လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ ေပးရဲေသာ ေခါင္းေဆာင္သည္ ဗုဒၶတစ္ဦး တည္းသာ ရွိ၏
ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရ ဝိစိကိစၦာဟူေသာယံုမွား ျခင္းသည္ ရွင္းလင္းေသာ
အသိ(သစၥာအသိ)၏ ႀကီးမားေသာ အတားအဆီး တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္
စိတ္ဓာတ္ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးသာမက မည္သည့္ဖြံ႕ ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး မ်ိဳးကို
မဆို ဝိစိကိစၦာတရားသည္ ႀကီးမားေသာ အေႏွာက္အယွက္ အတား အဆီး တစ္ခုျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္- ဝိစိကိစၦာဟူေသာ ယံုမွားမႈသည္ တကယ္ စင္စစ္ ႀကီးမားေသာ အျပစ္ႀကီး Sin-တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ တြင္ အျခားေသာဘာ သာမ်ားမွာကဲ့သို႔ အခိုင္အမာ ကတိျပဳ ယံုၾကည္ျခင္းမ်ိဳး မရွိေပ။ အျခားဘာသာမ်ား၌ သက္ဆိုင္ရာ ဘုရားသခင္တို႔ကို မယံုၾကည္လွ်င္ (သို႔) ယံုမွားျခင္းျဖစ္လွ်င္ ႀကီးေလးေသာ ျပစ္ဒဏ္ထိုက္သည္။ ထိုအျပစ္မ်ိဳးကို Sin- ဟုေခၚၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၌ ဗုဒၶကိုယံုမွား႐ံုမွ် မယံုၾကည္႐ံုမွ်ျဖင့္ ထိုယံုမွားသူ မယံုၾကည္သူတို႔ မွာ ႀကီးေလးေသာျပစ္ဒဏ္ထိုက္ သည္ဟူ၍ ဆို႐ိုး မရွိေခ်။ မေကာင္းမႈအားလံုး တို႔၏ ေရေသာက္ျမစ္သည္ ဝိစိကိစၦာမဟုတ္။ အဝိဇၨာ (မသိျခင္း) ႏွင့္ တဏွာ (အလုိရမက္ႀကီးျခင္း)တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေတြေဝျခင္း ယံုမွားျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မႈ ခက္ခဲျခင္းေတြ ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ထိုသူ႔ဘဝမွာ တိုးတက္ မႈ မျဖစ္ႏိုင္ဟူေသာ အခ်က္ကို ျငင္းႏိုင္ဖြယ္မရွိေခ်။
အရွိတရား အမွန္တရားကို ရွင္းလင္းစြာ မသိၾကေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး ထိုသူတို႔၏သႏၱာန္မွာ သံသယ ကိန္းေအာင္းေနေသးလို႔-ဟူေသာ အခ်က္ သည္လည္း ျငင္း ႏိုင္ဖြယ္ရာ မရွိေခ်။ ဘဝ၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ တိုးတက္ဖို႔ရန္ အလို႔ငွါ ထိုဝိစိကိစၦာတရားကို အႀကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ရမည္ ဟူသည့္ အခ်က္မွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္သည့္ လိုအပ္ခ်က္ ပင္ျဖစ္သည္။
ထိုဝိစိကိစၦာကို အႀကြင္းမဲ့ ပယ္ပစ္မည္ဆိုလွ်င္ ထိုသူသည္ အရွိႏွင့္အမွန္ကို အတိအက် ရွင္းလင္းသိျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။လူတစ္ေယာက္ကို "သင္သည္ ဤအခ်က္၌ မယံုမွား သင့္၊ ဤအခ်က္၌ ယံုၾကည္ရမည္" ဟုေျပာဆိုရန္" အေၾကာင္း အခ်က္ မရွိေပ။ တကယ္ေျပာရန္ လိုအပ္သည္ကား သင္သိတာ သင္ျမင္တာကို ငါယံုၾကည္၏-ဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္၊ ငါသိတာ ငါျမင္တာကို ငါယံုၾကည္၏-ဟု ေျပာဆိုရန္သာ ရွိသည္။
