သားေတာ္အကုသလပုတၱအား ခမည္းေတာ္ဘုရား မိန္႔ၾကား လိုက္သည္မွာ……

*******************************

ေမး။ ။ အဘိဓမၼာဘုရားေဟာ ဟုတ္မဟုတ္သိခ်င္ပါတယ္ တကယ္လို႕သာ ဘုရားေဟာဆိုရင္ ဘယ္လို႕ အခ်က္ေတြေၾကာင့္သိႏိုင္ပါသလဲ

ေမး။ ။ ေနာက္တစ္ခါ သမၼာဒိဌိဟာ သိပၸံပညာရဲ႕ ေျခလွမ္း ကို လိုက္ႏိုင္ပါရဲ႕လား

ေျဖ။ ။ ဤမ်ွနက္နဲ ခက္ခဲေသာ ရုပ္နာမ္တရားမ်ားကို အေသးစိပ္ ေဟာၾကားထားေသာ အဘိဓမၼာတရားကို ဘုရားမေဟာလ်ွင္ အဘယ္သူေဟာသည္ဟု ယူဆမိပါ သနည္း? ။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို တာဝတိ ံသာ နတ္ျပည္၌ အက်ယ္တဝင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူျပီး။ အရွင္ သာရိပုတၱရာအား အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္ မူေလ သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ သည္လည္း လင္းႏို႔သားျဖစ္ခဲ့ဖူး ေသာ ရဟန္းငါးရာတုိ႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္ လက္ဆင့္ ကမ္း ၍ ေဟာ ၾကားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ဤသုိ႔လ်ွင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ မွ အစျပဳကာ ဆရာအစဥ္ အဆက္ အားျဖင့္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ လာခဲ့သည္မွာ ယေန ့ထက္တုိင္ ေအာင္ျဖစ္ ေလ သည္။ ။

ရုပ္နာမ္တရား တို႔ကို ပုိင္းျခား၍ ေဟာထားျခင္း၊ ပရမတၳ သဘာဝ တရားမ်ားကို ျဖစ္စဥ္အတုိင္း အၾကြင္း မရိွ ျပည့္စံု စြာ ဆက္စပ္ ေဟာထားျခင္းတုိ႔ကို ေထာက္ဆ၍ သဗၺညဳတ ဘုရားရွင္မွတစ္ပါး အျခား တစ္စုံတစ္ဦး ေသာသူသည္ ေဟာၾကားႏုိင္စြမ္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ

ေျဖ။ ။ သမၼာဒိ႒ိသည္=ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိ၊ နာမရူပ ပရိဂၢဟသမၼာဒိ႒ိ၊ ေဟတုပစၥယပရိဂၢဟသမၼာဒိ႒ိ၊ ဝိပႆနာ ဥာဏဒႆနသမၼာဒိ႒ိ၊ ေလာကုတၱရမဂၢဖလ သမၼာဒိ႒ိ-အားျဖင့္ ငါးမ်ိဳး ခြဲျခားႏုိင္ပါသည္။ ေလာကုတၱရ မဂၢဖလသမၼာဒိ႒ိ သည္ပင္လွ်င္ သိပၸံပညာ၏ ေျခလွမ္းကို ေက်ာ္လြန္သြားျပီး ျဖစ္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ ၄င္းသမၼာဒိ႒ိ တရား တို႔ကုိေကာင္းစြာ သေဘာမေပါက္ပဲ၊ မည့္သည့္ သိပၸံပညာ ကုိမ်ွ ေက်ာ္လႊားႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ လက္ရွိ သိပၸံ ပညာရွင္မ်ား ေလ့လာေနေသာ သိပၸံသည္ကား နာမရူပ ပရိဂၢဟသမၼာဒိ႒ိ- မွ-(ရူပ) ဟုဆိုအပ္ေသာ ရုပ္တစ္စိပ္ တစ္ေဒသကုိ သာလွ်င္ လက္ေတြ ့အားျဖင့္ ေလ့လာေနၾက ျခင္းသာ ျဖစ္ေသး၍၊ ေမးခြန္းရွင္ ဆိုလိုေသာ သမၼာဒိ႒ိ ကုိ သာလ်ွင္ ေကာင္းစြာသိရွိ ထားမည္ဆုိပါက၊ သိပၸံပညာ၏ ေျခလွမ္းကို လုိက္ႏုိင္ရုံမကပဲ၊ ဘုရားရဟႏၲာ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သာလ်ွင္ အာရုံျပဳက်က္စားရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္တုိင္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ မည္ျဖစ္သည္။

