“လူခ်မ္းသာ စစ္စစ္ဆိုတာ”

*****************

“လူအမ်ဴိးမ်ဴိး စိတ္အဖံုဖံု” ဆုိတဲ့ ေလာကဆုိးရုိးစကား အတုိင္းပါပဲ။ ေလာကမွာ ေခ်ာေမာတဲ့ လူတန္းစား အလႊာအမ်ဴိးအမ်ဴိး၊ မလွပတဲ့ လူတန္းစား အလႊာမ်ဴိးမ်ဴိး၊ ခ်မ္းသာတဲ့ လူတန္းစား အလႊာအမ်ဴိးမ်ဴိး၊ ဆင္းရဲတဲ့ လူတန္းစား အလႊာအမ်ဴိးမ်ဴိး စသည္ စသည္ အားျဖင့္ မ်ားစြာရွိပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေလာကအျမင္နဲ႔ ဗုဒၶအျမင္တုိ႔အရ လူခ်မ္းသာ ဆုိတာ ဘယ္လုိုလူစားလဲ၊ သူဆင္းရဲ ဆုိတာ ဘယ္လုိ လူစားလဲ ဆုိတာကုိ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။ အက်ဥ္း အား ျဖင့္ေတာ့ ေလာကအျမင္အရ လူခ်မ္းသာဆုိတာဟာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားစြာရွိတဲ့သူကုိ လူခ်မ္းသာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဗုဒၶအျမင္အရေရာ လူခ်မ္းသာဆုိတာ ဘယ္လုိလဲ ဆုိတာကုိ ေအာက္မွာ ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ ေလ့လာျပီးရင္ေတာ့ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္ေအာင္ က်င့္ၾကံလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ နည္းလမ္းေတြကုိ က်င့္ၾကံဖုိ႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။

“လူခ်မ္းသာေတြပဲ သစၥာေလးပါးကုိ နားလည္ သေဘာေပါက္ႏိုင္ျပီး နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္''

ကြ်န္ေတာ္ဒီလိုေျပာရင္

“ဗုဒၶရဲ့ သစၥာေလးပါးကုိ လူခ်မ္းသာေတြပဲ နားလည္ သေဘာေပါက္ႏိုင္တယ္လုိ႔ သင္ေျပာရင္ ဗုဒၶရဲ့ သစၥာ ေလးပါးကုိ လူဆင္းရဲေတြအေနနဲ႔ နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရွိဘူးေပ့ါ။ အဲဒီလုိ ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ကေကာ ေဟာေျပာခဲ့လား။ သင္ေရာ ဒီလုိအခိုင္အမာေျပာႏိုင္သလား။” စတဲ႔ ေမးခြန္း ေတြ တက္လာႏိုင္တယ္ေပါ့

ဒီလိုအလားတူ ေမးခြန္းေတြကေန ၾကည္ရင္ ေလာကၾကီးမွာ လူဆင္းရဲက မ်ားပါတယ္။ လူခ်မ္းသာေတြထက္ ဆုိရင္ ေပါ့။ ဒါဆုိရင္ သူဆင္းရဲမ်ားအေနနဲ႔ ဗုဒၶရဲ့ တရားေတာ္ မ်ားကုိ ေလ့လာေနတာ အက်ဴိးမရွိဘူးေပ့ါ။ အလကားပဲ”
ဆိုတဲ႔ အေတြးေတြ ရွိသြားႏိုင္တာေပါ့