ဥပမာ- ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ ဂဏန္း သခ်ၤာပုစၦာတစ္ခုကို တြက္ ခ်က္ေန သည္ဆိုပါစို႔၊ ထိုဂဏန္း သခ်ၤာပုစၦာသည္သူသိျမင္ တတ္ကြ်မ္းထား သည့္အဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ခက္လြန္းေနလွ်င္ ထိုေက်ာင္းသား၌ စိတ္႐ႈတ္
ျခင္း ေတြေဝျခင္း ဝိစိကိစၦာ ဝင္လာၿပီျဖစ္သည္။ ထိုဝိစိကိစၦာ သူ႔မွာ ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ထိုေက်ာင္းသားတြက္ ဂဏန္း သခ်ၤာအတတ္သည္ တိုးတက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။သူသည္ေရွ႕သို႔ တစ္ဆင့္ တက္လိုလွ်င္ ထိုျပႆနာကို ရွင္းပစ္ရ မည္။ ထိုသံသယကို ပယ္ပစ္ရမည္။ ထိုဝိစိကိစၦာ သံသယတို႔ကို ပယ္ရွားေသာ နည္းလမ္းမ်ား ရွိပါသည္။
"ကြ်ႏု္ပ္ ယံုၾကည္ပါ၏၊ ကြ်ႏု္ပ္ သံသယမရွိပါ "ဟု ေျပာဆို႐ံုမွ်ျဖင့္ ျပႆနာ၏ အေျဖ ကို ရလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္နားလည္ျခင္း မရွိပဲ တစ္စံုတစ္ခု
ေသာ ဝါဒကို လက္ခံဖို႔ရန္ အတင္းအၾကပ္ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ သူ၏စိတ္ဆႏၵ ႏွင့္ အသိပညာ မပါေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားတို႔ အတင္းအၾကပ္ စည္း႐ံုးသိမ္း သြင္းျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတိုင္းကို ဆႏၵျပင္းျပစြာႏွင့္ အစဥ္သျဖင့္ တိုက္တြန္းသည္ မွာ ဝိစိကိစၦာ (ယုံမွားသံသယ) ကို ပယ္ရွားဖို႔ရန္ ျဖစ္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတို႔၏ သႏၱာန္ဝယ္ စြဲမွီ၍ေနေသာ ေၾကာင္းက်ိဳး အေကာင္းအဆိုး အမွား အမွန္ကို မေဝခြဲႏိုင္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္သည့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဝိစိကိစၦာမ်ိဳးကို ပယ္ရွား ဖို႔ ျပင္းျပေသာ ဆႏၵရွိေတာ္မူ၏။
သူ၏ ပရိနိဗၺာန္မျပဳမွီ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းကေလးမွာပင္လွ်င္ သူသည္ သူ၏ တပည့္ သာဝကတို႔ကို အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ
"ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမႏွင့္ ပတ္သက္၍ သင္တို႔မွာ ယံုမွားသံသယ ရွိၾကလွ်င္ ငါဘုရား ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးလိုက္ၾက။ ငါဘုရားမရွိ သည့္
ေနာက္ သင္ တို႔၏ စိတ္အစဥ္ဝယ္ သံသယတို႔ျဖင့္ ႐ႈတ္ေထြးၿပီး စိတ္ပင္ပန္း မႈမ်ားျဖင့္ မက်န္ရစ္ေစၾကကုန္ႏွင့္။ ငါဘုရား ရွိခိုက္ သင္တို႔၏ သံသယမ်ား ကို ေမးျခင္းျဖင့္ သင္တို႔၏ ယံုမွားမႈကို ရွင္းလင္းၾက"ဟူသတည္း။
"ထိုအခါ တပည့္တို႔သည္ ဆိတ္ၿငိမ္၍ ေနၾကကုန္၏၊ ထိုအခါ ျမတ္ဗုဒၶက ဆက္ လက္၍ မိန္႔ၾကားသည္မွာ "သင္တို႔ သည္ အကယ္၍ ငါဘုရားကို ႐ိုေသ
ေၾကာက္ ရြံ႕ေသာေၾကာင့္ မေမးႏိုင္ၾကကုန္သည္ ျဖစ္အံ့၊ အခ်င္းခ်င္း အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ သံသယေတြကို ထုတ္ျပ၍ သံဃာအားလံုး၏ ကိုယ္စားျပဳ တစ္စံု တစ္ေယာက္က ထိုဝိစိကိစၦာ( သံသယ)တို႔ကို ငါဘုရားအား ေမးၾကကုန္ေလာ့" ဟူ၏။
ဤသည္မွာ ဘာသာေရးသမိုင္းတို႔၌ ဗုဒၶဘာသာ၏ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈ ကို သာ ေဖာ္ျပ႐ံုမွ်မက ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သေဘာထား ႀကီး
