ဖားစည္ဟာ ကရင္ဟာဆိုတာ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား

****************************
ထားဝယ္ ဖားထီးဖားမ မိုးေခၚပြဲျပဳ လုပ္သည့္ အခါ မိုး႐ြာ သြန္းေစရန္ တီးရေသာ ဖားစည္ ဆိုတာ ရွိပါတယ္ အခုခ်ိန္ ထိလည္း ေရွးေဟာင္း ဖားစည္ က ထားဝယ္မွာ ႏွစ္လံုးက်န္ ေနပါေသးတယ္ ဗုဒၶ ဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ၂ ေက်ာင္းမွာ သိမ္းဆည္းထားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ား၏ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ ေက်ာင္းနာမည္ေတြ ထည့္ေရး ခြင့္ မရလို႔ မေဖာ္ျပႏိုင္ပါ ေလ့လာလိုလ်ွင္ ကိုယ္တိုင္ ဆက္သြယ္လာ ႏိုင္ပါတယ္ ဆရာေတာ္ေတြဆီ ေလ်ာက္ျပီး ပို႔ေပးပါမယ္
ထားဝယ္႐ိုးရာ မိုးေခၚပြဲ ဆိုတာ အႀကိဳသမိုင္းကာလ ဓေလ့ တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး အနည္းဆုံး ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀၀ ေလာက္ ရွိၿပီ လို႔ ပညာရွင္ေတြက သတ္မွတ္ၾကတယ္။
အခု အခ်ိန္မွာ ဖားစည္လို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ကရင္ တိုင္းရင္း သားေတြ အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားတဲ့ ပစၥည္း လို႔ သိၾက တယ္။
မိုးေခၚပြဲမွာ အသုံးျပဳ တဲ့ပစၥည္းေတြကို ေခတ္ကာလ မေကာင္းခဲ့စဥ္က သံဃာဂိုဏ္းႀကီး ႏွစ္ခု ခြဲၿပီး ထိန္း သိမ္းခဲ့ တယ္ လို႔လည္း သိတယ္။ ဒီ ဖားစည္ေတြ ကို အေသးစိတ္ ေလ့လာ ၾကည့္မိတယ္ ထားပါေတာ့
ေတြ႕ထားတာ တစ္ခုက စစ္ကိုင္းမွာ ရွိတဲ့ ေကာင္းမႈ ေတာ္ ေစတီႀကီး ျပဳျပင္တဲ့အခါ ဌာပနာ တိုက္ထဲမွာ ဖားစည္ ေတြ႕ ရတယ္။ ပညာရွင္ေတြ အေနနဲ႔ ကေတာ့ စဥ္း စားစရာ ပါပဲ။
ထားဝယ္ၿမိဳ႕က မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ကလည္း တနသၤာရီ ၿမိဳ႕ေဟာင္းဘက္က ဖားစည္ တစ္လုံးကို ျပခဲ့ဖူးတယ္။
ေမတၱာၿမိဳ႕မွာ က်င္းပတဲ့ ကရင္ႏွစ္သစ္ ကူးပြဲမွာ လည္း ဖား စည္ျပ ထားတာေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ေျမးခံေဘာ္တိုက္နယ္ ထန္းတလုံး ေက်း႐ြာမွာ ဖားစည္ အက်ိဳးေတြကို ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ျမန္မာလို ဖားစည္ေခၚေပမယ့္ ကရင္လို ကႅိဳ႕ (သို႔) ကလိုး (သို႔) ကလို ဆိုၿပီး ေတြ႕ရတယ္။
အေနာက္တိုင္း သုေတသီ အခ်ိဳ႕က ေၾကးစည္ လို႔ ေခၚတာ ေတြ႕ရတယ္။
စည္မ်က္ ႏွာျပင္ေပၚမွာ ဖား႐ုပ္ေလးေတြပါလို႔ ဖားစည္ လို႔ အမ်ားအားျဖင့္ သတ္မွတ္ ေခၚၾက တယ္။