တကယ္ေတာ့ဗ်ာ

“ဗုဒၶရဲ့ အလုိေတာ္အရ ပစၥည္း ဥစၥာေပါမ်ားတဲ့ လူ တစ္ေယာက္ကုိ လူခ်မ္းသာစစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ မေျပာသလုိ၊ စားဖု႔ိ၊ ေသာက္ဖုိ႔၊ ၀တ္ဖုိ႔ မရွိေအာင္ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိလည္း လူဆင္းရဲစစ္စစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ မဆုိလိုပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္မွာ ပစၥည္းဥစၥာ မရွိရင္ ေနပါေစ သူ႔မွာ ပညာ-အရာရာကုိ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာ နားလည္ ႏိုင္တဲ့ သာရွိမယ္ဆုိရင္ သူ႔ကုိ လူဆင္းရဲလုိ႔ မေခၚပါဘူး။ သူဟာ တကယ္ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ပါ။ လူ တစ္ေယာက္ ခ်မ္းသာတယ္။ ဆင္းရဲတယ္ဆုိတာကုိ ပစၥည္း ဥစၥာနဲ႔ မတုိင္းတာပါဘူး၊ အသိပညာနဲ႔ပဲ တုိင္းတာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရဲ့ သစၥာေလးပါးတရားကုိ အသိပညာ ရွိတဲ့ လူခ်မ္းသာမ်ားသာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ” လုိ႔ ကြဲျပားစြာ သိရပါမယ္

ဟုတ္ပါတယ္။ ျပည့္စံုတဲ့ ဉာဏ္ပညာရွိမွသာ နက္နဲတဲ့ ဗုဒၶရဲ့ သစၥာေလးပါးတရားေတာ္ကုိ ထုိးထြင္းျပီးျမင္ႏုိင္ သိႏုိင္မွာပါ။ အသိဉာဏ္ပညာမရွိတဲ့သူ ဘယ္လုိုေဟာေဟာ ဘယ္လုိ က်င့္က်င့္ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။

စာဖတ္သူ သင့္မွာ မ်ားေသာဥစၥာမ်ား မရွိလုိ႔ သင္ဟာ လူ ဆင္းရဲတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကုိ ျမန္ျမန္ၾကီး မဆံုးျဖတ္လိုက္ပါနဲ႔၊ သင့္မွာ အရာရာကုိ အေကာင္းမွန္း၊ အဆုိးမွန္းခဲြျခားသိျမင္နိုင္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ သင္ဟာ တကယ့္ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ ျဖစ္နိုင္တယ္ဆုိတာကုိ မေမ့လိုက္ပါနဲ႔။

“လူတစ္ေယာက္မွာ ပစၥည္း ဥစၥာ တစ္စုိးတစိမွ် မရွိရင္ ေနပါေစ၊ အသိဉာဏ္ ပညာ ေလးသာရွိေနမယ္ဆုိရင္ သူဟာ တကယ့္ လူခ်မ္းသာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္”

ဗုဒၶသက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္က ကု႒ႏႈနာသည္ တစ္ ေယာက္ရွိပါတယ္။ မိတ္ဆက္ေပးရရင္ေတာ့ သူ႔နာမည္က
သုပၸဗုဒၶ လို႔ေခၚပါတယ္ ေနာက္လမ္းေတြ႕ရင္ ေခၚၾကေပါ့

သုပၸဗုဒၶဟာ စားစရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲမဲြေတေနတဲ့ ကု႒ႏႈနာစြဲေနတဲ့ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ပါ။ တစ္ေန႔ ေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာက မ်ားစြာေသာ လူအမ်ားကုိ တရားဓမၼ ေဟာၾကားေနပါတယ္။ အခုေခတ္လုိ ရပ္ကြက္မ်ားရဲ့ လမ္း အတြင္းမွာ ေဟာေျပာေနၾကတဲ့ တရားပဲြလုိ ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သုပၸဗုဒၶကလည္း အစားအေသာက္ ေတာင္းရမ္းဖုိ႔ ထြက္အလာ မ်ားစြာေသာ လူအုပ္ၾကီးကုိေတြ႔ေတာ့ သိပ္ ေပ်ာ္သြားပါတယ္။

