သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း၏ ေနာက္ခံသမိုင္း

သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း ၏ သက္တမ္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္ သက္တမ္း႐ိွေသာ က်မ္းစာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အိႏၵိယတို႔က ၄င္းတို႔၏ က်မ္းသည္ အႏွစ္ ၅၀၀၀ ႐ိွၿပီဟုပင္ ဆိုေနၾကပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အေထာက္အထားမ်ားအရ- မက္ဆိုပိုေတးမီးယား ေဒသ၊ (ယခု အီရတ္ႏိုင္ငံ) တြင္ ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္း ၃၅၀၀ မွ ၃၀၀၀ ခန္႔ (လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ခန္႔) ကာလက တည္႐ိွ ခဲ့ေသာ ဆူးေမးရီးယန္း လူမ်ိဳး (ေဘဘီလံု ေခတ္ထက္ေ႐ွးက်ေသာ လူမ်ိဳးစု) တို႔၏ ေက်ာက္စာ တြင္- ေကာင္းကင္မွ နကၡတ္ တာရာ တို႔ကို တြက္ခ်က္မွဳ မ်ားကို ေတြ႔လာရပါသည္။ ထိုနည္းတူ မာယာ လူမ်ိဳးတို႔၏ ျပကၡဒိန္ တြင္လည္း ေကာင္းကင္ တြက္ခ်က္မွဳ မ်ား ပါ၀င္ ေနခဲ့သည္ကို ေတြ႔ၾကရသည္။ နကၡတ္တာရာ တြက္ခ်က္မွဳ ပညာရပ္တို႔ႏွင့္ ပါတ္သက္၍- အျခားေသာ ေတြ႔႐ိွ မွဳမွာ- ေ႐ွးေဟာင္း ေဘဘီလံု ေခတ္ ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ ဘီစီ ၇၄၇ မွ ၇၃၃ ဘီစီ အထိ အုပ္ခ်ဳပ္ ခဲ့ေသာ နက္ဘိုနက္စာ အမည္႐ိွ ဘုရင္ လက္ထက္တြင္- လၾကတ္ျခင္း၊ ေနၾကတ္ျခင္း ကို တြက္ထား ခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေတြ႔ရျပန္ ပါေသးသည္။ 

ထိုေဒသ သည္- လူ႔ေဘာင္ ယဥ္ေက်းမွဳတို႔၏ ထင္႐ွားစြာ ထြန္းကားေသာ ကာလ ျဖစ္သည္ ဟုဆိုရပါမည္။ ေဘဘီလံု-အင္ပိုင္ယာ၊ ပါ႐ွန္း အင္ပိုင္ယာ စသည္ျဖင့္- အင္မတန္ အဆင့္ျမင့္ေသာ လူ႔ယဥ္ေက်း မွဳႏွင့္ တကြ- နကၡတၱ ပညာ သည္ ထင္႐ွားလာခဲ့ပါသည္။ ပါ႐ွန္း (ယခု အီရန္ လူမ်ိဳး) တို႔ႏွင့္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း လူမ်ိဳး တို႔ ဘာသာ စကားအရ၊ D.N.A စစ္ေဆးမွဳမ်ား အရ (အသား အေရာင္၊ မ်က္လံုးတို႔တြင္ ျမင္ႏိုင္ပါသည္။)၊

ယဥ္ေက်းမွဳမ်ား အရ- ဆက္စပ္မွဳ ႐ိွေနေၾကာင္းကို ေ႐ွးေဟာင္း သုေတသန ပညာ႐ွင္မ်ား၊ မိ်ဳး႐ိုး ဗီဇ ပညာ႐ွင္မ်ား၊ သမိုင္း ပညာ႐ွင္မ်ား သိ႐ိွထား ၾကပါသည္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ျပႆနာမ်ား အျငင္းပြားဘြယ္ရာ ျဖစ္သျဖင့္ - ဤေနရာတြင္ ယခုထက္ပို၍ မ႐ွင္းျပ ေတာ့ပါ။

ေနာက္ထပ္မံ၍လည္း- ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ အႏွစ္ ၃၀၀- ၄၀၀ ခန္႔ တြင္ မက္ဆိုပိုေတးမီးယန္း ေဒသ (“မက္ဆိုပိုေတးမီးယန္း” ဆို ေသာ ဂရိ စကားသည္ - ျမစ္ ၂-ခု အၾကားဟု အဓိပၸါယ္ ရ၍၊ “တိုက္ဂရစ္ ျမစ္” ႏွင့္ “ယူဖေရးတီး ျမစ္” တို႔ အၾကားေဒသ ျဖစ္ပါသည္။) တြင္ ေကာင္းကင္႐ိွ၊ ေနလ၊ ၾကယ္၊ ျဂိဳဟ္တို႔၏ အေနအထားကို တြက္ခ်က္ေသာ နကၡတၱ ပညာ မ်ား ထြန္းကားမွဳမ်ားကို ထင္ထင္႐ွား႐ွားေတြ႔ လာပါသည္။ ထိုကာလ - ေနာက္ပိုင္း မွာပင္ - အိႏၵိယတြင္ သိဒၶႏၲ က်မ္း တို႔ေပၚလာပါသည္။

