ေတြးေတာဆင္ျခင္မိသမွ်မွ

လူတိုင္းကိုယ္စီမွာ အနည္းနဲ႕အမ်ား ေတာ့ အေတြးကိုယ္စီ ေတြးမိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ လိုေတြးၾကတဲ့ အခါ မိမိေတြးတဲ့ အေတြးဟာ အက်ိဳးရွိမယ့္ အေတြး ပဲျဖစ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ အေတြးမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ စိတ္ ကူး ယဥ္တယ္ဆိုတာ အက်ိဳး မရွိတာကို စိတ္ကူးယဥ္တာျဖစ္သလို မ ျဖစ္နိုင္တဲ့ အရာ ကို စိတ္ကူးယဥ္ မိရင္လည္း မိမိျဖစ္ခ်င္ တာမျဖစ္ လာတဲ့အခါ စိတ္ထိခိုက္မႈ၊ စိတ္ ဒဏ္ရာမ်ားရၿပီး ဘဝဟာ ဗ႐ုတ္သုတ္ချဖစ္သြား တတ္လို႔ပါပဲ။

 အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့ လူဆိုရင္ စိတ္ကူးယဥ္ရမယ့္ အ႐ြယ္ထက္ တည္ၿငိမ္

ေနတဲ့ အ႐ြယ္ဆို ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကတည္း က အသိ ဥာဏ္ျမင့္မားေနၿပီမို႔ အဲ ဒီအ႐ြယ္က ေနစၿပီး မိမိဘဝရဲ႕ ရွင္သန္မႈ၊ ေရွ႕ ဆက္ေလွ်ာက္ ရ မယ့္ အေျခအေနအရာအားလုံး ကို ဆင္ျခင္ဆုံးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္မယ္ ဆိုရင္ ပိုသင့္ ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ အခုေခတ္ ဆယ္ေက်ာ္ သက္မ်ားဟာ အရာ ရာကို ဆင္ျခင္နိုင္တဲ့ စြမ္းအား ေတြေတာ့ရွိေနၾကပါၿပီ။

 မိမိတို႔ စိတ္ကူးယဥ္မွားမႈ၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မွားမႈေတြပဲျဖစ္ ေနၾကတာပါ။ လူ ဆိုတာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မရွိဘူး ပစ္မွတ္ပန္းတိုင္ မရွိဘူးဆိုရင္ ေလွ်ာက္ ခ်င္ရာ ေလွ်ာက္ေနပါက လမ္း ေပါင္းစုံေရာက္မွာျဖစ္လို႔ ဘဝ ဟာလည္း ဟိုေရာက္ဒီ ေရာက္ျဖစ္ ေနၿပီး ဗရခ်ာ ဘဝျဖစ္ကာ လွပ သာယာတဲ့ ဘဝျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ သလို အနာဂတ္ ဘဝမ်ားစြာ လည္း လွပဖို႔ မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ မိမိေရွ႕ ဆက္ေလွ်ာက္ရ မယ့္ ဘဝ ခရီးမ်ားစြာ အတြက္ ျပဳ လုပ္သင့္ျပဳ လုပ္ေပးရမယ့္အရာ မ်ားကို ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ ထား ၿပီး ျပဳလုပ္ေဆာင္႐ြက္ေပးဖို႔ လို ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း အသက္ အ႐ြယ္ရလာတဲ့အခါ ဘဝရဲ႕အ ႏွစ္သာရဆိုတာ ဘာေတြမ်ား ပါ လိမ့္။ ငါ့ရဲ႕အသက္ရွင္ရပ္တည္ ေနမႈက ဘာမ်ားပါလိမ့္ ဆိုၿပီး ေတြးေတာၾကည့္ လိုက္တဲ့ အခါ အရာရာတိုင္းဟာ စိတ္ကုန္စရာ ပဲလို႔ ခံစားလာရပါတယ္။ ဘာ ျဖစ္လို႔ လဲ ဆိုေတာ့ အမွန္ကိုအမွန္ အတိုင္းသိေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ခ်င္းသိျမင္လာလို႔ပါ။ အဲဒီလို သိ ျမင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေလာ ကႀကီးမွာ ဘာမွလိုခ်င္တာျပဳလုပ္ ခ်င္တာေတြ မရွိဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ အင္း အဲဒီလိုအမွန္ကိုအမွန္အ တိုင္းသိျမင္တဲ့ စိတ္ကေလး

