ကံေကာင္းလို႕ပါတဲ႕ !

------
သင္ဟာ ႀကီးက်ယ္ထင္ရွားတဲ႕ သိပၸံရွာေဖြမႈတစ္ရပ္ကို အမွတ္မထင္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေတြ႕ရွိခဲ႕တယ္လို႕ ေျပာသံႀကားလိုက္တဲ႕အခါ ဘယ္လို မွတ္ခ်က္ ခ်မိပါမလဲ ။ ဒီလို အေျပာမ်ိဳးကိုေရာ သိပၸံပညာရွင္ေတြ သံုးေလ့ရွိပါ့မလားလို႕ သင္ ေတြးထင္ေကာင္း ထင္မိပါလိမ့္မယ္ ။ သို႕ေသာ္ သင္ လက္ခံရမွာက သိပၸံပညာရွင္ အလက္ဇႏၵားဖလင္းမင္းကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ နွိမ့္ခ်ကာ သူ႕ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားအားလံုးအတြက္ မာန္မာနမရွိပဲ ဒီလို စကားမ်ိဳး သံုးႏႈန္းလိုက္ပါတယ္ ။ ( ဒီ ေတြ႕ရွိမႈဟာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အမွတ္မထင္ ေတြ႕ရွိလိုက္တာပါ ) တဲ႕ ။

ေခတ္အဆက္ဆက္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အသက္ကယ္ေဆးေတြထဲက တစ္ခုကို ရွာေဖြေဖၚထုတ္ျပီး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္နိုင္ခဲ႕တာဟာ ကံေကာင္းလို႕ဆိုတာထက္ အမ်ားခ်ည္း ပိုပါတယ္ ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သိပၸံဆိုင္ရာ အေလ့အက်င့္ေတြ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြနဲ႕ သိလိုစိတ္ ျပင္းျပမႈေတြဟာ ေတြ႕ရွိမႈတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဒုနဲ႕ေဒး ပါဝင္ပါတယ္ ။

အနည္းငယ္ ဘတ္တီးရီးယားေတြဟာ လူသားေတြအတြက္ အက်ိဳးျပဳေသာ္ငွားလည္း အမ်ားစုကေတာ့ အႏၱရာယ္ေကာင္ေတြပါ ။ ဆံုဆို႕နာေရာဂါ / အူေရာင္ငန္းဖ်ား / နမိုးနီးယားနဲ႕ အဆုတ္ေရာဂါလို ေရာဂါမ်ိဳးေတြဟာ ဘက္တီးရီးယားေႀကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတာျဖစ္တယ္ ။ ဒီလို အလြန္ေသးငယ္တဲ႕ အဏုဇီဝသက္ရွိေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ အသက္ရႈရာ ေလထုထဲမွာပင္ပဲ အႏံွ႕အျပား ေတြ႕ရလ်က္ပါ ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာင္ သင့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဘက္တီးရီးယား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို သင္က သယ္ေဆာင္သြားလာေနရတာျဖစ္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေတာ့ မပူလိုက္ပါနဲ႕ ။ ခႏၶာကိုယ္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ကာကြယ္ဖို႕ နည္းလမ္းမ်ားစြာ ရွိေနလ်က္ပါ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အထိေရာက္ဆံုး ဘတ္တီးရီးယား တိုက္ဖ်က္ေရးဟာ ေသြးျဖဴဥလို႕ေခၚတဲ႕ ေသြးရည္ထဲက ေသးငယ္တဲ႕ အျဖဴေရာင္ဆဲလ္ေလးေတြပါပဲ ။

ေရာဂါျဖစ္တဲ႕ ဘတ္တီးရီးယားမ်ားကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလက္ဇႏၵားဖလင္းမင္းက သုေတသနျပဳျပီး ေလ့လာခဲ႕တယ္ ။ လူနာေတြဆီက ေလ့လာလိုသမွ် ဘတ္တီးရီးယား ဘယ္လိုအမ်ိဳးအစားကိုမဆို ရရွိနိုင္တဲ႕ ေရာဂါမ်ိဳးစံုနဲ႕ လူနာေတြရွိရာ လန္ဒန္ျမိဳ႕ စိန္ေမရီ ေဆးရံုရွိ ဓါတ္ခြဲခန္းတစ္ခုမွာ ဖလင္းမင္း သုေတသနစမ္းသပ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ႕ပါတယ္ ။