သုေတသနေတြ႕ရွိခ်က္မ်ား အရ ဖားစည္ေတြကို ေျမာက္ ဘက္ မြန္ဂိုလီးယား ကေန ေတာင္ဘက္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ကုန္းမႀကီးေတြမွာ ေတြ႕ရၿပီး ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံ ေဟာင္း ဟာ မူလ ေနရာ လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ထပ္ စီစစ္ဆဲ ပါ။
ေနာက္ပိုင္း သုေတသနေတြအရ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ ပိုင္းက ဒြန္ဆြန္ ယဥ္ေက်းမႈကို ဖားစည္ရဲ႕ မူလေနရာ လို႔ သတ္မွတ္ ပါတယ္။
အနည္းဆုံး ႏွစ္ေပါင္း ၆၀၀၀ ေလာက္ရွိၿပီလို႔ သတ္ မွတ္ တယ္။ ဖားစည္ေတြရဲ႕ လက္ရာ အလိုက္ အမ်ိဳး အစား ၄မ်ိဳး-၅ မ်ိဳး ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ၾက ပါတယ္။
ကရင္ ဖားစည္ေတြကို တတိယ အမ်ိဳးအစား ဒါမွ မဟုတ္ ပဥၥမ အမ်ိဳးအစား အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾက တယ္။
ကရင္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ယုံၾကည္ ခ်က္အရ ဖားစည္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေလာက္ ကတည္းက သုံးစြဲလာ တယ္ လို႔ ဆိုတယ္။
ေရွးေဟာင္း ေတးကဗ်ာ ပုံျပင္ေတြအရ ကရင္တိုင္း ရင္း သားေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မဝင္လာမီ ကတည္းက ဖားစည္ကို သြန္း လုပ္ သုံးစြဲခဲ့တယ္လို႔ ေတြ႕ရတယ္။
ကရင္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေရွးေဟာင္း ေတး ကဗ်ာ ေတြ မွာ မဲေခါင္ျမစ္ဖ်ား
တြင္ ေနခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတယ္။
မဲ ေခါင္ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေဒသကို ကရင္ ဘာသာ စကားနဲ႔ ယူေကာ္စီး၊ တိုင္းျပည္ ကို ယူေကာ္၊ ျပည္သူမ်ားကို ယူဖိုး လို႔ ေခၚ တယ္။
ေရွးအက်ဆုံး ဖားစည္ကို ခမူ လို႔ ေခၚၿပီး ရွမ္းကရင္ မ်ားက သြန္းလုပ္ခဲ့တယ္။
ဖားစည္သြန္းလုပ္တတ္ သူ ေတြဟာ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ခရီး သြားရင္း “၀” ေဒသကို ေရာက္ခဲ့ တယ္။ “၀” ေဒသမွာ ေၾကးတြင္း၊ သံတြင္းေတြ ေပါ လို႔ ဖားစည္ အေျမာက္အျမား သြန္းလုပ္ခဲ့တယ္။
တေကာင္းၿမိဳ႕အထိ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ၀ ေဒသ မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ဖားစည္ေတြကို
(၁) ကလို႔ ယူမူ ဖားစည္ – မဲေခါင္ျမစ္ဖ်ားေဒသရွိ အမ်ိဳး သမီးမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ဖားစည္
(၂) ကလို႔ယူခြားဖားစည္ – မဲေခါင္ ျမစ္ဖ်ားရွိ အမ်ိဳးသားမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ဖားစည္