အင္း…အလႈဴအတန္းၾကီးတစ္ခုျပဳေနတယ္နဲ႔တူတယ္။ ငါ့အတြက္ စားဖုိ႔ တစ္စံုတစ္ခုေတာ့ ရႏိုင္တယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္ေတြး ျပီး လူအုပ္ၾကီးရွိရာကုိ လာပါတယ္။ အနားလည္းေရာက္ ေရာ ဗုဒၶျမတ္စြာက တရားေဟာေနတာသိေတာ့ ရုိရုိေသ ေသပဲ တရားနာၾကားပါတယ္။ တရားပဲြလည္းဆံုးေရာ သူဟာ ေသာတာပန္တည္သြားပါတယ္။ တရားပဲြလည္း ျပီးေရာ သူကစဥ္းစားတယ္။ အင္း ငါဒီေန႔ထမင္းလည္း မစားရေသးဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲေတာ့ မေတာင္းေတာ့ပါဘူး ကြာ၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ေတာ္မ်ားရဲ့ ဆြမ္းက်န္ပဲ ေတာင္းစားေတာ့မယ္ဆုိျပီး ဘုရားေနာက္ကုိ ထမင္းတနပ္စာရလိ္မ့္မယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ကေလးနဲ႔ လိုက္ သြားပါတယ္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေပါက္နားလည္းေရာက္ေရာ……………

သိၾကားမင္း………။ “ေဟ့ေကာင္ မင္းက အႏႈတစ္ေယာက္ ပဲကြ၊ ေက်ာင္းထဲကုိ မ၀င္နဲ႔”

သုပၸဗုဒၶ……….။ “ဟ…. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲကြ”

သိၾကား………။ “မင္းလုိ ႏႈနာစဲြေနတဲ့ လူနဲ႔ အလြန္တရာ ျမတ္လွတဲ့ ဒီဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဆုိတဲ့ ရတနာသံုးပါးနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ မတန္ဘူးကြ”

သုပၸဗုဒၶ……..။ “ဟ.. ဘယ္ႏွယ့္ ငါနဲ႔ မတန္ရမွာလဲကြ၊ ဘုရားက င့ါဘုရား၊ တရားက ငါ့တရား၊ သံဃာက င့ါသံဃာ ကြ၊ ရတနာ သံုးပါးဟာ င့ါရဲ့ ကုိးကြယ္ရာကြ”

သိၾကားမင္း………။ “ေဟ့ သုပၸဗုဒၶ မင္းအခု ဘယ္သြား မလုိ႔လဲကြ”

သုပၸဗုဒၶ……..။ “င့ါဆရာ ဘုရားဆီ သြားမလုိ႔ကြ”

သိၾကား………။ “မင္းကြာ ဒီေလာက္ဆင္းရဲမြဲေတေနတာ ထမင္းတစ္နပ္စာ စားရဖုိ႔ေတာင္ သူမ်ားဆီ ေတာင္းရမ္းစား ေသာက္ေနရတာ အခု မင္းကုိ တစ္သက္စားလုိ႔ မကုန္ ေအာင္ ငါပုိက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီးေပးမယ္ ဒါေပမယ့္၊ ဘုရား ကုိ ဘုရားစစ္မဟုတ္ဘူး၊ တရားကုိ တရားစစ္စစ္ မဟုတ္ ဘူး၊ သံဃာကုိ သံဃာစစ္စစ္မဟုတ္ဘူး။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကုိ ဘုရား တရား သံဃာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ မင္းယံုၾကည္ လက္ခံမယ္ဆုိရင္၊ ဒီရတနာ သံုးပါးအေပၚမွာ ၾကည္ညိဳေန တဲ့ မင္းရဲ့စိတ္ကုိ စြန္႔လႊတ္မယ္ဆုိရင္ေပ့ါကြာ”

သုပၸဗုဒၶ……..။ “င့ါကုိ ရတနာသံုးပါး စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ လာေျပာ ေနတာ မင္းကဘယ္သူလဲကြ”

သိၾကားမင္း………။ “ငါ သိၾကားမင္းပါ”

