*****************
ေက်ာင္းမွာ စာသင္တဲ႔ စနစ္က စာဥာဏ္တစ္မ်ိဳးတည္းကို သာ အေျခခံတာပါ
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပကတိဥာဏ္ရည္ဟာ ေက်ာင္းမွာ
ျပိဳကြဲသြားႏိုင္ပါတယ္ ပ်က္စီးယုတ္ေလ်ာ့သြားႏိုင္ပါတယ္
အထူးသျဖင့္ ေျပာရင္ IQ ေခၚတဲ႔ ဥာဏ္ရည္ အဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္ ေတြကို ေတြ႕ျမင္ရာက စျပီး အားငယ္စိတ္
ဝင္မယ္ ရွိရင္းစြဲဥာဏ္ရည္ က်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္
ေမာင္ျဖဴက အဆင့္တစ္ရ တယ္ ငါက အဆင့္ တစ္ဆယ္
ေမာင္ျဖဴက ငါ့ထက္ ပိုေတာ္တယ္ ဆိုတဲ႔ အသိမ်ိဳး ႏုနယ္
ေသးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ စြဲမွတ္သြားေစတာမ်ိဳးဟာ အဲကေလး ကို
သတ္ပစ္တာထက္ ပိုဆိုးပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ၾကိဳက္အလိုလိုက္
ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးထား ေလးစားမွုေတြ
ရလာတာကို လိုလားပါတယ္ ဒီအခ်က္က ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ပကတိ ဥာဏ္စြမ္းကို တိုက္ရိုက္ အေထာက္အကူျပဳတယ္ လို႔လဲ သေဘာေပါက္ခဲ႔ပါတယ္
ဒီကေန႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အာရံုေလ်ာ့ပါး စိတ္ေထြျပားမွု ေရာဂါ ရမွန္းမသိ ရေနၾကတာ ေတြ႕ေနရပါတယ္ ဒီလိုပါပဲ
ကေလးငယ္ေတြ ဟာလည္း သမုတ္ခံရလို႔ စာသင္ခန္းထဲမွာ
ပိတ္ေလွာင္ထားျပီး သူတို႔ စိတ္မဝင္စားတဲ႔ စာေတြ ဇြတ္
သင္ခိုင္းတာကို ခံေနၾကရပါတယ္
ဒီလို စိတ္ေရာဂါ အႏုစားမ်ိဳးဟာ လူတိုင္းမွာ ရွိၾကပါတယ္ ဒီလို စိတ္မ်ိဳးသာ မရွိၾကရင္ တီဗီြခ်ယ္နယ္ တစ္ခုတည္းသာ
ထားျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း သတိလက္လြတ္နဲ႔ ငုတ္တုတ္
ေငးေမာေနရမွာ ေသခ်ာပါတယ္
ဒီေန႔မွာ ADD ဆိုတာကို ခ်ယ္နယ္ေျပာင္းတာလို႔ အမ်ားက သိေနၾကပါျပီ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပ်င္းလာရင္ အျခားစိတ္ဝင္စား
စရာ ခ်ယ္နယ္တစ္ခုခုကို ေျပာင္းၾကည့္ ၾကတာပဲ မဟုတ္ လား
ကံဆိုးလွတဲ႔ ကေလးေတြမွာေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဒီလို စိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ိဳး မရၾကပါဘူး
ပံုေသ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ မသင္မေနရ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း
ေအာက္မွာ ပ်င္းလဲသင္ မၾကိဳက္လဲသင္ နဲ႔ ျပားျပားဝပ္ ေန
ၾကရတာ စိတ္ပ်က္စရာ ျမင္ကြင္းပါပဲ
အပိုင္း (၆) ဆက္ရန္
မိဘမ်ားအတြက္ ပညာေရး (၄)
ကြ်န္ေတာ္ပုဂၢလိက
အျမင္အရေျပာရင္ ေက်ာင္းေတြမွာ စာသင္တာ အရမ္းေႏွးေကြးျပီး ပ်င္းစရာေကာင္းပါတယ္
စိတ္၀င္စားစရာလဲ
မရွိပါဘူး သင္လာရတဲ့ ဘာသာရပ္ အမ်ားစု ငါးပံုမွာ ေလးပံုခြဲေလာက္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး
ဘာေတြ သင္ေနမွန္းကို မသိတာပါ ဒီလို စိတ္မ၀င္စားတဲ့ ၾကားကပဲ ကိုယ္နည္း ကိုယ္ဟန္နဲ႔ကိုယ္
ၾကိဳးစားသင္ျပီး စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေျဖႏိုင္ခဲ့တာပါ
ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေတာ
ငရဲအလားပါပဲ နဂိုကမွ စာက်က္ပ်င္းတာ ဒီၾကားထဲ ဥာဏ္က ထိုင္းလိုက္ေသးတယ္
စာေမးလိုက္တိုင္း
တခါမွ ရေနတယ္ ဆိိုတာ မရွိဘူး တကယ္တမ္းက အဲဒီစာေတြကို ကြ်န္ေတာ္က ရေနတာပါ
ဘာျဖစ္လို႔
ရေနတယ္ မရွိဘူး ေျပာရလဲဆိုရင္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမွာ ေမးတဲ့ ပံုစံက ကြ်န္ေတာ္ သိနားလည္တဲ့
ပံုစံ
မဟုတ္ဘဲ တစ္လံုးမွ မမွားေအာင္ ဆိုရတာမ်ိဳးေတြ ေျဖရတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့
လူ႔ဂႊစာ
ေလးကလဲ
ေက်ာင္းစာသာ က်က္ရပ်င္းတာ စာဖတ္၀ါသနာပါတာက ဘယ္သူ ထင္မိမလဲ ဒုတိယတန္းမွာ မဂၢဇင္း ၀တ္ထုေတြ
ေကာက္ကိုင္ေနျပီ ဖတ္တတ္ေနျပီ အဲလို အျပင္စာေတြ ကို သဲသဲမဲမဲ ဖတ္တယ္ ဟဲ
အဲဒါက
ကိုယ့္ကိုယ္ ဘယ္သူမွ လာျပန္မေမးဘူးေလ အပ်င္းထူတာ ေျပာပါတယ္ ကိုယ္နားလည္ေနသလို
ေနလိုက္
ျပီးသြားတယ္ မဟုတ္လား ကိုယ္နားလည္တာကို မွန္တယ္ မွားတယ္ သူမ်ားက လာဆံုးျဖတ္ေန တာ
မ်ိဳး
သိပ္သေဘာမက်ဘူး ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထဲထဲ၀င္၀င္ ႏွံ႔စပ္ေအာင္
ေလ့လာ
ပါတယ္
တတ္တာ မတတ္တာကို ကြ်န္ေတာ္ အဲခ်ိန္က ဦးစားမေပးခဲ့သလို အေရးလဲ မလုပ္ပါဘူး ေျခာက္တန္း
ေလာက္ ေရာက္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္က စာအုပ္ပံုၾကားထဲေနရင္း ေလာကီပညာရပ္ေတြ ေလ့လာျဖစ္ပါတယ္
အဲထဲကပဲ
ပညာရပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆီကို ဆက္စပ္ကူးေျပာင္း နားလည္ႏိုင္တဲ့ အသိေတြ နားလည္ခဲ့ရတယ္
ရွစ္တန္းေရာက္ခ်ိန္ဆို
ကြ်န္ေတာ္ ဇာတာဖြဲ႔တာ ေကာဇာ စသျဖင့္ေပါ့ အေရွ႕တိုင္း
အေနာက္တိုင္း ျမန္မာ့ရိုးရာ ေလာကီ ပညာေတြ တတ္ခဲ့ပါတယ္ လုပ္စားဖို႔ ေလ့လာတာ မဟုတ္ပါဘူး
စာဖတ္၀ါသနာပါလို႔ ဖတ္မွတ္ရင္း တတ္သြားတာပါ ကံေကာင္းတာက မသိတာေတြကို ေမးဖို႔အတြက္ အိမ္ရဲ႕
ဘုရင္မင္းၾကားေဖေဖကလဲ ပရိုက်က် ကြ်မ္းက်င္ပါတယ္ သူဆီက တဆင့္ သင္တာေပါ့ ကြ်န္ေတာ္ အေဖဟာ
အမွန္ေျပာရင္ ျမန္မာစာကို လံုးကြဲ
ေအာင္
အတတ္ပါဘူး အဂၤလိပ္စာဆို ABCD ေတာင္ ခုထိ မွားေျပာတုန္းပါပဲ ဒါ ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္ေတာ့္
အေဖကို
ေစာ္ကားေလွာင္ေျပာင္ေနတာ
မဟုတ္ပါဘူး လက္လန္ေအာင္ကို ေလးစားလို႔ ေျပာေနရတာပါ ဒီပိုစ့္နဲ႔လဲ ဆက္စပ္မွူ ရွိလို႔ပါ
အရမ္းေတာ္တယ္ ေျပာရမွာပါ ျမန္မာစာကို စာလံုးေပါင္းမွန္ေအာင္ မေရးႏိုင္တဲ့ အေဖ ဖတ္လို႔ေတာ့ရပါတယ္
အဲဒီ ခက္ခဲတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို သူ ဘယ္လို ေလ့လာခဲ့တာလဲ သိနားလည္ သြားတာလဲ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္
ေတာ္ေတာ္ အံၾသရပါတယ္ လြယ္တယ္ေတာ့ မေအာက္ေမ့လိုက္ပါနဲ႔ ခုခတ္ ျမန္မာစာ ေက်ာင္းသားေတြ
နားမလည္တဲ့ ျမန္မာစာေတြပါ လာသင္ေပးတဲ့ ဆရာ ျပေပးေျပာေပးတဲ့ ဆရာရယ္လို႔ သူ႔မွာ မရွိခဲ့ပါဘူး
စာအုပ္က ဆရာပါပဲ တကုတ္ကုတ္နဲ႔ ဟိုက်မ္းဒီက်မ္း လွန္လိုက္ စာအုပ္ ေပၚ ျခစ္လိုက္နဲ႔ အဲဒီ
အဆင့္ ျမင့္ ပညာေတြ သူနားလည္ခဲ့တာပါပဲ အဲဘက္ပဲလားဆို ခုေခတ္ေပၚ စေလာင္းတီဗီြ လိုင္းခ်ယ္နယ္
တပ္ဆင္တာ
ျဂိဳလ္တုကေန
လိုင္းသြင္းတာေတြ လ်ပ္စစ္ပညာေတြ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ တတ္ပါတယ္ ဖုန္းေတြလား ကြ်န္ေတာ့္
ေလာက္ နီးပါးတတ္တယ္ ကလိတာ ေျပာတာ
ဒါဟာ ဘာကို ျပဆိုခ်င္တာလဲ ဆုိရင္ လုပ္ရင္းသင္တဲ့
သင္ယူမွု စနစ္ကို ေဖာ္က်ဴးပါတယ္ လုပ္ရင္းသင္သြားတယ္ ဆိုရာမွာ ဆႏၵျပင္းျပင္းေလးနဲ႔ တတ္သိခ်င္စိတ္ေလး
ရွိဖို႔ပဲ လိုတယ္ ဆိုတာရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ ျပယုဂ္ပါပဲ ဒီလို အလားတူ ေတြ သင့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ
သင္ျမင္ေတြ႔ေနရမွာပါဘ
ေက်ာင္းစာမွာ
မလိုက္ႏိုင္တဲ့ သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကိဳးစား ၾကိဳးစား ႏွုတ္ေရးအသံထြက္ ကြ်မ္းက်င္တဲ့
ဥာဏ္ရည္ကို မရႏုိုင္ပါဘူး ဒီလူေတြဟာ ထိုင္နားေထာင္ျပီး သင္ယူရတာ စာဖတ္ရတာေတြနဲ႔ ပက္သက္ျပီး
သင္ လို႔ မေပါက္ေရာက္ေပမယ့္ အျခားနည္းနဲ႔ အျခားနယ္ပယ္ေတြမွာက်ေတာ့ အလြယ္တကူ သင္လို႔ရၾကတဲ့
ပါရမီ ရွင္ေတြ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုတာကေတာ့
