ဘုရားရွင္ ဘာေၾကာင့္ အကုန္သိတာလဲ ရွင္းတမ္း

ဘုရားရွင္ ဘာေၾကာင့္ အကုန္သိတာလဲ ရွင္းတမ္း
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

အသေခ်ၤ
☆☆☆
သေခ်ၤဆိုတာ ေရတြက္ႏုိင္တယ္လို႔ဆိုတယ္။
အသေခ်ၤဆိုေတာ့ မေရတြက္ႏုိင္ဘူးလို႔ေျပာတာ။

ဘုရားမပြင့္တဲ့သုညကမ႓ာ၊ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္တဲ့သာရကမ႓ာ၊ ဘုရားႏွစ္ဆူပြင့္တဲ့မ႑ကမ႓ာ၊
ဘုရားသံုးဆူပြင့္တဲ့ဝရကမ႓ာ၊ ဘုရားေလးဆူပြင့္တဲ့သာရမ႑ကမ႓ာ၊ ဘုရားငါးဆူပြင့္တဲ့ဘဒၵကမ႓ာ
ဆိုၿပီးရွိရာမွာ ကမ႓ာအသေခ်ၤဆိုတာ သုညကမ႓ာေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္
ၾကာတဲ့ကာလတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ (ကမ႓ာက ေနာက္မွာ တြက္ျပပါမယ္)

ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမ႓ာတစ္သိန္းလို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ တြက္ျပပါမယ္။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာဘဝက နိယတဗ်ာဒိတ္ေတာ္ခံယူတဲ့
ဒီပကၤရာဘုရားပြင့္တာဟာသာရမ႑ကမ႓ာျဖစ္တယ္။
ဘုရားေလးဆူပြင့္တယ္။
တဏွကၤရာ၊ ေမဓကၤရာ၊ သရဏၤကရာ၊ ဒီပကၤရာ ဘုရားေတြေပါ့။
ဒီပကၤရာဘုရားရဲ႕ေနာက္မွာ ကမ႓ာပ်က္ၿပီးေနာက္ ျပန္ျဖစ္တဲ့ကမ႓ာက
သုညကမ႓ာ ဘုရားမပြင့္ဘူး။
အဲ့သုညကမ႓ာပ်က္ၿပီးလည္း ေနာက္သုညကမ႓ာပဲဆက္လာတယ္။
ဒီလိုမ်ဳိး သုညကမ႓ာေတြခ်ည့္ျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
အဲ့ဒါကို တစ္အသေခ်ၤလို႔ေခၚတာ။

အဲ့သည္ေလာက္ သုညကမ႓ာဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ၾကာသြားမွန္းမသိေအာင္
အခ်ိန္ကာလၾကာၿပီးေတာ့ သာရကမ႓ာတစ္ခုျဖစ္လာတယ္။
ေကာ႑ညဘုရားတစ္ဆူပြငိ့ၿပီးေတာ့ ကမ႓ာပ်က္တယ္။
အဲ့ေနာက္ကမ႓ာေတြကသုညကမ႓ာေတြ သူလည္းမေရႏုိင္ေအာင္မ်ားၿပီး
တစ္ခါအသေခ်ၤျဖစ္ျပန္တယ္။

ၿပီးေတာ့ သာရမ႑ကမ႓ာျဖစ္တယ္။
မဂၤလ၊ သုမန၊ ေရဝတ၊ ေသာဘိတ ဘုရားေတြပြင့္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ကမ႓ာပ်က္တယ္။ သုညကမ႓ာ မေရႏုိင္ေအာင္ လာျပန္တယ္။
ေတာက္တစ္အသေခ်ၤေပါ့။

ၿပီးေတာ့ ဝရကမ႓ာျဖစ္လာတယ္။
အေနာမဒႆီ၊ ပဒုမ၊ နာရဒ ဘုရားေတြပြင့္ၿပီးကမ႓ာပ်က္တယ္။
သုညကမ႓ာေတြမေရႏုိင္ျပန္ဘူး။
ေနာက္တစ္အသေခ်ၤေပါ့။