ေပ်ာက္ ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဟို ဟာလုပ္ခ်င္၊ ဟိုဟာျဖစ္ခ်င္နဲ႕ အလုပ္ေတြ တန္းစီေနၿပီး စိတ္ကူး ေတြတန္းစီေနပါေတာ့တယ္။

 ဒါေၾကာင့္လည္း လူတိုင္း ဟာ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း မသိ ျမင္ၾကေသးလို႔ လိုခ်င္ မႈေလာဘ ေတြေပါမ်ားေနၿပီး ထိုေလာဘ ေတြနဲ႕ ဘဝကိုနိဂုံးခ်ဳပ္ၾကတာမ်ား ပါလား။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အသက္ရွင္ မႈ၊ ကိုယ္ေလွ်ာက္ လွမ္းရဦးမယ့္ သံသရာခရီးအတြက္ ဘယ္လို ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ရမလဲဆိုတာ ေတြေတာ့ မေတြးေတာမႀကံစည္ ၾကပါဘား။ တကယ္လို႔မ်ား အား လုံးသာ အမွန္ကိုျမင္ၾကမယ္ဆိုရင္ အားလုံးၿငိမ္းခ်မ္းေနမွာ အမွန္ ပါ။ ခုေတာ့ အားလုံးဟာ ေလာကီ ကိစၥအဝဝနဲ႕၊ ေတြးေတာပူေဆြးမႈ မ်ားနဲ႕ လုံးလည္ ခက္ေနၿပီး ဒီလုံး လည္ခတ္ေနတဲ့ဒုကၡေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္ ကာ ဘဝကိုျဖတ္သန္းရတာ ကို ပဲ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာလို႔ ထင္ေနၾကပါ လားလို႔ မိမိကိုယ္ကိုဆင္ျခင္မိပါ တယ္။

ဒီဘဝမွာလုပ္ရတဲ့အရာမ်ား ထဲက မိမိအတြက္ တကယ္အသုံး ဝင္မယ့္အရာဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ သိရွိရမွာ ဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါမွ သာ မိမိဟာ အသုံးဝင္မယ့္အရာ မ်ား ကိုျပဳလုပ္မွာပါ။ မိမိဟာ ယခု မ်က္ေမွာက္မွာ လူ႕ဘဝကိုရေနၿပီမို႔ ဒီဘဝအတြက္ဆို တာ ထက္ မေသခ်ာေသးတဲ့ အနာဂတ္ဘဝ မ်ားစြာအတြက္ကို ဦးစားေပးလုပ္ မယ္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈေလး ေတြလုပ္ေဆာင္ ေပးရပါမယ္။ ကံ မပါလို႔ ဆင္းရဲေနျပန္ရင္ လည္း ေနာက္ဘဝေတြမွာေတာ့ မဆင္း ရဲေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္ေတြ ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီဘဝ မွာ ငါဆိုတဲ့အတၱစြဲမ်ားၿပီး မလုပ္ သင့္တဲ့မေကာင္း မႈမ်ားနဲ႕မွ အသက္ ရွင္ရမယ္၊ မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ၿပီး မွ ငါ့ရဲ႕လူ႕က်င့္ဝတ္ေတြေက်ပြန္ မယ္ဆိုရင္ သဘာဝမက်လွဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမႈနဲ႕ေတာ့ အသက္လည္ မရွင္ခ်င္၊လူ႕က်င့္ဝတ္ လည္းမေစာင့္ထိန္းနိုင္ဆိုတဲ့ ဆုံး ျဖတ္ခ်က္မ်ားရွိဖို႔လည္းလိုပါတယ္။