(၃) ကဝါမူဖားစည္ – ၀အမ်ိဳး သမီးမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ဖားစည္
(၄) ကဝါခြားဖားစည္ – ၀ အမ်ိဳးသားမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ဖားစည္
(၅) ႐ႈိေဝမူဖားစည္ – ႐ႈိအမ်ိဳးသမီးမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ဖားစည္
(၆) ႐ႈေဝခြား ဖားစည္-႐ႈိအမ်ိဳးသားမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ဖားစည္
(၇) ကလို႔ယူ ေကာ္တယ္ ဖားစည္ဆိုၿပီး ဆိုတယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ ဖားစည္ကို ၂ မ်ိဳး သတ္မွတ္တယ္။ ေအးေသာ ဖားစည္ (မဂၤလာဖားစည္)နဲ႔
ပူေသာ ဖားစည္ (အမဂၤလာ ဖားစည္) ပါ။
ေအးေသာ ဖားစည္။ မဂၤလာဖားစည္ကို ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲ၊ ေကာက္သစ္စားပြဲ၊ မဂၤလာအခမ္း အနား၊ ေပ်ာ္ပြဲ ႐ႊင္ပြဲမ်ား တြင္ ေန႔ည မျပတ္ တီးခတ္ ပါတယ္။
ပူေသာဖားစည္။ အမဂၤလာ ဖားစည္ကို အသုဘ အခမ္း အနား၊ အ႐ိုး ေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ ေန႔ည မျပတ္ တီးေခတ္ၿပီး စစ္ခ်ီရာတြင္လည္း အသုံးျပဳ တယ္။
စစ္ခ်ီရာတြင္ အသုံးျပဳတဲ့ ဖားစည္ကို ေသမင္းတမန္ ဖားစည္ လို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္။
ဖားစည္ကို သြန္းတဲ့အခါ သတၳဳ (၅)မ်ိဳး ေရာစပ္ရ တယ္။ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေၾကး၊ ခဲနဲ႔သြပ္ေတြကို လိုအပ္တဲ့ အသံရဖို႔ အခ်ိဳး က် ေရာစပ္ၿပီး သြန္းလုပ္ ပါတယ္။
ကရင္တိုင္းရင္းသားေတြ အသုံးျပဳတဲ့ ဖားစည္ဟာ တစ္ဖက္ ပိတ္ျဖစ္ၿပီး ဖား စည္ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ပိုင္းကို ရင္ဘတ္ လို႔ ေခၚ တယ္။
ဒီမ်က္ႏွာျပင္ပိုင္းရဲ႕ အလယ္ တည့္တည့္မွာ ေနမင္း နဲ႔ ေရာင္စဥ္တန္း ေတြ ပါပါတယ္။ ဒီေရာင္စဥ္တန္း ေတြကို ႐ုပ္ပုံေတြပါတဲ့ စက္ဝိုင္းေတြ ရွိပါတယ္။ စက္ဝိုင္း ခုႏွစ္ခု ကေန ကိုးခု အထိ ရွိေနတတ္တ ယ္။
စက္ဝိုင္းေတြၾကားမွာ လူ႐ုပ္၊ ငါး႐ုပ္၊ ငွက္႐ုပ္၊ ပန္းပြင့္ စတဲ့ ႐ုပ္ပုံေတြ ရွိတယ္။ အနားေစာင္းမွာ ေတာ့ လက္ဝဲရစ္ ဖားေလး ေကာင္ ရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ဖား႐ုပ္ေတြက တစ္ ေကာင္ သာမက ဖား၂ ေကာင္ ဒါမွမဟုတ္ ၃ေကာင္ အထိ ဆင့္ထားတယ္။
ဖားစည္ရဲ႕ ကိုယ္ထည္ ပိုင္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားႏိုင္ဖို႔ နဖား ေပါက္ တစ္စုံ တပ္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ထည္မွာ အ႐ုပ္မ်ားေရးဆြဲထား ပါေသးတယ္။ ဖားစည္ကို အ႐ြယ္ အစား အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႕ရွိရပါ တယ္။
