ပ်ဴေစာထီးကို ရာဇ၀င္ထဲမွာ ထားခဲ့ပါ

ပ်ဴေစာထီးကို ရာဇ၀င္ထဲမွာ ထားခဲ့ပါ

*************************

ပ်ဴေစာထီး ။ ပ်ဴေစာထီး သမိုင္းမွာ တကယ္ရွိ မရွိ ဆိုတာေျပာဖို႕ရာ အေထာက္အထားရွာေတာ့ မွန္နန္း ႏွင့္ ဦးကုလား ရာဇဝင္ေတြကို အရင္ဆုံး သြားေတြ႕တယ္။

သူနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ေမးစရာေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးပါဘဲ။ ပ်ဴေစာထီးဆိုေတာ့ ဘာလူမ်ိဳးလဲ ။ ျမန္မာလား။ ပ်ဴလား။ သာကီဝင္ မင္းမ်ိဳးလား။ နဂါးလား။ လူလား။ နဂါး နဲ႕ နတ္ ယွက္စပ္ျပီး ျဖစ္ထြန္းလို႕ နတ္နဂါးလား စသျဖင့္ စသျဖင့္။

အေရးၾကီးဆုံး ေမးခြန္းကေတာ့ သူဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ တကယ္ရွိတဲ့ခဲ့ မင္းတစ္ပါးလား၊ သူဟာ မင္းဆက္ တစ္ခုရဲ့ ကနဦးလားဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။

ဦးကုလား ရာဇဝင္မွာ ပ်ဴေစာထီးရဲ့အစကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပန္ေျပာရရင္ သူ႕ဖခင္ ေနနတ္သား ႏွင့္ မိခင္ နဂါးမတို႕ အေၾကာင္းပါ။ ညားျပီးေနာက္ မ်ားမၾကာခင္မွာဘဲ ေနနတ္သားက ျပန္သြား။ က်န္ခဲ့တဲ့ နဂါးမက ဥေတြ ထားရစ္ခဲ့ျပီး ဆုံးပါး။ က်န္ခဲ့တဲ့ ဥေတြကို နတ္ေတြက လမ္းျပတာေၾကာင့္ မုဆိုးကေတြ႕ျပီး သယ္သြား။ ေခ်ာင္းကိုျဖတ္အကူးမွာ ဥတစ္လုံးျပဳတ္က်သြားျပီး မိုးကုတ္ေရာက္။ ေနာက္တစ္လုံး ထပ္က်။ တေကာင္းေရာက္။ တေကာင္းေရာက္တဲ့ ဥကေန အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဖြား။ တေကာင္းမင္းက ေျမႇာက္စား။ ဥ ေနာက္တစ္လုံး ထပ္က်။ ေညာင္ဦးေရာက္။ လူေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ ဖြားလို႕ ပ်ဴ လင္မယားႏွစ္ေယာက္က ေကာက္ယူေမြးစား။

လူလားေျမာက္တဲ့အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ ဥကဖြားတဲ့လူကို ေနမင္းေျမးလို႕ ေခၚ။ ေနာက္ေတာ့ ပ်ဴေစာထီးလို႕ ရုတ္တရက္ေျပာင္းေခၚ။ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ အေဖေနမင္းက ေလး ႏွင့္ ျမႇား လာျပီးေပး။ ေနာက္ေတာ့ ပုဂံတက္။ ပုဂံမွာ ဝက္ ႐ႉး ဘူး ငွက္ ေသာင္းက်န္းလို႕ ဘုရင္ ႏွင့္ တိရိစၧာန္ နားလည္မႈ ျပီး အစားစာေထာက္ပန္႕ ။ ငွက္ၾကီးကိုေတာ့ လူ အမ်ိဳးသမီးေတြေပးရ။ ဒါကို ပ်ဴေစာထီးက ေလး ႏွင့္ ျမႇား သုံးျပီး သတ္ျဖတ္ႏွိမ္နင္းျပီး အႏိုင္ရ။ ဘုရင္ကေခၚျပီး သမီးနဲ႕ ေပးစား။ အိမ္ေရွ႕အရာေပး။ သုံးႏွစ္ေနျပီးေနာက္ လက္ရွိဘုရင္က ဆုံးပါးေပမင့္ ဆရာရေသ့ကို ေခၚျပီး မင္းအျဖစ္တင္။ အဲဒီမင္းကို ရေသ့ေၾကာင္မင္းလို႕ေခၚျပီး မင္းစည္းစိမ္ကိုခံစား။ ဆုံးပါး။ ပ်ဴေစာထီး နန္းတက္။ ဒီေတာ့မွ ပ်ဴေစာထီးမင္း႐ိုးစပါေတာ့တယ္။