၁၉၁၄ ခုႏွစ္ ပထမကမၻာစစ္ ျဖစ္ပြားခ်ိန္မွာ သူဟာ ေတာ္ဝင္ေဆးတပ္ဖြဲ႕ရဲ႕ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္အျဖင့္ ေရွ႕တန္း စစ္ေျမျပင္ရွိရာ ျပင္သစ္ကို ေရာက္ရွိလာခဲ႕တယ္ ။ ဒဏ္ရာရ တပ္သားေတြကို ေဆးကုသေပးရင္း ေဆးျပင္းတဲ႕ ေရာဂါ ကာကြယ္ေဆးဟာ တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးကို ပိုျဖစ္ေစေႀကာင္း သူေတြ႕ရွိခဲ႕ပါတယ္ ။ ေရာဂါျဖစ္ေစတဲ႕ ဘတ္တီးရီးယားတစ္ခ်ိဳ႕ကို အဲ႕ဒီ႕ေဆးေတြက တိုက္ဖ်က္နိုင္စြမ္းရွိတာ မွန္ေပမယ့္ ခႏၶာကိုုယ္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး ေရာဂါ ခုခံမႈစနစ္ျဖစ္တဲ႕ ေသြးျဖဴဥေတြကိုပါ ေသေစနိုင္တာကို သူဟာ လံုးဝသေဘာမက်ခဲ႕ပါဘူး ။ လူ႕တစ္သွ်ဴးဆဲလ္ေတြကို အႏၱရာဟ္ မျဖစ္ေစပဲ ဘတ္တီးရီးယားေတြကို တိုက္ဖ်က္နိုင္စြမ္း ရွိေစတဲ႕ ေဆးသစ္တစ္မ်ိဳးကို သူ႕ေနရပ္ ဓါတ္ခြဲခန္း ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ မေအာင္ျမင္မျခင္း ေဖၚထုတ္သြားမယ္လို႕ သူ႕ကိုယ္သူ ကတိျပဳလိုက္တယ္ ။

၁၉၂၂ ခုႏွစ္မွာ သူဟာ လူသားေတြရဲ႕ မ်က္ရည္မွာ ဘတ္တီးရီးယားေတြကို ေသေစနိုင္တဲ႕ ဓါတုတစ္မ်ိဳးပါရွိေႀကာင္း အထင္ကရ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈတစ္ခုကို ေဖၚထုတ္နိုင္ခဲ႕တယ္ ။ အဲ႕ဒီ႕ ဓါတုပစၥည္းကို လိုင္ဆိုဇိုင္း လို႕ အမည္ေပးခဲ႕ပါတယ္ ။ လိုင္ဆိုဇိုင္းကို ေခြ်း တံေတြးနဲ႕ အစာအိမ္ထဲက အစာေခ်ရည္ထဲမွာပါ ဖလင္းမင္း ေတြ႕ရွိခဲ႕ပါတယ္ ။ ဒါေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ မ်ားမ်ား မငိုဖို႕ တံေတြးေတြ မေထြးဖို႕နဲ႕ ျဖစ္နိုင္ရင္ ေခြ်းမ်ားမ်ား မထြက္ေအာင္ ဂရုစိုက္သင့္ပါတယ္ ။ ဘာေႀကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ အေရးတႀကီး လိုအပ္လ်က္ရွိတဲ႕ အေကာင္းဆံုး ဘတ္တီးရီးယား တိုက္ဖ်က္နိုင္တဲ႕ ဆဲလ္ေတြဟာ ဒီလိုေတြ မ်ားမ်ားလုပ္တိုင္း ပါသြားလို႕ပါပဲ ။ ဒါေႀကာင့္ မ်ားမ်ား မငိုမိပါေစနဲ႕ ။ တံေထြး မေထြးလိုက္ပါနဲဲ ။

သင့္ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ႕ ေသြးျဖဴဥေတြနဲ႕ လိုက္ဆိုဇိုင္းတို႕ဟာ အႏၱရာယ္ေပးတဲ႕ ဘတ္တီးရီးဟားေတြရဲ႕ ေဘးရန္ကေန သင့္ကို အစဥ္အျမဲ ပူးတြဲ ကာကြယ္ေပးလ်က္ ရွိႀကပါတယ္ ။

အဏုႀကည့္မွန္ဘီလူးနဲ႕ ေလ့လာနိုင္ဖို႕အတြက္ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ ဘတ္တီးရီးယားပိုးေတြကို ေသးငယ္တဲ႕ ဂ်ယ္လီပန္ကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ ေမြးျမဴထားတက္ႀကတယ္ ။ ျပင္ပက ဘတ္တီးရီးယားေတြ ဆတိုး ေပါက္ပြားလာတဲ႕အခါမွာ အဏွႀကည့္ မွန္ဘီလူး မပါပဲ သာမန္မ်က္စိနဲ႕ ျမင္ေတြ႕နိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားတဲ႕ ဘတ္တီးရီးယားအုပ္ ေခၚ ေသးငယ္တဲ႕ အကြက္တစ္ကြက္ ျဖစ္ေပၚလာပါမယ္ ။