အမွန္အားျဖင့္- သိဒၶႏၲက်မ္းမ်ိဳး (၁၈) မ်ိဳး အထိ ကြဲျပား သြားေသာ္လည္း- အိႏၵိယ တြင္ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ေသာ ပါရမီ႐ွင္ နကၡတ္ပညာ ႐ွင္မ်ား ျဖစ္သည့္- အရိယ ဘတၱႏွင့္ ၀ရ ဟိမိရ ဆရာ တို႔ မွ ေအာက္ပါ သိဒၶႏၲ က်မ္း (၅) မ်ိဳး ကိုသာ- ေထာက္ခံခဲ့သည္။

၄င္းတို႔မွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။
• ေပတ မဟာ သိဒၶႏၲ
• ေရာမက သိဒၶႏၲ
• ေပါလိစၥ သိဒၶႏၲ
• ၀ါစိႆ သိဒၶႏၲ
• သူရိယ သိဒၶႏၲ
အိႏၵိယ ျပကၡဒိန္ က်မ္းတို႔အဆိုအရ- ခရစ္ႏွစ္ ၆၂၈ တြင္ ျဗဟၼာ ရပၼတိ အမည္႐ိွေသာ နကၡတ္ ပညာ႐ွင္ ထံမွ ကူးယူ၍- ခရစ္ႏွစ္ ၁၆၀၉ တြင္ နကၡတ္ ပညာ႐ိွ ျဖစ္သူ ရန္ဃ နာသ မွ ျပဳျပင္သည္ ဆိုထားပါသည္။

ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၅၈-ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး အက္ဘင္ နက္ဇာ ဘားဂက္စ္ (Ebenezer Burgess) မွ- ၄င္းက်မ္းအား ေခတ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ ဘာသာျပန္ေပးခဲ့သည္။ သင္တန္းသားတို႔ အေနျဖင့္ စိတ္၀င္စားပါက Amazon မွ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ၄င္းကို ေခတ္သစ္ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းဟု ေခၚ၍၊ သခ်ာၤ ပညာ႐ွင္မ်ား အေနျဖင့္ နားလည္ ႏိုင္ေသာ စာအုပ္ ျဖစ္ျပီး၊ ယခု အိႏၵိယ တႏိုင္ငံလံုး တြင္ အသံုးျပဳေနပါသည္။ ဟိႏၵဴဘာသာ အားျဖင့္မူ- သူရိယ သိဒၶႏၲက်မ္း သည္ ျဗဟၼာ မွ ေရးသား စီရင္သည္ ဟုပင္ ဆိုထား ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ- ၄င္း၏ မူလ ပထမကို မူ မည္သူမွ် ေသေသ ခ်ာခ်ာ မသိပါ။

ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၁၄၀-ခုႏွစ္၊ (ခရဇ္ႏွစ္ ၁၇၈၆) ဘိုးေတာ္ မင္းတရား လက္ထက္တြင္၊ အိႏၵိယျပည္ ဗာရာဏသီ ျမိဳ.မွ နကၡတ္ပညာ႐ွင္- ဘ၀ါနိဒင္ ဆိုသူသည္ သကၠတ ဘာသာ ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း ကို ျမန္မာျပည္သို႔ စတင္ သယ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။ ၄င္း က်မ္းကို ေမာင္းေထာင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားမွ ဦးစြာ ဘာသာျပန္ ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ဘာသာ ျပန္ဆိုခဲ့ျပီး- အႏွစ္ ၅၀-ခန္႔ အၾကာကာလ-ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၀၃- ခုႏွစ္၊ တြင္ နာဂရီ ဘာသာျဖင့္ ေရးသား ထားေသာ အျခား သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း တစ္ေစာင္ ျမန္မာျပည္သို႔ ထပ္မံ ေရာက္လာ ခဲ့သည္။