သတိထားရမယ့္ အခ်က္တခ်ိဳ႕ကိုေျပာရရင္ ဇာတ္လမ္းအစပိုင္း မွာကတည္းက နဂါး နဲ႕ ေနနတ္သားညားတယ္ဆိုတာ နတ္နဲ႕ တိရိစၧာန္ ညားတယ္လို႕ ဆိုထားတာေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ဒါနဲ႕ တင္ဆက္ေျပာဖို႕မလိုေပမယ့္ ဆက္ျပီးေျပာပါမယ္။

၁။ နတ္နဲ႕ တိရိစၧာန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ နဂါး နဲ႕ ႏွင့္ ေနနတ္သား ဘယ္ဘာသာစကားေျပာျပီး ဘယ္လို ေမထုံအမႈျပဳတယ္မသိပါ။

၂။ နဂါးမက ဥအေရတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ဥ ခဲ့တယ္လို႕ မေျပာသလို မုဆိုးက ဥဘယ္ႏွစ္လုံးသယ္လာတယ္ဆိုတာမေျပာ။ ဥ သုံးလုံးျပဳတ္က်တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္
အနည္းဆုံး သုံးလုံးနဲ႕ အထက္သယ္မွသာ မႏိုင္မနင္းျပဳတ္က်တယ္လို႕ အၾကမ္းမွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။

၃။ ဥေတြထဲမွာမွ ၂ ႏွစ္လုံးရဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြသာသိရျပီး က်န္တဲ့ ဥေတြဘာျဖစ္တယ္မသိရ။ မိုးကုတ္ေရာက္တဲ့ ဥက ပတၱျမားျဖစ္၊ တေကာင္းက ဥ က မိဘုရားျဖစ္၊ ေညာင္ဦးေရာက္တဲ့ ဥက ပုဂံမင္းျဖစ္ ဆိုျပီး
အၾကမ္းမွတ္ ယူႏိုင္ပါထယ္။

၄။ ေနနတ္သားက ေလး ႏွင့္ ျမႇား ေပး။ (မွန္နန္းမွာေတာ့ သိၾကားကေပး) ။ ဒီလိုလက္နက္အထူးဆန္းေတြကို နတ္ဘုရား သိၾကားေတြဆီက ရတယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဥေရာပမွာေရာ ၊ အာရွမွာပါ လူသုံးမ်ားတဲ့ အေၾကာင္းရာပါ။ ေရွးေဟာင္းသုေတသန မွာဒါေတြမသုံးပါ။

၅။ ပုဂံမွာ ဘုရင္လုပ္ေနတဲ့ သမုဒၵရာဇ္မင္း ႏွင့္ က်ား ဝက္ ႐ႉး ငွက္ ( ဝက္ ႐ႉး ဘူး ငွက္ လို႕တခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတယ္) ဘယ္လို ညွိျပီး အေပးယူတည့္သြားၾကတာေၾကာင့္ တိက်တဲ့ အစားစာဆက္တဲ့ စာရင္းထြက္တယ္မေျပာတတ္ပါ။

ဝက္ၾကီးကို ထမင္းလုံး ၆၀ ၊ ဖရုံ ၉ လွည္း၊ ဖြဲ ကိုးလွည္းေပးရတယ္။ က်ား ႏွင့္ ႐ႉးပ်ံ ၾကီးကိုေတာ့ ဘာေတြေပးရတယ္ မေျပာထားပါ။ ငွက္ၾကီးကို အစားအစာအျဖစ္ သမီးကညာတစ္ရက္ တစ္ေယာက္ႏႈန္းေပးရတယ္ ။ စတာေတြက ဘယ္လိုကဘယ္လို သေဘာတူညီမႈရတယ္မေျပာတတ္ပါ။ တိရိစၧာန္က လူစကားမေျပာတတ္သလို လူကလည္း တိရိစၧာန္ စကားမေျပာတတ္ပါ။

၆။ ေလးနဲ႕ျမႇားအသုံးျပဳျပီး ရန္သူေတြကို ႏွိမ္နင္းတယ္ဆိုရာမွာလည္း က်ား ၾကီးနဲ႕ သူ႕ေနာက္လိုက္ ငါးရာ၊ ဝက္ၾကီးနဲ႕ သူ႕ေနာက္လိုက္ငါးရာ၊ ႐ႉးပ်ံၾကီးနဲ႕ သူ႕ေနာက္လိုက္ငါးရာ၊ ငွက္ၾကီးနဲ႕ သူ႕ေနာက္လိုက္ငါးရာ ရွိတဲ့အတြက္ အနည္းဆုံး ျမႇားပစ္တဲ့အၾကိမ္ေပါင္း ၁၅၀၀ ေလာက္ရွိခဲ့ေလမလားလို႕ စဥ္းစားမိတယ္။

ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကီး ေရြးျပီးႏွိမ္နင္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ ေနာက္လိုက္ေတြထြက္ေျပးကုန္သလားဆိုျပီး ျဖည့္ေတြးမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ရာသီဥတုနဲ႕ ပုဂံလိုေနရာမွာ အဲဒီလို တိရိစၧာန္ ေတြတကယ္ရွိခဲ့ေလမလားဆိုတာလည္း
ေမးစရာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ျပီး ႐ႉးပ်ံဆိုတာမ်ိဳးက ဘယ္လို တိရိစၧာန္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အတိက်ေျပာဖို႕ မလြယ္ပါ။

၇။ အကယ္၍ ဦးကုလားရာဇဝင္ ထဲကအတိုင္း တိရိစၧာန္ အေကာင္ ၂၀၀၀ ေလာက္သာ ပုဂံမွာရွိခဲ့ရင္ ဒါဟာ ပုဂံသားေတြအတြက္ မပူမပင္ စားေသာက္ႏိုင္တဲ့ ရိကၡာသိုေလွာင္မႈအျဖစ္နဲ႕ေတာင္ သိပ္အသုံးဝင္ပါမယ္။

စတဲ့ စတဲ့အခ်က္ေတြကေပါက္ကရေလးဆယ္ေရးထားလို႕ ေပါက္ကရသုံးဆယ္ေတြးၾကည့္တာပါ။

၉ ရာစုမတိုင္မွီကတည္းက ပုဂံအရပ္မွာ ပ်ဴေတြအေျခခ်ေနထိုင္ေနျပီဆိုတာကိုေတာ့ အလုံးအထည္ျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ဗူးဘုရား ၊ ငကြၽဲနားေတာင္းဘုရား တို႕ကိုၾကည့္ျပီးအတပ္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို ရာဇဝင္က်မ္းျပဳသူ ဦးကုလားအေနနဲ႕သိေကာင္း သိျပီးျဖစ္ပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တိုင္းရင္း႐ိုးရာပံုျပင္ဆန္တဲ့ ေနမင္း၊ နဂါးမတို႕နဲ႕ အစျပဳျပီး ပ်ဴေစာထီး ဇာတ္ေကာင္ကို ဖန္တီးခဲ့ဟန္တူပါတယ္။ အမွန္တရားနဲ႕ မနီးစပ္တဲ့ ပံုျပင္တစ္ခုပါဘဲ။ ဒီေတာ့ ဦးကုလားရာဇဝင္ထဲက ပ်ဴေစာထီးဆိုတာ တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ Historic Person မဟုတ္ပါ။ ပ်ဴေစာထီး မရွိတဲ့အတြက္ ထီးမင္းယဥ္ ၊ ယဥ္မင္းပိုက္၊ ပိုက္ေသလည္၊ ေသလည္ေၾကာင္ ဆိုတာေတြကလည္း ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ တကယ္မရွိခဲ့ပါ။ 

မွန္နန္း ရာဇဝင္လာ ပ်ဴေစာထီးၾကျပန္ေတာ့ ေမာင္ကုလားရာဇဝင္မွာေျပာထားတဲ့ ေနနတ္သား ႏွင့္ နဂါး ပံုျပင္ကို အေတာ္ေလး ေဝဖန္ထားပါတယ္။ ပ်ဴေစာထီးျဖစ္လာမယ့္ ကေလးကို ဦးတည္ျပီးေျပာရာမွာ နတ္ ႏွင့္ နဂါး ညားျပီးေမြးတဲ့ကေလးဟာ နတ္ေသာ္လည္းေကာင္း နဂါးေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေကာင္း၏ လူသားစင္စစ္မျဖစ္တန္ရာ ဆိုျပီးေဝဖန္လိုက္ပါတယ္။ 

ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ ဥ ကေပါက္ျပီး လူျဖစ္ ၊ သူရဲေကာင္းျဖစ္ ၊ မင္းျဖစ္ဆိုတာမ်ိဳးကို မသုံးေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ မွန္နန္းရာဇဝင္ဆရာတို႕ တမ်ိဳးၾကံဆပါတယ္။ အဲဒီၾကံဆမႈေၾကာင့္ ေမာင္ကုလားရာဇဝင္မွာ တိရိစၧာန္မ်ိဳး႐ိုးကဆင္းသက္သူ ပ်ဴေစာထီးဟာ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳး အျဖစ္နဲ႕ အသြင္ေျပာင္းပါတယ္။ 