ေက်ာင္းဆိုတာ အေရးၾကီးမွန္း သိသည့္တိုင္ေအာင္ သင့္ကေလးရဲ႕ ဥာဏ္စြမ္း ဥာဏ္ရည္ အစစ္အမွန္ကို
ေဖာ္ုထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာ ဟုတ္-မဟုတ္ ဆိုတာကို မိဘမ်ား အေနနဲ႔ အေလးေပး ေလ့လာ ဆန္းစစ္ဖို႔
လိုတယ္ ဆိုတာကို ေျပာလိုတာပါ
ပညာေရး
အစစ္မွန္ရဲ႕တန္ဖုိး ဆိုတာ စာသိေတြ အတင္းအက်ပ္ ထိုးသိပ္ထည့္သြင္းေပးရတာ မဟုတ္ဘဲ ဥာဏ္ရည္
ဥာဏ္ေသြးကို ေဖာ္ထုတ္ျပီး ငါသိ သိေအာင္ လုပ္ေပးရတာလို႔ ေျပာလိုပါတယ္
အပိုင္း(၅)
ဆက္ရန္
ေျပာင္းလဲဖို႔အခ်ိန္တန္ျပီ
ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ိန္တန္ျပီ
********************
ေျမာက္ျမားစြာေသာ လူေတြကို သင္ေမးၾကည့္ပါ
ဒီေန႔ ကမ႓ာၾကီးဟာ ေျပာင္းလဲေနျပီ ဆိုတာ မွန္
ရဲ႕လားလို႔ေလ ေျဖၾကပါလိမ့္မယ္ မွန္တယ္ ဟုတ္တယ္ေပါ့ ဒါကို ဘယ္သူမွ ျငင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္ ေခတ္ ကေျပာင္းျပီေနျပီလို႕ေလ စိုက္ပ်ိဳးေရးေခတ္ စက္မွုေခတ္ သတင္းႏွင့္ နည္းပညာေခတ္ စသျဖင့္ ဘာညာကြိကြေပါ့ေလ
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာင္းလဲေနတာကို သိေပမယ့္လို႔ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လိုက္မေျပာင္း
လဲႏိုင္ၾကတာက ဘာေၾကာင့္လဲ လို႔ ေမးခ်င္စရာ
ပါ ေတြးစရာပါ
ေျပာင္းလဲလာျပီဆိုတာနဲ႔ အမွီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ ပညာပံု
စံသစ္ေတြကို သင္ၾကားထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္
ဒီလိုသာ သင္မထားရင္ေတာ့ ဒီေန႔ကမ႓ာမွာ သင္
ဟာ ေနာက္က်န္ေနခဲ႔မွာပါပဲ ျမန္မာေတြသာ
ၾကည့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးေခတ္ကေန မတက္ေသးဘူး
ဒါနဲ႔မ်ား ႏိုင္ငံမြဲတာ သူမ်ားကို အျပစ္တင္ခ်င္ေန
ၾကေသးတယ္ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြ တိုးတက္ မလာဘဲ တိုင္းျပည္ဝင္ေငြ တက္လာပါတယ္ ဆို
တာ ထံုးစံလဲ မရွိ ရာဇဝင္လဲ မရွိပါဘူး လူတစ္ဦး
ခ်င္းကေန တက္လာမွ တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာႏိုင္ တာပါ
ဒီေန႔ေခတ္ဟာ သတင္းေခတ္တဲ႔ လူတိုင္းလိုလို ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္ ပါးစပ္ကသာ သတင္းေခတ္ သတင္းေခတ္လို႔ ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ လူေတြက လိုက္မေျပာင္းလဲလာပဲ စက္မွုေခတ္မွာ က်န္ေန တုန္းပါပဲ
ဥပမာ ေျပာရင္ အလုပ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ႔ အၾကံ
ဥာဏ္ အေတြးအေခၚ အယူအဆကို ၾကည့္ပါ
ေက်ာင္းတက္ ပညာေကာင္းေကာင္းသင္ လခ ေကာင္းေကာင္းရမယ့္ အလုပ္တစ္ခုခုဝင္လုပ္ တဲ႔ အမ်ားစု ရဲ႕ အေတြးအၾကံေတြေလ ပံုစံကြဲ အလားတူေတြပဲ ရွိပါတယ္ ဒီေဘာင္ကို မေက်ာ္
ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး ဒီအၾကံဟာ စက္မွုေခတ္ရဲ႕ အၾကံဥာဏ္ပါ တခ်ိဳ႕မ်ားဆို စိုက္ပ်ိဳးေရး ေခတ္ကကို ရုန္းမတက္ႏိုင္ေသးတာ ေတြ႕ရပါ
တယ္
ဒီေန႔ သတင္းေခတ္မွာ ဒီလိုမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး
ေက်ာင္းတက္ ပညာေကာင္းေကာင္းသင္ ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းတစ္ခု ေထာင္တတ္ေအာင္ လုပ္တဲ႔ ဘာကြာသြားလဲ ျမင္တယ္ေနာ္
အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားဆိုတဲ႔ စားပြဲတစ္လံုး ရဲ႕ ဟိုဘက္ဒီဘက္ေလးပဲ ကြာသြားတာ ရွင္းရွင္း
ေလး
ဒီႏွစ္ခုကြာျခားခ်က္ အက်ဥ္းအတိုဆံုးေျပာရင္ အလုပ္သမား ဝန္ထမ္းဆိုတာ လုပ္ငန္းေထာင္ ျပီးမွ အလုပ္ရွာျဖစ္တယ္ လုပ္ငန္းရွင္က အလုပ္ မစတင္ခင္ကတည္းက အလုပ္လုပ္ေနျပီ ျဖစ္လို႔
ပါပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၾကိဳက္သေလာက္ ဆင့္ပြား ေတြးလို႔ရသြားျပီ မေျပာေတာ့ဘူး
သတင္းေခတ္မွာ စက္မွုေခတ္ရဲ႕ အေတြးအၾကံ နဲ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မေတြးဝံ႔စရာ ပဲေပါ့ ျမန္မာေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ဒီအခ်က္ပါပဲ
ေျပာရင္လည္း ဖဲ႔တယ္ တြယ္တယ္ လုပ္ေနဦးမွာ
မေျပာခ်င္ဘူး နာတတ္ျပီး သိျမင္သြားရင္ အက်ိဳး မ်ားေပမယ့္ နာတတ္ျပီး အျငိဳးထားတာကေတာ့
မႏွစ္ျမိဳစရာမို႔ပါ
နည္းပညာေခတ္ရဲ႕ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတာ နဲ႔အမွ် ကမ႓ာၾကီးဟာလည္း အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ကို ေျပာင္းလဲေနပါျပီ ဒါေတြ ေျပာင္း လဲလာတာနဲ႔အမွ် လူေတြကလည္း လိုက္ေျပာင္း
လဲဖို႔ လိုအပ္ေနပါျပီ
လိုက္ေျပာင္းလဲဖို႔ ဆိုတာကလည္း ေျပာင္းလဲလို
တဲ႔ ဆႏၵာအဓိပတိတပ္မွ ျဖစ္တာ ေျပာင္းလဲတာ မွ အေသးအမႊားကအစ ေျပာင္းလဲရမွာ ျဖစ္လို႔
ေျပာင္းလဲလိုတဲ႔ ဆႏၵ အလြန္ ျပင္းျပင္း ရွိဖို႔လို အပ္ပါတယ္
ဘယ္ေလာက္ထိ ေျပာင္းလဲႏိုင္သလဲ ဆိုတာ စမ္းၾကည့္လို႔ သိပါတယ္ ဘယ္လိုစမ္းမလဲ
လူတိုင္းမွာ သူတို႔ျမတ္ႏိုးတဲ႔ အရာေလးေတြ ရွိပါ
တယ္ ဆံပင္ရွည္ထားတာ ျမတ္ႏိုးတဲ႔ သူ တစ္ေယာက္ကို ဆံပင္ျဖတ္ခိုင္းၾကည့္ပါ အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲခ်င္တဲ႔ စိတ္ရွိမရွိ သိ ရပါမယ္ သူဘယ္ဘက္မွာ ရပ္တည္သလဲ ဆို တာ ျမင္သာပါလိမ့္မယ္
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေျပာင္းအလဲ လုပ္လို တဲ႔ ဆႏၵရွိၾကပါတယ္ ဒါေပမယ့္လို႔ တကယ္တမ္း
နင္လား ငါလား ေျပာင္းလဲရေတာ့မယ္ဆိုရင္ တြန္႔ဆုတ္သြားတတ္ၾကပါတယ္ ဒါကလဲ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ရမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ႔ လူ႔ဘဘာဝတစ္ခုပါ
တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္ ေခတ္က ေတာင္းဆိုလာ လို႔ လိုအပ္ခ်က္အရ ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးကို မဆိုလိုပါ ဒါမ်ိဳးက ဆႏၵျပင္းျပင္း မလိုအပ္ပါဘူး
အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာသြားတာမ်ိဳးပါ
ေျပာင္းလဲ ေနတဲ႔ ကမ႓ာၾကီးထဲ ေနထိုင္တဲ႔ သင္ ဟာ
အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲခ်င္တဲ႔ ဆႏၵနဲ႔သတၱိ ရွိေနျပီလား
ဆႏၵနဲ႔သတၱိ ရွိျပီဆိုရင္ ဘာေတြကစ ေျပာင္းလဲ
မွာလဲ
ေျပာင္းလဲမွုေပါင္း မ်ားစြာအနက္ သင့္ရဲ႕ ပထမ ဆံုး ေျပာင္းလဲခ်င္တာက ဘာလဲ
ဘယ္လို ေျပာင္းလဲမွာလဲ
ကြ်န္ေတာ့္ စာဖတ္သူမ်ား တစ္ခုခု ရႏိုင္ၾကပါေစ
စာၾကြင္း
ဒီေဆာင္းပါးက ကြ်န္ေတာ္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ (၁၁) ႏွစ္ ကတည္းက ေရးထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးပါ ခုမွ ေရးတာ မဟုတ္ပါဘူး ပံုနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိပါ စာနဲ႔ ကိုက္ေနလို႔ ယူသံုးထားျခင္းမွ်သာ
မိဘများအတွက် ပညာရေး (၃)
**********************************
မွေးလာတဲ့ ကလေးတိုင်းဟာ ပညာတော်ပြီးချမ်းသာဖို့ ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား
ဒီလိုမေးရင် အချိုလူတွေက ဖြစ်နိုင်ပါတယ်တဲ့ အချို့ကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးတဲ့
ဒီအဖြေနှစ်ခုကြားထဲ ဘာတွေ ကွာဟသွားမလဲ တွေးစရာ အမြောက်အမြားရှိပါတယ်
ကျွန်တော့် အနေနဲ့တော့ ပညာတော်ဖို့နဲ့ ချမ်းသာဖို့ မွေးလာတာပါလို့ ယုံကြည်ပါတယ် ဒါက ကျွန်တော်ယုံတာ ပြောတာပါ
သင်ကြားရေး ပုံစံတွေဟာ အမျိုးမျိုး ရှိတဲ့အထဲမှာ ကျွန်တော် နဲနဲ
ထုတ်ပြပေးပါမယ် စီးပွားရေးနဲ့ ယှဉ်တဲ့ သင်ကြားပုံစံပေါ့ နောက်ပိုင်းတွေမှာ
ပါလာပါလိမ့်မယ်