သုပၸဗုဒၶ……..။ “ေဟ့ သိၾကားငမဲြ၊ သိၾကားဆင္းရဲသား၊ မင္းက သိၾကားသာေျပာတယ္၊ မင္းစိတ္က မဲြေနတာပဲ။ မင္းဟာ သနားစရာေကာင္းတဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ သိၾကားတစ္ ေယာက္္ပဲ။ တကယ္ေတာ့ ငါဟာ လူဆင္းရဲ စစ္စစ္မဟုတ္ ဘူးကြ၊ ငါဟာ တကယ့္လူခ်မ္းသာစစ္စစ္ျဖစ္တယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ငါဟာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားပုိင္ဆုိင္တဲ့ သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟိရိ၊ ၾသတၱပၸ၊ ဆုိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာ ၇ပါးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားလုိပဲ။ မင္းလုိ သိၾကားေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေလာက္ င့ါကို ရတနာသံုးပါးကုိ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ လာေျပာလည္း ငါ ဒီရတနာ သံုးပါးကုိ မစြန္႔ဘူး။ ရတနာသံုးပါးက ငါ့ရဲ့ကုိးကြယ္ရာ အစစ္အမွန္ပဲ။ မင္းၾကိဳက္သလိုလုပ္ သတ္ခ်င္ သတ္ကြာ”

ဒီေနရာမွာ သုပၸဗုဒၶရဲ့ ျပန္ေျဖပံုေလးကုိ ေျပာျပခ်င္လုိ႔ ဒိီသာဓကေလးကုိ ထုတ္ျပလုိက္တာပါ။ သူ႔မွာ ရတနာ သံုးပါးကုိ ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားနဲ႔ျပည့္စံုတယ္။ ပညာရွိ တယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔မွာသာရွိတဲ့ ဒီတရား ေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနတဲ့ ငါဟာ သူဆင္းရဲစစ္စစ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ျဖစ္ တယ္ဆုိတာ ေလးကုိ သိေစခ်င္လုိ႔ပါ။

တကယ္ေတာ့ ဒီ၀တၳဳေလးက ေသာတာပန္ဂုဏ္ရည္မ်ားကုိ ျပထားတဲ့ သာဓကေလးပါ၊ အခြင့္ၾကံဳမွ ေရးပါဦးမယ္။

ဒီ သုပၸဗုဒၶ ရဲ့ စကားေလးက တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ လူခ်မ္းသာဆုိတာ ဘယ္လုိသူမ်ဴိးကုိေခၚတယ္၊ လူဆင္းရဲ ဆုိတာ ဘယ္လုိသူမ်ဴိးကုိ ေခၚတယ္ဆုိတာကုိ သိေစပါ တယ္။

“ဒါေၾကာင့္ စာခ်စ္သူ သင့္မွာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား မရွိလုိ႔ လူ ဆင္းရဲစားရင္းထဲ မသြင္းလုိက္ပါနဲ႔။ အသိဉာဏ္မဲ့သူေတြရဲ့ အလုုပ္မ်ဴိးအေတြးမ်ဴိးကုိ ေတြးျပီး လူဆင္းရဲျဖစ္တယ္လုိ႔ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ မဆံုးျဖတ္လိုက္ပါနဲ႔။ တကယ္ေတာ့ အသိ ပညာေလးသာ သင့္ရဲ့ သႏၲာန္မွာ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ သင္ဟာ တကယ္လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္မက ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟိရိ၊ ၾသတၱပၸ၊ ဆုိတ့ဲ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာ ၇ပါးလံုးကုိသာ ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္ၾကံလုိက္ပါ။ ဒါဆုိရင္ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုး လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။”

က်မ္းကုိး။

ဓမၼပဒအ႒ကထာ၊ ဗာလ၀ဂၢ၊ သုပၸဗုဒၶကု႒ိ၀တၳဳ။