အာရိယန္လူမ်ိုး

အာရိယန္တို့သည္ ကမၻာဦးလူမ်ိုးျကီးတစ္မ်ိုး ျဖစ္သည္။ အသားျဖူ၊ အသားဝါ၊ အသား မည္းဟူ၍ ရွိသည့္အနက္ အာရိယန္တို့သည္ အသာျဖူလူမ်ိုးတစ္မ်ိုးျဖစ္သည္။ အျခား အသားျဖူ လူမ်ိုးျကီး နွစ္မ်ိုးမွာ ဟမ္းမိုက္လူမ်ိုးနွင့္ ဆီးမိုက္ လူမ်ိုးတို့ ျဖစ္ျကသည္။ အာရိယန္တို့ကို အင္ဒို-ဥေရာပလူမ်ိုး၊ သို့မဟုတ္ အင္ဒို-ဂ်ာမန္လူမ်ိုးဟုလည္း ေခၚသည္။ ကမၻာဦး လူမ်ိုးတို့သည္ အာရွတိုက္၌ စတင္ေပါက္ပြားခဲ့ျကသည္သာ ျဖစ္ေပရာ လူျဖူလူမ်ိုးတို့၏ မူလဌာေနသည္လည္း အာရွတိုက္ ျဖစ္ေပသည္။ အာရိယန္တို့ သည္ အာရွတိုက္အလယ္ပိုင္း ကက္စပ်န္ပင္လယ္၏ အေရွ့ဘက္ ဟိနၵူကတ္ရွေတာင္တန္းနွင့္ ပါရိုပါမိုင္း ဆတ္ ေတာင္တန္းတို့၏ ေျမာက္ဘက္ေဒသမ်ား၌ ေနထိုင္ခဲ့ျကသည္။ အာရိယန္ လူမ်ိုးတစ္စုတစ္စုတြင္ အျကီးအကဲတစ္ဦးစီ ရွိသည္။ ထိုအျကီးအကဲ၏ အဆက္အနြယ္မ်ားသာလွ်င္ အျကီး အကဲ၏ ရာထူးကို ဆက္ခံရသည္။ အာရိယန္တို့ ေျပာဆို သံုးနႈန္းေသာ ဘာသာစကားသည္ သကၠတ ဘာသာစကား ျဖစ္သည္။ နွစ္ပရိေစၦဒျကာျမင့္လာေသာအခါ လူဦးေရ တိုးပြား လာသျဖင့္ အေနအထိုင္ ျကပ္တည္း က်ဉ္းေျမာင္းလာသည္။ စားနပ္ရိကၡာရွာေဖြရန္ မလြယ္ကူျဖစ္လာသည္။ ထိုေျကာင့္ မိမိတို့၏ ဇာတိဌာေနကို စြန့္ခြာ၍ ေရျကည္ရာမ်က္နုရာသို့ တစ္သုတ္ျပီးတစ္သုတ္ ေရွြ့ေျပာင္းျကသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ အာရိယန္တို့တြင္ ကြ်ဲ၊ နြားမ်ား ရွိေပရာ အိမ္ေထာင္ပစၥည္း မ်ားကို လွည္းျကမ္းျကီးမ်ားတြင္ တင္ျပီးလွ်င္ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို့ ေရွြ့ေျပာင္းျကသည္။ စခန္းခ်ရန္ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္သို့ေရာက္လွ်င္ သစ္ခက္မ်ားကို ကပ္ မ်ားျပုလုပ္၍ ရွြံ့ျဖင့္မံျပီးလွ်င္ ယာယီတဲထိုးကာ ေနထိုင္ျက သည္။ နြားျဖင့္ ေျမကိုထြန္ယက္ကာ စားေသာက္ရန္ ဂ်ံုမ်ားကို ရိတ္သိမ္းျပီးေသာအခါ တစ္ေနရာသို့ ေျပာင္းျက ျပန္သည္။ ယင္းသို့ ေရွြ့ယင္းေျပာင္း ယင္းနွင့္ပင္ သံမ်ားကို ေတြ့ရွိ၍ ပစၥည္းအသံုးအေဆာင္ အမ်ိုးမ်ိုးျပုလုပ္ အသံုးခ်တတ္လာျက သည္။ ျမင္းမ်ားကိုလည္း ဖမ္းယူ အသံုးျပုလာေလသည္။ မူလေဒသမွ ေရျကည္ရာမ်က္နႈရာသို့ ေရွြ့ျကေျပာင္းျကေသာ အာရိယန္တို့သည္ အုပ္စုနွစ္စု ကြဲသြားသည္။ တစ္စုသည္ ဥေရာပတိုက္ဘက္သို့ ေရာက္သြား၍ က်န္အုပ္စုသည္ ယခု ကမၻာ့အလယ္ပိုင္းနိုင္ငံမ်ားသို့ ေရာက္ျကသည္။ အေနာက္ ဘက္သို့ တစ္သုတ္ျပီးတစ္သုတ္ ေရွြ့ေျပာင္းျကေသာ အာရိယန္ တို့သည္ ဥေရာပ တိုက္အတြင္း အရပ္ရပ္သို့ ပ်ံနွံ့သြားျက သည္။ ပထမအသုတ္သည္ ဥေရာပတိုက္ ေနရာေဒသ မ်ားစြာ တို့၌ လွြမ္းမိုးခဲ့ျကေသာ ကဲ့လူမ်ိုးမ်ားျဖစ္လာျကသည္။ ေနာက္ ေခတ္မ်ားတြင္ တစ္သုတ္ျပီးတစ္သုတ္ ေရွြ့ေျပာင္း လာျကသူ မ်ားသည္ အီတာလ်ံလူမ်ိုး၊ ဂရိတ္လူမ်ိုးနွင့္ တ်ူးတိုးလူမ်ိုးမ်ား ၏ ဘိုးေဘးဘီဘင္မ်ား ျဖစ္ျကသည္။ ကက္စပ်န္ပင္လယ္၏ ေျမာက္ဘက္လမ္းေျကာင္းအတိုင္းလိုက္၍ ေရွြ့ေျပာင္းလာျကသူ မ်ား၏ အဆက္အနြယ္မ်ားသည္ ယခု ဆလဗ္ဘာသာ စကား ေျပာ လူမ်ိုးမ်ားေပတည္း။ ေတာင္ဘက္သို့ ေရွြ့ေျပာင္းျကေသာ အာရိယန္တို့သည္ အိနၵိယကြ်န္းဆြယ္အထိ ေရာက္သည္။ အခ်ို့သည္ ယခု ပါးရွားနိုင္ငံျဖစ္လသည့္ ေဒသ၌ အေျခစိုက္ျကရာ ေရွးေခတ္ သမိုင္းမ်ား၌ ပါဝင္ေသာ မိဒလူမ်ိုးနွင့္ ပါးရွင္းလူမ်ိုးတို့သည္ ယင္းအာရိယန္တို့မွ ဆင္းသက္ဆက္နြယ္လာသည္၊ အိနၵိယ ကြ်န္းဆြယ္ဘက္သို့ ေရွြ့ျက သူမ်ားသည္ အိနၵုျမစ္ဝွမ္းနွင့္ ဂဂ‡ါျမစ္ဝွမ္းတို့၌ လွြမ္းမိုးျကီးစိုးခဲ့ျကေလသည္။ အိနၵိယကြ်န္းဆြယ္ဘက္သို့ ေရွြ့လာျကသူမ်ားသည္ ဘီစီ ၁၅ဝဝ ခန့္တြင္ ေတာင္ျကားလမ္းမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္ အိနၵိယနိုင္ငံအတြင္းသို့ ေရာက္မွန္းမသိ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္ရွိလာျကသည္။ အိနၵုျမစ္ျကီးနွင့္ ျမစ္ျကီးငါးသြယ္ကို ယင္းတို့ေတြ့ရွိျကရသည့္အျပင္ တိုင္းရင္းသား အာဗီးဒီးယန္း တို့သည္ အေျခတက် ျမို့ျပ တည္ေထာင္ေနထိုင္ျကသည္ကို ေတြ့ျကရသည္။ ထိုအခါ အာရိယန္တို့သည္လည္း ထိုေဒသ၌ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိုး၍ အေျခစိုက္ေနထိုင္ျကရန္ စိတ္ဆံုးျဖတ္ လိုက္ျကသည္။ ထိုအျပင္ ျဒာဗီးဒီးယန္းတို့ကဲ့သို့ ျမို့ျပ တည္ ေထာင္ေနလိုျကသည္။ အားဗီးဒီးယန္းတို့ကလည္း အိနၵုျမစ္ဝွမ္း သို့ က်ူးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာသူမ်ားအား မလိုလားျကေပ။ ထိုေျကာင့္ ျဒာဗီးဒီးယန္းနွင့္ အာရိယန္တို့သည္ ေနရာထိုင္ခင္း အတြက္ စစ္ျပိုင္ျကသည္။ ျဒာဗီးဒီးယန္းတို့သည္ အာရိယန္ တို့ထက္ ေနထိုင္မႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္ေသာ္ျငားလည္း တိုက္ခိုက္ေရး၌မူ အာရိယန္တို့ကို အရံႈးေပးရသည္။ အာရိယန္တို့သည္ တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသို့ ေရွြ့ေျပာင္းလႈပ္ရွား ေနထိုင္ခဲ့ျကသျဖင့္ လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္သည္။ ျမင္းနွင့္လွည္းမ်ား ရွိသျဖင့္ ျကမ္းျကမ္းတမ္းတမ္း တိုက္ခိုက္နိုင္ျကသည္။ ထိုေျကာင့္ ျဒာဗီးဒီးယန္းတို့ အေရးနိမ့္ကာ ဂဂ‡ါျမစ္ဝွမ္းသို့ ေရွြ့ေျပင္းျကရာ အာရိယန္တို့ကလည္း ထိုအထိ လိုက္၍ တိုက္ ျကျပန္သည္။ ျဒာဗီးဒီးယန္းတို့သည္ ဟိမဝနၱာေတာင္ေျခရင္းသို့ လည္းေကာင္း၊ အိနၵိယေတာင္ဘက္ပိုင္း ကုန္းျပင္ျမင့္ေဒသသို့ လည္းေကာင္း ေျပးျကျပန္ျပီးလွ်င္ ျမို့ျပျဖင့္ေနခဲ့ျကေသာ ဘဝမွ ရြာသိမ္ ရြာငယ္မ်ားျဖင့္ ေနျကရေသာဘဝသို့ ဆင္းသက္သြား ျကရသည္။ အိနၵုျမစ္ဝွမ္းမွ ယဉ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္မား ေသာ အဟိေနၵာဇေရာနွင့္ ဟာရပၸျမို့ျကီးတို့သည္ အာရိယန္တို့ ဝင္ေရာက္လာစဉ္က ပ်က္သုဉ္းခဲ့ သည္ဟု အခ်ို့က ယူဆျက သည္။ အာရိယန္တို့သည္ အိနၵုျမစ္နွင့္ဂဂ‡ါျမစ္ဝွမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ျဖစ္ေသာ ဟိနၵူစတန္လြင္ျပင္ျကီးတြင္ ျမို့ျပ တည္ေထာင္ေနထိုင္ျကသည္။ လယ္ယာစိုက္ပ်ိုး လုပ္ကိုင္ျက သည္။ လက္ရဖမ္းမိေသာ ျဒာဗီးဒီးယန္းမ်ားကို ကြ်န္ျပုျက သည္။ အာရိယန္တို့သည္ အိနၵိယေျမာက္ပိုင္း တစ္ခြင္ တစ္ျပင္ တြင္ အုပ္စိုးလွြမ္းမိုးကာ အိနၵိယေခတ္သစ္ကို ထူေထာင္ျက ေလသည္။ အာရိယန္တို့သည္ အေျခတက် ေနထိုင္ျကေသာအခါ သစ္သားအိမ္ကို ေဆာက္လုပ္ ေနထိုင္ျကသည္။ အိမ္၏ အလယ္၌ ခန္းမျကီးတစ္ခုပါရွိသည္။ ညဉ့္အခါ အျကီးအကဲ မိသားစုသည္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ၌ အိပ္ျက၍ က်န္လူမ်ားကမူ ျကမ္း ေပၚ၌ သင့္သလို အိပ္ျကရသည္။ အိမ္၏ေဘးပတ္ဝန္းက်င္၌ နြားတင္းကုပ္မ်ား၊ ျမင္း ေဇာင္းမ်ားကို ေဆာက္လုပ္ျကသည္။ ညဉ့္ဦးယံအခါ အာရိယန္တို့သည္ အိမ္ခန္းမျကီး၌ ေသာက္ စားေပ်ာ္ပါး