အဘိဓမၼာအေၾကာင္း အက်ဥ္းခ်ဳံးေျပာျပပါမယ္။ သိသင့္ သိထိုက္ေသာ တရားအလံုးစံုကို ဆရာမကူ သယမၺဴဉာဏ္ ႏွင့္ သိျမင္ေတာ္မူေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ သတၱမ
ေျမာက္ဝါကုိ တာဝတႎသာမွာ ကပ္ဆိုေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့ နတ္သားကို အမွဴးထား၍ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္း တို႔အား ဝါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာေဒသနာကုိ မရပ္ မနား တစ္ဆက္တည္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ နံနက္ ဆြမ္းခံခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ နိမၼိတ႐ုပ္ပြား ေတာ္ တစ္ဆူကို မိမိ၏ကိုယ္စား ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ် တရား ဆက္ ေဟာရန္ အဓိ႒ာန္ေတာ္မူခဲ့ၿပီး ေျမာက္ကၽြန္း ဥတၱရ ကု႐ုသို႔ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အေနာတတ္အိုင္နားမွာ ဆြမ္းဘုဥ္းေတာ္မူၿပီး စႏၵကူးေတာ၌ ေနသန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာက ဘုရားထံေမွာက္ လာေရာက္ၿပီး ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳေတာ္မူ ခဲ႔ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာက အရွင္သာရိပုတၱရာအား အဘိဓမၼာတရားကို နည္းရ႐ံု အက်ဥ္းခ်ဴပ္ (သေခၤပနယ) ေဟာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ အဘိဓမၼာေဒသနာကုိ လူ႔ျပည္ႏွင့္ နတ္ျပည္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ေဟာၾကားေတာ္မူ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္ရထားတဲ့ အရွင္ သာရိပုတၱရာမေထရ္ဟာ ဘုရားရွင္ထံမွ နည္းရေတာ္မူလွ်င္ အဘိဓမၼာအက်ယ္ကို နည္းေပါင္းအရာအေထာင္တို႔ျဖင့္ ျဖန္႔ လွ်က္သိျမင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္မွ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကုိ မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္ နည္း (နာတိဝတၳာရ-နာတိသေခၤပနယ) ျဖင့္ တပည့္ရဟန္း ငါးရာ တို႔အား တစ္ဖန္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

တာဝတႎသာမွာ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိ ျမတ္ဗုဒၶေဟာ ၾကားလုိ႔ ၿပီးဆံုးတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ လူ႔ျပည္မွာလည္း အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ကုိ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဟာၾကားျခင္း ၿပီးဆံုး သို႔ ေရာက္ပါတယ္။လူ႔ေလာက၌ ယေန႔တိုင္ သင္ၾကားပို႔ ခ်ေနတဲ့ အဘိဓမၼာပိဋကဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဟာ ၾကားပို႔ိခ်ခဲ့တဲ့ ပိ႗ကျဖစ္ပါတယ္။