ကျွန်တော် လေ့လာထားမိသလောက် သင်ကြားမှုပုံစံဟာ ဆင်းရဲစေမယ့်ပုံစံကို ဦးတည်သွားမယ် ဆိုရင် သင်ကြားခံ ကလေးဟာ သူများထက် ညံ့သွားတာပါပဲ ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲ ဆိုရင် သင်ကြားမှု ပုံစံဟာ လူတစ်ယောက်ကို ပြောင်းလဲ သွားစေနိုင်လို့ပဲပေါ့
ကျွန်တော် လေ့လာထားမိသလောက် သင်ကြားမှုပုံစံဟာ ဆင်းရဲစေမယ့်ပုံစံကို ဦးတည်သွားမယ် ဆိုရင် သင်ကြားခံ ကလေးဟာ သူများထက် ညံ့သွားတာပါပဲ ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲ ဆိုရင် သင်ကြားမှု ပုံစံဟာ လူတစ်ယောက်ကို ပြောင်းလဲ သွားစေနိုင်လို့ပဲပေါ့
ဒါကို နောက်ထပ် တနည်းပြောရရင် သုတပညာကို ရိုက်သွင်းလို့ မရဘူးလို့
ပြောချင် တာပါ နောက်ထပ် ပြောရင် ကလေးငယ်ရဲ့ ပညာပါရမီကို နိုးထလာအောင်
လှုံ့ဆော်ပေးလို့လဲ ရတယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေ့ စမ်းသပ်ခဲ့ဖူးလို့ ယုံကြည်ပါတယ်
ပညာရေး ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ ပထဦးဆုံး ဒီစကားလုံးက ဘာလဲ သိသင့် တယ်ပေါ့ နော်
ပညာသင်ကြားမှု ဆိုတဲ့ စကားလုံး Education ဟာ ဆွဲထုတ်ပေးခြင်း ဆိုတဲ့
လက်တင် စကား Educare ကနေ ဆင်းသက်လာ တာပါ ဆွဲထုတ်တာနော် ရိုက်သွင်းတာ
မဟုတ်ဘူး
အခု နိုင်ငံ အကုန်လုံးက
ပညာရေးသင်ကြားမှု စနစ်တွေက ဒီအနက် ကို ပြောင်းပြန် လှန်ပြီး
အတင်းရိုက်သွင်းပစ်နေတာ မြင်ပါလိမ့်မယ် ဒါကြောင့်ပဲ လူအများုကြီး က နွံ့နစ်
နေရတယ် ဆိုတဲ့ အဖြေကိုလဲ ပူးတွဲ ရရှိလာစေတာ ရှင်းရှင်းလင်း လင်း မြင်
ရပါလိမ့်မယ်
ဒီနေရာမှာ အခြားသူတွေ
ဘယ်လို ပြောတာ ကျွန်တော် မဝေဖန်ပါဘူး ကျွန်တော် ပြော လိုတဲ့ အချက်နဲ့
ကိုက် ညီအောင် ယူပြထားတာပါ ဆီလျော်တယ် လို့တော့ မြင်ရလိမ့်မယ်လို့ ယူဆပါတယ်
ဒီလိုပြောတာက ပုံစံကွဲတွေ ရှိနေနိုင်လို့ပါ
ကျွန်တော်တို့ အများစုဟာ ကံမကောင်းစွာပဲ သုံးစားမရတာတွေကို ခေါင်းထဲ ရိုက်
သွင်းခံရပြီး မစို့မပို့ သိသ လောက် လေးကို ကြာရှည် ကြာမျော အသည်းစွဲ
မှတ်ထား ရပါတယ် ဒီထက်ဆိုးတာက အစမ်းစာမေးပွဲတွေ ဖြေဖို့ ကျက်မှတ် ထား
တာတွေကို စာမေးပွဲလည်း ပြီးရော သင်ကြားချက်တွေနဲ့ အတူ မေ့ဖျောက်ပစ်လိုက်ကြ
တာပါပဲ
ပညာရေးစနစ်က အထက်တန်းနဲ့
တကသိုလ် အဆင့်မြင့်တန်းတွေ အဆင့်က ဥာဏ်ရည်အပေါ် အားပြုထားပါ တယ်(
မြန်မာမှာပဲ မမှတ်ပါနဲ့ ဒီဆောင်းပါးမှာ မြန်မာ တစ်ခုတည်း ကွက်ပြောတာ
နဲနဲသာပါပါတယ်) နိုင်ငံတိုင်းမှာ ဖြစ်နေတာ ကို ပြော တယ်ပဲ မှတ်ပါ
တယောက်ယောက်ကို ဒီလူ အိုင်ကြူမြင့်တယ်လို့ ပြောလိုက်ရင် အဲဒါ အဲဒီ လူရဲ့
ကျောင်းစာမှာ ဒါမှမဟုတ် တကသိုလ် ပညာအရ အိုင်ကြူကို ဆိုလိုတာပါပဲ
တကယ်တော့ လူတစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦးဟာ သင်ယူတတ်မြောက်မှုပုံစံတွေဟာ တစ်ဦးချင်း အလိုက် ကွဲပြားပါတယ်
ဒါက ဘာလို့ ဖြစ်ရတာလဲ အကုန် တော်တဲ့လူချည်း မွေးလာတာပါဆို ခု တစ်မိုးပြောပြန်ပြီလား ပြောနိုင်သလို
ကျွနှ်တော့်မှာလဲ အဖြေအသင့်ရှိပါတယ် ဘာကြောင့်လဲ ဆိုရင် လူတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ ဥာဏ်ရည်ဥာဏ်သွေး ကွာဟချက်ကြောင့်ပဲပေါ့ ဘာဖြစ်ရဦးမတဲ့တုန်း
ကျွနှ်တော့်မှာလဲ အဖြေအသင့်ရှိပါတယ် ဘာကြောင့်လဲ ဆိုရင် လူတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ ဥာဏ်ရည်ဥာဏ်သွေး ကွာဟချက်ကြောင့်ပဲပေါ့ ဘာဖြစ်ရဦးမတဲ့တုန်း
ပြောနေကြစကားလေးပဲ ပြန်သုံးလိုက်ပါမယ် ဥပမာပြောရင် တစ်ချို့က ကျောင်းစာမှာ
အရမ်းတော် ဥာဏ်အရမ်းကောင်းကြတယ် ဒါပေမယ့် အဲကလေးကို စစ်တုရင်
သွားဆော့ခိုင်း ကြည့်ပါ ဘာမှသုံးစားမရတဲ့ ကလေး ဖြစ်နေတာမျိုး
တွေ့ရပါလိမ့်မယ် တချို့ ကလေးတွေက ကျောင်းစာသာ ညံ့တာ အခြားနေရာတွေမှာ
ဘောကန်တာ ခြင်း ခတ် တာ တီထွင်တတ်တာ စသဖြင့် တစ်နေရာရာမှာ သွားပြီး မာစတာ
ဥာဏ်စွမ်း အားတွေ ရှိနေတတ်ပါတယ်
သင်ယူမှုပုံစံမှာ နှစ်မျိုးရှိပါတယ် အဲဒါက လူသားတိုင်းလုပ်နေရတာပါပဲ ဘာတွေလဲ ဆိုရင်
ဖတ်ရင်းသင်တဲ့ပုံစံ နဲ့ လုပ်ရင်းသင်တဲ့ပုံစံပေါ့
ဒီနှစ်မျိူးမှာ ကိုယ့်ကလေးနဲ့ ဘယ်ပုံစံက အံဝင်ဂွင်ကျ ဖြစ်စေမလဲ ဆိုတာကို
မိဘ က ရွေးချယ်ရမှာပါ မိဘတင်ပဲလားဆို မဟုတ်ဘူး ကလေးကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်
တာလဲ ဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ် ဒီလိုမှ မဟုတ်ရင်တော့ ဘောလုံးကစား ရာမှာ ဥာဏ်
ရည်ထက်တဲ့ ကလေးကို ကျောင်းစာချည်း ဖိသင်ပေးနေရင်တော့ ဒီကလေး
လူမွေးပြောင်ဖို့ မလွယ် ပါဘူး နှစ်ဖက်စလုံးမှာ ညံ့သွားမှာပါ
ကျောင်းစာ အရမ်း တော်ပါတယ်ဆိုတဲ့ လူတွေ တကယ့်လက်တွေ့ဘဝမှာ မလုပ်တတ်
မကိုင်တတ် ဖြစ်ကုန်ကြ တာတွေ ရှိတယ် ဆိုတာ မိဘတွေ အနေနဲ့ တွေ့မြင် သိရှိပြီး
သား ဖြစ်မှာပါ ဘာကြောင့် ဖြစ်ရတာလဲ ကိုယ်တိုင် တွေူးကြည့်သင့်ပါတယ်
ကျွန်တော် များများ မပြောလိုပါဘူး
ထင်မြင်ချက်ကို ပြောပါဆိုရင် နည်းနည်းလောက် ပြောကြည့်မလား ထင်တာပေါ့နော်
ဒါက ဘာကြောင့် ဖြစ်ရတာလဲ ဆိုရင် ဆရာတွေဟာ သင်ရိုးညွှန်းတန်း မူဝါဒ
အရပေါ့နော် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်မှုကိုပဲ အခြေခံ ရှုမြင်ပြီး
စိတ်နဲ့ဆိုင်တဲ့ သုတပညာတွေကို ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ သုတပညာအ့ဖြစ်
ပြောင်းမပေးနိုင်ခဲ့ကြလို့ လို့ ယူဆ ပါတယ်
ဒါ့အပြင် ဆရာတွေက အမှားလုပ်တဲ့ အတွက် အပြစ်ပေးတဲ့စနစ်ကို သုံးတယ် ဒီအခါမှာ
စာသင်သားတွေဟာ မှားမှာကြောက်ပြီး ဘာမှ အသစ်အဆန်းတွေ မလုပ်ရဲတော့ဘူး ပညာ
သင်ပေးတဲ့အခါမှာ မှန်ဖို့ကိုပဲ ဦးစားပေး တယ် မှားမှာကို ကြောက်ကြတယ်
ဒီအချက်ဟာ လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေကို ဟန့်တားရာ ရောက်သွားစေ တယ် ဆိုတဲ့
အချက်ကိုတော့ ကျွန်တော် သေသေချာချာ ယုံကြည်ပါတယ်
တကယ်တမ်း ကျွန်တော်တို့ဟာ ပညာသင်ယူတယ် ဆိုရာမှာ လှုပ်ရှားလုပ်ဆောင်
မှုတွေကနေ တစ်ဆင့် သင်ယူကြရတာပါ အမှားတွေ လုပ်ပြီးမှ အမှန်လမ်း ကို
လျောက်နိုင်မှာပါ
ကျောင်းပညာသင်စနစ်မှာတော့ အမှားများတာနဲ့ အပြစ်ပေးခံရတော့တာပါပဲ ဒါက
လက်တွေ့ အခြေခံ ပညာ သင်ယူမှုပုံစံကို ချိူးဖောက်လိုက်တာပါပဲ အခြေခံ
သင်ယူမှုပုံစံ အကြောင်း နောက်ပိုင်းမှာ ထည့်သွင်းဖော်ပြ ပေး ပါမယ်
ပညာရေးလောက အနေနဲ့ အားလုံးကိုချုံပြောရမှာမို့ပါ မင်းဘောလုံးကစားတဲ့
အကြောင်း သိထားဖို့ လိုအပ်တယ် ပြောချင်ပြောလိမ့်မယ် ဒါပေမယ့် သူတို့
ကိုယ်တိုင်က ဘောလုံးကစားတာ တတ်ချင်မှ တတ်ကြတာမျိုးပါ ဒါ အပေါ်မှာပြောခဲ့တဲ့
ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကို ပြောင်းလဲ မပေးနိုင်ဘူး ဆိုတဲ့ အချက်ကို
ပြန်ထောက်ပေးတာပါ
ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်တို့ သိမှတ်ထားရမှာက ပညာရေးဆိုတာ အထင်အမြင် သဘော ထားပဲ ဖြစ်တယ်ဆိုတာပါ
ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ဆိုရင် လူတစ်ယောက်အနေနဲ့ သင်ကြားရေးကို အပြုသဘောဆောင်တယ်
မြင်ရင် အဲဒီလူ ဟာ တိုးတက်မှု ရအောင် ကြိုးစားမှာပဲ တကယ်လို့
အမြင်မရှင်းရင် ဒါမှမဟုတ် အထင်သေးမိရင်တော့ အဲဒီလူ
ဟာ ဘာကိုမှ သင်လို့ တတ်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး ကကြီး ခခွေး ကတော့ ရမှာပေါ့ဗျာ
ဟာ ဘာကိုမှ သင်လို့ တတ်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး ကကြီး ခခွေး ကတော့ ရမှာပေါ့ဗျာ
အပိုင်း (၄) ဆက်ရန်
မိဘမ်ားအတြက္ ပညာေရး (၂)
ပညာေရးဟာ ဘယ္တုန္းကနဲ႔မွ