မွန္နန္း ရာဇဝင္လာ ပ်ဴေစာထီးအေၾကာင္း အက်ဥ္းေျပာရရင္ ကုလားျပည္က သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးတို႕ ဝိဋဋဴပ ရန္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ဘက္ေျပးဝင္လာ။ ဧရာဝတီျမစ္ညွာေရာက္ျပီး တေကာင္းျမိဳ႕တည္ျပီး မင္းလုပ္စိုးစံ။ အဲဒီ တေကာင္းေရာက္ သာကီဝင္မင္းေတြထဲမွာ ၁၇ေယာက္ေျမာက္မင္းက သတိုးမဟာရာဇာ။

သတိုးမဟာရာဇာ ႏွင့္ သူ႕မိဖုရားကေန မ်က္မျမင္ ညီေနာင္ေတြျဖစ္တဲ့ မဟာသမာၻဝ ႏွင့္ စူ႒သမာၻဝ ကိုေမြးျပီး ေနာက္ ဧရာဝတီျမစ္ထဲ ေဖာင္နဲ႕ေမွ်ာျပီးစြန္႕ပစ္။ ညီေနာင္ ႏွစ္ပါးက ဘီလူးမနဲ႕ေတြ႕ျပီး မ်က္စိအလင္းရ။ ေနာက္ေတာ့ သေရေခတၱရာျမိဳ႕တည္ျပီး မင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္။ ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႕ ပ်ဴေစာထီးနဲ႕ ဘာမ်ားသက္ဆိုင္သလဲ ဆိုျပီးေမးလာခဲ့ရင္ ဆက္ျပီးေျဖရပါမယ္။ 

မွန္နန္း ရာဇဝင္ထဲေျပာထားတာက တေကာင္းမင္း သတိုးမဟာရာဇာဟာ မင္းလုပ္စိုးစံစဥ္မွာဘဲ မလည္အရပ္မွာ မျငိမ္မသက္ျဖစ္လို႕ သူ႕မိဘုရားနဲ႕အတူ မထင္မရွားဘဝ နဲ႕ ေတာင္ယာလုပ္ျပီးေနပါသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႕ မိဖုရားမွာ ကိုယ္ေလးလက္ဝန္ရျပီး သားေယာကၤ်ားဖြားျမင္တယ္။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးကို မင္းထီးလို႕ အမည္ေပးျပီး သေသ့ၾကီးတစ္ပါးဆီမွာ ပညာသင္အျဖစ္အပ္ႏွံပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ပုဂံအရပ္ကို သြားမယ္ဆိုျပီး မိဘေတြထံမွာ ခြင့္ေတာင္း။ မင္းျဖစ္ကိန္းရွိတယ္လို႕ ရေသ့ဆရာက
 ေရွ႕ျဖစ္ေဟာထားျပီးသားမို႕ မိဘႏွစ္ပါးက ခြင့္ျပဳ။ ပုဂံသြားဖို႕ ျပင္ေတာ့ မိုးေပၚကသိၾကားမင္း ဆင္းလာျပီး ေလး ႏွင့္ ျမႇားကို လာေပး။ 

ေနာက္ေတာ့ မင္းသားေလးက ပုဂံေညာင္ဦးေရာက္။ ပ်ဴအဖိုးၾကီး အဖြားၾကီးေမာင္ႏွံနဲ႕ေတြ႕ျပီး သူတို႕ထံမွာ မွီတင္းေနထိုင္။ ဒီလိုနဲ႕ မင္းသားေလးက တစ္ရက္ေတာ့ သူ႕ ေလးနဲ႕ျမႇားကို စမ္းသပ္ဖို႕ရာ ပုဂံျပည္ဘက္သြားမယ္ ဆိုျပီး အဖိုးအို ေမာင္ႏွံထံ ခြင့္ပန္။ ဒီေတာ့မွ အဖိုးၾကီးတို႕ေမာင္ႏွံက ပုဂံမွာ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ တိရိစၧာန္ ေတြအေၾကာင္းေျပာျပလို႕ ပ်ဴေစာထီးကသိျပီး ႏွိမ္နင္းဖို႕ အၾကံျဖစ္။

အဲဒီကေန စျပီးေတာ့ တိရိစၧာန္ ေသာင္းက်န္းပံု ႏွင့္ ႏွိမ္နင္းလိုက္ပံုေတြဟာ မွန္နန္းထဲက အေၾကာင္းရာနဲ႕ ေမာင္ကုလားရာဇဝင္ အကုန္တူပါတယ္။ ပ်ဴေစာထီး မင္းျဖစ္လာပံု ႏွင့္ ထီးမင္းယဥ္ ၊ ယဥ္မင္းပိုက္ ၊ ပိုက္ေသလည္၊ ေသလည္ေၾကာင္၊ ေၾကာင္ဒူရစ္ စတဲ့ မင္းေတြ ျဖစ္လာပံုပါအတူတူျဖစ္ေနပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ သူရဲေကာင္းအခန္းေတြကို ကူးခ်တာဘဲေပါ့။ ပ်ဴေစာထီး အိမ္ေရွ႕ အရာရပံု ႏွင့္ မင္းျဖစ္လာပံုဟာလည္းဘဲ အတူတပါဘဲ။ 