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ သည္ ပရမတၳသဘာဝတရားမ်ားကို ျဖစ္စဥ္အတုိင္း အၾကြင္းမရိွ ျပည့္စံုစြာ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ တဲ့ ပရမတၳေဒသနာေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ဓမၼကၡႏၵာ အေရ အတြက္အားျဖင့္ သုတၱန္ပိဋကမွာ ၂၁၀၀၀၊ ဝိနည္းပိဋိကမွာ ၂၁၀၀၀ ႏွင့္ အဘိဓမၼာပိဋိကမွာ ၄၂၀၀၀ ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဘိဓမၼာသည္ ဓမၼာခႏၵာအေရအတြက္ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေဟာၾကားေသာ နည္းအေရအတြက္ အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ထူျခားဆန္းၾကယ္မႈ၌ လည္းေကာင္း သာလြန္ပါတယ္။
အဘိ = သာလြန္ေသာ၊ ထူးဆန္းေသာဓမၼာ = သင္ယူထိုက္ ေသာ ပါဠိေတာ္ (ဝါ) သတၱဝါတို႔ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ၿငိမ္း ေအာင္ ျမတ္ဗုဒၶမွ ေကာင္းစြာေဟာၾကားအပ္ေသာတရား။

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ အဘိဓမၼာပိဋိကမွ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေတာ္မူတဲ့အခါ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ သြယ္ ကြန္႔ျမဴးလာပါတယ္။ တာဝတႎသာမွာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားလို႔ ၿပီးဆံုးတဲ့အခါမွာ နတ္ ျဗဟၼာေပါင္း ကုေဋရွစ္ေသာင္းတို႔ သစၥာေလးပါး သိျမင္ၿပီး ကၽြတ္တမ္းဝင္ၾကကုန္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဟာ ပညတ္ေလာကကို ေဖာက္ထြင္း ၍ ပရမတ္ေလာကကို စိတ္ ေစတသိက္ ႐ုပ္ နိဗၺာန္တည္း ဟူေသာ အေျခခံ သဘာဝတရားမ်ားျဖင့္ ဖြင့္ဆိုရွင္းလင္း ထားတဲ့အတြက္ ႐ုပ္၊ နာမ္အစုတုိ႔၌ ငါဟူေသာ မာနစြဲ၊ ငါ႔ဥစၥာ ဟူေသာ တဏွာစဲြ၊ အတၱေကာင္ရိွသည္ဟူေသာ ဒိ႒ိစဲြတုိ႔ကို ၿဖိဳခြဲႏိုင္ပါတယ္။ပရမတ္သေဘာတရားမ်ားကား စိတ္ ေစတသိက္ ၅၂-ပါး၊ နိပၹန္ႏၷ႐ုပ္ ၁၈-ပါး ႏွင့္ နိဗၺာန္ ၁-ပါးတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ပရမတ္အျမင္ဟူသည္မွာ သတၱဝါအေပါင္းတို႔ဟာ ခႏၶာငါးပါး တို႔၏ အေပါင္းအစု (ဝါ) ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးတုိ႔၏ အေပါင္းအစု ျဖစ္ တယ္လို႔ ထုိးထြင္းသိတဲ့ အျမင္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ပရမတ္ အျမင္ကို ျမင္သိျခင္းေၾကာင့္ အလြန္႔အလြန္ အက်ဳိးထူးပါ တယ္။ အေၾကာင္းက သကၠာယဒိ႒ိကို ပယ္သတ္ရန္ အေထာက္အကူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပါ။ ပညတ္အားျဖင့္ ထင္းရွားရိွေသာ ႐ုပ္နာမ္အစုအေပါင္း၌ အတၱ(ဝါ) ငါ(ဝါ) ဝိညာဥ္ေကာင္ အမွန္မရိွပါဘဲလ်က္ အတၱရိွတယ္လို႔ (ဝါ) ငါရိွတယ္လို႔ အျမင္မွားတာကို သကၠာယဒိ႒ိလို႔ ေခၚပါ တယ္။သကၠယဒိ႒ိဟာ မိစၧာဒိ႒ိဟူေသာ ဝါဒမွားအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ ၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။ မိစၧာဒိ႒ိဟာ အကုသိုလ္ကုိ အမ်ားဆံုး တုိးပြားေစသည့္တရားျဖစ္ပါတယ္။ မိစၧာဒိ႒ိ ဓာတ္ခံရိွသူတစ္ေယာက္က ၾကံစည္၊ ေျပာဆို၊ ျပဳလုပ္ သမွ်ေသာ မေနာကံ၊ ဝဇီကံ၊ ကာယကံဟူသမွ်တုိ႔ဟာလည္း မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္ေသာကံမ်ားသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေကာင္းက်ဳိးကိုသာ ျဖစ္ပြားေစပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ က မိစၧာဒိ႒ိထက္ ႀကီးေလးေသာ အျပစ္ သည္ မရိွ လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲပါတယ္။ ဝိပႆနာ တရား ကို ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားေနသူမွာ ႐ုပ္ႏွင့္ နာမ္တုိ႔ကို ပိုင္းျခား ၍ သိျမင္လာတ့ဲအခါ နာမ႐ူပ ပရိေစၧဒဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာပါ တယ္။ အဘိဓမၼာကို ေလ့လာေသာသူမွာလည္း ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားတို႔ကို လကၡဏ၊ ရသ၊ ပစၥဳပ႒ာန္၊ ပဒ႒ာန္တို႔ႏွင့္ တကြ ပိုင္းျခား၍ သိျမင္ရင္ သုတမယဉာဏ္ျဖင့္ နာမ္႐ုပ္တို႔ ကို ပိုင္းပိုင္းျခားျခား ကြဲကြဲျပားျပား သိႏိုင္ပါတယ္။အဲဒီ နာမ႐ူပ ပရိေစၧဒဉာဏ္ျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္အစုကို အတၱဟု စြဲလမ္း ေသာ အတၱဒိ႒ိကိုလည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္နာမ္အစုကို ငါ၊သူတစ္ပါး၊ ေယာက္်ား၊ မိ္န္းမ စသည္ျဖင့္ စြဲလမ္းယူေသာ သကၠယဒိ႒ိကိုလည္းေကာင္း ကာလအပိုင္းအျခားျဖင့္ ပယ္ခြာ ထားႏိုင္ပါတယ္။

ဝိပႆနာ႐ႈမွတ္၍ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ ရင္ သကၠာယဒိ႒ိကို အၿပီးအျပတ္ ပယ္သတ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဘိဓမၼာကို ဆည္းပူးေလ့လာျခင္းမျပဳသျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္ တရား တို႔၌ အသိဉာဏ္ကင္းေနေသာသူကို အႏၶပုထုဇဥ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ႐ုပ္နာမ္တရားတုိ႔၌ ဉာဏ္ပညာ မ်က္စိကင္း ေနသူဟု အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။အဘိဓမၼာကို ဆည္းပူး ေလ့ လာ သျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔ကို ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ေသ ဉာဏ္ ပညာ မ်က္စိရိွလာသူကို ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ အဘိဓမၼာကို ဆည္းပူးေလ့လာသူတစ္ဦးသည္ -

(၁) ကုသိုလ္စိတ္ႏွင့္ အကုသိုလ္စိတ္တို႔ကုိ ခြဲျခားသိရိွလာ သျဖင့္ အကုသိုလ္စိတ္ အျဖစ္နည္းၿပီး ကုသိုလ္စိတ္အျဖစ္ မ်ားရန္ ႏွလံုးသြင္းႏို္င္လာပါတယ္။

(၂) စိတ္ကို ျခယ္လွယ္ေနၾကတဲ့ ေစတသိက္မ်ား၏ သေဘာကို သိနားလည္လာတဲ့အခါ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ စသည့္ အကုသိုလ္ေစတသိက္မ်ား အား နည္းလာေအာင္ က်င့္ၾကံႏိုင္လာပါတယ္။ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဟိရီ၊ ၾသတၱပၸ စေသာ ကုသိုလ္ေစတသိက္မ်ား အားေကာင္းလာ ရန္လည္း အားထုတ္ႏိုင္လာပါတယ္။