ကခုန္ျမူးတူးျကသည္။ ထိုစဉ္က အာရိယန္တို့ သည္ စာမတတ္ျကေခ်။ သို့ေသာ္ ေရွးေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္မ်ား၊ ပံုတိုပတ္စမ်ား၊ ေရွးသူရဲေကာင္း ျကီးမ်ား၏ အတၳုပၸတၱိမ်ားကို လက္တန္းစပ္ဆိုနိုင္ျကေသာ စာဆိုမ်ားရွိသည္။ ေပ်ာ္ပြဲက်င္းပ ေသာ ညဉ့္အခါ၌ အျကီးအကဲ၏ အိမ္ခန္းမျကီး၌ စုေဝးဝိုင္းဖြဲ့ ျကျပီးလွ်င္ စာဆိုမ်ားက မိမိတို့စပ္ဆိုသီကံုးထားေသာ သီခ်င္း ကဗ်ာမ်ားကို ရြတ္ဆိုျပသည္။ နားေထာင္သူမ်ားကလည္း နွစ္သက္ျကည္နူးစြာျဖင့္ နႈတ္တက္က်က္မွတ္ကာ လိုက္၍ သီဆိုျကသည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္ အာရိယန္တို့၏ နႈတ္ဖ်ား၌ အဆင့္ဆင့္ မေပ်ာက္မပ်က္ တည္ရွိခဲ့ ေလသည္။ အာရိယန္တို့သည္ အိနၵုျမစ္ဝွမ္းသို့ေရာက္စက ေျမာက္ဘက္ တစ္လွြား၌ မွိုင္းမွိုင္းညို့ညို့ ဆီးနွင္းတေဝေဝ ျဖင့္ရွိေနေသာ ဟိမနၱာေတာင္တန္းျကီးကို ေတြ့ျမင္ရေသာအခါ တန္ခိုးရွင္ေဒဝ မ်ား ေနထိုင္ေသာ နတ္ဘံု နတ္နန္း မ်ားရွိရာအရပ္ဟု ယူမွတ္ ျကသည္။ အာရိယန္တို့သည္ ထိုစဉ္က ေဒဝမ်ားကို ကိုးကြယ္ ျကသည္။ ေဒဝမ်ားသည္ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ ထြန္းေတာက္သူ မ်ားဟု အာရိယန္တို့က ယူဆျကေသာေျကာင့္ ယင္းတို့၏ သကၠတဘာသာျဖင့္ ေဒဝဟု ယူဆျကေသာ နတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္ျကသည္။ အခ်ိန္မွန္ ရြာသြန္းေသာမိုးကို ဣနၵေခၚ နတ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ မီးကိုလည္း အဂိေခၚ နတ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ေလကိုမရုတ္ေခၚနတ္ အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ေနကို သူရိယေခၚ နတ္အျဖစ္လည္းေကာင္း ေခၚေဝၚကာ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ျကသည္။ ယင္းသို့ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ ထြန္းလင္းေသာ ေဒဝမ်ားကို ကိုးကြယ္ျကရာတြင္ ေကာင္းကင္၌ ေဒဝ ၁၁ဆူ၊ ေကာင္းကင္နွင့္ ေျမအျကား၌ ေဒဝ ၁၁ ဆူ၊ ေျမျပင္၌ ၁၁ ဆူ၊ ေပါင္း ေဒဝ ၃၃ ဆူဟူ၍တည္း။ အိနၵိယ ေျမာက္ပိုင္း၌ အေနျကာေသာအခါ ျဒာဗီးဒီးယန္းတို့ ကိုးကြယ္ သည့္ နဂါး၊ ဂဠုန္၊ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင္နတ္မ်ားကို