ေနာက္ သာရကမ႓ာျဖစ္တယ္။
ပဒုမုတၱရဘုရားပြင့္တယ္။
ကမ႓ာပ်က္ၿပီးေတာ့ သုညကမ႓ာေတြျဖစ္တယ္။
ကမ႓ာေပါင္း ၆၉၉၉၉တိတိ သုညကမ႓ာေတြခ်ည့္ပဲ။
မ်ားေပမယ့္ ေရႏုိင္ေသးလို႔ အသေခ်ၤလို႔မေခၚေတာ့ဘူး။

ဒီေနာက္က မ႑ကမ႓ာ။
သုေမဓဘုရားနဲ႔ သုဇာတဘုရားပြင့္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သုညကမ႓ာေပါင္း ၂၈၁၉၉ ၾကာၿပီးမွ

ဝရကမ႓ာျဖစ္လာတယ္။
ပိယဒႆီ၊ အတၳဒႆီ၊ ဓမၼဒႆီ ဘုရားေတြပြင့္တယ္။
ကမ႓ာပ်က္ၿပီး ၁၇၀၅ကမ႓ာသုညကမ႓ာျဖစ္ျပန္တယ္။

ၿပီးမွ သာရကမ႓ာျဖစ္တယ္။
သိဒၶတၳဘုရားတစ္ဆူပဲပြင့္တယ္။
ကမ႓ာပ်က္ၿပီးေနာက္ သုညကမ႓ာတစ္ခုလာတယ္ ပ်က္တယ္။
အဲ့သုညကမ႓ာရဲ႕ေနာက္က

မ႑ကမ႓ာ တိႆဘုရားနဲ႔ ဖုႆဘုရားပြင့္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ကမ႓ာပ်က္တယ္။
ေနာက္ကပ္လ်က္ကမ႓ာက သာရကမ႓ာ။
ဝိပႆီဘုရားပြင့္တယ္။

ၿပီးေတာ့ သုညကမ႓ာေပါင္း ၅၉ခုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး
သိခီဘုရားနဲ႔ ေဝႆဘူဘုရားပြင့္တဲ့ မ႑ကမ႓ာေရာက္လာတယ္။

ဒီမ႑ကမ႓ာကေနပ်က္ၿပီးေတာ့ၿပီးေတာ့
သုညကမ႓ာေပါင္း ၂၉ခုလြန္ၿပီးမွ
ဘဒၵကမ႓ာေရာက္လာတယ္။
ကကုသႏၶ၊ ေကာဏာဂမဏ၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ ဆိုၿပီးဘုရားေလးဆူ
ပြင့္ၿပီးၿပီ ငါးဆူျပည့္ဖို႔ အရိေမတၱယ်ဘုရားတစ္ဆူက်န္ေသးတယ္။
ဒီဘုရားပြင့္ၿပီးမွ ကမ႓ာပ်က္မယ္။
ပ်က္ၿပီးျပန္ျဖစ္မွာက သုညကမ႓ာ။

ထားပါေတာ့ လၽွာရွည္ေနတာနဲ႔ လိုရင္းေပ်ာက္ေတာ့မယ္။
ေျပာခ်င္တာက
(၁) ဒီပကၤရာဘုရားနဲ႔ ေကာ႑ညဘုရားအၾကား
(၂) ေကာ႑ညဘုရားနဲ႔ မဂၤလဘုရားအၾကား
(၃) ေသာဘိတဘုရားနဲ႔ အေနာမဒႆီဘုရားအၾကား
(၄) နာရဒဘုရားနဲ႔ ပဒုမုတၱရဘုရားအၾကား ေတြက
သုညကမ႓ာေပါင္းမေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ကာလတစ္ခုစီကို
အသေခ်ၤလို႔ေခၚတာ။
ေလးခါၾကံဳတာျဖစ္လို႔ ေလးအသေခ်ၤေပါ့။
ပဒုမုတၱရဘုရားေနာက္ကမွ ကမ႓ာတစ္သိန္း။

ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမ႓ာတစ္သိန္းတိတိအခ်ိန္မွာ ဘုရားေပါင္း ၂၄ဆူပဲပြင့္တယ္ဆိုတာ
သတိျပဳခဲ့ပါ။

[ဆရာအစဥ္အဆက္ ဂဏန္းျပတာကေတာ့ တစ္အသေခ်ၤဟာ တစ္ေနာက္မွာ
သုည အလံုးေပါင္း ၁၄၀ ရွိတယ္တဲ့။
ေလးအသေခ်ၤဆို ေလးေနာက္မွာ သုညအလံုးေပါင္း ၁၄၀ ရွိလိမ့္မယ္]

ကမ႓ာအေၾကာင္းဆက္ေျပာပါမယ္။

ကမ႓ာ
☆☆
ကမ႓ာဆိုတာ ကပၸကေနလာတာ ကပ္လို႔ေခၚၾကတယ္။
ကပ္ေတြက အာယုကပ္၊ အႏၲရကပ္၊ အသေခ်ၤယ်ကပ္၊ မဟာကပ္
ဟာယနကပ္ စသျဖင့္ရွိတယ္။
အာယုကပ္ဆိုတာက သက္တမ္းကိုေျပာတာ။
လက္ရွိအာယုကပ္က ၇၅/၇၄ ႏွစ္ေလာက္ေပါ့။
ေဂါတမဘုရားလက္ထပ္ကအာယုကပ္က ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀။
ကႆပဘုရားလက္ထပ္ကအာယုကပ္က ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေသာင္း။
ေနာက္ပၸင့္မယ့္ အရိေမတၱယ်ဘုရားလက္ထပ္အာယုကပ္က
အႏွစ္တစ္သိန္း။
လူ႔ျပည္ရဲ႕အာယုကပ္က အသေခ်ၤယ်တမ္းကေန ဆယ္ႏွစ္တမ္းအထိ
အတက္အက်ရွိတယ္၊ အတိအက်မရွိဘူး။
နတ္ျဗဟၼာငရဲစတာေတြေတာ့ အတိအက်ရွိတယ္။
အႏၲရကပ္က တက္ကပ္နဲ႔ ဆုတ္ကပ္တစ္စံုကိုေျပာတာ။
ကမ႓ာျဖစ္စက လူေတြသက္တမ္းဟာ မေရႏုိင္ေအာင္ရွည္တယ္၊ အသေခ်ၤယ်တမ္း။
အဲ့ကေန တျဖည္းျဖည္းဆုတ္ၿပီး (၁၀)ႏွစ္တမ္းအထိေရာက္တာ ဆုတ္ကပ္။
(၁၀)ႏွစ္ကေန အသေခ်ၤယ်ကိုျပန္တက္တာ တက္ကပ္။
ဒီ ၂ခု တစ္စံုက အႏၲရကပ္။
အသေခ်ၤယ်ကပ္ ေစာန အႏၲရကပ္ေပါင္း (၆၄)ကပ္ကို အသေခ်ၤယ်ကပ္လို႔
ေခၚတယ္။
နည္းနည္းလၽွာထပ္ရွည္ပါရေစဗ်ာ။
အသေခ်ၤယ်ကပ္တစ္ကပ္ကို
ေကစိဆရာေတြကေတာ့ အႏၲရကပ္ (၂၀)
အေပေရေတြက အႏၲရကပ္ (၈၀)
ေဝဒက်မ္းဆရာေတြက အႏၲကပ္ (၁၄) ကပ္ လို႔ဆိုတာေတြရွိေသးတယ္။
ဝါဒမတူတာေလးေတြ ရွိေၾကာင္းေျပာျပတာပါ။
မဟာကပ္ အသေခ်ၤယ်ကပ္ ေလးကပ္ကို မဟာကပ္လို႔ေခၚတာ။
အဲ့မဟာကပ္ကိုပဲ တစ္ကမ႓ာဆိုတဲ့ ၾကာခ်ိန္အေနနဲ႔သံုးတာ။
တစ္ခ်ဳိ႕က တစ္ကမ႓ာဟာ ၆၄ကပ္လို႔ေျပာတယ္။
တကယ္ေတာ့ ၆၄ကပ္ဆိုတာ အသေခ်ၤယ် တစ္ကပ္စာပဲရွိေသးတယ္။
တစ္ကမ႓ာက သူ႔ရဲ႕ ေလးဆပိုၾကာတယ္ ၂၅၆ ကပ္။
တက္ကပ္ဆုတ္ကပ္ စုစုေပါင္း ၅၂၁ကပ္ရွိတယ္။