အဂၤါ လကၡဏာျပည့္စုံတဲ့ ဖားစည္ မွာ
(၁) လက္ဝဲ ရစ္ ဖား႐ုပ္မ်ား ပါရွိျခင္း၊
(၂) ဖား႐ုပ္သုံး ေကာင္ထပ္ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ျခင္း ( ဖားသုံး ေကာင္ ထပ္ရွိၿပီး ၄ ေနရာအတြင္း ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဖား ၁၂ ေကာင္ ရွိျခင္း)၊
(၃)အထက္ နဖားေပါက္နဲ႔ တန္းလ်က္ ကိုယ္ထည္ ေပၚတြင္ ဆင္ ၃ေကာင္- ဆင္ေခ်းတုံး (သို႔ ) ခ႐ု႐ုပ္ ၃တန္းစီ ရွိေန ျခင္း၊
(၄) ေနမင္းရဲ႕ ေရာင္စဥ္တန္း ၁၂ခု ျဖာထြက္ေနျခင္း တို႔ျဖစ္ တယ္။
ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ တိုင္းရင္းသား ယဥ္ေက်းမႈ ႐ိုးရာ ဓေလ့ ထုံးစံမ်ား ( စာ ၃၁၆ ) တြင္ ကရင္ လူမ်ိဳးမ်ား တို႔သည္ ဖားျပဳတ္တြင္ ေအာက္ပါ ဝိေသသလကၡဏာ ထူး မ်ား ရွိတယ္လို႔ ယုံၾကည္ၾက တယ္။
ဖားျပဳတ္ ဟာ စကားတည္ၿပီးေအာ္တဲ့ အခါ မိုး႐ြာ တယ္။ မိမိရဲ႕ ဥနဲ႔ကေလး ေတြကို ျပန္လည္ စား ေသာက္ျခင္း မရွိဘူး။ ဖား ျပဳတ္ အေရခြံကို စားမိသူတို႔က မူးၿပီးေအာ့အန္ ေစေပမယ့္ အလြန္ဆိုးဝါး ေသာ အဆိပ္ကို ေျပေစ တယ္။ ယားနာ၊ ေပြးနာနဲ႔ မီးေလာင္နာေတြကို ဖားျပဳတ္ အေရခြံအုပ္ ေပးရင္ သက္သာ ေပ်ာက္ ကင္းတယ္။ ဖားျပဳတ္ရဲ႕အေရ ခြံဟာ ႐ြံ႕စရာေကာင္း ေပမယ့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေရာဂါ နဲ႔ အဆိပ္ေတြကို ေပ်ာက္ေစတယ္။
ဒီလိုအခ်က္ ေတြေၾကာင့္ ကရင္ ေရွးလူႀကီးေတြ ဟာ ဖားျပဳပ္ အေရခြံကို အထြတ္အျမတ္ ထားၿပီး သိမ္းထား တတ္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတယ္။
ဖားစည္ အေၾကာင္းေျပာရင္ မျဖစ္ မေနေျပာရမယ့္ ဇာတ္ လမ္း တစ္ပုဒ္ ရွိပါတယ္။
ဖူးေမာ္ေတာ္ဆိုတဲ့ ကရင္ႀကီး အေၾကာင္းပါ။ အခ်ိန္ ကာလ ကေတာ့ အတိအက် မေတြ႕ရဘူး။ ဒီ ဖူးေမာ္ေတာ္ ဆိုတဲ့ ကရင္အဖိုးႀကီးမွာ သားသမီး (၇) ေယာက္ ရွိတယ္။ ေသာ့သိ လို႔ေခၚတဲ့ ေတာင္ အနီးမွာ ေနထိုင္ၿပီး ေတာင္ယာ စိုက္ပ်ိဳးတယ္။ သူ႕ ေတာင္ယာကို ေတာ ဝက္နဲ႔ တိရစၧာန္ ေတြ မၾကာ ခဏ ဖ်က္ဆီးလို႔ ေတာင္ဘက္ကို ေျပာင္းေ႐ြ႕ ေန ထိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီလို ေျပာင္းေ႐ြ႕ ေနထိုင္ တဲ့ေနရာ အသစ္ မွာလည္း ေတာင္ယာကို ေမ်ာက္ေတြက ဝင္ ေရာက္ ဖ်က္ ဆီး ျပန္တယ္။ ေတာတြင္းရွိ စပါးက်ီ က စပါးေတြကို လည္း စားပစ္ လိုက္တယ္။ တစ္ေန႔ မွာ ဖူးေမာ္ေတာ္ ဟာ ေတာင္ ယာအတြင္းရွိ စပါးက်ီ ကို သြား ၾကည့္ တဲ့ အခါ စပါးေတြ ေလ်ာ့ေနၿပီး လူေျခရာေတြလည္း ေတြ႕တယ္။
ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္ေနလဲ သိခ်င္တာနဲ႔ ပိုးေကာင္ျဖဴ တစ္ေကာင္ ဖမ္းၿပီး ႏွစ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ႏွာေခါင္း အတြင္း ထည့္ၿပီး စပါးက်ီ အတြင္း ေသခ်င္ ေယာင္ ေဆာင္ ေနလိုက္တယ္။ ေနထန္း တဖ်ား ေလာက္ ေရာက္တဲ့အခါ ေမ်ာက္ေတြ ေရာက္လာ တယ္။ ဖူးေမာ္ေတာ္ရဲ႕ႏ
ွာေခါင္းထဲက ပိုးေကာင္ေတြ ကို ေတြ႕ၿပီး အဖိုးႀကီးေတာ့ ပိုးကိုက္ၿပီး ေသၿပီလို႔ ထင္ ကာ ေမ်ာက္ ေတြေနထိုင္တဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ ဆီ ကို သယ္ ေဆာင္သြားတယ္။
ဖူးေမာ္ေတာ္ကို သယ္သြားၿပီး မီး သၿဂိဳလ္ဖို႔ ျပင္ ဆင္တယ္။ ေဂၚေဘာေဟာ ဖိုး၊ ေဂၚကြီးထူး၊ ေဂၚကြီးေစး ဖားစည္ေတြနဲ႔ ကလိုဝါး ေခၚ ဖားစည္ျဖဴ ႀကီး ကိုပါ ယူလာၾကၿပီး ဖူးေမာ္ ေတာ္အနီးမွာ ကဗ်ာ၊ အလကၤာေတးေတြ သီဆိုၿပီး ငိုေႂကြး ၾက တယ္။
ညဘက္ေရာက္တဲ့အခါ ေမ်ာက္မ ေတြက မိမိတို႔ရဲ႕ လွပပုံနဲ႔ အၿမီးရွည္ပုံကို ၿပိဳင္ၿပီး ကဗ်ာစပ္တဲ့အခါ ေသခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ ဖူးေမာ္ေတာ္ဟာ ဟန္ မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရယ္မိတယ္။ ေမ်ာက္ေတြက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ထြက္ေျပး ၾကတယ္။
ဒီေနာက္ မွာေတာ့ ဖူးေမာ္ေတာ္က ထြက္ေျပးသြား တဲ့ ေမ်ာက္ ေတြကို ျပန္ ေခၚၿပီး ေမ်ာက္ေခါင္း ေဆာင္နဲ႔ ေဆြးေႏြး တယ္။
ေရွးအစဥ္အလာအတိုင္း ေသသူ အနီးတြင္ ျပင္ဆင္ ထားတဲ့ပစၥည္းေတြ ေသသူေနာက္ကို လိုက္ရတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ဖားစည္(၄)လုံးနဲ႔ အျခားျပင္ဆင္ ထားတဲ့ ပစၥည္း ေတြဟာ ဖူးေမာ္ေတာ္ ေနာက္လိုက္ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။
ေမ်ာက္ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ေရွးအစဥ္ အလာကို မလြန္ဆန္ဝံ့လို႔ ဖားစည္(၄)လုံးနဲ႔ အျခား ပစၥည္းေတြ ကို ဖူးေမာ္ေတာ္ကို ေပးလိုက္ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္ က စၿပီး ဖားစည္ေတြကို ကရင္တိုင္းရင္း သားေတြက သားစဥ္ ေျမးဆက္ ဘိုး ဘြားတို႔ရဲ႕ အဖိုးတန္ အေမြခံ ပစၥည္း တစ္ရပ္ အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ တယ္လို႔ ေဖာ္ျပ ထားတယ္။(ဟီးဟီး ေမ်ာက္ေတြဟာ တဲ႔ဗ် ……)