လည္း ကိုးကြယ္လာ ျကေလသည္။ မိမိတို့ကိုးကြယ္ေသာ ေဒဝမ်ားကို အာရိယန္တို့သည္ ပန္းသစ္သီးစေသာ လႉဖြယ္ဝတၳုတို့ျဖင့္လည္း ပူေဇာ္သည္။ သာယာေခ်ငံေသာ စကားလံုးတို့ျဖင့္ ကဗ်ာလက‡ာဖြဲ့နြဲ့ျပီးလွ်င္ အသံေနအသံထားျဖင့္ ေလွ်ာက္ထား ရြတ္ဆို ပူေဇာ္ျခင္းလည္း ျပုျက၏။ ယင္းသို့ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ေသာ ကဗ်ာ လက‡ာစုမ်ားကို ေဗဒဟုေခၚသည္။ ထိုစဉ္က ေဗဒသံုးပံုရွိရာ ဣရႈေဗဒ၊ သာမေဗဒ၊ ယဇုေဗဒဟူ၍တည္း။ ဣရႈေဗဒတြင္ အာရိယန္ တို့သည္ အိနၵု ျမစ္ဝွမ္းသို့ မည္သို့ေရာက္ရွိပံု၊ လူမည္းမ်ားနွင့္ တိုက္ခိုက္ရပံုစသည္တို့ကို စပ္ဆိုထားသည္။ သာမေဗဒတြင္ မိမိတို့မူလဌာေန၌ ေနစဉ္ကပင္ ေသာက္သံုးခဲ့ေသာ ေသရည္ ျဖင့္ သာမေဒဝကို ပူေဇာ္ရာ၌ ရြတ္ဆိုေသာ ကဗ်ာစု ပါဝင္ သည္။ ယဇုေဗဒကား ယဇ္ပူေဇာ္ပံု အခမ္းအနားကို ကဗ်ာစုနွင့္ စကားေျပ တြဲဘက္ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သာမေဗဒနွင့္ ယဇုေဗဒတို့သည္ ဣရႈေဗဒမွဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ကဗ်ာစုတို့ကို ထုတ္နုတ္ထားျခင္းမ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ျကေပသည္။ အာရိယန္တို့သည္ မိမိတို့ေျပာဆိုေသာ သကၠတဘာသာ စကားကို ပိုမိုေကာင္းမြန္၍ ပိုမိုျကြယ္ဝေအာင္ တိုးတက္ျပုျပင္ ျကသည္။ စာေရးနည္းကိုလည္း ထြင္ျကသည္။ စာေရးနည္းထြင္ ျကျပီးေသာ္ ယခင္က နႈတ္တက္ရြတ္ဆိုခဲ့ေသာ ေဗဒသံုးပံုတို့ကို က်မ္းမ်ားအျဖစ္ ျပုစုျကသည္။ ဣရႈေဗဒတြင္ အိနၵုျမစ္ဝွမ္း မေရာက္မီက စပ္ဆိုခဲ့ေသာ ကဗ်ာစုနွင့္ အိနၵုျမစ္ဝွမ္းေရာက္ ျပီးေနာက္ စပ္ဆိုေသာကဗ်ာစုမ်ား ပါဝင္ရာ ဣရႈေဗဒ၌ ေနာက္ထပ္ျဖည့္သြင္းေသာ ကဗ်ာစုနွင့္ အသစ္စပ္ဆိုေသာ ကဗ်ာစုတို့ကို ထုတ္နုတ္၍ အာထဗၺနေဗဒဟု အမည္တတ္ ေလသည္။ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းနွင့္စပ္လ်ဉ္း၍ ရိုးရိုးစကားေျပျဖင့္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို စုေပါင္းကာ ျဗဟၼဏက်မ္းမ်ားအျဖစ္ ျပုစုသည္။ အာရိယန္တို့သည္ ဓေလ့ထံုးစံနွင့္ က်င့္ဝတ္တရား တို့ကိုလည္း သုတၱက်မ္းမ်ား၌ ေဖာ္ျပသည္။ အာရိယန္တို့သည္ စဉ္းစားဉာဏ္ ပိုမိုက်ယ္ဝန္း၍ ရင့္သန္လာျကသျဖင့္ နက္နဲ ျကီးက်ယ္ေသာ က်မ္းျကီးက်မ္းခိုင္မ်ားကိုလည္း ျပုစုျကရာ ယင္းတို့မွာ ကိုယ္ခနၶာအေျကာင္းကို ေဖာ္ျပေသာ ဥပနိသွ်က်မ္း၊ ေရွးသူေတာ္ေကာင္းတို့ ေလ့က်င့္ေသာ တရားတို့ကို ေဖာ္ျပ သည့္ ပူရာဏ္က်မ္း၊ နကၡတ္တာရာ အေျကာင္းကိုျပုစုသည့္ အာကာသသွ်တၱရက်မ္းနွင့္ ခနၶာကိုယ္ အခြဲအစိတ္ပညာဆိုင္ရာ က်မ္း၊ ေဆးက်မ္း စသည္တို့ ျဖစ္ျကေလသည္။ ေရွးအာရိယန္တို့တြင္ အုပ္စုတစ္စု၌ အုပ္ခ်ုပ္သူအျကီးအကဲ တစ္ဦးစီ ရွိသည္။ ထိုအျကီးအကဲသည္ ရြာကိုလည္း အုပ္ခ်ုပ္ သည္။ လယ္ယာမ်ားကိုလည္း ရြာသားမ်ားနွင့္အတူ ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိုးသည္။ ယဇ္နတ္မ်ားကို လည္း ကိုယ္တိုင္ပူေဇာ္သည္။ ျမို့ျကီးျပျကီးမ်ား၌ ေနထိုင္လာျကေသာအခါ ထိုအျကီးအကဲ မ်ားသည္ ဘုရင္စိုးမင္း ျဖစ္လာျကသည္။ ထိုအခါ ဘုရင္မ်ား သည္ ေဆာင္ရြက္ရန္ တာဝန္ဝတ္တရားမ်ားျပားလာသျဖင့္ လယ္ထြန္ျခင္း၊ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ မျပုလုပ္နိုင္ ေတာ့ေခ်။ ထိုေျကာင့္ စာဆိုမ်ား၊ ေဗဒက်မ္း တတ္ကြ်မ္းသူမ်ား ကို ယဇ္ပူေဇာ္ေပးရန္ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ လယ္ယာမ်ားကို ထြန္ ယက္စိုက္ပ်ိုးသူမ်ား ထားရသည္။ စစ္ပြဲမ်ား၌ ဖမ္းဆီးရခဲ့ေသာ လူမည္းမ်ားကို ကြ်န္ျပုရသည္။ ယင္းတို့ျဖင့္ အာရိယန္ လူမ်ိုး တို့တြင္ (၁) ခတၱိယ ရွင္ဘုရင္မ်ိုး၊ (၂) ျဗဟၼဏ ပညာရွိမ်ိုး၊ (၃) လယ္သမားမ်ိုး၊ (၄) ကြ်န္မ်ိုးဟူ၍ အမ်ိုးေလးပါး ကြဲျပား လာသည္။ ထိုသို့ အမ်ိုးေလးပါးကြဲျပားျခင္းကို ဇာတ္ဟုေခၚ သည္။ နွစ္ပရိေစၦဒျကာျမင့္ေလေသာ္ အလုပ္အကိုင္ အမ်ိုး အမည္တို့လည္း တိုးပြားလာ၍ အလုပ္အကိုင္ကိုလိုက္၍ ဇာတ္ အမ်ိုးမ်ိုး ကြဲျပားလာကာ ဇာတ္နိမ့္၊ ဇာတ္ျမင့္ စသည္ျဖင့္ လူတန္းစားခြဲျခားျခင္းမ်ားလည္း ရွိလာခဲ့ေလသည္။ အာရိယန္တို့၏ အရွိန္အဝါသည္ အိနၵိယ လြင္ျပင္ျကီး တစ္ေလွ်ာက္၌ ပ်ံ့နွံ့လွြမ္းမိုးခဲ့ေသာ္လည္း ေတာင္ဘက္သို့ကား ေကာင္းစြာ မပ်ံ့နွံ့ မထိုးေဖာက္နိုင္ခဲ့ေခ်။ တျဖည္းျဖည္း တစ္စ တစ္စျဖင့္ အာရိယန္ တို့သည္ တိုင္းရင္းသားမ်ားနွင့္ လူမ်ိုး ခ်င္းေရာရွက္ကာ အာရိယန္လူမ်ိုးစစ္စစ္သည္ တျဖည္းျဖည္း တိမ္ေကာ ပေပ်ာက္ခဲ့ေလသည္။ သို့ေသာ္ အာရိယန္တို့၏ ဘာသာစကားျဖစ္ေသာ သကၠတဘာသာစကားျဖင့္ ေရွးေဟာင္း စာေပ က်မ္းဂန္မ်ားစြာတို့ကို မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့သျဖင့္ ထို ဘာသာစကားသည္ ယခုတိုင္ မတိမ္ျမႈပ္ မေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေသး ေပ။ ယင္းသည္ အေရးပါေသာ ကမၻာ့မူလဘာသာစကားျကီး တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ခဲ့၍ ကမၻာ့ဘာသာစကားမ်ားကို ဆန္းစစ္ ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္ ယင္းဘာသာစကားကို ေျပာဆိုခဲ့ေသာ ေရွးအာရိယန္လူမ်ိုးမ်ားအေျကာင္း၊ ယင္းလူမ်ိုးမ်ား ပ်ံ့နွံ့ခဲ့ပံု၊ ယင္းတို့မွ ဆင္းသက္ဆက္နွြယ္ ေပါက္ဖြားခဲ့ေသာ လူမ်ိုးမ်ား အေျကာင္း စသည္တို့ကို ေလ့လာ သိရွိနိုင္ခဲ့ျကေလသည္။ ( ဘာသာစကားရပ္ပညာ)

( သကၠတနွင့္ ပါဠိဘာသာ။)

အာရိယန္ဟူေသာအမည္ကို အိနၵိယကြ်န္းဆြယ္သို့ ေရာက္သူ မ်ားက ခံယူခဲ့ျကသည္။ သကၠတဘာသာ စကားျဖင့္ အာရိယန္ ၏ အဓိပၸါယ္သည္ ျမင့္ျမတ္ေသာဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းျမတ္ေသာဟူ၍ လည္းေကာင္း ေရေျမ့သခင္ ဟူ၍လည္းေကာင္း အဓိပၸါယ္ရေပသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ မတိုင္မီကာလက ဂ်ာမနီနိုင္ငံ၏ အာဏာရွင္ အဲေဒါ့ ဟစ္တလာက ဂ်ာမန္လူမ်ိုးမ်ားသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အာရိယန္လူမ်ိုးမ်ား၏ အဆက္အနြယ္မ်ားဟုဆိုလ်က္ ဂ်ာမန္ တစ္မ်ိုးသားလံုးကို စည္းရံုးျပီးလွ်င္ အာရိယန္ အဆက္အနြယ္ မဟုတ္ေသာ ယဟူဒီလူမ်ိုးမ်ားကို တိုက္ခိုက္ သုတ္သင္ခဲ့သည္။ စင္စစ္ ဥေရာပတိုက္သားမ်ားအနက္ ဂ်ာမန္ တစ္ဦးတည္းသာ လွ်င္ အာရိယန္တို့၏ အဆက္အနြယ္မ်ားမဟုတ္ဘဲ အျခား ဥေရာပလူမ်ိုးမ်ားလည္း ရွိေသးေျကာင္း ေရွ့ပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ ျပီးေလျပီ။ ေရွးဟိနၵူတို့၏ ျဗဟၼဏက်မ္းမ်ားတြင္လည္း ဟိနၵူ တို့က မိမိတို့သည္ အရိယာ၊ သို့မဟုတ္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ိုး အနြယ္မ်ားဟူ၍ သံုးနႈန္းေဖာ္ျပထားေလသည္။[၁]

ကိုးကား
 ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၊ အတြဲ(၁၄)

အာရိယန္လူမ်ိုး