မတူေအာင္ အေရးပါလာပါတယ္ ။ ဒါဟာ ဘယ္တုန္းကနဲ႔မွ မတဲူေအာင္ အေျပာင္းအလဲေတြ ျမန္လာလို႔ပါပဲ
ဟိုးအစကေတာ့ ေက်ာင္းမွာစာေတာ္ရင္
စီးပြားေရး နားမလည္ေပမယ့္ ၀င္ေငြေကာင္းေကာင္း ရၾကပါတယ္ ခုခ်ိန္မွာ ဒီလို မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး
စဥ္းစားဖို႔မ်ားစြာ လုိအပ္လာပါျပီ
သင္ရွုျမင္ၾကည့္ပါ
သံုးသပ္ၾကည့္ပါ
သင့္သားသမီးေတြရဲ႕
ဒီေန႔ ပညာေရးဟာ သူတို႔ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ အနာဂတ္အတြက္ ျပင္ဆင္မွုေတြ လံုလံု ေလာက္ေလာက္
ရပါရဲ႕လား သူတို႔ ေက်ာင္းက ပညာသင္ စနစ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အထူး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ပါရဲ႕လား
ေအာင္မွတ္ေကာင္းရံုနဲ႔
ဘ၀တစ္သက္စာအတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ဖူလံုပါ့မလား စီးပြားေရးအရ ေအာင္ျမင္မွုေကာ ရွိပါမလား
စတဲ့ အခ်က္ေတြကိုေပါ့ေလ
ဒီစာေရးေနတာက ေျပာင္းလဲေနတဲ့
ျဖစ္စဥ္ကို နားလည္ျပီး လက္ရွိ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ဟာ ကေလးေတြရဲ႕
အထူး လိုအပ္ခ်က္ကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူးလို႔ သံသယရွိတဲ့ မိဘမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္
ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကို ေခတ္မွီတိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ မိဘမ်ား အတြက္ပါ ကေလးေတြရဲ႕ ေမြးရာပါ
ပါရမီ ဥာဏ္ ရည္နဲ႕ သင္ယူမွုပံုစံေတြကို ဖြံ႕ျဖိဳးေစဖို႕ နဲ႔ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္ အဖိုးတန္ပညာေတြကို
တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေစဖို႔ ပံုသြင္းေပးလိုတဲ့ မိဘမ်ားအတြက္
အေထာက္အပံ့ တစ္ခု ျဖစ္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္
ပါတယ္
အိုင္းစတိုင္းဟာ
ေက်ာင္းေနစဥ္မွာ ဥာဏ္ထိုင္းသေလာက္ ၾကီးလာတဲ့အခါမွာ ကမာက အေလးအျမတ္ျပဳခံရတဲ့ မဟာပညာရွင္ၾကီး
ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ဒါက ဘာကိုျပတာလဲဆိုရင္ ပါရမီဆိုတာ ခန္႔မွန္းရခက္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာကို ျပဆိုတာပါ
တေန႔မွာ
ထင္ရွားုတဲ့ တီထြင္သူ တစ္ေယာက္က ဗဟုသုတ ျပည့္စဖို႔ အေရးၾကီးတယ္လို႔ အိုင္းစတိုင္းကို ေျပာပါ
တယ္
ဒါကို အိုင္းစတိုင္းက သေဘာမတူပါဘူး သူက ျပန္ေျပာတယ္
အခ်က္အလက္
ဗဟုသုတေတြရဖို႔ ေကာလိပ္သြားတက္စရာ မလိုပါဘူး စာအုပ္ေတြဖတ္ရံုနဲ႔ သိပါတယ္ ေခာတ္မွီတဲ့
ေကာလိပ္ေက်ာင္း ပညာေရးရဲ႕ တန္ဖိုးက ေတြးေခၚ ေျမာ္္ျမင္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားေလ့က်င့္ ေပးျခင္းပဲ
တဲ့ ေနာက္သူကဆက္ေျပာပါေသးတယ္
စိတ္ကူးဥာဏ္ရင့္သန္ျခင္းဟာ
ဗဟုသုတထက္ ပိုအေရးၾကီးတယ္ တဲ့
ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕ဖူးခဲ့သမွ်
မိဘေတြရဲ႕ ကေလးတိုင္းဟာ စာေတာ္တွဲ့ ပါရမီရွင္ေလးေတြပါပဲ ဒါေပမယ့္ ျပသနာက ဘယ္မွာစတာလဲ
ဆိုရင္ ေက်ာင္းမွာ စတာပါ ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႔႔ သူတို႔ရဲ႕ ၀ါသနာ ဗီဇ ပါရမီ ဆိုတာေတြကို
ေဘးခ်ိတ္ထားျပီး ပံုစံခြက္ထဲထည့္ ပံုစံကိုက္ စာေတြြ သင္ခ်င္မွန္း မသင္ခ်င္မွန္း မသိ
အတင္းဇြတ္ နင္းသင္
ေတာ့တာကေန
စတာပါ
မိဘေတြ အေနနဲ႔
ကေလးေတြရဲ႕ ပါရမီဥာဏ္နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ပညာ အံ၀င္ဂြင္က်ရွိမယ့္ သင္ၾကားေရး စနစ္ေတြကို
တီထြင္ၾကံဆျပီး လ်ပ္ျပက္သလို ေျပာင္လဲေနတဲ့ ေနာက္ကို ွအမွီလိုက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္
ကေလးေတြရဲ႕ လက္ဦးဆရာဟာ
မိဘေတြ ျဖစ္သလို မိဘဟာ အေရးအၾကီးဆံုး ဆရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ျပသနာက မိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သားသမီးေတြကို ပညာတတ္ျဖစ္ဖို႔
အေရးၾကီးတယ္ ဆိုျပီး ေက်ာင္း ကို ပို႔ၾကေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ပက္သက္လို႔
ဘာမွ ဆက္မလုပ္ၾကတာပါ
မိဘတိုင္းလိုလို
ကေလးေတြ ပညာေရး အေရးၾကီးတယ္ေျပာျပီး ကေလးေတြကို ပညာေပးဖို႔ စာအုပ္ေတြက်
ေတာ့ လူနည္းစုေလာက္ပဲ
ဖတ္ၾကတာ အေတာ္ဆိုးရြားလွတဲ့ ျပသနာပါပဲ
အပိုင္း(၃) ဆက္ရန္
မိဘမ်ားအတြက္ ပညာေရး (၁)
************************************
သမိုင္းတစ္ေလ်ာက္မွာ ဒီကေန႔ ပအညာေရးက ပိုအေရးၾကီးေနပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စက္မွုေခတ္ကို ေက်ာခိုင္းေနာက္ခ်န္ထားခဲ့ျပီ နည္းပညာေခတ္ထဲ ၀င္ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် ပညာရဲ႕တန္ဖိုးဟာ ဆက္ဆက္ ျမင့္တက္ေနတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ
အခုခ်ိန္မွာ႔ ေပၚလာတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကေတာ့ ကေလးေတြ ေက်ာင္းမွာသင္ယူေနတဲ့ပညာေရးဟာ စိန္ေခၚလာတဲ့ ကမာသစ္ကို ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာပါ
စက္မွူေခတ္မွာတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းတက္မယ္ ဘြဲ႔ယူမယ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဘ၀ကိုစမယ္ အပိုထပ္ေဆာင္းတဲ့ ပညာေတြ တတ္စရာမလိုဘူး ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အေျပာင္းအလဲက သိပ္မျမန္ေသးလို႔ေပါ့ တနည္းေျပာရရင္ ေက်ာင္းသင္ပညာေရးက အဲခ်ိန္တုန္းက ဘ၀အတြက္ လံုေလာက္တယ္ေလ
ဒီေန႔ အျင္ိမ္းစားယူေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ သက္ၾကားအိုေတြထဲက အမ်ားစုဟာ သူတို႔ တတ္ခဲ့ တ့ဲ ပညာေတြနဲ႔ ေခတ္သစ္ကမာကို ရင္ဆိုင္ဖိ႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကို နားလည္ခဲ့ၾကပါျပီ နားမ လည္ေသးတဲ့ သူေတြလဲ ဒုနဲ႔ေဒးေပါ့ေလ
ဒီကေန႔ေခတ္ဟာ ပညာတတ္ဆိုတဲ့သူေတြမ်ားစြာကိုင္တိုင္ဟာ ပညာမတတ္သူေတြနဲ႔ တန္းတူ စီးပြားေရး အခက္အခဲေတြ ရင္မဆိုင္ရတာဟာ သမိုင္းမွာ ပထဆံုးၾကံဳေတြ႕ရတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ ဒီလူေတြဟာ ထပ္ဆင့္ ပညာေတြ သင္ယူေလ့က်င့္နိုင္ပါမွ မ်ွက္ေမွာက္ေခတ္ လုပ္ငန္းလိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီမယ္ ဆိုတာေတြ
လည္း သိခဲ့ၾကရပါျပီ မသိေသးတဲ့သူေတြကေတာ့ သူမ်ားကိုလက္ညွိုူူထိုးလို႔ ေကာင္းေနတုန္းပါပဲ
ေမးၾကည့္ပါ မိတ္ေဆြ ေနာက္သင့္ဟာသင္ပဲ ေျဖၾကည့္ပါ
သင့္ ပညာေရးေအာင္ျမင္မွုကို ဘယ္အခ်ိန္မွာတိုင္းတာ တြက္ခ်က္ရမွာလဲ ေက်ာင္းကေပးခဲ့တဲ့ ပညာေရး တိုးတက္မွု အစီရင္ခံစာ (ရီပို႔ကတ္) ရတဲ့ အခ်ိန္မွာလား ဒါမွမဟုတ္ သင္ အျငိမ္းစားယူခ်ိန္မွာ ရွိတဲ့ ပညာေရးရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုကိုလား
အပိုင္း (၂) ဆက္ရန္
ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းမွ စြန္႔ခြာဖို႔ရာ
တစ္ခါတုန္းကဗာရာဏသီျပည္မွာ
ဘုရင္တစ္ပါးဟာ တရားအားထုတ္ရင္း ပထမစ်ာန္ကုိ ရထားပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့သူဟာ “ရဟန္းတရားက ျမတ္သလား၊ မင္းအျဖစ္ကပဲ ျမတ္သလား”လုိ႔ ဆင္ျခင္ မိပါတယ္။ ေသခ်ာဆင္ျခင္ေတာ့ “မင္းအျဖစ္ထက္ ရဟန္းတရားကျမတ္တယ္”ဆုိတာသိရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ အမတ္ေတြနဲ႔လႊဲထားျပီး တရားကုိပဲ အားထုတ္ေနပါတယ္။ အမတ္ေတြကုိလည္း တရားနဲ႔ အညီစီရင္ဖုိ႔ တခါတည္း မိန္႔မွာထားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အမတ္ေတြက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳေတြလုပ္ျပီး တရားစီရင္ေနၾကပါတယ္။ အမႈျဖစ္ရင္ လာဘ္ေပးတဲ့သူကပဲ အႏုိင္ရေလ့ ရွိပါတယ္။