တခ်ိဳ႕က မေကာင္းမႈနဲ႕ မိမိ အတၱစြဲေတြနဲ႕ ငါ့မိသားစု၊ ငါ့ခ်စ္ သူ၊ ငါ့သားသမီး စတဲ့လူေတြ အတြက္ ေကာင္းစားဖို႔ရန္ဆိုၿပီး မိမိ စြမ္းအားရွိသေလာက္ သမၼာအာ ဇီဝျဖင့္ လုပ္ကိုင္ ရွာေဖြမေပးဘဲ မေကာင္းမႈမ်ားနဲ႕ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြ ေပးေနရတာကို ေက်နပ္ေနၾက ပါ တယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိအတၱ စြဲ လူေတြက မိမိကိုဒီဘဝမွာ စိတ္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ခဏ တာေပးဦးေတာင္ မွ မိမိမေကာင္းမႈမ်ားနဲ႕ ရွာေဖြေပး မိရင္ အဲဒီ အက်ိဳး ဆက္ေတြဟာ တျခားလူမ်ား မခံစားရဘဲ မိမိ တစ္ေယာက္တည္းခံစားရမယ္ဆို တာ သတိထားပါ။ တခ်ိဳ႕က ခ်စ္ သူအတြက္ဆိုၿပီး သူလိုခ်င္တာကို မရ,ရေအာင္ တရားမွ်တမႈရွိတဲ့ အလုပ္ ဟုတ္လား၊ မဟုတ္လား ဆိုတာမစဥ္းစားမဆင္ျခင္ဘဲ ျပဳ လုပ္ေပးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ မိမိ ဘဝခဏတာေပ်ာ္႐ႊင္မႈေလးရဖို႔ အတြက္နဲ႕ေတာ့ ဘဝေပါင္းမ်ား စြာ ဆင္းရဲဒုကၡခံ ရမယ့္ မေကာင္း မႈမ်ားကို မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာ ေတြးေတာဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။

မိမိကိုယ္မိမိ ဆင္ျခင္ေတြး ေတာမႈမရွိဘူးဆိုရင္ ဘဝဟာ ဘာျဖစ္လို႔ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ မိမိလုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ ေန႕တာအလုပ္မ်ား ထဲေတာင္မွ ေကာင္းမႈ နဲ႕မေကာင္းမႈ ဘယ္ဟာ ပိုမ်ားလဲဆိုတာ ဆင္ျခင္ေပးရပါ မယ္။ ဒါမွသာ ေနာက္ရက္ မ်ား မွာ ေကာင္းမႈနည္းေနရင္ အ စားထိုးလုပ္ေပးနိုင္မွာပါ။ ကိုယ့္ အနာဂတ္ေကာင္းဖို႔ အတြက္ ယခု မ်က္ေမွာက္မွာ ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားလုပ္ၿပီး ဘဝကိုရွင္သန္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားမွ ေတာ္ရာက် ပါလိမ့္မယ္။ေတာ္ၾကာအနာဂတ္ ေရာက္မွ မဟုတ္ တာေတြနဲ႕ ေတြ႕ ႀကဳံေနၾကရရင္ ဒါဟာငါလုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းက်ိဳး ေတြပါလား ဆိုၿပီး အခုေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကဘာလဲ၊ ခုဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ဘာအတြက္ လဲ။ အခု လုပ္ေနတာက မ်က္ ေမွာက္အတြက္လား။ သံသရာ အတြက္လားဆိုတာေတြမေသခ်ာ ဘဲနဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ထိုအခ်ိန္ေတြကို အသက္ ႀကီးလာတဲ့ အခါ ႏွေျမာ တသျဖစ္ ေနမိမွာအမွန္ပါ။