(ဤေနရာတြင္ တစ္ခ်က္ ေဖၚျပလိုသည္မွာ- ျမန္မာ အမ်ားစု- အေနျဖင့္- ေဗဒင္က်မ္း၊ အဂၢိရတ္က်မ္း၊ ေဆးက်မ္း၊ ဓါတ္က်မ္း တို႔တြင္ ပါဌ္ဆင့္ ေတြ႔လွ်င္၊ ၄င္းစာမ်ားကို ပါဠိစာ ဟု မွတ္ယူ ထားၾကသည္။ အမွန္အားျဖင့္ - ေ၀ဒ က်မ္းမ်ားသည္ ျမတ္စြာ ဘုရား မေပၚမီ ကပင္ ႐ိွခဲ့ ၍ - ၄င္းတို႔ကို သကၠတ ဘာသာျဖင့္ ေရးသား ထားသည္။ သကၠတ ဘာသာႏွင့္ ပါဠိဘာသာ သည္ စကား အားျဖင့္ မ်ားစြာ တူညီသည္။ ပါဠိ ဘာသာသည္- ဗိမၺိသာရမင္း၊ အဇာတသတ္ မင္း တို႔ တိုင္းျပည္ ျဖစ္သည့္ “မာဂဓ တိုင္း”တြင္ အသံုးျပဳေသာ စကားျဖစ္သျဖင့္ “မာဂဓ” ဘာသာ ဟုေခၚတြင္၍၊ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ တရားေတာ္ မ်ားသည္ “မာဂဓ” ျဖင့္သာ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ “မာဂဓ ဘာသာကို နားလည္ သည္ ဆိုျခင္းမွာ- တိရစာၦန္မ်ား၏ ဘာသာကို နားလည္ျခင္း ျဖစ္သည္” ဟု အရပ္ေျပာ ေျပာေန ၾကျခင္းမွာ မမွန္ပါ။ ထိုစဥ္က အိႏၵိယတြင္ “မာဂဓ” တိုင္း ၊ “ေကာသလ” တိုင္း ၊ စသည္ျဖင့္ တိုင္းႀကီး ၁၆-တိုင္း ႐ိွခဲ့ ပါသည္။)

ထိုေနာက္မွ- ေရာက္လာေသာ က်မ္းကို ေညာင္ကန္ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၂၅- ခုႏွစ္ ခန္႔တြင္ ျမန္မာဘာသာ သို႔ ျပန္ဆိုေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္- ထို ေညာင္ကန္ ဆရာေတာ္ ဘာသာ ျပန္ေသာ က်မ္း နိသွ် အတိုင္း- ကို ျမစ္စဥ္ ၀န္ ေ႐ႊခဲယဥ္း ေလွေတာ္အုပ္ မွ ႐ွင္းလင္း ၍- လကၤာမ်ား ေရးခဲ့ျပီး၊ ေနာက္တြင္ ေနမ်ိဳး မင္းလွ ေက်ာ္သူ မွ စကားေျပ အျဖစ္ ျပန္လည္ ေရးသားခဲ့သည္။ ယခု ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ အမ်ားစု သိထားၾကေသာ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း သည္ ေညာင္ကန္ ဆရာေတာ္ ဘုရား၏ က်မ္းျဖစ္ပါသည္။ ပညာရပ္ တို႔၏ မူရင္း၊ က်မ္းမူရင္း ဆိုရာတြင္-အံ့မခန္း ေသာ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း တြင္ပင္- မူ႐င္း ဇစ္ျမစ္ ႐ွာရ ခက္ပါသည္။ ထို.ေၾကာင့္ - “မိမိတြင္ ႐ိွေသာ က်မ္းသည္သာ-မူရင္းက်မ္းျဖစ္သည္၊ မိမိက်မ္းသည္ သာ အစစ္ အမွန္ ျဖစ္သည္၊ မိမိ တတ္ေျမာက္ထားသည္ က, သာ - အမွန္ျဖစ္သည္” ဟု သေဘာ မထားပဲ- ထိုက်မ္းကို မိမိ ကိုယ္တိုင္ ဘယ္ေ႐ြ. ဘယ္မွ် တတ္ကၽြမ္း နားလည္သည္ ကသာ အဓိက က်ပါသည္။ ထို.ေၾကာင့္လည္း ျမတ္စြာ ဘုရား အေနျဖင့္ ကာလာမ သုတၱန္ တြင္- “ငါဘုရား ေျပာ၍လည္း မွန္သည္ဟူ၍ မယံုႏွင့္၊ က်မ္းဂန္တြင္ ပါေသာ ေၾကာင့္လည္း မွန္သည္ ဟူ၍ မယံုႏွင့္၊ ပညာ႐ိွမ်ား ေျပာ၍လည္း မွန္သည္ ဟူ၍ မယံုႏွင့္ -” စသည္ျဖင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ အမွန္ကို သိေအာင္ လုပ္ေစရန္သာ ေဟာၾကား ခဲ့သည္ကို သတိျပဳၾကေစလိုပါသည္။

သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္း အား၊ ယခုေခတ္ လူငယ္တို႔ လိုက္စားမည္ ဆိုပါက- မသိ နားမလည္ ေသာ အေခၚ အေ၀ၚ အသံုးအႏွဳန္းမ်ားေၾကာင့္- လြန္စြာ အခက္ အခဲေတြ. ရပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ကြယ္က သခ်ၤာသေဘာ ကို နားလည္ရန္ ကမူ မ်ားစြာ ပို၍ ခက္ခဲ ပါလိမ့္ မည္။ ထို႔အျပင္ မူရင္း သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းသည္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ဥဂ်ိန္း ေဒသ (ျမန္မာ အေခၚ ဥေဇၨနီ တိုင္းျပည္) ကို မူတည္ တြက္ခ်က္ထားျခင္း ျဖစ္ရာ- ယခု ကမာၻသံုး စနစ္ျဖစ္ေသာ ဂရင္းနစ္မွ တြက္ခ်က္မွဳ ႏွင့္ ကြာျခားမွဳ ႐ိွပါသည္။

ေဗဒင္ ၀ါသနာပါသူတိုင္းလည္း သခ်ၤာမေတာ္ပါ။ သခ်ၤာ ေတာ္သူတိုင္းလည္း ေဗဒင္ ၀ါသနာမပါ-ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ လက္႐ိုးေဗဒင္ က႑ ေမွးမိွန္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းကို ေက်ာက္ေခတ္က က်မ္း၊ မတိက်ေတာ့ေသာ က်မ္းဟူ၍ ေျပာဆို ေနၾက ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္တြင္ ဤက်မ္းသည္ လြန္စြာအဆင့္ျမင့္ေသာ က်မ္းျဖစ္ပါသည္။ ကာလၾကာျမင့္ျခင္း၊ ေနာက္ကြယ္မွ သေဘာတရား နားလည္ရန္ထက္ တြက္ခ်က္ ပံု၊ တြက္ခ်က္နည္း ကို သာခက္ခဲစြာ လက္ဆင့္ကမ္း ခဲ့ၾကရျခင္း၊ အေပါင္း အႏွဳတ္ကို လက္ျဖင့္ ခ်ေပါင္း ခ်ႏွဳတ္ ျပဳလုပ္ ခဲ့ၾက ရျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ယခုေခတ္ သိပၸံနည္းျဖင့္ တြက္ခ်က္မွဳ မ်ားေလာက္ တိက်မႈ မ႐ိွေသာ္လည္း အလြန္အဆင့္ျမင့္ေသာ ပညာ က်မ္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုက်မ္းကို မ်ိဳး႐ိုးအလိုက္- ထိမ္းသိမ္း ေလ့လာ ခဲ့သူ ပညာ႐ွင္မ်ား သည္လည္း- ေ႐ွးပညာရပ္ ကို ထိမ္းသိမ္း သူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူး ႀကီးမားလွ ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း MOTAA အေနျဖင့္- ေခတ္မွီ သူရိယ သိဒၶႏၲ က်မ္းကို ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာ အကူအညီ ျဖင့္- ျပဳစုေပး၍ ျမန္မာ ျပကၡဒိန္ အၾကံေပး ျခင္းကို စိတ္၀င္စားသည့္ ပညာ႐ွင္၊ ၀ါသနာ႐ွင္ သုေတသီမ်ားကို ဖိတ္ေခၚ အပ္ပါသည္။

ေကာက္ကိန္း ဇယားကို အသံုးျပဳ၍ တြက္ခ်က္ျခင္း

ေကာက္ကိန္း ဇယားကို အသံုးျပဳၾကရာတြင္- သံဒိ႒ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း ဇယားတို႔ကို အသံုးျပဳ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာက္ကိန္း ဇယားကို အသံုးျပဳ၍ တြက္ခ်က္ ေတာ့မည္ ဆိုပါက-ေအာက္ပါတို႔ကို သိထားသင့္ပါသည္။

သံဒိ႒ ျပကၡဒိန္ အမ်ိဳးအစား

သံဒိ႒ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း ဇယားတို႔တြင္- အုပ္စုခြဲၾကည့္ပါက- ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ၾကရပါမည္။
နိယာယန မူ ႏွင့္ သာယန မူ ဟူ၍လည္းေကာင္း။
ေန႔လည္ ၁၂-နာရီ ကို မူတည္ ၍ တြက္ခ်က္ ထားေသာ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း၊ ည- ၁၂-နာရီ ကို မူတည္၍ တြက္ခ်က္ ထားေသာ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ ႏွင့္ လဂ္ေကာက္ကိန္း၊ တို႔ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ႐ိွေန ပါသည္။