အမႈတစ္ခုမွာေတာ့ ဘုရင္နဲ႔ အလြန္ရင္းနွီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ မွန္ပါလ်က္နဲ႕ တရားရႈံးသြားပါတယ္။ အဲဒီတရားရႈံးသြားတဲ႔ဘုရင့္မိတ္ေဆြက ဘုရင့္ဆီပြဲေတာ္အုပ္လာဆက္ကပ္ပါတယ္။ ဆက္ကပ္ျပီး အမတ္ေတြတရားစီရင္တာ ေငြေပးႏုိင္တဲ့သူကုိ အႏုိင္ေပးေနတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပလုိက္ ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ဘုရင္လည္း အမတ္ေတြတရားစီရင္တဲ့ေနရာကို သြားၾကည့္ပါတယ္။ ဘုရင္ကုိျမင္လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူျပည္သားေတြ က ေငြေပးတဲ့သူကုိ အႏုိင္ေပးျပီး အမႈေတြကုိ မတရား သျဖင့္စီရင္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဝုိင္းတုိင္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဘုရင္လည္း တရားစီရင္တဲ့ေနရာကေန ျပန္လာျပီး ျပာသာဒ္ထက္မွာ တရားရႈဖုိ႔ ထုိင္လုိက္ ပါတယ္္။ ထုိင္လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ မေက်နပ္တဲ့ အသံေတြက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားကုိ ဆက္ရႈမွတ္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့ ဘုရင္လုပ္သူက သံေဝဂေတာ္ေတာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ သံေဝဂနဲ႔အတူ “ငါဘုရင္လုပ္ေနလုိ႔ ဘာအက်ိဳးမ ွမရွိဘူး။ ရဟန္းတရား ကပဲျမတ္တယ္" လုိ႔ ေသခ်ာသေဘာေပါက္ျပီး မင္းအျဖစ္ကုိ စြန္႔ပစ္ လုိက္ပါတယ္။ ဆက္လက္ျပီး ဝိပႆနာ ရႈမွတ္လုိက္တာ ပေစၥကဗုဒၶါ ျဖစ္သြား ပါေတာ့တယ္။
မင္းနဲ႔ စာရွူသူ ၊ စာရွူသ ူနဲ႔မင္း။ မင္းနဲ႔ စာေရးသူ၊ စာေရးသူနဲ႔မင္း တရားသေဘာအရ ဆုိရင္ ဘာမ ွမဆုိင္ပါဘူး။ ကုိယ့္တရားနဲ႔ကုိယ္ပါ။ သူ႔တရားနဲ႔သူပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့တရားကုိ အားထုတ္ရင္ ေကာင္းတဲ့တရားကုိ ခံစားရမွာပါ။ မေကာင္းတဲ့တရားကုိ အားထုတ္ရင္ မေကာင္းတဲ့တရားကုိ ခံစားရမွာပါ။ ကုိယ္စြန္႔မွ ကုိယ္ရမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဘဝမွာ တစ္ခါတေလ စြန္႔ဖုိ႔ ခက္ေနတာေလးေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ မိသားစု သံေယာဇဥ္၊ တစ္သက္လုံးရွာခဲ့ရတဲ့အရာေတြ ေတြးမိျပန္ရင္ ခက္သြားတတ္ပါတယ္။
တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔သင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ စြန္႔သင့္တဲ့အရာေတြကုိ စြန္႔ပစ္ရမွာပါပဲ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာေတာ့ စြန္႔ဖုိ႔ခက္ေနရင္ "ေၾသာ္… ဘုရင္ျဖစ္သူေတာင္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ မင္းအျဖစ္ ကုိေတာင္စြန္႔ေသးတာပဲ၊ ငါစြန္႔ရမယ့္အရာက ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေလ" လုိ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး အားယူလုိ႔ ရပါတယ္။ တရားနဲ႔ ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔ရမွာပါပဲ။
တရားစခန္း ဝင္ဖုိ႔ေတာင္ မိသားစုသံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ အိမ္ကုိ တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ စြန္႔ဖုိ႔ ခက္ေန တတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ "ငါမရွိရင္ ျဖစ္ပါ့မလား" ဆုိတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ပါ။
အပဒါန္အ႒ကထာမွာ အက်ိဳးယုတ္ေစတဲ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးကုိ ျပထားပါတယ္။
၁။ " သူဟာ ငါ့ရဲ့ အားကုိးရာပဲ၊ သူမရွိရင္ ငါ့မွာ အားကုိးရာမရွိဘူး။ သူရွိမွျဖစ္မယ္"ဆုိျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နိမ့္ရာကထားျပီး ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားျခင္း တစ္မ်ိဳး။
၂။ "သူတုိ႔ဟာ ငါနဲ႔ကင္းျပီး ေနလုိ႔မရဘူး။ ငါဟာ သူတုိ႔ရဲ့ အားကုိးရာပဲ"ဆုိျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျမင့္ရာကထားျပီး ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္း တစ္မ်ိဳး။
ဒီေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးဟာ အက်ိုးယုတ္ေစတဲ့ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြပဲလုိ႔ဆုိပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နွိမ့္ရာကပဲ ထားထား၊ ျမင့္ရာကပဲထားထား ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္း နွစ္မ်ိဳးလုံးကေတာ့ မေကာင္းတာအမွန္ပါပဲ။
ေနွာင္ဖြဲ႔ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးမွာ ကုိယ္ကဘယ္ထဲမွာပါေနသလဲဆုိတာ ျပန္စိစစ္ၾကည့္ရမွာပါ။ နိမ့္ရာကပဲ ပါေနသလား၊ ျမင့္ရာကပဲ ပါေနသလား၊ ဘယ္ထဲမွာပဲပါပါ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကေတာ့ တစ္ခုမွ မေကာင္းပါဘူး။ ဒီေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြ ေၾကာင့္ပဲ တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္ေတာင္ တရားစခန္းဝင္ဖုိ႔ ခက္ေနေတာ့တာပါ။
တကယ္ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ ကုိယ္ေသသြားရင္ေတာင္ သူဟာနဲ႔သူ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ေသလည္း ေသရဦးမွာပါ။
ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ရုိးရုိးအားမကုိးဘဲ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျပီးအားကုိးတာပါ။ အားကုိးတာကေတာ့ အားကုိးရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈ မပါဖုိ႔ပါ။
တကယ္ေတာ့ အားကုိးျပီး တရားရေအာင္အားထုတ္ရမွာပါ။ ဒါမွလည္း အားကုိးရတာတန္တာပါ။ အားကုိးခံရသူ လည္း တန္တာပါ။ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈ ပါေနရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ သူလည္းတရားနဲ႔ေဝး၊ ကုိယ္လည္း တရားနဲ႔ ေဝးရတဲ့ ဘဝပါ။ ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ တရားေတြ ရွိေနပါလ်က္ နဲ႔ တရားေတြနဲ႔ ေဝးေနရတာေတာ့ အဓိပၸါယ္ မရွိလွ ပါဘူး။ ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ တရားေတြမရွိလုိ႔ တရားနဲ႔ ေဝးရတာဆုိ တစ္မ်ိဳးပါ။
တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ တရားအတြက္ဆုိျပီး စြန္႔ခ်ပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း တရားနယ္ပယ္ထဲ ေရာက္သြားေရာ အဆင္မေျပျဖစ္ျပီး မူရင္းဌာေန ကုိပဲ ျပန္ေရာက္လာသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဒါက အတိတ္တိတ္ျဖည့္ခဲ့တဲ့ ပါရမီေတြနဲ႔လည္းဆုိင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပါရမီျခင္း မတူပါဘူး။ ပါရမီရွင္ေတြလုိ ယတိျပတ္ မစြန္႔ႏိုင္ေပမယ့္ နည္းနည္းျခင္းေတာ့ စြန္႔သြားရမွာပါ။