ဒီလို အေတြးေတြ ေတြး ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ဘာမွ မ ဟုတ္ပါလား။ ေလာကႀကီး ထဲ မွာ တကယ္ရွိတဲ့ အရာနဲ႕ မရွိတဲ့အရာ၊ ဘယ္ဟာကို ငါကမက္ေမာေန တာလဲ။ ဘာကို ရယူဖို႔ လုပ္ေနတာ လဲ။ တကယ္ေတာ့လည္း ဒါေတြ ဟာ အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။ သဘာဝတရားႀကီးက သူ႕အလို လိုျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္ကမသိဘဲ နဲ႕ အဲဒီ သဘာဝေလာကႀကီးက ေပးတဲ့ဒဏ္ေတြကိုပဲ အေကာင္း မွတ္ၿပိး လိုက္လုပ္ေနၾက တာ။ အဲဒီလို အမွန္တရားကို မသိလို႔ အမွားေတြကို အမွန္ထင္မက္ေမာ ၿပီး ဒုကၡ ပင္လယ္ထဲမွာ နစ္ေျမာ ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့တဲ့ဘဝေတြကလည္း မ နည္းဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ယခု ဘဝမွာေတာ့ အမွားနဲ႕အမွန္ကို သိျမင္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဆုံး ျဖတ္ခ်က္ေလး ထားဖို႔လိုေနပါၿပီ။ အမွန္တရားကို သိျမင္တဲ့အေတြး မ်ားနဲ႕ ေတြးမိမယ္ဆိုရင္ ေလာက ႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္တတ္တဲ့သ ေဘာတရားနဲ႕ အာ႐ုံသိတတ္တဲ့ သေဘာတရားေလး ပဲ ရွိပါလားလို႔ သိလာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒါကို မသိတဲ့အခါက် ေတာ့ အားလုံးကိုငါပိုင္တယ္။ ငါ ဆိုင္တယ္။ ငါမွျဖစ္မယ္စတဲ့ ငါ စြဲႀကီးေတြနဲ႕ အမွန္တကယ္တည္ ရွိတဲ့အရာေတြထင္ၿပီး အဲဒီဟာ ေတြကို ရဖို႔ အတြက္နဲ႕ပဲ တန္ဖိုးရွိ တဲ့ဘဝႀကီးကို ျဖဳန္းတီးပစ္လိုက္ ၾကတာပါလား။ ခုလို တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘဝကိုရလာတဲ့အခါေလးမွာ သိ သင့္သိထိုက္တဲ့အမွန္တရားမ်ား သိရွိေအာင္ က်င့္ႀကံေပးဖို႔လို တယ္ဆိုတာ ငါဘာျဖစ္လို႔ အရင္ ကမသိခဲ့ပါလားဆိုၿပီး ေနာင္တစ္ ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ မေနမိေအာင္ ယခုကတည္းက ျပဳလုပ္ထားရပါမယ္။ တကယ္ ေတာ့ ဒီလို အမွန္ကို မသိခဲ့တဲ့ ဘဝေတြက မ်ားစြာျဖစ္ခဲ့ တာဆို ေတာ့ ခုမွ သိတာဟာ မထူးဆန္း ဘူးလို႔ထင္ရပါတယ္။ တကယ္လို႔ မ်ားဒီဘဝမွာလည္းေလာက မွာရွိ တဲ့ အမွန္တရားကိုမသိဘူးဆိုရင္ ေနာင္လည္းသိဖို႔လြယ္မွာမဟုတ္ ပါဘူး။ ဒီဘဝ မွာအမွန္ကိုအမွန္ အတိုင္း တတ္နိုင္သမွ်သိေအာင္ မလုပ္ဘဲနဲ႕မ်ားဘဝကိုနိဂုံးခ်ဳပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏွေျမာ စရာေကာင္းတဲ့ဘဝ ရွင္သန္မႈႀကီး ျဖစ္ေနမွာပါ။

ခုေခတ္မွာ လူေကာင္းနဲ႕လူ မိုက္ဆို လူေကာင္းေတြနည္းလာ တယ္။ ဒါက ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆို ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့လူ႕ဘဝေလးရ လာခ်ိန္မွာ မိမိတို႔ပန္းတိုင္ကို လ်င္ ျမန္စြာ

ေရာက္ ေအာင္ျဖစ္ေလရာ မွာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာ ေအာင္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ အတြက္ မေတြးေတာဘဲ လက္ရွိဘဝမွာ ေကာင္းစားေရးကိုပဲၾကည့္ကာ ျဖစ္ ခ်င္ရာျဖစ္ ဆိုၿပီး လုပ္ေနၾကလို႔ပါ။ တခ်ိဳ႕ဆို သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဒီဘဝ မွာပဲအၿမဲ ေနရမယ္ထင္ၿပီး တစ္ ေန႕ေသရဦးမယ္ဆိုတာကို သတိ မရဘဲ ေလာကႀကီးမွာမေကာင္း မႈေတြနဲ႕ ေပ်ာ္

