဒါကို အားမရလို ့ လူ ့အခြင့္ေရး ဆိုျပီ ေရႊေရာင္ ေခါင္းစီးေတြနဲ ့ သဘာဝတရားၾကီးကို မိႈင္းတိုက္ခံ ေနရတာကို လက္ခုပ္ တီးေပးရမည္လား ။ 

ေပးမွရတာ အခြင့္အေရး မဟုတ္ပါဘူး ။ ဘယ္သူမွ ေပးစရာ မလိုပါဘူး ။ သဘာဝေလာကၾကီးက ေပးျပီးသားပါ ။ လူတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္တာ သဘာဝကေပးတဲ့ အခြင့္အေရးပါ ။ အသက္ရွင္ခြင့္ ရေအာင္ ကာကြယ္ေပးတာမွ လူ ့အခြင့္အေရး ေဖာ္ ေဆာင္တာပါ ။

လူတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္စံုတစ္ဦးက အသက္ ရွင္ခြင့္ ေပးမွ ၊ အသက္ရွင္မို ့ ခြင့္ေတာင္းမွ ရတာကို လူ ့အခြင့္ေရးလို ့ ဆိုခ်င္ၾကတာလား ..... ။

က်ေနာ္တို ့ ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ စိတ္မပါတဲ့ ပါတီကို ဝင္ရမွာလား ... ။

ေနရင္းထိုင္ရင္း ဒုကၡသည္ လုပ္ရမွာလား ... ။

ရွင္သန္မႈအတြက္ သနားခံ ခိုလံုခြင့္ ေတာင္းရမွာ လား ။

ႏိုင္ငံသား ၊ ႏိုင္ငံျခားသား ျဖစ္တည္မႈက ေသေရး ရွင္ေရးထက္ အေရးၾကီးေနတာလား .. ။ 

ပညာတက္ ၊ ပညာရွင္မ်ားရဲ့ တန္းတူအခြင့္အေရး ဆိုတာရယ္ လူ႕အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ ေအာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ဘဝေတြ လံုျခံဳမႈ ကင္းမဲ့ ေနတာ ဘယ္သူ သိႏိုင္မွာလည္းဗ်ာ ..။

အခုေတာ့ မိတ္ေဆြက ပညာေတြ တနင့္တပိုး ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲ ရိုက္သြင္းေပးရင္း ေျပာသြား
တယ္

မင္း…သူ… ငါ… ဆုိတာ လူလိမ္ေတြခ်ည္းပါတဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ျပီး လိမ္ေနၾက… ၾက …

ဆိုတဲ႔ ေနရာေလးမွာ ရပ္တန္႔ခဲ႔တာ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေသာအခါမွ သူ႔အသံကို  ျပန္ၾကားခြင့္ မရေတာ့ဘူးဆိုတာေလး သိလိုက္ရပါတယ္

တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆိုတာ သဘာဝ ေလာကၾကီးထဲက ဘာမွ မထူးဆန္းတဲ့ လူသား ေတြပါပဲ ။

ဒုကၡသည္လည္း မဟုတ္ပါဘူး ။
ခိုလံုတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး ။
ႏိုင္ငံသားလည္း မဟုတ္ပါဘူး ။
ႏိုင္ငံျခားသားလည္း မဟုတ္ပါဘူး ။

အရမ္း …. အရမ္းကို  
ရိုးရွင္းတဲ့ သက္ရိွ လူသား … ေတြပါ …။

ပန္းေတြေၾကြရင္ ေၿမခတယ္
ၾကယ္ေတြ ေၾကြရင္ေတာ့ …
ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိဘူးေလ
ဘဝဆိုတာ ၾကယ္ေတြလိုပါပဲ …

လင္းလက္ေတာက္ပ ခြင့္ရတဲ့
အခ်ိန္ေလးမွာ ရွင္သန္ရပ္တည္ ၾကတယ္
ေတာက္ပခြင့္ရတဲ့ ကိုယ္႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေလးမွာ……