သင္ရုိးညႊန္းတမ္းတြင္ ထည့္သြင္းသင္ၾကားသင့္ေသာ အႏုရသ ဘာသာရပ္ (ရသေဗဒ)

စာတမ္းေခါင္းစဥ္။ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းတြင္ ထည့္သြင္းသင္ၾကားသင္႔ေသာ္ အႏုရသ ဘာသာရပ္ (ရသေဗဒ) Art Education for Curriculum

စပါး၀ါေရႊ၊ ၀င္းပါေစ၊ ပန္းေတြသင္းပါေစ၊

ငွက္ကေလးေတြ မိုးတိမ္ၾကား၊ ပ်ံႏိုင္ၾကေစသား၊

ေနေရာင္ျခည္လည္း ေဖြးပါေစ၊ ေလေျပ ေအးပါေစ၊

ခ်စ္မိတ္ေဆြ ေပါင္းေဖာ္မ်ား က်န္းမာၾကေစသား။

သူငယ္တန္း ျမန္မာ ဖတ္စာအုပ္ပါ ဆုေတာင္း ကဗ်ာေလးကို ကေလးတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရြတ္ဆိုၾကေသာ အသံကို ၾကားရတိုင္း စိတ္ႏွလံုး ၾကည္ႏူးမိပါသည္။ စားေရး ရိကၡာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ ကင္း၍ လြတ္လပ္ေသာ၊ သဘာ၀ တရားတို႔ မပ်က္စီးေသာ၊ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျပီး အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာတရားျဖင့္ ဆက္ဆံႏိုင္ေသာ ကမာၻေလာကႀကီး တည္ေဆာက္ရန္ သူတို႔ ေလးေတြတြင္ အားအင္အျပည့္ ရွိေစ လိုပါသည္။


အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ စစ္ေသြးဆာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ား၊ အနိဌာရုံ အပ်က္အစီး၊ အဖ်က္အဆီးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ေနေသာ လူသားတို႔ ၏ ကမာၻၾကီးကို ယဥ္ေက်းေသာ၊ သာယာလွပေသာ ကမာၻ ေလာကႀကီးအျဖစ္ ဆက္လက္ တည္ရွိေနေစရန္မွာ လူသား အခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတရား အေျခခံေသာ စိတ္ကသာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

သိပၸံနည္းပညာရပ္ မ်ားစြာ ဖြံ႕ျဖိဳးေနျပီး သင္ယူစရာ မ်ားလွေသာ ယေန႔ ေခတ္တြင္ ပညာေရး၏ အေရးတႀကီး စိန္ေခၚခ်က္တစ္ရပ္မွာ လူတို႔၏ ႏွလံုးသား၌ ထားအပ္သည့္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ စိတ္ကို ေမြးျမဴ ေလ့က်င့္ေပးရန္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေက်ာင္းပညာေရးတြင္ ေက်ာင္းသား သူငယ္တို႔အား အျပဳ သေဘာေဆာင္ အေကာင္းျမင္ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားတတ္ေစရန္အတြက္ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ သင္ၾကားေပးမႈက အဓိက အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေနပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာင္းပညာေရး သင္ရုိး ညႊန္းတမ္းတြင္ သင္ၾကားေပး ေနေသာ ဘာသာရပ္မ်ားမွာ သုတ ကိုသာ ဦးစားေပးျပီး ရသခံစားမႈကို လံုး၀ နည္းပါး မ်က္ကြယ္ျပဳထားၾကပါသည္။ ဘာသာ စကား စာေပ ပညာရပ္တို႔ကို သင္ၾကားရာ၌ပင္ သင္ၾကားပံု နည္းစနစ္မွာ သုတဘက္ကို အေလးသာေသာ က်က္မွတ္မႈ ပံုစံမ်ဳိးျဖင့္သာ သင္ၾကားေပးတတ္ ၾကပါသည္။

ႏွလံုးသား မရွိ ေသာ စက္ရုပ္ လူသားေလးမ်ား ေမြးထုတ္ ေနသည့္ စာသင္ခန္းမ်ား မျဖစ္ေစရန္ သုတ သာမက ရသ ခံစားတတ္ေစရန္အတြက္ ရသေဗဒ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းရွိရန္ လိုအပ္လွပါသည္။

ေက်ာင္း ပညာေရးတြင္ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ သင္ၾကား ေပးသင့္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကေလးတို႔အား ထိုပညာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ပညာရွင္ ၾကီးမ်ား ျဖစ္လာေစရန္ မဟုတ္ပါ။ ကေလးတို႔၏ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မတူညီေသာ စြမ္းရည္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို တန္းညွိ သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးရန္မွာ မသင့္ေတာ္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။

ကေလးတိုင္းသည္ ပန္းခ်ီေက်ာ္၊ ဂီတစာဆို၊ ပါရမီေျမာက္ အႏု ပညာရွင္မ်ား မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကေလးတိုင္းကို အဖ်က္အဆီး စိတ္ နည္းပါးေသာ၊ ေလာကအလွကို သိျမင္တတ္ေသာ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားႏွင့္ ျပည့္၀ေသာသူမ်ား ျဖစ္လာေစရန္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကား ေပးႏိုင္ပါသည္။

ရသေဗဒကို သင္ၾကား ရျခင္းျဖင့္ ကေလးတို႔ သည္ ကိုယ္တိုင္ မဖန္တီးႏိုင္ေသာ္မွ သူတပါး ဖန္တီး ထားေသာ အလွတရားတို႔ကို တန္ဘိုးထား ထိန္းသိမ္းတတ္လာေစပါသည္။ မိမိ ခံစားခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပျခင္းျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္စာနာမႈ တိုးပြားလာေစပါသည္။ ထိုမွတဆင့္ ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီး လိုစိတ္၊ တီထြင္ ၾကံဆလိုစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚ လာေပလိမ့္မည္။ ေလာကအလွ ဆင္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္လာ ေပလိမ့္မည္။

အျခား ဘာသာရပ္မ်ား သင္ၾကားရာတြင္လည္း အႏုပညာ ဘာသာရပ္ကို အေထာက္ အကူျပဳ သင္ၾကား ေပးျခင္းျဖင့္ ကေလးတို႔ စိတ္ အာရုံ ကို ႏိုးၾကြလန္းဆန္း ေစပါသည္။ မွတ္ဥာဏ္ကို ထက္သန္ ေစပါသည္။ စဥ္းစားဥာဏ္ကို ဖြံ႕ျဖိဳးေစပါသည္။ တီထြင္ဥာဏ္ကို ကြန္႔ျမဴးေစပါသည္။



အႏုရသ ဘာသာရပ္ (ရသေဗဒ) အား ေက်ာင္း သင္ရုိး၀င္ ဘာသာရပ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ရန္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ား။

၁။ အႏုရသ ဘာသာရပ္ကို မသင္ မေနရ ဘာသာရပ္ အျဖစ္ ၁၀ တန္းအထိ သတ္မွတ္ ထားသင့္ ပါသည္။

၂။ စာေမးပြဲ ကို အေျခမခံ ပဲ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္း (ပေရာ့ဂ်က္) မ်ား၊ ဖန္တီးမႈမ်ား ကို အေျခခံ၍ စဥ္ဆက္ မျပတ္ အကဲျဖတ္မႈ မ်ား ျဖစ္သင့္သည္။

၃။ အႏုရသ ဘာသာရပ္ သည္ စာသင္သား မ်ား အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ျဖစ္ေစေသာ၊ မိမိ အျမင္၊ အေတြး ႏွင့္ အေတြ႕ အၾကံဳ တို႔ကို ပြင့္လင္းစြာ ေဖာ္ထုတ္ ျပသႏိုင္ေသာ သင္ယူမႈ မ်ဳိး ျဖစ္ေစ သင့္ သည္။

၄။ ေက်ာင္းမ်ား သည္ အႏုရသ ဘာသာရပ္တြင္ အသံုးျပဳရန္ လံုေလာက္ ေသာ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းႏွင့္ အရည္အခ်င္း ျပည့္ ဆရာမ်ား ျဖည့္ဆည္း ေပးသင့္ ပါသည္။

၅။ အႏု ရသ ဘာသာရပ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပိုမို ဖန္တီး လာႏိုင္ ေစရန္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေသာ ဆန္းသစ္ တီထြင္ မႈမ်ား နည္းလမ္း မ်ားကို စိတ္၀င္ တစား လက္ခံတတ္ ရန္ လိုပါသည္။

၆။ အႏုပညာ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႐ႈေဒါင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိရာတြင္ ထို ဘာသာရပ္ ကို သင္ၾကား ေပးမည့္ ေက်ာင္း မ်ား ႏွင့္ ဆရာမ်ား အတြက္ တိက်ေသာ၊ ရွင္းလင္းေသာ စံျပဳ စရာ သင္ရုိး ညႊန္းတမ္း သတ္မွတ္ ေပးရန္ လိုအပ္ ပါသည္။

၇။ မူလတန္း အထက္ဆင့္မွ စ၍ အတန္းၾကီး အထိ အႏုရသ ဘာသာရပ္ သင္ျပမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေလ့က်င့္ သင္တန္း ေပးထား ေသာ သီးသန္႔ ဆရာ မ်ား ထားရွိသင့္ ပါသည္။

၈။ အႏုရသ ဘာသာရပ္ သင္ျပမည့္ ဆရာမ်ားသည္ အတန္း အဆင့္ အလိုက္ ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္ စြာ သင္ျပ ႏုိင္ေရး အတြက္ အႏုရသ ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ ဆရာ အတတ္ပညာ ရရွိရန္ အထူး အေရးၾကီး ပါသည္။



ရသေဗဒ သင္ရုိးညႊန္းတမ္း

မူလတန္းႀကိဳ အဆင့္

အသက္ ၃ ႏွစ္မွ ၅ ႏွစ္ ၾကားတြင္ရွိေသာ မူလတန္းႀကိဳအဆင့္ ကေလးမ်ားသည္ အလြန္ စူးစမ္း ေလ့လာအား ေကာင္းၾကၿပီး၊ ကိုယ္ခႏၶာ အားအင္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈလည္း အားေကာင္းေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို ဖြံ႕ၿဖိဳးေနေသာ စြမ္းအင္မ်ားကို ဆက္လက္ ဖြံ႕ၿဖိဳး ေစရန္ႏွင့္ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ ထုတ္ေဖာ္ အသံုးျပဳ ေပးႏိုင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ရသေဗဒ သည္ ကေလးတို႔၏ တီထြင္ ဖန္တီးမႈ စြမ္းရည္ႏွင့္ အင္အားကို အေကာင္းဆံုး ထုတ္ေဖာ္ ေပးႏိုင္ေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ မူလတန္းႀကိဳ အဆင့္တြင္ ကေလးတို႔၏ ပညာေရးလုပ္ငန္း ေဆာင္တာ အားလံုး (၁၀၀%) သည္ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ မ်ား ျဖစ္ေသာ ေရးဆြဲျခင္း၊ ေဆးျခယ္ျခင္း၊ ရႊံ႕ရုပ္ပံုစံမ်ား၊ အတံုးမ်ား၊ ကြင္းမ်ားျဖင့္ ကစားျခင္း သီဆိုျခင္း၊ လႈပ္ရွား ကခုန္ျခင္း စသည္တို႔ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနပါသည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္

မူလတန္းႀကိဳ အဆင့္တြင္ ကေလးတို႔အား သင္ၾကား ေပးေသာ ပညာေရး၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ -

ကေလးငယ္တို႔အား ေက်ာင္းတက္ ရသည္ကို ခံုမင္လာေစရန္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အေၾကာင္း အရာမ်ား၊ ကစားခုန္စား လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္ရန္။
ကေလးသူငယ္တို႔အား မိမိတို႔ ႏွင့္ ထိေတြ႕ ဆက္စပ္ေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို စူးစမ္းေလ့လာရာတြင္ အားေပးကူညီရန္။
ကေလးသူငယ္တို႔၏ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းေသာ အေတြး စိတ္ကူးမ်ား၊ တီထြင္ ဖန္တီးမႈမ်ား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပႏုိင္ေစရန္။
ကေလးတို႔၏ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ား၊ လူမႈဆက္ဆံေရး၊ ဘာသာစကား စြမ္းရည္၊ တီထြင္ ဖန္တီးမႈ စသည့္ ႐ုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား ဖြံ႕ျဖိဳး တိုးတက္လာေစရန္။
ကေလးတို႔အား ဂီတ သံစဥ္ အေျခခံမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးရန္။
ဂီတ၊ သံစဥ္၊ အသံ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔၏ မတူညီမႈကို ခြဲျခား ခံစားတတ္ေစရန္။


သင္ၾကားရမည့္ အေၾကာင္းအရာ၊ နည္းလမ္းႏွင့္ အသံုးျပဳ ပစၥည္းမ်ား။

ကေလးငယ္မ်ားအား ေတးကဗ်ာ မ်ား၊ ဂီတ သံစဥ္ ေလးမ်ားကို ကိုယ္ဟန္ အမူအရာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ သင္ၾကား ေပးရပါမည္။ ကေလးတို႔သည္ ဟန္အမူအရာျဖင့္ ေတးကဗ်ာမ်ား သီဆိုေနရခ်ိန္တြင္ အလြန္ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကပါသည္။ ကေလးတို႔ကို သီဆိုေစသည့္ ေတးကဗ်ာမ်ားသည္ ကေလးတို႔ႏွင့္ အလွမ္းေ၀းေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား မျဖစ္သင့္ပါ။

ကေလးတို႔ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ ေလ့လာေတြ႕ထိႏိုင္ေသာ၊ ေန႔စဥ္ ဘ၀တြင္ ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။

စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းမ်ားမွာလည္း လြယ္ကူ႐ုိးရွင္း၍ ရြတ္ဆိုေကာင္းေသာ စကားလံုးမ်ား ျဖစ္သင့္ ပါသည္။ သံစဥ္မွာလည္း ကေလးတို႔ အလြယ္တကူ ရြတ္ဆိုႏိုင္ေသာ သံစဥ္မ်ဳိး ျဖစ္ရမည္။ ထိုသို႔ ေတးကဗ်ာေလးမ်ားကို သီဆိုျခင္းျဖင့္ ကေလးတို႔သည္ အသံႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အာ႐ုံခံစားမႈ အားေကာင္း လာႏိုင္မည္။ ဆူညံသံႏွင့္ သာယာ နာေပ်ာ္ဖြယ္ ဂီတသံ တို႔ကို ခြဲျခား နားလည္လာႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။



ေဆးျခယ္ျခင္း၊ ႐ုပ္ပံု ေရးဆြဲျခင္း တို႔အတြက္ ကေလးမ်ား အသံုးျပဳ၍ လြယ္ကူမည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ ေပးသင့္ ပါသည္။ ေရာင္စံု ခဲတံ၊ ဖေယာင္း ေတာင့္ ေရာင္စံု၊ ေရာင္စံု ေျမျဖဴ စသည္တို႔ အျပင္ ေရေဆးကို စုတ္တံျဖင့္ ေရးဆြဲ ရသည္ကို လည္း ကေလးတို႔ ႏွစ္သက္ၾကပါသည္။

ထုထည္၏ သေဘာ သဘာ၀ကို ကေလးတို႔ နားလည္ ေစရန္ ပလပ္စတစ္တုံးမ်ား၊ သစ္သား တံုးမ်ား၊ ကစားစရာ ရႊံ႕ ေရာင္စံုမ်ား၊ အဆိပ္ အေတာက္ မျဖစ္ေစ ႏိုင္ေသာ အျခား ပစၥည္းမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ သင္ၾကားေပး ႏိုင္ပါသည္။

ျပန္လည္ အသံုးျပဳႏိုင္ေသာ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားကို တီထြင္ ဖန္တီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈကို တနည္းတလမ္း အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါသည္။ လြယ္ကူေသာ သာမန္ စကၠဴျဖတ္ျခင္း၊ စကၠဴေခါက္ျခင္း၊ စကၠဴ ျဖတ္စေလးမ်ားကို စီျခင္း စေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္လည္း ကေလးတို႔၏ စိတ္ပိုင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္း၊ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားကို ျဖစ္ေစပါသည္။

မူလတန္းႀကိဳ ေက်ာင္းတိုင္းတြင္ ကေလးတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ အႏုပညာ ဖန္တီးႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေသာ အခန္း ေနရာ၊ ပစၥည္း ကိရိယာမ်ား၊ ကစားစရာမ်ား ရွိေနသင့္ပါသည္။



မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းအဆင့္

ရသေဗဒကို သင္ၾကားရာတြင္ မူလတန္း ေအာက္ဆင့္ (ပထမတန္းမွ တတိယတန္း) အထိ ပန္းခ်ီ ႏွင့္ ဂီတ ကိုသာ အေျခခံထားပါသည္။ ပန္းခ်ီ ႏွင့္ ဂီတ မွာ လူတို႔၏ ဗီဇပါ အႏုပညာရပ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အေျခခံ အက်ဆံုး အႏုပညာရပ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ပန္းခ်ီႏွင့္ ဂီတကိုလည္း ခြဲျခား မထားဘဲ အႏုပညာဘာသာရပ္ တစ္ခုအေနျဖင့္သာ ဆက္စပ္ သင္ၾကား သင့္ပါသည္။

ရသေဗဒသည္ အျခားဘာသာရပ္မ်ား သင္ၾကားရာတြင္ ေပါင္းစပ္ယွက္ႏြယ္၍ သင္ၾကားရမည့္ ဘာသာရပ္တစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ ဘာသာစကား၊ ဂဏန္းသခ်ၤာ၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ စသည့္ အျခားေသာ ဘာသာရပ္မ်ား သင္ၾကားရာတြင္ အႏုပညာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အသံုးျပဳ ၍ ကေလးတို႔၏ သင္ခန္းစာအေပၚ အာ႐ုံ ၀င္စားမႈကို ဆြဲယူႏိုင္ပါသည္။

မူလတန္း အထက္ဆင့္ (စတုတၳတန္း မွ ဆ႒မတန္း) ႏွင့္ အထက္တန္း အဆင့္ (သတၱမတန္း မွ ဒႆမတန္း) တြင္မူ အျမင္ဆိုင္ရာ အႏုပညာ (ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု စသည့္ ပန္းဆယ္မ်ဳိး)၊ ဂီတ ဘာသာ၊ သ႐ုပ္ျပ တင္ဆက္မႈ၊ မီဒီယာ အႏုပညာ၊ ဂရပ္ဖစ္ ဒီဇိုင္း ပညာ၊ အိမ္တြင္း လက္မႈ အႏုပညာ စသျဖင့္ ခြဲျခား သင္ၾကားသင့္ပါသည္။



၁။ အျမင္ဆိုင္ရာ အႏုပညာ (Visual Art) ဘာသာရပ္အတြက္ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္း

၁.၁) မူလတန္း အထက္ဆင့္ (၉ ႏွစ္မွ ၁၁ ႏွစ္၊ စတုတၳတန္း - ဆ႒မတန္း)

အျမင္ဆိုင္ရာ အႏုပညာ ဘာသာ၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ ပန္းခ်ီကို အတန္းငယ္မ်ားတြင္ အဓိက ဦးစားေပး ေလ့လာသင့္ပါသည္။ ဤအဆင့္တြင္ ကေလးမ်ားသည္ ပိုမိုအဆင့္ျမင့္ေသာ ကိရိယာပစၥည္းမ်ားကို ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳတတ္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပိုမိုအဆင့္ျမင့္ေသာ နည္းပညာမ်ားကို ေလ့လာ ေရးဆြဲ ေလ့က်င့္ ေပးရပါမည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္

စာသင္ခန္း သည္ စာသင္ သားမ်ား အတြက္ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ မျဖစ္ေစဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ သင္ယူလိုစိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစရန္။
ေက်ာင္းသား လူငယ္တို႔၏ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပမႈမ်ားႏွင့္ တီထြင္ဖန္တီး ဆန္းသစ္မႈ မ်ားကို အားေပးရန္။
ကေလးတို႔ အား မိမိတို႔ ႏွင့္ အနီးစပ္ ဆံုး၊ ေဒသဆိုင္ရာ ႐ုိးရာ အႏုပညာရပ္မ်ား (ဥပမာ - ပန္းဆယ္မ်ဳိး အပါအ၀င္ လက္မႈပညာရပ္မ်ား) ကို ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ မႈ ရရွိေစရန္။
ေက်ာင္းသား လူငယ္တို႔အား ေရးဆြဲနည္း အေျခခံ ႏွင့္ ဒီဇိုင္း သေဘာမ်ားကို သိေစရန္။
ပန္းခ်ီ ဆြဲရာတြင္ အသံုးျပဳေသာ ကိရိယာ တန္ဆာ ပလာမ်ား၏ အသံုးျပဳပံုႏွင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို အေျခခံအဆင့္ အသံုးျပဳတတ္ေစရန္။
ေက်ာင္းသား လူငယ္ မ်ားအား အႏုပညာကို ခံစား တတ္ေစရန္ ႏွင့္ အလွတရားကို ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိး တန္ဘိုးထားတတ္ေစရန္ မိတ္ဆက္ သင္ၾကားေပးရန္။
လုပ္ငန္း ေသးငယ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ၾကီးမားသည္ ျဖစ္ေစ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို အတူတကြ စုေပါင္း လုပ္တတ္ေစရန္။
ကေလးတို႔အား မတူကြဲျပားေသာ ယဥ္ေက်းမႈ မ်ားကို နားလည္ တန္ဘိုး ထားတတ္ေစရန္၊ မိမိလူမ်ဳိးတို႔၏ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ႐ုိးရာအႏုပညာရပ္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ ထိန္းသိမ္းေပးရန္ႏွင့္ လက္ဆင့္ကမ္းေပးရန္။
သင္ၾကားရမည့္ အေၾကာင္းအရာ နည္းလမ္းႏွင့္ အသံုးျပဳပစၥည္းမ်ား။

ပထမတန္း ႏွင့္ ဒုတိယတန္းတြင္ ကေလးတို႔အား သိမ္ေမြ႕စြာ လမ္းညႊန္ သင္ၾကားေပးသင့္သည္။ အေရာင္ႏွင့္ ပံုသဏၭာန္ တို႔ အေၾကာင္းကို သိ႐ုံမွ်သာ အနည္းငယ္ သင္ၾကားေပးၿပီး ကေလးတို႔၏ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ သင္ၾကားခ်ိန္ အမ်ားစုကို မိမိတို႔ႏွစ္သက္ရာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔၏ ၀န္းက်င္တြင္ ေလ့လာ ျမင္ေတြ႕ မိသည္တို႔ကို စိတ္တိုင္းက် ေရးဆြဲေဖာ္ျပခြင့္ ျပဳသင့္ပါသည္။

မူလတန္း အငယ္ဆင့္တြင္ နည္းစနစ္၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း ေရးဆြဲနည္းမ်ားကို သင္ျပေပးရန္ မလုိေသး ပဲ၊ နည္းလမ္းမ်ားသည္ ကေလး တို႔၏ ေဖာ္ထုတ္ ျပသလိုမႈကို အဟန္႔အတား မျဖစ္ေစသင့္ပါ။ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ကို သင္ျပေပးသူ ဆရာအေနျဖင့္ ကေလးတို႔အား ေျပာသင့္သည္မွာ မိမိတို႔ မိသားစု၊ လက္ေတြ႕ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ေလာကၾကီးကို စိတ္၀င္စား ၾကည့္ျမင္ ေလ့လာတတ္ေစရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသိျမင္မႈမ်ားကို မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူး စိတ္သန္းမ်ားအရ အေရာင္အေသြး၊ ဖြဲ႕စည္းမႈတို႔ျဖင့္ မိမိတို႔ ႏွစ္သက္ရာ အေၾကာင္းအရာကို ႏွစ္သက္သလို ေဖာ္ျပတတ္ေစရန္ အားေပး တိုက္တြန္းသင့္ပါသည္။

တတိယ တန္းမွာ အထက္ အဆင့္တြင္မူ၊ ေက်ာင္းသား သူငယ္ တို႔အား သူတို႔၏ ေန႔စဥ္ ဘ၀ ႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနသည့္ ႐ုိးရွင္း လြယ္ကူ ေသာ ေခါင္းစဥ္ ေလးမ်ား ေပး၍ ေရးဆြဲ ေလ့က်င့္ ေစသင့္ ပါသည္။ အေရာင္၊ ဒီဇိုင္း၊ အၾကမ္း အေခ်ာ၊ လိုင္း၊ အႏုအရင့္၊ အလင္း အေမွာင္၊ အနီးအေ၀း၊ ပံုသဏၭာန္၊ စသည့္ သေဘာတရား မ်ားကို နားလည္ သိရွိေအာင္ သင္ျပ ေပးသင့္ ပါသည္။

ထို သေဘာတရားမ်ားကိုပင္ အတန္းၾကီးမ်ားတြင္ ပိုမို နည္းစနစ္တက် အႏုစိတ္အဆင့္ သင္ၾကားေပးသင့္ ပါသည္။ ခဲတံ၊ ဖေယာင္းေတာင့္၊ ေျမျဖဴ၊ ပိုစတာေဆး၊ ေရေဆး ေရာင္စံု စသည္ မ်ားျဖင့္ စုတ္တံ၊ မင္တံ၊ မင္ တို႔ကို အသံုးျပဳ ေရးဆြဲနည္းမ်ား၊ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ ဆက္နည္းမ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာျဖင့္ ဆြဲနည္းမ်ား စသည္ တို႔ကို ေလ့လာ သင္ၾကား ေစသင့္သည္။ ပံုေရးဆြဲရန္ သင့္ေတာ္ေသာ စကၠဴ အရြယ္အစား၊ အမ်ဳိးအစားတို႔ကိုလည္း နားလည္ အသံုးျပဳ ေစသင့္ သည္။

အုပ္စု ၾကီးငယ္ ဖြဲ႕၍ စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္မႈမ်ဳိးကိုလည္း ေလ့က်င့္ ေပးသင့္သည္။ ကေလးတို႔အား မိမိတို႔ အလုပ္ လုပ္ေသာ ေနရာ၊ ပစၥည္း ကိရိယာမ်ားကို ထိန္းသိမ္းတတ္ေစရန္၊ သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္း စနစ္တက် ထားသို တတ္ေစရန္ လမ္းညႊန္ေပးရမည္။

မူလတန္းအဆင့္တြင္ အျမင္ဆိုင္ရာ အႏုပညာ ဘာသာတြင္ ပံုဆြဲျခင္း၊ ေဆးျခယ္ျခင္း၊ ျဖတ္စ ညွပ္စ မ်ားျဖင့္ ပံုေဖာ္ျခင္း၊ ရႊံ႕ တံုးျဖင့္ ႐ုပ္တု ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ ကေလးမ်ား လုပ္ျခင္း၊ စသည္တို႔ကို သင္ၾကားေပးသင့္ပါသည္။

ထို အႏုပညာရပ္တို႔ ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေျခခံ ယူဆခ်က္ သေဘာတရားႏွင့္ နည္းနာမ်ားကို သိေစသင့္ ပါသည္။ အေျခခံ သေဘာတရားမ်ားကို ထပ္ဆင့္ တီထြင္၍ ေပၚထြက္လာေသာ ကေလးတို႔၏ လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးမႈမ်ားကို အားေပးသင့္ပါသည္။

ေရွးေခတ္က ပညာရွင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ယေန႔ေခတ္ ထင္ရွားသူ ပညာရွင္မ်ား၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၊ အတၳဳပတၱိ မ်ားကို ကေလးမ်ားအား ဗဟုသုတေပးသင့္သည္။ နီးစပ္ရာ အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ား ရွိရာသို႔ ေခၚသြား ျပသ ေပးသင့္ ပါသည္။ ေဒသတြင္း ရွိ ျပပြဲမ်ား၊ ျပတိုက္မ်ား၊ အထိမ္း အမွတ္ ႐ုပ္တုမ်ား၊ ပြဲေတာ္မ်ား စသည္ တို႔ကိုလည္း သြားေရာက္ ေလ့လာေစသင့္ပါသည္။

ထိုေနရာ ေဒသမ်ားမွ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားအား ေဒသဆိုင္ရာ သမိုင္းေၾကာင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ႐ုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာမ်ားကို ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔၏ လူမႈဘ၀ကို ျဖစ္ေစ ေလ့လာႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားစြာ ရရွိ ေစပါသည္။ ထိုေလ့လာေရးခရီးမွရေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ေက်ာင္းစာအုပ္ အတြင္းရွိ သင္ခန္းစာ မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ ေတြးေခၚတတ္လာေစရန္လည္း ဆရာမ်ားမွ သင္ျပေပးရန္ လိုပါသည္။



၁.၂) အထက္တန္းအဆင့္ (၁၂ ႏွစ္ - ၁၅ ႏွစ္၊ သတၱမတန္း - ဒႆမတန္း)

ဤအဆင့္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အျမင္ဆိုင္ရာ အႏုပညာ ဘာသာရပ္မ်ားမွ မိမိတို႔ ႏွစ္သက္ရာ အထူးျပဳ ဘာသာကို ဦးစားေပး ေလ့လာသင့္ပါသည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္

မူလတန္း အဆင့္တြင္ သင္ခဲ့သည္ မ်ားကို ထပ္မံ မြမ္းမံ သင္ၾကားေပးရန္
ေက်းလက္ ႐ုိးရာ လက္မႈ အႏုပညာမ်ား၊ ေဒသ ဆိုင္ရာ ဓေလ့ ထံုးစံ ယဥ္ေက်းမႈ မ်ား၊ မတူ ကြဲျပား ေသာ တိုင္းရင္းသား တို႔၏ အႏုပညာ မ်ား၊ ထိန္းသိမ္း ဖြယ္ရာ ေရွးေဟာင္း အေမြ အႏွစ္ အႏုပညာရပ္မ်ားကို နားလည္ ျမတ္ႏိုး တန္ဘိုး ထားတတ္ေစရန္
အႏုပညာရပ္ တို႔ ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ နည္းလမ္းမ်ား၊ သေဘာတရားမ်ား၊ အသံုးျပဳေသာ ကိရိယာမ်ား၊ စသည္တို႔ကို ဆန္းသစ္ တီထြင္၍ အေတြးအျမင္ အသစ္၊ တင္ျပပံု အသစ္မ်ား ဖြံ႕ျဖိဳးလာေစရန္၊ ႐ႈေထာင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ျမင္တတ္ ေတြးတတ္ေစရန္
သင္ၾကားမည့္ အေၾကာင္းအရာ၊ နည္းလမ္းႏွင့္ အသံုးျပဳ ပစၥည္းမ်ား။

-      ေရးဆြဲျခင္း ႏွင့္ ေဆးျခယ္ျခင္း

ဤ အဆင့္ တြင္ ေက်ာင္းသား တို႔၏ ပန္းခ်ီ ဆိုင္ရာ နီးေ၀းျမင္ အသိ၊ အခ်ဳိးအစား၊ အရြယ္၊ အတိမ္ အနက္၊ အလင္းအေမွာင္၊ အခ်ိန္ ရာသီ တို႔ႏွင့္ ဆိုင္ေသာ သဘာ၀မ်ား၊ ခံစားခ်က္ မ်ားကို နည္း စနစ္တက် ေလ့လာ သင္ၾကားျပီး ေရးျခယ္ တတ္ေစရန္ ေလ့က်င့္ ေပးရန္မွာ အဓိကအခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။

လူ႔ခႏၶာကိုယ္ ဖြဲ႕စည္းပံုႏွင့္ အခ်ဳိးအစား မ်ား အေၾကာင္း၊ ေဒသ ဆိုင္ရာ ႏွင့္ ႐ုိးရာ အလုိက္ အႏုပညာ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ မ်ား အေၾကာင္း၊ ေရွးေခတ္ လက္ရာမ်ားရွိ နီးေ၀း ျမင္ သေဘာ တရား မ်ား၊ စသည္တို႔ကို ဗဟု သုတ သင္ၾကား ျပသ ေပးသင့္ပါသည္။ ( အ႒မတန္း အဆင့္ ေလာက္ တြင္ သင္ၾကားသင့္ပါသည္။)

ေက်ာင္းသားတို႔အား တီထြင္ ဖန္တီးမႈ ကို အားေပးသည့္ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ခ်က္ (ပေရာ့ဂ်က္) မ်ားကို အတန္းတြင္း အုပ္စုလုိက္ ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းတြင္း အုပ္စု လိုက္ ျဖစ္ေစ လုပ္ေစ သင့္ သည္။ ေလ့လာေရး ခရီးမ်ား၊ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းရွိ အႏုပညာရွင္ မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေတြ႕ဆံုမႈမ်ား၊ စသည္ တို႔ကို ျပဳလုပ္ ေပးသင့္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္၏ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ား၊ ေခတ္အလုိက္ အႏုပညာ ထြန္းကား ျပန္႔ပြားမႈမ်ား၊ စသည္တို႔ အျပင္ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု၊ ႏိုင္ငံသားတို႔ ခံယူရမည့္ သေဘာထား၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး စသည့္ အျခား ဘာသာရပ္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုလည္း ေခါင္းစဥ္ေပး၍ ေရးဆြဲျခင္း၊ ပေရာ့ဂ်က္ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေစသင့္သည္။

အထက္တန္း ေအာက္ဆင့္တြင္ ခဲပန္းခ်ီ၊ ေရေဆး၊ မင္၊ ဆီေဆး၊ အစရွိသည့္ ေရးဆြဲ နည္းမ်ားမွ အနည္းဆံုး သံုးမ်ဳိးခန္႔ ကို ေရးဆြဲ တတ္ေအာင္ သင္ၾကား ေလ့က်င့္ ေပးသင့္ပါသည္။

-      ႐ုပ္တု ျပဳလုပ္ျခင္း

ပလာစတာ ႐ုပ္ကေလးမ်ား၊ ရႊံ႕႐ုပ္ ပံုစံေဖာ္ျခင္းမ်ား၊ စကၠဴ ေပ်ာ့ဖတ္ျဖင့္ (စကၠဴေခါင္းပြ) အ႐ုပ္ လုပ္ျခင္း မ်ား၊ ေျမထည္မ်ား ျပဳလုပ္ျခင္း စေသာ လက္မႈပညာမ်ားကို သင္ၾကားေပး သင့္ပါသည္။ ေက်ာင္းသား တို႔အား ေက်ာင္း စသည္တို႔တြင္ အသံုး၀င္မည့္ လူ႔ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းကို အားေပးသင့္ ပါသည္။

စာေတြ႕သေဘာတရား

အထက္တန္း အဆင့္တြင္ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ အတူ အႏုပညာဆိုင္ရာ သေဘာ တရား မ်ားကို လည္း ပူးတြဲ သင္ၾကား ေပးသင့္ပါသည္။ ေခတ္ျပိဳင္ ပန္းခ်ီ ပန္းပု အႏုပညာ တို႔၏ သေဘာတရားမ်ားကို သိသင့္သလို ေခတ္ အဆက္ဆက္ တိုးတက္ တီထြင္ ခဲ့ၾကေသာ ပိသုကာ လက္ရာ မ်ားကိုလည္း ေလ့လာ ေစသင့္ သည္။ အႏုပညာ လက္ရာ မ်ား ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ သမိုင္း ေၾကာင္း အက်ဥ္းကို လည္း သိေစသင့္ပါ သည္။

အႏုပညာရွင္မ်ား၏ အတၱဳပတၱိ တို႔ကိုလည္း လက္လွမ္းမီသေရြ႕ ေက်ာင္းသားတို႔ စိတ္၀င္စားေသာ သူမ်ား အေၾကာင္းကို အေလးေပး၍ ေလ့လာေစသင့္ပါသည္။ ေခတ္အလိုက္ အခ်ိန္ကာလ ေရြ႕လ်ားမႈ၊ ေနရာ ေဒသ ေရြ႕လ်ားမႈအရ အႏုပညာမ်ား ယွက္ႏြယ္ ေျပာင္းလဲ လာေသာ ပံုစံမ်ား ႏွင့္ မိမိတို႔ တီထြင္ ဖန္တီးမႈ မ်ားကို ႏႈိင္းယွဥ္ သံုးသပ္တတ္ေအာင္ သင္ျပေပးသင့္ ပါသည္။ အႏုပညာ ျပခန္းမ်ား၊ ျပတိုက္မ်ား၊ အလုပ္႐ုံ မ်ားသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ ေလ့လာမႈမ်ား လည္း ရွိေစသင့္ပါသည္။

၁.၃) အထက္တန္းအထက္ဆင့္

အသက္ (၁၆ -၁၇) ဧက ဒႆမတန္း ႏွင့္ ဒြာဒႆမတန္း အဆင့္တြင္ ရသေဗဒ ကို မသင္မေနရ အျဖစ္ မဟုတ္ဘဲ၊ စိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ ခြင့္ရွိေသာ ဘာသာရပ္ တစ္ခု အေနျဖင့္ ျပဌာန္း သင့္ပါသည္။ ဤ အဆင့္တြင္ ေက်ာင္း အလုိက္၊ မိမိတို႔ ေဒသ အလိုက္ ရႏိုင္ေခ် ရွိေသာ ဆရာ၊ ပစၥည္း ကိရိယာ ေပၚ မူတည္ကာ ပန္းခ်ီ ပန္းပု စေသာ ပန္းဆယ္မ်ဳိး ပညာရပ္မ်ား ႏွင့္ အိမ္တြင္း လက္မႈ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဂရပ္ဖစ္ စေသာ သင့္ေတာ္ေသာ အတတ္ ပညာမ်ားကို အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းႏိုင္သည့္ အဆင့္အထိ သင္ၾကား ေပးသင့္ပါသည္။

စာေတြ႕ ၃၀ % ခန္႔ႏွင့္ လက္ေတြ႕ ၇၀% ခန္႔ အခ်ဳိးအစားခ် သင္ၾကားသင့္သည္။ စာေတြ႕တြင္ မိမိတို႔ သင္ယူေသာ ပညာ၏ သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ ထိုပညာရပ္ မ်ားကို တန္ဖိုးထား ေလးစား ျမတ္ႏိုး တတ္ေစရန္ မ်ား သင္႐ုိးတြင္ ပါ၀င္သင့္ပါ သည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္

ဤ ၁၁ တန္း ၁၂ တန္း အဆင့္တြင္ ပညာေရး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းႏိုင္ေသာ ပညာရပ္မ်ား ေပးႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ရသ ေဗဒ သင္ၾကားရာတြင္ လည္း ငယ္စဥ္ကကဲ့သို႔ တီထြင္ ဖန္တီးလိုမႈ၊ တင္ဆက္ လိုစိတ္ ဖြံ႕ ျဖိဳးေစေရး တို႔ကို ေက်ာ္လြန္၍ ပညာရပ္ႏွင့္ ဆိုင္ေသာ စည္းကမ္း နည္းလမ္းမ်ားကို ေလ့လာ သင္ယူရန္ ျဖစ္သည္။

မူလရွိ ျပီးသား ကၽြမ္းက်င္မႈကို ပိုမို ထူးခၽြန္ ေျပာင္ေျမာက္လာေစရန္။
အသက္ ေမြး၀မ္း ေၾကာင္းႏိုင္ ေလာက္ေသာ ပညာရွင္ အဆင့္ အထိ ေလ့က်င့္ေပးရန္။
ဒီဇိုင္း ပညာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အျမင္မ်ား ပိုမို ဖြံ႕ျဖိဳးလာေစရန္
ေက်ာင္းသားတို႔ ၏ မိမိ အားသန္ရာ အႏုပညာ ဖန္တီးမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ ေပၚထြက္ လာေစရန္ ကူညီေပးရန္။
ျမန္မာႏွင့္ ကမာၻ ရွိ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားကို ေလ့လာ ႏိုင္ေစရန္
မိမိ ၀ါသနာ ပါရာကို သင္ၾကား ေလ့က်င့္ ေနရျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ စာသင္ခန္းမ်ား ျဖစ္ေစရန္
သင္ၾကားရမည့္ အေၾကာင္းအရာ၊ နည္းလမ္းႏွင့္ အသံုးျပဳ ပစၥည္းမ်ား။

ေက်ာင္းသားတို႔ ၏ ကိုယ္ပိုင္ အားထုတ္မႈကို ပိုမို ဦးစားေပး ရမည္။ ေက်ာင္းသားတို႔ ႏွစ္သက္ရာ စုေဆာင္း ထားေသာ လက္ရာမ်ား၊ ေလ့လာမႈ မ်ား မွ ထြက္ေပၚ လာေသာ ကိုယ္ပိုင္ အေတြး စိတ္ကူး လက္ရာမ်ားကို ျပပြဲမ်ား၊ ျပဳလုပ္ေပးကာ ပရိသတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ ေပးရပါမည္။ နည္းလမ္း အသစ္မ်ား၊ ပစၥည္း ကိရိယာ အသစ္မ်ား၊ ကမာၻ တလႊား ေခတ္စား ေနေသာ အႏုပညာ လက္ရာ သစ္ မ်ား ကို ေလ့လာ ေစ၍ မိမိ တို႔၏ ႐ိုးရာ ေရးဆြဲ နည္းမ်ား ကိုလည္း ျပည့္စံုစြာ နားလည္ ေစ၍ အသစ္ တီထြင္ ဖန္တီးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚ ေစရပါမည္။



၂။ ဂီတ (Music) သင္႐ုိး ညႊန္းတမ္း

၂.၁) မူလတန္း အထက္ဆင့္ (၉ ႏွစ္မွ ၁၁ ႏွစ္) (စတုတၳတန္း - ဆ႒မတန္း)

ရည္ရြယ္ခ်က္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ စာသင္ခန္းမ်ား ျဖစ္လာေစရန္။
ကေလးတို႔သည္ သံစဥ္မ်ား၏ စည္းခ်က္ညီမႈကို မိမိတို႔ ၏ ရင္ခုန္သံ အသက္ရႈသံ တို႔ကို ေလ့လာႏိုင္သည့္ အျပင္ ျပင္ပမွ စည္းခ်က္ညီ သံစဥ္မ်ားကို လည္း ေလ့လာ သတိျပဳ မိ ေစရန္။
အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ သံစဥ္ စာသားတို႔၏ သိမွတ္ဖြယ္ရာ ဗဟုသုတမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သက္ ခံစားတတ္ေသာ စိတ္ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္လာေစရန္။
အသံ အေနအထား အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ဂီတ တူရိယာ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔၏ ပံုသဏၭာန္၊ ဟန္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကို ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာ ကၽြမ္း၀င္ တတ္ေစရန္။
ေက်ာင္းသား လူငယ္ မ်ားသည္ ႐ုိးရာ ဂီတ တို႔၏ တန္ဖိုး ကိုလည္း အသိအမွတ္ ျပဳ၍ မတူညီေသာ သေဘာကို လည္း ခြဲျခား နားလည္ တတ္ေစရန္။
သင္ၾကား ရမည့္ အေၾကာင္းအရာ ႏွင့္ သင္နည္း

ကေလးတို႔အား ကမာၻသံုး ဂီတ သေကၤတ ကို ဖတ္တတ္ ေစရန္ သင္ၾကား ေပးသင့္သည္။ ဒို ေရ မီ ဖာ သံစဥ္မ်ား ကို ခြဲျခား တတ္၊ နားေထာင္တတ္၊ သီဆိုတတ္ ေစရန္ သင္ၾကားေပး ရမည္။ အေျခခံ စည္း၀ါးကို နားလည္ေအာင္ သင္ၾကားေပးသင့္ပါသည္။

ေၾကး၊ ၾကိဳး၊ သားေရ၊ ေလ၊ လက္ခုပ္ စသည့္ တူရိယာ အမ်ဳိး အစား မ်ားကို ခြဲျခား နားလည္ ခံစား ႏိုင္ေစရန္ ေလ့က်င့္ ေပး ရမည္။ ျမန္မာ တူရိယာ ၀ိုင္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ အေျခခံပစၥည္းမ်ားကို သိေစရန္၊ အသံကို ခြဲျခား နားေထာင္ တတ္ေစရန္၊ တီးမႈတ္ တတ္ေစရန္ သင္ၾကားေပးရပါမည္။

ေက်ာင္းသားတို႔ကို ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း၊ မိမိတို႔ ႐ုိးရာ ေဒသဆိုင္ရာ ေတးသီခ်င္းမ်ား၊ လြယ္ကူေသာ ဂီတ သံစဥ္မ်ားကို သင္ၾကားေပးသင္႔ပါသည္။ သံျပိဳင္သီဆိုရေသာ ေတးစာသားမ်ားကို လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ သီဆို ရလွ်င္ စာသင္သားတို႔သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ လန္းဆန္းမႈ စိတ္ ခြန္အား တက္ၾကြမႈ တို႔ကို ျဖစ္ေစပါသည္။

မတူညီေသာ သံစဥ္တို႔ကို လက္ေတြ႕ ေလ့လာမႈအျဖစ္ ကိရိယာ မပါဘဲ၊ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ေသာ လက္ခုပ္သံ၊ ေလခၽြန္သံ၊ ေျခေထာက္ျဖင့္ စည္းခ်က္ ၀ါးခ်က္ နင္းသံ၊ စသည္ တို႔ကို ေလ့က်င့္ ေပးႏိုင္ ပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ တြင္ အလြယ္တကူ ရႏိုင္ေသာ ၾကိဳး၊ သစ္ရြက္၊ စည္၊ စသည္ တို႔ျဖင့္ လည္း အသံ တို႔၏ ကြဲျပား ျခားနား မႈကို ေလ့လာႏိုင္ရန္ အားေပး လုပ္ေဆာင္သင့္ပါ သည္။

စတုတၳတန္း ႏွင့္ ပဥၥမတန္း အဆင့္တြင္ အသံေပါက္၊ အသံ အနိမ့္ အျမင့္၊ အသံ အတိုး အက်ယ္၊ အသံ ဂုဏ္၊ အသံ အ၀င္ အထြက္ အဆြဲ အငင္ စသည္ တို႔ကို သင္ၾကား ေပးသင့္ပါသည္။ တိုင္းရင္းသား တို႔၏ ေတးမ်ား၊ ေက်းလက္ ေတးမ်ား၊ ၁၂ လ ရာသီ ပြဲေတာ္ ေတးမ်ား၊ စသည္ တို႔ကို ရွာေဖြ သင္ၾကား ေပးသင့္ ပါသည္။

ဤ အဆင့္တြင္ ဆရာမ်ား အေနျဖင့္ ကေလး တို႔အား မိမိတုိ႔ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အေၾကာင္း၊ နီးစပ္ရာ လူမႈ ဘ၀မ်ား အေၾကာင္း ေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႕ ရေသာ အေၾကာင္း အရာ မ်ားကို အေျခခံ သည့္ လြယ္ကူေသာ ေတး သီခ်င္း သံစဥ္မ်ားကို ေလ့က်င့္ ေရးစပ္ ေစသင့္ပါသည္။ မိမိ တို႔ ႐ုိးရာ ဘာသာ စကားျဖင့္ ျဖစ္ေစ အျခား ဘာသာ စကားျဖင့္ ျဖစ္ေစ ႏွစ္သက္ရာ စပ္ဆို သီကံုးမႈ ကို အားေပး သင့္ပါသည္။ လႈပ္ရွားမႈ အေနျဖင့္ ေက်ာင္းတြင္း ဒိုးပတ္၀ိုင္း၊ အိုးစည္၀ိုင္းမ်ား အတန္းလိုက္ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္မႈ မ်ား ျပဳလုပ္ ေပးသင့္ပါသည္။



၂.၂) အထက္တန္း ေအာက္ဆင့္ (၁၂ ႏွစ္-၁၅ ႏွစ္) (သတၱမတန္း - ဒႆမတန္း)

ရည္ရြယ္ခ်က္

ကမာၻ႔ ဂီတ၊ ျမန္မာ့ ဂီတ၊ ေဒသ အလိုက္ ႐ုိးရာ ဂီတ၊ စသည့္ ဂီတ အမ်ဳိး အစား မ်ားအေပၚ ခြဲျခား နားလည္၊ အျမင္ က်ယ္က်ယ္ ျဖင့္ ခံစားတတ္ေစရန္။
ဂီတ ႏွင့္ ေန႔စဥ္ လူမႈ ဘ၀ ဆက္ႏြယ္ ပတ္သက္ ေနျခင္းကို အေလး အနက္ ထား လက္ခံ တတ္ေစရန္။
တီထြင္ ဖန္တီးႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ႏွင့္ စဥ္းစား ေတြးေခၚမႈ စြမ္းရည္ ဖြံ႕ျဖိဳး လာေစရန္။
ဂီတ ခ်စ္စိတ္ အေျခခံကာ တစ္ဦးခ်င္း ျဖစ္ေစ၊ အုပ္စုလိုက္ ျဖစ္ေစ တင္ဆက္ ျပသမႈ ဖြံ႕ျဖိဳး လာေစရန္။
သင္ၾကားရမည့္ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ သင္နည္း။

အေျခခံ ပိုင္ႏိုင္ေစရန္ ေလ့က်င့္၍ အဆင့္ျမင့္လာေသာ ကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီးမႈမ်ား၊ လုပ္တတ္ လာေစရန္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကား ေပး ရမည္။ ဂီတ သေဘာ တရား သီအိုရီမ်ားကို သင္ၾကား ေပးသင့္ ပါသည္။ ဂီတ ပညာရွင္ မ်ား၏ အတၳဳပၸတၱိမ်ား၊ ကမာၻ႕ ဂီတ သမိုင္းေၾကာင္းမ်ား၊ ႐ုိးရာ ဂီတ သမိုင္းေၾကာင္း မ်ား၊ စသည္ တို႔ကို ေလ့လာမႈ မ်ား ျပဳသင့္သည္။ ဂီတ တူရိယာမ်ား ျပဳလုပ္ ထားေသာ ပစၥည္း ကိရိယာ မ်ားကို ေလ့လာ ေစသင့္ သည္။ ဂီတ အဖြဲ႔ မ်ား ဖြဲ႕၍ ေလ့က်င့္ မႈမ်ား ျပဳလုပ္ ေပးသင့္ပါသည္။ မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာင္း သီခ်င္းမ်ား အတန္း သီခ်င္းမ်ား စသည္ျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ စပ္ဆို ေလ့က်င့္မႈ မ်ားလည္း ျပဳလုပ္ ေပးသင့္ပါသည္။



၂.၃) အထက္တန္းအထက္ဆင့္ (၁၆ ႏွစ္ - ၁၇ ႏွစ္) (ဧက ဒႆမတန္း - ဒြာဒႆမတန္း)

ဤ အဆင့္တြင္ မသင္မေနရ မဟုတ္ဘဲ အထူးျပဳ စိတ္ၾကိဳက္ ဘာသာ အျဖစ္ ထားသင့္သည္။ ႏွစ္သက္ရာ တူရိယာကို ပညာရွင္အဆင့္ တီးခတ္ ႏိုင္သည္အထိ သင္ၾကားေပးသင့္ပါသည္။



၃။ သ႐ုပ္ျပ တင္ဆက္မႈ အႏုပညာဘာသာရပ္ (Performance Art) အတြက္ သင္႐ုိး ညႊန္းတမ္း (အက၊ ျပဇာတ္၊ ႐ုပ္ေသး၊ ႐ုပ္ျငိမ္ ျပသမႈ)

ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ စသည့္ အႏုပညာမ်ား ကဲ့သုိ႔ပင္ အေျခခံမွ စ၍ အတန္း အဆင့္အလုိက္ ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ သင္႐ုိး ညႊန္းတမ္း ေရးဆြဲသင့္ပါသည္။ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္ ျပသမႈမ်ား ျပဳလုပ္ ေစသင့္ပါသည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္

ကေလး တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္ခႏၶာ ဖြဲ႔စည္းပံု၊ လႈပ္ရွားပံု၊ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္ အပိုင္း မ်ား၏ ဟန္ခ်က္ညီ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ တို႔ကို နားလည္ လာႏိုင္ ေစရန္။
ဆက္စပ္ ယွက္ႏြယ္ေနေသာ ပံုစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အႏုပညာရပ္မ်ားကို နားလည္ ခံစားတတ္ လာေစရန္။
ကမာၻ႕ အက၊ ျမန္မာ့ အက၊ ေဒသ အလုိက္ ႐ုိးရာ အက၊ စသည္ တို႔ကို ခြဲျခား နားလည္၊ လက္ခံ ျမတ္ႏုိး တတ္ေစရန္။
အႏုပညာႏွင့္ ေန႔စဥ္ လူမႈ ဘ၀ ဆက္ႏြယ္ ပတ္သက္ေနျခင္းကို၊ အေလး အနက္ထား စဥ္းစား ႏိုင္ေစရန္။
တီထြင္ ဖန္တီးႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ ႏွင့္ စဥ္းစား ေတြးေခၚမႈ စြမ္းရည္ ဖြံ႕ျဖိဳး လာေစရန္။
တစ္ဦးခ်င္း ျဖစ္ေစ၊ အုပ္စုလိုက္ျဖစ္ေစ တင္ဆက္ ျပသမႈကို အားေပးရန္။
ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ စိတ္ကို ေလ့က်င့္ေပးရန္။
သင္ၾကားရမည့္ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ သင္နည္း။

ကေလးတို႔ အား ေခါင္း ခါး ေျခ လက္ အက အေျခခံမ်ားကို ေလ့က်င့္ေပးရမည္။ ျမန္မာ့ ႐ုိးရာ အကမ်ား ျဖစ္ေသာ သူငယ္ေတာ္ အက၊ အိုးစည္ အက၊ ဒိုးပတ္ အက၊ ဦးေရႊ႐ုိး အက၊ စသည့္ အကမ်ားကို ျဖစ္ေပၚလာပံု အသံုးျပဳသည့္ ေနရာ၊ အခမ္းအနား စသည္ျဖင့္ စာေတြ႕ လက္ေတြ႕ သင္ၾကား ေပးသင့္ ပါသည္။

႐ုိးရ ပြဲလမ္းမ်ားတြင္ ကေသာ သၾကၤန္ အက၊ ေကာက္သစ္စား အက၊ ေထာင္ကာ အက၊ ဒံုး အက စသည့္ တိုင္းရင္းသား အကမ်ားကိုလည္း ၀တ္စား ဆင္ယင္ပံုမ်ားႏွင့္ တကြ ကေလးတို႔ သိနားလည္ ေစရန္၊ ႐ုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္း တတ္ေစရန္ သင္ျပ ေပးသင့္ ပါသည္။ ျမန္မာ့ ႐ုပ္ေသးအက၊ ႏိုင္ငံ တကာရွိ ႐ုပ္ေသး အကမ်ားကိုလည္း ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္ သိျမင္ တန္ဘိုးထားတတ္ လာေစရပါမည္။

ပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္တင္ဆက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ အတတ္ပညာ၊ အသံေန အသံထား၊ ကိုယ္ေနဟန္ထား စသည္တုိ႔ကို ေလ့က်င့္ ကၽြမ္း၀င္ေစပါသည္။ စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ရေသာ ျပဇာတ္ တင္ဆက္မႈမ်ား၊ ယိမ္းအက မ်ားျဖင့္ စုေပါင္း ေဆာင္ရြက္ တတ္ေသာ အေလ့အက်င့္ ေကာင္းမ်ား ကို ျဖစ္ေစ ပါသည္။



၄။ လူထု ဆက္သြယ္ေရး ဆုိင္ရာ အႏုပညာ (Media Art) ဘာသာအတြက္ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္း (ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္ သံၾကား၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ဓါတ္ပံု၊ သတင္းစာ စသည္)

ရည္ရြယ္ခ်က္

လူထု ဆက္သြယ္ေရး ပညာ အေရးၾကီးပံု ကို သိနားလည္ေစရန္
အႏုပညာ ေျမာက္စြာ အသိပညာ ျဖန္႔ျဖဴး ႏိုင္မႈ တိုးတက္ေစရန္
သင္ၾကားရမည့္ အေၾကာင္းအရာ ႏွင့္ သင္နည္း။

ေက်ာင္းသား သူငယ္တို႔ အား ေရဒီယို အစီအစဥ္မ်ား၊ ေက်ာင္းတြင္း သတင္းစာ ထုတ္ေ၀မႈမ်ား၊ အတန္းတြင္း ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ထုတ္လႊင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ စသည့္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ႏိႈးၾကား တက္ၾကြ ေသာ စာသင္ခန္းမ်ား အသြင္ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ ပ်ဳိးေထာင္ ေပးႏိုင္ပါသည္။

႐ုပ္ရွင္ ကားမ်ားကို သာမာန္ ၾကည့္႐ႈ တတ္႐ုံ မ်ဳိး သာ မက အႏုပညာေျမာက္ ခံစားၾကည့္ ႐ႈ တတ္ေစရန္ ေလ့က်င့္ ေပးသင့္ သည္။ စုေပါင္း ႐ုပ္ရွင္ ၾကည့္ျခင္း အသိ အျမင္ ေ၀ဘန္ခ်က္ မ်ားကို ဖလွယ္ျခင္း စသည့္ နည္းလမ္း မ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ပါ သည္။ ဓါတ္ပံု ျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ ေပးသင့္သည္။

ျပင္ပေလ့လာေရးခရီးထြက္ကာ အသိအျမင္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား၊ သတင္းမ်ားကို ျပန္လည္ ေဟာေျပာ ေစျခင္း၊ ေရးသား ထုတ္ေ၀ျခင္း၊ စသည့္ လူထု ဆက္သြယ္ေရး နည္းလမ္းမ်ားကို ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပး ႏိုင္ပါသည္။



အႏုရသ ဘာသာရပ္ (ရသေဗဒ) အတြက္ အသံုးျပဳသင့္ေသာ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ။

မူလတန္းၾကိဳ အဆင့္

မူလတန္း အၾကိဳ အဆင့္ႏွင့္ မူလတန္း ေအာက္ဆင့္ မ်ားတြင္ အႏုရသ ဘာသာရပ္သည္ သင္႐ုိး အားလံုးကို ေမာင္းႏွင္သြားေသာ ၾကားခံဘာသာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ သင္နည္းအားလံုးမွာ အႏုရသ ဘာသာရပ္ကို အေျခခံထား၍ သင္ၾကား ေပးသင့္ျပီး ရသေဗဒ ဘာသာရပ္ သီးသန္႔ အေနျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ရန္ တစ္ရက္လွ်င္ တစ္နာရီခန္႔ အသံုးျပဳသင့္ပါသည္။

မူလတန္း ေအာက္ဆင့္ႏွင့္ အထက္အဆင့္ (ပထမတန္း မွ ဆ႒မတန္း)

အျမင္ ဆိုင္ရာ အႏုပညာ ဘာသာ (ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ဒီဇိုင္း စသည္ ) အတြက္ တစ္ပတ္လွ်င္ (၃) ခ်ိန္။
ဂီတ ဘာသာရပ္ အတြက္ တစ္ပတ္လွ်င္ (၂) ခ်ိန္။
သ႐ုပ္ျပ တင္ဆက္မႈ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ (အက၊ ျပဇာတ္ စသည္) အတြက္ တစ္ပတ္ လွ်င္ (၂) ခ်ိန္။
လူထု ဆက္သြယ္ေရး ဆိုင္ရာ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ အတြက္ တစ္ပတ္လွ်င္ (၁) ခ်ိန္။
ရသ ေဗဒ ဘာသာရပ္သည္ စာသင္ခ်ိန္ ၏ ငါးပံု တပံု (သို႔မဟုတ္) ေလးပံုတပံု ရွိသင့္ပါသည္။



အထက္တန္း ေအာက္ဆင့္ (သတၱမတန္းမွ ဒႆမတန္း)

အႏုပညာ ဘာသာရပ္ တြင္ ႏွစ္သက္ရာ ဘာသာရပ္တမ်ဳိးကို အတန္း အလုိက္ အထူးျပဳ သင္ၾကားရန္ ျဖစ္သည္။

တစ္ပတ္လွ်င္ သေဘာ တရား အတြက္ (၁)ခ်ိန္ ႏွင့္ လက္ေတြ႕ အတြက္ (၃) ခ်ိန္ စုစုေပါင္း ၄ ခ်ိန္ အနည္းဆံုး ရွိသင့္ပါသည္။

ရသေဗဒ ဘာသာရပ္သည္ အျခား ဘာသာရပ္မ်ားႏွင့္ တူညီေသာ အခ်ိန္ေပးသင့္ပါသည္။

အထက္တန္း အထက္အဆင့္ (၁၁ တန္း ၁၂ တန္း)

အႏုရသ ဘာသာရပ္သည္ အသက္ေမြးပညာ ဘာသာရပ္အဆင့္ ျဖစ္သျဖင့္ ရသေဗဒဘာသာ သည္ စာသင္ခ်ိန္ အားလံုး၏ တ၀က္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။

တပတ္လွ်င္ သေဘာတရား အတြက္ (၂) ခ်ိန္ ႏွင့္ လက္ေတြ႕ အတြက္ (၈) ခ်ိန္ခန္႔ ျဖစ္သင့္ပါသည္။

ဤ အဆင့္တြင္ အလုပ္႐ုံ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၊ လက္ေတြ႕ စီမံဂ်က္ (ပေရာ့ဂ်က္) လုပ္ငန္းမ်ား အတြက္ လည္း အခ်ိန္ ေပးသင့္ ပါသည္။



အႏုရသ ဘာသာရပ္ (ရသ ေဗဒ) အတြက္ အကဲျဖတ္ စစ္ေဆးျခင္း။

အႏုပညာ ဘာသာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အကဲျဖတ္ စစ္ေဆးရာတြင္ ကေလး တစ္ဦးစီ၏ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ တိုးတက္လာမႈ ေပၚတြင္ အခ်ိန္ယူ အကဲျဖတ္ သင့္ပါသည္။ ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္း အၾကား ယွဥ္ျပိဳင္မႈမ်ား၊ ႏိႈင္းယွဥ္ အကဲျဖတ္မႈမ်ား မလုပ္သင့္ပါ။ စစ္ေဆး တိုင္းတာေသာ စံတန္ဘိုး မ်ားမွာလည္း အတန္းအဆင့္ကို လိုက္၍ ပိုမို က်ယ္ျပန္႔လာရမည္။



မူလတန္းၾကိဳ အဆင့္

ဤ အဆင့္တြင္ ကေလးတို႔ အေပၚ အကဲျဖတ္ တင္ျပ ခ်က္သည္ အႏုပညာ ဘာသာ သီးသန္႔ အေနျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ ကေလး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ အျပဳအမူ၊ တိုးတက္မႈ အားလံုး ကို ျခံဳငံု သံုးသပ္ ၍ တင္ျပ သင့္ပါ သည္။ မူၾကိဳ အဆင့္ ပညာေရးမွာ ကေလးတို႔၏ ဘာသာ စကား တိုးတက္မႈ၊ နံပတ္စဥ္ အေရအတြက္ တတ္ေျမာက္မႈ၊ မိမိတို႔၏ အနီးစပ္ဆံုး ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ ႐ုိး႐ွင္းေသာ အျမင္အေတြး ရရွိေစမႈ စသည္ တို႔ကို အေျခခံထားပါသည္။

ပန္းခ်ီ ဂီတ ပံုျပင္ ႐ုပ္ရွင္ စေသာ အႏုပညာ နည္းလမ္း တို႔မွ တဆင့္ ကေလးတို႔အား ေပး လိုေသာ ပညာေရးကို ရရွိ ေစပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာ ဆရာမတို႔ အေနျဖင့္ ကေလးတိုင္းအား မိမိစြမ္းရည္ကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ ျပသလိုစိတ္ကို အားေပး သင့္ပါသည္။ ကေလးအခ်င္းခ်င္း ယွဥ္ျပဳိင္ႏႈိင္းယွဥ္၍ အကဲျဖတ္ျခင္းသည္ ကေလး တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းရည္ မ်ားကို မရွင္သန္ မဖြံ႕ျဖိဳး ေစႏုိင္ ေတာ့ပါ။ ကေလးတို႔၏ လြတ္လပ္စြာ တင္ျပလို စိတ္ကိုလည္း ခ်ဳိးႏွိမ္ပစ္ ေစပါသည္။

မူလတန္း ၾကိဳ အဆင့္ အကဲျဖတ္ စစ္ေဆးခ်က္

စာေမးပြဲ စနစ္ မရွိျခင္း
လုပ္ငန္းစဥ္ စစ္ေဆးျခင္း
စံႏႈန္းမ်ား အေျခခံျခင္း
ယွဥ္ျပိဳင္မႈ မျဖစ္ေစျခင္း
စဥ္ဆက္မျပတ္ တိုးတက္မႈကို အားေပးျခင္း
မူလတန္းအဆင့္

အကဲျဖတ္ျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္သည္ တႏွစ္ပတ္လံုး၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ၾကည့္၍ အကဲျဖတ္သင့္ပါသည္။ အမွတ္ေပးျခင္းထက္ အဆင့္ သတ္မွတ္ ခြဲျခား ျခင္း ျဖစ္သင့္ ပါသည္။ (ေအ၊ ဘီ၊ စီ စသျဖင့္ အဆင့္ သံုးဆင့္ခန္႔ ျဖစ္သင့္ပါသည္။)

ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကို အေျခခံ၍ အကဲျဖတ္ အဆင့္ သတ္မွတ္သင့္ပါသည္။

စူးစမ္း ေလ့လာ အားေကာင္းမႈ
သဘာ၀ က်က် လြတ္လပ္စြာ တင္ျပႏိုင္မႈ
အမ်ဳိးမ်ဳိး ေသာ လုပ္ငန္းမ်ား တြင္ စိတ္ပါ ၀င္စားစြာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈ
ကေလး တစ္ဦးခ်င္း စီ၏ အုပ္စုလိုက္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ
အလယ္တန္းအဆင့္ (မူလတန္း အထက္ဆင့္)

ဤ အဆင့္တြင္လည္း တစ္ႏွစ္ ပတ္လံုး အကဲျဖတ္ ၍ အရည္အခ်င္း မွတ္တမ္းျဖင့္ မွတ္တမ္း ထားသင့္ ပါသည္။ အဆင့္ သတ္မွတ္ ရာတြင္ ေအ၊ ဘီ၊ စီ ၊ ဒီ၊ အီး စသျဖင့္ အဆင့္ ေလးဆင့္ (သို႔ မဟုတ္) ငါးဆင့္ ခန္႔ သတ္မွတ္ သင့္ပါသည္။

ေက်ာင္းသား၏ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈ
လူမႈ ဆက္ဆံေရးတြင္ အေပးအယူ မွ်တမႈ
မိမိ သင္ၾကား ေနေသာ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ ၏ အေျခခံ စည္းမ်ဥ္းမ်ား သေဘာ တရားမ်ား နည္းလမ္းမ်ားကို နားလည္ အသံုးျပဳ ႏိုင္မႈ
မိမိ အသံုးျပဳ ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္စြာ အသံုးခ်တတ္မႈ
နည္းလမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ပစၥည္းကိရိယာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကို အသံုးခ်တတ္မႈ


အထက္တန္း အဆင့္

တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး အကဲျဖတ္၍ အရည္အခ်င္း မွတ္တမ္းျဖင့္ မွတ္တမ္း ထားသင့္ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤ အဆင့္တြင္ စာေမးပြဲ ျပဳလုပ္ စစ္ေဆးျခင္း မ်ဳိးလည္း လိုအပ္ပါသည္။

အထက္တန္း အဆင့္ (၂) ႏွစ္အတြင္း လုပ္ငန္းစဥ္ (၆) ခု ျပီးေျမာက္မႈ
ဘုတ္ အဖြဲ႕ စစ္ေဆးျခင္း မတိုင္ခင္ (၉) တန္း (၁၀) တန္း ၂ ႏွစ္ အတြင္း လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည္ မ်ားကို ေက်ာင္းတြင္း စစ္ေဆး အကဲျဖတ္ျခင္း။ (၅၀ မွတ္)
ဘုတ္အဖြဲ႕ စစ္ေဆးျခင္း (၅၀ မွတ္)။ ၿပီးေျမာက္ ခဲ့ေသာ အလုပ္မ်ားကို တင္ျပျခင္း။
စာရြက္ျဖင့္ စာေမးပြဲ ေျဖဆိုျခင္း။
အထက္တန္း အထက္ဆင့္

အဆင့္ (၅) ဆင့္ (ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ၊ အီး စသျဖင့္) သတ္မွတ္ျခင္း အျပင္ လိုအပ္ပါက အမွတ္ေပး စစ္ေဆးျခင္းလည္း ျပဳလုပ္မည္။

မွတ္တမ္းတင္ ဖိုင္တြဲ စနစ္ (ေပါ့ဖိုလီယို) တင္ျပျခင္း
လုပ္ငန္းစဥ္ မိတ္ဆက္ တင္ျပျခင္း
နည္းလမ္းမ်ား အသံုးျပဳ ကိရိယာမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္စြာ ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳႏိုင္ျခင္း
စူးစမ္း ေလ့လာမႈ တိက် မွန္ကန္ျခင္း
ေက်ာင္းသား တစ္ဦးျခင္းစီ၏ ကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီး အားထုတ္မႈ တင္ျပျခင္း
ျပည့္စံုစြာ သ႐ုပ္ေဖာ္ျပသမႈ
တိက်စြာ ပံုေရးဆြဲမႈ / အရာ၀တၳဳ မ်ားကို ပံုစံ ေရးျခစ္ျခင္း


အႏုရသ ဘာသာရပ္ (ရသေဗဒ) အတြက္ ဆရာ အတတ္ပညာေရး

မူၾကိဳ ႏွင့္ မူလတန္း အရြယ္ ကေလးတို႔ သည္ သူတို႔၏ လက္ဦး ဆရာ /မ တို႔အေပၚ အလြန္ ကိုးစား ၾကေလ သည္။ အထူး သျဖင့္ အသက္ သံုးႏွစ္မွအထက္ မူလတန္း ကေလးတို႔အေပၚ ဆရာ/ မ တို႔၏ လႊမ္းမိုးမႈမွာ မိဘ ထက္ပင္ ပို တတ္ ၾကပါသည္။ မူလတန္း အရြယ္တြင္ သင္ၾကားခြင့္ရခဲ့ေသာ ဆရာ /မ တို႔ ၏ အရည္ အခ်င္းမွာ ကေလး ၏ ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုပင္ အက်ဳိး သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစပါသည္။

မူလတန္း အလယ္တန္း အဆင့္တြင္ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္း ႏွင့္ ဆရာ/ မ တို႔၏ အရည္ အခ်င္းမွာ တန္းတူ စြာပင္ အေရးၾကီး ပါေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္း ပညာေရးတြင္ ဆရာ/မ တို႔၏ အရည္အခ်င္း ျမင့္မားေရး အခန္းက႑မွာ အေရးပါ အရာေရာက္လွပါသည္။

ဆရာ ဆရာမ ဟူသည္ သင္႐ုိး ညႊန္းတမ္း ယဥ္ရထားၾကီးေပၚတြင္ ကေလးတို႔ကို တင္ေဆာင္၍ လိုရာ ေရာက္ေအာင္ ေမာင္းႏွင္ေပးရေသာ ယဥ္ေမာင္းသမားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ ျဖစ္၍ ရသေဗဒ သင္႐ိုး ညႊန္းတမ္း ေရးဆြဲရာတြင္ ဆရာအတတ္ပညာ သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးျခင္းကိုပါ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲ သင့္ပါသည္။ ဆရာအတတ္သင္တန္း ဆိုရာတြင္ လုပ္ငန္းခြင္ အၾကိဳသင္တန္းႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ သင္တန္းမ်ား ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ရွိႏိုင္ပါသည္။

အထူးသျဖင့္ မွာမူ ဆရာ ဆရာမတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ ပင္ကိုယ္ အရည္အေသြး ျပည့္၀ရန္ ႏွင့္ အႏုပညာ ခံစားမႈ စြမ္းရည္ျမင့္ ဖို႔ လိုပါသည္။ မူလတန္း အၾကိဳ ႏွင့္ မူလတန္း အဆင့္တြင္ ေက်ာင္း အမ်ားစု ၌ အတန္း တစ္တန္းတြင္ ဆရာတစ္ေယာက္ ႏႈန္းျဖင့္ ဘာသာ အားလံုးကို သင္ေလ့ ရွိပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မူလတန္း ၾကိဳႏွင့္ မူလတန္းျပ ဆရာမ်ား အားလံုးတြင္ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သင္ၾကားေပး တတ္ရန္ လိုသလို ဆရာတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ အႏုပညာ လုပ္ငန္းမ်ားအေပၚ စိတ္၀င္တစား ေလ့လာ အားေကာင္းေစရန္ လိုပါသည္။ အျခား ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားရာတြင္ ကေလးမ်ား စိတ္ပါ ၀င္စား လာေစရန္ ပန္းခ်ီ ဂီတ အက စေသာ နည္း လမ္း မ်ားကို အသံုးျပဳ သင္ၾကားရန္ ဆရာ ကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးဥာဏ္ ကြန္႔ျမဴးတတ္ရန္ လိုပါသည္။

အလယ္တန္း ႏွင့္ အထက္တန္း အဆင့္ မ်ားတြင္ ရသ ေဗဒ သင္ၾကား ေပးမည့္ ဆရာ မ်ားသည္ ဘာသာရပ္ ပိုင္ႏိုင္မႈ ရွိေစရန္ ပိုမို လိုအပ္ လာျပီ ျဖစ္သည္။ ထို အတန္းျပ ဆရာ မ်ားသည္ သက္ဆိုင္ ရာ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ အထူး ျပဳ သင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္ ျပီးသူ၊ ကၽြမ္းက်င္သူ မ်ား ျဖစ္သင့္ ပါသည္။

ရသေဗဒ ဘာသာျပဆရာသည္ ဆရာအတတ္ပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သင္တန္းၿပီး သူ အႏုပညာသမား ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ဆရာ အတတ္သင္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပန္းခ်ီ ဂီတ စသည့္ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ တို႔ကို ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးျခင္းမ်ဳိးသာ မကဘဲ၊ အတန္းၾကီးမ်ားတြင္ သင္ၾကားရန္အတြက္ ပန္းခ်ီေက်ာင္း၊ ဂီတေက်ာင္း စေသာ အႏုပညာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ သင္ၾကား ပို႔ခ် နည္း မ်ားကို သီးသန္႔ ဘာသာရပ္တစ္ခုအေနျဖင့္ ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးသင့္ပါသည္။



ရသ ေဗဒ ဘာသာရပ္ျပ ဆရာ ျဖစ္ သင္တန္းမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အၾကံျပဳခ်က္ မ်ား။

အတန္း အဆင့္ အလိုက္ ဆရာ အတတ္သင္ ပညာေရးတြင္ ရသေဗဒ သင္ၾကားေရး အတတ္ ပိုမို အားေကာင္းလာေစရန္။
လုပ္ငန္းခြင္ ဆရာ အတတ္ သင္တန္းမ်ားတြင္ ရသေဗဒ ဘာသာရပ္ သင္ၾကားေရး နည္းလမ္း မ်ားကို ပိုမို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေစရန္။
ရသ ေဗဒ ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ ဆရာျဖစ္ သင္တန္းမ်ား (အနည္းဆံုး ၁ ႏွစ္) ကို မိမိတို႔၏ သက္ဆိုင္ရာ ဘဲြ႕သင္တန္းမ်ား ၿပီးဆံုးသည့္အခါ ဆက္လက္ တက္ေရာက္ေစရန္။


အတန္းစဥ္အလိုက္ ရသ ေဗဒ ဘာသာ သင္ၾကားေသာ ဆရာမ်ားအတြက္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ား။

မူလတန္း အဆင့္ တြင္ ဘာသာရပ္ အားလံုး နီးပါးသည္ အႏုပညာ ဘာသာ မွ တဆင့္ သင္ၾကား ျပသ သင့္သည္ ျဖစ္၍ မူလတန္း သင္ျပမည့္ ဆရာ ဆရာမ မ်ား သည္လည္း အႏုပညာ ကို ခံစားတတ္ေသာ အသိအျမင္ ရွိရန္ လိုပါသည္။


ကေလးတို႔အား ပံုဆြဲျခင္း၊ ေဆးျခယ္ျခင္း၊ စကၠဴ ျဖတ္ျခင္း၊ ညွပ္ျခင္း၊ ကပ္ျခင္း၊ မ်က္ႏွာဖံုး ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ျပဇာတ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ တင္ဆက္ျခင္း၊ ကဗ်ာ စာ ရြတ္ဆိုျခင္း၊ ေတးသီခ်င္း သီဆိုျခင္း၊ တီးမႈတ္ျခင္း၊ ကခုန္ျခင္း၊ မ်က္ႏွာအမူအယာ သ႐ုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ စေသာ အႏုပညာဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ကိုယ္ပိုင္ တီထြင္မႈ၊ ေလ့လာမႈမ်ားျဖင့္ ကေလးတို႔ စိတ္၀င္စားလာေအာင္ သင္ၾကား ျပသႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီးတီထြင္တတ္ေသာ၊ လက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ားအေပၚ စိတ္ပါ၀င္စားမႈ ရွိေသာ ဆရာမ်ား ျဖစ္သင့္ပါသည္။
အလယ္တန္း အဆင့္ သင္ၾကားမည့္ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားသည္ အႏုပညာ ကို အေလးထား ျမတ္ႏိုးသူ၊ အႏု သုခုမ ရသ ကို ထိုးထြင္း သိျမင္ ခံစားတတ္သူ၊ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ နားလည္ တတ္ကၽြမ္းသူ အဆင့္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။
အထက္တန္း အဆင့္တြင္ အႏုပညာ ဘာသာရပ္တြင္ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္အလိုက္ ကၽြမ္းက်င္မႈရွိသူ ဆရာ ဆရာမမ်ား ျဖစ္ေစရမည္။ ပညာရွင္အဆင့္ အသက္ေမြးႏိုင္ေသာ ဆရာ ဆရာမ မ်ား ျဖစ္ရပါမည္။


ေဆာင္ရြက္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ား

အေထာက္အပ့ံ ပစၥည္းမ်ား

-      ေက်ာင္းအားလံုးတြင္ အႏုရသ ဘာသာရပ္ သင္ၾကားရန္ အတြက္ လံုေလာက္ေသာ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းမ်ား၊ ေနရာ၊ သင္တန္းဆင္းဆရာ တို႔ ရွိရပါမည္။

စာသင္ခန္းဖြဲ႕စည္းမႈ

-      ေက်ာင္းသားတို႔ အႏုပညာရပ္မ်ား ဖန္တီးရန္ သက္ေတာင့္ သက္သာ ျဖစ္ေသာ ေနရာ၊ စားပြဲ၊ ထိုင္ခံု စသည္တို႔ ရွိရမည္။

-      သီးျခား အုပ္စုဖြဲ႕ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေသာ အေန အထား ျဖစ္ေစ၊ သီးသန္႔ တစ္ဦးတည္း လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးႏိုင္ေသာ အေနအထား ျဖစ္ေစရွိရမည္။

-      ဆရာႏွင့္ အလြယ္တကူ အဆက္အသြယ္ ျပဳႏိုင္ေသာ အေနအထား ရွိရမည္။

-      စာသင္ခန္းတြင္းရွိ ေက်ာင္းသား ဦးေရမွာလည္း ဆရာမွ ႏိုင္ႏိုင္ နင္းနင္း ျပသ ေပးႏိုင္ ေသာ အေျခ အေန ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ဆရာမွ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးခ်င္းစီ အေပၚတြင္ အေလးထား ဂ႐ုစိုက္ ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

-      စာသင္ခန္း အျပင္အဆင္မွာလည္း ကေလးတို႔ လက္ရာ ေလးမ်ားျဖင့္ အလွဆင္ ထားသင့္ ပါသည္။

အခ်ဳိ႕ ေက်ာင္းမ်ား တြင္ အႏုပညာဌာနမ်ား သီးသန္႔ ထားရွိႏိုင္ၾကပါသည္။ သီးသန္႔ အေဆာက္အဦမ်ား လည္း ရွိၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ထားႏိုင္လွ်င္ အႏုပညာဌာန အခန္းမ်ား ခြဲျခားထားသင့္ သည္။

ျပပြဲမ်ား ျပသရန္ ခန္းမ၊ နံရံကပ္ ဘုတ္ျပား မ်ား၊ ဇာတ္ခံု စင္ျမင့္၊ ေက်ာင္းသားမ်ား အႏုပညာ ဖန္တီးရန္ ေနရာ၊ အႏုပညာ ပစၥည္းမ်ား ထိန္းသိမ္း ထားရွိရာ ၊ အကုိးအကား စာအုပ္မ်ား၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္ ျပစက္ (ပရုိဂ်က္တာ) ျပခန္းမ်ား၊ ဂီတ သင္ခန္းစာအတြက္ အသံလံုခန္း၊ စသျဖင့္ အႏုပညာ ဘာသာရပ္ အမ်ဳိးအစားအလုိက္ သီးသန္႔ အခန္းမ်ားျဖင့္ သင္ၾကား ေပးသင့္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထို အေဆာက္အဦ မ်ားမွာ ေက်ာင္း၀န္းအတြင္းတြင္သာ ရွိသင့္ပါသည္။



စာသင္ခန္းတြင္း ဆက္ဆံေရး

-      ဆရာ၊ ဆရာမ တို႔ အေနႏွင့္ ကေလး တစ္ဦးခ်င္းစီ တိုင္း၏ စိတ္ပါ ၀င္စားမႈ၊ စိတ္ ခံစားမႈ တို႔ကို အေလးထား နားလည္ ေပးသင့္ ပါသည္။

-      ကေလးတို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားအား ႐ႈံ႕ခ် ေ၀ဘန္ ျခင္းမ်ဳိး မလုပ္ဘဲ အားေပး လက္ခံသင့္သည္။ ကေလး တို႔၏ လိုအပ္ခ်က္ အေပၚ အႀကံျပဳ ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ဳိး လုပ္သင့္ ပါသည္။

-      ကေလးမ်ား အားလံုး အေပၚတြင္ မွ်တေသာ ဆက္ဆံေရး ရွိရမည္။ ကေလးတို႔ လုပ္ငန္းမ်ား အေပၚ သမာသမတ္ က်ေသာ အရည္အခ်င္း အဆင့္ ခြဲျခား သတ္မွတ္ ေပးမႈ ျပဳတတ္ရမည္။

-      ကေလး အခ်င္းခ်င္းလည္း တစ္ဦး ဖန္တီးမႈကို တစ္ဦးက ေလးစား လက္ခံ တတ္ေအာင္ သင္ၾကား ေလ့က်င့္ ေပးရပါမည္။

-      အုပ္စုလိုက္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား၊ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားကို မ်ားမ်ားလုပ္ေစ၍ ကေလး တို႔၏ လူအမ်ား ႏွင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈကို ေလ့က်င့္ေပးသလို တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကိုလည္း သိျမင္ ေဖာ္ထုတ္ ေပးႏိုင္ရပါမည္။

ေဒသတြင္းရွိ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အႏုပညာရပ္မ်ား၏ အေရးပါမႈ

ေနရာေဒသ အသီးသီး၏ မတူကြာျခားေသာ အႏုပညာရပ္မ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈ မ်ားကို တန္ဘိုးထား ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္ လိုပါသည္။ မိမိ ေဒသတြင္း ရွိ အႏုပညာရပ္မ်ား၊ ပညာရွင္မ်ားကိုလည္း တန္ဘိုးထား ေလးစားကာ အႏုပညာ ဘာသာရပ္၏ သင္႐ုိး ညႊန္းတမ္းကို ထိုပညာရွင္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ အကူအညီ ရယူကာ ေက်ာင္းအလိုက္ ေဒသအလိုက္ သင့္ေတာ္သလို ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲသင့္ပါသည္။ ထို ပညာရွင္မ်ား၏ ပံုမွန္ သင္ၾကား ျပသမႈမ်ား (သို႔မဟုတ္) အလုပ္႐ုံ ေဆြးေႏြးပြဲ ပံုစံ သင္ၾကား ျပသမႈမ်ား၊ ေဟာေျပာ ပို႔ခ်ခ်က္မ်ား၊ ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။



နိဂံုးခ်ဳပ္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ား

ယေန႔ေခတ္ ပညာေရးတြင္ ကေလး ဗဟိုျပဳ သင္ၾကားနည္းစနစ္ကို ေခတ္ကာလႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ သင္ၾကားနည္းတစ္ရပ္အေနျဖင့္ အေလးထား အသံုးျပဳလာၾကပါသည္။ ကေလးဗဟိုျပဳ သင္ၾကားနည္း စနစ္တြင္ ကေလး တို႔၏ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈ ဥာဏ္ရည္ႏွင့္ တီထြင္ ဖန္တီးမႈ စြမ္းရည္မ်ား တိုးတက္လာေစရန္ အဓိက ဦးစားေပးပါသည္။

ကေလးတို႔၏ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခြင့္ တစ္ဦး အျမင္ သေဘာထားကို တစ္ဦးက နားလည္ လက္ခံ တတ္ေသာ စိတ္၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခြင့္ စေသာ ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းမ်ားကိုလည္း ေလ့က်င့္ ေပးပါသည္။ အႏုရသ ဘာသာ သင္ျပရာတြင္လည္း ကေလး ဗဟိုျပဳ နည္းစနစ္သည္သာ အသံုးျပဳ သင့္ေသာ သင္ၾကားနည္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို ဘာသာသင္ၾကားရာတြင္ ကေလးတို႔၏ တီထြင္ဖန္တီးလိုစိတ္ကို ဦးစားေပး ေလ့က်င့္ရန္ မ်ားစြာေသာ ပညာရွင္မ်ားက ဆိုပါသည္။ သို႔ ေသာ္ စာတမ္းရွင္ တင္ျပလိုေသာအခ်က္မွာ ကေလးတိုင္း တြင္ စြမ္းရည္ ဥာဏ္ရည္မ်ား မတူၾကပါ။ တီထြင္ ဖန္တီး ႏိုင္စြမ္းမ်ားလည္း မတူၾကပါ။ တီထြင္ ဆန္းသစ္ႏိုင္မႈကို ဦးစားေပး လြန္းလွ်င္ ကေလးတို႔အား ခြဲျခား ဆက္ဆံရာ ေရာက္ႏိုင္သလို ကေလးတို႔၏ ႐ုိးသားမႈ အေျခခံစိတ္ကို ဖ်က္ဆီးရာ ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ရသေဗဒ ဘာသာတြင္ ကေလးတို႔၏ ရသ ခံစားတတ္မႈကို ဦးစားေပး သင္ၾကားျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာ တရား ထားတတ္ေစရန္ ပ်ဳိးေထာင္ ေပးသင့္ပါသည္။ မိမိ အျမင္ အေတြး၊ မိမိ ကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္ ရဲ၀ံ႔စြာ တင္ျပတတ္ေစရန္ ေလ့က်င့္ေပးၿပီး ႐ုိးသားမႈ အမူအက်င့္ ေကာင္းမ်ားကိုသာ ဦးစားေပး ေလ့က်င့္ ေပးသင့္ပါသည္ဟု တင္ျပလိုပါသည္။

ထိုမွ ေနာက္တဆင့္တြင္သာ တီထြင္ႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ကို အေလးထားသင့္ပါသည္။ ကေလးတို႔၏ ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္းေသာ တီထြင္ ၾကံဆမႈ ဖန္တီးခ်က္မ်ားကိုသာ အားေပး အားေျမွာက္ ျပဳသင့္ပါသည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆိုရလွ်င္၊ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ အက စေသာ အႏုပညာ ရပ္မ်ား၊ အိမ္တြင္းမႈ အတတ္ ပညာရပ္မ်ား စသည္တို႔ကို ေက်ာင္း စာသင္႐ုိးမ်ားတြင္ ထည့္သြင္း သင္ၾကားေစျခင္း အားျဖင့္ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ နယ္ပယ္က႑ အသီးသီးတြင္ ပိုမိုအက်ဳိးျပဳ ႏိုင္ေသာ လူသား အရင္းအျမစ္မ်ား ေပၚထြန္းလာေစ ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ ေၾကာင့္ ေက်ာင္း သင္႐ုိး ညႊန္းတမ္းတြင္ အတန္းအလိုက္ သင့္ေတာ္ေသာ အဆင့္ျဖင့္၊ ပန္းခ်ီ၊ ဒီဇိုင္း၊ ဂီတ၊ အက၊ လက္မႈ ပညာ စသည့္ သင္႐ုိးမ်ား ထည့္သြင္း သင္ၾကား ေပးသင့္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္ အသံုးျပဳေနေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို ေလ့လာ၍ လည္းေကာင္း၊ မိမိတိုင္းျပည္တြင္းရွိ နားလည္ တတ္ကၽြမ္းသူ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍လည္းေကာင္း သင္႐ုိးမ်ား ေရးဆြဲသင့္ပါသည္။

နည္းလမ္းတက် သင္ၾကား ေပးႏုိင္မည့္ ဆရာ၊ ဆရာ မ်ား ေမြးထုတ္ ေလ့က်င့္ ေပးသင့္ပါသည္။ လိုအပ္ေသာ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းမ်ာ ကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္မွ လံုေလာက္စြာ ေထာက္ပံ့ ေပးသင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

 အကိုးအကား

1)ပန္းခ်ီေရးရာ ႏွင့္ ပံုဆြဲ အေျခခံမ်ား - ေအာင္ျမတ္ေဌး (၂၀၀၃ ခု ၾသဂုတ္လ)
2)ေက်ာင္းသား သူငယ္ သင္ယူဖြယ္၊ အေလးထားစရာ အႏုပညာ ဘာသာ (သင္႐ုိး၀င္ ပန္းခ်ီ ဒီဇိုင္း ဘာသာရပ္) - ခင္ေလးၾကည္ၾကည္ (ေက်ာင္းပညာေရး သုေတသနာ ဂ်ာနယ္ အမွတ္ ၅၊ ၂၀၀၇ ခု ဒီဇင္ဘာလ)
3)Learning Standards for The Art – The University of New York (April 1996)
4)Art ans Design – The National Curriculum for England (1999)
5)Curriculum and Standards Framework: The Arts – Board of Studies, Victorian School Education (1995)
6)Visual Arts (Lower Secondary Syllabus) – Curriculum Planning and Development Division, Ministry of Education, Singapore (2001)
7)Music Syllabus (Primary & Secondary) - Curriculum Planning and Development Division, Ministry of Education, Singapore (2001)
8)Art Education : Teachers' Handbook for Class VI – National Council of Educational Research and Training, New Delhi (2003)
9)Position Paper, National Focus Group on Arts, Music, Dance and Theatre (National Curriculum Framework 2005) – National Council of Educational Research and Training, New Delhi (2006)
10) Art for Child Development: Studio Xang Chiang Mai (AMCP)
စာတမ္းရွင္ - ခင္ေလးငယ္