သိမ္

သိမ္ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း

၁၃၈။ တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔အား ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတူေနသမွ် ရဟန္းတို႔ကို ညီၫြတ္ျခင္း 'သာမဂၢီ'ဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏၊ အဘယ္မွ်ေလာက္တို႔သည္ အတူေနျဖစ္သနည္း''ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။

ရဟန္းတို႔ သိမ္ကို သမုတ္ျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သမုတ္ရမည္၊ ေရွးဦးစြာ နိမိတ္တို႔ ကို ၾကားရမည္၊ ေတာင္နိမိတ္ ေက်ာက္နိမိတ္ ေတာနိမိတ္ သစ္ပင္နိမိတ္ ခရီးနိမိတ္ ေတာင္ပို႔နိမိတ္ ျမစ္နိမိတ္ ေရနိမိတ္တို႔ကို ၾကားရမည္။ နိမိတ္တို႔ကို ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကိုသိေစရမည္-

၁၃၉။ ''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ ထက္ဝန္း က်င္မွ နိမိတ္တို႔ကို ေျပာၾကားအပ္ပါၿပီ၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာ ျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ နိမိတ္တို႔ကို ေျပာၾကားအပ္ပါၿပီ၊ သံဃာသည္ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာ ျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္၏၊ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာ ျဖစ္ေသာ သိမ္သမုတ္ျခင္းကို အၾကင္ အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ႐ိွ၏၊ ထိုအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာ၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မရွိ၊ ထိုအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။

သံဃာသည္ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာ ျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္း ႐ိွ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

၁၄ဝ။ တစ္ရံေရာအခါ ဆဗၺဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ သိမ္သမုတ္ျခင္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏''ဟု ေလးယူဇနာ ငါးယူဇနာ ေျခာက္ယူဇနာရွိေသာ အလြန္ႀကီးေသာ သိမ္တို႔ကို သမုတ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ဥပုသ္ျပဳရာသို႔ လာသည္ရွိေသာ္ ပါတိေမာက္ကို ျပစဥ္လည္း ေရာက္လာကုန္၏၊ ျပၿပီး ကာမွ်၌လည္း ေရာက္လာကုန္၏၊ ဥပုသ္ျပဳရာသို႔ မေရာက္မီ အၾကား၌လည္း ေနကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ေလးယူဇနာ ငါးယူဇနာ ေျခာက္ယူဇနာရွိေသာ အလြန္ႀကီးေသာ သိမ္တို႔ကို မသမုတ္အပ္၊ သမုတ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ ''ရဟန္းတို႔့အလြန္ဆံုး သံုးယူဇနာရွိေသာ သိမ္ကို သမုတ္ျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏''ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ထိုအခါ ဆဗၺဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္း၌ သိမ္ကို သမုတ္ကုန္၏။ ဥပုသ္ျပဳရာသို႔ လာသည္ရွိေသာ္ ရဟန္းတို႔သည္လည္း ေမ်ာကုန္၏၊ သပိတ္တို႔သည္လည္း ေမ်ာကုန္၏၊ သကၤန္းတို႔သည္လည္း ေမ်ာကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ျမစ္တစ္ဖက္ ကမ္း၌ သိမ္ကို မသမုတ္အပ္၊ သမုတ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ ''ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အရပ္၌ အျမဲထားေသာ ေလွ အျမဲခင္းေသာ တံတားရွိေသာ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္း သိမ္ကို သမုတ္ျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏''ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၇၂-ဥပုသ္အိမ္

၁၄၁။ တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ ပရိဝုဏ္စဥ္အလိုက္ (ပါတိေမာက္ျပရာ အရပ္ကို) မခ်ိန္း ခ်က္ဘဲ ပါတိေမာက္ျပကုန္၏။ ဧည့္သည္ ရဟန္းတို႔သည္ ''ယေန႔ အဘယ္အရပ္၌ ဥပုသ္ကို ျပဳရအံ့ နည္း''ဟု မသိကုန္။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ပရိဝုဏ္စဥ္ အလိုက္ (ပါတိေမာက္ျပရာ အရပ္ကို) မခ်ိန္းခ်က္ဘဲ ပါတိေမာက္ကို မျပအပ္၊ ျပေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ ရဟန္းတို႔ သံဃာအလိုရွိေသာ ႏွစ္ဖက္ေစာင္းမိုးေက်ာင္း တစ္ဖက္ေစာင္းမိုး ေက်ာင္း ျပာသာဒ္ ျပာသာဒ္ဦးျပည္း လိုဏ္ဂူတို႔ကို ဥပုသ္အိမ္သမုတ္၍ ဥပုသ္ျပဳျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔သမုတ္ရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရ မည္- ''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ေက်ာင္းကို ဥပုသ္အိမ္ဟု သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ ဤ မည္ေသာ ေက်ာင္းကို ဥပုသ္အိမ္ဟု သမုတ္၏၊ ဤမည္ေသာ ေက်ာင္းကို ဥပုသ္အိမ္ဟု သမုတ္ျခင္းကို အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထိုအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ၏၊ အၾကင္ အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မရွိ၊ ထိုအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။

သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ေက်ာင္းကို ဥပုသ္အိမ္ဟု သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

ထိုအခါ (မဟာသိမ္အတြင္းရွိ) ေက်ာင္းတိုက္တစ္ခု၌ ဥပုသ္အိမ္ ႏွစ္အိမ္ သမုတ္ထားၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ''ဤဥပုသ္အိမ္၌ ဥပုသ္ျပဳလတၱံ႕၊ ဤဥပုသ္အိမ္၌ ဥပုသ္ျပဳလတၱံ႕''ဟု ႏွစ္ခုေသာ ဥပုသ္ အိမ္၌ စည္းေဝးကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ တစ္ေက်ာင္းတည္း၌ ဥပုသ္အိမ္ ႏွစ္အိမ္ မသမုတ္အပ္၊ သမုတ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏၊ ရဟန္းတို႔ ဥပုသ္အိမ္တစ္ခုကို ႏုတ္ၿပီးလွ်င္ ဥပုသ္အိမ္တစ္ခု၌ ဥပုသ္ျပဳျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႏုတ္ရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္ လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရမည္- ''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ဥပုသ္ အိမ္ကို ႏုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ ဤ မည္ေသာ ဥပုသ္အိမ္ကို ႏုတ္၏၊ ဤမည္ေသာ ဥပုသ္အိမ္ကို ႏုတ္ျခင္းကို အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထိုအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ၏၊ အၾကင္ အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မရွိ၊ ထိုအသွ်င္သည့္ေျပာဆိုရာ၏။

သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ဥပုသ္အိမ္ကို ႏုတ္ပယ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည္႕ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရ ပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

၇၃-ဥပုသ္အိမ္ဥပစာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း

၁၄၂။ တစ္ရံေရာအခါ (မဟာသိမ္အတြင္း) ေက်ာင္းတိုက္တစ္ခု၌ အလြန္ေသးငယ္ေသာ ဥပုသ္အိမ္ကို သမုတ္ထား၏၊ ထိုဥပုသ္ေန႔၌ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာသည္ စည္းေဝး၏။ ရဟန္းတို႔သည္ မသမုတ္အပ္ေသာ ေျမ၌ ေနလ်က္ ပါတိေမာက္ကို နာကုန္၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုရဟန္းတို႔အား ''ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ 'ဥပုသ္အိမ္ကို သမုတ္၍ ဥပုသ္ကို ျပဳရမည္'ဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏၊ ငါတို႔သည္ကား မသမုတ္အပ္ေသာ ေျမ၌ ေနကုန္လ်က္ ပါတိေမာက္ကို နာကုန္၏၊ ငါတို႔သည္ ဥပုသ္ကို ျပဳသည္မည္ သေလာ မမည္သေလာ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ (ဥေပါသထာဂါရ) သမုတ္အပ္ေသာ ေျမ၌ျဖစ္ေစ၊ မသမုတ္အပ္ေသာ ေျမ၌ျဖစ္ေစ ေနေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ပါတိေမာက္ကို ၾကားနာလွ်င္ ဥပုသ္ကို ျပဳသည္ပင္ မည္၏။ ရဟန္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ သံဃာသည္ အလိုရွိသေလာက္ ႀကီးေသာ ဥပုသ္အိမ္ဦး ဥပစာကို သမုတ္ေလာ့။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သမုတ္ရမည္၊ ေရွးဦးစြာ နိမိတ္တို႔ကို ၾကားရမည္၊ နိမိတ္တို႔ကို ၾကားၿပီးေနာက္ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရမည္-

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ နိမိတ္တို႔ကို ၾကားအပ္ပါၿပီ၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ ဥပုသ္အိမ္ဦး ဥပစာကို သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ နိမိတ္တို႔ကို ၾကားအပ္ပါၿပီ၊ သံဃာသည္ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ ဥပုသ္အိမ္ဦး ဥပစာကို သမုတ္၏၊ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ ဥပုသ္အိမ္ဦး ဥပစာသမုတ္ျခင္းကို အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထို အသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မရွိ၊ ထိုအသွ်င္သည္ ေျပာဆို ရာ၏။