ထင္႐ွားေသာ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ မ်ားမွာ- လာဟိရိ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္၊ ရာဖီ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္၊ အေမရိကန္ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္ ႏွင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္- ဆရာႀကီး ဦးဗိုလ္ေထြး၊ ဆရာႀကီး ဦးဗိုလ္ေထြး ၏ သားမ်ား ထုတ္ေ၀ေသာ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္မ်ား၊ ဆရာ ကာလာစန္ ထုတ္ေသာ ၿဂိဳဟ္သြား ျပကၡဒိန္မ်ား၊ ႏွင့္ အိႏၵိယ တြင္မူ- သက္ဆိုင္ရာ ေဒသ အလိုက္ “ပန္ခ်န္း” ေခၚ ၿဂိဳဟ္သြားျပကၡဒိန္ မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ “ပန္ခ်န္း” ဟူေသာ အသံုးအႏွဳန္းသည္- “ပဥၥဂၤ” တနည္းအားျဖင့္ (“ပဥၥ” + “အဂၤ”= ငါးပါး ေသာ အဂၤါ) အဂၤါ (၅) ပါး ကို ကိုယ္စားျပဳထားေသာ အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအဂၤါ (၅) ပါးတို႔မွာ- 

•  ၀ါရ- ေန႔ရက္မ်ား (တနဂၤေႏြ၊ တနလၤာ. .. စသည္တို႔)

•  တိထီ- အလြယ္အားျဖင့္ လဆန္း၊ လဆုတ္ အေနအထားရက္မ်ား (အရပ္သံုး ျပကၡဒိန္ ႏွင့္ မတူပါ။)

•  နကၡတ္ - (အာသာ၀ဏီ- အစ ေရ၀တီ အဆံုးနကၡတ္မ်ား)

•  ေယာဂ- ၿဂိဳဟ္တို႔၏ ပူးယွဥ္ေနမွဳမ်ား။

•  ကာရဏ - (တိထီ၏ တစ္၀က္တာ- ကာလမ်ား)

တို႔ျဖစ္ပါသည္။

သူရိယသိဒၷႏၱ(Surya Siddhanta) က်မ္း ေခၚ ေခာတ္သစ္သခ်ာၤဘာသာ၏ ဇစ္ျမစ္


တစ္ခါတံုးက ျမန္မာ ထန္းဖူးဇာတာ ေဗဒင္ေဆာဖ့္၀ဲတစ္ခုကို C++ မွ C# သို႔ျပန္ဆိုေရးသားေပးရဖူးသည္။ မူရင္းေရးသားသူသည္ ကို၀ဏၰကိုျဖစ္သည္။ တစ္ႀကိမ္ အင္တာနက္ဂ်ာနယ္မွာ သူႏွင့္သူ၏ ကြန္ပ်ဴတာနကၡတ္ ပညာရပ္ အေၾကာင္းကို ေဆာင္းပါးတစ္ခုေရးေပးခဲ့ရဖူးသည္။ အဲဒီတံုးက သူ႕ souce code မ်ားကို ေလ့လာလိုပါက ဖတ္ရႈရန္ေပးခဲ့သည္။ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာမွ အမွတ္မဲ့ ဖတ္ရႈမိခဲ့ ၿပီး ၄င္း source code ထဲတြင္လြန္စြာစိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းေသာလွ်ိဳ႕၀ွက္နက္နဲသည့္ ေရွးေဟာင္းနည္းပညာရပ္ တစ္ခုျမဳပ္ႏွံေရးသားထားသည္ ကိုတျဖည္းျဖည္းသိရွိလာခဲ့သည္။ ၄င္းမွာ ေရွးေဟာင္းအိႏၵိယမွ ဘုရားမပြင့္မီကတည္းက ေပၚထြန္းခဲ့သည့္ သူရိယသိဒၷႏၱ(Surya Siddhanta) က်မ္းမွ Algorithm မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသိရွိလာခဲ့ရသည္။ ထို DOS Mode C++ program မ်ားကို နားလည္ေအာင္ဖတ္ရႈကာ Web-based ေဆာဖ့္၀ဲသို႔ အသြင္ေျပာင္းေပးခဲ့သည္။ အဲဒီ program ၿပီးေတာ့ မႏၱေလးမွ အကိုႀကီး ကိုရဲျမတ္သူက hosting အတြက္ sponsor လုပ္ေပးခဲ့သည္။ ရိုးသားစြာ ၀န္ခံရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္လံုးသည္၊ တာ၀န္အရ ေသာ္လည္းေကာင္း ေငြေၾကးအကိ်ဳးအျမတ္တြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ေသာ္လည္းေကာင္း လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါ။ စိတ္၀င္စားလြန္းလို႔ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ အက်ိဳးအျမတ္တစ္ခုကေတာ့ ရာသီ၊နကၡတ္၊ျပကၡဒိန္ မ်ားအေၾကာင္း နဲနဲေလာက္ ပိုမိုသိရွိလာခဲ့ရတာပဲျဖစ္ပါသည္။