မဟာကပ္(တစ္ကမ႓ာ)က ၾကာလြန္းလို႔
ၾကာခ်ိန္ကို ေယာင္ေယာင္ေလးသိေအာင္ ဥပမာေပးေျပာထားတာရွိတယ္။
ယူဇနာ ၁၀၀ (မိုင္ေပါင္း ၁၃၀၀/၈၀၀) က်ယ္တဲ့ ဂိုေထာင္ႀကီးထဲကို
မုန္ညင္းျဖဴေစ့ေတြအျပည့္ထည့္ၿပီး ႏွစ္တစ္ရာေနမွ တစ္လံုးထုတ္ရင္ေတာင္
မုန္ညင္းျဖဴေစ့ေတြသာကုန္သြားမယ္ တစ္ကမ႓ာၾကာခ်ိန္ မကုန္ေသးဘူး။
ေနာက္တစ္ခါ ယူဇနာ ၁၀၀ (မိုင္ေပါင္း ၁၃၀၀/၈၀၀) ႀကီးတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို
အင္မတန္ ႏူးညံ့တဲ့ ဝါဂြမ္းေလးနဲ႔ ႏွစ္တစ္ရာမွ တစ္ခါလာပြတ္ရင္ေတာင္
ေက်ာက္တံုးႀကီးသာပြန္းၿပီးေပ်ာက္သြားမယ္။
တစ္ကမ႓ာမၿပီးေသးဘူးတဲ့။ (ယူဇနာက ေနာက္မွာ တြက္ျပပါမယ္)

တစ္ကမ႓ာၾကာခ်ိန္ကို သိေလာက္ေရာေပါ့။
ဒါဆိုကမ႓ာတစ္သိန္းက ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ။
သုညကမ႓ာေပါင္း မေရႏုိင္ေတာ့လို႔ အသေခ်ၤလို႔ သတ္မွတ္လိုက္တဲ့ကာလဟာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ မွန္းၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။

ယူဇနာ
☆☆☆

တစ္ယူဇနာကို (၈)မိုင္နဲ႔ တြက္တဲ့သူရွိသလို၊ (၁၀)မိုင္၊
(၁၂)မိုင္၊(၁၃)မိုင္နဲ႔(၁၄)မိုင္အထိေျဖၾကတာလည္းေတြ႕ရပါတယ္။
ဒီအေျဖကိုတြက္ခ်က္ဖို႔အတြက္ အတိုင္းအတာယူနစ္ကို
သိရပါမယ္။ ယူဇနာနဲ႔မိုင္ဟာ စနစ္မတူဘူးဆိုတာလည္းသိရမယ္။
ယူဇနာဆိုတာ ျမန္မာ့အကြာအေဝးတိုင္းအတာယူနစ္တစ္ခု
ျဖစ္ပါတယ္။ မူရင္းကေတာ့ အိႏၵိယပါ။
မိုင္ဆိုတာကေတာ့ၿဗိတိသွ်စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ စနစ္တစ္ခုစီကိုေသခ်ာသိမွ ရွာလို႔ရပါမယ္။

ျမန္မာ့အတိုင္းအတာ ယူနစ္ဟာ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ ဆံပင္ျခည္
ကေနစၿပီးတိုင္းပါတယ္။
(၁၀)ဆံျခည္ = (၁)ႏွမ္း
(၆)ႏွမ္း = (၁)မုေယာ
(၄)မုေယာ = (၁)လက္သစ္
(၈)လက္သစ္ = (၁)မိုက္
(၂)မိုက္ = (၁)ထြာ
(၂)ထြာ = (၁)ေတာင္
(၄)ေတာင္ = (၁)လံ
(၇)ေတာင္ = (၁)တာ
(၂၀)တာ = (၁)ဥႆဘ
(၂၀)ဥႆဘ = (၁)ေကာသ
(၄)ေကာသ = (၁)ဂါဝုတ္
(၄)ဂါဝုတ္ = (၁)ယူဇနာ
(လံႏွင့္တာကို သတိျပဳပါ ေတာင္ျဖင့္သာယူသည္)
သို႔ျဖစ္၍
(၄၄၈၀၀)ေတာင္= (၁)ယူဇနာ

ၿဗိတိသွ်စနစ္ကေတာ့
(၁၂)လက္မ = (၁)ေပ
(၃)ေပ = (၁)ကိုက္
(၂၂)ကိုက္ = (၁)သံႀကိဳး
(၁၀)သံႀကိဳး = (၁)ဖာလံု
(၈)ဖာလံု = (၁)မိုင္
သို႔ျဖစ္၍
(၆၃၃၆၀)လက္မ = (၁)မိုင္

သာမန္(၁)ေတာင္မွာ (၁၈) လက္မ ရွိပါတယ္။
[သံေတာင္(၁၉)လက္မနဲ႔ ဆင္ေတာင္(၂၀)လက္မကေတာ့
မဆိုင္လို႔ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး]
(၄၄၈၀၀)ေတာင္ဆိုလွ်င္ (၈၀၆၄၀၀)လက္မ ရွိပါမယ္။
[၄၄၈၀၀×၁၈=၈၀၆၄၀၀]
(၈၀၆၄၀၀)လက္မကို မိုင္နဲ႔ တြက္ပါက ၁၂.၇၂၇၂၇၂၇မိုင္
[၈၀၆၄၀၀÷၆၃၃၆၀=၁၂.၇၂၇၂၇၂၇]

ထို႔ေၾကာင့္ (၁)ယူဇနာမွာ (၁၂)မိုင္ခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ရွိတယ္ဆိုတာ
သိရလို႔ အနီးစပ္ဆံုးတန္ဖိုးယူၿပီး (၁၃)မိုင္လို႔ေျပာတာမွန္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က အိႏၵိယကိုသြားၿပီး ဘုရားေဟာထဲက
တစ္ယူဇနာဆိုတာကို မိုင္နဲ႔တိုင္းၾကည့္ေတာ့ (၈)မိုင္ပဲရွိတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ (၈)မိုင္လည္းမွန္ပါတယ္။

တစ္ယူဇနာကို (၁၃ သို႔ ၈)မိုင္လို႔ပဲ ယူဆလိုက္ပါတယ္။

ေဂါတမဘုရားရွင္ဟာ ဒီပကၤရာ ဘုရားထံက နိယတဗ်ာဒိတ္ခံၿပီး ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမ႓ာတစ္သိန္း
ပါရမီ မျဖည့္ခင္ေရွ႕မွာ ႏႈတ္ေတြ စိတ္ေတြနဲ႔ ၇အသေခ်ၤ ၉အသေခ်ၤေတြ ပါရမီျဖည့္ထားရပါတယ္။
ဒီလိုဆို ေဂါတမ ဘုရားေလာင္းဟာ အသေခ်ၤ ၂၀ နဲ႔ ကမ႓ာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္တယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
ပညာဓိကဘုရားပါ။

တျခား သဒၶါဓိက ဘုရားေတြ ဝီရိယာဓိကဘုရားေတြဆိုလည္း
ေရွ႕က ၁၆အသေခ်ၤ ထည့္ေပါင္းၿပီး ၂၄အသေခ်ၤ၊ ၄၂အသေခ်ၤအထိ ပါရမီျဖည့္တယ္လို႔
သိရပါမယ္။