အိႏိၵယ ကသာကီဝင္မင္းမ်ိဳးတို႕ ျမန္မာျပည္ထဲဝင္လာတယ္ ဆိုကတည္းက ဆက္ျပီးေဆြးေႏြးဖို႕မလိုေတာ့ေပမယ့္ ဆက္ေဆြးေႏြးပါမယ္။ 

၁။ အိႏိၵယ ကသာကီဝင္မင္းမ်ိဳးတို႕ ဝိဋဋဴပ ရန္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ဘက္ေျပးဝင္လာတယ္ဆိုတဲ့ မွတ္တမ္းဟာ အိႏိၵယ ေရွးဦးသမိုင္းမွတ္တမ္းေတြမွာရွာမရပါ။ ဗုဒၶသာသနာ သမိုင္းမွာလည္း ရွာမေတြ႕ပါ။ ဒါဟာဘာနဲ႕ သြားဆင္သလဲဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ျမန္မာျပည္ေရာက္တယ္၊ အာေသာကမင္း ျမန္မာျပည္ေရာက္တယ္ ဆိုတဲ့အေျပာမ်ိဳးေတြနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ အိႏိၵယတိုက္ဘက္က ဝင္လာတဲ့ ေရွးဦးေရြ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြေတာ့ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ 

၂။ တေကာင္းေရာက္ သာကီမင္းမ်ိဳးတို႕ မင္းဆက္ တစ္ဆယ့္ ၁၇ ဆက္ေျမာက္ သတိုးမဟာရာဇာလက္ထက္ မလည္ အရပ္မွာ မျငိမ္သက္လို႕ မွန္နန္းကေရးေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မျငိမ္သက္မွန္း ေျပာမထားပါ။ ျမန္မာ့ေရွးဦးသမိုင္း ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွသမိုင္း ႏွင့္ တရုတ္သမိုင္း မွတ္တမ္းေတြမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ မလည္အရပ္မွာ စစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္ထားရွာမရပါ။ 

၃။ မလည္ အရပ္မွာစစ္ျဖစ္ေစကာမူ မင္းျဖစ္သူက သူ႕ရဲ့ စစ္သည္ေတြ ႏွင့္ ထြက္ျပီး မတိုက္ဘဲ နန္းေတာ္ကထြက္ေျပးျပီး ေတာင္ယာလုပ္တယ္ဆိုတာက ယုတၱိမရွိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္လိုျဖစ္ေနပါတယ္။ 

၄။ မွန္နန္းရာဇဝင္အရ သတိုးမဟာရာဇာမင္းတို႕ရဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္မင္းေနျပည္ကို ထိပါးႏိုင္တဲ့ မလည္အရပ္ဆူပူမႈျဖစ္တဲ့အခါ သားျဖစ္သူေတြျဖစ္တဲ့ မဟာသမာၻဝ ႏွင့္ စူ႒သမာၻဝ တို႕ ေမြးသဖခင္ကို သြားျပီးအကူအညီမေပးသလို ၊ ဖခင္ျဖစ္သူ သတိုးမဟာရာဇာဟာလည္းဘဲ သားေတြရွိရာ သေရေခတၱရာကို မသြားခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ 

၅။ မင္း ႏွင့္ မိဖုရား ျဖစ္သူ မထင္မရွားဘဝနဲ႕ ေတာင္ယာလုပ္ရင္း ပ်ဴေစာထီးကို ေမြးတယ္ေျပာေပမင့္ ေနာက္ပိုင္း တေကာင္းထီးနန္းအေၾကာင္းကို မွန္နန္းကဆက္မေျပာတာဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ 

၆။ ေမြးလာတဲ့ ပ်ဴေစာထီးကို ရေသ့ထံမွာ အပ္ႏွံေတာ့ ရေသ့က ဒီသူငယ္ ပုဂံအရပ္မွာ မင္းျဖစ္မယ္လို႕ေဟာကိန္းထုတ္တယ္။ အမွန္ေတာ့ မင္းမ်ိဳးျဖစ္သူ ပ်ဴေစာထီးဟာ ပုဂံသြားျပီး တိရိစၧာန္ ေတြႏွင့္ တိုက္ခိုက္ျပီး မင္းလုပ္မယ့္အစား ဘာေၾကာင့္ မိဘတို႕ရဲ့ မင္းေနျပည္ေဟာင္း တေကာင္းျပည္ ျပန္ျပီး မင္းမလုပ္တယ္ဆိုတာ မွန္နန္းဆရာတို႕ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာတာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပါ။ 