ေနၾကတဲ့သူေတြက လည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ဘဝတစ္ ေလွ်ာက္လုံးမွာ ေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ မေျပာနဲ႕ ဘုရားတရားစာပါရင္ ေတာင္ နားၾကားျပင္းကပ္တယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြက လည္း ေလာက မွာအမ်ားႀကီးရွိေနၾကတယ္။ ေတာ္ ေသးတာေပါ့။ အဲဒီလိုလူေတြထဲ မွာ ငါမပါလို႔ဟု ေတြးေတြးၾကည့္ ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်းဇူတင္ေနမိပါတယ္။

သူမ်ားေတြ အဲဒီလိုမ်က္ ေမွာက္အတြက္ပဲၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ ႐ႊင္ျမဴးတူးေပ်ာ္ေနၾကတာ

ေတြ႕ရ ေတာ့လည္း ကိုယ္ကအားက်စိတ္ မျဖစ္မိလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ တ ကယ္လို႔မ်ား ကိုယ္က ဒီလိုဘဝ ကိုေပ်ာ္ဖို႔ပဲေတြးၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ငါလည္းဒီသံ သရာဝဲဂယက္ထဲမွာ တဝဲလည္ လည္ျဖစ္ေနဦးမွာပါလားလို႔ စဥ္း စားမိတယ္။ အသက္ ငါးဆယ္ ေျခာက္ဆယ္ဆိုတဲ့ အ႐ြယ္ၾကမွ ငါ ေကာင္းမႈေတြ၊ အမ်ားအက်ိဳး ေတြကို သံသရာအတြက္ လုပ္ခ်င္ လိုက္တာလို႔ ေတြးေတာမိရင္ အဲဒီအေတြးဟာ ေနာက္က် သြားပါၿပီ။ ငယ္႐ြယ္တဲ့အသိဥာဏ္ ဖြံ႕ ၿဖိဳးခ်ိန္က တည္းက ေတြးၿပီးျပဳ လုပ္ခဲ့ရမယ့္ အလုပ္ေတြပါ။

အသက္(၅၀)ေက်ာ္လာရင္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါနိုင္ေတာ့ စိတ္တိုရၿပီေလ။ က်န္းမာေရးက အရင္လိုလည္းမေကာင္းနိုင္ေတာ့ ဘူး။ ဒူးေတြလည္းနာ၊ ခါးက လည္း ေညာင္း မ်က္လုံးက လည္းမႈန္၊ အို တကယ္ကို ဒုကၡေတြဆိုတာ မ ေတြး ဘဲေတာင္ သိပါတယ္။ ဒါကို ပဲ တခ်ိဳ႕ကမ်က္ႏွာလႊဲ၊ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ၾက တာ မ်ား၊ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္သလိုပါပဲ။ ဒါ မ်ိဳးေတြျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သိရဲ႕သား ကိုသူတို႔ေရွ႕ မွာေျပာရင္ မႀကိဳက္ တဲ့ လူေတြကလည္း ရွိၾကေသး တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ မိမိတို႔ဧကန္မုခ်ႀကဳံေတြ႕ရမွာမို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြကေတာ့ လုပ္ထား ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလိုအို၊နာ၊ ေသေဘးကေနအၿမဲလြတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပင္ဆင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးျပင္ဆင္မႈပါပဲ။

အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ မိ မိသားသမီး၊ ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း ကိုယ့္ကိုဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ လို႔ ကိုယ္ သြားခ်င္ရာ လုပ္ခ်င္ရာေတြကို လုပ္မေပးနိုင္ၾကေတာ့ဘူးဆိုရင္ ေနာင္တ

