စာလံုးေပါင္း

လိုအပ္ေသာ စကားျဖစ္ေအာင္ အကၡရာတို့ကို ေပါင္းစည္း ျခင္းသည္ စာလံုးေပါင္းမည္၏။

အေတၳာအကၡရသညာေတာဟူေသာ ကစၥည္းသဒၵါျကီးသုတ္ နွင့္အညီ အနက္ကို အကၡရာျဖင့္ မွတ္ရေပ မည္။ ျမန္မာဘာသာ တြင္ သရသက္သက္ျဖင့္လည္း အနက္ကို မွတ္ရသည္။ဗ်ည္းနွင့္ သရကို ေပါင္း၍လည္း မွတ္ရသည္။ အကၡရာ ဝိပတၱိယံဟိ အတၳႆဒုနၷယတာ ဟုူသည္နွင့္အညီ အကၡရာေဖာက္ျပန္လွ်င္ အနက္သိရ ခက္ေပသည္။ ဤကိုရည္၍ ေရွြေတာင္ ရာဇေက်ာ္က ကဝိလကၡဏာသတ္ပံုတြင္ 'အသတ္အလတ္၊ အရစ္ အပင့္၊ သင့္ မသင့္၊ ရာမရာကို၊ မလိမၼာေခ်က၊ အဖတ္၊ အရြတ္၊ အမွတ္ အသား အဓိပၸါယ္အယူပ်က္၍ မေကာင္း က်ိုးပင္ ေရာက္ရာ သည္'ဟု ဆိုခဲ့ေပသည္။ ထိုေျကာင့္ ပုဂံေခတ္မွ စ၍ ပညာရွိ အဆက္ ဆက္တို့ သည္ အကၡရာစာလံုး ေရနည္း၊ ေပါင္းနည္း တို့ကို အထူးအေလးျပု ေလ့လာေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ျကေပသည္။

စာလံုးေပါင္းနည္းမွာ အထက္တြင္ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ဗ်ည္း နွင့္ သရကို ေပါင္းနည္းအျပင္၊ ဗ်ည္းဗ်ည္းခ်င္း သံယုတ္အျဖစ္ ေပါင္းျခင္း၊ ေနာက္ပါဗ်ည္းတြင္ တံခြန္တင္၍ အသံကို သတ္ ကာ ေပါင္းျခင္းတို့လည္း ရွိေပေသးသည္။ ဥဒါဟရုဏ္ ဆို ေသာ္ ယပင့္၊ ရရစ္၊ ဝဆြဲ၊ ဟထိုး စသည္တို့မွာ ဗ်ည္းဗ်ည္း ခ်င္း သံယုတ္ အျဖစ္ ေပါင္းျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ကသတ္၊ ငသတ္၊ စသတ္၊ ညသတ္၊ တသတ္၊ နသတ္၊ ပသတ္၊ မသတ္၊ ေသးတင္တို့မွာ အသံကိုသတ္ကာ ေပါင္းျခင္းတို့ ျဖစ္ေပသည္။

ဤသို့ စာလံုးေပါင္းျခင္း အမ်ိုးမ်ိုးရွိရာတြင္ ပင့္ရစ္ေပါင္း ျခင္းသည္ အသံထြက္ပံုတူသျဖင့္ ေရာေထြးမွားယြင္းနိုင္ဖြယ္ အေျကာင္းမ်ားေသာ ေပါင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ တသတ္၊ ပသတ္၊ နသတ္၊ မသတ္တို့ျဖင့္ ေပါင္းျခင္းသည္လည္း အသံထြက္ပံု တူသျဖင့္ ေရာေထြး မွားယြင္းနိုင္ဖြယ္ အေျကာင္းမ်ားေသာ ေပါင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေျကာင့္ ပ်ို့လက‡ာဆရာတို့သည္ မိမိ တို့၏ ပ်ို့လက‡ာတို့တြင္ အပင့္နွင့္ အရစ္ကို ခြဲထားျပု၍ စပ္ဆို ခဲ့ျကသည္။ အသတ္ကာရန္ကို ေစာင့္ေရွာက္၍ စပ္ဆိုခဲ့ျက သည္။ ထိုစပ္ထံုးဆိုထံုးတို့ကို ေလ့လာစုေဆာင္း၍ ရြာျကီးသွ်င္ ဥကၠံသမာလာကဝဏၰေဗာဓနသတ္အင္းနွင့္ သတ္ညွြန္း စာေစာင္ ကိုゞင္း၊ ဂဇဗလ အမတ္က ဂဇဗလ သတ္ညွြန္းကိုゞင္း၊ တြင္း သင္းမင္းျကီး ဦးထြန္းညိုက ဝိဘဇၨ႒ဌပိတ ခြဲထားနွင့္ သတ္ညွြန္း သစ္ကိုゞင္း၊ ေရွြေတာင္ ရာဇေက်ာ္က ကဝိလကၡဏာ သတ္ပံု ကိုゞင္း၊ လက္ဝဲေနာ္ရထာအမတ္က ျမန္မာ သံေယာဂဒီပနီကို ゞင္း၊ မံုေရြးဆရာေတာ္က မံုေရြးသတ္ညွြန္းကိုゞင္း၊ ဆရာအမ်ား က သတ္ပံုသတ္ညွြန္း ခြဲထားအမ်ားကိုゞင္း ေရးသား ျပုစုခဲ့ျက ေပသည္။[၁]

ကိုးကား
 ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၊ အတြဲ(၃)

ပင္​ဆင္​ရန္​]