၈။ မွန္နန္းရဲ့အဆိုအရ သေရေခတၱရာမွာ မင္းလုပ္ေနတဲ့ မဟာသမာၻဝ ႏွင့္ စူ႒သမာၻဝ တို႕ဟာ မ်ိဳး႐ိုးအရ ပုဂံေရာက္ပ်ဴေစာထီးနဲ႕ ညီအကိုေတာ္စပ္တယ္ လို႕သြားေတြ႕ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာက္ေလွ်ာက္ သူတို႕ေတြအေၾကာင္းဆက္စပ္ျပီး ထပ္မေျပာတာလည္းသတိထားမိပါတယ္။ သမိုင္းေနာက္ခံထားျပီး ေရးတဲ့ ဝတၳဳေရးဆရာတို႕ အဲဒီအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ေနာက္ထပ္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေရးမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ လူၾကိဳက္မ်ားႏိုင္တယ္

သို႕ေပမယ့္ မွန္နန္းၾကံဆတဲ့ ပ်ဴေစာထီး မ်ိဳး႐ိုးဟာ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးကဆင္းသက္သူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေႏွာင္းေခတ္ျမန္မာတို႕ သည္းေျခၾကိဳက္ျဖစ္လာပါတယ္။ သာကီမ်ိဳးေဟ့ တို႕ျမန္မာတို႕ ၊ ျမန္မာအစ တေကာင္းက တို႕စတဲ့ စတဲ့ အဆိုေတြထြက္လာတဲ့အထိျဖစ္လာခဲ့ပါေသးတယ္။ 

ဒီလိုေျပာေတာ့ ေရွးက ၁-၂ ရာစုႏွစ္ေလာက္မွာ ပ်ဴဂါမ ေခၚ ပုဂံအရပ္မွာ မင္းေတြမရွိ၊ လူေတြမရွိလို႕ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ အမွန္တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ မင္းေတြကို ရွာေဖြဆန္းစစ္ဖို႕ရာ သတိခ်ပ္ေစဖို႕ရာပါ။ မွန္နန္းရာဇဝင္လာ ပ်ဴေစာထီးဇာတ္လမ္း ႏွင့္ ပ်ဴေစာထီးအစ ေၾကာင္ဒူရစ္အဆုံး မင္းဆက္ေတြဘယ္လိုက ဘယ္လိုျဖစ္လာတယ္ဆိုတာကို ေရွးေဟာင္းသုေတသနအျမင္ဘက္က ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္တဲ့အခါ ယုတၱိကင္းကြာေနတာေတြ႕မိပါတယ္။ 

ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၅၀ ေလာက္မွာျပဳစုေရးသားတယ္လို႕ထင္ရတဲ့ နန္းေစာ ပါးစပ္ရာဇဝင္ The Romantic History of Nan Chao မွာေတာ့ ဒီလိုတမ်ိဳးေျပာပါတယ္။ အာေသာကမင္း Piao Chu Ti ပ်ဴေစာထီး သည္ ခ်င္းမဲင္ခေဝး Chinmeng Kwei ႏွင့္ စုံဖက္ျပီး တီမဲက်ဴး Ti Meng Chu (ထီးမင္းေစာ) ကိုေမြးဖြား။ အဲဒီမင္းေစာထီးကမွ သား ကိုးေယာက္ဖြားျပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္စု ကိုးခုတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္လာပါသတဲ့။ အဲဒီ နန္းေစာပါးစပ္ရာဇဝင္ က်မ္းဟာ သူ႕ေရွ႕က က်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္တဲ့ Pai Ku Chi ( Bai-gu-ji) ေခၚ ပိုင္မ်ိဳးႏြယ္စုတို႕ရဲ့ ေရွးေဟာင္း ဒ႑ရီပံုျပင္ကို မွီျငမ္းထားတာသာျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါေသးတယ္။

နန္းေစာ ပါးစပ္ရာဇဝင္မွာေတာ့ အာေသာကမင္းကို Piao Chu Ti ပ်ဴေစာထီး လို႕ေျပာထားပါတယ္။ ပ်ဴေစာထီးရဲ့ သားဟာ တီမဲက်ဴး Ti Meng Chu (ထီးမင္းေစာ) ျဖစ္ျပီး သူ႕မ်ိဳးဆက္ေတြက

