သိအပ္သည္ကို သိေစျခင္းငွာ သိေစလိုေၾကာင္း

**********************************

မိမိသႏၲာန္၌ တစ္ခုခုေသာ အာရံုကို အႀကံအစည္ျပဳ၍ေနေလရာ ေရွးေရွးျဖစ္ေသာ စိတ္အစု ခဏ မစဲ ခ်ဳပ္ကြယ္၍ ေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေသာ စိတ္အစု ခဏမစဲ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲျခင္း ရွိပါေသာ္လည္း ေရွ႕စိတ္ေနာက္စိတ္ အျခားဟူ၍ မထင္ၿပီ။

တစ္ေန႔လံုးပင္ ႀကံစည္၍ေနေသာ္လည္း စိတ္တစ္ခုတည္းသာ ထင္ရ၏။
တစ္သက္လံုးမွာပင္ စိတ္တစ္ခုတည္းသာထင္ရ၏။ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ စိတ္၌
”နိစၥ-ဒိ႒ိ အယူ” ခိုင္ၿမဲလ်က္ ရွိေနၾက၏ ဟု လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ေရးသားေဖာ္ျပ ထုတ္ေဖာ္ ေထာက္ျပ၏။

ဤသို႔ အျခားမရွိဆက္စပ္၍ တစ္စဥ္တည္း တစ္ဆက္တည္း တည္ေနေသာ ရုပ္နာမ္ဓမၼစဥ္ကို သူ၊ ငါ၊ ေယာက်္ား၊မိန္းမ သတၱဝါဟု တို႔မ်ား ပညတ္ေပးၾက၏။ပညတ္သည္ အရွိ မဟုတ္၊ ေလာက အေခၚေဝၚ အမည္နာမ သာျဖစ္၏။” ထိုနာမ ကို သဘာဝ ဟု မယူသင့္ေပ။”

သဘာဝဓမၼသည္ကား အေပၚ၌ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အျခားမရွိဆက္စပ္၍ တစ္စဥ္တည္း တစ္ဆက္ တည္း တည္ေနေသာ ရုပ္နာမ္ ဓမၼစဥ္သာ ျဖစ္၏။ ဤကား အရွိတရားျဖစ္၏။

ဤ”အရွိကို အရွိတိုင္း သိ၍ ဤအရွိတရား အစဥ္၌လည္း ခဏမစဲျဖစ္ပ်က္ သခၤါရဓမၼသေဘာ သဘာဝ ရွိသည္ကိုပါ ထိုးထြင္း၍သိေစ၊ ပိုင္းျခား၍ သိေစအပ္၏။”

ထိုသို႔ သိအပ္သည္ကို သိအပ္ျခင္းအက်ိဳးသည့္ ”အနိစၥကို နိစၥဟု ယူမွားျခင္း”-” မွတ္သားျခင္း” ”သိျခင္း” ဟူေသာ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္သည့္ အယူဝါဒမွ ကင္းလြတ္ရသည့္ အက်ိဳးေက်းဇူး ကို ျဖစ္ေစ၏။

ထိုသို႔ သိအပ္သည္ကို မသိသည္ရွိေသာ္ ဤသို႔ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္စြာ ခံယူသံုးသပ္သည့္ အမွား သည္ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္မႈ၏ အက်ိဳးအျပစ္ကို က်ေရာက္ရ၏။ထုိအျပစ္ကား ယခုဘဝ အဆံုး ေနာက္ဘဝ၌ အပယ္ပဋိသေႏၶကို မခၽြတ္ဧကန္ ရေစအပ္သည္။ ဤကား အဝိဇၨာ ဟု ဆိုအပ္ေသာ အမွန္တရားအား ထိုးထြင္းမသိ၊ ပိုင္းျခားမသိသည့္ မ်က္ကန္းတရား ဦးေဆာင္မႈ ၏ ေက်းဇူးျပဳျခင္း လက္ခ်က္ေပတည္း။

မၿမဲေသာ အနိစၥရုပ္နာမ္ဓမၼ၌ အနိစၥလကၡဏာသေဘာ သဘာဝရွိသည္ကို သိေသာသူသည္၊ ဆင္းရဲေသာ ဒုကၡရုပ္နာမ္ဓမၼ၌ ဒုကၡလကၡဏာသေဘာ သဘာဝရွိသည္ကို သိၿပီးျဖစ္၏။ သိေသာ ဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ထို႔အတူ အစိုးမရေသာ အနတၱရုပ္နာမ္ဓမၼ၌ အနတၱလကၡဏာသေဘာ သဘာဝ ရွိသည္ကိုလည္း သိၿပီးျဖစ္၏။ သိေသာဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ထို႔အတူ မတင့္တယ္
ေသာ အသုဘရုပ္နာမ္ဓမၼ၌ အသုဘလကၡဏာသေဘာ သဘာဝ ရွိသည္ကိုလည္း တစ္ပါတည္း သိၿပီးျဖစ္၏။ သိေသာဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။

ဤသို႔ ရုပ္နာမ္ဓမၼ၏ အရွိအမွန္ သဘာဝလကၡဏာတို႔ကို အသိသညာျဖင့္ ထင္ရွားသိရသည့္ အက်ိဳးသည့္ အမွတ္သညာ၊ အသိ၊အယူတို႔ျဖင့္ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္စြာခံယူမႈ အမွားကို ေခ်ပ၍ မွန္ကန္စြာသိအပ္ေသာ သစၥဉာဏ္ကို ေက်းဇူးျပဳ၏။

ဤသစၥဉာဏ္ရွိသည့္ပုဂၢိဳလ္သည္ ယခုဘဝအဆံုး ေနာက္ဘဝ၌ အပယ္ပဋိသေႏၶမွ ကင္းလြတ္ ၍ ေကာင္းရာသုဂတိဘဝ၌ ဆိုင္ရာ ပဋိသေႏၶဝိညာဏ္ကို မခၽြတ္ ရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ ယခုဘဝ၌ ျပဳအပ္ေသာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ အစုစုတို႔ႏွင့္ အတူတကြေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အမႈတို႔သည္ သံသရာျပတ္ရာ၊ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔သာ ထိုရရွိသည့္ဘဝ၌ လ်င္ျမန္စြာ အေထာက္အပံ့ေက်းဇူးျပဳ၍ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡအေပါင္း ၿငိမ္းရသည့္ ခ်မ္းသာသုခ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၾကရသည္သာတည္း။ ဤေနရာ၌ အကုသိုလ္အစုစုတို႔ ထည့္သြင္းေရးသား ထား သည္ မွာ ဘုရား၊ရဟႏၲာ တို႔မွေသာ္လည္း အားႀကီးေသာ အကုသိုလ္ကံေတြကို ထုိေနာက္ဆံုး ဘဝ၌ ခံရသည္ကို သတိျပဳ၍ ထည့္သြင္းေရးသားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ဤကား ဗုဒၶအဆံုးအမ၊ တရားအသိ၊ သံဃာအဆံုးအမ တို႔မွ အႏွစ္သာရ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ်ကို သိေစအပ္၍ သိအပ္သည့္အရာကို တင္ျပျခင္းမွ်သာတည္း