ျခင္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း ကိုပါ ေဖာ္ျပသည့္ သမိုင္းတင္ မွတ္တမ္း မ်ားမွ တစ္ခု ပင္
ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္- ဝိစိကိစၦာဟူေသာ ယံုမွားမႈသည္ တကယ္ စင္စစ္ ႀကီးမားေသာ အျပစ္ႀကီး Sin-တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ တြင္ အျခားေသာဘာ သာမ်ားမွာကဲ့သို႔ အခိုင္အမာ ကတိျပဳ ယံုၾကည္ျခင္းမ်ိဳး မရွိေပ။ အျခားဘာသာမ်ား၌ သက္ဆိုင္ရာ ဘုရားသခင္တို႔ကို မယံုၾကည္လွ်င္ (သို႔) ယံုမွားျခင္းျဖစ္လွ်င္ ႀကီးေလးေသာ ျပစ္ဒဏ္ထိုက္သည္။ ထိုအျပစ္မ်ိဳးကို Sin- ဟုေခၚၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၌ ဗုဒၶကိုယံုမွား႐ံုမွ် မယံုၾကည္႐ံုမွ်ျဖင့္ ထိုယံုမွားသူ မယံုၾကည္သူတို႔ မွာ ႀကီးေလးေသာျပစ္ဒဏ္ထိုက္ သည္ဟူ၍ ဆို႐ိုး မရွိေခ်။ မေကာင္းမႈအားလံုး တို႔၏ ေရေသာက္ျမစ္သည္ ဝိစိကိစၦာမဟုတ္။ အဝိဇၨာ (မသိျခင္း) ႏွင့္ တဏွာ (အလုိရမက္ႀကီးျခင္း)တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေတြေဝျခင္း ယံုမွားျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မႈ ခက္ခဲျခင္းေတြ ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ထိုသူ႔ဘဝမွာ တိုးတက္ မႈ မျဖစ္ႏိုင္ဟူေသာ အခ်က္ကို ျငင္းႏိုင္ဖြယ္မရွိေခ်။
အရွိတရား အမွန္တရားကို ရွင္းလင္းစြာ မသိၾကေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး ထိုသူတို႔၏သႏၱာန္မွာ သံသယ ကိန္းေအာင္းေနေသးလို႔-ဟူေသာ အခ်က္ သည္လည္း ျငင္း ႏိုင္ဖြယ္ရာ မရွိေခ်။ ဘဝ၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ တိုးတက္ဖို႔ရန္ အလို႔ငွါ ထိုဝိစိကိစၦာတရားကို အႀကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ရမည္ ဟူသည့္ အခ်က္မွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္သည့္ လိုအပ္ခ်က္ ပင္ျဖစ္သည္။
ထိုဝိစိကိစၦာကို အႀကြင္းမဲ့ ပယ္ပစ္မည္ဆိုလွ်င္ ထိုသူသည္ အရွိႏွင့္အမွန္ကို အတိအက် ရွင္းလင္းသိျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။လူတစ္ေယာက္ကို "သင္သည္ ဤအခ်က္၌ မယံုမွား သင့္၊ ဤအခ်က္၌ ယံုၾကည္ရမည္" ဟုေျပာဆိုရန္" အေၾကာင္း အခ်က္ မရွိေပ။ တကယ္ေျပာရန္ လိုအပ္သည္ကား သင္သိတာ သင္ျမင္တာကို ငါယံုၾကည္၏-ဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္၊ ငါသိတာ ငါျမင္တာကို ငါယံုၾကည္၏-ဟု ေျပာဆိုရန္သာ ရွိသည္။
ဥပမာ- ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ ဂဏန္း သခ်ၤာပုစၦာတစ္ခုကို တြက္ ခ်က္ေန သည္ဆိုပါစို႔၊ ထိုဂဏန္း သခ်ၤာပုစၦာသည္သူသိျမင္ တတ္ကြ်မ္းထား သည့္အဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ခက္လြန္းေနလွ်င္ ထိုေက်ာင္းသား၌ စိတ္႐ႈတ္