၁။ သားၾကီး မဲင္က်ဴးဖုေလာ္ (အိႏၵိယသားတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး )
၂။ မဲင္က်ဴးလီယယ္ (တိဘက္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး )
၃။ မဲင္က်ဴးေနာ့ (ဟန္႕တရုတ္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၄။ မဲင္က်ဴးခ်ိဳ ေခၚ မင္းေစာခ်ိဳ (အေရွ႕မန္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၅။ မဲင္က်ဴးတူ (နန္းေစာ မဲင္ တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး )
၆။ မဲင္က်ဴးထူးေအာ္ (သီရိလကၤာသားတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၇။ မဲင္က်ဴးလင္ (ေက်ာ္သသည္းတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၈။ မဲင္က်ဴးစုန္႕ (ပိုင္မ်ိဳးႏြယ္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၉။ မဲင္က်ဴးခ်ဴ ( တိုင္း ေခၚ ထိုင္းတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)

ခရစ္ႏွစ္ ေလးရာစုေလာက္မွာ ျပဳစုတယ္လို႕ ယူဆထားတဲ့ ဟြာရန္ေဒသသမိုင္း (သမိုင္းဆိုေပမယ့္ ဒ႑ရီသိပ္ဆန္) ဟြာရန္(ဇ္) ကူ-ေအာ္က်ိရ္ Hua-yang-kuo-chih မွာ ပ်ဴေစာထီးနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္သြားေတြ႕ပါတယ္။

ေရွးေဟာင္း အိုက္ေလာင္ႏိုင္ငံ Ai-Lao Kingdom က ရွားယိ ဆိုတဲ့ တံငါသည္အမ်ိဳးသမီးဟာ ေရထဲျမဳပ္ေနတဲ့ သစ္တုံးနဲ႕ ထိမိျပီး သားဆယ္ေယာက္ဖြားျမင္ပါသတဲ့။ အမွန္ေတာ့ သူထိမိတဲ့ သစ္တုံးဟာ နဂါးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနပါသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ႏိုင္ထဲမွာရွိတဲ့ အျခားလင္မယားစုံတြဲမွာၾကျပန္ေတာ့ သမီး ၁၀ ဦးဖြားျမင္ပါသတဲ့။ ျပီးေတာ့ ဟိုဘက္ က်ား ၁၀ ဦး ဒီဘက္ မ ၁၀ ဦးစုံမက္အေၾကာင္းဖက္ျပီးသကာလ လူမ်ိဳးႏြယ္စုေတြရဲ့ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္လာပါသတဲ့။

ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ႏွစ္ခုထဲက နန္းေစာ ပါးစပ္ရာဇဝင္လာ အာေသာကမင္းဟာ Piao Chu Ti ပ်ဴေစာထီး ျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္ကတည္းက ဒီပံုျပင္ ကိုပယ္ဖို႕လုံေလာက္သြားပါျပီ။ ဒုတိယ ပံုျပင္ကေတာ့ ျမန္မာတို႕ရဲ့ ပ်ဴေစာထီး ဇာတ္လမ္းနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္သြားေတြ႕ပါတယ္။ ျမန္မာတို႕ ရဲ့ ပ်ဴေစာထီးဇာတ္လမ္းမွာေတာ့ ေနနတ္သား ႏွင့္ နဂါးမ စုံမက္၊ နဂါးဥေတြ ဥျပီးထားခဲ့၊ ဥေတြထဲက ႏွစ္လုံးက လူျဖစ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ ဟြာရန္ ရာဇဝင္မွာၾကျပန္ေတာ့ လူမိန္းမ ႏွင့္ နဂါး စံုမက္၊ လူေတြေမြးဖြားျပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္တခ်ိဳ႕ရဲ့ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္လာ ဆိုျပီးေျပာထားတယ္။

ျမန္မာတို႕ရဲ့ ပ်ဴေစာထီးမူကြဲတစ္ခုမွာေတာ့ မုဆိုးျပဳတ္က် က်န္ခဲ့တဲ့ ဥ တစ္လုံးဟာ တရုတ္ျပည္ထိေရာက္တယ္လို႕ ဆိုပါေသးတယ္။ ယုတိၱမရွိပါ။

ခရစ္ႏွစ္ ၉ ရာစုကာလ တရုတ္မွတ္တမ္းေတြမွာ ေရးမွတ္ခဲ့တဲ့ နန္းေစာ မင္းဆက္ေတြက
၁။ ယီွး ႏုေလာ္ ( ၆၄၉-၇၄ )
၂။ ေလာ္ရွဲင့္ ( ၆၇၄-၇၁၂ )
၃။ ရွဲင့္ေလာ္ဖီ ( ၇၁၂- ၂၈ )
၄။ ဖီေလာ္ေကာ္ ( ၇၂၈-၄၈ )
၅။ ေကာ္ေလာ္ဖဲင့္ ( ၇၄၈-၇၈ )
ေကာ္ေလာ္ဖဲင့္ မင္းရဲ့ သားျဖစ္သူ ဖဲင့္က်ီးယိဟာ ေစာေစာစီးစီး ဆုံးပါးသြားတဲ့အတြက္ သူ႕အ႐ိုက္အရာကို ေျမးျဖစ္သူ ယိမိုရႊန္း ကဆက္ခံပါတယ္။