၁၉၂၈ ခု ဖလင္းမင္းဟာ အနာစိမ္ေရာဂါနဲ႕ အျခား ကူးစက္ေရာဂါေတြ ျဖစ္ပြားေစတဲ႕ ဘတ္တီးရီးယား မ်ိဳးစိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သုေတသနလုပ္ကာ ေလ့လာေနခ်ိန္ သူ႕ဓါတ္ခြဲခန္းထဲက ဂ်ယ္လီပန္ကန္ျပားခ်ပ္ေရ ရာနဲ႕ခ်ီရွိျပီး ဘတ္တရီးယားေဆြ ေပါက္ပြားႀကီးထြားလာျခင္း / ရွိမရွိကို ဖလင္မင္းဟာ ေန႕စဥ္ အဖံုးဖြင့္ျပီး စစ္ေဆးေလ့ ရွိတယ္ ။

ဒီလိုနဲ႕ တစ္ရက္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ( သူသံုးလိုက္တဲ႕ စကားျဖစ္ဖို႕ရာ ) ကံေကာင္းေထာက္မျခင္း တစ္ရပ္ျဖစ္ေပၚခဲ႕တယ္ ။အဲ႕ဒါက ပန္ကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ မိႈအစိမ္းေရာင္ အကြက္ေလးမ်ားကို ေတြ႕ရွိလိုက္တာပါပဲ ။ ဒါဟာ ဘတ္တီးရီးယား ဓါတ္ခြဲခန္းေတြမွာ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ျဖစ္ျပီး သာမန္သိပၸံပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟာ ဒါကို မႈိတက္ပ်က္ဆီးျပီဆိုကာ ပန္ကန္ျပားတစ္ခ်က္လံုး လႊင့္ပစ္လိုက္မွာပါ ။

သို႕ေသာ္ သူကေတာ့ အဲ႕မႈိက္ို အထူးစိတ္ဝင္စားျပီး အဏုႀကည့္မွန္ဘီလူးနဲ႕ အနီးကပ္ ႀကည့္ရႈလိုက္ပါျပီ ။ ဒါဟာ သာမန္မႈိတစ္မ်ိဳးပါ ။ ဒီ႔ထက္စံုေအာင္ေျပာရရင္ ပင္နီစီလီယမ္ မႈိတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ႕ဒီ႔မႈိဟာ သာမန္ထက္ အလြန္ထူးျခားေနပါတယ္ ။ ပန္ကန္ျပားကို ဝိုင္းလာတဲ႕ ေသေစနိုင္တဲ႕ ဘတ္တီးရီးယားေတြကို အဲ႕ဒီ႕မႈိက သတ္ျဖတ္နိုင္စြမ္း ရွိေနတယ္ ။ ဘတ္တီးရီးယားေတြကို ဖ်က္ဆီးသုတ္သင္ဖို႕ အထူးျပဳေလ့လာေနတဲ႕ ဖလင္းမင္းအဖို႕ကေတာ့ ဒီမႈိအသစ္ဟာ အလြန္ပဲ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေနပါျပီ ။ ဒီမႈိကို ပင္နီစလင္ လို႕ အမည္ေပးျပီး သူ႕အေႀကာင္းကို သိဖို႕ ေလ့လာမႈေတြ စတင္ပါေတာ့တယ္ ။

ဖလင္းမင္းဟာ မႈိနမူနာစ အနည္းငယ္ကို သန္႕ရွင္းျပီး ပိုးသတ္ထားတဲ႕ ဂ်ယ္လီပန္ကန္ျပားခ်ပ္ထဲ ေျပာင္းထည့္ထားႀကည့္တယ္ ။ အဲ႕ဒီ႕ေနာက္ အမ်္ိဳးမတူတဲ႕ ဘတ္တီးရီးယား မ်ိဳးစိတ္ေတြကို ပင္နီစလင္မႈိနဲ႕အတူ ထားရွိလိုက္ပါတယ္ ။ ပန္ကန္ျပားတစ္ခ်ိဳ႕မွာေတာ့ မႈိဟာ ဘတ္တီးရီးယားေတြကို ေသေစနိုင္စြမ္းမရွိတာ ေတြ႕ရျပီး အျခားပန္ကန္ျပားေတြမွာေတာ့ ပင္နစလင္မႈိဟာ ဘတ္တီးရီးယားေတြကို ေခ်ဖ်က္လိုက္နိုင္တာ ေတြ႕ရပါတယ္ ။ ဒါဟာ ထူးျခားလွတဲ႕ မွတ္တမ္းဝင္ ေတြ႕ရွိမႈတစ္ခုပါ ။