ယခု အဲဒီ သူရိယသိဒၷႏၱ(Surya Siddhanta) က်မ္းအေၾကာင္း နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ သိထားသေလာက္ အသိသည္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းကို ထုပ္ေသာ ဖက္မွ်သာ ေမႊးပ်ံ႕မည္ကို ဦးစြာ၀န္ခံပါသည္။ အဲဒီ သိထားသေလာက္ကေလးကိုပဲ ေျပာျပခ်င္ပါသည္။

နကၡတၱေဗဒတြင္ ႏွစ္ပိုင္းရွိပါသည္။ အတြက္ပိုင္း ႏွင့္ အေဟာပိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေျပာျပခ်င္သည္မွာ အတြက္ပိုင္းကိုေျပာျပခ်င္တာျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြ ဖတ္ရႈခဲ့ၿပီးသည့္အတိုင္း ၄င္းေဆာဖ့္၀ဲ အတြင္းဘက္ မွ Algorithm မ်ားသည္ ေရွးေဟာင္း အိႏၵိယ နကၡတ္က်မ္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ သူရိယသိဒၶႏၱက်မ္းလာ နည္းနိသွ် ကို အေျချပဳထားသည္ ကို အက်မ္းအားျဖင့္ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

သူရိယသိဒၶႏၱက်မ္း သည္ အိႏၵိယမွ ေခတ္ဦး နကၡတၱေဗဒ(Astronomy) ပညာဆိုင္ရာ က်မ္းတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ ၄-ရာစုေလာက္ မွ extant version စထြက္သည္။ ေနာက္ပိုင္း အေရွ႔အလယ္ပိုင္းတြင္ အာရဗီဘာသာစကားသို႔လည္းေကာင္း၊ အေနာက္တိုင္း တြင္ လက္တင္ဘာသာ စကားသို႔လည္းေကာင္း ျပန္ဆိုေရးသားခဲ့ၾကသည္။ အေနာက္တိုင္း ပညာရပ္မ်ားတြင္ ၄င္း၏ အေငြ႔အသက္မ်ား လႊမ္းမိုးဆဲျဖစ္သည္။(ေရးသူမသိပါ၊ တခ်ိဳ႕စာအုပ္မ်ားတြင္လည္း စ်န္အဘိဥာဥ္ရ ရေသ့ တပသီမ်ားက အဘိဥာဥ္ျဖင့္ စၾက၀ဠာတခြင္ ကို ရႈစား၍ စီရင္ထားသည္ဟုလည္း ေရးထားၾကသည္။ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ အံ့ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ တိက်လွ၍ျဖစ္သည္။)

ေရွးေရွးတံုးက အဂၤလိပ္ စက္နာရီ မရွိ။ အခ်ိန္ကို သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္ျဖင့္ ဒီလိုတြက္ၾကသည္။

၁။ အသက္ရႈသြင္းရႈထုတ္တခ်က္ (one respiration) မွစတင္ေရတြက္သည္။ ၄င္းကို ၁ ပရနာ (prana)။

၂။ အသက္ေျခာက္ႀကိမ္ရႈသြင္းရႈထုတ္ကို ၁ ၀ိနဒီ(vinadi)။

၃။ ၆၀ ၀ိနဒီ(vinadi)ကို ၁ နဒီ(nadi)။

၄။ ၆၀ နဒီ လွ်င္ ၁ ရက္ (ေန႔+ည) ၊ ၄င္းရက္အမ်ိဳးအစားကို "သာ၀န"(savana)(civil) ရက္ ဟုေခၚသည္။

၅။ ၄င္း "သာ၀န(savana)" ၃၀ ရက္ လွ်င္ ၁ "သာ၀န(savana)" လ၊

၆။ ေနာက္တနည္း လေပၚမွာရွိတဲ့ အေရးအေၾကာင္း ကို တိထီ(tithi)၊ တိထီ(tithi) ၁၅ ခါေပၚၿပီး ၁၅ခါ ငုပ္လွ်င္ တလ၊ အဂၤလိပ္လို ဒီလိုနည္းျဖင့္ေရတြက္တဲ့လကို Lunar Month ဟုေခၚသည္။