တရားနဲ႔ယွဥ္ရင္ စြန္႔ရမယ္ဆုိေပမယ့္ ကေလးေမြးျပီးျပီးျခင္း ကေလးကုိစြန္႔ထားခဲ့ျပီ သီလရွင္ ဝတ္သြားတာမ်ိဳး က်ေတာ့လည္း အဆင္မေျပ လွပါဘူး။ ႏုိ္႔တုိက္ဖုိ႔တာဝန္က ရွိပါေသးတယ္။ စြန္႔တယ္ဆုိတာ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြကုိ စြန္႔ရမွာပါ။ ရာထူးဌာနႏၱရ ေငြေၾကးဥစၥာ ဇနီးခင္ပြန္း သားသမီး စသည္ေတြ အေပၚမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတဲ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈေတြပါ။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ေယာဆရာေတာ္ဘုရား အျမဲေဟာတာရွိပါတယ္။ ကေလးငုိတာလည္း တရားပါပဲ၊ ကေလးထိန္းတာလည္းတရားပါပဲတဲ့။ ကုိယ္ကေမတၱာဓာတ္နဲ႔ သတိေလးေတြပါေနရင္ တရားျဖစ္ေနတာပါပဲ။
အားလုံးၾကားဖူးတဲ့ေထရီကာဆုိတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလး တရားရသြားတယ္ဆုိတာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲကပဲ တရားရသြားတာပါ။ ဒီေတာ့ သတိပါေနရင္ ထမင္းခ်က္တာလည္းတရားပါပဲ၊ ဟင္းခ်က္တာ လည္းတရားပါပဲ၊ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တာလည္းတရားပါပဲ။
ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ အားက်အတုယူရမယ့္သူေတြအမ်ားႀကီးရယ္ပါ။ ရဟန္းထဲမွာေရာ လူထဲမွာေရာ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ္က သတိမျပဳမိလုိ႔ပါ။
တစ္ခါက ဦးဇင္းေလးတစ္ပါး နယ္ကဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကုိ သြားဖူးပါသတဲ့။ ဆရာေတာ္ ႀကီးကုိ ဖူးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေယာဂီေတြကုိ တရားစစ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
ဆရာေတာ္ႀကီးမိန္႔တဲ့အထဲမွာ ထူးဆန္းတာေတြပါေနပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ဦးဇင္းေလးက "ဒါေတြဟာ ဘုရားလက္ထက္တုန္းကပဲ ရႏုိင္ရွိႏုိင္တာ၊ ဒီေခတ္မွာ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး၊ ဆရာေတာ္ႀကီး ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ"လုိ႔ စိတ္ထဲက ေတြးလုိက္ပါသတဲ့။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ ဦးဇင္းေလးဘက္လွည့္ျပီး “ဦးဇင္းေလးရဲ့ ကုိယ္မရတာနဲ႔ မရႏုိင္ဘူး၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မေတြးရဘူး။ မသိဘဲနဲ႔ျပစ္မွားမိရင္ အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္”လုိ႔ မိန္႔လုိက္ ပါသတဲ့။
ဦးဇင္းေလးလည္းေတာ္ေတာ္ေလးထိတ္လန္႔သြားျပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ခဲ့ပါ သတဲ့။
အဲဒီဆရာေတာ္ႀကီးဟာ စာေရးသူရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးဆီက “နည္းနာနိႆယ ယူထားလုိက္သလား”လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ “အဲဒီတုန္းက တပည့္ေတာ္တုိ႔က ကုိရင္ငယ္ငယ္ပဲရွိေသးတယ္။ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူး၊ ဒါဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ့ အလုပ္လုိ႔ ထင္ခဲ့တာ။ဆရာေတာ္ႀကီးသက္ေတာ္ႀကီးလာမွ ဆရာေတာ္ႀကီးတရားအဆင့္တစ္ခုေတာ့ရေန ေလာက္ျပီလုိ႔ ခန္႔မွန္းမိတာ”လုိ႔ ျပန္ေျပာျပ ပါတယ္။
ဒီေခတ္မွာ တကယ္က်င့္ႀကံပြါးမ်ားအားထုတ္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာဆုိေတာ့ မျပစ္မွားမိေအာင္ေနတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ျပစ္မွားမိလုိ႔ ကုိယ္ျပစ္မွားမိတဲ့သူက အရိယာျဖစ္ေနရင္ အရိယူပဝါဒကံ ထိုက္သြားပါလိမ့္မယ္။ မစားရမေသာက္ရ ႀကီးမားလွတဲ့အကုသုိလ္ကံႀကီးကုိ က်ဴးလြန္မိသြားတာပါ။ ျပစ္မွားတာကေတာ့ အရိယာကုိျပစ္မွားမွသာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ထက္ သီလ သမာဓိႀကီးသူကုိ ျပစ္မွားလည္းအျပစ္ပါပဲ။
စြန္႔တဲ့သူေတြကေတာ့ စြန္႔ျပီးအားထုတ္ေနၾကတာပါ။ ကုိယ္ပဲမစြန္႔ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာပါ။ စြန္႔ျခင္းရဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ကုိ မသိလုိ႔မစြန္႔ႏုိင္ၾကတာပါ။ ရလဒ္ကုိသိတဲ့သူေတြကေတာ့ စြန္႔ေနၾကတာပါပဲ။
ေလာကမွာ စြန္႔တဲ့သူေတြကစြန္႔ျပီး ေနွာင္ဖြဲ႔တဲ့သူေတြက ေႏွာင္ဖြဲ႔ေနၾကတာပါ။ ဒီရာထူးဌာနႏၱရ ေငြေၾကးဥစၥာ ဇနီးခင္ပြန္း သားသမီး သက္ရွိ သက္မဲ့ေတြကုိပဲ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားၾကပါတယ္။ ေနွာင္ဖြဲ႔ေတာ့ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ဒီေတာ့တရားနဲ႔ေဝးသထက္ေဝးေနေတာ့တာပါ။ တရားနဲ ႔ေဝးေနေတာ့ အမွားအမွန္လည္းမသိေတာ့ပါဘူး။
တခ်ိဳ႔ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈေတြက်ေတာ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔သူတင္ နစ္နာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေႏွာင္ဖြဲ႔သူနဲ႔ ဆက္စပ္သူ မွန္သမွ်ပါ ထိခုိက္နစ္နာရေတာ့တာပါ။
စာေရးသူေရာ စာဖတ္သူေရာ စြန္႔ခ်ိန္တန္ရင္ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ ဒီလုိပါပဲ စြန္႔သင့္တာကုိ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ အားလုံး အားလုံးကုိ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ မစြန္႔ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ စြန္႔ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားယူရမွာပါ။
တစ္ခါတေလ ပုထုဇဥ္အားေလ်ာ္စြာ စြန္႔ဖုိ႔ခက္ေနရင္ ဘုရားအေလာင္းစြန္႔ခဲ့တာေလးေတြ၊ အထက္က ပေစၥကဗုဒၶါေလာင္း မင္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ခဲ့ တာေလးေတြကုိအာရုံျပဳျပီး"ေၾသာ္…. အေလာင္းေတာ္ေတြ ပါရမီရွင္ေတြဟာ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ မင္းစည္းစိမ္ေတာင္ စြန္႔ၾကေသးတာပဲ၊ ငါစြန္႔ရမယ့္ အရာက သူတုိ႔ေလာက္ မႀကီးမားဘူး"လုိ႔ အားက် အတုယူလုိ႔ ရပါတယ္။
မိတ္ေဆြေလးမ်ိဳးရွိတဲ့အထဲမွာ အတၳကၡာယီမိတ္ေဆြဆုိတာရွိပါတယ္။ ျမန္မာလုိေျပာရရင္ ေတာ့ အက်ိဳး ရွိေအာင္ေျပာျပတတ္တဲ့ မိတ္ေဆြလုိ ႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီမိတ္ေဆြျဖစ္ဖုိ႔ အဂၤါေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စုံရပါတယ္။ အဂၤါေလးပါးဆုိတာက…
၁။ မေကာင္းမွဳ အကုသိုလ္လုပ္ေနရင္ တားျမစ္ေျပာျပေပးရပါတယ္။
၂။ ေကာင္းမွႈကုသိုလ္လုပ္ေအာင္ တုိက္တြန္းေျပာျပေပးရပါတယ္။
၃။ မၾကားဖူးတဲ့ တရားစကားကုိ ေျပာျပေပးရပါတယ္။
၄။ ခ်မ္းသာေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ နတ္ျပည္လမ္း၊ မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္လမ္းကုိညႊန္ၾကား ေျပာျပ ေပးရပါတယ္။ ဒီေလးမ်ိဳးပါ။
ကုိယ္ကဒီအဂၤါေလးခ်က္ကုိအာရုံျပဳျပီး ကုိယ္ခ်စ္တဲ့မိတ္ေဆြေတြကုိ တားသင့္တာကုိတားျပီး တုိက္တြန္း သင့္တာကုိ တုိက္တြန္းရမွာပါ။ တရား စကားေတြကုိ ေျပာျပေပးရမွာျဖစ္သလုိ နတ္ျပည္ မဂ္ဖိုိလ္ ရေၾကာင္းေတြကုိလည္း ညႊန္ၾကားေျပာျပေပးရမွာပါပဲ။
ကုိယ္တားတာ တုိက္တြန္းတာေတြကုိ သူမႀကိဳက္ေပမယ့္ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကုိယ့္မိတ္ေဆြ ဆုိးက်ိဳးမျဖစ္ဖုိ႔ သူႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ တားရ၊ တုိက္တြန္းရမွာပါ။ ဒါမွအတၳကၡာယီမိတ္ေဆြ ပီသမွာပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔လုိက္တာအေကာင္းဆုံးပါပဲ။
မွီျငမ္းကိုးကား
တစ္ေန႔ေတာ့သူဟာ “ရဟန္းတရားက ျမတ္သလား၊ မင္းအျဖစ္ကပဲ ျမတ္သလား”လုိ႔ ဆင္ျခင္ မိပါတယ္။ ေသခ်ာဆင္ျခင္ေတာ့ “မင္းအျဖစ္ထက္ ရဟန္းတရားကျမတ္တယ္”ဆုိတာသိရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ အမတ္ေတြနဲ႔လႊဲထားျပီး တရားကုိပဲ အားထုတ္ေနပါတယ္။ အမတ္ေတြကုိလည္း တရားနဲ႔ အညီစီရင္ဖုိ႔ တခါတည္း မိန္႔မွာထားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အမတ္ေတြက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳေတြလုပ္ျပီး တရားစီရင္ေနၾကပါတယ္။ အမႈျဖစ္ရင္ လာဘ္ေပးတဲ့သူကပဲ အႏုိင္ရေလ့ ရွိပါတယ္။