ပင္နီစလင္ဟာ နူးညံ႕တဲ႕ အသားစတစ္သွ်ဴးေတြကို ေဘးဥပါဒ္မျဖစ္ေစနိုင္ေႀကာင္း စိတ္ခ်ေက်နပ္တ႕ဲအထိတိုင္ ေလ့လာစမ္းသပ္ျပီးေနာက္ ဖလင္းမင္းဟာ လိမ္းေဆးတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ေရာစပ္ျပီး ေဆးရံုရွိ လူနာတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အနာေပၚကို လူးေပးႀကည့္လိုက္ပါတယ္ ။ သံုးေနႀက ဖေယာင္းခ်ပ္ေလာက္ေတာင္ ထိေရာက္မႈမရွိတာကို ေတြ႕ရတဲ႕အခါ သူ႕အတြက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာ တစ္ခုျဖစ္သြားမွာပါပဲ ။

ဖလင္းမင္းဟာ ပင္နီစလင္နဲ႕ ႏွစ္အေတာ္ႀကာႀကာ ေလ့လာစမ္းသပ္ခဲ႕တယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သုေတသနဆက္လုပ္ဖို႕ သူ႕မွာ ေငြေႀကး ခ်ိဳ႕တဲ႕ေနပါျပီ ။

ဒါေပမယ့္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွာ ျဗိတိသွ် သိပၸံပညာရွင္ႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ႕ ပါေမာကၡဖေလာရီ နဲ႕ ေဒါက္တာခ်ိန္း တို႕ဟာ ဖလင္းမင္းရဲ႕ ပင္နဆလင္မႈိအေႀကာင္း သုေတသနလုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္ ။ အဲ႕ဒီ႕အခါမွာ ပင္နီစလင္မႈိဟာ ဆဲဖ္ဖာေဆးဝါးေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အစြမ္းထက္ျပီး ေသေစနိုင္ေလာက္တဲ႕ ဘတ္တီးရီးယားေတြ ကူးစက္ခံထားရတဲ႕ ႀကြက္ေတြကို မ်က္လွည့္ျပသလို ကုသနိုင္တယ္ဆိုတာ သူတို႕ သိရွိခဲ႕ႀကပါျပီ ။ မႈိက စိမ့္ထြက္လာတဲ႕ ေရႊေရာင္အရည္ကို အညိဳေရာင္အမႈန္႕ေတြအျဖစ္ အေျခာက္ခံလိုက္တဲ႕အခါ အခ်ိန္ႀကာႀကာ ထားသိုခံျပီး ေဆးစြမ္းမပ်ယ္တာကိုလဲ ေတြ႕ရွိခဲ႕ပါတယ္ ။

အခုဆိုရင္ေတာ့ ပင္နီစလင္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိျပီး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္နိုင္ခဲ႕တဲ႕အတြက္ အလက္ဇႏၵားဖလင္းမင္းနဲ႕ ေဒါက္တာဖေလာရီတို႕ဟာ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ အဂၤလန္ဘုရင္ရဲ႕ သူေကာင္းဘြဲ႕ ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံခဲ႕ရတယ္ ။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ မွာေတာ့သူတို႕ႏွစ္ဦးနဲ႕ ေဒါက္တာခ်ိန္းအပါအဝင္ သံုးဦးပူးတြဲျပီး သိပၸံကမၻာရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ဂုဏ္ျပဳေပးအပ္တဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ နိုဘယ္ဆုကို ေငြေႀကးေတြနဲ႕တကြ လက္ခံရရွိခဲ႕ပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ ။

ဖလင္းမင္း ေျပာလိုက္တာကေတာ့ ( ဒီေတြ႕ရွိမႈဟာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ ေတြ႕ရွိလိုက္တာပါ ) တ႕ဲ ။ သိပၸံပညာရဲ႕ အျမင့္ဆံုးဘြဲ႕ကို ရရွိခဲ႕တဲ႕သ႕ူအဖို႕ မိမိဂုဏ္ကို မျမွင့္ပဲ ရိုးရိုးေလး သံုးလိုက္တဲ႕စကားဟာ အင္မတန္ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ႕ စိတ္ဓါတ္ပါပဲ ။ သူ၏ ေက်းဇူးေႀကာင့္ လူ႕အသက္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ကယ္တင္ေနနိုင္ခဲ႕ပါျပီ ။

‪#‎htoohtoolay‬