၇။ ၄င္း ၁၂ လ လွ်င္ လူတို႔သက္တမ္းအားျဖင့္ တႏွစ္။

၈။ လူတစ္ႏွစ္သည္ နတ္တို႔၏ သက္တမ္း အားျဖင့္ ၁ ရက္

၉။ နက္သက္ ၃၆၀ ရက္ သည္ နတ္ႏွစ္ ၁ ႏွစ္

၁၀။ နတ္သက္ ၁၂၀၀၀ ႏွစ္ ကို "ကတယုဂ္(caturyuga)" တစ္ခု ဟုေခၚသည္။ "ယုဂ္(yuga)" ဆိုသည္မွာ ယုဂ(yuga)-အပိုင္းအျခား။ (လူတို႔ ၏ ႏွစ္ အားျဖင့္ ျပန္လည္ေရတြက္လွ်င္ ၄၃၂၀၀၀၀ ႏွစ္)။ ၄င္း "ယုဂ္" ၁၀ ပံုပံုၿပီး ၄ပံု၊ ၃ပံု၊ ၂ပံု၊ ၁ပံု ခြဲသည္။ အဲဒီအပိုင္း အျခားကို "ကပ္(krta)" ဟုေခၚသည္။ တက္ကပ္ ႏွင့္ ဆုပ္ကပ္ ဆိုတာလူႀကီးသူမေတြ ေျပာတာၾကားဖူးၾကမည္ထင္သည္။(ယခုလက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ "ကပ္(krta)" သည္ "ဆုပ္ကပ္" ျဖစ္သည္။ "ကလိယုဂ္ ဆုပ္ကပ္မွာ လုပ္ရတ္ႏွင့္ေပ်ာ္ရတယ္~ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း")

၁၁။ ၄င္း "ကတယုဂ္(caturyuga)" ေပါင္း ၁၀၀၀ "ယုဂ္(yuga)" ကို ၁ "ကမၻာ(kalpa)"

၁၂။ ၄င္း "၁ ကမၻာ(kalpa)" သည္ ျဗဟၼာတို႔ ၏ "တစ္ ေန႕လည္ခင္း"၊ ျဗဟၼာတို႔ ၏ ညကား ေနာက္ထပ္တကမၻာ(kalpa)။

အမွတ္မဲ့ၾကည့္လွ်င္ ေပါက္ကရေတြပါလားဟုထင္ျမင္စရာရွိသည္။ ဒီလိုေပါက္ကရ ေတြတြက္ ေတာ့ ေပါက္ကရေတြထြက္ မွာေပါ့ဟုေျပာစရာရွိသည္။ တိက်သေလာ မတိက်သေလာ ဥပမာ အားျဖင့္ ေျပာျပပါမည္။ သူရိယသိဒၷႏ ၱ က်မ္းလာ Algorithm ျဖင့္ တြက္လွ်င္ သာ၀န(savana) တစ္ႏွစ္ ကို 365.2563627 ရက္ျဖစ္သည္။ ယခု သိပၸံနည္းက်နည္းျဖင့္ တြက္လွ်င္ သာ၀န(savana)တစ္ႏွစ္ကို 365.25636305 ရက္ ျဖစ္သည္။ ေရွးေရွးတည္းက ဘုရားမပြင့္ခင္ကတည္းက သခ်ာၤပညာက ဒီေလာက္ထိ တိက်ဆဲ ေခာတ္မွီဆဲျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဆာဖ့္၀ဲမွာက ဒီ ေရွးေဟာင္း Algorithm ေတြကို အေျချပဳၿပီး ေခာတ္သစ္သခ်ာၤအသြင္ေျပာင္းကာ ကမၻာစျဖစ္တဲ့ရက္ကို အေျချပဳကိန္းအျဖစ္ တြက္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Web site ထဲမွာ မိတ္ေဆြရဲ႕ ေမြးသကၠရာဇ္ကို ထည့္ၿပီး တြက္လိုက္တာနဲ႔ Program Code ထဲမွာ ကမၻာစတည္တဲ့ ရက္ကေန စၿပီးေတာ့ မိတ္ေဆြေမြးတဲ့ အထိ ရက္စုစုေပါင္းကို အရင္တြက္ေစပါတယ္။ ေနာက္မွ အဲဒီကိန္းကို ၿဂိဳဟ္အသီးသီးရဲ Position ေတြတြက္တဲ့ Methods ေတြထဲကို Parameter Passing လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿဂိဳဟ္ အသီးသီးရဲ႕ အျမန္ႏႈံး၊ ကမၻာလည္အား၊ ကမၻာႀကီး၏ ၾကႏ ၱီ ေခၚ ေစာင္းႏံႈးစတာေတြ ေရာ Parameter ေတြအျဖစ့္ထည့္တြက္ထားရသည္။ (ကမၻာႀကီးသည္ 23.5 ဒီဂရီ ေစာင္းေနသည္။ သူရိယသိဒၷႏ ၱမွာ အဲဒါကို ၾကႏၷီလို႔ေခၚသည္၊ ကိန္းေသ၂၃ အံသာ ၃၀လိတၱာဟု ညႊန္းထားသည္။) ၿဂိဳဟ္မ်ား အားလံုးသည္ ဘဲဥပံု လည္ပါတ္ေနသျဖင့္ Position မ်ားကို တြက္ရာတြင္ SINE, COSINE, TANGENT, SECANT တို႔ျဖင့္တြက္ထားရသည္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ Places, Motion, Direction, Moon and Eclipses, Projection of Eclipses, Planetary Conjuctions, Stars Rising and Settings, Moon Rising and Settings, Malignant Aspects of the Sun and Moon, Gnomon စတာေတြ ကို C# Planet Class ထဲမွာ Method ေတြခြဲၿပီး တြက္ထုတ္ထားသည္။