ေတြရေနၾကတာမ်ားပါ တယ္။ ငါကေတာ့ သားသမီးကို ျပဳစုေပးလိုက္ရတာ။ ဘာမဆို အကုန္ျဖည့္ေပးခဲ့ရတာ။ ငါ့မွာ ျဖင့္ သူတို႔အတြက္နဲ႕ မေကာင္းမႈ ေတြလည္းလုပ္ၿပီး ရွာေဖြေပးခဲ့ရ တယ္။ ေကာင္းမႈလည္းမလုပ္ခဲ့ရ ဘူး။ ခုေနမ်ား ငါေသသြားရင္ ဘာျဖစ္ေတာ့မယ္။ ညာျဖစ္ေတာ့ မယ္ဆိုၿပီး ေနာက္ဘဝကိုသိလို႔ လုပ္မယ္လို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ အိပ္ယာထဲလဲေနရင္ ေတာ့ ဘဝနာတဲ့လူလို႔ သတ္မွတ္ ရေတာ့မွာပဲ။ အ႐ြယ္ေရာက္က တည္းက အကုသိုလ္နဲ႕သာ အ သက္ေမြး ခဲ့ရသူဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာင္တ ေတြရေနမွာပါ။ အသက္ႀကီးမွ ႀကဳံေတြ႕ရမယ့္ ဒုကၡေတြက အ သက္ႀကီးမွ နားလည္ၿပီး သိရွိၾက တာမဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္႐ြယ္စဥ္ အသိဥာဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့အ႐ြယ္ေရာက္ ကတည္းက ဆင္ျခင္နိုင္ၾကပါ တယ္။ ႀကိဳတင္ၿပီးလည္း သိရွိနိုင္ ၾကပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္ ျပဳလုပ္ထားဖို႔သာ လိုအပ္ တာ ပါ။

မိမိကိုယ္ကိုဆင္ျခင္တယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခက္ခဲပါ တယ္။ အေတြးဆိုတာမ်ိဳး က ေလွ်ာက္သြားေနၿပီး ခဏခ်င္းလဲ ေပ်ာက္ျပယ္သြား တတ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ မိမိစိတ္ ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ပဲ ေတြးေတာတတ္ၿပီး မိမိဘာ ေတြလုပ္ရ မယ္၊ ေနာက္ ဆက္ ေလွ်ာက္ ရမယ့္ ဘဝခရီးကို ဘယ္ လိုရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ ထားရ မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးတဲ့လူ ကရွားပါးလွပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အေတြးဆိုတာမ်ိဳးက အခ်ိန္ရွိ တိုင္းေတြးေနဖို႔လည္းမျဖစ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေတြးေန ရင္းနဲ႕ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားလို႔ ဘာမွမလုပ္လိုက္ရျဖစ္ေနဦးမွာ စိုးလို႔ေလ။

 တစ္ေန႕မလြဲမေသြႀကဳံရမယ့္ ဒုကၡဆိုးႀကိဳးေတြ၊ စိတ္ခံစားမႈေတြ ကိုယ္ခႏၶာ နာက်င္မႈေတြ၊ အထီး က်န္မႈေတြစတဲ့ ဒုကၡေတြကို ငယ္ ႐ြယ္စဥ္ကတည္းက ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ၿပီး ခံနိုင္ရည္ရွိေအာင္၊ ေသျခင္းတရား ကိုလည္း ရင္ဆိုင္ ရဲေအာင္ ႀကိဳတင ၸျပင္ဆင္ထား မယ္ဆိုရင္ မိမိရလာတဲ့ လူ႕ဘဝ ေလးဟာ ပိုၿပီးလွပကာ သာယာ တဲ့

ေန႕ရက္မ်ားကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ ၾကရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို သာယာ တဲ့ဘဝမ်ား စြာကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ၾကဖို႔ ရန္အတြက္မိမိလို မေတြးေတာတဲ့ လူေတြကိုမိမိလိုပဲ စဥ္းစားမႈေလး၊ ဆင္ျခင္မႈေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ၿပီး ျပင္ဆင္စရာေတြ ကိုျပင္ဆင္ ထား နိုင္ဖို႔ရာ ကြ်န္ေတာ္ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မႈမ်ားကို တင္ျပေပးလိုက္တာပါ။ ကြ်နေတာ္ ေတြးတာ မွန္တယ္ မဆိုလိုပါဘူး ဥာဏ္ၾကီးလွသူ ထိုထိုလူမ်ား ဆင့္ပြား ခ်ဲ႔ထြင္ႏိုင္ေစေသာ္၀္