#ကတူးရိုးရာ_ေရွးကဗ်ာ (ကတူး+ျမန္မာျပန္)

(အဘိုးအိုနွင့္ေမ်ာက္ အျပန္အလွန္ စကားနိုင္လုဟန္ ေရးဖြဲ႕ထားသည္)
< = အတိုင္
> = အဘိုးအို
* = ေမ်ာက္
_____________________________

< ရိပ္ ရိပ္ ကြဲဆွမ္ပန္း
> ကြဲ ကြဲ မွာမ္ဆွမ္လား
* ေဟာင္ဟယ္ ေဟာင္ဟယ္ ယြဳတ္ကွာတ္မာ
> ယြဳတ္ပန္း ယြဳတ္ပန္း ဆြဳမ္မွာမ္ကူ
* ဆြဳမ္ကွာပ္ဆြဳမ္ မီဗွပ့္ကြဳမ္
> မီဗွပ့္ မီဗွပ့္ မွာမ္အြဳမ္ကလား
* သ်ွီသ်ွီ ရွီရွီ ဖဲကာတ္ကူ။
ေအ...
> ေနာပွပ့္ ေနာပွပ့္ ဖဲေဟာစ္ဏွာပ့္
* ဖဲဆာဖဲ ကာလ္ကူဆဲ
> ကာာလ္ပန္းကာလ္ သမ္းပွမ္လာလ္
* သမ္းပိဥ္သမ္း လွာပ္ကြဳမ္းသမ္း
> လွာပ္မာ လွာပ္မာ ဓေလတ္ငါ
* ဓေလတ္ ဓေလတ္ အူဆံဂ်ိပ္
> ဂ်ိပ္ကွာဂ္ဂ်ိပ္ ကွာဒ္ကူဖိပ္
* ဖိပ္ဆက္ ဖိပ္ဆက္ အဟွာမ္းတက္
> ဟွာမ္း အဟွာမ္း မွိတ္ထဲဖွမ္း
* ထဲမာ ထဲမာ ကူလွာမ္ဆာ
> ယူဏာမ္ ယူဏာမ္ ကာတ္ကူဏာမ္
* ယူပန္း ယူပန္း ကွာဒ္တဥ္မန္း
> ကွာဒ္ကူ ကွာဒ္ကူ ဓေလတ္ယူ
* ယူမာ ယူမာ ပက္ပက္ဆာ
> ပက္ပက္ဆာရီး ကွာဒ္ပန္းရွီး
* ကွာဒ္ကား အကွာဒ္ ဓေလတ္ငွာပ့္
မလွာတ္ ကွာဒ္မွတ္ ဏာမ္ရွီးပွပ့္
* အွမ္ ငွပ့္ ငွပ့္ .... အွမ္ ငွပ့္ ငွပ့္ ။
_____________________________
(ျမန္မာျပန္လိုက္ရင္ေတာ့ စာေထာက္ၿပီး တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ မူရင္းကိုေတာ့ မမီနိုင္ဘူး။)
< ေတာင္ယာ ေတာင္ယာ ေမ်ာက္ဝင္ၿပီ
> ေမ်ာက္ ေမ်ာက္ ဘာလို႔ဝင္သလဲ
* ျပာင္းဖူး ေျပာင္းဖူး စားခ်င္တယ္
> စားရင္ စားရင္ ကုန္သြားမယ္
* ကုန္ခ်င္ကုန္ ေ႐ႊဖရံု
> ေ႐ႊဖရံု ေ႐ႊဖရံု ဘာလုပ္မလဲ
* အသီး အသီး ထမ္းေျပးမယ္
အာ...
> ငါရိုး ငါရိုး ထမ္းခ်င္ရ
* ထမ္းလိုထမ္း ေျပးမယ္ေလ
> ေျပးရင္ေျပး ရိုက္ရင္မိ
* ရိုက္ရင္ရိုက္ မီေအာင္ရိုက္
> မီတယ္ မီတယ္ ေလး(ျမႇား)ရွိတယ္
* ေလး ေလး ျမႇားတံေကာက္
> ေကာက္ခ်င္ေကာက္ ပစ္ဖို႔ဖ်င္
* ဖ်င္ခြၽန္ ဖ်င္ခြၽန္ မထက္လြန္
> ထက္မထက္ မ်က္ၿဖဲၾကည့္
* ၿဖဲတယ္ ၿဖဲတယ္ ျပဴးက်ယ္က်ယ္
> ၾကည့္နင္ ၾကည့္နင္ ပစ္မယ္နင္
* ၾကည့္ၿပီ ၾကည့္ၿပီ ပစ္ဖို႔မ်က္ခြက္
> ပစ္မယ္ ပစ္မယ္ ေလးၾကည့္ကြယ္
* ၾကည့္တယ္ ၾကည့္တယ္ ဟန္ေဆာင္ကြယ္
> ဟန္ေဆာင္ေလးလည္း ပစ္ရင္ေသတယ္
* ပစ္ေတာ့မပစ္ ေလးကိုင္ညႇစ္
> အဟုတ္ပစ္မွ နင္ေသမယ္
အား လား လား .... အား လား လား
-------------------------------------------------------
ေဖာ္ျပပါကတူးကဗ်ာကို ေနတစ္လံုး(ကတူးေဒသ)ရဲ႕ "ကတူးစကားစုစည္းပံု"စာအုပ္ကေန ကူးယူထားၿပီး ျမန္မာျပန္မွာ က်ေနာ္အနည္းငယ္ျပင္ထားပါတယ္။
မူရင္းကဗ်ာကို မူရင္းကတူးသံနွင့္ သံေနသံထားမွန္ကန္စြာ ႐ြတ္ဖတ္ရင္ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ကတူးသံကို ဗမာစာနွင့္ေရးတာ၊ ကတူးစကားကို ဗမာစကားနွင့္ ဘာသာျပန္တာက တကယ့္မူရင္းကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွမမီနိုင္ေတာ့ အနီးစပ္ဆံုး အေျခအေနပဲရနိုင္မယ္။
အခုကဗ်ာကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ ကာရန္ကို အလ်ဥ္သင့္သလိုသံုးထားၿပီး စနစ္တက် သတ္မွတ္ခ်က္ေတာ့မရွိေသးဘဲ အသံစီးဆင္းမႈေခ်ာေမြ႕ဖို႔ အသံသာဖို႔ အဓိက ေရးဖြဲ႕ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ အခုကဗ်ာထဲမွာ ေရွးအခါက ကတူးလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ျပန္လည္ထင္ဟပ္ျပသေနပါတယ္။
ေတာင္ယာစိုက္ခင္းမ်ားမွာ ဘာသာဘာဝ ရိုးသားေအးေဆးစြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနထိုင္ၾကၿပီး ရယ္႐ႊင္ဖြယ္ဟာသရသကို ခံုမင္ၾကသူေတြျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရတယ္။
အခုကဗ်ာထဲက ေတာင္ယာထဲမွာ အဘိုးအိုနွင့္ေမ်ာက္ အျပန္အလွန္ စကားနိုင္လု အေခ်အတင္ေျပာေနၾကပံုဟာ ေစ့ေစ့ေတြးၿပီး
တစိမ့္စိမ့္ တဖိမ့္ဖိမ့္ ၿပံဳးရယ္ေစတဲ့ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေတြပါပဲ။(ျမန္မာျပန္မွာ သိပ္မထိေရာက္လို႔ ဟာသရသ
မေပၚလြင္ေပမယ့္ မူရင္းမွာေတာ့ ရယ္႐ႊယ္ဖြယ္ဟာသရသေျမာက္ပါတယ္)