ပါရမီျဖည့္ျခင္း
°°°°°°°°°°°°°
မဟာသာဝကေတြက ကမ႓ာတစ္သိန္း
အဂၢသာဝကေတြက တစ္အသေခ်ၤနဲ႔ ကမ႓ာတစ္သိန္း
ပေစၥကဗုဒၶေတြက ႏွစ္အသေခ်ၤနဲ႔ ကမ႓ာတစ္သိန္း
သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားေတြက ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ကမ႓ာတစ္သိန္း(အထက္တြင္ပိုအက်ယ္ျပသည္)

မဟာသာဝကေတြထက္ အဂၢသာဝကေတြက ပါရမီျဖည့္တာ အခ်ိန္လည္းပိုၾကာတယ္။
ပိုလည္းျပင္းထန္တယ္။
အဂၢသာဝကထက္ ပေစၥကဗုဒၶက ပိုသာတယ္။
သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား ပါရမီျဖည့္ပံုကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မမီဘူး။

ဒီေတာ့ အရဟတၱမဂ္ ရတဲ့အခါလည္း ထက္ျမက္ပံုကကြာတယ္။
မဟာသာဝကေတြက ပညာျဖစ္ေစ တန္ခိုးျဖစ္ေစ အလြန္ေတာ္တယ္။
အဂၢသာဝကက်ေတာ့ ပညာျဖစ္ေစ တန္ခိုးျဖစ္ေစ အေတာ္ဆံုးပဲ။
(ဘုရားကို ထည့္မတြက္ရပါဘူး)
ဒါေပမယ့္ ဒီရဟႏၲာႀကီးေတြကေတာ့ အရဟတၱမဂ္အတြက္ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားဆီက
တရားနာမွရတယ္။

ပေစၥကဗုဒၶဘုရားေတြက်ေတာ့ အရဟတၱမဂ္မွာ သူမ်ားေျပာမွ သိတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။
ကိုယ္တိုင္သိတာ။
ဒါေပမယ့္ သူတပါးကိုေတာ့ တရားရေအာင္ ေဟာမေပးတတ္ဘူး။
သံေဝဂဉာဏ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေဟာၾကတယ္။
(သာဝကေတြကတရားေဟာတတ္တာ သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္မဟုတ္ဘူး၊
သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားဆီကေန ယူေဟာတာ)

သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားကေတာ့ အလံုးစံုလည္းသိတယ္၊
သိတိုင္းလည္းမေျပာဘူး။
နားလည္ႏုိင္ေလာက္မယ့္ ဟာကို စရိုက္၊ ဝါသနာ လိုက္ၿပီးေဟာေပးႏိုင္တယ္။
သာသနာတစ္ရပ္ထူေထာင္ၿပီး တရားရတဲ့အထိေဟာေပးႏုိင္တယ္။

အက်ဳိးေပးကြာရျခင္း
●●●●●●●●●●●●
အက်ဳိးေပးကြာဆို ပါရမီျဖည့္တဲ့ကာလနဲ႔ ျဖည့္ပံုကြာတာကိုး

ဒါနကိုပဲၾကည့္
ရိုးရိုးဒါနနဲ႔ ပါရမီေျမာက္တဲ့ဒါနရွိတယ္။
ဒါနပါမီမွာကို
ရွိသမၽွပစၥည္းႀကိဳက္သေလာက္လႉ ဒါနပါရမီ
မိမိခႏၶာကေနလႉရင္ ဒါနဥပပါရမီ
အသက္အထိလႉရင္ ဒါနပရမတၳပါရမီ

သုေမဓာဘဝက ကိုယ္ကိုဝပ္စင္း တံတားခင္းၿပီးေပးတယ္ဆိုတာ
တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ အနင္းခံဖို႔မဟုတ္ဘူး။
အေညာင္းအညာေျပခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။
ဒီပကၤရာဘုရားနဲ႔တကြ ရဟႏၲာေလးသိန္း အနင္းကို ခံရတာ။
တံတားအလႉ ဗြက္မေပေစေအာင္။
အသက္ကို အဆံုးလို႔ တြက္ထားရတာ။
ယုန္မင္းဘဝေရာၾကည့္။
ဒါမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးျဖည့္တာ။