(၃) ႐ုပ္၊နာမ္တုိ႔ကို ပိုင္းျခား၍သိေသာသူသည္ အတၱဒိ႒ိ၊ သကၠာယဒိ႒ိတုိ႔ကို ကာလအပိုင္းအျခားျဖင့္ ပယ္ခြာထားႏိုင္ ပါတယ္။

(၄) ႐ုပ္၊နာမ္တရားတုိ႔၌ ဉာဏ္ပညာမ်က္စိကန္းေနေသာ အႏၶပုထုဇဥ္အျဖစ္မွ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔ကုိ သိျမင္ေသာ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္အဆင့္သို႔ တက္လွမ္းႏို္င္ပါတယ္။

(၅) ႐ုပ္၊ နာမ္တရားတုိ႔ကား အေၾကာင္းမဲ့ျဖစ္ေပၚလာ ၾကေသာတရားမ်ားမဟုတ္၊ ဆိုင္ရာအေၾကာင္းတရားမ်ား ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာၾကေသာ တရားမ်ားတည္းဟု သိျမင္ လာ သည့္ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္ ကိုလည္း ရရိွလာႏို္င္ပါ တယ္။ဤဉာဏ္ကို ရရိွေသာအခါ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ အေၾကာင္းမရိွဘဲ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္ဟူေသာ အေဟတုကဒိ႒ိ(အေၾကာင္းမဲ့ဝါဒ)ကိုလည္းေကာင္း၊ ထာဝရဘုရားစေသာ တန္ခိုးရွင္တို႔က ဖန္ဆင္းသျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟူေသာ ဣႆရနိမၼာနဒိ႒ိ (ဖန္ဆင္းရွင္ ဝါဒ)ကိုလည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔ႏိုင္ပါတယ္။ ယံုမွားမႈအားလံုး ကိုလည္း ေက်ာ္လႊားႏိုင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ အဘိဓမၼာ ေဒသနာ ကို က်က်နနေလ့လာပါက အေၾကာင္းအက်ဳိး အျပည့္အစံုႏွင့္တကြ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိျမင္ႏို္င္ေသာ ယထာဘူတဉာဏ္ကို ရရိွႏိုင္ပါတယ္။ ထုိဉာဏ္ျဖင့္ အယူ လဲြမႈ မိစၧာဒိ႒ိႏွင့္ ယံုမွားသံသယျဖစ္မႈ ဝိစိကိစၧာတို႔ကို အေတာ္အသင့္ၾကာရွည္စြာ ပယ္ရွားထားႏိုင္ေသာ ထုိဉာဏ္ ပိုင္ရွင္သည္ ေသာတာပန္ ႏွင့္ အလားတူ သျဖင့္ စူဠေသာတာပန္အဆင့္သို႔ ေရာက္ရိွၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ စူဠေသာတာပန္ျဖစ္လွ်င္ ေနာက္ဘဝ၌ မုခ် အပၸါယ္မလားေတာ့ပါဘူး။

ဤအဆင့္သို႔ေရာက္ၿပီးေသာသူသည္ ဆက္လက္၍ ဝိပႆနာ တရားကို အားထုတ္ပါက မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ သို႔ မၾကာခင္ ဧကန္မုခ် ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ အဘိဓမၼာ၏ အက်ုုုုိဳးေက်းဇူးဟာ ႀကီးမားလွပါေပတယ္။ ဤအေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာဟာ အဖိုးအတန္ဆံုး ဘဝပညာျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။

အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ကို တေနရာတည္း၌ တစ္ဆက္ တည္း ေဟာၾကား ေသာ တရားရွည္ႀကီး တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ္ လည္း ေဟာပံုေဟာနည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို သံုး၍ ေဟာၾကား ထားသျဖင့္ ေဟာနည္းအရ က်မ္းခုႏွစ္က်မ္း ခြဲျခားထား ပါတယ္။
(၁) ဓမၼသဂၤဏီ (၂) ဝိဘင္း (ဝိဘဂၤ)(၃) ဓာတုကထာ (၄) ပုဂၢလပညတ္ (ပုဂၢလပညတၱိ)(၅) ကထာဝတၳဳ (၆) ယမိုက္ (ယမက)(၇) ပ႒ာန္း (ပ႒ာန) ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကား သဗၺဳညဳတဉာဏ္ေတာ္၏ က်က္စားကြန္႔ျမဴးရာ တရားေတာ္ျမတ္ျဖစ္သည့္အတြက္ အလြန္က်ယ္ဝန္း နက္နဲပါတယ္။ သေဘာအဓိပၸါယ္တို႔ကို သိနားလည္ရန္ အလြန္လည္း ခက္ခဲပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားကို ေစ့ေစ့ငင နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း နား လည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ေလ့လာသင္ၾကားမည္ဆိုရင္ အလြန္ပဲ ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ထိုသို႔ က်ယ္ဝန္းလွတဲ့ အဘိဓမၼာပိဋက၏ အႏွစ္သာရကို ထုတ္ႏႈတ္၍ အဘိဓမၼာ၏ သေဘာသ႐ုပ္ကို ရဟန္း ရွင္ လူအေပါင္းတုိ႔ အလြယ္တကူ ေလ့လာဆည္းပူးႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ကဥၥိပူရအရပ္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့ဖူးေသာ အရွင္ အႏု႐ုဒၶါမေထရ္က သီဟိုဠ္ကၽြန္းဝယ္ သီတင္းသံုးခိုက္ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ အမည္ရိွေသာ အဘိဓၼာအဖြင့္က်မ္း တစ္ေစာင္ကို ျပဳစုေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ထုိက်မ္းငယ္သည္ လက္သန္းသဖြယ္ ေသးငယ္ေသာေၾကာင့္ လက္သန္း အဌကထာက်မ္းအျဖစ္ ကမၻာေက်ာ္သြားပါတယ္။ အဲဒီက်မ္းကို ဘာသာအမ်ဳိးမ်ဳိးသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာလည္း အဘိဓမၼာသၿဂႋဳဟ္ က်မ္းအျဖစ္ ထင္းရွားေက်ာ္ ၾကားလ်က္ ရိွပါတယ္။

အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ = အဘိဓမၼ + အတၳ + သံ + ဂဟ= အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္၏ + အနက္အဓိပၸါယ္ အက်ယ္မ်ားကို + အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ + ယူရာျဖစ္ေသာက်မ္း။

သဂၤဟ ကို သကၠတဘာသာျဖင့္ သံျဂဟ ဟု ေရး၏။ ျမန္မာတို႔က သၿဂႋဳဟ္ ဟု ေဝါဟာရျပဳလိုက္ပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ အႏွစ္ထုတ္ယူျခင္း ဟု အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၊ အေမရိကန္ စသည့္တုိ႔၌ လူအေပါင္းတို႔ ဆည္းပူးေလ့လာ ေနၾကေသာ အဘိဓမၼာတရားေတာ္မွာ ဤသၿဂႋဳဟ္က်မ္းက အက်ဥ္းခ်ဳပ္ အႏွစ္ထုတ္ျပထားသည့္ တရားေတာ္ျဖစ္ပါ တယ္။ ဆရာေကာင္းထံမွာ နည္းနာခံယူခြင့္ရရင္ ဤသၿဂႋဳဟ္ က်မ္းကို လြယ္လင့္တကူ သင္ယူဆည္းပူးႏို္င္ပါတယ္။ ဆည္းပူးႏိုင္ၾကပါေစလို႔လည္း တိုက္တြန္း ဆုေတာင္းပါ တယ္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ သမိုင္းမဟုတ္ပါ