အမႈတစ္ခုမွာေတာ့ ဘုရင္နဲ႔ အလြန္ရင္းနွီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ မွန္ပါလ်က္နဲ႕ တရားရႈံးသြားပါတယ္။ အဲဒီတရားရႈံးသြားတဲ႔ဘုရင့္မိတ္ေဆြက ဘုရင့္ဆီပြဲေတာ္အုပ္လာဆက္ကပ္ပါတယ္။ ဆက္ကပ္ျပီး အမတ္ေတြတရားစီရင္တာ ေငြေပးႏုိင္တဲ့သူကုိ အႏုိင္ေပးေနတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပလုိက္ ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ဘုရင္လည္း အမတ္ေတြတရားစီရင္တဲ့ေနရာကို သြားၾကည့္ပါတယ္။ ဘုရင္ကုိျမင္လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူျပည္သားေတြ က ေငြေပးတဲ့သူကုိ အႏုိင္ေပးျပီး အမႈေတြကုိ မတရား သျဖင့္စီရင္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဝုိင္းတုိင္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဘုရင္လည္း တရားစီရင္တဲ့ေနရာကေန ျပန္လာျပီး ျပာသာဒ္ထက္မွာ တရားရႈဖုိ႔ ထုိင္လုိက္ ပါတယ္္။ ထုိင္လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ မေက်နပ္တဲ့ အသံေတြက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားကုိ ဆက္ရႈမွတ္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့ ဘုရင္လုပ္သူက သံေဝဂေတာ္ေတာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ သံေဝဂနဲ႔အတူ “ငါဘုရင္လုပ္ေနလုိ႔ ဘာအက်ိဳးမ ွမရွိဘူး။ ရဟန္းတရား ကပဲျမတ္တယ္" လုိ႔ ေသခ်ာသေဘာေပါက္ျပီး မင္းအျဖစ္ကုိ စြန္႔ပစ္ လုိက္ပါတယ္။ ဆက္လက္ျပီး ဝိပႆနာ ရႈမွတ္လုိက္တာ ပေစၥကဗုဒၶါ ျဖစ္သြား ပါေတာ့တယ္။
မင္းနဲ႔ စာရွူသူ ၊ စာရွူသ ူနဲ႔မင္း။ မင္းနဲ႔ စာေရးသူ၊ စာေရးသူနဲ႔မင္း တရားသေဘာအရ ဆုိရင္ ဘာမ ွမဆုိင္ပါဘူး။ ကုိယ့္တရားနဲ႔ကုိယ္ပါ။ သူ႔တရားနဲ႔သူပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့တရားကုိ အားထုတ္ရင္ ေကာင္းတဲ့တရားကုိ ခံစားရမွာပါ။ မေကာင္းတဲ့တရားကုိ အားထုတ္ရင္ မေကာင္းတဲ့တရားကုိ ခံစားရမွာပါ။ ကုိယ္စြန္႔မွ ကုိယ္ရမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဘဝမွာ တစ္ခါတေလ စြန္႔ဖုိ႔ ခက္ေနတာေလးေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ မိသားစု သံေယာဇဥ္၊ တစ္သက္လုံးရွာခဲ့ရတဲ့အရာေတြ ေတြးမိျပန္ရင္ ခက္သြားတတ္ပါတယ္။
တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔သင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ စြန္႔သင့္တဲ့အရာေတြကုိ စြန္႔ပစ္ရမွာပါပဲ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာေတာ့ စြန္႔ဖုိ႔ခက္ေနရင္ "ေၾသာ္… ဘုရင္ျဖစ္သူေတာင္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ မင္းအျဖစ္ ကုိေတာင္စြန္႔ေသးတာပဲ၊ ငါစြန္႔ရမယ့္အရာက ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေလ" လုိ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး အားယူလုိ႔ ရပါတယ္။ တရားနဲ႔ ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔ရမွာပါပဲ။
တရားစခန္း ဝင္ဖုိ႔ေတာင္ မိသားစုသံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ အိမ္ကုိ တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ စြန္႔ဖုိ႔ ခက္ေန တတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ "ငါမရွိရင္ ျဖစ္ပါ့မလား" ဆုိတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ပါ။
အပဒါန္အ႒ကထာမွာ အက်ိဳးယုတ္ေစတဲ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးကုိ ျပထားပါတယ္။
၁။ " သူဟာ ငါ့ရဲ့ အားကုိးရာပဲ၊ သူမရွိရင္ ငါ့မွာ အားကုိးရာမရွိဘူး။ သူရွိမွျဖစ္မယ္"ဆုိျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နိမ့္ရာကထားျပီး ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားျခင္း တစ္မ်ိဳး။
၂။ "သူတုိ႔ဟာ ငါနဲ႔ကင္းျပီး ေနလုိ႔မရဘူး။ ငါဟာ သူတုိ႔ရဲ့ အားကုိးရာပဲ"ဆုိျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျမင့္ရာကထားျပီး ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္း တစ္မ်ိဳး။
ဒီေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးဟာ အက်ိုးယုတ္ေစတဲ့ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြပဲလုိ႔ဆုိပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နွိမ့္ရာကပဲ ထားထား၊ ျမင့္ရာကပဲထားထား ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္း နွစ္မ်ိဳးလုံးကေတာ့ မေကာင္းတာအမွန္ပါပဲ။
ေနွာင္ဖြဲ႔ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးမွာ ကုိယ္ကဘယ္ထဲမွာပါေနသလဲဆုိတာ ျပန္စိစစ္ၾကည့္ရမွာပါ။ နိမ့္ရာကပဲ ပါေနသလား၊ ျမင့္ရာကပဲ ပါေနသလား၊ ဘယ္ထဲမွာပဲပါပါ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကေတာ့ တစ္ခုမွ မေကာင္းပါဘူး။ ဒီေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြ ေၾကာင့္ပဲ တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္ေတာင္ တရားစခန္းဝင္ဖုိ႔ ခက္ေနေတာ့တာပါ။
တကယ္ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ ကုိယ္ေသသြားရင္ေတာင္ သူဟာနဲ႔သူ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ေသလည္း ေသရဦးမွာပါ။
ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ရုိးရုိးအားမကုိးဘဲ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျပီးအားကုိးတာပါ။ အားကုိးတာကေတာ့ အားကုိးရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈ မပါဖုိ႔ပါ။
တကယ္ေတာ့ အားကုိးျပီး တရားရေအာင္အားထုတ္ရမွာပါ။ ဒါမွလည္း အားကုိးရတာတန္တာပါ။ အားကုိးခံရသူ လည္း တန္တာပါ။ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈ ပါေနရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ သူလည္းတရားနဲ႔ေဝး၊ ကုိယ္လည္း တရားနဲ႔ ေဝးရတဲ့ ဘဝပါ။ ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ တရားေတြ ရွိေနပါလ်က္ နဲ႔ တရားေတြနဲ႔ ေဝးေနရတာေတာ့ အဓိပၸါယ္ မရွိလွ ပါဘူး။ ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ တရားေတြမရွိလုိ႔ တရားနဲ႔ ေဝးရတာဆုိ တစ္မ်ိဳးပါ။
တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ တရားအတြက္ဆုိျပီး စြန္႔ခ်ပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း တရားနယ္ပယ္ထဲ ေရာက္သြားေရာ အဆင္မေျပျဖစ္ျပီး မူရင္းဌာေန ကုိပဲ ျပန္ေရာက္လာသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဒါက အတိတ္တိတ္ျဖည့္ခဲ့တဲ့ ပါရမီေတြနဲ႔လည္းဆုိင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပါရမီျခင္း မတူပါဘူး။ ပါရမီရွင္ေတြလုိ ယတိျပတ္ မစြန္႔ႏိုင္ေပမယ့္ နည္းနည္းျခင္းေတာ့ စြန္႔သြားရမွာပါ။