ျခင္း ေတြေဝျခင္း ဝိစိကိစၦာ ဝင္လာၿပီျဖစ္သည္။ ထိုဝိစိကိစၦာ သူ႔မွာ ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ထိုေက်ာင္းသားတြက္ ဂဏန္း သခ်ၤာအတတ္သည္ တိုးတက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။သူသည္ေရွ႕သို႔ တစ္ဆင့္ တက္လိုလွ်င္ ထိုျပႆနာကို ရွင္းပစ္ရ မည္။ ထိုသံသယကို ပယ္ပစ္ရမည္။ ထိုဝိစိကိစၦာ သံသယတို႔ကို ပယ္ရွားေသာ နည္းလမ္းမ်ား ရွိပါသည္။
"ကြ်ႏု္ပ္ ယံုၾကည္ပါ၏၊ ကြ်ႏု္ပ္ သံသယမရွိပါ "ဟု ေျပာဆို႐ံုမွ်ျဖင့္ ျပႆနာ၏ အေျဖ ကို ရလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္နားလည္ျခင္း မရွိပဲ တစ္စံုတစ္ခု
ေသာ ဝါဒကို လက္ခံဖို႔ရန္ အတင္းအၾကပ္ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ သူ၏စိတ္ဆႏၵ ႏွင့္ အသိပညာ မပါေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားတို႔ အတင္းအၾကပ္ စည္း႐ံုးသိမ္း သြင္းျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတိုင္းကို ဆႏၵျပင္းျပစြာႏွင့္ အစဥ္သျဖင့္ တိုက္တြန္းသည္ မွာ ဝိစိကိစၦာ (ယုံမွားသံသယ) ကို ပယ္ရွားဖို႔ရန္ ျဖစ္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတို႔၏ သႏၱာန္ဝယ္ စြဲမွီ၍ေနေသာ ေၾကာင္းက်ိဳး အေကာင္းအဆိုး အမွား အမွန္ကို မေဝခြဲႏိုင္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္သည့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဝိစိကိစၦာမ်ိဳးကို ပယ္ရွား ဖို႔ ျပင္းျပေသာ ဆႏၵရွိေတာ္မူ၏။
သူ၏ ပရိနိဗၺာန္မျပဳမွီ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းကေလးမွာပင္လွ်င္ သူသည္ သူ၏ တပည့္ သာဝကတို႔ကို အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ
"ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမႏွင့္ ပတ္သက္၍ သင္တို႔မွာ ယံုမွားသံသယ ရွိၾကလွ်င္ ငါဘုရား ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးလိုက္ၾက။ ငါဘုရားမရွိ သည့္
ေနာက္ သင္ တို႔၏ စိတ္အစဥ္ဝယ္ သံသယတို႔ျဖင့္ ႐ႈတ္ေထြးၿပီး စိတ္ပင္ပန္း မႈမ်ားျဖင့္ မက်န္ရစ္ေစၾကကုန္ႏွင့္။ ငါဘုရား ရွိခိုက္ သင္တို႔၏ သံသယမ်ား ကို ေမးျခင္းျဖင့္ သင္တို႔၏ ယံုမွားမႈကို ရွင္းလင္းၾက"ဟူသတည္း။
"ထိုအခါ တပည့္တို႔သည္ ဆိတ္ၿငိမ္၍ ေနၾကကုန္၏၊ ထိုအခါ ျမတ္ဗုဒၶက ဆက္ လက္၍ မိန္႔ၾကားသည္မွာ "သင္တို႔ သည္ အကယ္၍ ငါဘုရားကို ႐ိုေသ
ေၾကာက္ ရြံ႕ေသာေၾကာင့္ မေမးႏိုင္ၾကကုန္သည္ ျဖစ္အံ့၊ အခ်င္းခ်င္း အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ သံသယေတြကို ထုတ္ျပ၍ သံဃာအားလံုး၏ ကိုယ္စားျပဳ တစ္စံု တစ္ေယာက္က ထိုဝိစိကိစၦာ( သံသယ)တို႔ကို ငါဘုရားအား ေမးၾကကုန္ေလာ့" ဟူ၏။
ဤသည္မွာ ဘာသာေရးသမိုင္းတို႔၌ ဗုဒၶဘာသာ၏ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈ ကို သာ ေဖာ္ျပ႐ံုမွ်မက ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သေဘာထား ႀကီး
ျခင္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း ကိုပါ ေဖာ္ျပသည့္ သမိုင္းတင္ မွတ္တမ္း မ်ားမွ တစ္ခု ပင္
ျဖစ္သည္။
0 comments:
Post a Comment
သင့္ Comment တစ္ခုသည္ ကုသိုလ္ေတာ္ အသိ ပိုရွိသြားႏိုင္ပါသည္