အႏွစ္ခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ ဖားစည္ဆိုတာ ကရင္လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳး တည္း သုံးစြဲခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ မြန္ဂိုလီးယား ကေန စၿပီး အ ေရွ႕ေတာင္ အာရွကုန္းမႀကီး ရွိ တိုင္းရင္းသားေတြမွာ ေတြ႕ ရတယ္။ သမိုင္းမတိုင္မီေခတ္က လူေတြရဲ႕ ပစၥည္း ပါလို႔ ေျပာရမွာပါ ဘယ္သူ႔ဟာမွ မဟုတ္ပါဘူး
ဒီယဥ္ေက်းမႈက အနည္းဆုံးႏွစ္ ၆၀၀၀ (BC 4000) ေလာက္က စတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားေတြ အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုး ထားတဲ့ ဖားစည္ ဓေလ့ ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္လာခဲ႔ၿပီ ျဖစ္တယ္။
ရွင္မုတၳီး႐ြာမွာ ကၽြဲပြဲလုပ္တဲ့အခါ ေဒသခံ ထားဝယ္ သားေတြ က ကၽြဲထိန္းအျဖစ္ ပါဝင္ ဆင္ႏြဲေနတာ လည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဖားထီးဖားမပြဲ မွာလည္း ဖားစည္ ပါတယ္။
ထားဝယ္ တိုင္းရင္း သားေတြ ဖားစည္ သုံးခဲ့ သလား။ မသံုး ဘူးလား ခုခ်ိန္မွာ ေဝခြဲရ ခက္ေပမယ့္ ေရွးေဟာင္း ဖားစည္ ၾကီး ႏွစ္လံုးကေတာ့ ေရွးက အတိုင္း ရွိေနဆဲပါပဲ
မိုးေခၚပြဲ (သို႔) ဖားထီးဖားမပြဲ ကို ထားဝယ္႐ိုးရာ အတိုင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ျပီး မျပတ္ ထိန္းသိမ္း သင့္ပါတယ္
ကရင္နဲ႔ ထားဝယ္ဟာ ရာစုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ အတူ တူ ေနထိုင္ခဲ႔ ၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္ တစ္ခု သတိထား မိတာကေတာ့ အထက္ ကရင္နဲ႔ ထားဝယ္ကရင္ ေတြဟာ စကားလည္း မတူ ေနထိုင္ ပံု စရိုက္ေတြလည္း မတူၾကပါ ဘူး ရွင္းရွင္းေျပာရင္ အခ်ိဳ႕ ထားဝယ္ကရင္ အဖိုးၾကီး ေတြ ဆို အထက္ဘက္ ကရင္ေတြကို လက္မခံခ်င္တတ္ၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္ ထားဝယ္နဲ႔ ကရင္ၾကားမွာ အျငင္းပြားစရာ အခ်က္ကေတာ့ သိပ့္မေတြ႕ရပါဘူး အျမဲလိုလို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ
အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္လာခဲ႔ၾကပါတယ္
ဆရာေတာ္ အရွင္ အကုသိုလ္ အခုေရးေနတဲ႔ ေရွးတရုတ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပ်ဴ စာတမ္း တစ္ေနရာမွာ ပ်ဴနဲ႔ ေျပာ့ ဆိုတဲ႔ အခန္းထဲမွာ ကရင္ အေၾကာင္း ပါလာပါလိမ့္မယ္ အဲခါ က်ရင္ အက်ယ္ ရွင္းျပပါလိမ့္မယ္ ဆာေဒၚသာ မ်ားမ်ား သိပါတယ္ ကြ်န္ ေတာ္က သူမေရးတင္တဲ႔ အပိုင္းေလာက္ပဲ ေတာင္းယူျပီး ေရးတာပါ ခဏ ေစာင့္လိုက္ဦးေပါ့
ထားဝယ္ေတြသံုးခဲ႔တဲ႔ ဖားစည္ကိုပံုနဲ႔ ျပေပးလိုက္ပါတယ