တရားနဲ႔ယွဥ္ရင္ စြန္႔ရမယ္ဆုိေပမယ့္ ကေလးေမြးျပီးျပီးျခင္း ကေလးကုိစြန္႔ထားခဲ့ျပီ သီလရွင္ ဝတ္သြားတာမ်ိဳး က်ေတာ့လည္း အဆင္မေျပ လွပါဘူး။ ႏုိ္႔တုိက္ဖုိ႔တာဝန္က ရွိပါေသးတယ္။ စြန္႔တယ္ဆုိတာ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြကုိ စြန္႔ရမွာပါ။ ရာထူးဌာနႏၱရ ေငြေၾကးဥစၥာ ဇနီးခင္ပြန္း သားသမီး စသည္ေတြ အေပၚမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတဲ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈေတြပါ။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ေယာဆရာေတာ္ဘုရား အျမဲေဟာတာရွိပါတယ္။ ကေလးငုိတာလည္း တရားပါပဲ၊ ကေလးထိန္းတာလည္းတရားပါပဲတဲ့။ ကုိယ္ကေမတၱာဓာတ္နဲ႔ သတိေလးေတြပါေနရင္ တရားျဖစ္ေနတာပါပဲ။
အားလုံးၾကားဖူးတဲ့ေထရီကာဆုိတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလး တရားရသြားတယ္ဆုိတာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲကပဲ တရားရသြားတာပါ။ ဒီေတာ့ သတိပါေနရင္ ထမင္းခ်က္တာလည္းတရားပါပဲ၊ ဟင္းခ်က္တာ လည္းတရားပါပဲ၊ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တာလည္းတရားပါပဲ။
ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ အားက်အတုယူရမယ့္သူေတြအမ်ားႀကီးရယ္ပါ။ ရဟန္းထဲမွာေရာ လူထဲမွာေရာ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ္က သတိမျပဳမိလုိ႔ပါ။
တစ္ခါက ဦးဇင္းေလးတစ္ပါး နယ္ကဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကုိ သြားဖူးပါသတဲ့။ ဆရာေတာ္ ႀကီးကုိ ဖူးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေယာဂီေတြကုိ တရားစစ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
ဆရာေတာ္ႀကီးမိန္႔တဲ့အထဲမွာ ထူးဆန္းတာေတြပါေနပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ဦးဇင္းေလးက "ဒါေတြဟာ ဘုရားလက္ထက္တုန္းကပဲ ရႏုိင္ရွိႏုိင္တာ၊ ဒီေခတ္မွာ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး၊ ဆရာေတာ္ႀကီး ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ"လုိ႔ စိတ္ထဲက ေတြးလုိက္ပါသတဲ့။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ ဦးဇင္းေလးဘက္လွည့္ျပီး “ဦးဇင္းေလးရဲ့ ကုိယ္မရတာနဲ႔ မရႏုိင္ဘူး၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မေတြးရဘူး။ မသိဘဲနဲ႔ျပစ္မွားမိရင္ အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္”လုိ႔ မိန္႔လုိက္ ပါသတဲ့။
ဦးဇင္းေလးလည္းေတာ္ေတာ္ေလးထိတ္လန္႔သြားျပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ခဲ့ပါ သတဲ့။
အဲဒီဆရာေတာ္ႀကီးဟာ စာေရးသူရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးဆီက “နည္းနာနိႆယ ယူထားလုိက္သလား”လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ “အဲဒီတုန္းက တပည့္ေတာ္တုိ႔က ကုိရင္ငယ္ငယ္ပဲရွိေသးတယ္။ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူး၊ ဒါဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ့ အလုပ္လုိ႔ ထင္ခဲ့တာ။ဆရာေတာ္ႀကီးသက္ေတာ္ႀကီးလာမွ ဆရာေတာ္ႀကီးတရားအဆင့္တစ္ခုေတာ့ရေန ေလာက္ျပီလုိ႔ ခန္႔မွန္းမိတာ”လုိ႔ ျပန္ေျပာျပ ပါတယ္။
ဒီေခတ္မွာ တကယ္က်င့္ႀကံပြါးမ်ားအားထုတ္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာဆုိေတာ့ မျပစ္မွားမိေအာင္ေနတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ျပစ္မွားမိလုိ႔ ကုိယ္ျပစ္မွားမိတဲ့သူက အရိယာျဖစ္ေနရင္ အရိယူပဝါဒကံ ထိုက္သြားပါလိမ့္မယ္။ မစားရမေသာက္ရ ႀကီးမားလွတဲ့အကုသုိလ္ကံႀကီးကုိ က်ဴးလြန္မိသြားတာပါ။ ျပစ္မွားတာကေတာ့ အရိယာကုိျပစ္မွားမွသာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ထက္ သီလ သမာဓိႀကီးသူကုိ ျပစ္မွားလည္းအျပစ္ပါပဲ။
စြန္႔တဲ့သူေတြကေတာ့ စြန္႔ျပီးအားထုတ္ေနၾကတာပါ။ ကုိယ္ပဲမစြန္႔ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာပါ။ စြန္႔ျခင္းရဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ကုိ မသိလုိ႔မစြန္႔ႏုိင္ၾကတာပါ။ ရလဒ္ကုိသိတဲ့သူေတြကေတာ့ စြန္႔ေနၾကတာပါပဲ။
ေလာကမွာ စြန္႔တဲ့သူေတြကစြန္႔ျပီး ေနွာင္ဖြဲ႔တဲ့သူေတြက ေႏွာင္ဖြဲ႔ေနၾကတာပါ။ ဒီရာထူးဌာနႏၱရ ေငြေၾကးဥစၥာ ဇနီးခင္ပြန္း သားသမီး သက္ရွိ သက္မဲ့ေတြကုိပဲ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားၾကပါတယ္။ ေနွာင္ဖြဲ႔ေတာ့ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ဒီေတာ့တရားနဲ႔ေဝးသထက္ေဝးေနေတာ့တာပါ။ တရားနဲ ႔ေဝးေနေတာ့ အမွားအမွန္လည္းမသိေတာ့ပါဘူး။
တခ်ိဳ႔ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈေတြက်ေတာ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔သူတင္ နစ္နာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေႏွာင္ဖြဲ႔သူနဲ႔ ဆက္စပ္သူ မွန္သမွ်ပါ ထိခုိက္နစ္နာရေတာ့တာပါ။
စာေရးသူေရာ စာဖတ္သူေရာ စြန္႔ခ်ိန္တန္ရင္ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ ဒီလုိပါပဲ စြန္႔သင့္တာကုိ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ အားလုံး အားလုံးကုိ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ မစြန္႔ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ စြန္႔ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားယူရမွာပါ။
တစ္ခါတေလ ပုထုဇဥ္အားေလ်ာ္စြာ စြန္႔ဖုိ႔ခက္ေနရင္ ဘုရားအေလာင္းစြန္႔ခဲ့တာေလးေတြ၊ အထက္က ပေစၥကဗုဒၶါေလာင္း မင္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ခဲ့ တာေလးေတြကုိအာရုံျပဳျပီး"ေၾသာ္…. အေလာင္းေတာ္ေတြ ပါရမီရွင္ေတြဟာ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ မင္းစည္းစိမ္ေတာင္ စြန္႔ၾကေသးတာပဲ၊ ငါစြန္႔ရမယ့္ အရာက သူတုိ႔ေလာက္ မႀကီးမားဘူး"လုိ႔ အားက် အတုယူလုိ႔ ရပါတယ္။
မိတ္ေဆြေလးမ်ိဳးရွိတဲ့အထဲမွာ အတၳကၡာယီမိတ္ေဆြဆုိတာရွိပါတယ္။ ျမန္မာလုိေျပာရရင္ ေတာ့ အက်ိဳး ရွိေအာင္ေျပာျပတတ္တဲ့ မိတ္ေဆြလုိ ႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီမိတ္ေဆြျဖစ္ဖုိ႔ အဂၤါေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စုံရပါတယ္။ အဂၤါေလးပါးဆုိတာက…
၁။ မေကာင္းမွဳ အကုသိုလ္လုပ္ေနရင္ တားျမစ္ေျပာျပေပးရပါတယ္။
၂။ ေကာင္းမွႈကုသိုလ္လုပ္ေအာင္ တုိက္တြန္းေျပာျပေပးရပါတယ္။
၃။ မၾကားဖူးတဲ့ တရားစကားကုိ ေျပာျပေပးရပါတယ္။
၄။ ခ်မ္းသာေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ နတ္ျပည္လမ္း၊ မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္လမ္းကုိညႊန္ၾကား ေျပာျပ ေပးရပါတယ္။ ဒီေလးမ်ိဳးပါ။
ကုိယ္ကဒီအဂၤါေလးခ်က္ကုိအာရုံျပဳျပီး ကုိယ္ခ်စ္တဲ့မိတ္ေဆြေတြကုိ တားသင့္တာကုိတားျပီး တုိက္တြန္း သင့္တာကုိ တုိက္တြန္းရမွာပါ။ တရား စကားေတြကုိ ေျပာျပေပးရမွာျဖစ္သလုိ နတ္ျပည္ မဂ္ဖိုိလ္ ရေၾကာင္းေတြကုိလည္း ညႊန္ၾကားေျပာျပေပးရမွာပါပဲ။
ကုိယ္တားတာ တုိက္တြန္းတာေတြကုိ သူမႀကိဳက္ေပမယ့္ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကုိယ့္မိတ္ေဆြ ဆုိးက်ိဳးမျဖစ္ဖုိ႔ သူႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ တားရ၊ တုိက္တြန္းရမွာပါ။ ဒါမွအတၳကၡာယီမိတ္ေဆြ ပီသမွာပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔လုိက္တာအေကာင္းဆုံးပါပဲ။
မွီျငမ္းကိုးကား
သုတၱနိပါတ္အ႒ကထာ၊
ခဂၢဝိသာဏသုတ္
ေထရအပဒါန္ဝတၳဳေတာ္ႀကီး၊ အရွင္ဓမၼႆာမီဘိဝံသ
ေထရအပဒါန္ဝတၳဳေတာ္ႀကီး၊ အရွင္ဓမၼႆာမီဘိဝံသ
ရေဝႏြယ္(အင္းမ) စြန္႔ျခင္းႏွင့္ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းတရားေတာ္