ပါရမီအေၾကာင္း အက်ယ္သိခ်င္ရင္ မဟာဗုဒၶဝင္ ပထမတြဲ-ပထမပိုင္းမွာ
စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၃၅၁ မ်က္ႏွာနဲ႔ ရွင္းထားတာရွိပါတယ္။

ယေသာဓရာျဖည့္ပံုနဲ႔ရပံုကိုၾကည့္ရင္ ဘုရားကို ပိုၾကည္ညိဳသြားမယ္။

ယေသာဓရာ
♢♢♢♢♢
ဘုရားအေလာင္းေတာ္နဲ႔ ဒီပကၤရာ ဘုရားထံမွာ မေတြ႕ခင္ကတည္းက
ပါရမီ အတူ ျပဳခဲ့တာကိုေတာ့ သေဘာေပါက္ေလာက္ပါတယ္။

ဘုရားေလာင္းအတြက္ သူဟာအမ်ားႀကီး ဆုေတာင္းေပးခဲ့တယ္။
ကုသိုလ္ကံေတြ မ်ားစြာ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ျပဳခဲ့တယ္။
ဘုရားေလာင္းအတြက္လည္းျပဳေပးတယ္။
မေလ်ာက္ပတ္တာကို ေရွာင္ၾကဥ္တယ္။
မက်င့္သင့္တာကို တားျမစ္တယ္။
ဘုရားေလာင္းအတြက္ဆို အသက္ပါစြန္႔တယ္။
ကုေဋအေထာင္မကတဲ့ဘဝပတ္လံုး သူတပါးမယားအျဖစ္ လႉတာ
ခံရတာေတာင္ ဘုရားေလာင္းအတြက္ ပါမီျဖည့္ေပးတာပါပဲဆိုၿပီး
စိတ္ထားမေဖာက္မျပန္ လိုက္သြားခဲ့တယ္။
ကၽြန္အျဖစ္၊ အစားအစာအျဖစ္ ေပးလႉတာကိုလည္း အသက္စြန္႔တဲ့အထိ
ပါရမီျဖည့္တယ္။
ဘုရားေလာင္အတြက္အသက္စြန္႔တယ္ ေဘးလြတ္ရာရဖို႔ အသက္စြန္႔တယ္။
ေျခလက္အဂါၤ တန္ဆာဆင္အပ္တဲ့ အဝတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး မ်ားစြာေသာမိန္းမတန္ဆာ
စတာေတြကိုလည္း မလၽွိဳ႕ဝွက္ခဲ့ဘူး။
ဘုရားေလာင္းအတြက္နဲ႔ ဥစၥာစပါး၊ ရြာနိဂံုး၊ လယ္ယာ၊ သားသမီး၊ ဆင္ျမင္း၊
ကၽြန္အလုပ္အေကၽြးေတြ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတာ မေရႏုိင္ဘူး။
လႉမယ္လို႔ လာတုိင္ပင္လို႔လည္း ကုန္မွာေၾကာက္တဲ့ စိတ္မျဖစ္ဘူး။
ဘုရားေလာင္းကို ပါရမီကုျဖည့္ရလို႔ သံသရာမွာ အထူးထူးအျပားျပား
ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားရတာလည္း မေရႏုိင္ဘူး။
ဘုရားေလာင္းသုချဖစ္ရင္ သူဝမ္းေျမာက္တယ္။
ဘုရားေလာင္းေၾကာင့္သူဒုကၡျဖစ္လည္းဝမ္းမနည္းဘူး။
ေအးအတူပူအမၽွ ခံစံေပးခဲ့တယ္။