သံဃာသည္ ဤနိမိတ္တို႔ျဖင့္ ဥပုသ္အိမ္ဦး ဥပစာကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

ထိုအခါ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ ထိုဥပုသ္ေန႔ဝယ္ သီတင္းငယ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေရွးဦးစြာ စည္းေဝးၿပီးလွ်င္ ''မေထရ္ႀကီးတို႔သည္ မလာၾကကုန္ေသး''ဟု ဖဲခြါထြက္သြားကုန္၏၊ အခ်ိန္လင့္မွ ဥပုသ္ ျပဳရ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ''ရဟန္းတို႔ ထိုဥပုသ္ေန႔၌ မေထရ္ ႀကီးျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေရွးဦးစြာ စည္းေဝးစိမ့္ေသာငွါ ခြင့္ျပဳ၏''ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ထိုအခါ ရာဇၿဂဳိလ္ျပည္၌ မ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းတိုက္တို႔သည္ (မဟာသိမ္ျဖစ္၍) သိမ္တူၾကကုန္၏။ ထိုေက်ာင္းတိုက္တို႔၌ ရဟန္းတို႔သည္ ''ငါတို႔၏ ေက်ာင္းတိုက္၌ ဥပုသ္ျပဳသင့္၏၊ ငါတို႔၏ ေက်ာင္းတိုက္၌ ဥပုသ္ျပဳသင့္၏''ဟု ျငင္းခံုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္း တို႔ ဤရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္၌ မ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းတိုက္တို႔သည္ သိမ္တူၾကကုန္၏၊ ထိုေက်ာင္းတိုက္တို႔၌ ရဟန္းတို႔သည္ ''ငါတို႔၏ ေက်ာင္းတိုက္၌ ဥပုသ္ျပဳသင့္၏၊ ငါတို႔၏ ေက်ာင္းတိုက္၌ ဥပုသ္ျပဳသင့္၏''ဟု ျငင္းခံုၾကကုန္အံ့။ ရဟန္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ အလံုးစံုေသာ ရဟန္းတို႔သည္ တေပါင္းတည္း စည္းေဝးၿပီးလွ်င္ ဥပုသ္ျပဳရမည္။ သို႔မဟုတ္ မေထရ္ႀကီးျဖစ္ေသာ ရဟန္းေနသည့္ေက်ာင္း၌ စည္းေဝးၿပီးလွ်င္ ဥပုသ္ျပဳရ မည္၊ ဝဂ္ျဖစ္ေသာ 'အစုကြဲေသာ' သံဃာသည္ ဥပုသ္မျပဳအပ္သည္သာတည္း၊ ျပဳေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၇၄-အဝိပၸဝါသသိမ္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း

၁၄၃။ တစ္ရံေရာအခါ အသွ်င္မဟာကႆပသည္ အႏၶကဝိႏၵမည္ေသာ အရပ္မွ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္သို႔ ဥပုသ္ျပဳရန္ လာသည္ရွိေသာ္ လမ္းခရီးအၾကား၌ ျမစ္ကို ကူးစဥ္ အနည္းငယ္ ေမ်ာပါသြားေလ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအသွ်င္မဟာကႆပ၏ သကၤန္းတို႔သည္ ေရစြတ္စိုကုန္၏။ ရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္မဟာ ကႆပကို ''ငါ့သွ်င္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သင္၏ သကၤန္းတို႔သည္ ေရစြတ္စိုကုန္သနည္း''ဟု ေမးၾကကုန္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ငါသည္ အႏၶက ဝိႏၵမည္ေသာ အရပ္မွ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္သို႔ ဥပုသ္ျပဳရန္ လာသည္ရွိေသာ္ လမ္းခရီးအၾကား၌ ျမစ္ကိုကူးစဥ္ အနည္းငယ္ ေမ်ာပါသြား၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ၏ သကၤန္းတို႔သည္ ေရစြတ္စိုကုန္၏ဟု (ေျပာဆို၏)။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ သံဃာသည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာသည္ ထိုသိမ္ကို သကၤန္း သံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ သိမ္ျဖစ္ေအာင္ သမုတ္ေလာ့။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သမုတ္ရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရမည္- ''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ထိုသိမ္ကို သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ျဖစ္ေအာင္ သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာသည္ ထိုသိမ္ကို သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ျဖစ္ေအာင္ သမုတ္၏၊ ဤသိမ္ကို သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ျဖစ္ေအာင္ သမုတ္ျခင္းကို အၾကင္ အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ႐ိွ၏၊ ထိုအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ၏။ အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မ႐ိွ၊ ထိုအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။

သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ျဖစ္ေအာင္ သမုတ္ အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္း ႐ိွ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေန သျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္သမုတ္ျခင္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏''ဟု ရြာတြင္း၌ သကၤန္းတို႔ကို ထားကုန္၏။ ထိုသကၤန္းတို႔သည္ ေပ်ာက္ကုန္၏၊ မီးေလာင္ကုန္၏၊ ႂကြက္ခဲကုန္၏၊ ရဟန္းတို႔သည္ မေကာင္းေသာ အဝတ္႐ိွကုန္၏၊ ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္း႐ိွကုန္၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ''ငါ့သွ်င္တို႔ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မေကာင္းေသာ အဝတ္, ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္း႐ိွကုန္သနည္း''ဟု ေမးၾကကုန္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ငါတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားက ''သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္သမုတ္ျခင္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏''ဟု ရြာတြင္း၌ သကၤန္းတို႔ကို ထားခဲ့ကုန္၏၊ ထိုသကၤန္းတို႔သည္ ေပ်ာက္ကုန္၏၊ မီးေလာင္ကုန္၏၊ ႂကြက္ခဲကုန္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ မေကာင္းေသာ အဝတ္, ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္း႐ိွကုန္၏ဟု (ေျပာ ဆိုကုန္၏)။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ သံဃာသည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာသည္ ထိုသိမ္ကို သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ျဖစ္ေအာင္ ရြာကိုလည္းေကာင္း၊ ရြာ၏ဥပစာကိုလည္းေကာင္း ခ်န္ထား၍ သမုတ္ေလာ့။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သမုတ္ရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္႐ိွေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစ ရမည္-

၁၄၄။ ''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ ပတ္ေသာ အခါ႐ိွေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ရြာကိုလည္းေကာင္း၊ ရြာ၏ ဥပစာကိုလည္းေကာင္း ခ်န္ထား၍ သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သိမ္ကို သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ရြာကိုလည္းေကာင္း၊ ရြာ၏ ဥပစာကိုလည္းေကာင္း ခ်န္ထား၍ သမုတ္၏၊ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ ရြာကိုလည္းေကာင္း၊ ရြာ၏ ဥပစာ ကိုလည္းေကာင္း ခ်န္ထား၍ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္သမုတ္ျခင္းကို အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ႐ိွ၏၊ ထိုအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မ႐ိွ၊ ထိုအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။

သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ရြာကိုလည္းေကာင္း၊ ရြာ၏ဥပစာကိုလည္းေကာင္း ခ်န္ထား၍ သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္းရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

၇၅-သိမ္ႏုတ္ျခင္း

ရဟန္းတို႔ သိမ္သမုတ္လိုေသာ ရဟန္းသည္ ေရွးဦးစြာ အတူေနရာ 'သမာနသံဝါသ' သိမ္ကို သမုတ္ရမည္၊ ေနာက္မွ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို သမုတ္ရမည္။

ရဟန္းတို႔ သိမ္ႏုတ္လိုေသာ ရဟန္းသည္ ေရွးဦးစြာ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ႏုတ္ရမည္၊ ေနာက္မွ သမာနသံဝါသသိမ္ကို ႏုတ္ရမည္။

ရဟန္းတို႔ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ဤသို႔ ႏုတ္ရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္႐ိွေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေရမည္-

၁၄၅။ ''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို သမုတ္ထားၿပီးပါၿပီ၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ႐ိွေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ႏုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို သမုတ္ထားၿပီးပါၿပီ၊ သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ႏုတ္၏၊ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ႏုတ္ျခင္းကို အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ႐ိွ၏၊ ထို အသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မ႐ိွ၊ ထိုအသွ်င္သည္ ေျပာဆို ရာ၏။

သံဃာသည္ သကၤန္းသံုးထည္ႏွင့္ ကင္း၍ ေနႏိုင္ေသာ 'အဝိပၸဝါသ' သိမ္ကို ႏုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤ ႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

ရဟန္းတို႔ သမာနသံဝါသ သိမ္ကို ဤသို႔ ႏုတ္ရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္႐ိွေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရမည္-

၁၄၆။ ''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ သမာနသံဝါသသိမ္ကို သမုတ္ထားၿပီးပါၿပီ၊ အကယ္၍ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ႐ိွေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ သမာနသံဝါသသိမ္ကို ႏုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။

အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ သမာနသံဝါသ သိမ္ကို သမုတ္ထားၿပီးပါၿပီ၊ သံဃာသည္ ထိုသမာနသံဝါသသိမ္ကို ႏုတ္၏၊ ထို သမာနသံဝါသ သိမ္ႏုတ္ျခင္းကို အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း႐ိွ၏၊ ထိုအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာ၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္း မ႐ိွ၊ ထိုအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။

သံဃာသည္ ထိုသမာနသံဝါသ သိမ္ကို ႏုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္''ဟု (သိေစရမည္)။

၇၆-ဂါမသိမ္စသည္

၁၄၇။ ရဟန္းတို႔ သိမ္မသမုတ္ဘဲ အပိုင္းအျခားမ႐ိွဘဲ ရြာနိဂံုးကို အမွီျပဳ၍ ေန၏။ ထိုရြာ၏ ရြာ အပိုင္းအျခား ထိုနိဂံုး၏ နိဂံုးအပိုင္းအျခားသည္ ထိုရြာ နိဂံုး၌ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သမာန သံဝါသသိမ္ မည္၏။

ရဟန္းတို႔ ရြာမဟုတ္ေသာ ေတာ၌ျဖစ္မူ ထက္ဝန္းက်င္မွ (တစ္အဗ႓ ႏၲရလွ်င္ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတာင္ ပမာဏရွိေသာ) အဗ႓ ႏၲရခုနစ္ခု အပိုင္းအျခား႐ိွေသာ အရပ္သည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာျဖစ္ေသာ သမာနသံဝါသသိမ္ မည္၏။

ရဟန္းတို႔ ျမစ္တစ္ခုလုံးသည္ သိမ္မဟုတ္၊ သမုဒၵရာတစ္စင္းလံုးသည္ သိမ္မဟုတ္၊ ထံုးအိုင္ တစ္အိုင္လံုးသည္ သိမ္မဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ထိုျမစ္ သမုဒၵရာ ထံုးအိုင္တို႔၌ အားအလယ္အလတ္႐ိွေသာ ေယာက်္ား၏ ထက္ဝန္းက်င္မွ အားကုန္ ပက္ၾကဲေသာ ေရတစ္က်ျဖင့္ ဤပိုင္းျခားရာ အရပ္သည္ အတူေန အတူဥပုသ္ျပဳရာ ျဖစ္ေသာ သမာနသံဝါသိမ္ မည္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁၄၈။ ထိုအခါ ဆဗၺဂီၢရဟန္းတို႔သည္ သိမ္အခ်င္းခ်င္း စပ္၍ ဖြဲ႕ကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤ အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ရဟန္းတို႔၏ သိမ္သည္ ေရွးဦးစြာ သမုတ္ထား၏၊ ထိုရဟန္းတို႔၏ ထိုေရွးဦးစြာ သမုတ္ေသာ ကံသည္ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္၏၊ မပ်က္စီး၊ အေၾကာင္းအား ထိုက္၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ရဟန္းတို႔၏ သိမ္သည္ ေနာက္မွ သမုတ္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔၏ ထို႔ေနာက္မွ သမုတ္ေသာ ကံသည္ တရားႏွင့္ မေလ်ာ္၊ ပ်က္စီး၏၊ အေၾကာင္းအား မထိုက္။ ရဟန္းတို႔ သိမ္ အခ်င္းခ်င္း စပ္၍ မဖြဲ႕အပ္၊ စပ္၍ ဖြဲ႕ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ထိုအခါ ဆဗၺဂၢီရဟန္းတို႔သည္ သိမ္အခ်င္းခ်င္း လႊမ္းမိုး၍ ဖြဲ႕ကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤ အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ရဟန္းတို႔၏ သိမ္သည္ ေရွွးဦးစြာ သမုတ္ထား၏၊ ထိုရဟန္းတို႔၏ ထိုေရွးဦးစြာ သမုတ္ေသာ ကံသည္ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္၏၊ မပ်က္စီး၊ အေၾကာင္းအား ထိုက္၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ရဟန္းတို႔၏ သိမ္သည္ ေနာက္မွ သမုတ္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔၏ ထို႔ေနာက္မွ သမုတ္ေသာ ကံသည္ တရားႏွင့္ မေလ်ာ္၊ ပ်က္စီး၏၊ အေၾကာင္းအား မထိုက္။ ရဟန္းတို႔ သိမ္ အခ်င္းခ်င္း လႊမ္းမိုး၍ မဖြဲ႕အပ္၊ လႊမ္းမိုး၍ ဖြဲ႕ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ''ရဟန္းတို႔ သိမ္သမုတ္လိုေသာ ရဟန္းသည္ သိမ္တို႔၏ နယ္ျခား 'သီမႏၲရိက္' ကို ခ်န္ထား၍ သမုတ္ျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏''ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။