ဘုရားမပြင့္ခင္တည္းက ေပၚတဲ့ က်မ္းမွာ SIN ေတြ COS ေတြ ဘယ္ပါမလဲ လို႔ေျပာစရာ ရွိသည္။ ရွင္းဦးအံ့... သူရိယသိဒၷႏ ၱတြင္ SINE ကို "(jya)" ဟုေခၚသည္၊ COSINE ကို ""(kojya)"" ဟုေခၚေလသည္။ INVERSE SINE ကို "(otkramjya)" ဟုေခၚသည္။ ဘုရားမပြင့္ခင္တည္းက ကမၻာႀကီးလံုးတယ္ဆိုတာ၊ ကမၻာႀကီးေစာင္းေနတယ္ဆိုတာ၊ ေနေတြလေတြ ၿဂိဳဟ္ေတြ ဟာ ဘဲဥပံုလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ သြားေနတယ္ဆိုတာေတြ က ေရွးလူေတြ သိၿပီးသားျဖစ္ပံုရေလသည္။ ၏

ဒါေတြကို အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ အရင္သိတာလား၊ အေရွ႔တိုင္းသားေတြ အရင္သိတာလား ဆိုတာ ကြဲျပားသြားခဲ့ရေလသည္။

ငယ္ငယ္က ဖတ္ရႈဖူးေသာ ဦးဘဂ်မ္း ၏ ကာတြန္းတပုဒ္ကို အမွတ္ရပါသည္။



လူငယ္။ "အဘေရ... အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ေလယာဥ္ပ်ံေတြေပၚေနၿပီတဲ့"

အဘုိးအို။ "သူတို႕က ခုမွပါကြာ... ဒသဂီရိတို႔မ်ား မယ္သီတာကို ခိုးတံုးက ရထားပ်ံနဲ႔တဲ့"



မယံုမရွိပါႏွင့္။ အဲဒါ တကယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေရွးေဟာင္း ပညာရပ္မ်ားတြင္ျမဳပ္ကြက္မ်ား အမွန္တကယ္ပင္ မ်ားစြာရွိပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာဖူးမွ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ခဲ့ရဘူးသည္။ ဂ်ပန္တြင္ စက္ရုပ္မ်ား ကို တြင္တြင္ႀကီး အသံုးျပဳေနၾကသည္။ ငယ္ငယ္က သင္ၾကားခဲ့ရသည္႕ Computer Science တြင္လည္း Artifical Intelligence ဟုေခၚသည့္ဘာသာရပ္မ်ားရွိပါသည္။ တကယ္တမ္းကေတာ့ သူတို႔ကခုမွျဖစ္ပါသည္။ ေရွးေရွးတုံးက စေကၠာမ ဟူသည့္ အတတ္သည္ အမွန္စင္စစ္ Artifical Intelligence ထည့္သြင္းထားသည့္ စက္ရုပ္မ်ား ပင္ မဟုတ္ေပေလာ။ အေရွ႔တိုင္းထံုးစံ အတိုင္း ဆရာစားခ်န္ျခင္း၊ Documentation မေကာင္းျခင္း၊ Opensource မျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တိမ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား ၍ လြန္စြာႏွေျမာစရာေကာင္းသည္။