၆။ ယိမိုရႊန္း ( ၇၇၈-၈၀၈ ) ဒီမင္းလက္ထက္မွာ နန္းေစာသံတမန္ေတြနဲ႕အတူ ပ်ဴတီးဝိုင္းအဖြဲ႕ တရုတ္ျပည္ကို သြားေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖရပါတယ္။
၇။ ရႊန္းေကာ္ခြၽမ္း ( ၈၀၈-၉ )
၈။ ခြၽမ္းလုန္ရွဲင့္ ( ၈၀၉-၁၆ ) ၊ ခြၽမ္းလုန္ရွဲင့္ ဆုံးပါးတဲ့အခါ ညီျဖစ္သူ ခြၽမ္းလိ အ႐ိုက္ရာဆက္ခံ။
၉။ ခြၽမ္းလိ ( ၈၁၆-၂၄ ) ခြၽမ္းလိ ဆုံးပါးတဲ့အခါ ညီျဖစ္သူ ခြၽမ္းဖဲင့္ယို႕ အ႐ိုက္ရာဆက္ခံ။
၁၀။ ခြၽမ္းဖဲင့္ယို႕ (၈၂၄ -၅၉ ) ဒီမင္းလက္ထက္မွာ ျမန္မာတို႕ရဲ့ သေရေခတၱရာကို တိုက္ခိုက္ပ်က္စီးတယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။
၁၁။ ရွီရ္လုန္ ( ၈၅၉-၇၇ ) ဒီမင္းတက္လာပံု မရွင္းပါ။
၁၂။ လုန္ရႊန္း ( ၈၇၇-၉၇ )
၁၃။ ရႊန္းဟြာ့က်ဲင္ ( ၈၉၇ - ၉၀၂ ) ဒီမင္းလက္ထက္မွာဘဲ နန္းေစာနန္းဆက္ျပတ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

အေပၚမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာခဲ့တဲ့ နန္းေစာမင္းဆက္ေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ ဘိုးဘ အမည္စနစ္လို႕ ေခၚတဲ့ အေဖျဖစ္သူရဲ့ နာမည္ေနာက္ဆုံးစာလုံးကိုယူျပီး သားျဖစ္သူရဲ့ ေရွ႕နာမည္အျဖစ္သုံးတဲ့ ဓေလ့ Patronymic System ဟာ နန္းေစာမင္းဆက္ေတြမွာ သုံးခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။

ျမန္မာတို႕ရဲ့ ပ်ဴေစာထီး၊ ထီးမင္းယဥ္ ၊ ယဥ္မင္းပိုက္၊ ပိုက္ေသလည္ ၊ ေသလည္ေၾကာင္ စတဲ့ အမည္စနစ္မ်ိဳးကို ျမန္မာေျမေပၚက ပ်ဴေတြမသုံးပါ။ ဘာလို႕ဒီလိုေျပာရသလဲဆိုေတာ့ ေရွးေဟာင္းသုေတသနက တူးေပၚေတြ႕ရွိတဲ့ ေက်ာက္အ႐ိုးအိုးေတြေပၚက ပ်ဴမင္းဆက္ေတြကိုၾကည့္တဲ့အခါ အဲဒီလို ဘိုးဘအမည္စနစ္ Patronymic System မသုံးတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီလို ဘိုးဘအမည္စနစ္ Patronymic System ကို အိႏၵိယသားတို႕ျဖစ္တဲ့ သာကီဝင္မ်ိဳးႏြယ္ေတြမွာလည္း သုံးတဲ့အေထာက္အထားရွာမေတြ႕ပါ။ ဒီေတာ့ မွန္နန္းအဆို ပ်ဴေစာထီးဟာ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳး ဆိုတဲ့အေျပာကို ျငင္းခ်က္ေပးဖို႕ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းရာတစ္ခုထပ္ရျပန္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴး ရဲ့စကားကို ငွါးျပီးေျပာခ်င္တာက ' ရာဇဝင္ေတြထဲမွာ ပ်ဴေစာထီးကို ထားခဲ့ ' ဆိုတာပါဘဲ။

Ref;ေရွးျမန္မာ
မိုးေဝမဂၢဇင္း အမွတ္ ၂၁၄၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၁၉၈၆ ၊ စာ ၇၆-၇၉ ၊ အမွတ္ ၂၁၅ မတ္၊ ၁၉၈၆၊ စာ ၁၂၂-၁၂၆ ပညာရွင္ ရည္စိန္ရဲ့ ' ပ်ဴေစာထီး သုေတသန ' စာတမ္းကို မွီျငမ္းကိုးကားပါသည္။