ျဗဟၼေဒဝ၊ ေဂါတမ(အရင္က) အစရွိတဲ့ ဘုရားေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းရွစ္ဆယ့္ငါးဆူကိုလည္းေကာင္း၊
ရွစ္ေထာင္ငါးရာ သံုးဆယ့္ ခုနစ္ကုေဋကိုလည္းေကာင္းသူ ျဖတ္သန္းၿပီး ပါရမီျဖည့္ခဲ့တယ္။
ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမ႓ာတစ္သိန္းမွာမွ ဘုရားေပါင္း ၂၄ဆူပဲ ေတြ႕ရတာျဖစ္လို႔
အခုေလာက္ဘုရားေတြကိုဖူးခဲ့ရတယ္ဆိုေတာ့ အသေခ်ၤေပါင္းဘယ္ေလာက္ပါရမီျဖည့္သလဲ
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ၾကက္သီးထစရာပါ။
ဘုရားေလာင္းနဲ႔ အတူတူအဲ့ေလာက္ပါရမီျဖည့္ခဲ့ပါတယ္။
ပေစၥကဗုဒၶေပါင္း ၆၄ကုေဋဆီမွာေရာပဲ။

ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ႀကီး ပါရမီျဖည့္မွေတာ့ ယေသာဓရာေထရီမွာ
ယခုေနာက္ဆံုးဘဝ အလံုးစံုေသာ အာသဝတို႔ ကုန္းခမ္းၿပီ၊
ေနာက္ခႏၶာအသစ္တဖန္ ျဖစ္ေပၚျခင္းမရွိေတာ့ဘူး။
အတၳပဋိသမ႓ိဒါ၊ ဓမၼပဋိသမ႓ိဒါ၊ နိရုတၱိပဋိသမ႓ိဒါ၊ ပဋိဘာနပဋိသမ႓ိဒါေတြျပည့္စံုၿပီ။
ဣဒၶိဝၶ(အဘိညာဉ္)ရွိတယ္။
ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဉ္ရွိတယ္။
ဒိဗၺေသာတ အဘိညာဉ္ရွိတယ္။
ေစေတာပရိယဉာဏ္ရွိတယ္။
ေရွး၌ေနဖူးသမၽွ ခႏၶာအစဥ္ကို သိတယ္။
မဟာသာဝကႀကီးေတြ အလြန္ဆံုးသိမွ ကမ႓ာတစ္သိန္းပဲသိတယ္။
ယေသာဓရာေထရီကေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္ အဂၢသာဝကႀကီးႏွစ္ပါးကို
အမွီလိုက္ၿပီး သိတယ္။
ဒီလိုသိတာ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ေရာပါမွ တစ္သာသနာလံုး ဒီေလးပါးပဲသိတယ္။
အရွင္မ ယေသာဓရာေထရီက မဟာသာဝကေတြေရာ၊ မဟာသာဝိကာေတြေရာ၊ အဂၢသာဝိကာေတြ
ထက္ပါေက်ာ္လြန္ၿပီး သိပါတယ္။

ဘုရားေလာင္းကို ပါရမီကူျဖည့္ရတဲ့ သူေတာင္ ဒီေလာက္ႀကိဳးႀကိဳးစားစားျဖည့္ၿပီး
ဒီလို အစြမ္းေတြရွိတာပဲ။
တကယ္ျဖည့္တဲ့ ဘုရားေလာင္းက ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီးျဖည့္ခဲ့မလဲ။
အရဟတၱမဂ္မွာတြဲပါလာတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္က အလံုးစံုသိတယ္ဆိုတာ
မျဖစ္ႏုိင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

😆😆 ေရးမယ္လို႔ ကတိခံၿပီး အလုပ္မအားလို႔ ခုမွ ၿပီးတယ္ဗ်ာ။
ေတာင္းပန္ပါတယ္။ တရားစခန္းကို သႀကၤန္အမီ ေဆာက္ေနရလို႔ မအားတာပါ။
မူရင္းပို႔စ္နဲ႔ ဘယ္ေနရာလြဲသလဲကေတာ့ ကိုယ့္ဖာကိုယ္သာ တိုက္ၾကည့္ပါေတာ့။

အခ်ိန္မအားလို႔ ကိုယ့္ပိုစ့္ကိုယ္ေတာ့ သိပ္္သေဘာမက်ေသးဘူး။
ပို႔စ္လည္း လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ရွည္သြားမွာစိုးလို႔(ခုလည္းရွည္ေနပါၿပီ)
လိုအပ္ေသးရင္ ကြန္မန္႔မွာပဲ အေျဖေပးပါေတာ့မယ္။ 😥😥😥